Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), postanowieniem z dnia 24 lutego 2011 r., sygn. akt II SA/Po 883/10, po rozpoznaniu wniosku B. B. i F. B. odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia Wielkopolskiego Państwowego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] września 2009 r., w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia. W uzasadnieniu podano, że we wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia skarżący nie wykazali okoliczności uzasadniających jego wstrzymanie w zakresie zaistnienia przesłanki niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków.
W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżący zarzucili orzeczeniu Sądu I instancji niespójność, wobec uznania prejudycjalności sprawy w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji i zaaprobowania sytuacji obowiązku uiszczenia grzywny, która została nałożona w celu przymuszenia do wykonania decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 61 § 3 ppsa sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego nie można zgodzić się ze stanowiskiem Sądu I instancji, że wniosek nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem skarżący nie przedstawił w nim okoliczności uzasadniających wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, a zatem, iż wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji opiera się w pełni na zasadzie skargowości, co oznacza że może być uwzględniony wyłącznie wówczas, gdy strona go odpowiednio uzasadni.
W niniejszej sprawie decydująca nie może być zasada skargowości lecz sąd powinien we własnym zakresie dokonać oceny zasadności wniosku w okolicznościach danej sprawy, a jeżeli poweźmie określone wątpliwości może zwrócić się do strony o dodatkowe wyjaśnienia. Stanowisko Sądu niepociągające za sobą żadnych rozważań w tym przedmiocie nie powinno bowiem powodować kategorycznej odmowy uwzględnienia wniosku. W tej sytuacji zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, Sąd I instancji powinien ponownie rozważyć zasadność wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia, a swoje stanowisko należycie uzasadnić.
Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 188 w związku z art. 197 ppsa.
