Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska (spr.), Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Roleder,, sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, , po rozpoznaniu w Wydziale II na posiedzeniu niejawnym w dniu 12 marca 2020 r. w trybie uproszczonym sprawy ze skargi H. N. na bezczynność Burmistrza Miasta Z. w przedmiocie informacji publicznej I Zobowiązuje Burmistrza Miasta Z. do załatwienia, w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 roku o dostępie do informacji publicznej, wniosku skarżącej H. N. z dnia [...] listopada 2019 roku w zakresie punktu numer 16, w terminie 14 dni od daty zwrotu akt organowi, II Stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności w zakresie niezałatwienia wniosku określonego w pkt. I wyroku, III Stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, IV Oddala skargę w pozostałym zakresie, V Zasądza od Burmistrza Miasta Z. na rzecz skarżącej H. N. kwotę 100 (stu) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Skarga została wywiedziona na podstawie następujących okoliczności:

We wniosku z 24 listopada 2019 r., wysłanym za pośrednictwem poczty elektronicznej, H. N. zwróciła się do Burmistrza Miasta Z. o udzielenie, na podstawie ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1429, dalej powoływana jako ustawa), informacji polegającej na udzieleniu odpowiedzi na następujące pytania:

1. czy Gmina ma podpisaną umowę z firmą Z. D. lub J. D.? Jeśli tak, to w jakich latach. Sformułowano prośbę o kopie umów zawartych z ww. firmą za okres od 1 stycznia 2016 r. do 30 września 2019 r.;

2. czy Gmina posiada dane osób, które adoptowały zwierzęta (odłowione z terenu Gminy) ze schroniska w R.?;

3. czy Gmina kontroluje losy zwierząt oddanych z terenu gminy do schroniska w R., jeśli tak to w jaki sposób?;

4. czy Gmina sprawdzała autentyczność adopcji wykazywanych przez właścicieli schroniska, jeśli tak, to w jaki sposób?;

5. czy znana jest liczba lekarzy weterynarii, z którymi schronisko podpisało umowy; 6. czy Gmina posiada wiedzę na temat źródła pochodzenia karmy, która podawana jest zwierzętom odłowionym, a następnie dostarczonym z terenu gminy do schroniska za okres od 1 stycznia 2016 r. do 30 września 2019 r. Nadto poinformowania o cenie za 1 kg karmy suchej/mokrej, odpadów mięsnych nabywanych w zakładach uboju zwierząt gospodarskich? Wniesiono o przedstawienie kilku faktur za zakup karmy w minionych latach;

7. na przekazaniu kopii dokumentów za okres od 1 stycznia 2016 r. do 30 września 2019 r. potwierdzających leczenie zwierząt oddanych z terenu gminy do schroniska oraz podanie informacji ile zwierząt padło w ogólnej ilości zwierząt oddanych do schroniska i z jakiego powodu a także potwierdzenie przyczyny padnięcia zwierzęcia wystawione przez lalkarza weterynarii;

8. na potwierdzeniu przyjęcia zwierząt odłowionych z terenu gminy za okres od 1 stycznia 2016 r. do 30 września 2019 r. przez schronisko: dorosłe psy, szczenięta i koty;

9. na przekazaniu:

a) fotokopii wszystkich zwierząt odłowionych z terenu gminy i przyjętych do schroniska od 1 stycznia 2016 r. do 30 września 2019 r. W przypadku nieposiadania wszystkich zdjęć, wniesiono o zdjęcia psów aktualnie przebywających w schronisku;

b) nr kojców;

c) nr ewidencyjnych;

10. w jaki sposób Gmina promuje swoje psy, aby szybciej znalazły domy i w ten sposób, aby się zmniejszyły wydatki gminne na bezdomne psy; czy promuje aktualnie na stronie gminnej, jeśli nie to wyjaśnienie dlaczego; jeśli według Gminy to schronisko winno promować zwierzęta gminne, to podanie gdzie, kiedy schronisko to czyniło lub czyni;

11. czy Gmina posiada informację na temat wolontariatu w schronisku, jeśli tak wniesiono o szczegółowe informacje. Jeśli wolontariat nie istnieje, wniesiono o wyjaśnienie w jaki sposób dba się o kondycję zwierząt (wyprowadzanie na spacer i socjalizacja psów);

12. na przekazaniu kopii umów na odławianie zwierząt z terenu Gminy za okres od 1 stycznia 2016 r. 30 września 2019 r., jeżeli umowa na odławianie zwierząt została zawarta z innym podmiotem niż ze schroniskiem;

13. na przekazaniu kopii dokumentów dotyczących sterylizacji/kastracji zwierząt przebywających w schronisku za okres od 1 czerwca 2016 r. do 30 września 2019 r. oraz informacji czy zwierzęta gminne w R. są sterylizowane/kastrowane?;

14. na przekazaniu kopii protokołów kontroli dokonanych przez przedstawicieli Gminy w schronisku w latach od 1 stycznia 2016 r. do 30 września 2019 r. oraz o podanie przyczyny jeśli Gmina nie dokonywała kontroli w tym okresie;

15. na przekazaniu kopii dokumentów przetargowych dotyczących odławiania i umieszczania zwierząt w schronisku za lata od 1 stycznia 2016 r. do 30 września 2019 r.;

16. na przekazaniu kopii faktur obciążających budżet gminy przez podmioty świadczące usługi odławiania bezdomnych zwierząt i opieki nad nimi za okres od 1 stycznia 2016 r. do 30 września 2019 r.

17. czy Gmina miała podpisaną umowę przed 1 stycznia 2016 r., jeżeli umowę z tym schroniskiem rozwiązano lub nie odnowiono wniesiono o podanie przyczyny;

18. czy schronisko do którego oddawane są psy z terenu Gminy jest zlokalizowane najbliżej Gminy i spełnia następujące wymagania:

a) czy jest pod nadzorem Inspekcji Weterynaryjnej, jeżeli tak to jakiej?

b) czy schronisko jest dostępne dla jak największej liczby osób zainteresowanych adopcją zwierząt, tzn. w dni powszednie - także w godzinach popołudniowych oraz w weekendy?

c) jaki zakres zabiegów lekarsko - weterynaryjnych zapewnia schronisko?

d) czy posiada wyszkolony personel, w jakiej liczbie.

Nadto wniesiono, w przypadku gdy nie jest to najbliższe schronisko, o podanie z jakich względów zawarto z nim umowę;

19. ile zwierząt adoptowano z Gminy licząc od daty podpisania umowy ze schroniskiem w Radysach oraz przekazaniu kopii umów adopcyjnych z anonimizacją danych osób adoptujących;

20. czy walka z bezdomnością na terenie Gminy przynosi efekty, jeśli tak, to jakie oraz czy wskutek działań Gminy zmniejszyła się bezdomność?;

21. czy Gmina dopłaca do sterylizacji/kastracji zwierząt właścicielskich?;

22. czy Gmina rozważała możliwość współpracy z innymi Gminami, wybudowania schroniska międzygminnego?.

W dniu 11 grudnia 2019 r. organ drogą elektroniczną wystosował do wnioskodawczyni odpowiedź na wniosek o udostępnienie informacji publicznej. W odpowiedzi na powyższe strona zarzuciła, że nie udostępniono jej faktur płaconych do schroniska w R. za lata 2016-2019 (pkt 16 wniosku). Zdaniem wnioskodawczyni, udostępnienia faktur nie stanowi informacja, że są one zarchiwizowane i są dostępne do wglądu w siedzibie Urzędu Miasta Z.

W wywiedzionej do sądu administracyjnego skardze na bezczynność Burmistrza Miasta Z., H. N. podniosła, że "jest gotowa wycofać pozew w wypadku dobrowolnego podania odpowiedzi na wszystkie punkty wniosku, w tym udostępnienie wszystkich faktur płaconych do schroniska w R. za lata 2016, 2017, 2018, 2019".

W odpowiedzi na skargę organ wskazał, że przekazał wszystkie posiadane dane o które wystąpiono we wniosku. W przypadkach w których organ nie prowadzi zbioru danych, lub nie posiada szczegółowych dany, poinformowano wnioskującą o ich braku. Podtrzymano stanowisko o możliwości udostępnienia faktur w siedzibie organu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył co następuje.

Skarga podlega uwzględnieniu w części dotyczącej pkt 16 wniosku o udostępnienie informacji publicznej, natomiast w pozostałym zakresie podlega oddaleniu.

Sprawa niniejsza została rozpoznana na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym na zasadzie art. 119 pkt 4 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.; dalej powoływana jako P.p.s.a.), zgodnie z którym sprawa może być rozpoznana w tym trybie, jeżeli przedmiotem skargi jest bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania.

Zdaniem sądu, nie ulega wątpliwości, że adresat spornego w sprawie niniejszej wniosku jest podmiotem zobowiązanym do udostępnienia informacji publicznej jako organ władzy publicznej - art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (DZ.U. z 2019 r., poz. 1429 ze zm.; dalej powoływana jako ustawa), a zawnioskowane przez skarżącą informacje kwalifikują się jako mające charakter publiczny.

Pojęcie informacji publicznej zostało zdefiniowane w art. 1 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym, jest nią każda informacja o sprawach publicznych, która podlega udostępnieniu i ponownemu wykorzystaniu na zasadach i w trybie określonym w ustawie. W orzecznictwie odwołującym się do art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP wskazuje się, że informacją publiczną jest każda informacja wytworzona przez władze publiczne, przez osoby pełniące funkcje publiczne oraz inne podmioty, które wykonują funkcje publiczne lub gospodarują mieniem publicznym, jak również informacje odnoszące się do wspomnianych władz, osób i innych podmiotów. Pojęcie informacji publicznej odnosi się zatem do wszelkich faktów dotyczących spraw publicznych i tych, które odnoszą się do publicznej sfery działalności. Jak wskazał NSA w wyroku z 13 marca 2019 r. w sprawie I OSK 666/17, status informacji publicznej uzyskuje taka informacja, która jest związana z funkcjonowaniem wspólnoty publicznoprawnej. Natomiast do udostępniania informacji publicznej zobowiązane są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności organy władzy publicznej lub podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, będące w posiadaniu takich informacji (art. 4 ust. 1 pkt 1 i 5 oraz ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2019 r., poz. 122 ze zm.), zapewnianie opieki bezdomnym zwierzętom oraz ich wyłapywanie należy do zadań własnych gminy. Wypełniając ten obowiązek, rada gminy określa, w drodze uchwały, corocznie do dnia 31 marca, program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt (art. 11a ust. 1 ustawy o ochronie zwierząt). Program, o którym mowa w ust. 1, obejmuje w szczególności: 1) zapewnienie bezdomnym zwierzętom miejsca w schronisku dla zwierząt; 2) opiekę nad wolno żyjącymi kotami, w tym ich dokarmianie; 3) odławianie bezdomnych zwierząt; 4) obligatoryjną sterylizację albo kastrację zwierząt w schroniskach dla zwierząt; 5) poszukiwanie właścicieli dla bezdomnych zwierząt; 6) usypianie ślepych miotów; 7) wskazanie gospodarstwa rolnego w celu zapewnienia miejsca dla zwierząt gospodarskich; 8) zapewnienie całodobowej opieki weterynaryjnej w przypadkach zdarzeń drogowych z udziałem zwierząt (art. 11a ust. 2 tej ustawy). Stosownie do treści art. 11a ust. 4 i 5 zd. drugie ww. ustawy, realizacja zadań, o których mowa w ust. 2 pkt 3-6, może zostać powierzona podmiotowi prowadzącemu schronisko dla zwierząt. Koszty realizacji tego programu ponosi gmina.

Zdaniem sądu, sposób realizacji wyżej wymienionych zadań jest objęty zakresem informacji publicznej. Są to zadania publiczne finansowane ze środków publicznych.

Jak wynika z powszechnie dostępnych informacji w dniu [...] lutego 2019 r. Rada Gminy Z. podjęła uchwałę nr [...] w sprawie przyjęcia Programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Z. w 2019 r. (Dz.U. Woj. Podl. z 2019 r., poz. 1053). Natomiast z odpowiedzi udzielonej skarżącej na wniosek o udostępnienie informacji publicznej wynika, że Gmina Z. ma zawartą umowę ze Schroniskiem dla Bezdomnych Zwierząt D. Z. i G. J. D. Spółka cywilna w R. Oznacza to, że część zadań powierzonych gminie przez ustawodawcę w zakresie odławiania bezdomnych zwierząt i zapewnienia im opieki Gmina Z. scedowała umownie, zgodnie z upoważnieniem ustawowym, na Schronisko. A zatem w przypadku terenu Gminy Z. mamy do czynienia z dwoma podmiotami wykonującymi określone przez ustawę o ochronie zwierząt zadania publiczne w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy, tj. Gminą i działającym na podstawie umowy z Gminą konkretnym Schroniskiem, wykonującym usługi odpłatnie (odpłatność z funduszy jednostki samorządu terytorialnego). W konsekwencji, w zakresie zadań wymienionych w art. 11a ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt mogą wystąpić dwa podmioty zobowiązane do udostępnienia informacji publicznej (jako podmioty wykonujące zadania publiczne).

W sprawie niniejszej wniosek o udostępnienie informacji publicznej skierowano do Burmistrza jako przedstawiciela Gminy. Jego zatem bezczynność podlega w tym przypadku badaniu. Wskazać jednak należy, że udostępnienie informacji publicznej jest obowiązkiem tylko odnośnie danych, w których posiadaniu zobowiązany się znajduje. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w sprawie I OSK 473/17: "Dla ustalenia, że w sprawie nie zachodzi bezczynność w zakresie udzielenia informacji publicznej, której adresat wniosku nie posiada, jest on obowiązany wypowiedzieć się w tym przedmiocie. Wystarczające jest pisemne wyjaśnienie przyczyny nieudzielenia informacji. W takim przypadku pismo informujące o tym, stanowi odpowiedź na wniosek, co uwalnia adresata wniosku od zarzutu bezczynności. Nie jest bowiem możliwe skuteczne podniesienie zarzutu bezczynności organu w sytuacji, gdy żądana informacja nie znajduje się w posiadaniu organu" (pub. CBOSA). Oznacza to, że skoro Burmistrz umownie i odpłatnie powierzył wykonywanie części swoich zadań innemu podmiotowi, w konsekwencji czyniąc go również podmiotem zobowiązanym na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy, to w zakresie w jakim informacji Burmistrz nie posiadał i odesłał do Schroniska, jego odpowiedź czyniła bezskutecznym zarzut bezczynności. Wskazał bowiem miejsce znajdowania się informacji (podmiot, u którego informacje się znajdują), a miejsce to znajduje umocowanie w konstrukcji sposobu wykonywania zadań publicznych wymienionych w art. 11a ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt. Mają bowiem być one wykonywane przez gminę, ale mogą umownie być przekazane schronisku, co nastąpiło w sprawie niniejszej.

Z kolei analiza dokumentów przesłanych stronie wnioskującej w dniu 11 grudnia 2019 r. w odpowiedzi na wniosek z 24 listopada 2019 r. wskazuje, że właściwie został on w całości załatwiony. Niezwłoczność zaś udzielenia informacji czyni bezskutecznym zarzut bezczynności w tym zakresie. Kolejno odnośnie poszczególnych pytań wniosku wskazać należy, że: udostępniono kopie umów ze schroniskiem udzielając tym samym odpowiedzi w jakich latach umowy były i są zawarte (pkt 1 wniosku); udzielono odpowiedzi na zapytanie o dane osób adoptujących - odsyłając do schroniska jako podmiotu posiadającego te dane oraz na zapytanie o sprawdzanie autentyczności adopcji (pkt 2 i 4 odpowiedzi); wyjaśniono w jaki sposób Gmina kontroluje losy zwierząt odłowionych (pkt 3) – przez przeprowadzane kontrole schroniska; wskazano, że schronisko ma podpisaną umowę z jednym lekarzem weterynarii (pkt 5); odesłano wnioskodawczynię do schroniska jako podmiotu posiadającego dokumenty dotyczące karmy (pkt 6) czy dokumenty dotyczące leczenia zwierząt (pkt 7); podano liczbę zwierząt odłowionych w okresie od 1 stycznia 2016 r. do 30 listopada 2019 r. (pkt 8) oraz wskazano, że Miasto Z. nie posiada zdjęć odłowionych zwierząt oraz nie prowadzi zbioru danych o numerach kojców i numerach psów (pkt 9); udzielono odpowiedzi kto się zajmuje adopcją oraz czy w schronisku jest wolontariat, odsyłając jednocześnie po szczegółowe informacje do schroniska (pkt 10, 11 odpowiedzi); wskazano, że Miasto Z. nie ma umów z innymi schroniskami poza R. (pkt 12); wskazano, że Miasto Z. nie ma dokumentów dotyczących sterylizacji i kastracji (pkt 13); przesłano kopie dokumentów obrazujące sposób kontroli w schronisku (pkt 14); przesłano kopie dokumentów przetargowych (pkt 15); wskazano, że Miasto Z. przed 2016 r. miało podpisaną umowę ze schroniskiem w O. Nie było rozwiązania i odnawiania umowy. Poinformowano, że umów nie odnawia się a udziela się następnego zamówienia po wyborze najkorzystniejszej oferty (pkt 17); udzielono odpowiedzi o odległość schroniska i wskazano, że umowę zawarto po wyborze najkorzystniejszej oferty, przy czym kryterium stanowiła cena, poinformowano, że Miasto Z. nie posiada zbioru danych o inspekcjach weterynaryjnych, nie prowadzi zbioru danych o dostępności do schroniska oraz, ze ma zagwarantowane w umowie ze schroniskiem kastrację, sterylizacje, usypianie ślepych miotów (pkt 18); udzielono informacji na zapytanie o liczbę adoptowanych zwierząt oraz poinformowano, że Miasto Z. nie prowadzi zbioru danych o umowach adopcyjnych (pkt 19); wskazano, że w stosunku do 2018 r. ilość odłowionych zwierząt się zmniejszyła (pkt 20); podano, że Miasto Z. nie dopłaca właścicielom do sterylizacji ich zwierząt (pkt 21) oraz, że gmina Z. rozważała w latach poprzednich możliwość współpracy z innymi gminami w celu budowy wspólnego schroniska, ale do realizacji nie doszło (pkt 22).

Sąd dostrzega, że udzielone odpowiedzi są odpowiedziami ogólnymi i stosunkowo zwięzłymi. Zostały jednakże sformułowane z odniesieniem się przez organ do każdego punktu wniosku, a każda z odpowiedzi odnosi się do istoty każdego z zapytań. Żadne z nich nie zawierało prośby o szczegółowe, precyzyjne wyjaśnienia. Stąd też udzielone odpowiedzi należy uznać za wystarczające i wyczerpujące zapytania. Sama skarżąca już po uzyskaniu ww. odpowiedzi nie wskazała konkretnie i w odniesieniu do każdego z zapytań, dlaczego nie satysfakcjonuje jej udzielona odpowiedź. Zgłosiła zastrzeżenia jedynie do nie udostępnienia jej faktur i wskazania, że są one dostępne do wglądu w siedzibie Urzędu Miasta Z. Skarżąca zakwestionowała właściwie jedynie sposób udzielenia odpowiedzi na wniosek w zakresie pkt 16.

W tym miejscu wskazać jednak należy, że rolą informacji publicznej jest uzyskanie celu w postaci transparentności realizowania władzy publicznej, w tym wykonywania jej zadań. Informacja publiczna umożliwia wnioskodawcom wyrobienie sobie poglądu i uzyskanie wiedzy o działaniach władzy publicznej. Nie jest natomiast rolą sądu administracyjnego orzekającego w sprawie ze skargi na bezczynność w przedmiocie udzielenia informacji publicznej sprawdzanie prawdziwości udostępnionej informacji publicznej, jej kompletności w odniesieniu do deklarowanych przez organ zasobów (jeśli oświadczenie organu nie budzi wątpliwości a wnioskodawca go skutecznie w tym zakresie nie podważa), czy merytorycznej prawidłowości udzielonej informacji (por. wyrok w sprawie I OSK 1328/17, pub. CBOSA). Uzyskane dane mogą posłużyć do społecznej oceny sposobu realizowania przez organ zadań publicznych, tj. tego, czy organ wywiązuje się z nich należycie i w sposób wymagany przez prawo, jednakże ocena ta pozostaje poza zakresem kontroli sądu w sprawie o bezczynność na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej. Stąd też sąd w sprawie niniejszej nie miał podstaw podważać oświadczenia organu, że określonych dokumentów nie posiada, jak również tego, że udostępnione dokumenty były wszystkimi, które znajdują się w dyspozycji organu.

Jedynie w tym jednym przypadku, kwestionowanym wprost przez skarżącą, sąd ocenił, że udzielona odpowiedź nie stanowi udostępnienia informacji publicznej. W pkt 16 sformułowano wniosek o przekazanie kopii faktur obciążających budżet gminy przez podmioty świadczące usługi odławiania bezdomnych zwierząt i opieki nad nimi za okres od 1 stycznia 2016 r. do 30 września 2019 r. W odpowiedzi na to pytanie organ wskazał konkretne kwoty przeznaczane na ten cel z budżetu gminy w poszczególnych latach. Jednocześnie poinformował, że faktury są zarchiwizowane i w związku z tym są do wglądu w siedzibie Urzędu Miasta Z. Odnosząc się do powyższego w pierwszej kolejności podać należy, że o ile można mieć wątpliwości co do tego czy faktura jest dokumentem urzędowym o którym mowa w art. 6 ust. 2 ustawy (dokumentem urzędowym jest treść oświadczenia woli lub wiedzy, utrwalona i podpisana w dowolnej formie przez funkcjonariusza publicznego w rozumieniu przepisów Kodeksu karnego, w ramach jego kompetencji, skierowana do innego podmiotu lub złożona do akt sprawy) to już zawarta w nich treść, dokumentująca poniesienie przez gminę kosztów związanych z odławianiem bezdomnych zwierząt i opieki nad nimi, obrazuje sposób gospodarowania środkami publicznymi i stanowi informację publiczną o jakiej mowa w art. 6 pkt 3b ustawy. Stąd też wnioskowane faktury, jako zawierające informacje publiczną, powinny być udostępnione. Zdaniem sądu w przypadku wniosku o udostępnienie informacji publicznej w formie wydania kopii dokumentu, do realizacji tego prawa nie wystarczy ani poinformowanie wnioskodawcy o treści dokumentu, ani zezwolenie na zapoznanie się z jego treścią w określonym miejscu i czasie. Dopiero wydanie żądanych kserokopii jest realizacją tego rodzaju wniosku (tak też wyrok NSA z 2 grudnia 2012 r., I OSK 1622/10, Lex nr 745108). Oznacza to, że kopie wnioskowanych faktur powinny być fizycznie wydane wnioskodawczyni. Informacja o możliwości wglądu w faktury w siedzibie organu nie stanowi udostępnienia informacji publicznej. Podnieść również należy, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 9 sierpnia 2011 r. (I OSK 792/11) wypowiedział tezę, że nie stanowi o przetworzeniu informacji sięganie do materiałów archiwalnych. Podgląd ten sąd orzekający w sprawie niniejszej podziela. Oznacza to, że fakt zarchiwizowania faktur nie może stanowić przeszkody w fizycznym udostępnieniu ich kopii stronie a nadto nie nadaje takiej informacji charakteru informacji przetworzonej.

W tym więc zakresie organ pozostaje w bezczynności od dnia złożenia wniosku do dnia wyrokowania, dlatego sformułowano zobowiązanie jak w punkcie I wyroku na podstawie art. 149 § 1 pkt 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.; dalej powoływana jako P.p.s.a) – zakreślając termin na udzielenie odpowiedzi wynikający z art. 13 ust. 1 ustawy w związku z art. 286 § 2 P.p.s.a. oraz stwierdzono wystąpienie bezczynności (orzeczenie w punkcie II wyroku na podstawie art. 149 § 1 pkt 2 P.p.s.a.). Zdaniem sądu, bezczynność nie miała charakteru rażącego naruszenia prawa (orzeczenie w punkcie III wyroku na podstawie art. 149 § 1a P.p.s.a.). Z rażącym charakterem bezczynności mamy do czynienia, gdy okres zaniechania jest długotrwały, zaniechanie jest celowe lub zamierzone przez organ, ewentualnie wynika z innych niepodlegających akceptacji przyczyn. Z takim przypadkiem nie mamy do czynienia w sprawie niniejszej. Organ udzielił informacji niezwłocznie, odniósł się do przeważającej części zapytania, a zaniechanie dotyczy jedynie jednego punktu wniosku. W punkcie IV wyroku sąd orzekł na podstawie art. 151 P.p.s.a. oddalając skargę odnośnie pozostałych punktów wniosku jako zapytań, które spotkały się z reakcją organu nienoszącą cech naruszenia prawa w postaci bezczynności, co wyżej wyjaśniono. O kosztach postępowania sąd orzekł na podstawie art. 200 P.p.s.a. zasądzając od organu należny i uiszczony przez stronę skarżącą wpis w kwocie 100 zł (pkt V wyroku).