Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sylwester Miziołek (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Renata Detka, Sędzia WSA Beata Ziomek, Protokolant Asystent sędziego Sergiusz Leydo, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 12 czerwca 2013r. sprawy ze skargi L. Ł na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej I. zobowiązuje Burmistrza Miasta i Gminy do rozpoznania wniosku L. Ł. z dnia 17 grudnia 2012r. (data wpływu do organu) o udostępnienie informacji publicznej – w terminie 14 dni od dnia otrzymania prawomocnego wyroku z uzasadnieniem; II. zasądza od Burmistrza Miasta i Gminy Kunów na rzecz L. Ł. kwotę 100 (sto) złotych tytułem kosztów postępowania sądowego.

W dniu 17 grudnia 2012r. L. Ł. zwrócił się do Burmistrza Miasta i Gminy o udostępnienie w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej pisma , które zostało przesłane przez organ do Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej, a dotyczyło wnoszącego wniosek.

Pismem z dnia 2 stycznia 2013 r., a następnie z dnia 8 marca 2013 r. z upoważnienia Burmistrza Sekretarz Gminy przesłał wnioskodawcy informację, że pismo skierowane do Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej nie jest zaliczane do sfery praw publicznych w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej z powodu braku przesłanek podmiotowych i przedmiotowych określonych w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.

W skardze na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy L. Ł. wniósł o nakazanie organowi podjęcia czynności zmierzających do wykonania wniosku z dnia 17 grudnia 2012 r. w przedmiocie udzielenia mu żądanej informacji publicznej.

W uzasadnieniu skarżący podniósł, iż wniósł o udostępnienie informacji w postaci dokumentu wysłanego przez organ wykonawczy gminy do Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej, a w odpowiedzi otrzymał informację, że pismo nie stanowi informacji publicznej z powodu braku przesłanek podmiotowych i przedmiotowych, z tym że organ nie wyjaśnił na czym ma polegać brak tych przesłanek.

Skarżący podniósł ponadto, że zdaniem jego opisane pismo wysłane przez organ wykonawczy gminy do Komendanta Wojewódzkiego PSP jest działaniem organu władzy publicznej, więc informacja o tym jest objęta prawem z art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP, którego tryb realizacji reguluje ustawa o dostępie do informacji publicznej. W uzasadnieniu skargi skarżący wskazał ponadto na jawność funkcjonowania państwa, która stała się jedną z podstawowych zasad demokracji powołując się na szereg orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego w tej materii.

W odpowiedzi na skargę Burmistrz Miasta i Gminy wniósł o umorzenie postępowania w sprawie wobec braku podstaw do uznania zasadności skargi. W uzasadnieniu swojego stanowiska, stwierdził, że przesłał wnioskodawcy pismo w dniu 2 stycznia 2013 r. oraz dodatkową informację w dniu 8 marca 2013 r. wskazując, że udostępnienie przedmiotowej korespondencji nie jest informacją publiczną. W ocenie organu wymiana korespondencji miała charakter roboczy i przeznaczony do użytku wewnętrznego. Organ podniósł również, że nie istnieje przedmiot, którego wydania domaga się skarżący, bowiem skarżący zidentyfikował pismo będące przedmiotem wniosku określeniem "paszkwil" dotyczący jego osoby, a pismo o takim tytule nie istnieje.

W dniu 15 kwietnia 2013 r. skarżący złożył pismo, w którym wskazał, że przedmiotowe pismo wystosowane przez organ w jego sprawie do Komendanta Wojewódzkiego PSP pochodzi z dnia 2 lipca 2012 r. znak OR.1610.59.2011.

Na rozprawie w dniu 12 czerwca 2013 r. pełnomocnik organu wyjaśniła, że nie jest w stanie określić, czy było więcej pism w sprawie skarżącego do Komendanta Wojewódzkiego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zważył co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych ( Dz. U. Nr. 153, poz. 1269 ), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym, stosownie do § art. 1 powołanej ustawy, kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Skarga analizowana w aspekcie tych podstaw jest zasadna.

Przedmiotem skargi jest prawo do informacji publicznej na podstawie ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej ( Dz. U. Nr 112, poz.1198 ze zm.). Według art. 13 powołanej ustawy, udostępnienie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, z zastrzeżeniem ust. 2 i art. 15 ust. 2. jeżeli informacja nie może być udostępniona w terminie określonym w ust. 1, podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku.

Zgodnie z art. 16 ustawy "Odmowa udostępnienia informacji w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 przez organ władzy publicznej następuje w drodze decyzji (ust. 1). Do decyzji, o której mowa w ust. 1 stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego ...( ust. 2 )"

Rozpoznanie wniosku o udzielenie informacji publicznej, zgodnie z rozwiązaniami przyjętymi w powołanej ustawie o dostępie do informacji publicznej, następuje w formie czynności materialno-technicznej w razie udzielenia informacji publicznej, zaś w razie odmowy udzielenia informacji publicznej – w formie decyzji.

Bezczynność organu w sytuacji określonej przepisami powołanej ustawy o dostępie do informacji publicznej polega na tym, że organ zobowiązany do podjęcia czynności materialno-technicznej w przedmiocie informacji publicznej takiej czynności nie podejmuje. Innymi słowy, z bezczynnością organu w zakresie dostępu do informacji mamy do czynienia w sytuacji, gdy organ milczy wobec wniosku o udzielenie takiej informacji. Natomiast stanowisko organu, które w istocie sprowadza się do odmowy udzielenia informacji, przybiera – o czym wyżej – procesową formę decyzji administracyjnej.

Szczególne znaczenie instytucji prawa do informacji publicznej podkreśla zagwarantowanie go w przepisach najwyższego rzędu, mianowicie w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z art. 61 ust. 1 Konstytucji jest to prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Z kolei ustawa z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), zwana dalej ustawą, statuując w art. 1 i 2 generalną zasadę udostępniania informacji publicznej, wskazuje jednocześnie na różne sposoby wykonywania tego obowiązku – wymienione w art. 7 ust. 1 tej ustawy. Jak wynika natomiast z art. 10 ust. 1 ustawy informacja publiczna, która nie została udostępniona w Biuletynie Informacji Publicznej, jest udostępniana na wniosek.

W tym miejscu wskazać należy, iż bezspornym jest, iż wniosek, o jakim mowa w cyt. przepisie, został złożony przez L. Ł. w dniu 17 grudnia 2012 r.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie. Przykładowy, jakkolwiek bardzo obszerny katalog dziedzin, w ramach których informacja publiczna podlega udostępnieniu, zawiera art. 6 ust. 1 cyt. ustawy, obejmujący swym zakresem informacje m. in. o:

- organach władzy publicznej i osobach sprawujących w nich funkcje i ich kompetencjach (pkt 2 lit. d w zw. z art. 4 ust. 1 pkt 1),

- danych publicznych, w tym treści innych wystąpień i ocen dokonywanych przez organy władzy publicznej (pkt 4 lit. c).

Podkreślenia wymaga, iż tak w doktrynie, jak i orzecznictwie zgodnie przyjmuje się, że informacją publiczną jest każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do szeroko rozumianych władz publicznych oraz wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa (por. M. Jaśkowska, Dostęp do informacji publicznych w świetle orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, Toruń 2002, s. 28 i nast.). Wykładnia ta uwzględnia zasadę "prawo do informacji" zawartą w art. 61 Konstytucji, zgodnie, z którą prawo do informacji jest publicznym prawem obywatela realizowanym na zasadach skonkretyzowanych w ustawie o dostępie do informacji publicznej. Oznacza to, stosowanie w odniesieniu do tej ustawy, takich zasad wykładni, które sprzyjają poszerzaniu, a nie zawężaniu obowiązku informacyjnego (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 stycznia 2012 r. w sprawie sygn. akt I OSK 2118/11).

W niniejszej sprawie jest niesporne, że spełniony jest zakres podmiotowy ustawy o dostępie do informacji publicznej, gdyż Burmistrz Miasta i Gminy jest organem władzy publicznej jako organ jednostki samorządu terytorialnego będący adresatem żądanej informacji. Jest zatem podmiotem zobowiązanym do udzielenia informacji publicznej będącej w jego posiadaniu, czy też wytworzonej przez niego ( art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej).

Istota sporu w niniejszej sprawie sprowadza się do wyjaśnienia czy w sprawie spełniony został zakres przedmiotowy stosowania ustawy, czy żądana przez skarżącego informacja-pismo jest informacją publiczną.

Zdaniem sądu orzekającego w niniejszej sprawie informacja-pismo organu władzy publicznej jakim jest Burmistrz Miasta i Gminy wychodząca z organu i skierowana do innego podmiotu jest informacją publiczną w rozumieniu art. 61 Konstytucji i art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Pismo wychodzące z organu podpisane przez Burmistrza, a więc osobę będącą funkcjonariuszem publicznym, w zakresie sprawowanych przez nią funkcji skierowane do innego organu zewnętrznego, nie można uznać za korespondencję wewnętrzną jak tego chce organ. Należy podkreślić, że obywatel ma prawo wiedzieć, jakie jest stanowisko organu w jego sprawie w sytuacji, gdy informacja ta jest kierowana na zewnątrz do innego podmiotu.

Informację publiczną stanowi całość akt postępowania prowadzonego przez organ administracji publicznej – w tym dokumenty wytworzone, jak i posiadane przez organ w związku z konkretną sprawą. Przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej nie ograniczają prawa do informacji wyłącznie do dokumentów urzędowych. Co do zasady zatem, udostępnieniu podlegać będzie wszystko co znajduje się w aktach postępowania, niezależnie od tego czy będzie to dokument urzędowy, czy prywatny. Bez znaczenia pozostaje również to, czy dokument znajdujący się w aktach ma charakter "wewnętrzny", czy "roboczy" ( por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia1 grudnia 2011 r. w sprawie sygn. akt I OSK 1550/11)

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż Burmistrz Miasta i Gminy jest podmiotem zobowiązanym do udzielenia informacji publicznej. Z kolei informacja, jakiej udostępnienia domaga się L. Ł. w swoim piśmie z dnia 17 grudnia 2012r., ma charakter informacji publicznej i podlega tym samym udostępnieniu przez Burmistrza Miasta i Gminy na zasadach i w trybie określonych w ustawie o dostępie do informacji publicznej.

Reasumując Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał istnienie stanu bezczynności po stronie Burmistrza Miasta i Gminy w przedmiocie rozpoznania wniosku L. Ł. z dnia 17 grudnia 2013r. o udostępnienie informacji publicznej i na podstawie art. 149 ustawy p.p.s.a. orzekł jak w pkt I wyroku.

O kosztach orzeczono w pkt II wyroku na podstawie art. 200 ustawy p.p.s.a.

W terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami Burmistrz Miasta i Gminy powinien rozpoznać wniosek, to jest albo doręczyć skarżącemu żądane pismo, albo wydać decyzję odmawiającą udostępnienia tej informacji z uzasadnieniem.