Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Wieczorek Sędziowie Sędzia WSA Izabela Głowacka – Klimas (spr.) Sędzia WSA Jolanta Królikowska – Przewłoka Protokolant Monika Staniszewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 października 2007 r. sprawy ze skargi G. S.A. z siedzibą w D. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] marca 2007 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa z rejestracji wzoru przemysłowego pt. "Rękojeść sztućców". 1) uchyla zaskarżoną decyzję; 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu; 3) zasądza od Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz skarżącej G. S.A. kwotę 1617 zł (jeden tysiąc sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Dnia [...] kwietnia 2006 r. F. wystąpiła do Urzędu Patentowego RP działającego w trybie postępowania spornego z wnioskiem o unieważnienie prawa z rejestracji na wzór przemysłowy pt.: "Rękojeść sztućców" nr Rp-6048 udzielonego 19 maja 2004 r. na rzecz firmy G. S.A., D., z pierwszeństwem od 4 września 2003 r.

Za podstawę swojego żądania wnioskodawca podał przepisy art. 102, 103, 104 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej.

Swój interes prawny wnioskodawca wywodził z faktu, że wprowadza do obrotu gospodarczego sztućce, w tym także sztućce o cechach objętych spornym prawem z rejestracji, a więc sporne prawo prowadzi do ograniczenia zagwarantowanej swobody działalności gospodarczej wnioskodawcy, przy czym strony są konkurentami na rynku sztućców. Ponadto przed Sądem Okręgowym w Katowicach, toczy się sprawa z powództwa firmy G. SA, D. przeciwko wnioskodawcy, sygn. akt XIV GC 26/06/8, o pozbawienie wnioskodawcy prawa do importu sztućców według spornego wzoru.

W uzasadnieniu wniosku, w pismach procesowych i na rozprawie wnioskodawca podniósł, że przedmiotowy wzór w dacie jego zgłoszenia do rejestracji (4 września 2003 r.) nie spełniał wymogu nowości w rozumieniu art. 103 ust. 1 pwp, gdyż był znany z produkcji firm chińskich Tianjin Golden Era Inc. i Fuyuan Stainless Steel Products Co. Ltd. oraz udostępniony był do wiadomości powszechnej poprzez wystawienie na międzynarodowych targach AMBIENTE we Frankfurcie nad Menem w 2001 r. i w 2003 r. Sporny wzór nie posiadał też, zdaniem wnioskodawcy indywidualnego charakteru w rozumieniu art. 104 ust. 1 pwp w świetle ww produkcji chińskiej.

Jako dowody w sprawie wnioskodawca przedłożył

- wydruki przedstawiające komplet sztućców #GE-233 produkcji firm chińskich Tianjin Golden Era Inc. i Fuyuan Stainless Steel Products Co., z katalogu na CD z międzynarodowych targów AMBIENTE we Frankfurcie nad Menem 2003;

- oświadczenie firmy chińskiej Tianjin Golden Era Inc. o oferowaniu na rynku światowym kompletu sztućców #GE-233 od 1998 r.;

- poświadczone przez polską ambasadę w Chinach oświadczenie firmy chińskiej Fuyuan Stainless Steel Products Co. o produkcji zastawy stołowej S01 i jej oferowaniu na rynku światowym od 2000 r.;

- zawartość katalogu na CD z międzynarodowych targów AMBIENTE we Frankfurcie nad Menem 2003 (do wglądu - w postaci prezentacji komputerowej na rozprawie).

Pełnomocnik uprawnionego, w odpowiedzi na wniosek, w pismach procesowych i na rozprawie, kwestionował wartość dowodową przedłożonego przez wnioskodawcę materiału dowodowego. Podnosił on, że przedłożone wydruki ekranu komputerowego nie spełniają wymogów dotyczących formy dokumentu, a ponadto niewiarygodne są oświadczenia firm chińskich z uwagi na to, że są to różne firmy, a ich oświadczenia nie są poparte innymi dowodami.

Kolegium Orzekające decyzję z dnia 15 marca 2007 r. unieważniło prawo z rejestracji na wzór przemysłowy pt. "Rękojeść sztućców" nr Rp-6048. W uzasadnieniu podało, że stosownie do przepisów art. 89 ust. 1 w związku z art. 117 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej prawo z rejestracji wzoru przemysłowego może być unieważnione na wniosek każdej osoby, która ma w tym interes prawny. W myśl art. 255 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy Prawo własności przemysłowej sprawy o unieważnienie prawa z rejestracji rozpatruje Urząd Patentowy RP w trybie postępowania spornego.

W przedmiotowej sprawie wzór przemysłowy pt.: "Rękojeść sztućców" nr Rp-6048 został zgłoszony do rejestracji w dniu 4 września 2003 r., tj. po dniu 18. 10. 2002 r. wejścia w życie nowelizacji ustawy pwp.

Ustawa ta, w tekście obowiązującym w dniu zgłoszenia przedmiotowego wzoru przemysłowego, tj. w tekście obowiązującym od 18. 10. 2002 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 119 poz. 1117), będzie więc stanowić podstawę prawną rozstrzygnięcia wniosku o unieważnienie przedmiotowego prawa z rejestracji wzoru przemysłowego.

Urząd Patentowy uznał, że wnioskodawca ma interes prawny (nie kwestionowany przez uprawnionego) w domaganiu się unieważnienia prawa z rejestracji spornego wzoru przemysłowego, gdyż wnioskodawca wprowadza do obrotu gospodarczego sztućce, w tym także sztućce o cechach objętych spornym prawem z rejestracji, a więc sporne prawo prowadzi do ograniczenia zagwarantowanej swobody działalności gospodarczej wnioskodawcy, przy czym strony są konkurentami na rynku sztućców. Zagwarantowanie pewności w sferze prowadzonej działalności gospodarczej, którą każdy może wykonywać na zasadzie wolności i zgodności z prawem w świetle art. 20 i 22 Konstytucji RP - uzasadnia ten interes prawny.

W ramach wolności prowadzenia działalności gospodarczej zagwarantowanej w art. 20 Konstytucji RP - i potwierdzonej w art. 5 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178 ze zm.), obecnie art. 6 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807 ze zm.) - wnioskodawcy przysługuje uprawnienie do prowadzenia produkcji i wprowadzania do obrotu różnorodnych rozwiązań technicznych. Jeżeli takie rozwiązanie zostało objęte ochroną wbrew ustawowym warunkom określonym w stosownych przepisach, to podmiot prowadzący taką działalność w świetle powołanych wyżej przepisów ma prawo do wystąpienia z żądaniem unieważnienia prawa wyłącznego.

Ponadto przed Sądem Okręgowym w Katowicach, toczy się sprawa z powództwa firmy G. S.A., D. przeciwko wnioskodawcy, sygn. akt XIV GC 26/06/8, o pozbawienie wnioskodawcy prawa do importu sztućców według spornego wzoru, co stanowi odrębny interes prawny do wystąpienia wnioskodawcy z przedmiotowym żądaniem.

Definicja wzoru przemysłowego zawarta w art. 102 ust.1 powołanej ustawy pwp stanowi, iż "wzorem przemysłowym jest nowa i posiadająca indywidualny charakter postać wytworu lub jego części, nadana mu w szczególności przez cechy linii, konturów, kształtów, kolorystykę, strukturę lub materiał wytworu oraz przez jego ornamentację".

Jak wynika z tej definicji, przedmiotem porównania rejestracji wzorów przemysłowych są postacie ich wytworów, przy czym przepisy obowiązujące od dnia wejścia w życie ustawy pwp (22 sierpnia 2001 r.) nie wymagają, aby zgłoszenie wzoru przemysłowego zawierało zastrzeżenia.

Z definicji tej wynika także, iż prawo wyłączne z rejestracji dotyczy konkretnych zarejestrowanych postaci wzoru przemysłowego przedstawionych w jego dokumentacji rejestrowej, nadanych mu przez wskazane cechy istotne, a w szczególności przez cechy wskazane w art. 102 ust. 1 pwp.

Oceniając nowość postaci wytworu przedmiotowego wzoru przemysłowego należy zwrócić uwagę na definicję nowości wzoru przemysłowego, który zgodnie z przepisem art. 103 ust.1 pwp uważa się za nowy, jeżeli przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania prawa z rejestracji, identyczny wzór nie został udostępniony publicznie przez stosowanie, wystawienie lub ujawnienie w inny sposób, przy czym wzór uważa się za identyczny z udostępnionym publicznie także wówczas, gdy różni się od niego jedynie nieistotnymi szczegółami.

W dokumentacji rejestrowej wskazane cechy istotne obejmują:

- zakończenie rękojeści ścięte skośnie, przy czym krawędź szczytowa poprowadzona jest po łuku, a z krawędziami bocznymi łączy się po promieniu;

- przy krawędzi szczytowej rękojeści wykonane jest wgniecenie eliptyczne o powierzchni wklęsłej;

- od osi wzdłużnej rękojeści wzdłuż krawędzi szczytowej i dalej wzdłuż krawędzi bocznej po łuku wykonane jest wgniecenie liniowe, oraz dalej po przekroczeniu osi wzdłużnej rękojeści wspomniane wgniecenie liniowe poprowadzone jest pod kątem i również po łuku i skierowane jest do krawędzi bocznej ograniczając wraz z tą krawędzią boczną powierzchnię uwypukloną, na której wgnieciony jest punktowo wzór estetyczny ograniczony linią okręgu;

- pozostałą część rękojeści buduje powierzchnia wypukłą, która ograniczona jest w pobliżu zwężenia przy części roboczej wgnieceniem skośnym prowadzonym równolegle do ścięcia skośnego zakończenia rękojeści i po łuku doprowadzonym do krawędzi bocznych rękojeści.

Ponadto oprócz powyżej wymienionych podstawowych cech istotnych sporny wzór może posiadać w swojej odmianie pozłocenie powierzchni wgniecionego punktowo wzoru estetycznego oraz zmatowienie powierzchni wypukłej ograniczonej w pobliżu zwężenia przy części roboczej wgnieceniem skośnym.

Urząd nie znalazł podstaw odmówienia wiarygodności materiałom przedłożonym przez wnioskodawcę i uznał, że stanowią one wystarczające dowody braku nowości spornego wzoru. W szczególności Urząd uznał, że wydruki przestawiające komplet sztućców #GE-233 produkcji firm chińskich Tianjin Golden Era Inc. i Fuyuan Stainless Steel Products Co., z katalogu na CD z międzynarodowych targów AMBIENTE we Frankfurcie nad Menem 2003; oświadczenie firmy chińskiej Tianjin Golden Era Inc. o oferowaniu na rynku światowym kompletu sztućców #GE-233 od 1998 r. oraz zawartość katalogu na CD z międzynarodowych targów AMBIENTE we Frankfurcie nad Menem 2003 (do wglądu - w postaci prezentacji komputerowej na rozprawie) świadczą łącznie o tym, że zaprezentowany w tych materiałach komplet sztućców #GE-233, był przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania spornego prawa z rejestracji (4 września 2003 r.), udostępniony publicznie.

Ponadto sporny wzór należy uznać za identyczny z udostępnionym publicznie wzorem #GE-233, gdyż różni się od niego jedynie nieistotnymi szczegółami. W szczególności wzór #GE-233 charakteryzuje się cechami, które identycznie jak w spornym wzorze obejmują:

- zakończenie rękojeści ścięte skośnie, przy czym krawędź szczytowa poprowadzona jest po łuku, a z krawędziami bocznymi łączy się po promieniu;

- przy krawędzi szczytowej rękojeści wykonane jest wgniecenie eliptyczne o powierzchni wklęsłej;

- od osi wzdłużnej rękojeści wzdłuż krawędzi szczytowej i dalej wzdłuż krawędzi bocznej po łuku wykonane jest wgniecenie liniowe, oraz dalej po przekroczeniu osi wzdłużnej rękojeści wspomniane wgniecenie liniowe poprowadzone jest pod kątem i również po łuku i skierowane jest do krawędzi bocznej ograniczając wraz z tą krawędzią boczną powierzchnię uwypukloną, na której wgnieciony jest punktowo wzór estetyczny ograniczony linią okręgu;

- pozostałą część rękojeści buduje powierzchnia wypukłą, która ograniczona jest w pobliżu zwężenia przy części roboczej wgnieceniem skośnym prowadzonym równolegle do ścięcia skośnego zakończenia rękojeści i po łuku doprowadzonym do krawędzi bocznych rękojeści. Tak więc wzór #GE-233 posiada wszystkie cechy spornego wzoru wskazane jako podstawowe cechy istotne. Ponadto oprócz powyżej wymienionych podstawowych cech istotnych wzór #GE-233 posiada pozłocenie powierzchni wgniecionego punktowo wzoru estetycznego.

Nieobjęte wskazaniem podstawowych cech istotnych spornego wzoru, a więc nieistotne szczegóły, którymi sporny wzór różni się od wzoru #GE-233 obejmują ewentualne zmatowienie powierzchni wypukłej ograniczonej w pobliżu zwężenia przy części roboczej wgnieceniem skośnym oraz lustrzane odbicie postaci spornego wzoru w stosunku do wzoru #GE-233.

Natomiast poświadczone przez polską ambasadę w Chinach oświadczenie firmy chińskiej Fuyuan Stainless Steel Products Co. o produkcji zastawy stołowej SO1 i jej oferowaniu na rynku światowym od 2000 r., nie identyfikuje postaci zastawy stołowej SO1, o której mowa jest w tym oświadczeniu, a więc nie może być podstawą oceny zdolności rejestrowej postaci spornego wzoru przemysłowego.

Ponadto Kolegium Orzekające na podstawie wyżej opisanych materiałów dowodowych uznało, że przedmiotowy wzór przemysłowy nie spełniał wymogu indywidualnego charakteru w rozumieniu powołanych przepisów art. 104, gdyż ogólne wrażenie, jakie wywołuje on na zorientowanym użytkowniku nie różni się od ogólnego wrażenia wywołanego na nim przez wzór publicznie udostępniony przed datą, według której oznacza się jego pierwszeństwo (4 września 2003 r.).

Skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniosła G. S.A z siedzibą w D. zwana dalej skarżącym.

Skarżący domagał się uchylenia zaskarżonej decyzji w całości. Decyzji zarzuciła:

1. naruszenie prawa materialnego, a to art. 103 ustawy pwp poprzez przyjęcie, że wzór przemysłowy zarejestrowany na rzecz skarżącego pod nr Rp-6048 nie posiada cech nowości, albowiem inny, identyczny wzór został wcześniej udostępniony publicznie,

2. naruszenie przepisów postępowania mających istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez naruszenie art. 7 oraz 77 kpa polegającym na bezkrytycznym przyjęciu, że oświadczenie firmy chińskiej, oraz wydruk komputerowy jak również prezentacja komputerowa stanowi wystarczający dowód na wykazanie stosowania zastrzeżonego wzoru przed zgłoszeniem go do rejestracji przez skarżącego, oraz naruszenie art. 80 kpa poprzez przyjęcie, że została udowodniona okoliczność, iż zgłoszony wzór przemysłowy nie posiada cech nowości.

Urząd Patentowy RP w uzasadnieniu swojej decyzji wskazał, iż nie znalazł podstaw do odmowy wiarygodności materiałom dowodowym przedstawionym przez wnioskodawcę – F., uznając tym samym, że są one wystarczające do stwierdzenia braku nowości spornego wzoru.

Dowodami tymi były: wydruki komputerowe przedstawiające komplet sztućców #GE-233 produkcji firm chińskich Tianijn Golden Era Inc. i Fuyuan Stainless Steel Products Co. z katalogu na CD z międzynarodowych targów AMBIENTE we Frankfurcie nad Menem 2003; oświadczenie firmy chińskiej Tianijn Golden Era Inc. o oferowaniu na rynku światowym tegoż kompletu sztućców od 1998 r.; zawartość katalogu na CD z międzynarodowych targów AMBIENTE we Frankfurcie nad Menem 2003. Dowody te zdaniem Urzędu Patentowego były wiarygodne i wystarczające do wydania decyzji o unieważnieniu prawa z rejestracji na sporny wzór przemysłowy.

Jak wskazano w uzasadnieniu decyzji, skarżący od samego początku kwestionował wartość dowodową przedstawionego materiału dowodowego, podnosząc brak obiektywnych przesłanek do uznania ich za wiarygodne.

Skarżący zauważa, że Urząd Patentowy nie wskazał, dlaczego przyznał kwestionowanym dowodom walor wiarygodności i praktycznie bez zastrzeżeń oparł na nich wszystkie ustalenia faktyczne.

Niniejszym zarzucają, iż Urząd zupełnie bezkrytycznie oparł się na dowodach przedstawionych przez wnioskodawcę.

Odnosząc się do dowodu z wydruków komputerowych trzeba podkreślić, że wydruk komputerowy, aby mógł być uznany za dowód z dokumentu, musi spełniać warunki przewidziane dla takiej formy dowodu. Oznacza to, iż powinien on być podpisany oraz zawierać oznaczenie daty jego sporządzenia oraz daty ostatniej aktualizacji danych. Musi także pochodzić od właściwego organu, mieścić się w zakresie jego działania i być sporządzony w przepisanej formie.

Wnioskodawca powołał się na dowód w postaci wydruku z ekranu komputerowego co Urząd uznał za naturalne.

Skarżący jednakże podkreśla, iż nie ma żadnej gwarancji czy zawarte w nim dane są rzeczywiste i prawdziwe i czy nie zostały zmienione przed samym wydrukowaniem.

Tak więc wydruki komputerowe mają to do siebie, że nie mogą być wiarygodnym dowodem, gdyż nie ma pewności, że przed wydrukiem nie zostały w jakiś sposób zmodyfikowane. Ponadto należy podkreślić, iż nie jest wiadomym także to, czy wydruki komputerowe sztućców, czy też plików, które mają zawierać zdjęcia spornych sztućców, mają rzeczywiście datę utworzenia tą, która została podana. Daty takie mogły zostać przecież przerobione komputerowo, zmienione na datę, czy to wcześniejszą, czy późniejszą. Wreszcie same pliki ze zdjęciami, choć utworzone wcześniej, mogły pierwotnie zawierać inne zdjęcie, a później mogły zostać zmodyfikowane. Wobec powyższych argumentów nie można uznać za wiarygodne dowody z wydruków komputerowych spornego wzoru. Same wydruki wskazują jedynie, iż coś zostało wydrukowane, a nie to, że to co zostało wydrukowane jest autentyczne i prawdziwe. Ponownie trzeba także wskazać, że nawet gdyby taki wydruk miał cechy formalne dokumentu, to i tak taki dowód byłby jedynie dowodem pośrednim i pochodnym, wskazującym jedynie na to, że na dostarczonej płycie CD, na której znajdują się pliki ze zdjęciami, jest zdjęcie spornego wzoru oraz nadal nie przesądza to o tym, iż producent chiński jako pierwszy zaczął produkować sporny model.

Te zastrzeżenia skarżącego, zgłoszone w postępowaniu przed UP RP zostały zupełnie niezauważone natomiast w uzasadnieniu orzeczenia kompletnie zignorowane.

Skarżący zauważa, że same zdjęcia sztućców nie mogą przesądzać o tym, iż sporny model sztućców był produkowany przez chińskiego producenta oraz, że został zaprezentowany na jakiejkolwiek wystawie.

W drugiej kolejności skarżący wskazuje na wątpliwą wartość dowodową uwierzytelnionych odpisów dokumentów dwóch różnych firm chińskich (Tianijn Golden Era Inc. i Fuyuan Stainless Steel Products Co.) o produkcji spornego modelu sztućców. Z oświadczeń tych wynika, że obie firmy produkują sporny model, lecz od różnego okresu. Należy zauważyć również, że wnioskodawca powołał najpierw jedną chińską firmę jako producenta, a następnie wskazał drugą jako przedsiębiorcę produkującego sporny model. Wskazuje to na to, iż wątpliwym jest określenie, która firma w rzeczywistości wytwarza (o ile wytwarza) sporne sztućce. Natomiast Urząd Patentowy niesłusznie przyjął, że to właśnie firma Tianijn Golden Era Inc jako pierwsza wytwarzała sporny model sztućców od roku 1998, nie wskazując dlaczego oświadczenie tego chińskiego producenta uznał za wiarygodne. Oświadczenie to nie znajduje oparcia w innych dowodach w sprawie. Nie przedstawiono żadnych katalogów zawierających ofertę handlową ze spornym modelem sztućców, zdjęć z wystaw, gdzie prezentowane byłyby te sztućce oraz, co najbardziej charakterystyczne, ani jednego przykładowego egzemplarza wyprodukowanego sztućca.

Nie można za dowód uznać wydruku z płyty CD, która nie pochodzi przecież od tego producenta, a jak uznał Urząd od przedstawiciela targów we Frankfurcie. Płyta ta nie wskazuje na prawdziwość oświadczenia firmy chińskiej. Jednocześnie trzeba zauważyć, że takie zaświadczenia przedsiębiorstw chińskich są pozbawione wartości dowodowej, gdyż są one jedynie ich oświadczeniami. A takie oświadczenia mógłby złożyć praktycznie każdy producent w jakimkolwiek kraju. Oświadczenia te nie są złożone przed sądem, ani innym organem uprawnionym do odbierania zeznań. Są one jedynie pewnymi deklaracjami, złożonymi przez producenta, których sprawdzenie przed organem sądowym w Polsce jest utrudnione.

Także fakt, że oświadczenie takie zostało poświadczone przez polską ambasadę w Chinach, nie świadczy o niczym innym jak o tym, że takie oświadczenie w ambasadzie polskiej ktoś złożył, a nie, że jego treść jest prawdziwa.

Należy wskazać przy tym, że oprócz dowodów w postaci wydruków komputerowych, fotografii sztućców i oświadczeń producentów nie zostały przedstawione jakiekolwiek inne dowody na poparcie twierdzeń wnioskodawcy o wcześniejszym prezentowaniu sztućców i ich produkcji. Przedstawienie jedynie płyty CD chińskiego producenta z plikami przedstawiającymi zdjęcia spornych sztućców nie może zostać uznane za wiarygodny dowód, iż tenże przedsiębiorca rzeczywiście wystawiał sporny wzór sztućców na wystawie we Frankfurcie nad Menem w roku 2003, na co nie zwrócił uwagi Urząd Patentowy w swoim uzasadnieniu decyzji. Taka płyta, aby mogła zostać uznana za przekonywujący dowód musiałaby pochodzić od oficjalnego przedstawiciela danych targów oraz powinna być poświadczona przez niego, że sporny model został rzeczywiście zaprezentowany na tej wystawie. Płyta CD, która została przedstawiona przez wnioskodawcę nie jest wartościowym dowodem, gdyż nie pochodzi od obiektywnego podmiotu nie zainteresowanego wynikiem postępowania. Należy więc traktować ją jako pewne "oświadczenia", że sporny model sztućców jest przez chińskiego producenta wytwarzany. Jednak takie oświadczenie musiałoby być potwierdzone innymi dowodami. Natomiast wnioskodawca oprócz dowodów, które pochodzą wyłącznie od niego nie przedstawił innego materiału dowodowego. Wobec powyższego dowody te są jedynie pośrednie.

Z art. 102 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej wynika, że wzorem przemysłowym jest nowa i posiadająca indywidualny charakter postać wytworu lub jego części, nadana mu w szczególności przez cechy linii, konturów, kształtów, kolorystykę, strukturę lub materiał wytworu oraz przez jego ornamentację. Prawo wyłączne z rejestracji dotyczy konkretnych zarejestrowanych postaci wzoru przemysłowego przedstawionych w jego dokumentacji rejestrowej, nadanych mu przez wskazane cechy istotne, a w szczególności przez cechy wskazane we wcześniej cytowanej normie. Definicja nowości wzoru przemysłowego sprowadza się do tego, że nowym jest wzór, który przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania prawa z rejestracji, identyczny wzór nie został udostępniony publicznie przez stosowanie, wystawienie lub ujawnienie w inny sposób, przy czym wzór uważa się za identyczny z udostępnionym publicznie także wówczas, gdy różni się od niego nieistotnymi szczegółami (art. 103 ust. 1 Prawa własności przemysłowej).

Na podstawie przedstawionych wyżej dowodów Urząd Patentowy uznał, że sporny wzór jest identyczny z udostępnionym publicznie, a oznaczonym symbolem #GE-233 wzorem firmy chińskiej. Wobec powyższego stwierdził, że wzór przemysłowy uczestnika nie spełniał wymogu indywidualnego charakteru w rozumieniu art. 104 Prawa własności przemysłowej, gdyż ogólne wrażenie, jakie wywołuje on na zorientowanym użytkowniku nie różni się od ogólnego wrażenia wywołanego na nim przez wzór publicznie udostępniony przed datą, według której oznacza się jego pierwszeństwo. Ponadto zostało uznane, że cechy istotne spornego wzoru są identyczne, jak te, które posiada wzór chiński.

Skarżący zarzuca błędne ustalenie stanu faktycznego przez Urząd Patentowy poprzez niesłuszne przyjęcie, iż sporny wzór przemysłowy był publicznie prezentowany przed datą zgłoszenia. Konsekwencją tego jest błędne ustalenie, że sporny wzór przemysłowy firmy G. nie był nowy w chwili jego zgłaszania. Dowody, na których oparł swoje ustalenia faktyczne Urząd Patentowy są niewiarygodne, pośrednie oraz wątpliwe. Argumenty przemawiające za taką oceną dowodów przedstawionych przez wnioskodawcę zostały podane wyżej. Konsekwencją błędnego ustalenia stanu faktycznego było unieważnienie prawa z rejestracji na wzór przemysłowy przysługującego skarżącemu.

W odpowiedzi na skargę Urząd wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumenty zawarte w zaskarżonej decyzji oraz podkreślając, że celem postępowania o unieważnienie prawa z rejestracji na " wzór przemysłowy pt. "Rękojeść sztućców" nr Rp-6048 była ocena przesłanek rejestracji tego wzoru, w tym nowości przedmiotowego wzoru.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r., Nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. W świetle powołanego przepisu ustawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w zakresie swojej właściwości ocenia zaskarżoną decyzję administracyjną z punktu widzenia jej zgodności z prawem materialnym i przepisami postępowania administracyjnego, według stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w dacie wydania tej decyzji.

Ponadto, co wymaga podkreślenia, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (vide: art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2002 r., Nr 153, poz. 1270 ze zm. – dalej także p.p.s.a.).

W ocenie Sądu analizowana pod tym kątem skarga G. S.A. zasługuje na uwzględnienie, albowiem zaskarżona decyzja Urzędu Patentowego RP z dnia [...] marca 2007 r. - w przedmiocie unieważnienia prawa z rejestracji wzoru przemysłowego pt. "Rękojeść sztućców" nr Rp-6048 narusza prawo.

Stosownie do przepisów art. 89 ust. 1 w związku z art. 117 ust.1 ustawy Prawo własności przemysłowej prawo z rejestracji wzoru przemysłowego może być unieważnione na wniosek każdej osoby, która ma w tym interes prawny. W myśl art. 255 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy Prawo własności przemysłowej sprawy o unieważnienie prawa z rejestracji rozpatruje Urząd Patentowy RP w trybie postępowania spornego.

W przedmiotowej sprawie wzór przemysłowy pt.: "Rękojeść sztućców" nr Rp-6048 został zgłoszony do rejestracji w dniu 4 września 2003 r., tj. po dniu 18.10.2002 r. wejścia w życie nowelizacji ustawy pwp.

Ustawa ta, w tekście obowiązującym w dniu zgłoszenia przedmiotowego wzoru przemysłowego, tj. w tekście obowiązującym od 18.10.2002 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 119 poz. 1117), będzie więc stanowić podstawę prawną rozstrzygnięcia wniosku o unieważnienie przedmiotowego prawa z rejestracji wzoru przemysłowego.

Sąd uznał, że wnioskodawca ma interes prawny (nie kwestionowany przez uprawnionego) w domaganiu się unieważnienia prawa z rejestracji spornego wzoru przemysłowego, gdyż wnioskodawca wprowadza do obrotu gospodarczego sztućce, w tym także sztućce o cechach objętych spornym prawem z rejestracji, a więc sporne prawo prowadzi do ograniczenia zagwarantowanej swobody działalności gospodarczej wnioskodawcy, przy czym strony są konkurentami na rynku sztućców. Zagwarantowanie pewności w sferze prowadzonej działalności gospodarczej, którą każdy może wykonywać na zasadzie wolności i zgodności z prawem w świetle art. 20 i 22 Konstytucji RP - uzasadnia ten interes prawny.

W ramach wolności prowadzenia działalności gospodarczej zagwarantowanej w art. 20 Konstytucji RP - i potwierdzonej w art. 5 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178 ze zm.), obecnie art. 6 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807 ze zm.) - wnioskodawcy przysługuje uprawnienie do prowadzenia produkcji i wprowadzania do obrotu różnorodnych rozwiązań technicznych. Jeżeli takie rozwiązanie zostało objęte ochroną wbrew ustawowym warunkom określonym w stosownych przepisach, to podmiot prowadzący taką działalność w świetle powołanych wyżej przepisów ma prawo do wystąpienia z żądaniem unieważnienia prawa wyłącznego.

Ponadto przed Sądem Okręgowym w Katowicach, toczy się sprawa z powództwa firmy G. SA, D. przeciwko wnioskodawcy, sygn. akt XIV GC 26/06/8, o pozbawienie wnioskodawcy prawa do importu sztućców według spornego wzoru, co stanowi odrębny interes prawny do wystąpienia wnioskodawcy z przedmiotowym żądaniem.

Wzorem przemysłowym jest nowa i posiadająca indywidualny charakter postać wytworu lub jego części, nadana mu w szczególności przez cechy linii, konturów, kształtów, kolorystykę, strukturę lub materiał wytworu oraz przez jego ornamentację. Wytworem jest każdy przedmiot wytworzony w sposób przemysłowy lub rzemieślniczy, obejmujący w szczególności opakowanie, symbole graficzne oraz kroje pisma typograficznego, z wyłączeniem programów komputerowych (art. 102 ww. ustawy).

Wzór przemysłowy odznacza się indywidualnym charakterem, jeżeli ogólne wrażenie, jakie wywołuje na zorientowanym użytkowniku, różni się od ogólnego wrażenia wywołanego na nim przez wzór publicznie udostępniony przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo.

Wzór przemysłowy uważa się za nowy, jeżeli przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania prawa z rejestracji, identyczny wzór nie został udostępniony publicznie przez stosowanie, wystawienie lub ujawnienie w inny sposób. Wzór uważa się za identyczny z udostępnionym publicznie, gdy różni się od niego jedynie nieistotnymi szczegółami. Wzoru nie uważa się za udostępniony publicznie, jeżeli nie mógł dotrzeć do wiadomości osób zajmujących się zawodowo dziedziną, której wzór dotyczy.

Praw z rejestracji nie udziela się na wzory przemysłowe, których wykorzystywanie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami.

Zdaniem Sądu należy na wstępie stanowczo podkreślić, iż Urząd Patentowy RP wydając zaskarżoną decyzję administracyjną w przedmiocie unieważnienia prawa z rejestracji wzoru przemysłowego pt. "Rękojeść sztućców" nr Rp-6048 związany był rygorami procedury administracyjnej, określającej jego obowiązki w zakresie sposobu przeprowadzenia postępowania, a następnie końcowego rozstrzygnięcia sprawy (vide: art. 256 ust. 1 p.w.p.).

Związanie rygorami procedury administracyjnej oznacza, że Urząd Patentowy R.P. jest obowiązany m.in. do przestrzegania zasady pogłębiania zaufania obywateli do organów Państwa (art. 8 k.p.a.). Z zasady wyrażonej w art. 8 k.p.a. wynika przede wszystkim wymóg praworządnego i sprawiedliwego prowadzenia postępowania i rozstrzygnięcia sprawy przez organ administracji publicznej, co jest zasadniczą treścią zasady praworządności. Tylko postępowanie odpowiadające takim wymogom i decyzje wydane w wyniku postępowania tak ukształtowanego mogą wzbudzać zaufanie obywateli do organów administracji publicznej, nawet wtedy, gdy decyzje administracyjne nie uwzględniają ich żądań. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 7 grudnia 1984 r., sygn. akt III SA 729/84, ONSA 1984, nr 2, poz. 117, podkreślił, że w celu realizacji tej zasady konieczne jest przede wszystkim ścisłe przestrzeganie prawa, zwłaszcza w zakresie dokładnego wyjaśnienia okoliczności sprawy, konkretnego ustosunkowania się do żądań i twierdzeń stron oraz uwzględnienia w decyzji zarówno interesu społecznego, jak i słusznego interesu obywateli, przy założeniu, że wszyscy obywatele są równi wobec prawa. Organ administracji jest ponadto obowiązany w sposób wyczerpujący zebrać i ocenić cały materiał dowodowy (art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a.) oraz uzasadnić swoje rozstrzygnięcie według wymagań określonych w przepisie art. 107 § 3 k.p.a.

Zdaniem Sądu unieważniając prawo z rejestracji, Urząd Patentowy RP dopuścił się naruszenia przepisów postępowania, a w szczególności art. 7 k.p.a., art. 77 § 1 k.p.a., a przede wszystkim art. 107 § 3 k.p.a. - poprzez niewyjaśnianie wszystkich okoliczności istotnych dla prawidłowego i pełnego rozstrzygnięcia sprawy, a w szczególności poprzez brak ustosunkowania się organu do twierdzeń uprawnionego z rejestracji wzoru (obecnie skarżącego), że dowody przedstawione przez wnioskodawcę nie spełniają wymogów stawianych dowodom w postępowaniu sądowym. W ocenie skarżącego wydruki komputerowe są dokumentami anonimowymi bez potwierdzenia daty. Skarżący podkreślił ponadto, że sporny wzór został zgłoszony w 2003 r. ale na rynku występował od 2002 r.

Powodem unieważnienia wzoru przemysłowego pt. "Rękojeść sztućców" nr Rp-6048 był fakt, że przedmiotowy wzór w dacie jego rejestracji nie spełniał przymiotu.

Jako dowody w sprawie wnioskodawca przedłożył

- wydruki przedstawiające komplet sztućców #GE-233 produkcji firm chińskich Tianjin Golden Era Inc. i Fuyuan Stainless Steel Products Co., z katalogu na CD z międzynarodowych targów AMBIENTE we Frankfurcie nad Menem 2003;

- oświadczenie firmy chińskiej Tianjin Golden Era Inc. o oferowaniu na rynku światowym kompletu sztućców #GE-233 od 1998 r.;

- poświadczone przez polską ambasadę w Chinach oświadczenie firmy chińskiej Fuyuan Stainless Steel Products Co. o produkcji zastawy stołowej SO1 i jej oferowaniu na rynku światowym od 2000 r.;

- zawartość katalogu na CD z międzynarodowych targów AMBIENTE we Frankfurcie nad Menem 2003 (do wglądu - w postaci prezentacji komputerowej na rozprawie).

Zdaniem Sądu a jednocześnie istotą niniejszego postępowania jest więc ocena czy przedstawione przez uczestnika postępowania – F., rzeczywiście zaprzeczają nowości znaku pt "Rękojeść Sztućców" nr Rp 6048 zarejestrowanego na rzecz skarżącej. Jak już wskazano powyżej zgodnie z art.103 ust. 1 p.w.p. wzór przemysłowy uważa się za nowy jeżeli przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania prawa z rejestracji identyczny wzór nie został udostępniony publicznie przez stosowanie, wystawienie lub ujawnienie w inny sposób, przy czym wzór uważa się za identyczny z udostępnionym także wówczas, gdy różni się od niego jedynie nieistotnymi szczegółami.

Badając prawidłowość oceny przez Urząd Patentowy przedstawionych przez uczestnika postępowania dowodów, skład orzekający doszedł do następujących wniosków:

Jeżeli chodzi o dowód pierwszy tj. wydruk przedstawiający komplet sztućców #GE-233 z katalogu na CD z międzynarodowych targów AMBIENTE we Frankfurcie nad Menem 2003r., Sąd uznał, że Urząd w sposób błędny przyjął, iż dowody 1,2,4 świadczą łącznie o tym, że zaprezentowany w tych materiałach komplet sztućców #GE-233 były przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania prawa z rejestracji (4 września 2003 r. - data zgłoszenia spornego wzoru) udostępnione publicznie.

W ocenie Sądu zarówno łączna ocena dowodów 1, 2, 4 jak i ich ocena pojedyncza nie świadczą o tym, że sztućce #GE-233 były udostępnione publicznie.

W ocenie Sądu dowód 1 - wydruk z komputera z katalogu CD z wystawy z 2003r., nie spełnia waloru dokumentu z datą pewną. W obecnej dobie techniki poligraficznej i komputerowej istnieją narzędzia graficzne umożliwiające modyfikację takiego wydruku w dowolny sposób. Tak więc należy stwierdzić, że nie stanowi dowodu potwierdzającego datę, wydruk z komputera, który nie został urzędowo poświadczony.

Jeżeli chodzi o dowód drugi tj. oświadczenie firmy chińskiej Tianjin Golden Era Inc. o oferowaniu na rynku światowym kompletu sztućców #GE-233 od 1998 r., to taki dokument ma w ocenie składu orzekającego, walor dokumentu prywatnego pozwalającego uznać, że osoba która podpisała takie oświadczenie tak twierdzi. Żeby takie oświadczenie mogło przeczyć nowości przedmiotowego wzoru winno być poparte stosownymi dokumentami np. fakturami, publikacjami katalogów z wystaw krajowych i światowych, gdzie produkt był prezentowany. Tak więc Sąd nie podziela stanowiska Urzędu, że dowód ten przeczy nowości.

Jeżeli chodzi o dowód trzeci tj. poświadczone przez polską ambasadę w Chinach oświadczenie firmy chińskiej Fugan Slainless Steel Produkt Co o produkcji zastawy SO1 i jej oferowaniu na rynku światowym od 2000 r. to Urząd prawidłowo ocenił, że dokument ten nie identyfikuje postaci zastawy stołowej SO1, a więc nie może być postawą oceny zdolności rejestrowej postaci spornego znaku.

Przechodząc do omówienia dowodu 4 tj. katalogu na płycie CD z międzynarodowych targów AMBIENTE we Frankfurcie nad Menem 2003 r., prezentowanego na rozprawie administracyjnej, to należy podkreślić, że zdziwienie Sądu wzbudził fakt, że tak istotny dowód nie został załączony przez uczestnika postępowania do akt sprawy. Urząd Patentowy winien tego zażądać od wnioskodawcy a następnie dopuścić dowód z opinii biegłych na okoliczność autentyczności płyty CD poprzez dokonanie analizy zawartości płyty w celu sprawdzenia daty jej wypalenia - nagrania, gdyż każda płyta CD winna zawierać katalog wskazujący na datę jej wypalenia. W wypadku braku takiego katalogu na płycie, za dowód wskazujący na datę jej wypalenia można przyjąć zlecenie na wypalenie tej płyty (czy też partii płyt o tej samej zawartości co prezentowana na rozprawie.)

Bez wyjaśnienia wątpliwości odnośnie daty wypalenia płyty w ocenie Sądu nie można przyjąć, że płyta zawierająca katalog CD może świadczyć o braku nowości spornego wzoru przemysłowego " Rękojeść sztućców" R 6048.

Do pisma z dnia 28. 09. 2007 r., skarżąca dołączyła zdjęcia sztućców podobnych do spornego wzoru przemysłowego, jednakże nie wskazała w sposób jednoznaczny - na sposób publikacji tych zdjęć. W piśmie uczestnik podniósł, że na rozprawie przedłoży katalog, z którego zdjęcia pochodzą, jednak tego nie uczynił.

W ocenie Sądu rozpatrując niniejszą sprawę Urząd Patentowy dopuścił się naruszenia zarówno prawa materialnego tj. art. 103 p.w.p., jak również prawa procesowego tj. art. 7, 77, 84, 107 kpa poprzez niewłaściwe prowadzenie postępowania dowodowego a w konsekwencji przyznanie waloru dowodu świadczącego o braku nowości katalogowi CD bez dokładnego zbadania jego zawartości. Rozpatrując powtórnie sprawę Urząd winien kierować się wskazaniami dotyczącymi zbadania dowodów, które zostały zawarte w uzasadnieniu.

Biorąc powyższe pod rozwagę, na zasadzie art. 145 § 1 pkt 1 lit a i c p.p.s.a orzeczono jak na wstępie, o niewykonalności zaskarżonej decyzji orzeczono w oparciu o art. 152 p.p.s.a., o kosztach w oparciu o art. 200 p.p.s.a.