drukuj    zapisz    Powrót do listy

6536 Ulgi w spłacaniu należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej (art. 34 i 34a  ustaw, Zabezpieczenie społeczne, Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych/ZUS, Uchylono zaskarżoną decyzję, I SA/Ol 531/20 - Wyrok WSA w Olsztynie z 2020-10-28, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I SA/Ol 531/20 - Wyrok WSA w Olsztynie

Data orzeczenia
2020-10-28 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2020-08-25
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
Sędziowie
Jolanta Strumiłło /przewodniczący/
Przemysław Krzykowski
Renata Kantecka /sprawozdawca/
Symbol z opisem
6536 Ulgi w spłacaniu należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej (art. 34 i 34a  ustaw
Hasła tematyczne
Zabezpieczenie społeczne
Skarżony organ
Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych/ZUS
Treść wyniku
Uchylono zaskarżoną decyzję
Powołane przepisy
Dz.U. 2020 poz 256 art. 7, art. 77 § 1, art. 80 § 1, art. 81, art. 105 § 1
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego - t.j.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Jolanta Strumiłło Sędziowie sędzia WSA Renata Kantecka (sprawozdawca) sędzia WSA Przemysław Krzykowski po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 28 października 2020 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. S. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie umorzenia postepowania w sprawie z wniosku o zwolnienie z obowiązku opłacenia należności z tytułu składek za maj 2020 r. uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

Wnioskiem z 14 kwietnia 2020 r. M.S. (dalej również jako: "strona", "skarżąca", "płatnik") zwróciła się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o zwolnienie z obowiązku opłacenia należności z tytułu składek za osoby ubezpieczone za marzec – maj 2020 r.

Wniosek został oparty na przepisach ustawy z 31 marca 2020 r.

o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem

i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 568 ze zm.), dalej jako: "ustawa o COVID-19".

Decyzją z "[...]" Zakład Ubezpieczeń Społecznych, działając

na podstawie art. 105 § 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postepowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r., poz. 256 ze zm.), dalej jako: "k.p.a.",

w zw. z art. 31zo ustawy o COVID-19, umorzył postępowanie w sprawie rozpatrzenia wniosku o zwolnienie z opłacenia należności z tytułu składek za maj 2020 r.

W uzasadnieniu powyższego rozstrzygnięcia Zakład wskazał, że w wyniku postępowania wyjaśniającego ustalono, że należność z tytułu składki za maj 2020 r. została opłacona, co powoduje, że stosownie do art. 105 § 1 k.p.a. zachodzi bezprzedmiotowość postępowania administracyjnego w sprawie z wniosku

o zwolnienie z obowiązku opłacenia tej należności.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie strona wniosła o uchylenie lub zmianę decyzji ZUS poprzez uznanie, że zostaje zwolniona

z opłacenia należności z tytułu składek za maj 2020 r., ewentualnie o stwierdzenie nieważności decyzji. Zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie przepisów art. 24 ust 6b ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r., poz. 266 ze zm.), dalej jako: "u.s.u.s.", oraz art. 10, art. 79a i 107 k.p.a.

W uzasadnieniu powyższych zarzutów strona podniosła, że zaskarżona decyzja nie została jej doręczona, widnieje jedynie na ZUS PUE, przy czym strona nigdy nie wyraziła zgody na doręczanie korespondencji drogą elektroniczną. Ponadto decyzja nie zawiera podpisu z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego pracownika organu upoważnionego do wydania decyzji, a jeżeli decyzja wydana została w formie dokumentu elektronicznego – kwalifikowanego podpisu elektronicznego. W ocenie strony, niepodpisana decyzja rażąco narusza art. 107 § 1 k.p.a. i przez to jest dotknięta wadą nieważności z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.,

co potwierdza wyrok WSA w Gliwicach z 1 czerwca 2017 r., sygn. IV SA/Gl 52/17.

Strona dodała, że w podstawie prawnej decyzji ZUS powołał przepisy k.p.a. oraz art. 31zo ustawy o COVID-19, natomiast pominął przepisy ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, w szczególności art. 24 ust 6b u.s.u.s. Podniosła,

że w okresie od daty złożenia wniosku (14 kwietnia 2020 r.) do daty wydania decyzji (18 czerwca 2020 r.), wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 24 ust 6b u.s.u.s., nie została zawiadomiona o kwocie nienależnie opłaconych składek, które zgodnie

z ust. 6a mogłyby być zwrócone, gdyby nie opieszałe i niezgodne z prawem postępowanie ZUS. Ponadto, w ocenie strony, Zakład przed wydaniem decyzji zlekceważył art. 10 i art. 79a k.p.a. oraz uniemożliwił jej wypowiedzenie się

co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań, a także nie wskazał przesłanek zależnych od strony, które nie zostały na dzień wysłania informacji spełnione lub wykazane, co skutkowało wydaniem decyzji niezgodnej z żądaniem. Jak podniosła strona, ewentualne wezwanie zgodnie z art. 10 k.p.a. i poinformowanie o nadpłacie spowodowałoby jej wniosek o zwrot nadpłaty składek. Zaniechanie organu pozbawiło stronę prawa wynikającego z art. 24 ust 6a u.s.u.s., tj. prawa

do złożenia wniosku o zwrot składek i skutkowało umorzeniem postępowania

w sprawie.

Ponadto skarżąca zarzuciła ZUS niczym nieuzasadnione nierówne traktowanie płatników, z których część, w sytuacji posiadania nadpłat z tytułu składek w okresie od lutego do czerwca 2020 r., uzyskała zwolnienie z opłacania należności z tytułu składek nie tylko za marzec, ale także za kwiecień i maj 2020 r..

W odpowiedzi na skargę Zakład wniósł o jej oddalenie, podnosząc,

że stosownie do przepisów ustawy z 16 kwietnia 2020 r. o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV- 2 (Dz. U. z 2020 r., poz. 695 ze zm.), w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, w szczególności, gdy urząd administracji obsługujący organ administracji publicznej wykonuje zadania w sposób wyłączający bezpośrednią obsługę interesantów, organ administracji publicznej może odstąpić od zasady określonej w art. 10 § 1 k.p.a. także w przypadku, gdy wszystkie strony zrzekły się swego prawa. Ponadto w przypadku płatnika składek, który utworzył profil informacyjny w systemie teleinformatycznym Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, informacja o zwolnieniu z obowiązku opłacania należności z tytułu składek udostępniana jest wyłącznie na tym profilu. W niniejszej sprawie zaskarżona decyzja została udostępniona na profilu płatnika 19 czerwca 2020 r. i do dnia 13 sierpnia 2020 r. nie została odebrana. W odniesieniu do zarzutu naruszenia art. 24 ust 6b u.s.u.s. Zakład wskazał, że w dniu 8 stycznia 2020 r. wysłano do strony informację

o rozliczeniu wpłat zaksięgowanych na koncie płatnika w 2019 r., w którym podano, że na dzień 31 grudnia 2019 r. na koncie istniała nadpłata w wysokości 22.029,59 zł. Jednocześnie poinformowano, że nadpłata zostanie zaliczona na poczet bieżących należności, chyba, że płatnik złoży wniosek o jej zwrot. W kwestii zaś zarzutu

co do braku podpisu na decyzji, Zakład wskazał, że udostępniona za pośrednictwem PUE decyzja jest pismem elektronicznym, którego wydanie nie mogłoby dojść

do skutku, gdyby osoba sporządzająca i aprobująca decyzję nie miała odpowiednich uprawnień. Fakt, że na udostępnionym płatnikowi podglądzie decyzji nie widnieje imię nazwisko i rodzaj zajmowanego stanowiska nie świadczy o niepodpisaniu decyzji. Razem z udostępnianiem podglądu decyzji udostępniany jest płatnikowi odpis dokument elektroniczny, który zawiera informacje o podpisie kwalifikowanym.

Końcowo organ poinformował, że w rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy o delegowaniu pracowników w ramach świadczenia usług oraz niektórych innych ustaw (druk sejmowy nr 430) w art. 10 przewidywane jest zwolnienie

z obowiązku opłacenia należności z tytułu składek za kwiecień i maj 2020 r. także wówczas, gdy składki te zostały opłacone lub rozliczone nadpłatą.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje.

Skarga jest zasadna.

W pierwszej kolejności wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 119 pkt 2 ustawy

z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.), dalej jako: "p.p.s.a.", skarga wniesiona

w niniejszej sprawie została rozpoznana w trybie uproszczonym. Stosownie

zaś do art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tekst jednolity Dz. U. z 2019 r., poz. 2167 ze zm.) oraz art. 134 § 1 w zw. z art. 145

§ 1 pkt 1 p.p.s.a., sąd administracyjny dokonuje kontroli zaskarżonej decyzji pod względem zgodności z prawem, na podstawie stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w dacie wydania tej decyzji, nie będąc przy tym związanym zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Wzruszenie zaskarżonego rozstrzygnięcia następuje m.in. w razie, gdy przedmiotowa kontrola wykaże naruszenie prawa materialnego lub przepisów postępowania w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy.

Zdaniem Sądu, organ prawidłowo przyjął, że rozpatrzenie wniosku skarżącej

o zwolnienie z obowiązku opłacenia należności z tytułu składek za osoby ubezpieczone za maj 2020 r. powinno nastąpić z uwzględnieniem regulacji zawartych w art. 31zo ust. 1 ustawy o COVID-19. Dokonana jednak przez ten organ wykładnia pojęcia "nieopłaconych należności z tytułu składek" oraz ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, pod kątem wystąpienia w sprawie przesłanek opisanych w powyższych przepisach, jest nieprawidłowa.

Zgodnie z art. 31zo ust. 1 ustawy o COVID-19, z obowiązku opłacenia nieopłaconych należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych lub Fundusz Emerytur Pomostowych, należnych za okres od dnia 1 marca 2020 r. do dnia 31 maja 2020 r., wykazanych

w deklaracjach rozliczeniowych złożonych za ten okres, jeżeli był zgłoszony jako płatnik składek:

1) przed dniem 1 lutego 2020 r. i na dzień 29 lutego 2020 r.,

2) w okresie od dnia 1 lutego 2020 r. do dnia 29 lutego 2020 r. i na dzień 31 marca 2020 r. albo

3) w okresie od dnia 1 marca 2020 r. do dnia 31 marca 2020 r. i na dzień 30 kwietnia 2020 r. - zgłosił do ubezpieczeń społecznych mniej niż 10 ubezpieczonych.

Stosownie do art. 31zp ust. 1 ustawy o COVID-19, wniosek o zwolnienie

z obowiązku opłacania należności z tytułu składek, o których mowa w art. 31zo, należnych za okres od dnia 1 marca 2020 r. do dnia 31 maja 2020 r., zwany dalej "wnioskiem o zwolnienie z opłacania składek", płatnik składek przekazuje do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, nie później niż do dnia 30 czerwca 2020 r.

Zgodnie z ust. 2 pkt 1 lit. a)-c), pkt 3 i pkt 4 powołanego przepisu, wniosek

o zwolnienie z opłacania składek zawiera m.in.:

1) dane płatnika składek:

a) imię i nazwisko, nazwę skróconą,

b) numer NIP i REGON, a jeżeli płatnikowi składek nie nadano tych numerów lub jednego z nich - numer PESEL lub serię i numer dowodu osobistego albo paszportu,

c) adres do korespondencji;

(...)

3) inne informacje niezbędne do umorzenia składek;

4) podpis wnioskodawcy.

Przepis art. 31zp ust. 4 ustawy o COVID-19 stanowi z kolei, że wniosek

o zwolnienie z opłacania składek może być złożony wyłącznie w formie dokumentu elektronicznego za pomocą profilu informacyjnego utworzonego w systemie teleinformatycznym udostępnionym przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych,

w formie dokumentu elektronicznego opatrzonego kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym, podpisem osobistym albo wykorzystując sposób potwierdzania pochodzenia oraz integralności danych udostępniony bezpłatnie przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w systemie teleinformatycznym.

Zgodnie z art. 31 zq ust. 3-8 ustawy o COVID-19, warunkiem zwolnienia

z obowiązku opłacania należności z tytułu składek, o których mowa w art. 31zo, jest przesłanie deklaracji rozliczeniowych lub imiennych raportów miesięcznych należnych za marzec, kwiecień i maj 2020 r. nie później niż do dnia 30 czerwca 2020 r., chyba że płatnik składek zwolniony jest z obowiązku ich składania (ust. 3). Zwolnieniu z obowiązku opłacania podlegają należności z tytułu składek, o których mowa w art. 31zo, znane na dzień rozpatrzenia wniosku o zwolnienie z opłacania składek (ust. 4). Zakład Ubezpieczeń Społecznych informuje płatnika składek

o zwolnieniu z obowiązku opłacania należności z tytułu składek, o których mowa

w ust. 2 (ust. 5). W przypadku płatnika składek, który utworzył profil informacyjny

w systemie teleinformatycznym Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, informacja

o której mowa w ust. 5, udostępniana jest wyłącznie na tym profilu (ust. 6). Odmowa zwolnienia z obowiązku opłacania należności z tytułu składek, o których mowa

w art. 31zo, następuje w drodze decyzji (ust. 7). Od decyzji o odmowie zwolnienia

z obowiązku opłacania należności z tytułu składek, o której mowa w ust. 7, płatnikowi składek przysługuje prawo do wniesienia wniosku do Prezesa Zakładu o ponowne rozpatrzenie sprawy, na zasadach dotyczących decyzji wydanej w pierwszej instancji przez ministra. Do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia

14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego dotyczące odwołań

od decyzji oraz ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (ust. 8).

Brzmienie przepisu art. 31zo ust. 1 ustawy o COVID-19 wskazuje na to,

że przewidzianym w tym przepisie zwolnieniem objęte są "nieopłacone" należności

z tytułu składek za okres od 1 marca 2020 r. do 31 maja 2020 r. Tym samym opłacenie należności z tytułu składek wyklucza możliwość otrzymania przez płatnika składek przedmiotowego zwolnienia.

Wyjątek, od powyższego dotyczy należności z tytułu składek za marzec 2020 r. Wynika to z faktu, że wskazany przepis art. 31zo ust. 1 ustawy o COVID-19 został wprowadzony na mocy ustawy z 16 kwietnia 2020 r. o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2 (Dz.U. z 2020 r. poz. 695) i wszedł w życie 18 kwietnia 2020 r. W art. 113 tej ustawy jednocześnie unormowano, że płatników składek, o których mowa w art. 31zo ust. 1 ustawy

o COVID-19, zwalnia się z obowiązku opłacenia należności z tytułu składek wykazanych w deklaracji rozliczeniowej za marzec 2020 r. także wówczas, gdy należności te zostały opłacone. Opłacone należności z tytułu składek za marzec 2020 r. podlegają zwrotowi na zasadach określonych w art. 24 ustawy

z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 266).

W niniejszej sprawie przedmiotem sporu było, czy przesłanka zwolnienia

z obowiązku opłacania należności z tytułu składek w postaci istnienia nieopłaconej składki za maj 2020 r. zostaje spełniona w sytuacji, gdy na koncie płatnika figuruje nadpłata pozwalająca na pokrycie tej należności.

Zasady zaliczania wpłat na poszczególne fundusze normuje rozporządzenie Rady Ministrów z 18 kwietnia 2008 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu postępowania w sprawach rozliczania składek, do których poboru jest zobowiązany Zakład Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2008 r. nr 78 poz. 465, dalej rozporządzenie).

Zgodnie z § 13 ust. 1-4 tego rozporządzenia, jeżeli wpłata składek

na ubezpieczenia społeczne jest wyższa niż kwota należnych składek z tego tytułu wynikająca z rozliczenia dokonanego w deklaracji za dany miesiąc kalendarzowy, nadwyżkę pozostałą po pokryciu należnych składek na ubezpieczenia społeczne

za dany miesiąc kalendarzowy zalicza się proporcjonalnie na pokrycie zaległych należności funduszu emerytalnego i otwartych funduszy emerytalnych, począwszy

od zobowiązań o najwcześniejszym terminie płatności. Z kwoty pozostałej

po rozliczeniu, o którym mowa w ust. 1, pokrywa się proporcjonalnie należności funduszu rentowego, funduszu chorobowego i funduszu wypadkowego, począwszy od zobowiązań o najwcześniejszym terminie płatności. Z kwoty pozostałej

po rozliczeniu, o którym mowa w ust. 2, pokrywa się należności z tytułu składek

na Fundusz Emerytur Pomostowych, począwszy od zobowiązań o najwcześniejszym terminie płatności. Z kwoty pozostałej po rozliczeniu, o którym mowa w ust. 2a, pokrywa się należności z tytułu składek na ubezpieczenie zdrowotne, począwszy

od zobowiązań o najwcześniejszym terminie płatności. Z kwoty pozostałej

po rozliczeniu, o którym mowa w ust. 3, pokrywa się proporcjonalnie należności Funduszu Pracy i Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, począwszy od zobowiązań o najwcześniejszym terminie płatności.

Jednakże powołane wyżej rozporządzenie nie jest jedynym aktem normującym zagadnienie zaliczenia nadpłaty składek, gdyż ZUS w zakresie rozliczania składek na mocy art. 31 u.s.u.s. ma obowiązek odpowiednio stosować m.in. art. 62 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, ze zm., dalej: "O.p.") wskazujący na odmienny od unormowanego

w przepisach wyżej wymienionego rozporządzenia sposób rozliczania składek. Zgodnie z art. 62 § 1 O.p. w zw. art. 31 u.s.u.s., jeżeli na płatniku składek ciążą należności z tytułu składek z różnych tytułów, dokonaną wpłatę zalicza się na poczet należności zgodnie ze wskazaniem płatnika, a w przypadku braku takiego wskazania - na poczet należności o najwcześniejszym terminie płatności spośród wszystkich należności.

Uwzględniając powyższe unormowania, Sąd uznał za zasadny zarzut skargi dotyczący zaniechania organu w kwestii ustalenia z udziałem strony zasad zaliczenia nadpłaty należności z tytułu składek. Jak słusznie podniosła strona w skardze,

w sytuacji złożenia przez nią wniosku o zwolnienie z obowiązku opłacania należności z tytułu składek za maj 2020 r. i jednocześnie figurowania w saldzie płatnika nadpłaty umożliwiającej pokrycie tej należności, organ zobowiązany był do przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego z udziałem strony w zakresie sposobu zaliczenia nadpłaty.

Podkreślenia w tym miejscu wymaga, że zgodnie z art. 7 k.p.a., w toku postępowania organy administracji publicznej stoją na straży praworządności, z urzędu lub na wniosek stron podejmują wszelkie czynności niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes obywateli. Postępowanie dowodowe jest oparte na zasadzie oficjalności, co oznacza, że organ administracyjny jest obowiązany z urzędu przeprowadzić dowody służące ustaleniu stanu faktycznego sprawy. Nieustalenie przez organ w ramach toczącego się postępowania lub pominięcie w uzasadnieniu decyzji okoliczności faktycznych, mogących mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy stanowiło, w ocenie Sądu, przesłankę do uznania naruszenia przez organ przepisów o postępowaniu administracyjnym w stopniu wywierającym istotny wpływ na wynik sprawy.

Powyższe potwierdza regulacja prawna wprowadzona od 20 września 2020 r. na mocy ustawy z 24 lipca 2020 r. o zmianie ustawy o delegowaniu pracowników

w ramach świadczenia usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r. poz. 1423). Stosownie do art. 10 ust. 1 tej ustawy w przypadku złożenia do dnia

30 czerwca 2020 r. wniosku o zwolnienie z obowiązku opłacenia należności z tytułu składek, o których mowa w art. 31zo ustawy zmienianej w art. 4, w brzmieniu dotychczasowym, zwalnia się z obowiązku opłacenia należnych składek wykazanych w deklaracji rozliczeniowej za marzec, kwiecień i maj 2020 r., w wysokości określonej w art. 31zo, także wówczas, gdy składki te zostały opłacone lub na poczet tych składek Zakład Ubezpieczeń Społecznych zaliczył z urzędu nienależnie opłacone składki. Opłacone składki lub zaliczone z urzędu nienależnie opłacone składki podlegają zwrotowi na zasadach określonych w art. 24 u.s.u.s. Zgodnie zaś

z ust. 2 powołanego przepisu, zwolnieniu z obowiązku opłacenia, o którym mowa

w ust. 1, podlegają należne składki wykazane w deklaracji rozliczeniowej za marzec, kwiecień i maj 2020 r. znane na dzień ponownego rozpatrzenia wniosku o zwolnienie z opłacenia składek.

Sąd nie znalazł natomiast podstaw do uwzględnienia pozostałych zarzutów skargi dotyczących braku doręczenia zaskarżonej decyzji, jak również dalej idących zarzutów skargi dotyczących niepodpisania decyzji.

Zgodnie z art. 15zzzzzn pkt 2 ustawy o COVID-19, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, w szczególności, gdy urząd administracji obsługujący organ administracji publicznej wykonuje zadania w sposób wyłączający bezpośrednią obsługę interesantów, organ administracji publicznej może zapewnić stronie udostępnienie akt sprawy lub poszczególnych dokumentów stanowiących akta sprawy również za pomocą środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną

na adres wskazany w rejestrze danych kontaktowych, o którym mowa w art. 20j

ust. 1 pkt 3 ustawy z 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne lub inny adres elektroniczny wskazany przez stronę.

Ponadto zgodnie z art. 31 zq ust. 5 ustawy o COVID-19, w przypadku płatnika składek, który utworzył profil informacyjny w systemie teleinformatycznym Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, informacja o której mowa w ust. 5, udostępniana jest wyłącznie na tym profilu (ust. 6). Odmowa zwolnienia z obowiązku opłacania należności z tytułu składek, o których mowa w art. 31zo, następuje w drodze decyzji (ust. 7). Zgodnie zaś z art. 39¹ § 1 pkt 1 k.p.a., jeżeli strona złoży podanie w formie dokumentu elektronicznego przez elektroniczną skrzynkę podawczą organu administracji publicznej, doręczenie pism następuje za pomocą środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną. W niniejszej sprawie decyzja została udostępniona stronie za pośrednictwem systemu teleinformatycznego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, w którym został złożony wniosek o zwolnienie z obowiązku opłacenia należności z tytułu składek. Uzupełniając formularz elektroniczny, strona złożyła dyspozycję sposobu odbioru decyzji w formie elektronicznej przez PUE (k. 1 akt adm.). Zaskarżona decyzja została udostępniona stronie za pośrednictwem PUE w dniu 18 czerwca 2020 r. w postaci dokumentu elektronicznego, który zawiera informacje o podpisie kwalifikowanym (k. 5 akt adm.). Z przedstawionych Sądowi akt administracyjnych sprawy wynika, że pod decyzją widnieje podpis upoważnionego przez Prezesa ZUS starszego specjalisty A.C. (k. 6 akt adm.). W świetle powyższego nie mógł zostać uznany za zasadny zarzut niepodpisania zaskarżonej decyzji oraz braku jej doręczenia.

Mając powyższe na względzie, w ocenie Sądu, Zakład naruszył przepisy prawa materialnego i procesowego, gdyż dokonał nieprawidłowej wykładni pojęcia "nieopłacone" należności z tytułu składek, a także naruszył przepisy postępowania, tj. art. 7, art. 77 § 1, art. 80 § 1 i art. 81 k.p.a. w sposób mogący mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Z tych względów, Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i lit. c) p.p.s.a. orzekł o uchyleniu zaskarżonej decyzji.



Powered by SoftProdukt