Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Aleksandra Rynduch po rozpoznaniu w dniu 7 kwietnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. C. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej [...] z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od maja 2004 r. do grudnia 2004 r. oraz od października 2005 r. do grudnia 2005 r. postanawia: przyznać wnioskodawcy prawo pomocy przez zwolnienie od kosztów sądowych.

Wnioskiem złożonym na formularzu PPF w dniu 24 stycznia 2008 r. W. C. zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w całości lub w części.

W myśl art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.

Zgodnie z brzmieniem art. 245 § 3 cyt. ustawy, prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.

W świetle powołanych uregulowań przyznaje się prawo pomocy w zakresie częściowym, jeżeli wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.

Zatem to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej go do skorzystania z prawa pomocy, zaś rozstrzygnięcie w tej kwestii zależy od tego, co zostanie przez stronę udowodnione.

Na podstawie złożonych przez wnioskodawcę oświadczeń o stanie rodzinnym, majątku i dochodach oraz nadesłanych przez niego dokumentów źródłowych (odpisu zeznania podatkowego za 2007 r., odpisów zawiadomień z dnia 16 listopada 2007 r. o zajęciu prawa majątkowego stanowiącego wierzytelność z rachunku bankowego oraz o zmianie wysokości zajęcia, odpisów wyciągów z rachunków bankowych, odpisów deklaracji VAT-7 wraz z odpisami pokwitowań wpłat tego podatku, odpisów odcinków emerytur za luty 2008 r. pobieranych przez rodziców wnioskodawcy) ustalono, że wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, która przynosi mu dochód miesięczny w wysokości około 1.700 zł brutto, prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z niepracującą małżonką, z którą mają na utrzymaniu dwoje dzieci. Małżonkowie nie są właścicielami nieruchomości, nie posiadają żadnych oszczędności, przedmiotów o wartości powyżej 3.000 euro ani pojazdów mechanicznych, zamieszkują w mieszkaniu o powierzchni 49 m2 wraz z rodzicami wnioskodawcy (pobierającymi emerytury w łącznej wysokości 2.057,23 zł netto), od których otrzymują pomoc finansową (związaną z kształceniem dzieci), jednakże jak zaznaczył wnioskodawca, z którymi nie prowadzą wspólnego gospodarstwa domowego. Małżonkowie partycypują w kosztach utrzymania zajmowanego mieszkania w wysokości 50% opłat za czynsz, energię i gaz. Względem majątku wnioskodawcy prowadzone jest postępowanie egzekucyjne, w ramach którego dokonano zajęcia wierzytelności z rachunków bankowych na kwotę 250.188,92 zł (stan na dzień 16 listopada 2007 r.) oraz zajęcia udziałów w spółce o wartości nominalnej 20.000 zł. Na rachunkach prowadzonych dla wnioskodawcy nie ma obecnie żadnych środków pieniężnych – ich salda na dzień odpowiednio 22 i 31 stycznia 2008 r. były ujemne bądź wynosiły 0 zł.

Biorąc pod uwagę ustalone okoliczności faktyczne, w tym w szczególności wysokość dochodów wnioskodawcy, przeznaczonych na potrzeby jego czteroosobowej rodziny, brak jakichkolwiek zasobów pieniężnych i wysokość ciążących na nim wymagalnych zobowiązań pieniężnych, uznano, iż wnioskodawca wykazał, że nie ma aktualnie realnych możliwości finansowych poniesienia kosztów sądowych w niniejszej sprawie bez uszczerbku koniecznego utrzymania dla siebie i rodziny.

W konsekwencji na podstawie przepisu art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji postanowienia.