drukuj    zapisz    Powrót do listy

, Dostęp do informacji publicznej, Inne, Uchylono zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję, II SA/Wa 2142/13 - Wyrok WSA w Warszawie z 2014-02-27, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Wa 2142/13 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2014-02-27 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2013-11-13
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Sławomir Antoniuk /przewodniczący sprawozdawca/
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Sygn. powiązane
I OSK 1421/14 - Wyrok NSA z 2015-06-16
Skarżony organ
Inne
Treść wyniku
Uchylono zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję
Powołane przepisy
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art. 5
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Werpachowska, Sędziowie WSA Anna Mierzejewska, Sławomir Antoniuk (spr.), , Protokolant specjalista Elwira Sipak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 lutego 2014 r. sprawy ze skargi D. S. na decyzję Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji w [...] S.A. z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości; 3. zasądza od Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji w [...] S.A. na rzecz skarżącego D. S. kwotę 440 (czterysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji w [...] S.A.

z siedzibą w W. (dalej jako – MPWiK lub Przedsiębiorstwo) decyzją z dnia

[...] września 2013 r., wydaną na podstawie art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), utrzymało w mocy własną decyzję z dnia [...] sierpnia 2013 r. o odmowie udostępnienia D. S. informacji publicznej na wniosek z dnia [...] lipca 2013 r.

Z materiału dokumentacyjnego wynika następujący stan sprawy:

Wnioskiem z dnia [...] lipca 2013 r. D. S. (Prywatny Zakład Handlowo – Transportowy [...] D. S. ul. [...] w Z.) wystąpił do MPWiK o udostępnienie w formie kserokopii lub formie elektronicznej informacji publicznej w postaci:

1. protokołów z postępowania wyjaśniającego, przeprowadzonego przez MPWiK

w dniach od [...] kwietnia do [...] maja 2006 r. o nr [...];

2. wszystkich wyników badań laboratoryjnych osadów ściekowych przeprowadzonych przez lub na zlecenie MPWiK w okresie od września 2005 r. do maja 2006 r.,

na podstawie których sformułowano oceny przedstawione w protokole wymienionym w pkt 1 (m.in. "niekorzystne wyniki pochodzą z badań przeprowadzonych w miesiącach listopadzie i grudniu 2005 r., a ostatnie również negatywne, pochodzą z kwietnia 2006 r. należy sądzić, iż przekroczenia zawartości żywych jaj pasożytów ATT w osadach występują w sposób ciągły. (...) Wyniki PIG w W. z badań z OŚ [...] wskazują, że MPWiK w [...] przekazywało odbiorcom osadów błędne informacje o jego składzie w zakresie zawartości żywych jaj pasożytów ATT.");

4. (w liczbie porządkowej wniosku pominięto pkt 3) pełnej korespondencji pomiędzy PIG w W. a MPWiK w powyższej sprawie;

5. wszystkich umów zawartych przez MPWiK w okresie od września 2005 r. do maja 2006 r. na odbiór (zagospodarowanie) osadów ściekowych oraz załączników do tych umów;

6. ekspertyzy interdyscyplinarnej z dnia [...] lipca 2006 r., dotyczącej realizacji umowy zawartej pomiędzy MPWiK a Prywatnym Zakładem Handlowo-Transportowym [...] D. S..

MPWiK decyzją dnia [...] sierpnia 2013 r., wydaną na podstawie art. 17 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, odmówiło udostępnienia informacji wskazanych we wniosku z dnia [...] lipca 2013 r. w zakresie pkt: 1, 2, 4 i 6 numeracji przyjętej we wniosku.

W uzasadnieniu powyższej decyzji Przedsiębiorstwo podniosło, iż wnioskodawca w pkt 6 wniosku zażądał udostępnienia ekspertyzy interdyscyplinarnej z dnia [...] lipca 2006 r., dotyczącej realizacji umowy zawartej między MPWiK a Prywatnym Zakładem Handlowo - Transportowym [...] D. S.. Wnioskodawca zgłasza pod adresem MPWiK roszczenia finansowe związane z realizacją ww. umowy, kilkakrotnie też kierował do Sądu wniosek o zawezwanie do próby ugodowej, zapowiadając jednocześnie wystąpienie z powództwem o zapłatę. Żądana ekspertyza została sporządzona na zlecenie MPWiK S.A. wyłącznie na potrzeby negocjacji toczonych z wnioskodawcą oraz w celu zidentyfikowania ryzyka procesowego na wypadek ewentualnego sporu sądowego. Tego rodzaju dokument z założenia ma charakter poufny i nie podlega udostępnieniu - w szczególności drugiej stronie prowadzonych negocjacji i prawdopodobnemu przeciwnikowi procesowemu.

Z podobnych przyczyn, udostępnieniu nie podlega protokół postępowania wyjaśniającego (pkt 1 wniosku). Natomiast wyniki badań laboratoryjnych osadów ściekowych (pkt 2 wniosku) i dotyczącą ich korespondencję (pkt 4 wniosku) wnioskodawca, jako strona ewentualnego postępowania sądowego, będzie mógł uzyskać, o ile okażą się istotne dla sprawy na podstawie art. 248 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego. Przedsiębiorstwo, mimo odmiennych poglądów wypowiadanych niekiedy w orzecznictwie sądów administracyjnych, stoi na stanowisku, że ustawa o dostępie do informacji publicznej nie może być wykorzystywana do zdobywania informacji w indywidualnych sprawach o charakterze cywilnoprawnym, w których stroną jest podmiot publiczny.

Uznając powyższą decyzję za prawnie wadliwą D. S. wniósł o ponowne rozpatrzenie sprawy.

MPWiK decyzją z dnia [...] września 2013 r. utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy oraz ponownie odmówiło udostępnienia informacji wskazanych we wniosku odwoławczym w punktach 1, 2, 3, 4, zgodnie z numeracją tam przyjętą.

W motywach rozstrzygnięcia Przedsiębiorstwo podtrzymało stanowisko wyrażone w uzasadnieniu z dnia [...] sierpnia 2013 r. podkreślając, iż wnioskodawca zgłasza pod adresem MPWiK roszczenia finansowe związane z realizacją umowy zawartej pomiędzy nim a Przedsiębiorstwem. Kilkakrotnie też kierował do Sądu wniosek o zawezwanie do próby ugodowej, zapowiadając jednocześnie wystąpienie z powództwem o zapłatę. Żądana ekspertyza została sporządzona na zlecenie MPWiK wyłącznie na potrzeby negocjacji toczonych z wnioskodawcą oraz w celu zidentyfikowania ryzyka procesowego na wypadek ewentualnego sporu sądowego. Tego rodzaju dokument z oczywistych względów ma charakter poufny i nie podlega udostępnieniu, w szczególności drugiej stronie prowadzonych negocjacji i prawdopodobnemu przeciwnikowi procesowemu. Z podobnych przyczyn udostępnieniu nie podlega protokół postępowania wyjaśniającego. Natomiast wyniki badań laboratoryjnych osadów ściekowych i dotyczącej ich korespondencji wnioskodawca, jako strona ewentualnego postępowania sądowego, będzie miał możliwość uzyskać, o ile okażą się istotne dla sprawy cywilnoprawnej.

W ocenie MPWiK, ustawa o dostępie do informacji publicznej nie może być wykorzystywana do zdobywania informacji w indywidualnych sprawach o charakterze cywilnoprawnym, w których stroną jest podmiot publiczny. Rozstrzygnięcie zaś niniejszej sprawy "w formie decyzji (właściwe jedynie dla przypadków, kiedy wniosek dotyczy informacji publicznej) nastąpiło jedynie ze względów ostrożnościowych, gdyż - jak wyżej wspomniano - w ocenie Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji żądane dokumenty dotyczą sprawy indywidualnej, związanej ściśle ze sporem prowadzonym z wnioskodawcą zaś przypisanie informacjom dotyczącym tego rodzaju sprawy cech informacji publicznej jest wysoce dyskusyjne".

Decyzja MPWiK z dnia [...] września 2013 r. stała się przedmiotem skargi wniesionej przez D. S. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Wnosząc o uchylenie wymienionej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych, skarżący zarzucił zaskarżonemu rozstrzygnięciu naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj.: 1) art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., poprzez błędne utrzymanie w mocy decyzji z dnia [...] sierpnia 2013 r. o odmowie udostępnienia informacji publicznej w zakresie wskazanym w pkt 1, 2, 4 i 6 wniosku z dnia [...] lipca 2013 r., 2) art. 11 k.p.a. oraz art. 107 § 1 i 3 k.p.a., poprzez brak wyjaśnienia podstaw utrzymania w mocy decyzji z dnia [...] sierpnia 2013 r. oraz niedostateczne i niepełne uzasadnienie zaskarżonej decyzji, w tym w szczególności brak uzasadnienia prawnego decyzji, a także naruszenie przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, tj. art. 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej, poprzez bezpodstawne odmówienie dostępu do informacji publicznej.

W uzasadnieniu skargi skarżący podniósł, iż odmowa udostępnienia wnioskowanej informacji publicznej decyzją była bezzasadna, gdyż w okolicznościach rozpatrywanej sprawy brak było podstaw do odmowy udzielenia dostępu do informacji publicznej, które to podstawy określone zostały w art. 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Decyzja obarczona jest również błędami formalnymi w postaci braku uzasadnienia faktycznego decyzji odnośnie pkt 1 wniosku, błędnym i niepełnym uzasadnieniu w stosunku do pozostałych pkt 2, 4 i 6. Natomiast w odniesieniu do wszystkich żądanych informacji, do których MPWiK odmówił dostępu (pkt 1, 2, 4 i 6), nie wyjaśniono podstawy prawnej rozstrzygnięcia, ograniczając się jedynie do wskazania w sentencji decyzji art. 16 ust. 1 i 2 oraz art. 17 ust. 1 powołanej ustawy.

W odniesieniu do odmowy udostępnienia ekspertyzy interdyscyplinarnej z dnia [...] lipca 2006 r., dotyczącej realizacji umowy zawartej między MPWiK a Prywatnym Zakładem Handlowo- Transportowym [...] D. S., MPWiK nie wyjaśniło przyczyn rozstrzygnięcia. Argumentacja przedstawiona w tym zakresie jest wewnętrznie sprzeczna. MPWiK z jednej strony twierdzi, że ekspertyza interdyscyplinarna została sporządzona na potrzeby negocjacji prowadzonych z wnioskodawcą (czyli jawnego postępowania), z drugiej zaś bez podania podstawy prawnej podnosi, że dokument ten "z oczywistych względów ma charakter poufny i nie podlega udostępnieniu". Tymczasem art. 5 ww. ustawy wyraźnie wskazuje zakres, w jakim prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu. W niniejszym przypadku nie zachodzą żadne ze wskazanych powołanym artykule okoliczności ograniczające prawo przewidziane w art. 2 ust. 1 tej ustawy. W szczególności informacje zawarte w ekspertyzie (jak również w protokole postępowania wyjaśniającego, nieudostępnionego z tych samych przyczyn) nie stanowią informacji niejawnych w myśl, mającego odpowiednie zastosowanie, art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych, ani też nie stanowią innych tajemnic ustawowo chronionych. MPWiK poufność informacji zwartych w ekspertyzie tłumaczy przygotowaniem do "ewentualnego" sporu sądowego. Takie stanowisko nie znajduje nie tylko podstaw prawnych, ale i faktycznych. [...] nie zainicjował bowiem żadnego postępowania procesowego przed sądem. Skarżący wystąpił jedynie z roszczeniami związanymi, jak słusznie zaznaczył MPWiK, z realizacją umowy zawartej pomiędzy MPWiK a Prywatnym Zakładem Handlowo-Transportowym [...] D. S.. To właśnie nierzetelne, niezgodne z warunkami ww. umowy wykonanie zobowiązań przez MPWiK stanowi przyczynę wystąpienia z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej. [...] ma na celu wyjaśnienie spornych kwestii powstałych w związku z realizacją ww. umowy.

Podobną bezzasadną argumentację MPWiK przedstawił w odniesieniu do odmowy udzielania informacji na temat wyników badań laboratoryjnych osadów ściekowych (pkt 2 wniosku z dnia [...] lipca 2013 r.) oraz dotyczącej korespondencji pomiędzy PIG w W. a MPWiK w tej sprawie (pkt 4 wniosku z dnia [...] lipca 2013 r.). MPWiK nie wskazało, na jakiej podstawie odmawia dostępu do ww. informacji. Błędnie i bez podania argumentów na poparcie swojego stanowiska MPWiK uznało, że ustawa o dostępie do informacji publicznej nie ma zastosowania do udzielenia informacji w indywidualnych sprawach o charakterze cywilnoprawnym, w których stroną jest podmiot publiczny.

W odpowiedzi na skargę MPWiK wniosło o jej oddalenie oraz podtrzymało argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Spółka nie zgodziła się z twierdzeniem skarżącego, że stanowisko MPWiK jest nielogiczne, skoro "dopuszcza możliwość udostępnienia tych informacji przez Sąd". Sąd powszechny w postępowaniu cywilnym nie "udostępnia" informacji, ale zobowiązuje stronę sporu do przedstawienia dokumentów mogących stanowić dowód w sprawie, oceniając uprzednio ich znaczenie dla rozstrzygnięcia sporu. Rozstrzygniecie niniejszej sprawy w formie decyzji nastąpiło jedynie ze względów ostrożnościowych, gdyż w ocenie MPWiK żądane dokumenty dotyczą sprawy indywidualnej, związanej ściśle ze sporem prowadzonym z wnioskodawcą, zaś przypisanie informacjom dotyczącym tego rodzaju sprawy cechy informacji publicznej jest wysoce dyskusyjne.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, a więc polega na weryfikacji decyzji organu administracji publicznej z punktu widzenia obowiązującego prawa materialnego i procesowego. Wojewódzki sąd administracyjny rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną - art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Oznacza to miedzy innymi, że Sąd nie może w ocenie legalności zaskarżonej decyzji ograniczać się jedynie do zarzutów sformułowanych w skardze, ale także powinien wadliwość kontrolnego aktu podnieść z urzędu.

W niniejszej sprawie przedmiotem zaskarżenia stała się decyzja MPWiK w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej z powołaniem się na poufność żądanej informacji, którą Spółka wywodzi z potrzeby ochrony jej interesów w prowadzonych ze skarżącym negocjacjach w postępowaniu przedsądowym. Przedmiotem zaś wniosku skarżącego z dnia [...] lipca 2013 r. stały się: 1) protokoły postępowania wyjaśniającego od dnia [...] kwietnia do [...] maja 2006 r. nr [...]) wyniki badań laboratoryjnych osadów ściekowych przeprowadzonych przez lub na zlecenie MPWiK w okresie od września 2005 r. do maja 2006 r., na podstawie których sformułowano oceny przedstawione w protokole(łach) wymienionym(ych) w pkt 1, 3) korespondencja pomiędzy PIG w W. a MPWiK w powyższej sprawie, 4) ekspertyza interdyscyplinarna z dnia [...] lipca 2006 r., dotycząca realizacji umowy zawartej pomiędzy MPWiK a Prywatnym Zakładem Handlowo-Transportowym

[...] D. S..

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż zgodnie z treścią art. 4 ust. 1 ustawy

z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112 poz. 1198 ze. zm.), obowiązane do udostępniania informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności: 1) organy władzy publicznej; 2) organy samorządów gospodarczych i zawodowych; 3) podmioty reprezentujące zgodnie z odrębnymi przepisami Skarb Państwa; 4) podmioty reprezentujące państwowe osoby prawne albo osoby prawne samorządu terytorialnego oraz podmioty reprezentujące inne państwowe jednostki organizacyjne, albo jednostki organizacyjne samorządu terytorialnego; 5) podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego, albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów.

Z powyżej przedstawionych uregulowań wynika, iż krąg podmiotów zobowiązanych do udzielenia informacji publicznej, wskazany w art. 4 ust. 1 ustawy, nie jest ograniczony wyłącznie do podmiotów mieszczących się w pojęciu administracji w sensie organizacyjnym, a obejmuje także podmioty mieszczące się w pojęciu administracji w sensie funkcjonalnym. MPWiK jest podmiotem zobowiązanym do udzielenia informacji publicznej, stosownie do art. 4 ust. 1 pkt 5 i ust. 3 ustawy. Z informacji zawartej w Krajowym Rejestrze Sądowym wynika, że MPWiK powstało w wyniku przekształcenia Przedsiębiorstwa Komunalnego, w którym jedynym akcjonariuszem jest [...]. Celem działalności spółki jest m.in. realizowanie zadań z zakresu wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych. Z powyższego zatem wynika, że Spółka jest osobą prawną, ustanowioną przez jednostkę samorządu terytorialnego, która gospodaruje mieniem komunalnym, należącym w 100% do [...]. Zgodnie zaś z art. 43 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) mieniem komunalnym jest własność i inne prawa majątkowe należące do poszczególnych gmin i ich związków oraz mienie innych gminnych osób prawnych, w tym przedsiębiorstw. Skoro majątek Spółki, jest w całości majątkiem komunalnym i MPWiK wykonuje także zadania publiczne, to jest podmiotem zobowiązanym do udzielenia informacji publicznej.

Zgodnie z art. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, każda informacja w sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonym w niniejszej ustawie. Zakres przedmiotowy informacji publicznej wymienia art. 6 ustawy. W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjęto, iż na podstawie art. 1 i art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej, każda wiadomość wytworzona lub odnosząca się do władz i podmiotów sprawujących funkcje publiczne, albo odnosząca się do innych podmiotów, wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa, stanowi informację publiczną podlegającą udostępnieniu.

Wyjątki od powyższej zasady wprowadza art. 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej. W myśl ust. 1 powołanego art., prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych. Stosownie natomiast do ust. 2 wymienionego przepisu prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. Ograniczenie to nie dotyczy informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym o warunkach powierzenia i wykonywania funkcji, oraz przypadku, gdy osoba fizyczna lub przedsiębiorca rezygnują z przysługującego im prawa.

W świetle postanowień art. 17 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, do podmiotów obowiązanych do udostępnienia informacji publicznej niebędących organem władzy publicznej o odmowie udostępnienia informacji publicznej oraz o umorzeniu postępowania o udostępnienie informacji przepisy art. 16 stosuje się odpowiednio. Stosownie zaś do art. 16 ust. 1 powołanej ustawy, odmowa udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenie postępowania o udostępnienie informacji w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 przez organ władzy publicznej następują w drodze decyzji.

Jak wynika z treści powołanego art. 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej, a także art. 61 ust. 3 Konstytucji, dostęp do informacji publicznej nie ma charakteru absolutnego, może podlegać ograniczeniom. Ograniczenie to może nastąpić wyłącznie ze względu na określone w tym przepisie okoliczności.

W niniejszej zaś sprawie MPWiK w zaskarżonej, jaki i poprzedzającej ją decyzji, nie tylko nie powołało się w na którąkolwiek z przesłanek określonych w art. 5 ustawy

o dostępie do informacji publicznej, ale też nie oparło podstawy prawnej rozstrzygnięcia na tym właśnie przepisie. Przedsiębiorstwo odmowę udostępnienia żądanej informacji uzasadniło koniecznością zachowania jej w poufności do czasu zawarcia ugody ze skarżącym, bądź rozpoczęcia procesu cywilnoprawnego przed sądem powszechnym. Przy czym wskazało, iż wnioskodawca będzie wówczas mógł skorzystać z dostępu do informacji w innym trybie, niż dostęp do informacji publicznej.

Skoro MPWiK uważa, iż wnioskodawcy przysługuje inny tryb dostępu do informacji lub też przyjmuje, iż nie żąda on informacji posiadającej walor informacji publicznej, na co wskazuje zwrot "wydanie decyzji nastąpiło jedynie ze względów ostrożnościowych", to wówczas nie powinno wydawać decyzji odmownej, a jedynie pisemnie powiadomić o tym wnioskodawcę. Przy takiej argumentacji decyzja nie może w ogóle zostać wydana, albowiem podmiot zobowiązany nie uzasadnia swej odmowy tajemnicą ustawowo chronioną lub prywatnością osoby fizycznej, czy też tajemnicą przedsiębiorcy.

Jeżeli natomiast MPWiK przyjmuje, iż przez wskazaną w uzasadnieniu "poufność" informacji należy rozumieć tajemnicę przedsiębiorstwa, to powinno dać temu jednoznaczny wyraz w uzasadnieniu decyzji. W przeciwnym razie intencja Przedsiębiorstwa w kwestii ochrony posiadanej informacji, a następnie motywy, którymi kierowało się w wydając decyzję odmowną, nie są znane wnioskodawcy, jak też wymykają się spod kontroli sądowej.

Wydając decyzję odmowną z powołaniem się na "tajemnice przedsiębiorstwa" należy uwzględnić, iż ustawa o dostępie do informacji publicznej, nie zawiera definicji tego pojęcia. Orzecznictwo sądowoadministracyjne i doktryna stoi na stanowisku, że dokonując wykładni zawartego w art. 5 ust. 2 ustawy terminu "tajemnica przedsiębiorcy" należy posiłkowo odwołać się do rozumienia "tajemnicy przedsiębiorstwa" na gruncie ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zakazie nieuczciwej konkurencji (tekst jedn. z 2003 r. Dz. U. Nr 153, poz. 1503 ze zm.) - przykładowo wyrok WSA w Lublinie z dnia 23 kwietnia 2013 r. sygn. akt II SAB/Lu 85/13. W doktrynie wskazuje się, że pojęcia te w istocie stanowią synonimy (M. Jaśkowska dostęp do informacji publicznej w świetle orzecznictwa NSA, Toruń 2002 r. str. 78).

Zgodnie z art. 11 ust. 4 powołanej ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r., przez tajemnicę przedsiębiorstwa rozumie się nieujawnione do wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje posiadające wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności.

Orzecznictwo jak również doktryna stoi na stanowisku, że gospodarujący informacją, przyjmujący zastrzeżenia przedsiębiorcy, powinien dokonać oceny zasadności wyłączenia jawności żądanej informacji. Na przedsiębiorcy ciąży obowiązek wykazania, że zastrzeżone przez niego informacje, są tego rodzaju, że wpisują się w definicję tajemnicy przedsiębiorstwa (wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 czerwca 2013 r. sygn. akt II SA/Wa 343/13 powołana wyżej publikacja M. Urbańskiego str. 139).

Według wykładni Sądu Najwyższego w wyroku z dnia 28 lutego 2007 r., V CSK 444/06 tajemnicą przedsiębiorcy "są nieujawnione wiadomości, informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne lub inne posiadające wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności. Fakt, że informacje dotyczące poszczególnych elementów urządzenia są jawne nie decyduje o odebraniu zespołowi wiadomości o produkcie przymiotu poufności".

M. J. w opracowaniu – Udostępnienie informacji publicznej w formie wglądu do dokumentów, PRESSCOM Spółka z o.o. Wrocław 2013 str. 131 wskazał, iż: "możliwość ograniczenia prawa na podstawie tajemnicy przedsiębiorcy wchodzi w grę, gdy spełnione są przesłanki: 1) brak wcześniejszego upublicznienia określonych informacji znajdujących się w dokumentacji wniesionej przez przedsiębiorcę; 2) uprawdopodobnienie, że informacje te mają ze względu na swój charakter, sposób zastosowania itp. szczególną wartość gospodarczą, co w konsekwencji ich ujawnienia mogłoby narazić takiego przedsiębiorcę na szkodę; 3) podjęcie przez przedsiębiorcę niezbędnych działań w celu zachowania poufności takich informacji (treść dokumentacji) – powinny one nastąpić w momencie składania odpowiednich dokumentów; ich brak dyskwalifikuje możliwość ograniczenia dostępu do tego typu dokumentów ze względu na tego rodzaju przesłankę, w szczególności, gdy zastrzeżenie tajemnicy mogłoby nastąpić po wcześniejszym wpłynięciu wniosku o udostępnienie informacji. W ocenie Sądu tak zobowiązany, jak i podmioty wskazane w skardze nie uprawdopodobnili dwóch ostatnich przesłanek.

Dodać należy, iż art. 61 ust. 3 Konstytucji RP wyznacza granice dopuszczalnej ingerencji w zakres prawa do informacji publicznej wskazując, że jego ograniczenie może nastąpić wyłącznie ze względu na określone w skardze wartości, takie jak: ochrona wartości i praw innych osób i produktów gospodarczych oraz ochrona porządku publicznego, bezpieczeństwa ważnego interesu gospodarczego Państwa. Ograniczenia dostępności informacji publicznej i kryteria ważenia kolidujących ze sobą wartości podlegają ocenie z punktu widzenia zasady proporcjonalności określonej w art. 31 ust. 3 Konstytucji. Ograniczając prawną sferę wolności konstytucyjnej obywatela, przepis ustawy musi uczynić to w taki sposób, który przede wszystkim nie naruszy jej istoty i nie spowoduje zachwiana relacji konstytucyjnego dobra, które jest ograniczone. Wskazana regulacja winna być dostosowana do celu, jaki temu ograniczeniu przyświeca, który to cel musi być również kwalifikowany w kategorii wartości konstytucyjnej. Chodzi zatem o prawidłowe wyważenie proporcji, jakie muszą być zachowane, by przyjąć, że dane ograniczenie wolności nie narusza konstytucyjnej hierarchii dóbr (wyrok NSA z dnia 6 grudnia 2012 r. I OSK 2022/12).

Reasumując, w okolicznościach niniejszej sprawy brak jest podstaw do uznania, że powołana przez Przedsiębiorstwo pozaustawowa przesłanka "poufności" może stanowić podstawę do wydania decyzji odmownej. Wobec tego obie decyzje w sprawie wydano z naruszeniem prawa materialnego, tj. art. 5 ust. 1 i 2 w zw. z art. 17 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Zaś uzasadnienie decyzji odmownej, jak i wydanej po ponownym rozpatrzeniu sprawy, nie spełnia podstawowych wymogów określonych w art. 107 § 3 k.p.a. w zw. z art. 16 ust. 1 i art. 17 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Z tych względów zaskarżona oraz poprzedzającą ją decyzja nie może ostać się w obrocie prawnym.

Należy także zwrócić uwagę Przedsiębiorstwu, że Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 20 maja 2010 r. o sygn. akt I OPS 13/09 (publ. LEX 579940) stwierdził, iż art. 24 § 1 pkt 5 k.p.a. nie ma zastosowania jedynie do osoby piastującej funkcję ministra, w rozumieniu art. 5 § 2 pkt 4 k.p.a., w postępowaniu, o jakim mowa w art. 127 § 3 k.p.a. Należy zatem a contrario przyjąć, na podstawie rozważań zawartych w przedmiotowej uchwale, że przepis art. 24 § 1 pkt 5 k.p.a. ma zastosowanie w postępowaniu, o jakim mowa w art. 127 § 3 k.p.a., w przypadku, gdy funkcję organu wykonuje upoważniony pracownik organu, który wydał decyzję objętą wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy. Od dnia 11 kwietnia 2011 r. w Kodeksie postępowania administracyjnego obowiązuje już stosowna regulacja tej kwestii.

W rozpoznawanej sprawie tym pracownikiem MPWiK podlegającym wyłączeniu, jest Dyrektor [...] G. K., która podpisała obie wydane

w sprawie decyzje. Instytucja wyłączenia pracownika organu administracji publicznej

(w niniejszej sprawie na podstawie art. 16 ust. 2 w zw. z art. 17 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej także pracownika Przedsiębiorstwa), jest tylko jednym

z elementów gwarancji prawa do obiektywnego, bezstronnego rozpoznania

i rozstrzygnięcia sprawy, zatem podjęcie decyzji po złożeniu wniosku o ponowne jej rozpatrzenie przez tę samą osobę niewątpliwie świadczy o uchybieniu tej gwarancji, co stanowi podstawę wznowieniową, o której mowa w art. 145 § 1 pkt 3 k.p.a.

Rozpoznając ponownie wniosek skarżącego z dnia [...] lipca 2013 r. MPWiK będzie obowiązane powyższe rozważania Sądu wziąć pod uwagę.

Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należało orzec jak w sentencji. Orzeczenie o kosztach wydano na podstawie na art. 200 i art. 205 § 1 powołanej ustawy procesowej.



Powered by SoftProdukt