Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Kowalewska, Sędziowie Sędzia WSA Joanna Wojciechowska (spr.), Sędzia WSA Ewa Wojtysiak, , po rozpoznaniu w Wydziale II na posiedzeniu niejawnym w dniu 14 czerwca 2018 r. w trybie uproszczonym sprawy ze skargi M. S. na bezczynność Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1. zobowiązuje Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego do rozpatrzenia wniosku M. S. z dnia 26 września 2017 r. w zakresie pkt nr 2 w terminie 14 dni od dnia doręczenia akt sprawy wraz z odpisem prawomocnego wyroku, 2. stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 3. oddala skargę w pozostałym zakresie, 4. zasądza od Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego na rzecz M. S. kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

W dniu 26 września 2017 r. M. S., dalej "skarżąca", złożyła wniosek do Inspektor Sanitarny, dalej "organ", o udostępnienie informacji publicznej na podstawie art. 1 ust. 1 ustawy z dnia

6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1764 ze zm.), dalej "u.d.i.p.", w zakresie:

1. udostępnienia ulotek dla pacjenta, wyjaśnienie ich treści, a w szczególności składu i skutków ubocznych szczepionek oraz ich wpływ na organizm konkretnie mojego dziecka przy uwzględnieniu stanu jego zdrowia i możliwych reakcji alergicznych osobno dla każdej szczepionki przeciw: gruźlicy, WZW B, błonicy, tężcowi i krztuścowi, polio, Hib, odrze, śwince i różyczce;

2. wskazania medycznych i statystycznych informacji na temat chorób, przeciw którym szczepi się dzieci zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych, to jest o ich objawach, możliwościach ich leczenia, możliwych powikłaniach pochorobowych

i przyczynach tych powikłań, grupach ryzyka oraz zaprezentowanie statystyk zachorowań na terenie Polski i osobno statystyk powikłań tych chorób osobno na temat: gruźlicy, WZW B, błonicy, tężca, krztuśca, polio, Hib, odry, świnki i różyczki;

3. czy szczepionki ochronią jej dziecko i ile lat będą chroniły przed zachorowaniem na gruźlicę, WZW B, błonicę, tężec, krztusiec, polio, Hib, odrę, świnkę i różyczkę?;

4. ustalenia indywidualnego bilansu korzyści i ryzyka oraz wyjaśnienie

w odniesieniu do jej dziecka korzyści i zagrożeń płynących z przechorowania wszystkich chorób, przeciwko którym ma być zaszczepione, w stosunku do korzyści

i zagrożeń płynących ze szczepień pojedynczo i łącznie, w perspektywie indywidualnej

i ogólnospołecznej;

5. w jaki sposób można ocenić poziom odporności przeciw chorobom z Programu Szczepień Ochronnych i na ile miarodajny jest wynik takiego badania?

6. czy wysokie stężenie przeciwciał w surowicy w wyniku szczepienia, jest jedynym warunkiem skutecznej ochrony, czy też znaczenie mają również cechy jakościowe tych przeciwciał?;

7. czy sztuczne indukowanie produkcji przeciwciał poprzez szczepienie

z pominięciem naturalnych barier organizmu, gwarantuje ochronę przed zachorowaniem na zakaźną chorobę dziecięcą?;

8. co jest wyznacznikiem skuteczności szczepionki w toku badań klinicznych? czy badane osoby szczepione są wystawiane na bezpośredni kontakt z odnośnymi zakaźnymi patogenami w środowisku w celu stwierdzenia czy ulegną zakażeniu?;

9. czy sztuczne indukowanie produkcji przeciwciał poprzez szczepienie

z pominięciem wszystkich naturalnych barier organizmu jest równoznaczne

z powstaniem odporności na patogen, takiej samej jak w przypadku naturalnej infekcji?;

10. przedstawienia wyników szerokich badań naukowych, które zweryfikowały bezpieczeństwo stosowania pełnego kalendarza szczepień dziecięcych i podawania wielu szczepionek podczas jednej wizyty, w porównaniu do dzieci nieszczepionych żadną szczepionką;

11. w jaki sposób na podstawie krótkiego i powierzchownego badania kwalifikacyjnego do szczepienia można wykluczyć rozpoczynającą się ostrą infekcję

z gorączką, czy zaostrzenie choroby przewlekłej co stanowi bezwzględne przeciwwskazanie do szczepień?;

12. czy stwierdzenie ciężkiego NOP powoduje skutki prawne (np. konieczność wycofania partii szczepionki)?;

13. kto ustala listę przeciwwskazań do szczepień w Polsce i kto ponosi odpowiedzialność za te ustalenia?;

14. w jaki sposób można wykluczyć nadwrażliwość na składniki szczepionki przed zaszczepieniem dziecka?;

15. czy patogeny szczepionkowe mają zdolność spowodować chorobę przeciw, której są wymierzone? jeśli tak, proszę podać w przypadku których szczepionek występuje takie ryzyko;

16. wymienienia, które szczepionki stosowane w Polsce zawierają śladowe ilości związku rtęci (tiomersalu) używanego jako konserwant w pierwszym etapie produkcji oraz w ulotkach których preparatów został wymieniony;

17. poinformowania, które szczepionki stosowane w Polsce zawierają związki aluminium oraz o chorobach, których związek z narażeniem organizmu na działanie aluminium jest aktualnie znany;

18. które szczepionki, dopuszczone do stosowania w Polsce, zostały wyprodukowane w oparciu o ludzkie linie komórkowe wyprowadzone z komórek pozyskanych w wyniku aborcji, oraz dla których z tych szczepionek jest dostępna etyczna alternatywa?;

19. poinformowania na temat pochodzenia szczepów bakterii i wirusów oraz ich antygenów w szczepionkach z obowiązkowego kalendarza szczepień;

20. wyjaśnienia właściwości immuno- i patogennych szczepionek, rodzaju zastosowanych adjuwantów i konserwantów, ich wpływu na zdrowie, a także zawartości białek odzwierzęcych;

21. podania składu ww. szczepionek (m.in. tiomersal, ahrminium, możliwe zanieczyszczenia wirusowe j inne) i wyjaśnienia wpływu tych składników na organizm dziecka oraz możliwych reakcji alergicznych osobno dla każdej szczepionki;

22 jaki wpływ na możliwe wystąpienie poważnych powikłań poszczepiennych może mieć występowanie alergii, astmy i innych chorób typu autoimmunologicznego oraz powikłań poszczepiennych u członków rodziny dziecka?;

23. kto w razie wystąpienia problemów zdrowotnych, po podaniu szczepionki, poniesie koszty leczenia dziecka?;

24. wyjaśnienia, po których szczepionkach mogą wystąpić, na czym konkretnie polegają, jakie mają trwałe skutki oraz jakie są metody diagnozowania i leczenia następujących niepożądanych odczynów poszczepiennych opisanych

w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia w sprawie NOP:

1) odczyny miejscowe, w tym odczyny po szczepieniu BCG:

a) obrzęk,

b) powiększenie węzłów chłonnych,

c) ropień w miejscu wstrzyknięcia,

2) niepożądane odczyny poszczepienne ze strony ośrodkowego układu nerwowego (OUN):

a) encefalopatia (uszkodzenie mózgu),

b) drgawki gorączkowe,

c) drgawki niegorączkowe,

d) porażenie wiotkie wywołane wirusem szczepionkowym,

e) zapalenie mózgu,

f) zapalenie opon mózgowo- rdzeniowych,

g) zespół Guillaina- Barrego,

3) inne niepożądane odczyny poszczepienne:

a) bóle stawowe,

b) epizod hipotensyjno- hiporeaktywny,

c) gorączka powyżej 39°C,

d) małopłytkowość,

e) nieutulony ciągły płacz,

f) posocznica, w tym wstrząs septyczny (sepsa),

g) reakcja anafilaktyczna,

h) reakcje alergiczne,

i) uogólnione zakażenie BCG (gruźlicą),

j) wstrząs anafilaktyczny,

k) zapalenie jąder,

l) zapalenie ślinianek,

m) porażenie splotu barkowego,

n) inne poważne odczyny występujące do 4 tygodni po szczepieniu;

25. czy w przypadku wystąpienia u dziecka powikłań zdrowotnych w zbieżności czasowej ze szczepieniem, są wykonywane konkretne badania i analizy laboratoryjne

w celu obiektywnego stwierdzenia/ wykluczenia związku ze szczepieniami i składnikami szczepionki? Jeśli tak, proszę wymienić jakie badania i analizy laboratoryjne są wykonywane w przypadku wszystkich NOP wymienionych w rozporządzeniu Ministra Zdrowia w sprawie NOP oraz ulotkach informacyjnych, czy są wykonywane obligatoryjnie? Oraz udostępnienia procedur obowiązujących w tym zakresie na terenie Polski;

26. czy niepożądane odczyny i powikłania poszczepienne mogą wystąpić tylko

w okresie do 4 tygodni od szczepienia i do 12 miesięcy dla szczepienia BCG, czy też mogą być również znacznie odłożone w czasie, nawet wiele lat po szczepieniu?;

27. czy zostały odnotowane jakieś przypadki śmiertelne?;

28. w jaki sposób mogę uzyskać odszkodowanie i zadośćuczynienie za wystąpienie powikłania poszczepiennego, gdy wystąpiło na skutek błędu lekarza, winy producenta oraz skarbu państwa, które nakładają obowiązek szczepień?;

29. czy kwalifikujący do szczepienia lekarz zagwarantuje nam odpowiedzialność materialną i prawną za ewentualne negatywne skutki zdrowotne wywołane niepożądanymi odczynami i powikłaniami poszczepiennymi?;

30. wyczerpującej informacji, jak ma (w domyśle skarżąca) postępować w sytuacji wystąpienia niepożądanego odczynu poszczepiennego i w jaki sposób mogę mieć wpływ na zgłoszenie go do odpowiednich urzędów;

31. kto ustala kalendarz szczepień w Polsce i kto ponosi odpowiedzialność za te ustalenia ?;

32. czy personel placówki medycznej, z której usług korzystamy przyjmuje zalecane dawki przypominające szczepień dla dorosłych ze względu na utracenie poszczepiennej odporności z okresu dzieciństwa oraz nowe szczepionki ze względu na ryzyko zarażenia pacjentów?;

33. czy szczepionka przeciw gruźlicy ochroni moje dziecko przed najczęstszą, płucną postacią tej choroby?;

34. czy szczepionka ochroni moje dziecko przed innymi postaciami gruźlicy,

tj. np. gruźlicą rozsianą, wielonarządową, kości itd.;

35. w jaki sposób u noworodka/niemowlęcia wyklucza się wrodzone niedobory odporności, w przypadku których podanie szczepionki jest bezwzględnie przeciwwskazane, gdyż może spowodować rozsianie szczepionkowych prątków gruźlicy w organizmie (w organach, w tym w mózgu, w kościach, powodując nawet zgon)?;

36. szczegółowe opisanie niepożądanych odczynów poszczepiennych oraz możliwych odległych w czasie powikłań poszczepiennych, które mogą wystąpić

w wyniku podania szczepionki przeciw gruźlicy;

37. opisanie metod diagnozowania i leczenia niepożądanych odczynów poszczepiennych po szczepionce przeciw gruźlicy:

- poronnego Fenomenu Kocha, owrzodzenia zmiany ropnej, a także ropnia podskórnego,

- powiększenia węzłów chłonnych o średnicy ponad 10 mm oraz ich zmian ropnych,

- uogólnionego rozsiewu prątków gruźlicy, rozsiewu wielonarządowego, zapalenia kości i szpiku oraz zmian w innych? narządach i tkankach, takich jak zapalenie ucha środkowego, ropnia pozagardłowego, zmian węzłowych,

- keloidu oraz zmian o charakterze alergicznym w rodzaju wysypek, wyprysków, rumienia guzowatego, przyszczykowego zapalenia spojówek, zapalenia tęczówki;

38. przez ile lat po szczepieniu przeciw gruźlicy mogą wystąpić powikłania poszczepienne u jej dziecka?;

39. w jaki sposób u noworodka wyklucza się stan ostry chorobowy w pierwszych godzinach życia, który jest przeciwwskazaniem do szczepienia przeciw WZW B?;

40. jakie jest uzasadnienie podawania szczepionki przeciw WZW B noworodkowi, jeśli matka nie jest nosicielką choroby?;

41. jakie warunki powinna spełniać placówka służby zdrowia, żeby nie narazić pacjenta na zakażenie WZW B?;

42. opisanie metod diagnozowania i leczenia niepożądanych odczynów poszczepiennych po szczepionce przeciw WZW B:

- małopłytkowości krwi,

- powiększenia węzłów chłonnych,

- choroby posurowiczej i anafilaksji,

- zaburzeń ze strony układu nerwowego,

- obniżenia ciśnienia krwi,

- skurczu oskrzeli,

- wymiotów, biegunki i nudności,

- podwyższenia enzymów wątrobowych;

- obniżenia ciśnienia krwi,

- skurczu oskrzeli,

- wymiotów, biegunki i nudności,

- podwyższenia enzymów wątrobowych;

43. opisanie metod diagnozowania i leczenia niepożądanych odczynów poszczepiennych po szczepionce przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi:

- drgawek,

- epizodu hipotoniczno- hiporeaktywnego,

- uszkodzenia mózgu,

- nieutulonego płaczu dziecka, gorączki, wymiotów,

- ropnia w miejscu wstrzyknięcia,

- reakcji neurologicznych;

44. opisanie metod diagnozowania i leczenia niepożądanych odczynów poszczepiennych po szczepionce przeciw odrze, śwince i różyczce i możliwych trwałych skutków powikłań:

- odry, różyczki, świnki poszczepiennej,

- zapalenia stawów,

- małopłytkowości,

- reakcji alergicznej,

- drgawek,

- zapalenia mózgu;

45. opisanie metod leczenia niepożądanych odczynów poszczepiennych po szczepionce przeciw polio i możliwych trwałych skutków powikłań:

- polio poszczepiennego,

- aseptycznego zapalenia opon mózgowych;

46. czy w innych krajach Unii Europejskiej szczepienia, do których Państwo wzywacie mają charakter obowiązkowy? Jeśli nie to w których są dobrowolne?;

47. czy w związku z przystąpieniem Polski do UE w roku 2004 i obowiązującą

w ramach UE zasadą swobody przepływu osób ogłoszono epidemie chorób, co do których w krajach UE szczepionki są dobrowolne?;

We wniosku skarżąca podała, że dostała wezwanie do organu w związku

z niezaszczepieniem syna i po udzielonej odpowiedzi podejmą decyzję co do jego szczepień.

W dniu 9 października 2018 r. organ udzielił skarżącej odpowiedzi na powyższy wniosek, którą jej doręczono w dniu 13 października 2018 r.

W piśmie tym organ podał, że w zakresie:

- pkt 1- przekazał w załączeniu kserokopie ulotek dla szczepionek przeciw: gruźlicy; WZW B; błonicy, tężcowi i krztuścowi, ostremu nagminnemu porażeniu dziecięcemu (poliomyelitis), inwazyjnym zakażeniom Haemophilus influenzae typu b, odrze, nagminnemu zakażeniu przyusznic (śwince), różyczce. Podał, że ulotki zawierają zgodnie ze spisem treści informacje: co to jest szczepionka i w jakim celu się ją stosuje; informacje ważne przed zastosowaniem szczepionki; jak stosować szczepionkę; możliwe działania niepożądane; jak przechowywać szczepionkę; zawartość opakowania i inne informacje;

- pkt 2- wyjaśnił, że na stronie internetowej www.gis.gov.pl znajduje się informacja dot. Stanu Sanitarnego Kraju w roku 2016. W zagadnieniu "Zapobieganie oraz zwalczanie chorób zakaźnych u ludzi" skarżąca znajdzie informacje na pytanie 2, dot. statystyk zachorowań na terenie Polski. Ponadto organ odesłał skarżącą do strony internetowej Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w S. [...] dot. "Oceny stanu sanitarnego i sytuacji epidemiologicznej województwa z. za 2016 r." dział I "Sytuacja epidemiologiczna

w zakresie chorób zakaźnych", gdzie skarżąca znajdzie odpowiedź dot. statystyki zachorowań na choroby zakaźne ujęte w pytaniu 2. Organ poinformował

o uruchomieniu nowej, odświeżonej odsłony portalu Szczepienia.info , dzięki któremu można zgłębić wiedzę na temat związany ze szczepieniami dzieci i młodzieży.

Organ wskazał, że powyższe pytanie nie dot. informacji publicznej w rozumieniu art. 6 u.d.i.p.

- pkt 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 11, 14, 22, 28, 29 –wskazał, że powyższe pytania nie dotyczą informacji publicznej w rozumieniu art. 6 u.d.i.p. Organ podał, że odpowiedzi na powyższe pytania można poszukać na nowej, odświeżonej odsłonie portalu Szczepienia.info;

- pkt 10- podał, że nie prowadzi badań naukowych, które zweryfikowały bezpieczeństwo stosowania pełnego kalendarza szczepień dziecięcych i podawania wielu szczepionek podczas jednej wizyty;

- pkt 12- wyjaśnił, że nie jest organem odpowiedzialnym za decyzje dot. konieczności wycofania partii szczepionek po stwierdzeniu przez lekarza wykonującego szczepienia ochronne u dzieci ciężkiego NOP. Za wycofanie partii szczepionek odpowiedzialny jest Główny Inspektor Farmaceutyczny;

- pkt 13- wyjaśnił, że nie ustalił listy przeciwwskazań do szczepień wykonywanych w Polsce. Każdy producent produktu szczepionkowego w dołączonej do niego ulotce zawiera informacje dot. przeciwwskazań do podania szczepionki. Ponadto lekarz wykonujący badanie przed zaszczepieniem dziecka dokonuje kwalifikacji do szczepień. Organ wskazał, że powyższe pytanie nie dotyczy informacji publicznej w rozumieniu

art. 6 u.d.i.p.

- pkt 15- podał, że nie prowadzi badań naukowych w tej dziedzinie;

- pkt 16, 17, 18, 19, 20, 21- wskazał, że nie dysponuje informacjami w sprawie świadectw i atestów potwierdzających dokładnie: zawartość szczepionek, pochodzenie szczepów bakterii, wirusów i ich antygenów, zawartości aluminium oraz zastosowanych adjuwantów i konserwantów i ich wpływu na zdrowie, a także zawartości białek odzwierzęcych oraz produkcji w oparciu o ludzkie linie komórkowe wyprowadzone

z komórek pozyskanych w wyniku aborcji. Organ podał, że o powyższe informacje należy zwrócić się do wytwórcy szczepionek;

- pkt 22- podał, że powyższe pytanie nie dotyczy informacji publicznej

w rozumieniu art. 6 u.d.i.p. Organ wskazał, że skarżąca może uzyskać odpowiedź na wizycie u lekarza POZ;

- pkt 23- organ podał, że zgodnie z art. 21 ust. 6 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r.

o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2016r., poz. 1866 ze zm.) koszty świadczeń zdrowotnych, udzielanych w związku z leczeniem niepożądanych odczynów poszczepiennych ubezpieczonych, są finansowane na zasadach określonych w przepisach o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych;

- pkt 24- wyjaśnił, że diagnozowaniem i leczeniem, niepożądanych odczynów poszczepiennych zajmują się lekarze pracujący w przychodniach medycyny rodzinnej, poradniach specjalistycznych i szpitalach. Organ podał, że nie należy traktować wszystkich pacjentów według jednego wzorca diagnozowania lub leczenia, ponieważ każdy przypadek niepożądanego odczynu poszczepiennego należy rozpatrywać indywidualnie. Organ wskazał, że skarżąca może zapoznać się z ulotką informacyjną każdej szczepionki, która ją interesuje. Organ podał, że zadane pytanie nie dotyczy informacji posiadanych przez organ i nie stanowi informacji publicznej;

- pkt 25- wyjaśnił, że nie przeprowadza badań i analiz laboratoryjnych w przypadku powikłań zdrowotnych w celu stwierdzenia/ wykluczenia ich związku z wykonanymi szczepieniami. Podał, że zadane pytanie nie dotyczy informacji, które organ posiada

i nie stanowi informacji publicznej;

- pkt 26- podał, że nie wpłynął do niego formularz zgłoszenia NOP, który informowałby, że do zdarzenia doszło w przeszłości, to jest powyżej 12 miesięcy

od chwili zaszczepienia. Wskazał, że posiada dane dot. niepożądanych odczynów poszczepiennych, które wystąpiły po podaniu BCG nie później niż po 2 miesiącach po podaniu szczepionki;

- pkt 27- podał, że nie odnotował Niepożądanego Odczyny Poszczepiennego ze skutkiem śmiertelnym;

- pkt 28- wyjaśnił, że zgodnie z art. 21 ust. 6 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r.

o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, koszty świadczeń zdrowotnych, udzielanych w związku z leczeniem niepożądanych odczynów poszczepiennych ubezpieczonych, są finansowane na zasadach określonych

w przepisach o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Organ podał, że nie zajmuje się możliwością uzyskiwania odszkodowań

i zadośćuczynień za wystąpienie powikłania poszczepiennego, gdy wystąpiło ono na skutek błędu lekarza, winy producenta a także skarbu państwa, które nakładają obowiązek szczepień;

- pkt 29- wyjaśnił, że powyższe pytanie nie dotyczy informacji publicznej

w rozumieniu art. 6 u.d.i.p.;

- pkt 30- wyjaśnił, że po zauważeniu przez rodzica wystąpienia niepokojących objawów chorobowych u dziecka po podaniu szczepionki, należy niezwłocznie zgłosić się z dzieckiem do lekarza. Zgodnie ustawą z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, art. 21 ust. 1 "Lekarz lub felczer, który podejrzewa lub rozpoznaje wystąpienie niepożądanego odczynu poszczepiennego, ma obowiązek, w ciągu 24 godzin powzięcia podejrzenia jego wystąpienia, zgłoszenia takiego przypadku do państwowego powiatowego inspektora sanitarnego właściwego dla miejsca powzięcia podejrzenia jego wystąpienia". Organ po otrzymaniu zgłoszenia NOP przez lekarza przekazuje informacje o wystąpieniu NOP do odpowiednich urzędów, tj.: Z. Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w S., Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego Państwowego Zakładu Higieny w W. oraz Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Wydział Monitorowania Działań Produktów Leczniczych w W.;

- pkt 31- podał, że nie ustala kalendarza szczepień. Wskazał, że w Polsce

ww. zagadnieniem zajmuje się Pediatryczny Zespół Ekspertów ds. Programu Szczepień Ochronnych przy Ministrze Zdrowia oraz Rada Sanitarno-Epidemiologiczna przy Głównym Inspektorze Sanitarnym;

- pkt 32- podał, że nie posiada takich danych, o powyższe informacje należy zapytać kierownika placówki medycznej, do której skarżąca złożyła deklarację;

- pkt 33- podał, że szczepienie BCG nie zapobiega zachorowaniu na gruźlicę, ale istotnie zmniejsza szczególnie u dzieci, liczbę zachorowań o ciężkim przebiegu, takich jak zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i gruźlica rozsiana;

- pkt 34- podał, że skarżąca może zapoznać się ze stroną internetową szczepienia.pzh.gov.pl, gdzie możne znaleźć odpowiedź na nurtujące ją pytanie.

Ze strony tej wynika, że "zgodnie z wynikami badań, jedna dawka szczepionki BCG chroni dziecko przed najcięższymi postaciami gruźlicy (gruźlica rozsiana i gruźlicze zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych) i znacznie zmniejsza ryzyko jakiegokolwiek zachorowania na tę chorobę. Wyniki badań przeprowadzone metodą metaanalizy wskazują, że szczepienie BCG zmniejsza ryzyko czynnej gruźlicy o około 50%, choć możliwe są istotne różnice w skuteczności w różnych grupach wiekowych -

u noworodków i niemowląt chroni przed gruźlicą w około 80% przypadków, natomiast szczepienie starszych dzieci i dorosłych jest znacznie mniej skuteczne. Ochrona prawdopodobnie utrzymuje się co najmniej przez 15—20 lat, a podawanie dodatkowych dawek nie zwiększa już skuteczności szczepienia. Największą korzyścią ze szczepienia BCG jest znaczna redukcja ryzyka najcięższych postaci: gruźliczego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i prosówki u dzieci (75-86% skuteczności). W efekcie szczepionka BCG pozwoliła zmniejszyć śmiertelność z powodu gruźlicy z 25%

u nieszczepionych noworodków do ok. 1% wśród zaszczepionych noworodków (aktualizacja 06.10.2017r. Autorzy: A. G. i E. A.).";

- pkt 35- podał, że nie jest w posiadaniu danych oraz nie przeprowadza badań nowo narodzonych dzieci w celu stwierdzenia czy dziecko narodziło się ż wrodzoną obniżoną odpornością;

- pkt 36- podał, że w latach 2015-2017 odnotował 4 Niepożądane Odczyny Poszczepienne po szczepionce przeciw gruźlicy, z czego jeden miał charakter poważny. Na podstawie zbioru oryginałów formularzy zgłoszeń, powyższe niepożądane odczyny poszczepienne wystąpiły nie później niż po 2 miesiącach po podaniu szczepionki;

- pkt 37- podał, że nie diagnozuje i nie leczy niepożądanych odczynów poszczepiennych po szczepionce przeciw gruźlicy;

- pkt 38- podał, ze nie ma wiedzy w sprawie dot. po jakim czasie u dziecka skarżącej mogą wystąpić powikłania poszczepienne po szczepieniu przeciw gruźlicy. Na powyższe pytanie należy szukać odpowiedzi będąc z dzieckiem na wizycie lekarskiej w POZ lub u specjalisty;

- pkt 39- podał, że nie przeprowadza żadnych badań u nowo narodzonych dzieci w celu wykluczenia stanu chorobowego w pierwszych godzinach życia;

- pkt 40- podał, że szczepionka p/ WZW typu B służy do uodpornienia populacji. S. jest najlepszym sposobem zapobiegania zachorowaniom na WZW B. Podanie szczepionki pobudza produkcję swoistych przeciwciał tzw. neutralizujących, które chronią przed zakażeniem HBV oraz tzw. odporność komórkową. Na stronie internetowej platformy S. .info (aktualizacja 26.09.2017 r.) wskazano, że "Na świecie masowe szczepienia przeciw wzw B zredukowały występowanie tej choroby, oraz jej najgroźniejszych powikłań, tj. marskości wątroby czy pierwotnego raka wątroby. S. przeciw wzw B pozwala ograniczyć rozprzestrzenianie się HBV w grapach szczególnie narażonych na zakażenie(np. wśród pracowników służby zdrowia, pacjentów z zaburzeniami odporności oraz chorobami przewlekłymi, itp.)". Organ podał, że do zakażenia nie jest konieczny kontakt z zakażona osobą. Szczegółowych informacji w tym zakresie udziela lekarz POZ lub lekarz specjalista z dziedziny hepatologii;

- pkt 41- podał, że każda placówka udzielająca świadczeń zdrowotnych powinna spełniać wymogi rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 26 czerwca 2012 r. w sprawie szczegółowych wymagań, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia i urządzenia podmiotu wykonującego działalność leczniczą (Dz. U. 2012r., poz. 739). Ponadto zgodnie art. 11 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi "Kierownicy podmiotów leczniczych oraz inne osoby udzielające świadczeń zdrowotnych są obowiązani do podejmowania działań zapobiegających szerzeniu się zakażeń i chorób zakaźnych, w szczególności:

1) ocenie ryzyka wystąpienia zakażenia związanego z wykonywaniem świadczeń zdrowotnych;

2) monitorowanie czynników alarmowych i zakażeń związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w zakresie wykonywanych świadczeń;

3) opracowanie, wdrożenie i nadzór nad procedurami zapobiegającymi zakażeniom i chorobom zakaźnym związanym z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w zakresie wykonywanych świadczeń w tym dekontaminacji: a) skóry i błon śluzowych lub innych tkanek, b) wyrobów medycznych (...),

4) stosowanie środków ochrony indywidualnej i zbiorowej w celu zapobieżenia przeniesieniu na inne osoby biologicznych czynników chorobotwórczych. (...),

6) prowadzenie kontroli wewnętrznej (...)".

Podmioty lecznicze realizujące szczepienia ochronne na terenie S. są kontrolowane przez pracowników organu pod względem obowiązujących w placówce procedur, stanu sanitarno-epidemiologicznego oraz technicznego placówki, przeprowadzania i dokumentowania kontroli wewnętrznych zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 27 maja 2010r. w sprawie zakresu, sposobu i częstotliwości prowadzenia kontroli wewnętrznej w obszarze realizacji działań zapobiegających szerzeniu się zakażeń i chorób zakaźnych (Dz. U. z 2010 r., Nr 100 poz. 646) oraz rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 27 maja 2010 r. w sprawie sposobu dokumentowania realizacji działań zapobiegających szerzeniu się zakażeń i chorób zakaźnych oraz warunków i zakresu przechowywania tej dokumentacji (Dz. U. z 2010r., Nr 100 poz. 645).

Placówka medyczna zgodnie z obowiązującym Programem Szczepień Ochronnych na rok 2017 w załączniku do komunikatu Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia

4 stycznia 2017 r. (poz. 1) w części 1 lit. B) "Szczepienia obowiązkowe osób narażonych w sposób szczególny na zakażenie w związku z przesłankami klinicznymi lub epidemiologicznymi", szczepieniu przeciw WZW typu B winne być obowiązkowo poddane osoby wykonujące zawód medyczny narażone na zakażenie a także osoby szczególnie narażone na zakażenie w wyniku styczności z osobą zakażoną WZW typu B. W związku z powyższym pracownicy służby zdrowia wykonujący m. in. szczepienia ochronne, u których brak jest przeciwwskazań do tych szczepień winni być poddani szczepieniu przeciw WZW typu B;

- pkt 42, 43, 44, 45- podał, że nie diagnozuje i nie leczy niepożądanych odczynów poszczepiennych po szczepionce przeciw: WZW typu B, błonicy, tężcowi, krztuścowi, odrze, śwince, różyczce oraz polio;

- pkt 46- podał, że przepisy prawa nie przewidują dla powiatowych inspektorów sanitarnych obowiązku gromadzenia danych dot. obowiązkowych szczepień ochronnych w innych krajach Unii Europejskiej. Tym samym organ nie posiada informacji, jaki charakter szczepień obowiązuje w innych krajach Unii Europejskiej;

- pkt 47- podał, że w związku z przystąpieniem Polski do UE w roku 2004

i obowiązującą w ramach UE zasadą swobody przepływu osób oraz nie odnotował epidemii chorób zakaźnych oraz nie posiada informacji, aby jakiekolwiek epidemie miały wystąpić na terenie Polski w tym okresie.

Organ wskazał, że zgodnie z art. 4 ust. 3 u.d.i.p., organy władzy publicznej są obowiązane do udostępniania informacji publicznej, która jest w ich posiadaniu. Jednakże zdecydowana większość pytań zawartych w piśmie skarżącej, dotyczyła informacji ogólnodostępnych w różnych publikacjach, w tym również w internecie.

W większości zagadnień, o które skarżąca pytała są wiedzą, a wiedza jako ogólnodostępna nie podlega przepisom o informacji publicznej. Organ podał,

że nie gromadzi i nie jest w posiadaniu większości informacji, które zawarła skarżąca

w pytaniach. Organ wskazał, że aby uzyskać szczegółowe odpowiedzi należy zwrócić się do stosownych instytucji gdzie zatrudnieni są specjaliści w tej dziedzinie.

Skarżąca złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie skargę na bezczynność organu przez nieudzielenie im informacji publicznej zgodnie z żądanym zakresem i wniosła o:

- zobowiązanie organu do udzielenia żądanej informacji w terminie czternastu dni od daty doręczenia akt organowi;

- orzeczenie, że bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa;

- wymierzenie organowi grzywny w maksymalnej wysokości;

- zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skarżąca podała, że organ nie udzielił jej odpowiedzi w żądanym zakresie. Przytoczyła urywki z orzeczeń sądów administracyjnych.

W odpowiedzi na skargę, organ wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w s k a z a ł, co następuje:

Na podstawie art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369) dalej "p.p.s.a.", kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w punktach 1-4.

Kontroli sądu w przypadku skarg na bezczynność poddawany jest brak aktu lub czynności w sytuacji, gdy organ miał obowiązek podjąć działanie w danej formie

i w określonym przez prawo terminie. W orzecznictwie sądowym oraz doktrynie prawniczej zgodnie przyjmuje się, że z bezczynnością mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ nie podjął żadnych czynności w sprawie, lub wprawdzie prowadzi postępowanie, ale - mimo istnienia ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem decyzji, postanowienia lub też innego aktu lub nie podjął stosownej czynności (por. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, pod red. J. Woś, wyd. LexisNexis, Warszawa 2009 r., s. 103).

W sprawach o udostępnienie informacji publicznej skarga na bezczynność przysługuje zarówno w przypadku braku reakcji podmiotu zobowiązanego do udzielenia informacji, wymaganego przepisami u.d.i.p., jak i wówczas, gdy podmiot ten stwierdza, że żądana informacja nie stanowi informacji publicznej lub nie podlega udostępnieniu na jej zasadach. Na gruncie przepisów u.d.i.p. mówić, o ile wniosek o udzielenie informacji dotyczy informacji publicznej, a jego adresatem jest podmiot zobowiązany do jej udzielenia, który to pozostaje w zwłoce w załatwieniu sprawy wobec braku realizacji obowiązku jej udostępnienia w formie i terminach określonych w ustawie o dostępie do informacji publicznej.

Sprawa dotyczy udzielonej przez organ odpowiedzi na złożony przez skarżącą przedmiotowy wniosek.

Skarżąca zarzuciła organowi bezczynność wobec braku odpowiedzi w żądanym zakresie. Skarżąca nie sprecyzowała na czym miałoby w istocie polegać nieprawidłowe działanie organu.

Podkreślić należy, że Sąd w tym postępowaniu nie rozstrzyga o zasadności przymusowych szczepień dzieci.

Zgodnie z art. 1 ust.1 u.d.i.p., każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach

i w trybie określonych w niniejszej ustawie.

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p., prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienia do uzyskania informacji publicznej, w tym uzyskania informacji przetworzonej w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego.

Na podstawie art. 4 ust. 1 u.d.i.p., obowiązane do udostępniania informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne.

Na mocy art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 u.d.i.p., udostępnianie informacji publicznych następuje w drodze ogłaszania informacji publicznych, w tym dokumentów urzędowych, w Biuletynie Informacji Publicznej, o którym mowa w art. 8 u.d.i.p. oraz udostępniania,

o którym mowa w art. 10 i 11 u.d.i.p.

Informacja publiczna, która nie została udostępniona w Biuletynie Informacji Publicznej (BIP) lub centralnym repozytorium, jest udostępniana na wniosek. (art. 10 ust. 1 u.d.i.p.).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 u.d.i.p., udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, z zastrzeżeniem ust. 2 i art. 15 ust. 2. Jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w terminie określonym w ust. 1, podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie,

w jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku (art. 13 ust. 3 u.d.i.p.).

Stosownie do art. 14 ust. 1 u.d.i.p., udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje w sposób i w formie zgodnych z wnioskiem, chyba że środki techniczne, którymi dysponuje podmiot obowiązany do udostępnienia, nie umożliwiają udostępnienia informacji w sposób i w formie określonych we wniosku.

Zadania i zakres działania Państwowej Inspekcji Sanitarnej określone zostały

w rozdziale 1 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej

(Dz.U. z 2017 r. poz.1261 ze zm.), dalej "u.p.i.s.". Zadania Państwowej Inspekcji Sanitarnej określone w rozdziale 1 wykonuje m.in. państwowy powiatowy inspektor sanitarny, jako organ rządowej administracji zespolonej w powiecie (art. 10 ust.1 pkt 3 u.p.i.s).

Organ jako organ władzy publicznej zobowiązany jest do udostępniania informacji publicznej na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. Udzielenie odpowiedzi przez organ na złożony przez skarżących wniosek nastąpiło z zachowaniem terminu, wynikającego z art. 13 ust. 1 u.d.i.p.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 u.d.i.p., udostępnieniu podlega informacja publiczna,

w szczególności o: polityce wewnętrznej i zagranicznej; podmiotach, o których mowa

w art. 4 ust. 1 (statusie prawnym lub formie prawnej, organizacji, przedmiocie działalności i kompetencjach, organach i osobach sprawujących w nich funkcje i ich kompetencjach, strukturze własnościowej podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1

pkt 3-5, majątku, którym dysponują); zasadach funkcjonowania podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1 (trybie działania władz publicznych i ich jednostek organizacyjnych, trybie działania państwowych osób prawnych i osób prawnych samorządu terytorialnego w zakresie wykonywania zadań publicznych i ich działalności w ramach gospodarki budżetowej i pozabudżetowej, sposobach stanowienia aktów publicznoprawnych, sposobach przyjmowania i załatwiania spraw, stanie przyjmowanych spraw, kolejności ich załatwiania lub rozstrzygania, prowadzonych rejestrach, ewidencjach i archiwach oraz o sposobach i zasadach udostępniania danych w nich zawartych, naborze kandydatów do zatrudnienia na wolne stanowiska,

w zakresie określonym w przepisach odrębnych); danych publicznych (treść i postać dokumentów urzędowych, w szczególności: treść aktów administracyjnych i innych rozstrzygnięć, dokumentacja przebiegu i efektów kontroli oraz wystąpienia, stanowiska, wnioski i opinie podmiotów ją przeprowadzających, treść orzeczeń sądów powszechnych, Sądu Najwyższego, sądów administracyjnych, sądów wojskowych, Trybunału Konstytucyjnego i Trybunału Stanu; stanowiska w sprawach publicznych zajęte przez organy władzy publicznej i przez funkcjonariuszy publicznych w rozumieniu przepisów Kodeksu karnego; treść innych wystąpień i ocen dokonywanych przez organy władzy publicznej; informacja o stanie państwa, samorządów i ich jednostek organizacyjnych); majątku publicznym.

Wskazać należy, że art. 6 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. odnosi się w pierwszym rzędzie

do informacji publicznej dotyczącej sfery faktów (M. Jaśkowska, Dostęp do informacji publicznych w świetle orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, Toruń 2002, s. 35). W pewnym zakresie udostępnieniu podlegają także informacje należące sfery prawnej. Dostęp do tzw. informacji o prawie został jednak unormowany w akcie prawnym stanowiącym lex specialis w stosunku do u.d.i.p., tj. w ustawie z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych

(Dz. U. Nr 62, poz. 718 ze zm.), dalej "u.o.a.n.". Ustawa ta normuje zakres i tryb ogłaszania (a przez to publicznego dostępu) określonych aktów prawnych, w tym przede wszystkim: Konstytucji, ustaw, rozporządzeń z mocą ustawy wydanych przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, rozporządzeń wydanych przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Radę Ministrów, Prezesa Rady Ministrów, ministrów kierujących działami administracji rządowej, przewodniczących określonych w ustawach komitetów, będących członkami Rady Ministrów oraz Krajową Radę Radiofonii

i Telewizji, teksty jednolite ww. aktów normatywnych, a także orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego dotyczące aktów normatywnych ogłoszonych w Dzienniku Ustaw

i uchwały Rady Ministrów uchylające rozporządzenie ministra (art. 9 ust. 1 u.o.a.n.).

Zgodnie z ugruntowanymi już poglądami orzecznictwa, wypracowanymi na tle analizy art. 1 ust. 1, jak i precyzującego go art. 6 u.d.i.p., informacją publiczną jest każda informacja wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa. Pod pojęciem informacji publicznej należy rozumieć zatem wszelkie fakty dotyczące spraw publicznych rozumianych jako działalność zarówno organów władzy publicznej, jak i samorządów gospodarczych

i zawodowych oraz osób i jednostek organizacyjnych w zakresie wykonywania zadań władzy publicznej oraz gospodarowania mieniem publicznym. Charakter publiczny należy przypisać tym informacjom, które odnoszą się do publicznej sfery działalności organów (por. wyrok WSA w Gdańsku z dnia 28 września 2016 r., sygn. akt

II SAB/Gd 13/16; wyrok NSA z dnia 25 marca 2003 r., sygn. akt II SA 4059/02),

przy czym oceny tej należy dokonywać każdorazowo na gruncie konkretnej sprawy. Powyższe oznacza, że nie wszystko to o co się wnioskodawcy zwracają do organów władzy publicznej stanowi informację publiczną w rozumieniu przepisów u.d.i.p.

Na tym tle w orzecznictwie ustalono, że co do zasady stanowią informację publiczną informacje zbierane i wytwarzane przez organy inspekcji sanitarnej, zgodnie

z art. 2 w zw. z art. 5 pkt 1, 2 3, 5 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2017, poz. 1261), dalej "u.p.i.s.", w ramach prowadzonego nadzoru sanitarnego, w tym sanitarnego zabezpieczania granic państwa, analiz i ocen epidemiologicznych, opracowywania programów i planów działalności zapobiegawczej i epidemiologicznej dla podmiotów leczniczych, ustalenia zakresu i terminów szczepień ochronnych oraz sprawowania nadzoru w tym zakresie. Przede wszystkim informację publiczną stanowią informacje zbierane przez organ dotyczące niepożądanych odczynów poszczepiennych, które gromadzone są w powiatowym rejestrze zgłoszeń niepożądanych odczynów poszczepiennych, prowadzonym na podstawie art. 21 ust. 4 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2016 r., poz. 1866 ze zm.), dalej " u.z.z.ch.z.", oraz § 8 i nast. rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 21 grudnia 2010 r. w sprawie niepożądanych odczynów poszczepiennych oraz kryteriów ich rozpoznawania (Dz.U. 2010 r. Nr 254 poz. 1711) (por. wyrok WSA w Poznaniu z dnia 6 września 2017 r., sygn. akt II SAB/Po 96/17).

Zgodnie z art. 30 ust.1 u.z.z.ch.z., państwowi powiatowi inspektorzy sanitarni, państwowi wojewódzcy inspektorzy sanitarni lub wskazane przez nich specjalistyczne jednostki, właściwe ze względu na rodzaj zakażenia lub choroby zakaźnej, oraz Główny Inspektor Sanitarny lub wskazane przez niego krajowe specjalistyczne jednostki, właściwe ze względu na rodzaj zakażenia lub choroby zakaźnej, prowadzą rejestr zakażeń i zachorowań na chorobę zakaźną, zgonów z powodu zakażenia lub choroby zakaźnej, ich podejrzeń oraz przypadków stwierdzenia dodatniego wyniku badania laboratoryjnego.

Powyższe dane stanowią informację publiczną w rozumieniu art. 6 u.d.i.p.

Zdaniem Sądu, wniosek skarżącej dotyczący pkt 2 w zakresie danych statystycznych winien być przez organ rozpoznany w trybie przepisów u.d.i.p., gdyż dane te są gromadzone przez organ w stosownych rejestrach. Odesłanie skarżącej

do stron internetowych przez organ nie było właściwe i nie mogło być przez Sąd zaakceptowane.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. jednym ze sposobów udostępnienia informacji publicznych jest ich ogłoszenie w Biuletynie Informacji Publicznej (BIP), natomiast zgodnie z art. 10 ust. 1 u.d.i.p. informacja publiczna, która nie została udostępniona w Biuletynie Informacji Publicznej lub centralnym repozytorium, jest udostępniana na wniosek. Z przepisów tych wynika zatem, że tylko informacje publiczne opublikowane w BIP uważa się za udostępnione, zaś wszystkie inne informacje, w tym w szczególności wymienione w art. 6 ustawy o informacji publicznej, są udostępniane na wniosek, bez względu na to, czy funkcjonują w obiegu publicznym, na stronach internetowych podmiotów zobowiązanych do udostępniania informacji publicznych, a także czy dostęp do tych informacji, tj. do internetu, domagający się ich udostępnienia ma łatwy czy też utrudniony. Ustawodawca nie zdecydował się na zapis w ustawie dotyczący ogólnego zwolnienia z obowiązku udostępnienia informacji publicznej w sytuacji gdy informacja publiczna funkcjonuje w obiegu publicznym,

a jedynie gdy funkcjonuje w Biuletynie Informacji Publicznej (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23 września 2014 r. sygn. I OSK 34/14, oraz z 23 marca 2017 r. o sygn. akt I OSK 1375/15, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 18 stycznia 2018 r., sygn. akt II SAB/Po 159/17).

Wobec nieoznaczenia granic czasowych przez skarżącą w pkt 2 przedmiotowego wniosku, zasadne jest przyjęcie, że żądana informacja dotyczy okresu od daty złożenia wniosku do daty udzielenia odpowiedzi przez organ.

W zakresie wiadomości medycznych o udzielenie, których skarżąca się ubiegała w pkt 2 wniosku, organ prawidłowo przyjął, że ww. informację nie stanowiły informacji publicznej w rozumieniu art. 6 u.d.i.p.

W tym zakresie Sąd przyjął, że organ pozostawał w bezczynności, jednakże nie miała ona charakteru rażącego, gdyż organ starał się wyczerpująco odpowiedzieć

na zadane pytania przez skarżącą. Sąd nie znalazł podstaw do wymierzenia grzywny organowi, z uwagi na to, że w sprawie nie doszło do rażącej bezczynności. Wskazać należy, że grzywna ma charakter przede wszystkim dyscyplinujący i prewencyjny. Podkreślić należy, że ustawodawca pozostawił sądowi ocenę, czy okoliczności sprawy wskazują na konieczność zdyscyplinowania organu, który dopuszcza się bezczynności, co wynika wprost z art. 149 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.), dalej "p.p.s.a.".

Mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd na podstawie art. 149 § 1 pkt 1

w zw. z art. 286 p.p.s.a. zobowiązał organ do rozpoznania wniosku skarżącej we wskazanym zakresie w terminie 14 dni liczonym od dnia przekazania organowi akt sprawy wraz z odpisem prawomocnego wyroku. Sąd na podstawie art. 149 § 1a p.p.s.a. stwierdził, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa.

Sąd na podstawie art. 200 w zw. z art. 205 § 1 p.p.s.a. zasądził od organu na rzecz skarżącej kwotę [...]zł tytułem poniesionych w sprawie kosztów postępowania

w postaci wpisu sądowego.

Odnosząc się do pozostałych punktów wniosku, w ocenie Sądu, organ wywiązał się ze swojego ustawowego obowiązku udostępnienia informacji publicznej i udzielił odpowiedzi na wszystkie zadane pytania, w tym z pkt 23, 26, 27, 30, 31, 33, 34, 36, 37, 40, 41,

Wskazać należy, że pkt 1, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 22, 24, 25, 28, 29, 38, 42, 43, 44, 45 nie stanowiły zapytań o informację publiczna w ramach przepisów u.d.i.p., lecz organ udzielił na nie odpowiedzi. Podanie przez organ, że nie ma wiedzy

w danym zakresie lub też że nie zajmuje się dana tematyką oraz nie prowadzi badań medycznych było też udzieleniem odpowiedzi. Wymienione wyżej pytania dotyczyły

w istocie wiedzy organu na różne tematy, wykraczające w większości poza zakres art. 6 u.d.i.p. Organ odesłał w tym zakresie skarżąca do innych właściwych jednostek lub stron internetowych.

Odnośnie pkt 16, 17, 18, 19, 20, 21, 32, organ wskazał, że nie ma wiedzy w tym zakresie, zaś skarżąca może zwrócić się z zapytaniem do wytwórcy szczepionek lub innych jednostek. Sąd ocenił działanie organu jako prawidłowe.

Zauważyć należy także, iż informacje dotyczące sytuacji epidemiologicznej kraju, jako należące do obowiązków inspekcji sanitarnej zgodnie z art. 5 pkt 1 ustawy

o inspekcji w zw. z art. 24 ust. 1 i nast. u.z.z.ch.z. stanowią informację publiczną.

Przy czym odróżnić należy informacje o sytuacji epidemiologicznej od informacji

o procedurze zbierania tej informacji, jak i podmiotach uczestniczących w tej procedurze. Ta ostania kwestia wynika bowiem z przepisów ww. ustawy.

Wniosek w pkt 35 i 39 dotyczył informacji na temat przeprowadzania badań

u noworodków (czy dziecko narodziło się z wrodzoną odpornością), zaś organ nie przeprowadza takich badań, ani nie dysponuje informacjami o ich przeprowadzaniu. Okoliczność, że wystąpienie niepożądanego objawu szczepionki zostaje zgłoszone do prowadzonego przez niego urzędowego rejestru nie świadczy, że organ ma wiedzę,

że u konkretnego dziecka stwierdzono, że narodziło się ono z wrodzoną obniżoną odpornością. To jest wiedza z zakresu medycyny (por. wyrok WSA w Gdańsku z dnia 25 kwietnia 2018 r., sygn. akt II SAB/Gd 18/18, wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia

24 października 2017 r., sygn. akt II SAB/Bd 88/17).

Wniosek w pkt 28 i 12 zmierzał w istocie do uzyskania informacji o przepisach prawa, które nie podlegają udostępnieniu w trybie u.d.i.p. (por. wyrok WSA w Poznaniu z dnia 15 marca 2018 r., sygn. akt IV SAB/Po 106/17). Dostęp do treści aktów prawnych (z wyjątkiem aktów nieogłoszonych i ich projektów) regulowany jest odrębnym aktem prawnym, tj. ustawą z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych

i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1523). Odnośnie pkt 46 wniosku wskazać należy, że treść regulacji prawnych dotyczących szczepień obowiązujących w innych krajach Unii Europejskiej, w ramach ich prawa wewnętrznego, nie została wytworzona przez polskie władze publiczne i nie odnosi się do polskich władz publicznych, czy też wykonywania władzy publicznej i gospodarowania mieniem publicznym. Wymogu przeprowadzenia analiz prawa obcego nie sposób wyprowadzić

z jakiegokolwiek przepisu u.d.i.p., względnie innych ustaw (por. wyrok WSA w Poznaniu z dnia 5 października 2017 r., sygn. akt IV SAB/Po 50/17, wyrok WSA w Gliwicach

z dnia 13 września 2017 r., sygn. akt IV SAB/Gl 197/17). W konsekwencji powyższego takiej samej oceny należało również dokonać w odniesieniu do pkt 47 wniosku, odpowiedź na nie wymaga bowiem znajomości przepisów obowiązujących w krajach Unii Europejskiej.

Zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym w orzecznictwie wnioskiem

o udzielenie informacji publicznej mogą być objęte pytania o określone fakty, o stan zjawisk na dzień udzielania odpowiedzi. Informacje publiczne odnoszą się do pewnych danych i nie są środkami do ich kwestionowania (por. wyrok NSA z dnia 7 marca 2012 r. sygn. akt I OSK 2445/11, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 6 września 2017 r., sygn. akt IV SAB/Po 41/17).

Przytoczone w uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych dostępne są na www.orzeczenia.nsa.gov.pl.

Mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd uznał skargę w pozostały zakresie za niezasadną i orzekł o jej oddaleniu na podstawie art. 151 p.p.s.a.