Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

II OZ 708/06 P O S T A N O W I E N I E Dnia 28 czerwca 2006 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 28 czerwca 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia S. N., J. Z. i S. C. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 maja 2006 r. sygn. akt IV SA/Wa 607/06 o odmowie wstrzymania wykonania decyzji w sprawie ze skargi S. N., J. Z i S. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] nr [...] w przedmiocie opłaty pobieranej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości postanawia oddalić zażalenie

II OZ 708/06

U Z A S A D N IE N I E

W dniu 21 lutego 2006 r. S. N., J. Z. i S. C. , złożyli skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie, nr [...] w przedmiocie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości. Razem ze skargą złożony został wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Strona skarżąca wskazała , iż wykonanie w/w decyzji wiąże się ze znacznym obciążeniem finansowym i może spowodować znaczne trudności w bieżącym utrzymaniu stron.

Postanowieniem z dnia 19 maja 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, stwierdzając że instytucja wstrzymania wykonania decyzji ma charakter wyjątkowy i może mieć miejsce jedynie w przypadku, gdy zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Sąd wskazał również, że zastosowanie tej instytucji nie może być poprzedzone merytoryczną oceną zasadności skargi. W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie lakoniczne uzasadnienie wniosku nie jest wystarczające do jego uwzględnienia.

Pismem z dnia 5 czerwca 2006 r. skarżący złożyli na powyższe postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zażalenie wnosząc o jego uchylenie. Wskazali, że wykonanie decyzji wiąże się z koniecznością zapłaty kwoty 15.807 zł, która stanowi dla nich znaczne obciążenie finansowe, gdyż S. C. nie pracuje i utrzymuje się z renty, natomiast J. Z. i S. N. pracują, ale uzyskują niewielkie pensje. Skarżący nie zgodzili się również ze stanowiskiem Sądu I instancji, że merytoryczna ocena zasadności zarzutów podniesionych w skardze nie ma wpływu na rozstrzygnięcie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Zażalenie nie zawiera uzasadnionych podstaw. W myśl bowiem art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153 , poz. 1270 ze zm. ), sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków . Z konstrukcji w/w normy prawnej wynika , iż to na stronie spoczywa obowiązek wykazania we wniosku przesłanek zawartych w powołanym przepisie, tj. przedstawienia konkretnych zdarzeń, które mogłyby uprawdopodobnić, że wykonanie zaskarżonej decyzji faktycznie spowoduje znaczną szkodę lub powstanie trudnych do odwrócenia skutków. Podkreślenia wymaga, iż jak przyjęto w judykaturze, chodzi tu o taką szkodę (majątkową lub niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowania świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu.

W przedmiotowej sprawie analiza wniosku skarżących o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie potwierdza stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zawarte w zaskarżonym postanowieniu, że strona nie uprawdopodobniła w nim w dostateczny sposób przesłanek określonych w art. 61 § 3 ustawy, które uzasadniałyby uwzględnienie tego wniosku. Przede wszystkim wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie chodzi o świadczenie pieniężne, które z natury rzeczy jest odwracalne. Ponadto, skarżący nie powołali żadnych okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania decyzji, a jedynie ograniczyli się do lakonicznego stwierdzenia, że jej wykonanie może narazić stronę na znaczne obciążenie finansowe, co może spowodować znaczne trudności w bieżącym utrzymaniu. Przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3 powołanej ustawy, skarżący nie uprawdopodobnili również w motywach rozpatrywanego zażalenia. Wskazali wprawdzie na niskie dochody, jednakże nie przedstawili żadnych dowodów, które potwierdzałyby tę okoliczność.

Dodatkowo wskazać należy, iż słusznie zauważył Sąd I instancji, że przy rozpatrywaniu wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, Sąd nie dokonuje merytorycznej oceny zasadności skargi, takie działanie Sądu dokonywane w ramach posiedzenia niejawnego oznaczałoby bowiem niedopuszczalną ocenę legalności zaskarżonego aktu sprowadzającą się do przedsądu.

W konsekwencji, postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie odmawiające wstrzymania wykonania decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 30 grudnia 2005 r. należy uznać za zasadne.

Z tych względów , Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 184 w zw. z art. 197 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowił zażalenie oddalić.