Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Mysiak po rozpoznaniu w dniu 17 października 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Spółki A. na wezwanie Marszałka Województwa z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie zmiany pozwolenia zintegrowanego postanawia: odrzucić skargę.

Wezwaniem z dnia [...] r., nr [...] Marszałek Województwa, działając na podstawie art. 215 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2017 r., poz. 519 – j.t. ze zm.), zwanej dalej: "p.o.ś.", wezwał Spółkę SA z siedzibą w P. do złożenia wniosku o zmianę pozwolenia zintegrowanego na prowadzenie Fermy zlokalizowanej w miejscowości M., gmina N. udzielonego decyzją Wojewody z dnia [...] r. znak [...] w następującym zakresie:

1. w pozwoleniu zintegrowanym (np. w dziale IV. "Techniki osiągania wysokiego poziomu ochrony środowiska jako całości") należy zawrzeć informację o funkcjonującym na terenie fermy, systemie zarządzania środowiskowego, o którym mowa w punkcie BAT 1.

2. punkt V.1.1. "Emisja z podstawowych procesów produkcyjnych" należy uzupełnić o podanie wielkości emisji poszczególnych frakcji pyłu (tj. pyłu ogółem, pyłu PM 10 i pyłu PM2,5), dla których obowiązek prowadzenia monitoringu wynika z BAT 27 ww. konkluzji.

3. punkt Vl.4. "Monitoring emisji do powietrza" należy zmienić w tak aby określał on sposób prowadzenia monitoringu emisji do powietrza zgodny z zapisami w/w konkluzji dotyczących najlepszych dostępnych technik (BAT). W tym celu należy zawrzeć zapisy, iż:

- należy monitorować emisje amoniaku do powietrza przy użyciu jednej z nw. technik z podaną poniżej częstotliwością:

4. w celu monitorowania parametrów procesu obejmującego: liczbę wyprodukowanych zwierząt w cyklu hodowlanym i w ciągu roku, ilość wytwarzanej gnojowicy, ilość/masa przybywających i ubywających zwierząt, ilość/masa zwierząt padłych i ubitych z konieczności, zużycie wody, zużycie paszy, zużycie energii elektrycznej; w decyzji należy zmodyfikować zapisy dotychczasowego punktu Vl.7. "Monitoring parametrów technicznych", na zgodne z w/w zakresem oraz zawrzeć informację, iż monitoring efektywności wykorzystania zasobów należy wykonywać w sposób umożliwiający opracowanie i przedstawienie rocznego raportu.

Spółka S A z siedzibą w P., powołując się na art. 53 § 2 w związku z art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 – j.t. ze zm.), dalej zwanej "P.p.s.a.", wystąpiła ze skargą do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. na opisane powyżej wezwanie Marszałka Województwa z dnia [...] r., nr [...] .

Marszałek Województwa w odpowiedzi na skargę wniósł o jej odrzucenie jako niedopuszczalnej, gdyż została złożona na wezwanie organu (pismo), a sąd nie ma podstaw do badania legalności pisma lub jego zasadności w związku z zarzutami podniesionymi przez skarżącą.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w S. zważył, co następuje:

Badanie merytorycznej zasadności skargi poprzedza analiza, czy sprawa będąca jej przedmiotem należy do właściwości sądu administracyjnego.

Zakres kognicji sądów administracyjnych określony został m.in. w art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U z 1017 r. poz. 1369 ze zm.) - dalej "P.p.s.a.". Z treści wskazanego przepisu wynika, że sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej poprzez orzekanie w sprawach skarg m.in. inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23, 868, 996, 1579 i 2138 oraz z 2017 r. poz. 935), postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, 648, 768 i 935), postępowań, o których mowa w dziale V w rozdziale 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. poz. 1947 ze zm.), oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw.

Przedmiotem niniejszej skargi jest wezwanie wystosowane do strony skarżącej przez Marszałka Województwa, wydane na podstawie art. 215 ust. 4 pkt 2 p.o.ś, do złożenia wniosku o zmianę pozwolenia zintegrowanego na prowadzenie Fermy zlokalizowanej w miejscowości M., gmina N. udzielonego decyzją Wojewody z dnia [...] r. znak [...] .

W myśl art. 215 ust. 1 p.o.ś. organ właściwy do wydania pozwolenia dokonuje analizy warunków pozwolenia zintegrowanego niezwłocznie po publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej konkluzji BAT odnoszących się do głównej działalności danej instalacji, lecz nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia publikacji. Ustęp 4 wskazanego przepisu stanowi, że w przypadku gdy analiza dokonana na podstawie ust. 1 wykazała konieczność zmiany pozwolenia zintegrowanego, organ właściwy do wydania pozwolenia niezwłocznie:

1) przekazuje prowadzącemu instalację informację o konieczności dostosowania instalacji, w terminie nie dłuższym niż 4 lata od dnia publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej konkluzji BAT, do wymagań określonych w konkluzjach BAT;

2) wzywa prowadzącego instalację do wystąpienia z wnioskiem o zmianę pozwolenia w terminie roku od dnia doręczenia wezwania, określając zakres tego wniosku mający związek ze zmianami wynikającymi z dokonanej analizy.

Jak wskazuje się w orzecznictwie, przedmiotem skargi do sądu administracyjnego na podstawie art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a. mogą być akty lub czynności które: 1) nie mają charakteru decyzji lub postanowienia, te bowiem są zaskarżalne na podstawie art. 3 § 2 pkt 1-3; 2) są podejmowane w sprawach indywidulanych, albowiem akty o charakterze ogólnym zostały wymienione w art. 3 § 2 pkt 5 i 6; 3) muszą mieć charakter publicznoprawny; 4) dotyczą uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa (por. post. NSA z 28 listopada 2005 r. sygn. akt I OSK 1756/06).

Analiza przepisu art. 215 ust. 1 p.o.ś. prowadzi do wniosku, iż brak jest podstaw do uznania, aby wydane na jego podstawie wezwanie stanowiło akt lub czynność o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a.

W ocenie Sądu, wezwanie Marszałka Województwa stanowi przejaw wniosków organu kierowanych do skarżącej Spółki, wskazujących na potrzebę podjęcia pewnych czynności, służących dostosowaniu prowadzonej przez skarżącą Spółkę działalności, do wymagań prawnych, na podstawie już udzielonego w drodze decyzji pozwolenia zintegrowanego w dziedzinie korzystania z instalacji przemysłowej. Z wezwania tego wynika w sposób jednoznaczny, jedynie wskazanie zakresu czynności, które skarżąca Spółka powinna podjąć, aby prowadzona przez nią działalność uwzględniała wymogi ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska, z uwagi na transpozycję art. 21 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/74/UE z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie emisji przemysłowych (zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola) i na tym etapie nie jest wymagane wszczęcie postępowania administracyjnego, w którym miałaby brać udział strona oraz nie jest wymagane działanie organu w formach, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 1 i 4 P.p.s.a. Wezwanie to nie stanowi rozstrzygnięcia władczego, tzn. takiego, któremu strona obowiązana jest poddać się pod groźbą zastosowania środków przymusu państwowego (np. środków egzekucyjnych), przewidzianych w przepisie prawa materialnego rangi ustawowej. Bez wątpienia przedmiotowe wskazania organu, na etapie wystosowania do przedsiębiorcy pisma, nie oznaczają ustalenia, zmiany czy zniesienia stosunku prawnego, jak również przyznania (stwierdzenia, uznania) uprawnienia lub obowiązku w formie aktu lub czynności konkretyzującego prawny stosunek administracyjny.

Z przepisu art. 215 ust 4 pkt 2 p.o.ś. nie wynika, aby wezwanie organu środowiskowego w zakresie analizy warunków pozwolenia zintegrowanego, przybierało postać rozstrzygnięcia, z którego wynikają dla posiadacza tego pozwolenia bezpośrednio skutki prawne władczego działania organu, a także nie wynika z nich możliwość poddania tego zalecenia egzekucji administracyjnej lub wprost sankcji, np. w postaci kary finansowej. W przedmiotowym piśmie, organ zwraca uwagę na potrzebę zaktualizowania pozwolenia zintegrowanego udzielonego Spółce z uwagi na dozwolone wielkości emisji z instalacji oraz wymagania technologiczne. Zmiany te mogą nastąpić wyłącznie na wniosek zainteresowanego przedsiębiorcy, a zatem sytuacja prawna podmiotu zależna jest od jego woli i wyboru. Przedmiotowe pismo organu, nie ma więc bezpośredniego wpływu na sytuację materialnoprawną skarżącej Spółki, gdyż ta może ulec zmianie (wywołanie skutku prawnego), ale dopiero w wyniku następczych działań zależnych od zachowania podmiotu. Na tym etapie organ nie wszczyna i nie prowadzi żadnego postępowania administracyjnego. Władczym rozstrzygnięciem, któremu skarżąca Spółka musiałby się poddać byłaby decyzja administracyjna w przedmiocie cofnięcia lub ograniczenia pozwolenia zintegrowanego bez odszkodowania, którą organ może wydać na podstawie art. 195 ust. 1 pkt 5 p.o.ś. jeśli prowadzący instalację nie wystąpił z wnioskiem, o którym mowa w art. 215 ust. 4 pkt 2. Dopiero ten akt administracyjny wpływałby na sytuację prawną strony skarżącej.

Dlatego też Sąd uznał, iż brak jest podstaw do przyjęcia, że kwestionowane skargą wezwanie do złożenia wniosku o zmianę pozwolenia zintegrowanego i wynikające z niego wskazówki, są nakierowane bezpośrednio na wywołanie konkretnych skutków prawnych wobec strony skarżącej, co oznacza, że nie stanowi ono aktu lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a. Z tego względu przedmiotowe wezwanie, nie podlega zaskarżeniu do sądu administracyjnego.

Mając powyższe na względzie, Sąd odrzucił skargę jako niedopuszczalną, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.