Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie Krzysztof Nesteruk po rozpoznaniu w dniu 23 lipca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J.W. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi J.W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie zasiłku celowego postanawia odmówić ustanowienia adwokata.

J.W. - skarżący decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego "[...]", odmawiającą przyznania mu zasiłku celowego - wnioskiem z dnia 6 czerwca 2008 r. zwrócił się o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. W jego uzasadnieniu stwierdził, iż nie jest w stanie ponieść owych kosztów postępowania bez uszczerbku koniecznego dla siebie utrzymania.

Z oświadczenia skarżącego wynika, iż: sam prowadzi gospodarstwo domowe; jego majątek stanowi działka budowlana o powierzchni 0,16 ha i mieszkanie o powierzchni

51 m2; nie posiada żadnych oszczędności, przedmiotów wartościowych, ani dochodu.

W piśmie z dnia 18 lipca 2008 r., nadesłanym w odpowiedzi na wezwanie z dnia

24 czerwca 2008 r., J.W. wyjaśnił, iż przyczyną niewykazania we wniosku domu, który znajduje się na jego działce budowlanej, jest "oczywisty błąd piśmienniczy". Na działce stoi budynek w stanie surowym, zadaszonym. Nie jest to jednak dom a więc "miejsce gdzie się już mieszka i jest w ewidencjach gminy". Wskazał, iż tytułem prawnym, jakim legitymuje się względem mieszkania wykazanego jako składnik jego majątku, jest własność ("umową darowizny i ustanowienia służebności osobistej"). Stwierdził, iż "nie ma(-) wydatków, z których mo(że) wyliczyć uśrednioną miesięczną wysokość oraz wskazać źródło pokrywania każdego z nich". Wyjaśnił, iż za energię elektryczną zużywaną w domu w L płaci "rodzina z powodu takiego, że używają, a (jego) nie stać na te opłaty". Wydatki na ubezpieczenie samochodu w zeszłym roku opłaciła matka, za co wozi ją na cmentarz. Ona również "pokrywa eksploatację jak ją wi(ezie) do lekarza". Oświadczył, iż posiada narzędzia po byłym warsztacie, jednak "nie znany (mu) jest spis posiadanych maszyn" i nie potrafi wyliczyć szacunkowej wartości każdej z nich. Zapytany o potrzebę posiadania tych przedmiotów, skarżący stwierdził, iż "licz(y) i ma(-) nadzieję, że ponownie uruchomi(-) warsztat". Odnośnie zaś nieruchomości położonej w L wyjaśnił, iż "jak (mu) się polepszy stan i wyjdzie z tego gnoju bezrobocia, to wykończ(y) dom". Spożytkowanie wskazanego majątku poprzez sprzedaż jest "nielogiczne, nie mając uzasadnionego potwierdzenia, iż to będzie (...) dobrym wyjściem. Takie zachowanie będzie tylko chwilowe, a skutki w przyszłości będą już nieodwracalne". Wynająć zawsze może, ale chętnych brak.

W tym stanie rzeczy zważono, co następuje:

W związku z tym, iż strona skarżąca działanie lub bezczynność organu w sprawach z zakresu pomocy i opieki społecznej nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych

[art. 239 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej w skrócie: p.p.s.a.], w zakresie rozstrzygnięcia zgłoszonego wniosku pozostaje kwestia ustanowienia adwokata.

Zgodnie z art. 262 p.p.s.a., do stron korzystających z ustawowego zwolnienia od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych odpowiednie zastosowanie mają przepisy

o przyznaniu prawa pomocy, w zakresie dotyczącym zastępstwa prawnego na zasadach prawa pomocy.

Jak wynika z odpowiedniego zastosowania art. 245 § 3 i art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a., ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika dla osoby fizycznej następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść związanego z tym kosztu, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.

Z użycia w tym unormowaniu określenia "gdy wykaże" wynika, że strona ma przekonać o tym, iż znajduje się w przewidzianej w nim sytuacji.

W rozpatrywanym przypadku skarżący tego nie uczynił.

Danie wiary jego oświadczeniom byłoby bowiem równoznaczne z uznaniem za możliwe, by osoba zarejestrowana jako bezrobotny bez prawa do zasiłku od dnia 20 lutego 2001 r. (zaświadczenie PUP - k. 4 akt sądowych) prowadziła samodzielnie gospodarstwo domowe we własnym mieszkaniu, nie mając przy tym comiesięcznych wydatków, i mimo pozostawania "bez środków do życia" nie widziała potrzeby spieniężenia niewykorzystywanej przez siebie nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym, lub choćby niektórych składników mienia po "byłym warsztacie" [W roku 2007 r. skarżący wycenił ich wartość na 4000 zł (k. 29 akt administracyjnych)]. Byłoby to całkowicie sprzeczne z zasadami logiki oraz wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego.

Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji w oparciu o art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a., powierzający referendarzowi sądowemu wydawanie na posiedzeniu niejawnym postanowień co do przyznania lub odmowy przyznania prawa pomocy.