Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. WSA Małgorzata Niedobylska Sędziowie WSA Jarosław Szaro NSA Jacek Surmacz / spr./ Protokolant ref. staż. Joanna Kulasa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 stycznia 2016 r. sprawy ze skargi spółki "A" w L. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] września 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) uchyla zaskarżoną interpretację, 2) zasądza od Ministra Finansów na rzecz skarżącej spółki "A" w L. kwotę 457 (słownie czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Zaskarżoną indywidualną interpretacją z dnia [...] września 2015r. nr. [...] Minister Finansów stwierdził, że stanowisko wnioskodawcy – A. S.A. z siedzibą w L. (dalej: wnioskodawca, skarżący lub Spółka), przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2015 r., w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie obowiązku poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaconych należności z tytułu zakupu usług przelotu na rzecz pośredników - spółek bądź biur podróży - jest nieprawidłowe.

Z treści wydanej interpretacji wynika, że wnioskodawca, jest spółką prawa handlowego, która na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, dokonuje zakupu biletów lotniczych. Loty wykonywane są na trasach międzynarodowych. Mogą zaczynać się w Polsce (np. Kraków - Wiedeń - Insbruk, Rzeszów - Frankfurt - Nowy York) lub odbywają się wyłącznie poza granicami Polski (np. Kijów - Kiszyniów, Frankfurt - Sao Paulo - Rio de Janeiro). Bilety są zakupywane u pośredników mających siedziby na terytorium RP - polskich spółek, bądź polskich biur podróży. Zakup biletu potwierdzany jest fakturą wystawioną przez pośrednika, zawierającą zazwyczaj nazwę przewoźnika i trasę przelotu. Kwota wskazana na fakturze przelewana jest na rachunek bankowy pośrednika. Na niektórych fakturach pośrednik dokonuje adnotacji, że jest agentem działającym w imieniu i na rzecz zagranicznego przewoźnika (większość faktur jednak nie posiada takiej adnotacji). Faktura taka wyszczególnia wówczas oddzielenie cenę biletu oraz cenę innych usług jak np.: opłata lotniskowa, opłata za wystawienie biletu, dodatkowa opłata serwisowa. Zagraniczni przewoźnicy wykonujący loty to m.in. Lufthansa, Ukraina International Airlines, czy Austrian Airlines. Spółka nie posiada certyfikatów rezydencji tych przewoźników.

W uzupełnieniu wniosku Spółka wskazała, że podmioty od których nabywa bilety lotnicze są rezydentami polskimi i dokonują one, jako pośrednicy, sprzedaży biletów zarówno polskich, jak i zagranicznych przewoźników. Pośrednicy/biura podróży, od których Spółka dokonuje zakupu biletów lotniczych są akredytowanymi agentami Międzynarodowego Stowarzyszenia Przewoźników Lotniczych (IATA) oraz rozliczają się z International Air Transport Oddział w Polsce z siedzibą w Warszawie, podlegają kontroli i szczegółowym instrukcjom IATA, a także sprzedają bilety lotnicze wszystkich zrzeszonych w IATA przewoźników. Wnioskodawca wskazał, że niektóre podmioty posiadają pełnomocnictwa do zawierania umów w imieniu tych przewoźników, inne takiego pełnomocnictwa nie posiadają.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym Spółka zapytała, czy będzie zobowiązana do poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wynagrodzenia (zapłaty za bilet) wypłacanego na rzecz pośredników - spółek bądź biur podróży, mających siedzibę na terytorium RP w związku z zakupem biletów lotniczych, których loty odbywają się na trasach opisanych w stanie faktycznym.

W ocenie Spółki, aby zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014r. poz. 851) - zwanej dalej pdop., zobowiązana była do poboru podatku u źródła od wypłacanego wynagrodzenia, powinny być spełnione dwie przesłanki: usługi na jej rzecz powinno świadczyć zagraniczne przedsiębiorstwo żeglugi powietrznej oraz zagraniczny kontrahent powinien osiągać na terytorium RP przychody. Tymczasem wnioskodawca dokonuje zakupu biletów od polskich podmiotów - tj. spółek z siedzibą na terytorium RP oraz biur podróży również z siedzibą na terytorium RP, podczas gdy przepis nakładający pobór podatku u źródła dotyczy podatników, którzy nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu. Bilety lotnicze nabywane są od pośrednika, a od usług pośrednictwa nie jest pobierany podatek u źródła, a ponadto rezultat usługi – lot, wykonywany jest poza terytorium RP. Dotyczy to również sytuacji, gdy lot rozpoczyna się w Polsce, gdyż efekt usługi jest wykorzystywany przez wnioskodawcę poza terytorium RP. Tym samym, w ocenie wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego w związku z zakupem biletów lotniczych.

W ocenie Spółki, nie można utożsamiać pojęcia "dochody osiągane" z pojęciem "dochody wypłacane, pochodzące, otrzymywane z terytorium Polski", a pod pojęciem "terytorium, z którym wiąże się osiąganie dochodów" należy rozumieć miejsce, gdzie dokonują się czynności lub położone są nieruchomości (źródło), które generują dochód i są jego przyczyną sprawczą, którą to czynnością nie jest wypłata pieniędzy. Wypłata jest elementem finalnym całego procesu osiągania dochodu.

Odnosząc się do orzecznictwa sądów administracyjnych, wnioskodawca podkreślił, że dochód jest osiągnięty na terytorium RP, gdy rezultat usługi w postaci powstania lub powiększenia przychodów następuje u usługodawcy na terytorium Polski. O zastosowaniu ograniczonego obowiązku podatkowego w rozumieniu art. 3 ust. 2 pdop., można mówić tylko wówczas, kiedy "efekt usługi będzie wykorzystany w Polsce". Nie wystarczy, aby rezultat usługi świadczonej przez zagranicznego kontrahenta odnosił się do polskiego podmiotu prawnego tj. aby zlecenia wykonania usług dokonał polski przedsiębiorca i wypłata wynagrodzenia za wykonanie usługi dokonana została z majątku polskiego przedsiębiorcy. W ocenie Wnioskodawcy, o źródle dochodów położonym w Polsce można mówić tylko wtedy, gdy takie źródło dochodów trwałe związane jest z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tzn. to w Polsce dokonywane są przez podatnika czynności prowadzące do uzyskania przychodu, a to nie ma miejsca w opisanym stanie faktycznym.

Ponadto, zdaniem wnioskodawcy, w sytuacji gdy bilety lotnicze nabywane są od pośrednika, usługi te stanowią usługi pośrednictwa handlowego i również z tego powodu nie pobiera się od nich podatku u źródła. Przychody z tytułu pośrednictwa i przedstawicielstwa handlowego nie mieszczą się w żadnym z przypadków wymienionych w art. 21 ust. 1 pdop., w którym to został określony katalog należności wypłacanych przez polskie podmioty, podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązany do jego pobrania i odprowadzenia na rachunek właściwego urzędu skarbowego jest podmiot polski.

Jako argument przemawiający za tym, że wnioskodawca nie jest zobowiązany do poboru podatku u źródła, podał on również, że nie jest w stanie określić, jaka część kwoty zapłaconej za bilety dotyczy samej usługi przewozu, a jaka stanowi, np. prowizję agenta, czy inne usługi, jak opłata lotniskowa.

Uznając powyższe stanowisko za nieprawidłowe, Minister Finansów podkreślił ścisły związek zakresu podmiotowego ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego, stwierdzając że powstanie obowiązku podatkowego wyznacza bądź siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Wskazał, że zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego, bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

Powołując się na przepisy art. 3 ust. 2, art. 21 ust. 1 pkt 4, ust. 2 oraz art. 26 ust. 1 pdop. oraz obowiązujące umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, których zastosowanie jest możliwe, pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji, podkreślił że w sytuacji, gdy polski podmiot, występujący w roli płatnika, nie posiada certyfikatu rezydencji podatnika, nie może zastosować stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo nie pobrać podatku, zgodnie z taką umową.

Ponieważ Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zakupuje bilety lotnicze od linii lotniczych, które mają swoją główną siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej za pośrednictwem polskich pośredników/ biur podróży, zobowiązana jest do pobrania podatku od wynagrodzenia zagranicznego przewoźnika, a nie jak postuluje w treści wniosku, od usług pośrednictwa. Z opisu stanu faktycznego nie wynika bowiem, aby przewoźnicy posiadali na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zakłady. W ocenie organu nie ma również znaczenia, że loty wykonywane są poza terytorium RP, ważnym jest fakt, że to zagraniczne podmioty osiągają dochody na terytorium RP. Ustawodawca nie uzależnił bowiem opodatkowania świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 pdop. od faktu, czy są one "fizycznie" wykonywane na terytorium RP, ale wskazał, że opodatkowaniu podlegają przychody uzyskane na terytorium RP, które to pojęcie ma kluczowe znaczenie. O źródle przychodów położonych w Polsce można mówić wtedy, gdy takie źródło przychodów trwale związane jest z terytorium Polski lub źródłem przychodów są polscy rezydenci eksploatujący rzeczy lub dobra niematerialne należące do innych podmiotów. Podmiotem, który osiągnął przychód na terytorium Polski z tytułu świadczenia usług przewozu lotniczego jest zagraniczny przewoźnik. Natomiast podmiotem, który dokonuje wypłat z powyższego tytułu jest Spółka.

W ocenie organu za podatnika należy uznać zagraniczne przedsiębiorstwo żeglugi powietrznej, które osiągnęło przychód, płatnikiem zaś, zgodnie z art. 26 ust. 1 pdop., jest wnioskodawca, który dokonuje wypłat z tytułu zakupu usługi przelotu. Tym samym ciąży na nim obowiązek poboru w dniu dokonania wypłaty zryczałtowanego podatku od tych wypłat na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 pdop., w wysokości 10% przychodów.

Organ uznał zatem, że w sytuacji gdy Spółka dokonuje zakupu biletów lotniczych u pośredników zagranicznych przewoźników, którzy nie posiadają zakładu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, to dokonując wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 4 pdop., z uwagi na brak certyfikatu rezydencji, na podstawie art. 26 ust. 1 pdop., jest obowiązana, jako płatnik, pobrać, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tej wypłaty.

Nie godząc się z powyższą interpretacją przepisów prawa, Spółka wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa, ten jednak nie znalazł podstaw do zmiany wydanej uprzednio indywidualnej interpretacji.

W skardze na powyższą interpretację skarżąca spółka, wnosząc o jej uchylenie w całości, zarzuciła naruszenie:

- art. 21 ust. 1 pkt 4 pdop., poprzez przyjęcie że spółka jest zobowiązana do poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wynagrodzenia wypłacanego na rzecz pośredników – spółek bądź biur podróży, mających siedzibę na terytorium RP w związku zakupem biletów lotniczych,

- art. 120 i 121 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 613), poprzez brak wszechstronnego rozważenia i wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy oraz nieustosunkowanie się do twierdzeń i argumentów skarżącej.

Uzasadniając powyższe zarzuty Spółka, powołując się na wybrane orzecznictwo sądów administracyjnych, podkreśliła że o zaistnieniu ograniczonego obowiązku podatkowego można mówić jedynie w sytuacji, gdy dochód zagranicznego przedsiębiorstwa osiągany jest na terytorium Polski tj. w sytuacji, kiedy rezultat usługi w postaci powstania czy powiększenia przychodów następuje u usługodawcy na terytorium Polski bądź kiedy efekt usługi będzie wykorzystywany w Polsce.

Spółka zwróciła też uwagę na techniczne problemy związane z niemożnością rozgraniczenia widniejących na fakturach kwot na zapłatę za samą usługę oraz inne opłaty, w tym prowizje agenta oraz podkreśliła, że zakupy dokonywane za pośrednictwem agentów nie mieszczą się w żadnym z przypadków wymienionych w przepisie art. 21 ust. 1 pdop.

W odpowiedzi na skargę organ podatkowy podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:

Na wstępie należy zauważyć, że zgodnie z art. 1 § 1 oraz art. 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez m. in. kontrolę administracji publicznej. Kontrola ta jest sprawowana pod względem zgodności z prawem wydawanych decyzji, postanowień bądź innych aktów. Stosownie zaś do art. 3 § 1 i § 2 pkt 4a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 poz. ze zm.)- zwanej dalej p.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg m.in. na pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach. Sąd uwzględniając skargę na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego uchyla taką interpretację (art. 146 § 1 p.p.s.a.).

Kontrolując, w tak zakreślonej kognicji, zaskarżoną interpretację Sąd uznał, że skarga zasługuje na uwzględnienie.

Zaznaczyć należy, że w związku z sądową kontrolą zaskarżonej interpretacji występują dwa elementy sporne, a mianowicie: czy w przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej osiągają dochód na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej oraz, czy Spółka jest płatnikiem zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, w wypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie pierwsze. Zasady logiczno-formalne nakazują rozstrzygnięcie zakreślonych elementów spornych według wyżej podanej kolejności. Jednak jednoznaczne przesądzenie, że Spółka w przedstawionym stanie faktycznym, przy uwzględnieniu stanu prawa mającego do niego zastosowanie, nawet przy stwierdzeniu że zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej osiągają dochód na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, nie będzie płatnikiem , zwalnia Sąd od kontroli stanowiska Ministra Finansów w zakresie pierwszej z kwestii spornych. W konsekwencji istota sporu w rozpoznawanej sprawie sprowadza się do rozstrzygnięcia, czy w sytuacji gdy spółka dokonuje zakupu biletów lotniczych od pośrednika, będącego spółką bądź biurem podróży mającym siedzibę na terytorium RP, będzie ona zobowiązana do poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wynagrodzenia (zapłaty za bilet) wypłacanego na rzecz pośredników - w związku z zakupem biletów lotniczych, których loty odbywają się na trasach opisanych w stanie faktycznym.

Dla wskazania płatnika, czyli podmiotu na którym ciąży obowiązek poboru powyższego podatku, zastosowanie znajdzie art. 26 ust. 1 pdop. Zgodnie z tym przepisem osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 pdop., są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu albo niepobranie podatku, zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, certyfikatem rezydencji uzyskanym od podatnika. Zakres podmiotowy wynikający z treści przytoczonego powyżej przepisu jest zatem jednoznaczny - obowiązek ten dotyczy jedynie podmiotów, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 pdop. - m.in. z tytułu przychodów uzyskanych na terenie RP przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, na rzecz podmiotu objętego ograniczonym obowiązkiem podatkowym. Ustawodawca nie kładzie zatem nacisku na kwestię ponoszenia wydatku w sensie ciężaru ekonomicznego określonego świadczenia, ani też na kwestię stosunku prawnego pomiędzy oferującym usługę przewozu zagranicznym przedsiębiorstwem a jego klientem, ale odwołuje się w sposób wyraźny do czynności technicznej jaką jest dokonywanie wypłaty należności z określonych w treści ustawy tytułów. Należy zatem uznać, że to kwestia dokonywania wypłaty środków z określonych w ustawie tytułów, ma zasadnicze znaczenie dla wskazania płatnika, zobowiązanego do ewentualnego poboru zryczałtowanego podatku dochodowego.

Z treści przedstawionego przez stronę stanu faktycznego sprawy wynika, że wnioskodawca na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, dokonuje zakupu biletów lotniczych zagranicznych przedsiębiorstw żeglugi powietrznej od pośredników mających siedziby na terytorium RP - polskich spółek, bądź polskich biur podróży. Zakup biletu potwierdzany jest fakturą wystawioną przez pośrednika, a kwota wskazana na fakturze przelewana jest na rachunek bankowy pośrednika. W treści zadanego pytania, wnioskodawca akcentuje również fakt wypłacania wynagrodzenia (zapłaty za bilet) na rzecz pośredników - spółek bądź biur podróży mających siedzibę na terytorium RP.

Tym samym, nie sposób uznać, iż wnioskodawca uiszczając równowartość ekonomiczną ceny biletu lotniczego, powiększoną o należną pośrednikowi prowizję, spełnia desygnaty normy prawnej z art. 26 ust. 1 pdop., która uzależnia obowiązek pobrania podatku u źródła tj. funkcję płatnika, od faktu dokonywania wypłaty, czyli przekazania środków na rzecz zagranicznego przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, która to transakcja powoduje uzyskanie ewentualnych przychodów na terytorium RP. Wnioskodawca ponosi bowiem ekonomiczny ciężar świadczenia, jednakże nie dokonuje wypłaty środków z tytułu określonego w treści art. 21 ust. 1 pkt 4 pdop., a jedynie w związku z nim - bezpośrednich wypłat z tytułów o których mowa, dokonuje pośrednik.

Sąd podziela, przy tym reprezentowany w orzecznictwie pogląd, że podmiotem, który dokonuje wypłat i który, kierując się miejscem siedziby podatnika, może zastosować postanowienia odpowiedniej umowy międzynarodowej odnośnie określenia właściwej stawki podatku, czy też w ogóle od tego opodatkowania odstąpić, jeżeli dana umowa zawiera takie regulacje, pod warunkiem posiadania certyfikatu rezydencji podatkowej uzyskanego od podatnika - jest pośrednik, profesjonalnie zajmujący się tego rodzaju transakcjami. To on bowiem zaspokaja roszczenia podatnika mającego siedzibę za granicą i dysponuje bądź nie, certyfikatem rezydencji podatkowej tego podatnika, uprawniającym go, zgodnie z umową w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, do niepobrania podatku ( por. wyrok WSA w Poznaniu z dnia 23 lutego 2011r. w sprawie I SA/Po 821/10).

W ocenie Sądu, za przyjęciem powyższej literalnej wykładni art. 26 ust 1 pdop. przemawia również wykładnia celowościowa i systemowa tego przepisu. Uzależnienie funkcji płatnika od dokonywania wypłat, a co za tym idzie obciążenie obowiązkami płatnika stosunkowo wąskiej i wyspecjalizowanej grupy podmiotów pośredniczących w zawieraniu umów przewozu z przedsiębiorstwami zagranicznymi, jawi się jako racjonalny zabieg ustawodawcy, będący emanacją dążenia do powierzenia obowiązków płatnika, fachowym i bezpośrednim współpracownikom podmiotów zagranicznych, którzy dają najlepszą gwarancję rzetelnego wywiązania się z tego obowiązku, przy stosunkowo najmniejszym obciążeniu. Nie sposób bowiem nie zauważyć, że ewentualne uzyskanie certyfikatu rezydencji podmiotu zagranicznego, jest mniej skomplikowane dla stałego profesjonalnego współpracownika, aniżeli byłoby dla okazjonalnego klienta.

Przyjęcie powyższej wykładni czyni również zadość zasadzie zupełności uregulowania, przeciwdziałając usunięciu spod zakresu opodatkowania, części czynności dokonywanych w zakresie usług przewozu lotniczego. Przy przyjęciu bowiem, stanowiska Ministra Finansów, który funkcję płatnika przyporządkował do klienta zagranicznego przedsiębiorstwa – w sposób automatyczny powstałby problem sposobu opodatkowania analogicznych czynności dokonywanych na rzecz osób fizycznych, nieobjętych zakresem działania omawianej normy prawnej. W ocenie Sądu, jedynie zaprezentowana wyżej wykładnia art. 26 ust. 1 pdop. zapewnia zupełność i zgodność omawianej normy z całością przepisów prawa podatkowego.

Z uwagi na fakt, że zaskarżona interpretacja przepisów prawa zawiera wadę wymagającą wyeliminowania jej z obrotu prawnego w postaci nieprawidłowego zastosowania przepisu art. 26 ust. 1 pdop., Sąd nie zajmował się kwestią ewentualnego ograniczonego obowiązku podatkowego ciążącego na zagranicznych przedsiębiorstwach żeglugi powietrznej z tytułu ewentualnych przychodów osiąganych na terytorium RP w opisanym przez wnioskodawcę stanie faktycznym. Samo bowiem naruszenie powyższego przepisu powoduje nieprawidłowość wydanej interpretacji oraz konieczność jej uchylenia, niezależnie od tego czy wspominanie w treści stanu faktycznego zagraniczne przedsiębiorstwa osiągnęły przychód z na terytorium RP w rozumieniu art. 3 ust 2 pdop., czy też nie.

W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, na podstawie art. 146 § 1 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji wyroku.

Na podstawie art. 200 p.p.s.a. w związku z §14 ust. 2 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. ( t.j. Dz. U. z 2013r. poz. 490) w zw. z §21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie ( Dz. U. z 2015r. poz. 1800), Sąd zasądził na rzecz skarżącej zwrot kosztów postępowania sądowego, na które składa się uiszczony wpis od skargi w kwocie 200 zł., oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł., a także koszty zastępstwa procesowego w kwocie 240 zł.