Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Adamczewska-Wasilewicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Izabela Najda-Ossowska Sędzia WSA Urszula Wiśniewska Protokolant St. sekretarz sądowy Agnieszka Liberda-Koczorowska po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 25 stycznia 2012 r. sprawy ze skargi A. T. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek 1. uchyla zaskarżoną decyzję 2. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana w całości.

Pismem z dnia [...]. A. T. wniósł o umorzenie zadłużenia

z tytułu składek na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne na podstawie przepisów

art. 28 ust. 3 pkt 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wskazując, że

w związku z trudną sytuacją finansową oraz rosnącym zadłużeniem w ZUS, w Urzędzie Skarbowym oraz w stosunku do kontrahentów, zmuszony był zlikwidować prowadzoną działalność gospodarczą. Jak podkreślił, nie posiada żadnego majątku,

a wynagrodzenie jakie osiąga pozwala mu na egzystencję na granicy ubóstwa.

Decyzją z dnia [...]. Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił wnioskodawcy umorzenia zaległości. W uzasadnieniu decyzji powołano się na prowadzone działania egzekucyjne w postaci zajęcia wynagrodzenia za pracę oraz na instytucję uznania administracyjnego.

W piśmie z dnia [...]. zobowiązany wniósł o ponowne rozpatrzenie sprawy zaznaczając, że wbrew twierdzeniom zawartym w uzasadnieniu decyzji z dnia [...]. spełnia przesłanki umorzenia zawarte w art. 28 ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009r. Nr 205, poz. 1585 ze zm.) zwanej dalej u.s.u.s., ponieważ zaprzestał prowadzenia działalności

i nie posiada przy tym majątku, z którego można egzekwować należności. Podkreślił, że jego obecna sytuacja finansowa nie pozwala na spłacanie zaległości, gdyż zostałby pozbawiony możliwości zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych.

Decyzją z dnia [...]. Zakład Ubezpieczeń Społecznych utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu podał, że na podstawie przedłożonych dokumentów oraz danych z ZUS ustalono, iż wnioskodawca jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę nakładczą w firmie G. s.c. z wynagrodzeniem [...] zł brutto (załączono zaświadczenie z zakładu pracy z dnia [...].). Ustalono

w oparciu o oświadczenie, że strona ponosi następujące koszty utrzymania: czynsz – [...] zł, wyżywienie miesięczne [...] zł, odzież miesięcznie – [...] zł, przejazdy – [...] zł. Według oświadczenia wnioskodawca nie ma wartościowych ruchomości ani praw majątkowych, posiada natomiast konto w Banku M. Zgodnie z oświadczeniem ojca zamieszkuje razem z nim, łożąc na swoje utrzymanie.

Organ zauważył, że w swoich wnioskach i oświadczeniach strona nie wskazuje na jakiekolwiek kłopoty zdrowotne, które uniemożliwiałyby lub utrudniały zarobkowanie

i spłatę zadłużenia. Organ wskazał, że wnioskodawca przedłożył zaświadczenie lekarskie z dnia [...] r., z którego wynika, iż jest zdrowy.

ZUS podał, że działalność gospodarcza prowadzona była samodzielnie, przez co brak jest osób, na które istnieje możliwość przeniesienia odpowiedzialności w myśl przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), a w stosunku do istniejących zaległości prowadzona jest egzekucja

z wynagrodzenia za pracę.

Rozpatrując sprawę w kontekście przesłanki zawartej w art. 28 ust. 3 pkt 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych organ stwierdził, że nie została ona zrealizowana, bowiem działalność gospodarcza została wprawdzie już zlikwidowana, jednak nie stwierdzono braku majątku, z którego można egzekwować należności - prowadzona jest egzekucja z wynagrodzenia za pracę, możliwe jest również wdrożenie egzekucji z rachunku bankowego, jak też za pośrednictwem naczelnika urzędu skarbowego. Zdaniem ZUS, nie można całkowicie wykluczyć spłaty zadłużenia

w dłuższym okresie czasu, w ratach ustalonych w takiej wysokości, by nie stanowiło to nadmiernego obciążenia budżetu domowego, pamiętając o braku przeszkód natury zdrowotnej w podejmowaniu zatrudnienia i w zarobkowaniu.

Organ podkreślił, że ustawowym obowiązkiem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych jest wykorzystanie wszelkich dostępnych środków przymusowego dochodzenia należności. Ich umorzenie stanowi wyraz definitywnej rezygnacji uprawnionego organu z możliwości ich wyegzekwowania.

W ocenie Zakładu, zgromadzone dane dotyczące posiadanego majątku, uzyskiwanych dochodów oraz regulowania pozostałych zobowiązań, pozwalają na stwierdzenie, że nie występuje w niniejszej sprawie szczególnie drastyczna sytuacja, która stanowiłaby podstawę do umorzenia wnioskowanych należności. Organ wskazał, że umorzenie odsetek za zwłokę następuje wyłącznie w przypadku i w takiej części,

w jakiej została umorzona należność główna. Sytuacja ta podyktowana jest faktem, że pobór odsetek - oprócz funkcji sankcji - stanowi również rekompensatę wyrównującą straty wynikające z braku prawidłowego, zgodnego z ustawą opłacania składek.

ZUS wyjaśnił, że nawet przy stwierdzeniu występowania którejkolwiek

z przesłanek umorzenia, nie ma obowiązku pozytywnego rozstrzygnięcia dla wnioskodawcy z uwagi na fakt, iż decyzja co do umorzenia zaległości oparta jest na tzw. uznaniu administracyjnym.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy strona wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy organowi do ponownego rozpatrzenia. W uzasadnieniu skarżący ponownie stwierdził, że w jego sytuacji konkretyzuje się przesłanka zadłużenia z tytułu składek określona w art. 28 § 3 pkt 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, który przewiduje możliwość umorzenia należności z tytułu składek w sytuacji, gdy nastąpiło zaprzestanie prowadzenia działalności przy jednoczesnym braku majątku, z którego można egzekwować należności, małżonka, następców prawnych, możliwości przeniesienia odpowiedzialności na osoby trzecie w rozumieniu przepisów ustawy Ordynacja podatkowa.

Skarżący wyjaśnił, że zlikwidował działalność gospodarczą, ponieważ przynosiła ona straty. Obecnie nie posiada żadnego majątku, na rachunku bankowym brak środków, otrzymuje wynagrodzenie poniżej najniższego wynagrodzenia krajowego. W jego ocenie, wszystkie te przesłanki powodują bezskuteczność ewentualnej egzekucji

w rozumieniu art. 826 k.p.c.

Skarżący podzielając stanowisko organu, że stan jego zdrowia nie uniemożliwia mu zarobkowania podkreślił, iż otrzymuje wynagrodzenie za pracę w wysokości [...] zł brutto. Dodał, że lepiej płatnej pracy nie znalazł do tej pory, ponieważ w obecnej recesji gospodarczej trudno znaleźć pracę.

Odnosząc się do opinii organu, że w przedmiotowej sprawie przesłanka całkowitej bezskuteczności egzekucji nie została zrealizowana, strona powołała się na wyrok NSA z dnia 1 grudnia 2009 r., sygn. akt I GSK 225/09, w którym Sąd wyjaśnił, że zgodnie z art. 28 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych przewidziana została możliwość umorzenia należności z tytułu składek w przypadku ich całkowitej nieściągalności, z zastrzeżeniem ust. 3a tego przepisu, który przewiduje możliwość umorzenia takich należności w uzasadnionych przypadkach, pomimo braku ich całkowitej nieściągalności.

Skarżący stwierdził, że w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego prezentowany jest pogląd, że przy umarzaniu nieopłaconych przez ubezpieczonych będących jednocześnie płatnikami składek na ubezpieczenie społeczne należności nie stosuje się wymogu zaistnienia precyzyjnie określonych przesłanek całkowitej nieściągalności, lecz zawsze ocenia niebezpieczeństwo powstania zbyt ciężkich skutków dla zobowiązanego i jego rodziny po ewentualnym opłaceniu należności,

z uwzględnieniem jego stanu majątkowego i sytuacji rodzinnej wskazując na wyrok NSA z dnia 21 stycznia 2009 r., sygn. akt II GSK 650/08.

Strona powołała się na treść § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy

i Polityki Społecznej z 31 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad umarzania należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne (Dz. U. Nr 143, poz. 1.365),

z którego wynika, że Zakład może umorzyć należności z tytułu składek, jeżeli zobowiązany wykaże, że ze względu na stan majątkowy i sytuację rodzinną nie jest

w stanie opłacić tych należności, ponieważ pociągnęłoby to zbyt ciężkie skutki dla zobowiązanego i jego rodziny, w szczególności w przypadku, gdy opłacenie należności z tytułu składek pozbawiłoby zobowiązanego i jego rodzinę możliwości zaspokojenia niezbędnych potrzeb życiowych.

Odnosząc się do argumentu, że organ nawet przy stwierdzeniu występowania którejkolwiek z przesłanek nie ma obowiązku pozytywnego rozstrzygnięcia dla wnioskodawcy z uwagi na fakt, że decyzja co do umorzenia zaległości oparta jest na uznaniu administracyjnym, strona zauważyła, iż uznanie administracyjne nie jest pojęciem tożsamym z samowolą urzędniczą.

Skarżący stwierdził, że organowi administracji państwowej nie wolno ograniczać się wyłącznie do ochrony interesów państwa.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie w całości podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Skarga zasługuje na uwzględnienie, aczkolwiek nie wszystkie jej zarzuty są zasadne.

Wstępnie Sąd zauważa, iż o uprawnieniach i obowiązkach stron postępowania wynikających z przepisów prawa materialnego rozstrzygają organy administracji, co

w niniejszym przypadku oznacza, że rozstrzygnięcie w sprawie umorzenia przedmiotowych należności należy do kompetencji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Sąd administracyjny nie ma uprawnień do merytorycznego załatwienia sprawy administracyjnej, tj. dokonania umorzenia należności.

Kierując się treścią wniosku skarżącego, wszczynającego postępowanie administracyjne, ocenić go należy w szczególności na gruncie przepisu art. 28 ustawy

o systemie ubezpieczeń społecznych, w którym ustawodawca uregulował instytucję umarzania należności z tytułu składek.

Zgodnie z art. 28 ust. 1 i 2 tej ustawy, należności z tytułu składek, mogą być umarzane w całości lub w części przez Zakład tylko w przypadku ich całkowitej nieściągalności, która zachodzi w sytuacjach wyliczonych w ust. 3 tego przepisu. Zgodnie z tym przepisem całkowita nieściągalność, o której mowa w ust. 2, zachodzi, gdy:

1) dłużnik zmarł nie pozostawiając żadnego majątku lub pozostawił ruchomości niepodlegające egzekucji na podstawie odrębnych przepisów albo pozostawił przedmioty codziennego użytku domowego, których łączna wartość nie przekracza kwoty stanowiącej trzykrotność przeciętnego wynagrodzenia i jednocześnie brak jest następców prawnych oraz nie ma możliwości przeniesienia odpowiedzialności na osoby trzecie;

2) sąd oddalił wniosek o ogłoszenie upadłości dłużnika lub umorzył postępowanie upadłościowe z przyczyn, o których mowa w art. 13 i art. 361 pkt 1 ustawy z dnia

28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze;

3) nastąpiło zaprzestanie prowadzenia działalności przy jednoczesnym braku majątku,

z którego można egzekwować należności, małżonka, następców prawnych, możliwości przeniesienia odpowiedzialności na osoby trzecie w rozumieniu przepisów ustawy

z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa;

4) nie nastąpiło zaspokojenie należności w zakończonym postępowaniu likwidacyjnym;

4a) wysokość nieopłaconej składki nie przekracza kwoty kosztów upomnienia w postępowaniu egzekucyjnym;

5) naczelnik urzędu skarbowego lub komornik sądowy stwierdził brak majątku, z którego można prowadzić egzekucję;

6) jest oczywiste, że w postępowaniu egzekucyjnym nie uzyska się kwot przekraczających wydatki egzekucyjne.

W stosunku do płatników składek będących jednocześnie osobami ubezpieczonymi przepis art. 28 ust. 3a powołanej wyżej ustawy wprowadził wyjątek od zasady całkowitej nieściągalności. Zgodnie z jego brzmieniem należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne ubezpieczonych będących jednocześnie płatnikami składek mogą być w uzasadnionych przypadkach umarzane przez Zakład, pomimo braku ich całkowitej nieściągalności. Z kolei odnoszący się do takich sytuacji przepis § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 31 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad umarzania należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne stanowi, że Zakład może umorzyć należności z tytułu składek, jeżeli zobowiązany wykaże, że ze względu na stan majątkowy i sytuację rodzinną nie jest w stanie opłacić tych należności, ponieważ pociągnęłoby to zbyt ciężkie skutki dla zobowiązanego i jego rodziny, w szczególności w przypadku:

1) gdy opłacenie należności z tytułu składek pozbawiłoby zobowiązanego i jego rodzinę możliwości zaspokojenia niezbędnych potrzeb życiowych,

2) poniesienia strat materialnych w wyniku klęski żywiołowej lub innego nadzwyczajnego zdarzenia, powodujących, że opłacenie należności z tytułu składek mogłoby pozbawić zobowiązanego możliwości dalszego prowadzenia działalności,

3) przewlekłej choroby zobowiązanego lub konieczności sprawowania opieki nad przewlekle chorym członkiem rodziny pozbawiającej możliwości uzyskiwania dochodu umożliwiającego opłacenie należności.

Przy czym podnieść należy, że w art. 24 ust. 2 u.s.u.s. wskazano, iż pojęciem "należności z tytułu składek" objęte są składki oraz odsetki za zwłokę, koszty egzekucyjne, koszty upomnienia i dodatkowa opłata. Dlatego też powołane wyżej przepisy dotyczące instytucji umorzenia zastosowanie mają także do odsetek za zwłokę od nieopłaconych w terminie składek na ubezpieczenie społeczne, kosztów egzekucyjnych, kosztów upomnienia i dodatkowej opłaty. Ponadto z art. 30 tej ustawy wynika, że umorzenia nie stosuje się do składek finansowanych przez ubezpieczonych niebędących płatnikami składek.

Z tak brzmiących przepisów należy wysnuć wniosek, że:

1) możliwe jest umorzenie w całości lub części składek płaconych za siebie przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą (składek płatników będących jednocześnie osobami ubezpieczonymi) wraz z wszelkimi należnościami powiązanymi ze składkami, tj. z odsetkami za zwłokę, kosztami egzekucyjnymi, kosztami upomnienia i dodatkową opłatą w sytuacji, gdy zachodzi całkowita ich nieściągalność w rozumieniu art. 28 ust. 3 u.s.u.s., a także gdy wprawdzie nie zachodzi całkowita ich nieściągalność, ale zobowiązany wykaże, że ze względu na stan majątkowy i sytuację rodzinną nie jest w stanie opłacić tych należności, ponieważ pociągnęłoby to zbyt ciężkie skutki dla zobowiązanego i jego rodziny (art. 28 ust. 3a w zw. z § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 31 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad umarzania należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne),

2) możliwe jest umorzenie w całości lub części składek płaconych za pracowników

w części finansowanej przez płatnika wraz z wszelkimi należnościami powiązanymi ze składkami, tj. z odsetkami za zwłokę, kosztami egzekucyjnymi, kosztami upomnienia

i dodatkową opłatą w sytuacji, gdy zachodzi całkowita ich nieściągalność w rozumieniu art. 28 ust. 3 pkt 1 do 6 u.s.u.s.,

3) możliwe jest umorzenie w całości lub części jedynie należności powiązanych ze składkami finansowanymi przez ubezpieczonych niebędących płatnikami tych składek (odsetek za zwłokę, kosztów egzekucyjnych, kosztów upomnienia i dodatkowej opłaty, lecz nie samych składek) w sytuacji określonej w art. 28 ust. 1, 2 i 3 ustawy (zob.: wyrok WSA w Krakowie z dnia 14 lipca 2010r., sygn. akt I SA/Kr 577/10).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że zasadnie organ dokonał oceny wniosku o umorzenie należności pod kątem wystąpienia wyłącznie przesłanek z art. 28 ust. 3 u.s.u.s. w części w jakiej odnosił się:

1) do odsetek od składek w części finansowanej przez ubezpieczonych nie będących płatnikami składek;

2) do składek oraz odsetek pracowników w części finansowanej przez płatnika.

W ocenie tut. Sądu nie budzi wątpliwości, że do tych należności nie ma zastosowania art. 28 ust. 3a ustawy, a w konsekwencji nie można oceniać ich umorzenia pod kątem wystąpienia którejkolwiek z przesłanek z rozporządzenia Ministra Gospodarki Pracy

i Polityki Społecznej z dnia 31 lipca 2003r.

W tym miejscu warto przywołać wyrok NSA z dnia 21 stycznia 2009r. sygn. akt

II GSK 679/08, w którym Sąd ten stwierdził, że: "(...) Treść art. 28 ustawy o s.u.s. jest jasna i nie wymaga wykładni innej niż językowa, ale treść ta musi być odczytywana

w powiązaniu z innymi przepisami ustawy o s.u.s. Art. 24 ustawy o s.u.s. wyjaśnia używane w ustawie pojęcie "należności z tytułu składek". Z woli ustawodawcy "należności z tytułu składek" to pojęcie zbiorcze, które obejmuje składki, odsetki za zwłokę, koszty egzekucyjne, koszty upomnienia i dodatkową opłatę. Wszędzie tam, gdzie w ustawie o s.u.s. ustawodawca posługuje się pojęciem "należności z tytułu składek" regulacja ustawowa dotyczy więc nie tylko składek, ale także odsetek za zwłokę, kosztów egzekucyjnych, kosztów upomnienia i dodatkowej opłaty.

Zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy o s.u.s. "należności z tytułu składek" mogą być umarzane w całości lub w części. Mając na względzie treść art. 24 ust. 2 ustawy o s.u.s. i wywody zamieszczone wyżej uznać należy, że art. 28 ust. 1 ustawy o s.u.s. dopuszcza umarzanie w całości lub w części wszystkich "należności z tytułu składek", tj. składek, odsetek za zwłokę, kosztów egzekucyjnych, kosztów upomnienia i dodatkowej opłaty. Co do zasady, wymienione należności mogą być umarzane w całości lub w części, o ile spełnione będą warunki określone w ustawie i o ile nie zachodzi wyłączenie możliwości umorzenia objęte art. 30 ustawy o s.u.s.

Wyjątek od zasady dopuszczalności umarzania "należności z tytułu składek" objęty

art. 30 ustawy o s.u.s. jest ściśle określony: umorzenia nie stosuje się do składek finansowanych przez ubezpieczonych niebędących płatnikami składek. Wyjątki muszą być interpretowane ściśle, a to oznacza, że inne "należności z tytułu składek" (odsetki za zwłokę, koszty egzekucyjne, koszty upomnienia i dodatkowej opłaty), także powiązane ze składkami, które nie podlegają umorzeniu (składkami finansowanymi przez ubezpieczonych niebędących płatnikami tych składek), mogą być umarzane

w całości lub w części na podstawie art. 28 ust. 1 ustawy o s.u.s.

Sąd w tut. składzie ww. pogląd w pełni podziela. Mając na uwadze powyższe podnieść należy, że w uzasadnieniu decyzji z dnia [...]. podano, że

"W stosunku do istniejących zaległości prowadzona jest egzekucja z wynagrodzenia za pracę". Podobne stwierdzenie zostało zawarte na s. 3 uzasadnienia decyzji z dnia

[...]. Strona nie kwestionuje tej okoliczności. W konsekwencji nie występuje przesłanka z art. 28 ust. 3 pkt 3 u.s.u.s. Brak jest także stwierdzenia o braku majątku, z którego można prowadzić egzekucję, a które to stwierdzenie pochodziłoby od naczelnika urzędu skarbowego lub komornika sądowego (brak stosownego dokumentu o takiej treści). W tej sytuacji nie ma podstaw do konstatacji, że występuje przesłanka z art. 28 ust. 3 pkt 5 ustawy. Podobnie należy odnieść się do pozostałych przesłanek nieściągalności np. dotyczącej upadłości czy postępowania likwidacyjnego.

Z powyższego wynika, że ustalenia zaskarżonej decyzji nie naruszają w tej części zasady swobodnej oceny dowodów. Organ miał prawo przyjąć, że nie wystąpiła żadna

z przesłanek z art. 28 ust. 3 ustawy.

Zauważyć jednak należy, że w pkt 2 sentencji decyzji z dnia [...]. organ orzekł o odmowie umorzenia należności z tytułu składek w części finansowanej przez płatnika na ubezpieczenie społeczne z tytułu składek w kwocie [...] zł, odsetek za zwłokę w kwocie [...] zł oraz kosztów upomnienia w kwocie [...] zł. Z decyzji tej oraz z zaskarżonej decyzji nie wynika wyraźnie, czy wymienione kwoty

(w szczególności dotyczące składek) obejmują wyłącznie należności z tytułu składek za pracowników w części finansowanej przez płatnika, czy też składek samego płatnika (na jego ubezpieczenie).

W związku z tym, Sąd dokonał analizy wydruku z "rozliczenie konta A. T. (d.: akta administracyjne k. nr 56). Z podsumowania tabeli pierwszej wynikają następujące należności:

1) składki za płatnika w kwocie [...] zł,

2) składki finansowane przez płatnika, które mogą być umorzone – [...] zł,

3) składki finansowane przez ubezpieczonych, które powinny być opłacone – [...],

4) razem (1+2+3) kwota – [...] zł,

5) koszty upomnienia – [...] zł,

6) koszty egzekucyjne – [...] zł.

Sąd zauważa, że zsumowanie kwot wymienionych pod pozycjami 1 i 2 dają kwotę [...] zł ([...] zł + [...] zł), a zatem kwotę wymienioną w części

2 sentencji decyzji z dnia [...]. Powyższe wskazuje, że organ orzekł także

o odmowie umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne samego płatnika (na jego ubezpieczenie). W takiej sytuacji do składek płatnika i należności od nich pochodnych mają zastosowanie nie tylko przepisy art. 28 ust. 3 ustawy, lecz także przepisy art. 28 ust. 3a u.s.u.s. i ww. rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy

i Polityki Społecznej. Organ zatem zobowiązany był również ocenić, czy występuje którakolwiek z przesłanek wymienionych w § 3 tego rozporządzenia. Powyższe odnosi się wyłącznie do tych należności, które dotyczą samego płatnika. Podkreślić należy, że zarówno decyzja z dnia [...]., jak i zaskarżona decyzja nie zawierają żadnego odniesienia się do zastosowania art. 28 ust. 3a ustawy i wymienionego rozporządzenia.

Podsumowując, ustalić należy jednoznacznie, czy na koncie skarżącego istnieją zaległości z tytułu składek na jego ubezpieczenie (o których stanowi art. 28 ust. 3a),

a wówczas organ obowiązany jest w tej części orzec także w kontekście przesłanek

z tego przepisu (art. 28 ust. 3a u.s.u.s.) i wskazanego rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 31 lipca 2003r.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że organ nie ustalił wszystkich okoliczności sprawy, czym naruszył przepisy prawa o postępowaniu administracyjnym, tj. art. 7, art. 77, art. 80 i art. 107 k.p.a.

Stosownie do art. 7 kodeksu postępowania administracyjnego "W toku postępowania organy administracji publicznej stoją na straży praworządności i podejmują wszelkie kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli."

Na podstawie art. 77 § 1 tego kodeksu "Organ administracji publicznej jest obowiązany w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy." Zgodnie z art. 80 tej ustawy organ administracji publicznej ocenia na podstawie całokształtu materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona.

W ocenie Sądu, organy nie uczyniły zadość wymogom wynikającym z ww. przepisów prawa. W konsekwencji doszło do naruszenia powołanych przepisów kodeksu postępowania administracyjnego.

Reasumując należy stwierdzić, że nie zasługują na uwzględnienie zarzuty skargi odnoszące się do odsetek za zwłokę od składek w części finansowanej przez pracowników (ubezpieczonych nie będących płatnikami) oraz składek za pracowników finansowanych przez płatnika wraz z należnościami pochodnymi. Narusza natomiast prawo decyzja w tej części, w której odnosi się do składek samego płatnika, jeżeli kwota wynikająca z pkt 2 sentencji decyzji z dnia [...]. obejmuje składki samego płatnika, co wymaga jednoznacznego ustalenia.

Mając na względzie powyższe Sąd dokonał rozstrzygnięcia na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. W przedmiocie braku możliwości wykonania decyzji do czasu uprawomocnienia się wyroku orzeczono na podstawie art. 152 powołanej ustawy.

I. Najda – Ossowska H. Adamczewska – Wasilewicz U. Wiśniewska