drukuj    zapisz    Powrót do listy

, Dostęp do informacji publicznej, Inne, Uchylono zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję, II SA/Wa 2064/13 - Wyrok WSA w Warszawie z 2014-03-11, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Wa 2064/13 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2014-03-11 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2013-10-29
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Anna Mierzejewska
Eugeniusz Wasilewski
Ewa Pisula-Dąbrowska /przewodniczący sprawozdawca/
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Sygn. powiązane
I OSK 1860/14 - Wyrok NSA z 2015-10-01
Skarżony organ
Inne
Treść wyniku
Uchylono zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję
Powołane przepisy
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art. 1, art. 6
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Pisula – Dąbrowska (spr.) Sędziowie WSA Anna Mierzejewska Eugeniusz Wasilewski Protokolant starszy referent Marcin Borkowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 marca 2014 r. sprawy ze skargi A. S. na decyzję Prezesa Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję ją poprzedzającą, 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości, 3. zasądza od Prezesa Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa na rzecz A. S. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Prezes Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa decyzją z dnia [...] sierpnia 2013 r., nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a., utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] lipca 2013 r., którą to decyzją odmówił A.S. udostępnienia informacji o przyznaniu nagród pracownikom PGSP w dniach [...] czerwca 2013 r. Jako podstawę materialnoprawną odmowy organ wskazał art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W motywach uzasadnienia organ podał, że A.S. domagał się udostępnienia kopii pism informujących o przyznaniu nagród pracownikom PGSP w dniach [...] czerwca 2013 r., zawierających uzasadnienie.

Powołując się na treść art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, organ stwierdził, że udostępnienie powyższych informacji naruszałoby prawo do prywatności osób wykonujących zadania o charakterze usługowym, w tym też radców PGSP, których nie można uznać za osoby publiczne. Wskazał, że uwzględnienie wniosku skutkowałoby ujawnieniem tożsamości wszystkich pracowników, którzy otrzymali nagrody pieniężne.

Organ wskazał też, że wskazanie osób, które zajęły stanowisko w przedmiotowej sprawie dotyczy tylko przedstawicieli podmiotów.

Powyższa decyzja stała się przedmiotem skargi A.S. do tutejszego Sądu. Wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji i zobowiązanie organu do udzielenia żądanej informacji, skarżący podniósł, że wykładnia językowa i celowościowa art. 16 ust. 2 pkt 2 u.d.i.p. przemawia za stanowiskiem, że organ winien w uzasadnieniu decyzji wskazać nazwiska i funkcje osób, które zajęły stanowisko w toku postępowania o udostępnienie informacji. Nadto winien wskazać podmioty, ze względu na których dobra wydano decyzję o odmowie udostępnienia informacji. Skarżący wywodził, że radcy i inne osoby zatrudnione w Głównym Urzędzie Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa pełnią funkcje publiczne, albowiem organ ten funkcjonuje w sferze administracji publicznej i opiera swoje działanie na środkach publicznych. Przywołał wyrok NSA z dnia 28 kwietnia 2011 r., sygn. akt I OSK 145/11, w którym Sąd uznał, że informacja, dotycząca premii regulaminowych i nagród pracowników Straży Miejskiej, jest informacją publiczną.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko. W treści odpowiedzi na skargę organ podał nazwiska osób, które przygotowywały projekty decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

W sprawie bezsporne jest, iż organ jest podmiotem zobowiązanym do udzielenia informacji publicznej w rozumieniu art. 4 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.).

Istota sporu sprowadza się do oceny, czy żądane informacje stanowią informacje publiczne w rozumieniu art. 1 i 6 u.d.i.p., a jeżeli tak, czy ich udostępnienie podlega wyłączeniu na podstawie art. 5 ust. 2 u.d.i.p.

Na wstępie wskazać należy, iż organ nie dokonał kwalifikacji żądania skarżącego. Nie ocenił, czy i w jakim zakresie zgłoszone przez skarżącego żądane informacje stanowią informacje publiczne w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej, nadto czy są to informacje proste, czy też wymagają przetworzenia.

Wyjaśnić należy, iż dopiero przesądzenie kwestii podstawowej, to jest uznanie, że treść wniosku skarżącego odnosi się do informacji publicznej, pozwala na zastosowanie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej. Oczywistym jest, że gdy żądanie nie dotyczy informacji publicznej, ustawa o dostępie (...) nie znajduje wówczas w ogóle zastosowania.

Organ, nie odnosząc się w ogóle do tej podstawowej kwestii, a priori bez rozważenia tego niejako zagadnienia wstępnego, rozstrzygnął sprawę w oparciu o przepisy omawianej ustawy.

Powyższe zaniechanie już samo w sobie przemawia za uchyleniem zaskarżonej decyzji.

Ponownie rozpoznając sprawę, organ winien ocenić i przesądzić, czy i w jakim zakresie i dlaczego żądane informacje mieszczą się w definicji informacji publicznej, tj. w art. 1 i art. 6 u.d.i.p.

Oceniając powyższą kwestię, organ winien rozważyć, czy żądaną przez skarżącego informację, dotyczącą pracowników tzw. usługowych, należy rozróżnić od informacji, dotyczących osób wykonujących funkcje publiczne.

A zatem organ jednocześnie oceni (po przesądzeniu, że żądane informacje stanowią informacje publiczne), czy i do której grupy pracowników zastosowanie winien znaleźć art. 5 ust. 2 u.d.i.p.

Rozstrzygając sprawę ponownie, organ ustali też status radców Prokuratorii Generalnej, uwzględniając treść art. 1, art. 2, art. 4 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa (Dz. U. z 2013, poz. 1150), zakres praw i obowiązków radców określonych w tej ustawie w kontekście pojęcia osoby publicznej w zestawieniu z art. 5 ust. 2 u.d.i.p.

Powyższą sprawę organ rozpozna przez pryzmat wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 kwietnia 2013 r., sygn. akt I OSK 123/13, który w uzasadnieniu wskazuje, iż informacje o uzyskiwanych dochodach należą do sfery prywatnej osoby i prawo do nich podlega ograniczeniu ustanowionemu w art. 5 ust. 2 u.d.i.p. Ograniczenie to dotyczy wszystkich osób, a więc także osób pełniących funkcje publiczne. Organ wskaże też, czy przyznane nagrody wynikają z wewnętrznych regulaminów.

Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 145 § 1 pkt a i c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r, poz. 270 ze zm.), orzekł jak w sentencji. O kosztach orzeczono stosownie do art. 200 tej ustawy.



Powered by SoftProdukt