Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jolanta Rudnicka (spr.) Sędziowie sędzia NSA Małgorzata Borowiec sędzia del. WSA Ireneusz Dukiel po rozpoznaniu w dniu 25 września 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 13 listopada 2019 r. sygn. akt II SA/Ol 726/19 w sprawie ze skargi S. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Elblągu z dnia [...] lipca 2019 r., nr [...] w przedmiocie skierowania na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji oddala skargę kasacyjną.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z 13 listopada 2019 r., sygn. akt II SA/Ol 726/19, oddalił skargę S. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Elblągu z [...] lipca 2019 r., nr [...] w przedmiocie skierowania na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji.

Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

Decyzją z [...] czerwca 2019 r. wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta Elbląga przez Kierownika Referatu Obsługi Kierowców w Departamencie Spraw Obywatelskich Urzędu Miejskiego w Elblągu, na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 1 i art. 49 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz.U. z 2019r. poz. 341 ze zm. – dalej "u.k.p."), orzeczono o skierowaniu S. M. na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji w formie egzaminu państwowego w zakresie posiadanych kategorii prawa jazdy, tj. prawa jazdy kategorii AM, B1, B.

Decyzja ta została wydana po ponownym rozpoznaniu sprawy przez organ I instancji w związku z uchyleniem przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Elblągu decyzją z [...] kwietnia 2019 r. uprzednio wydanego orzeczenia pierwszoinstancyjnego z [...] lutego 2019 r. Organ II instancji uchylając decyzję uznał, że konieczne jest ponowne przeprowadzenie postępowania dowodowego dla ustalenia szczegółów i okoliczności zdarzenia, jak również intensywności wykroczeń drogowych strony.

W uzasadnieniu decyzji, wydanej po ponownym rozpatrzeniu sprawy, organ I instancji wskazał, że w dniu 13 lutego 2019 r. wpłynął z Komendy Miejskiej Policji w Elblągu wniosek o wszczęcie postępowania administracyjnego w sprawie skierowania strony na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji w formie egzaminu państwowego wraz z notatką urzędową opisującą zdarzenie drogowe z dnia 7 lutego 2019 r., w którym strona uczestniczyła. Jak wynika z notatki, strona kierując samochodem osobowym, straciła kontrolę nad pojazdem i najechała na unieruchomione pojazdy znajdujące się na parkingu, przy czym zachowanie strony na drodze, a zwłaszcza taktyka i technika prowadzenia pojazdu podczas manewru skrętu w lewo na skrzyżowaniu kierowanym sygnalizacją świetlną wzbudziły uzasadnione i poważne zastrzeżenia co do jej kwalifikacji. Z treści notatki wynika, że policjant pojawił się na miejscu zdarzenia po ok. 10 minutach, a więc warunki drogowe nie mogły ulec znacznej zmianie w stosunku do chwili zdarzenia. Według policjanta stan jedni nie wzbudzał zastrzeżeń, nie wymagał posypania piskiem, a inni kierowcy nie tracili kontroli nad pojazdami. Ponadto wskazano, że strona nie mogła zostać oślepiona słońcem, ponieważ jechała w kierunku, w którym o tej porze dnia słońce znajdowało się za pojazdem kierującego. Podkreślono, że w wyniku przedmiotowego zdarzenia uległo uszkodzeniu 5 pojazdów znajdujących się na parkingu – zostały one znacznie przemieszczone oraz uszkodzone w stopniu zagrażającym bezpieczeństwu, w związku z czym właściciele tych pojazdów zmuszeni byli je usunąć przy pomocy pojazdów holujących. W ocenie policjanta przyczyną zaistniałego zdarzenia drogowego była nadmierna prędkość z jaką poruszała się strona oraz brak umiejętności kierowania i przewidywania zachowania pojazdu. Dodatkowo ustalono, że strona wcześniej trzykrotnie naruszyła przepisy ruchu drogowego polegające na przekroczeniu prędkości, tj. w dniach: 28 stycznia 2016r., 20 marca 2016r. oraz w dniu 11 stycznia 2017r.

Organ I instancji, po przeanalizowaniu zebranego materiału dowodowego, uznał, że zaistniałe zdarzenie drogowe budzi uzasadnione zastrzeżenia co do umiejętności strony jako kierowcy, a tym samym wypełnia przesłanki do skierowania go na egzamin sprawdzający kwalifikacje.

Od w/w decyzji S. M. złożył odwołanie zarzucając naruszenie przepisu art. 7 k.p.a. poprzez nieuwzględnienie słusznego interesu strony oraz art. 8 k.p.a. poprzez uchybienie zasadzie pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa.

W uzasadnieniu strona podniosła, że nie zgadza się ze stanowiskiem organu I instancji, uznając działania podejmowane przez ten organ za szykanowanie jego osoby. Wskazano też, że policjant dokonujący oceny nie był na miejscu zdarzenia, zaś warunki pogodowe szybko ulegały zmianie. Skarżący podał, że uprawnienia do prowadzenia pojazdów mechanicznych do 3,5 t posiada od 2001 r. W ocenie skarżącego zdarzenie, w którym uczestniczył w dniu 7 lutego 2019 r. było następstwem kilku niezależnych od niego okoliczności, które doprowadziły do wypadnięcia z jezdni prowadzonego przez niego pojazdu, przy czym podstawową przyczyną była śliska, nieposypana nawierzchnia jezdni, co w połączeniu z samochodem ważącym 2 t, oślepieniem światłem słonecznym, doprowadziło do wypadnięcia z drogi. Skarżący podkreślił, że nie przekroczył dozwolonej prędkości (50-60 km/h), a policjant, który wykonywał czynności nie był w stanie wykazać, z jaką prędkością zaczął wykonywać ten manewr.

Decyzją z [...] lipca 2019 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Elblągu utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji, stwierdzając, że organ I instancji w sposób prawidłowy zweryfikował okoliczności zdarzenia, jak również kwestię intensywności wykroczeń drogowych odwołującego się.

Na powyższą decyzję S. M. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, podnosząc zarzut naruszenia art. 7 k.p.a., poprzez nieuwzględnienie słusznego interesu strony oraz art. 8 k.p.a., poprzez uchybienie zasadzie pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa, wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji.

W uzasadnieniu wniesionej skargi skarżący powtórzył argumenty przedstawione w złożonym uprzednio odwołaniu od decyzji organu I instancji. Zdaniem skarżącego zaskarżona decyzja poza utratą uprawnienia, naraża go na uszczerbek majątkowy, albowiem jest on zmuszony do opłacenia egzaminu kontrolnego, co w połączeniu z utratą zniżek za ubezpieczenie OC jego pojazdu i kosztów jego naprawy pomnaża jego straty jakie zaistniały na skutek zdarzenia, za które nie czuje się odpowiedzialny.

W odpowiedzi na skargę Kolegium wniosło o jej oddalenie, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie powołanym na wstępie wyrokiem z 13 listopada 2019 r., oddalił skargę.

Sąd wskazał, że przepisy o kierujących pojazdami nie zawierają definicji legalnej pojęcia "uzasadnione zastrzeżenia" co do kwalifikacji kierowcy, o których mowa w art. 49 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, przyznając w ten sposób organom administracji pewien zakres uznania. Interpretując treść tego pojęcia – w ocenie Sądu – należy mieć na względzie funkcję, jaką pełni art. 99 ust. 1 pkt 1 w/w ustawy, czyli zapewnienie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, z czym związana jest ochrona życia i zdrowia uczestników ruchu drogowego. W ocenie Sądu, pod pojęciem "uzasadnione zastrzeżenia" należy rozumieć istotne wątpliwości, poparte obiektywnymi racjami i udokumentowanymi w odpowiedni sposób faktami, które przemawiają za przyjęciem, że z uwagi na naruszenia przepisów ruchu drogowego przez konkretnego kierowcę istnieje wobec takiego kierowcy konieczność zweryfikowania wiedzy i umiejętności koniecznych dla kierowania pojazdami.

Zdaniem Sądu I instancji. w niniejszej sprawie wniosek o skierowanie skarżącego na egzamin sprawdzający kwalifikacje był oparty na konkretnych i obiektywnie ustalonych okolicznościach, uzasadniających poważne zastrzeżenia co do kwalifikacji skarżącego jako kierowcy, zwłaszcza w sytuacji, gdy jest on zawodowym kierowcą, od którego należy wymagać szczególnej ostrożności i staranności w wykonywaniu zawodu. Wykroczenie, którego się dopuścił, stanowiło istotne zagrożenie dla bezpieczeństwa w ruchu drogowym, a także dla zdrowia lub życia innych uczestników ruchu drogowego. Ustalenia organu w tym zakresie nie budzą, zdaniem Sądu, wątpliwości i prowadzą do wniosku, że przeprowadzony przez skarżącego manewr skrętu w lewo na skrzyżowaniu kierowanym sygnalizacją świetlną został dokonany w sposób niewłaściwy, tj. z nadmierną prędkością, w wyniku którego 5 pojazdów uległo znacznemu przemieszczeniu oraz uszkodzeniu.

Sąd wskazał przy tym, że skierowanie na powtórny egzamin jest instytucją nadzwyczajną, która powinna być stosowana w sytuacjach wyjątkowych, jednakże przebieg zdarzenia oraz zakres zniszczeń pozwalają na uznanie, że taki właśnie charakter miało zdarzenie w niniejszej sprawie, które to zdarzenie było podstawą wniosku o sprawdzenie kwalifikacji skarżącego. Sąd podkreślił przy tym, że decyzja w przedmiocie skierowania na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji w formie egzaminu w zakresie posiadanych kategorii prawa jazdy nie jest tożsama z decyzją o cofnięciu uprawnień w postaci prawa jazdy.

Od powyższego wyroku skarżący, reprezentowany przez adwokata złożył skargę kasacyjną, wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku w całości oraz uchylenie zaskarżonej decyzji oraz decyzji ją poprzedzającej i zasądzenie od organu na rzecz skarżącego kosztów postępowania kasacyjnego. W piśmie uzupełniającym skargę kasacyjną zrzeczono się rozprawy.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono

1. naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

- art. 141 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej "p.p.s.a."), przez błędne ustalenie stanu faktycznego w niniejszej sprawie i przyjęcie, że zgromadzony przez organy materiał dowodowy w sposób wystarczający uzasadnia, iż istnieją uzasadnione zastrzeżenia co do kwalifikacji skarżącego w przedmiocie prowadzenia pojazdów mechanicznych w zakresie objętym prawem jazdy kat. AM, B1 i B,

- art 7 k.p.a., poprzez nieuwzględnienie słusznego interesu strony oraz naruszenie art 8 k.p.a., poprzez uchybienie zasadzie pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa poprzez ich nieuwzględnienie;

2. naruszenie przepisów prawa materialnego, przez niewłaściwe zastosowanie art. 99 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 2 ustawy o kierujących pojazdami i przyjęcie, że organy administracji w sposób prawidłowy przyjęły, iż istnieją uzasadnione zastrzeżenia co do kwalifikacji skarżącego w przedmiocie prowadzenia pojazdów mechanicznych w zakresie objętym prawem jazdy kategorii AM, B1 i B.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono, że w niniejszej sprawie arbitralnie założono, iż skoro do kolizji doszło to jej jedyną przyczyną była nadmierna prędkość oraz brak umiejętności kierowcy, choć nie ustalono z jaką prędkością się poruszał i pominięto fakt, iż przez 18 lat kierowania zawodowo pojazdami skarżący nie doprowadził do jakiejkolwiek innej kolizji, co wprost wskazuje, iż posiada on niezbędne umiejętności. Jednostkowa kolizja, w której nie narażono na szwank życia i zdrowia innych uczestników ruchu nie może być przesłanką dyskwalifikującą skarżącego jako kierowcę. Wskazując na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 lipca 2018 r., sygn. akt I OSK 922/19, podkreślono, że pod pojęciem "uzasadnione zastrzeżenia" należy w konsekwencji rozumieć istotne wątpliwości, poparte obiektywnymi racjami i udokumentowanymi w odpowiedni sposób faktami, które przemawiają za przyjęciem, że z uwagi na naruszenia przepisów ruchu drogowego przez konkretnego kierowcę istnieje wobec takiego kierowcy konieczność zweryfikowania wiedzy i umiejętności koniecznych dla kierowania pojazdami. W ocenie skarżącego kasacyjne w niniejszej sprawie organy decydujące działając wbrew słusznym interesom strony pominęły wszystkie okoliczności przemawiające na korzyść skarżącego koncentrując się na jednostkowym zdarzeniu, którego okoliczności ustalono jedynie na podstawie notatki policyjnej ignorując wyjaśnienia skarżącego.

Wskazano ponadto, że nie bez znaczenia pozostaje okoliczność, że skarżący kasacyjnie po tym zdarzeniu nadal prowadzi pojazdy samochodowe i do chwili obecnej nie spowodował żadnego zdarzenia w ruchu lądowym zagrażającego pozostałym uczestnikom tego ruchu lub pojazdom. Świadczy to pozytywnie o jego umiejętnościach, które nie muszą zatem być poddane kontroli przez stosowne organy.

Odpowiedzi na skargę kasacyjną nie złożono.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do art. 183 § 1 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc pod rozwagę z urzędu jedynie nieważność postępowania. W niniejszej sprawie nie stwierdzono żadnej z przesłanek nieważności wymienionych w art. 183 § 2 p.p.s.a., wobec czego rozpoznanie sprawy nastąpiło w granicach zgłoszonych podstaw i zarzutów skargi kasacyjnej.

Skoro w niniejszej sprawie pełnomocnik – na podstawie art. 176 § 2 p.p.s.a. – zrzekł się rozprawy, a strona przeciwna w ustawowym terminie nie zawnioskowała o jej przeprowadzenie, to rozpoznanie skargi kasacyjnej nastąpiło na posiedzeniu niejawnym, zgodnie z art. 182 § 2 i 3 p.p.s.a.

W odniesieniu do pierwszego z zarzutów skargi kasacyjnej, tj. naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a., wskazać należy, że zarzut naruszenia tego przepisu może stanowić samodzielną podstawę kasacyjną zasadniczo w dwóch przypadkach: po pierwsze, jeżeli uzasadnienie wyroku wojewódzkiego sądu administracyjnego nie zawiera stanowiska co do stanu faktycznego przyjętego za podstawę zaskarżonego rozstrzygnięcia, po drugie, gdy uzasadnienie zaskarżonego wyroku zostało sporządzone w sposób uniemożliwiający przeprowadzenie jego kontroli przez Naczelny Sąd Administracyjny. W ocenie autora skargi kasacyjnej Sąd w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku błędnie ustalił stany faktyczny a ponadto nie odniósł się do podnoszonego w skardze zarzutu naruszenia art.7 i 8 k.p.a.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w niniejszej sprawie uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie narusza powołanego przepisu. Zawiera bowiem przedstawienie stanu sprawy, zarzutów podniesionych w skardze, stanowiska strony przeciwnej, podstawę prawną rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienie. Oceniając kwestionowany wyrok pod tym kątem stwierdzić należy, że wyrok ten zawiera wszystkie wymagane elementy. Natomiast wymóg zwięzłego przedstawienia zarzutów i wyjaśnienia podstawy prawnej nie oznacza, że sąd ma obowiązek szczegółowo analizować wszystkie zarzuty skargi, nawet te nie mające istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Ponadto zarzut naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a. nie może służyć do kwestionowania ustaleń faktycznych poczynionych przez wojewódzki sąd administracyjny.

Wobec tego należy uznać, że zarzut naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a., nie ma usprawiedliwionych podstaw.

W odniesieniu do zarzutu naruszenia art. 7 i 8 k.p.a., także uznać należy, że są one chybione.

Należy przypomnieć, że zgodnie z art. 7 k.p.a., w toku postępowania organy administracji publicznej stoją na straży praworządności, z urzędu lub na wniosek stron podejmują wszelkie czynności niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli. Natomiast w myśl art. 8 § 1 k.p.a., organy administracji publicznej prowadzą postępowanie w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej, kierując się zasadami proporcjonalności, bezstronności i równego traktowania. Organy administracji publicznej bez uzasadnionej przyczyny nie odstępują od utrwalonej praktyki rozstrzygania spraw w takim samym stanie faktycznym i prawnym (§ 2).

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, analiza akt administracyjnych nie pozwala na stwierdzenie, że zebrany w sprawie materiał dowodowy okazał się niewystarczający i budzący wątpliwości, zaś rozstrzygnięcie sprawy nastąpiło bez dostatecznego jej wyjaśnienia i rozpatrzenia całego materiału dowodowego. Wskazać przy tym należy, że obowiązek wyczerpującego zebrania przez organ materiału dowodowego nie oznacza nieograniczonego obowiązku poszukiwania przez organ materiałów dowodowych i prowadzenia postępowania w nieskończoność. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego wszystkie istotne okoliczności w sprawie zostały wyjaśnione. Zauważyć przy tym należy, że niniejsza sprawa była dwukrotnie rozpatrywana przez organy administracyjne, wskutek uchylenia przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Elblągu decyzją z dnia [...] kwietnia 2019 r., decyzji Prezydenta Miasta Elbląga z dnia [...] lutego 2019 r. Nie można zatem zarzucić organom braku wnikliwości i nieuwzględnienia słusznego interesu strony.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia prawa materialnego, w pierwszej kolejności należy wskazać, że zgodnie z art. 129 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2017 r., poz. 1260, ze zm.), czuwanie nad bezpieczeństwem i porządkiem ruchu na drogach, kierowanie ruchem i jego kontrolowanie należą do zadań Policji. Natomiast art. 129 ust. 2 pkt 13a Prawa o ruchu drogowym stanowi, że policjant w związku z wykonywaniem czynności określonych w ust. 1 (tj. czuwanie nad bezpieczeństwem i porządkiem ruchu na drogach, kierowanie ruchem i jego kontrolowanie) jest uprawniony m.in. do występowania do starosty z wnioskiem o skierowanie kierowcy lub osoby posiadającej pozwolenie na kierowanie tramwajem na egzamin sprawdzający kwalifikacje, jeżeli istnieją uzasadnione i poważne zastrzeżenia co do kwalifikacji tej osoby. Zgodnie zaś z art. 49 ust. 1 pkt 2 ustawy o kierujących pojazdami, sprawdzeniu kwalifikacji w formie egzaminu państwowego podlega osoba posiadająca prawo jazdy lub pozwolenie na kierowanie tramwajem w razie uzasadnionych zastrzeżeń co do jej kwalifikacji. Stosownie do art. 99 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, starosta wydaje decyzję administracyjną o skierowaniu kierowcy lub osoby posiadającej pozwolenie na kierowanie tramwajem na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji w formie egzaminu państwowego, jeżeli istnieją uzasadnione zastrzeżenia co do ich kwalifikacji. Nieostre sformułowanie "uzasadnione zastrzeżenia", jakim posłużył się ustawodawca w w/w przepisie nie oznacza dowolności w przyjmowaniu, że zachodzą wątpliwości co do posiadania kwalifikacji uprawniających do kierowania pojazdem. Świadczy jedynie, że to na organie ciąży obowiązek wykazania, iż konkretne okoliczności uzasadniają powzięcie zastrzeżeń co do omawianych kwalifikacji strony. Brak zdefiniowanej normatywnie przesłanki "uzasadnionych zastrzeżeń" nie uniemożliwia zatem zastosowania omawianej normy. Natomiast każdy przypadek wymaga odrębnego zbadania okoliczności, w jakich kierowca korzystając z uprawnienia do kierowania pojazdami nie zachowuje ustalonych norm, a jego postawa może być rozważana jako przypadek zaistnienia "uzasadnionych zastrzeżeń" co do kwalifikacji kierowania pojazdami. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, powyższe w niniejszej sprawie zostało przez organy wyjaśnione w uzasadnieniu decyzji.

Należy przy tym podkreślić, że podstawą wystąpienia z wnioskiem o sprawdzenie kwalifikacji może być zarówno jedno, jak i wielokrotne naruszanie przez kierującego przepisów ruchu drogowego. Ochrona bezpieczeństwa ruchu drogowego wymaga bowiem, aby organ uprawniony do wydawania uprawnień do prowadzenia pojazdów czuwał nie tylko nad tym, aby otrzymały je osoby mające odpowiednie kwalifikacje, ale także kontrolował, czy nie utraciły one wymaganych umiejętności. Przy czym, skierowanie na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji w formie egzaminu państwowego nie ma charakteru sankcji i nie musi być powiązane z liczbą punktów karnych uzyskanych przez danego kierowcę

Wobec powyższego należy stwierdzić, że powołane przepisy mają na celu ochronę uczestników ruchu drogowego przed kierowcami, którzy nie posiadają umiejętności praktycznych niezbędnych dla bezpiecznego poruszania się pojazdami lub nie posiadają wiedzy z zakresu przepisów ruchu drogowego i z tego powodu popełniają wykroczenia powodując zagrożenie bezpieczeństwa dla innych uczestników ruchu drogowego. Naruszanie przepisów ruchu drogowego będzie podstawą "uzasadnionych zastrzeżeń" co do kwalifikacji kierowcy, jeżeli okoliczności towarzyszące naruszeniu zasad ruchu drogowego świadczą o tym, że jedną z ich przyczyn był brak umiejętności praktycznych do kierowania pojazdami lub brak wiedzy z zakresu ruchu drogowego. Podkreślić przy tym trzeba, że oprócz umiejętności kierowania pojazdem kierujący powinien bezpiecznie zachowywać się na drodze, współdziałać z innymi uczestnikami ruchu drogowego kierując się normami społecznymi w warunkach społecznie akceptowalnych. Powyższe kwestie powinny stanowić punkt odniesienia dla oceny zaistniałych w konkretnej sprawie warunków, które nie sposób ująć przy użyciu uogólnień czy zwrotów niedookreślonych.

W niniejszej sprawie Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Elblągu decyzją z dnia [...] lipca 2019 r. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Elbląga z dnia [...] czerwca 2019 r. o skierowaniu skarżącego na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji w formie egzaminu państwowego w zakresie posiadanych kategorii prawa jazdy, tj. prawa jazdy kategorii AM, B1, B.

Postępowanie administracyjne w niniejszej sprawie zostało wszczęte na wniosek Komendy Miejskiej Policji w Elblągu z dnia 8 lutego 2019 r., do którego to wniosku dołączono notatkę urzędową policjanta Wydziału Ruchu Drogowego Komendy Miejskiej Policji w Elblągu z dnia 7 lutego 2019 r., opisującą zdarzenie drogowe z tego właśnie dnia z udziałem skarżącego. Z notatki urzędowej z dnia 7 lutego 2019 r., a także z notatki z dnia 26 kwietnia 2019 r., znajdujących się w aktach administracyjnych rozpoznawanej sprawy, sporządzonych przez sierż. A. L., wynika, że przedmiotowe zdarzenie miało miejsce około godz. 11.30, zgłoszenie od Dyżurnego KMP w Elblągu w/w sierżant otrzymał o godz. 11.33, a na miejsce dotarł około godz. 11.40. Zasadne jest zatem twierdzenie, że warunki drogowe nie mogły ulec znaczącej zmianie w tak krótkim czasie od chwili zdarzenia, co podnosi skarga kasacyjna. Poza tym, odnośnie zarzutu skarżącego, że jezdnia była śliska i nieposypana, z notatki wynika, że stan jezdni nie wzbudzał zastrzeżeń policjanta, a pojazdy skręcające w lewo nie miały z tym problemu, nikt nie tracił kontroli nad pojazdem. Odnośnie zarzutu oślepienia skarżącego światłem słonecznym, policjant wskazał, że w miejscu, gdzie skarżący wykonywał manewr skrętu w lewo, słońce znajdowało się za jego pojazdem. Z przedmiotowej notatki można się też dowiedzieć o zakresie uszkodzeń innych pojazdów, które to uszkodzenia powstały w wyniku zderzenia z pojazdem skarżącego. W notatce tej policjant stwierdził ponadto, że twierdzenie, jakoby warunki drogowe w momencie zdarzenia były ekstremalne, jest bezpodstawne, a jego powodem była nadmierna prędkość, z jaką poruszał się skarżący oraz brak umiejętności kierowania i przewidywania zachowania pojazdu. Z w/w notatek wynika także, iż całe zdarzenie zarejestrowano na monitoringu. Podkreślono, że w zdarzeniu nikt nie ucierpiał tylko dlatego, że w tym czasie w pobliżu nie było żadnych osób.

Wobec tego nie można uznać – jak chce tego skarga kasacyjna – że niesłusznie skierowano skarżącego na kontrolne badanie kwalifikacji. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, okoliczności niniejszej sprawy zostały prawidłowo ocenione najpierw przez organy, a następnie przez Sąd I instancji, zasadnie prowadząc do konkluzji o istnieniu uzasadnionych zastrzeżeń co do posiadanych przez skarżącego kwalifikacji do kierowania pojazdami. Wykroczenie, którego się dopuścił, stanowiło bowiem istotne zagrożenie w ruchu drogowym. Jest to tym bardziej istotne, że jest on zawodowym kierowcą.

Jako pozbawione słuszności należy również uznać argumenty skargi kasacyjnej nakierowane na wykazanie, że w tym zakresie istotną okolicznością jest brak naruszeń przepisów ruchu drogowego dokonanych od daty ostatniego naruszenia, stanowiącego podstawę wszczęcia postępowania administracyjnego w I instancji w niniejszej sprawie. Poprawa w stosowaniu się do przepisów obowiązującego prawa nie może sanować naruszeń już popełnionych.

Wobec powyższego należy uznać, że skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie, a zaskarżony wyrok odpowiada prawu.

Z tych względów, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 182 § 2, orzekł jak w sentencji.