Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Dąbrowska, Sędziowie WSA Adam Lipiński (spr.), Andrzej Kołodziej, Protokolant starszy sekretarz sądowy Maria Zawada, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi S. K. na bezczynność Prokuratora Rejonowego w [...] w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] listopada 2014 r. o udostępnienie informacji publicznej 1. zobowiązuje Prokuratora Rejonowego w [...] do rozpoznania wniosku skarżącego S. K. z dnia [...] listopada 2014 r. o udostępnienie informacji publicznej, w terminie 14 dni od dnia otrzymania prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy, 2. stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 3. zasądza od Prokuratora Rejonowego w [...] na rzecz skarżącego S. K. kwotę 100 zł (słownie: sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

S. K. w skardze z dnia 2 grudnia 2014 r., skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, na bezczynność Prokuratora Rejonowego w [...] w rozpatrzeniu wniosku skarżącego z dnia [...] listopada 2014 r. o udostępnienie informacji publicznej, wniósł o zobowiązanie Prokuratora Rejonowego w [...] do rozpatrzenia wniosku i zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi wskazał, iż w dniu [...] listopada 2014 r., powołując się na przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej, wystąpił do Prokuratora Rejonowego w [...] o udostępnienie kserokopii postanowienia o umorzeniu dochodzenia o sygn. akt [...] w sprawie uporczywego nękania D. S. przez B. K. – o czyn z art. 190a § 1 Kk.

W odpowiedzi na wniosek Prokurator Rejonowy w [...], pismem z dnia [...] listopada 2014 r. odmówił uwzględnienia wniosku. Powołując się na uchwałę składu 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 grudnia 2013 r., sygn. akt I OPS 7/13, wskazał, iż żądanie udostępnienia akt sprawy, jako zbioru materiałów zakończonego postępowania przygotowawczego, nie jest wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej i nadmienił, iż udostępnianie akt postępowania przygotowawczego odbywa się na podstawie art. 156 § 5 Kpk, który jest przepisem szczególnym, o którym mowa w art. 1 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Zdaniem skarżącego Prokurator wadliwie zinterpretował wskazaną wyżej uchwałę NSA. Wniosek podlegał uwzględnieniu zgodnie z art. 3 ust. 2 i art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W odpowiedzi na skargę Prokurator Rejonowy w [...] wniósł o jej oddalenie.

Organ potwierdził wpływ przedmiotowego wniosku, jednakże zaprzeczył, aby pozostawał w bezczynności w jego rozpatrzeniu, gdyż udzielił zainteresowanemu odpowiedzi odmownej w dniu [...] listopada 2014 r. W dalszej części odpowiedzi na skargę Prokurator podtrzymał argumentację zawartą w piśmie z dnia [...] listopada 2014 r. i uzasadniającą odmowę.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna.

Z bezczynnością organu mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ ten nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, ale mimo istnienia ustawowego obowiązku, nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu, lub nie podjął stosownej czynności (por. T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, LexisNexis, Warszawa 2005, s. 86).

Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), będąca rozwinięciem konstytucyjnego prawa do informacji publicznej zawartej w art. 61 Konstytucji RP, reguluje zasady i tryb dostępu do informacji, mających walor informacji publicznych, wskazuje, w jakich przypadkach dostęp do informacji publicznej podlega ograniczeniu, i z jakich przyczyn żądane przez wnioskodawcę informacje nie mogą zostać udostępnione.

W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w niniejszej sprawie jest oczywiste, iż żądana wnioskiem z dnia [...] listopada 2014 r. (wpływ do Prokuratury dnia [...] listopada 2014 r.) informacja, stanowi informację publiczną, co wynika wprost z treści art. 1 ust. 1 i art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o dostępie do informacji publicznej, zaś Prokurator Rejonowy w [...] należy do kręgu podmiotów zobowiązanych do udostępniania żądanej informacji publicznej, zgodnie z art. 4 ust. 1 tej ustawy i nadto Prokurator jest podmiotem tę informację posiadającym.

Żądany przez skarżącego dokument – postanowienie o umorzeniu dochodzenia w konkretnie określonej sprawie jest dokumentem stanowiącym informację publiczną, albowiem stanowi o rozstrzygnięciu przez organ państwowy konkretnej sprawy, wyraża zatem pogląd tego organu w materii tej sprawy. W tym zakresie rzeczone postanowienie ma ten sam walor, co orzeczenia ostateczne innych organów, jak np. decyzje organów państwowych czy wyroki sądów.

Powołana przez Prokuratora, na poparcie swojego stanowiska o odmowie udostępnienia żądanej informacji, uchwała składu 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 grudnia 2013 r., sygn. akt I OPS 7/13 dotyczy całkowicie innej sytuacji. W uchwale tej ostatecznie rozstrzygnięto problem dostępu w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej do całych akt postępowania, wskazując, iż tak pojmowane akta sprawy – jako zbiór materiałów zakończonego postępowania – nie mogą być objęte wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej. W ocenie powyższej uchwały materiały te w ogóle nie mają przymiotu informacji publicznej.

Tymczasem przedmiotem niniejszej sprawy nie jest dostęp do akt całego postępowania – czyli zbioru materiałów z tego postępowania, czy też jakiś konkretny dokument należący do tego zbioru, ale uzyskanie w trybie dostępu do informacji publicznej orzeczenia kończącego to postępowanie.

Dlatego w ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Prokurator Rejonowy w [...] nie zasadnie wyłączył wniosek skarżącego z kręgu zbioru informacji publicznej, naruszając tym samym art. 1 ust. 1, art. 3 ust. 2 oraz art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Wadliwe jest tu także twierdzenie, iż przepis szczególny art. 156 § 5 Kpk jest przepisem szczególnym w rozumieniu art. 1 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, także odnoście orzeczenia kończącego dane postępowanie. Przywołany wyżej przepis procedury karnej odnosi się do materiałów postępowania karnego i nie może być jako norma szczególna, o którym mowa w art. 1 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, traktowana rozszerzająco. Taka wykładnia normy szczególnej jest niedopuszczalna.

Zatem rozpatrując niniejszą sprawę Prokurator Rejonowy w [...] powinien procedować w ramach przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej. Skoro tego nie uczynił, uznać należy, iż nie podjął stosownych, prawem przewidzianych czynności.

Jednak z samej okoliczności, iż przedmiot żądania należy do kategorii informacji publicznej, w rozumieniu przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej, nie oznacza, iż musi być on wprost udostępniony zainteresowanemu przez podmiot zobowiązany. Ustawa o dostępie do informacji publicznej w art. 5 zawiera szereg ograniczeń w zakresie udostępniania żądanej informacji, jednakże zastosowanie tych ograniczeń wymaga wydania stosownej decyzji, określonej w art. 16 ustawy. Jednym z takich ograniczeń może być ochrona danych osobowych przewidziana w przepisach ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2014 r., poz. 1182 ze zm.). Wskazać tu także należy, iż zazwyczaj udostępnienie tego typu informacji, jak przedmiotowa informacja, to jest orzeczenia kończącego dane postępowanie (np. wyrok sądu administracyjnego, wyrok sądu cywilnego, decyzja ostateczna organu administracji) wymaga zastosowania przez podmiot zobowiązany do udostępnienia, stosownej anonimizacji, aby nie naruszyć praw wynikających z ochrony danych osobowych. Dlatego rzeczą podmiotu zobowiązanego do udostępnienia informacji, jest dokonanie takiej anonimizacji, która uniemożliwi identyfikację osób objętych danym orzeczeniem (porównaj wyrok WSA w Poznaniu z dnia 5 czerwca 2013 r., sygn. akt IV SA/Po 23/13 oraz wyrok WSA w Łodzi z dnia 25 września 2014 r., sygn. akt II SA/Łd 699/14). Zaznaczyć tu jednak należy, iż sama anonimizacja może być w pewnych sytuacjach środkiem niewystarczającym dla zastosowanie prawa do prywatności uczestników danego postępowania karnego, co z kolei może uzasadniać wydanie decyzji o odmowie udostępnienia żądanej informacji publicznej.

Reasumując, brak właściwego działania organu w niniejszej sprawie uzasadnia zobowiązanie go do rozpatrzenia przedmiotowego wniosku w oparciu o przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Ponieważ Prokurator Rejonowy w [...] w ramach przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej ani nie udostępnił żądanej informacji, ani nie wydał decyzji przewidzianej w art. 16 tej ustawy, to pozostawał w bezczynności. W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie stwierdzona wyżej bezczynność nie miała charakteru rażącego, albowiem odpowiedź, jakkolwiek wadliwa, została skarżącemu udzielona niezwłocznie, zaś wada organu tkwiła jedynie w wadliwej ocenie stanu prawnego sprawy.

Dlatego mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 149 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), a w zakresie kosztów postępowania – art. 200, orzekł jak w sentencji wyroku.