![]() |
Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych
|
drukuj zapisz |
6118 Egzekucja świadczeń pieniężnych, Egzekucyjne postępowanie, Dyrektor Izby Skarbowej, Uchylono postanowienie I i II instancji, I SA/Kr 273/08 - Wyrok WSA w Krakowie z 2008-06-23, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA
I SA/Kr 273/08 - Wyrok WSA w Krakowie
|
|
|||
|
2008-02-26 | |||
|
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie | |||
|
Beata Cieloch /przewodniczący sprawozdawca/ | |||
|
6118 Egzekucja świadczeń pieniężnych | |||
|
Egzekucyjne postępowanie | |||
|
Dyrektor Izby Skarbowej | |||
|
Uchylono postanowienie I i II instancji | |||
|
Dz.U. 2005 nr 229 poz 1954 art. 64c par. 3 Ustawa z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji - tekst jedn. |
|||
Sentencja
Sygn. akt I SA/Kr 273/08 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 23 czerwca 2008r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Maria Zawadzka, Sędziowie: WSA Beata Cieloch (spr.), WSA Ewa Michna, Protokolant: Anna Boczkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 czerwca 2008r., sprawy ze skargi Wójta Gminy M., na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej, z dnia [...] Nr [...], w przedmiocie postępowania egzekucyjnego, I. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie organu I instancji, II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz strony skarżącej koszty postępowania w kwocie 100,00 zł (sto złotych 00/100). |
||||
Uzasadnienie
Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał w dniu [...] postanowienie nr [...] o obciążeniu skarżącego - Wójta Gminy M., kosztami postępowania egzekucyjnego w kwocie 42 699,32 zł wraz odsetkami ustawowymi w kwocie 4 318,48 zł. W uzasadnieniu wskazano , że Naczelnik Urzędu Skarbowego prowadził postępowanie egzekucyjne w stosunku do "P" S.A. Oddział Gospodarowania Nieruchomościami w K., na podstawie tytułów wykonawczych nr [...] i nr [...], wystawionych przez Wójta Gminy M. "P" S.A. z siedzibą w W. złożyło zarzuty na prowadzone postępowanie egzekucyjne, podnosząc min. niewłaściwość organu egzekucyjnego wynikającą z tego, że zobowiązany podatkowo "P" S.A. ma siedzibę w W., a nie w K., jak mylnie wskazał wierzyciel w tytułach wykonawczych. Postanowieniem z dnia [...], nr [...], skarżący działając w charakterze wierzyciela uznał ostatecznie zarzuty za zasadne i stwierdził, iż wszczęte na podstawie w/w tytułów wykonawczych postępowanie egzekucyjne było bezzasadne, a zobowiązanie niewymagalne. Uznano przede wszystkim zasadność zarzutu prowadzenia postępowania egzekucyjnego przez niewłaściwy organ egzekucyjny oraz zasadność zarzutu, że tytuły wykonawcze nie spełniają kryteriów z art. 27 § l pkt 5 ustawy egzekucyjnej - brak wskazania w tytule podstawy prawnej pierwszeństwa zaspokojenia należności pieniężnej, w sytuacji gdy należność korzysta z tego prawa i prawo to nie wynika z zabezpieczenia należności pieniężnej. W oparciu o w/w postanowienie wierzyciela, organ egzekucyjny wydał postanowienie z dnia [...], nr [...], w którym uznał za zasadne zarzuty na przedmiotowe postępowanie egzekucyjne, twierdząc, że wierzyciel wystawiając tytuły wykonawcze błędnie wskazał jako zobowiązanego "P" S.A. Oddział Gospodarowania Nieruchomościami ul. M. w K., podczas gdy z posiadanych przez niego wówczas danych, dotyczących podatnika, wynikało, że zobowiązanym jest "P." S.A. w W. Jednocześnie za bezzasadny uznano zarzut dotyczący braku wskazania podstawy prawnej pierwszeństwa zaspokajania należności pieniężnej. W związku z powyższym rozstrzygnięciem organ egzekucyjny zwrócił Spółce "P" S.A. kwotę kosztów egzekucyjnych ściągniętych w toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego wraz z odsetkami ustawowymi. W konsekwencji organ egzekucyjny wydał postanowienie o obciążeniu kosztami egzekucyjnymi wierzyciela, uznając, że wierzyciel spowodował niezgodne z prawem wszczęcie egzekucji poprzez wskazanie w tytule wykonawczym jako zobowiązanego "P" S.A. Oddział Gospodarowania Nieruchomościami ul. M. w K., zamiast "P". S.A. w W.. Na powyższe postanowienie skarżący - Wójt Gminy M. złożył zażalenie, domagając się jego uchylenia. Skarżący zarzucił naruszenie art. 64 c § 3 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2005 r., Nr 229, póz. 1954 ze zm.) poprzez błędne przyjęcie, że niezgodne z prawem wszczęcie i prowadzenie egzekucji spowodował wierzyciel. Skarżący przyznał, że nieprawidłowo skierował tytuły wykonawcze do Naczelnika Urzędu Skarbowego, jednakże ten, zdaniem skarżącego, powinien był przed przystąpieniem do egzekucji zbadać swoją właściwość miejscową oraz dopuszczalność egzekucji, czego nie uczynił. Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu zażalenia wydał w dniu [...] postanowienie nr [....], którym utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. Organ odwoławczy podtrzymał stanowisko organu pierwszej instancji, a nadto dodał, że nie jest rolą organu egzekucyjnego badanie, czy zobowiązany wskazany w tytule wykonawczym jest podatnikiem podatku wskazanego w tym tytule. Zdaniem organu odwoławczego jest to obowiązkiem wierzyciela, który w tym przypadku się niego nie wywiązał. Na postanowienie to skarżący złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, domagając się uchylenia zaskarżonego postanowienia. W skardze zarzucono błędną interpretację art. 27 § 1pkt 5 i art. 29 § 1 i 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 05 r., Nr 229, póz. 1954 ze zm.), a w konsekwencji naruszenie art. 64c § 3 w/w ustawy, poprzez przyjęcie, że niezgodne z prawem wszczęcie i prowadzenie egzekucji spowodował wierzyciel. Podkreślono, iż Dyrektor Izby Skarbowej niesłusznie przyjął, że Wójt Gminy M. niewłaściwie wskazał zobowiązanego. Skarżący wskazał taką nazwę podatnika, jaką sam podatnik określił w deklaracjach podatkowych. Ponadto sposób wskazania podatnika nie był kwestionowany przez samego podatnika we wniesionych przez niego zarzutach. Skarżący nie zgodził się z zaskarżonym rozstrzygnięciem co do kwestii, nie wskazania w przedmiotowych tytułach wykonawczych podstawy prawnej pierwszeństwa zaspokojenia należności, co powinno, zdaniem skarżącego, skutkować niepodjęciem egzekucji przez organ i zwróceniem tytułów wykonawczych. Skarżący podniósł, że zwrot użyty przez ustawodawcę w art. 27 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji: "tytuł wykonawczy zawiera" oznacza, że tytułem będzie tylko taki dokument, który będzie posiadał wszystkie elementy składowe - także wskazanie kolejności zaspokojenia należności. Na poparcie powyższego stwierdzenia skarżący przywołał korzystne dla niego orzecznictwo. Skarżący podniósł, że nawet przy przyjęciu, że osoba zobowiązanego została błędnie przez niego wskazana, organ egzekucyjny i tak nie powinien przystępować do egzekucji, albowiem zobligowany był zwrócić tytuły wykonawcze zgodnie z art. 29 § 2 ustawy prawo o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o jej oddalenie. Organ drugiej instancji podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko, a ponadto dodał, że Naczelnik Urzędu Skarbowego nie mógł domyślać się, iż tytuł wykonawczy winien być wystawiony na "P" S.A z siedzibą W. jako podatnika podatku od nieruchomości, a nie na "P" S.A. Oddział Gospodarowania Nieruchomościami z siedzibą w K, ul. M. i na tej podstawie uznać się za niewłaściwy. Odpowiadając na drugi zarzut skargi, iż w przedmiotowych tytułach wykonawczych nie wskazano podstawy prawnej pierwszeństwa zaspokojenia należności pieniężnej, co powinno kwalifikować je do zwrotu wierzycielowi przed wszczęciem egzekucji, Dyrektor tut. Izby Skarbowej podtrzymał stanowisko organu egzekucyjnego uznając, że Art. 27 § l ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji wymienia elementy, które powinien zawierać tytuł wykonawczy. Jednakże część z tych elementów ma charakter obowiązkowy, a część nieobowiązkowy np. pkt 4, 5 i 11. Nie wypełnienie zatem rubryki 77 przedmiotowych tytułów wykonawczych nie mogło zatem automatycznie skutkować zwrotem tytułu wierzycielowi z powodu niespełnienia wymogów z art. 27 §1 ustawy egzekucyjnej. Ponadto zdaniem organu odwoławczego niewypełnienie powyższej rubryki nie ma większego znaczenia, gdyż kolejność zaspokajania należności, które nie zostały w żaden sposób zabezpieczone wynika z art. 115 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył co następuje: Skarga podlega uwzględnieniu, jednakże Sąd nie podzielił wszystkich wskazanych w niej zarzutów . Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie była kwestia ,czy wierzyciel - Wójt Gminy M. spowodował niezgodne z prawem wszczęcie i prowadzenie postępowania egzekucyjnego poprzez błędne wskazanie podmiotu zobowiązanego, co skutkowało obciążeniem go kosztami egzekucyjnymi na postawie art. 64 c &3 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, póz. 161 z późn. zm. - oznaczana dalej jako u.p.e.a ). Jest niesporne ,że postępowanie egzekucyjne z wniosku Wójta Gminy M. przeciwko "P" spółce akcyjnej w W. zostało zakończone, a dochodzona na podstawie tytułów wykonawczych nr [...] i nr [...] należność wyegzekwowana przez organ egzekucyjny. Dokonując oceny zgodności z prawem zaskarżonego postanowienia Sąd stwierdził takie uchybienia w postępowaniu, które skutkują jego uchyleniem. Zgodnie z art. 64c § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji opłaty za czynności egzekucyjne oraz wydatki związane z postępowaniem egzekucyjnym obciążają zobowiązanego. Zasadą jest więc , że to zobowiązany ponosi odpowiedzialność za powstałe koszty egzekucji. Zasadność tej regulacji nie może budzić wątpliwości, gdyż całe postępowanie egzekucyjne i związana z nim konieczność funkcjonowania organów egzekucyjnych jest następstwem uchylania się zobowiązanego od wykonywania nałożonych na niego obowiązków (por. R. Hauser, Zb. Leoński, Egzekucja administracyjna. Komentarz do ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji). Te koszty egzekucyjne podlegają przymusowemu ściągnięciu w trybie egzekucji administracyjnej. Cytowany przepis nie ma zastosowania (art. 64c § 3 powołanej ustawy), gdy koszty egzekucyjne zostały spowodowane niezgodnym z prawem wszczęciem lub prowadzeniem postępowania egzekucyjnego. Koszty te ponosi wtedy wierzyciel lub organ egzekucyjny, w zależności od tego, kto spowodował niezgodne z prawem wszczęcie lub prowadzenie postępowania. Z treści art. 64c § 3 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji wynika, że zobowiązanego nie obciążają koszty egzekucyjne, gdy spowodowane one zostały niezgodnym z prawem wszczęciem lub prowadzeniem postępowania egzekucyjnego. W przypadku bowiem, gdy to wierzyciel spowodował niezgodne z prawem wszczęcie lub prowadzenie egzekucji, organ egzekucyjny powinien jego obciążyć tymi kosztami i wezwać go do ich zapłaty. Koniecznym więc warunkiem do obciążenia wierzyciela kosztami postępowania egzekucyjnego jest wykazanie w sposób jednoznaczny i przekonujący, że w sprawie zaistniały przesłanki określone w § 3 art. 64c do obciążenia wierzyciela kosztami. W przedmiotowej sprawie organy egzekucyjne obu instancji przyjęły, iż w związku z nieprawidłowym wskazaniem przez wierzyciela - Wójta Gminy M. zobowiązanego - "P" SA Oddział Gospodarowania Nieruchomościami z siedzibą w K. przy ul. M., wierzyciel spowodował niezgodne z prawem wszczęcie i prowadzenie egzekucji i jest to okoliczność skutkująca obciążeniem wierzyciela całością kosztów postępowania egzekucyjnego . Zdaniem orzekającego Sądu stanowisko organów nie zasługuje na uwzględnienie. Przede wszystkim należy wskazać, iż w administracyjnym postępowaniu egzekucyjnym - co do zasady - można wyróżnić trzy stadia: stadium poprzedzające wszczęcie egzekucji administracyjnej, stadium stosowania egzekucji oraz stadium następujące po przeprowadzeniu egzekucji. Ustawa o postępowaniu egzekucyjnym w administracji rozróżnia bowiem postępowanie egzekucyjne oraz egzekucję administracyjną. Administracyjne postępowanie egzekucyjne obejmuje, oprócz stosowania środków egzekucyjnych, także inne czynności procesowe podejmowane przez podmioty inne niż organ egzekucyjny, np. przez wierzyciela. Egzekucja administracyjna oznacza zaś stosowanie przez powołane do tego organy egzekucyjne konkretnych środków przymusu służących doprowadzeniu do wykonania przez zobowiązanych obowiązków o charakterze pieniężnym bądź niepieniężnym. Związek pomiędzy egzekucją i postępowaniem egzekucyjnym wyraża się w tym, że egzekucja odbywa się w ramach tego postępowania i nie może się odbyć inaczej niż w tym postępowaniu. Podkreślić należy, że różne są momenty wszczęcia postępowania egzekucyjnego i egzekucji. Datą wszczęcia postępowania egzekucyjnego jest dzień doręczenia organowi egzekucyjnemu przez wierzyciela wniosku o wszczęcie postępowania egzekucyjnego wraz z tytułem wykonawczym (art. 61 § 3 k.p.a. w związku z art. 18 u.p.e.a.). Stosownie natomiast do treści art. 26 § 5 u.p.e.a. wszczęcie egzekucji administracyjnej następuje z chwilą doręczenia zobowiązanemu odpisu tytułu wykonawczego lub doręczenia dłużnikowi zajętej wierzytelności zawiadomienia o zajęciu wierzytelności lub innego prawa majątkowego, jeżeli to doręczenie nastąpiło przed doręczeniem zobowiązanemu odpisu tytułu wykonawczego. Postępowanie egzekucyjne wszczynane jest więc wcześniej niż sama egzekucja. Badanie dopuszczalności egzekucji oraz ocena, czy tytuł wykonawczy spełnia wymogi określone w art. 27 § 1 i § 2 u.p.e.a. przez organ egzekucyjny następuje w pierwszym stadium postępowania egzekucyjnego - stadium poprzedzającym wszczęcie egzekucji administracyjnej. W przypadku stwierdzenia przez organ egzekucyjny, że obowiązek, którego dotyczy tytuł wykonawczy, nie podlega egzekucji lub tytuł wykonawczy nie spełnia wymogów określonych w art. 27 § 1 i § 2 u.p.e.a., organ egzekucyjny nie przystępuje do egzekucji, zwracając tytuł wierzycielowi. W sytuacji, gdy organ egzekucyjny stwierdzi, że egzekucja jest dopuszczalna i tytuł wykonawczy spełnia wszystkie wymogi, nadaje mu klauzulę wykonalności i doręcza jego odpis zobowiązanemu. Tak więc organ egzekucyjny działając na podstawie art.29 u.p.e.a. bada z urzędu dopuszczalność egzekucji administracyjnej . Wykładnia zaś powyższego przepisu wymaga przyjęcia założenia dwóch rodzajów przesłanek dopuszczalności egzekucji tj. zarówno dopuszczalność wszczęcia egzekucji jak i prowadzenia egzekucji. Przesłankami zaś dopuszczalności wszczęcia egzekucji są okoliczności ,które muszą być spełnione , aby organ egzekucyjny mógł przystąpić do egzekucji. W orzecznictwie jak i literaturze wymienia się między innymi: czy obowiązek wskazany w tytule wykonawczym podlega egzekucji administracyjnej, czy tytuł wykonawczy został wystawiony przez uprawniony podmiot , czy osoba wskazana jako zobowiązany podlega polskiej jurysdykcji oraz czy organ egzekucyjny jest właściwy do egzekucji obowiązku określonego w tytule wykonawczym .( por. wyrok NSA z dnia 24.06.1999r. l SA/Po 2576/98 ; P. Przybysz Postępowanie egzekucyjne w administracji - Komentarz srt.127- 128 ). Faktem jest ,że w rozpoznawanej sprawie wierzyciel Wójt Gminy M. nieprawidłowo oznaczył w tytule wykonawczym zobowiązanego - "P" S.A Odział Gospodarowania Nieruchomościami podając adres oddziału spółki w K. Natomiast NIP i Regon podał właściwy dla "P" Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. Powyższe jednak zdaniem Sądu nie uprawniało organu egzekucyjnego do przyjęcia dopuszczalności wszczęcia postępowania bez przeprowadzenia badania swojej właściwości z urzędu na wstępnym etapie. Zatem zasadny jest zarzut skarżącego, w którym podnosi , że Naczelnik Urzędu Skarbowego, przed wszczęciem egzekucji powinien był zbadać swoją właściwość miejscową w sprawie. Artykuł bowiem 22 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji stanowi, że właściwość miejscową organu egzekucyjnego określa się według miejsca zamieszkania , siedziby zobowiązanego. Z kolei art. 18 tej ustawy stanowi, iż w postępowaniu egzekucyjnym mają odpowiednie zastosowanie przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000r., Nr 98,póz. 1071 ze zm. - dalej kpa), jeżeli niniejsza ustawa nie stanowi inaczej. A zatem w sprawie niniejszej ma zastosowanie art. 19 k.p.a o obowiązku przestrzegania z urzędu właściwości miejscowej i rzeczowej organu egzekucyjnego w każdym stadium postępowania. W razie stwierdzenia swej niewłaściwości, organ egzekucyjny winien postąpić zgodnie z art. 65 § 1 kpa, czyli przekazać sprawę właściwemu organowi egzekucyjnemu wstrzymując się od dokonywania czynności. W niniejszej sprawie Naczelnik Urzędu Skarbowego nie był właściwy , albowiem siedziba zobowiązanej spółki "P" S.A. znajduje się w W. Odnosząc się w tym miejscu do stanowiska organu egzekucyjnego zgodnie, z którym błąd co do podmiotu zobowiązanego wynikł z podania przez wierzyciela nieprawidłowych danych zobowiązanej spółki należy w pełni podzielić pogląd wyrażony przez Naczelny Sąd Administracyjny w orzeczeniu z dnia 24 listopada 1998r. (sygn. akt III SA 918/97), zgodnie z którym, w kwestii siedziby zobowiązanego podmiotu nie może rozstrzygać zawarta w deklaracji podatnika informacja na temat jej położenia, lecz dane z rejestru sądowego. Jednocześnie podkreślić należy, że w uzasadnieniu postanowienia organu pierwszej instancji z dnia [...]. Naczelnik Urzędu Skarbowego przyznał, że na deklaracjach podatkowych zobowiązanej spółki widniał numer NIP i REGON należący do "P" S.A. w W.. Te same numery widniały na skierowanych do organu podatkowego tytułach wykonawczych wystawionych przez skarżącego. Tak zatem w zakresie badania własnej właściwości miejscowej, organ podatkowy powinien był ustalić jaki jest prawidłowy adres siedziby zobowiązanej spółki "P" S.A., a nie sugerować się danymi zawartymi w deklaracjach , a następnie wskazanymi w tytułach wykonawczych. Zaznaczyć przy tym należy, że zobowiązana spółka jest podmiotem ( przedsiębiorcą ) powszechnie znanym i ustalenie prawidłowego adresu jej siedziby nie mogło się wiązać z żadnymi trudnościami z uwagi na wpis do Krajowego Rejestru Sądowego. Podnieść należy także , że zobowiązana spółka "P" S.A. w W., ze względu na znaczny zakres prowadzonej działalności, ma rozbudowaną strukturę organizacyjną, w skład której wchodzą liczne jednostki organizacyjne, szczegółowo wymienione w statucie spółki "P" S.A., w tym Oddział Gospodarowania Nieruchomościami w K. Nie oznacza to jednak, że poszczególne jednostki posiadają odrębność prawną pozwalającą na przyznanie im przymiotu zobowiązanego stosownie do treści art. 1a pkt 20 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Zgodnie z treścią tego przepisu zobowiązanym jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej, która w terminie nie wykonała obowiązku o charakterze pieniężnym. "P" Spółka Akcyjna z siedzibą w W. jako osoba prawna jest zobowiązaną do uiszczenia podatku od nieruchomości z tytułu posiadanego prawa użytkowania wieczystego gruntu ze względu na uchybienie terminowi płatności. Natomiast liczne jednostki organizacyjne spółki, w tym Oddział Gospodarowania Nieruchomościami w K., są jedynie elementami jej struktury organizacyjnej, zróżnicowanymi w zależności od przydzielonych im kompetencji i obowiązków z zakresu działalności spółki, jednakże nie posiadającym odrębnej osobowości prawnej. W powszechnym odbiorze oddziały spółki akcyjnej funkcjonują jako samodzielne podmioty, tym niemniej nie można zapomnieć o tym, że poza organizacyjnym wyodrębnieniem, nie stanowią one odrębnego od spółki podmiotu . Z powyższego wynika zatem, że wskazany przez wierzyciela podmiot, pomimo mylnego adresu był tożsamy z podmiotem zobowiązanym. Tezę tę potwierdza także okoliczność, że zobowiązana spółka "P" S.A. z siedzibą w W. wnosząc zarzuty kwestionowała jedynie właściwość organu podatkowego, a nie fakt, że jest zobowiązana. Ponadto zdaniem Sądu wydane w toku postępowania egzekucyjnego postanowienie z dnia [...] Naczelnika Urzędu Skarbowego o uznaniu zarzutów za zasadne , nie może być podstawą do uznania spowodowania przez wierzyciela niezgodnego z prawem wszczęcia i prowadzenia postępowania egzekucyjnego z przyczyn wskazanych powyżej. Ponadto zdaniem Sądu postanowienie to zostało wydane przez niewłaściwy organ, co winno skutkować stwierdzeniem jego nieważności.( por. (por. R. Hauser, Zb. Leoński, Egzekucja administracyjna. Komentarz do ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji). Skoro zatem organ egzekucyjny - Naczelnik Urzędu Skarbowego uznał się za niewłaściwy to winien wstrzymać się od rozpoznania zarzutów i przekazać sprawę do organu właściwego w trybie art.65 k.p.a.&1 k.p.a. ( por. wyrok z dnia 24 .11.1998r. NSA III SA 918/97. W związku z powyższym Sąd uznał , iż doszło do naruszenia dyspozycji art.64c & 3 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji poprzez nie wykazanie przesłanki spowodowania niezgodnego z prawem wszczęcia i prowadzenia postępowania egzekucyjnego przez wierzyciela - Wójta Gminy M. Artykuł 64 c&3 u.p.e.a dotyczy ujawnienia już po zakończonym postępowaniu egzekucyjnym i pobraniu od zobowiązanego kosztów , że postępowanie to było niezgodne z prawem . W orzecznictwie podkreśla się ,iż przez określenie " okaże się " należy rozumieć takie przypadki , których niezgodność z prawem stwierdzona zostanie orzeczeniem właściwego organu . Będzie to stosowna decyzja organu bądź wyrok sądowy , które w swej treści przesądzają ,że tytuł wykonawczy jest niezgodny z prawem. Na taką interpretację wskazuje też przepis art. 59 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym. ( por. wyrok z dnia 24.08.2006 III SA/Wa 1750/06 ) . Dodatkowo w przypadku obciążenia wierzyciela kosztami należy wykazać ,iż niezgodność z prawem została przez niego spowodowana. W przedstawionym zaś stanie faktycznym organy egzekucyjne niezasadnie obciążyły wierzyciela kosztami egzekucyjnymi. Poza tym Sąd nie podzielił zarzutu skarżącego dotyczącego nie spełnienia przez tytuły egzekucyjne wymogów formalnych w zakresie wskazania podstawy prawnej pierwszeństwa zaspokojenia należności pieniężnej. Zdaniem Sądu przedmiotowe tytuły wykonawcze nadawały się do wykonania, oznaczały bowiem zobowiązanego, obowiązek oraz jego podstawę prawną. Okoliczność niewypełnienia druku tytułu wykonawczego w niektórych rubrykach nie ma znaczenia dla uznania jego ważności. Przepis art. 27 ustawy prawo o postępowaniu egzekucyjnym w administracji wylicza wszystkie elementy jakie powinien zawierać tytuł o ile występują w danym stanie faktycznym. Niektóre z nich mają charakter obligatoryjny np. § 1 pkt 1,2,3,7,8,9,10, a niektóre fakultatywny np. 4,5 i 11. Wskazanie podstawy prawnej pierwszeństwa zaspokojenia należności pieniężnej nie jest elementem obligatoryjnym, warunkującym ważność tytułu wykonawczego , albowiem kolejność zaspokajania należności, które nie zostały w żaden sposób zabezpieczone wynika z art. 115 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym administracji. Wobec powyższego Sąd orzekał na zasadzie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 02 r., Nr. 153, póz. 1270 ze zm.). W przedmiocie kosztów Sąd orzekł na zasadzie art. 200 cytowanej wyżej ustawy. |