Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Znamiec po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku K. Z. o wstrzymanie wykonania decyzji w sprawie ze skargi K. Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za miesiąc maj 2004 r. postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Wnioskiem zawartym w skardze skarżący zwrócił się o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wskazano, iż za wstrzymaniem wykonania decyzji przemawia uzasadniony interes podatnika, jak również interes społeczny wyrażający się w pogłębianiu zaufania obywateli do organów państwa. Zdaniem skarżącego z uwagi na możliwość korzystnego rozstrzygnięcia w postępowaniu sądowoadministracyjnym wykonanie decyzji stanowiłoby de facto rozstrzygnięcie sprawy i byłoby dodatkową bardzo dotkliwą i nieuzasadnioną karą.

Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania decyzji. Jednakże art. 61 § 3 powołanej ustawy stanowi, iż po przekazaniu sądowi skargi sąd na wniosek skarżącego może wstrzymać wykonanie decyzji – w całości lub w części – jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Z brzmienia powołanych przepisów wynika, iż sąd może uwzględnić wniosek, gdy zachodzi, co najmniej jedna z wymienionych przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania decyzji. Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu administracyjnego jest uprawdopodobnienie przez skarżącego zaistnienia co najmniej jednej z powyższych przesłanek.

Przedstawione we wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji, okoliczności nie uzasadniają udzielenie stronie skarżącej ochrony tymczasowej w postaci wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Skarżący nie uprawdopodobnił wystąpienia którejkolwiek z przesłanek. Ponadto zauważyć należy, że wykonanie ostatecznej decyzji nie może być uznane za przedwczesne, nawet w przypadku wniesienia na nią skargi do sądu administracyjnego, a to z uwagi że sprawa podatkowa została już zakończona. W związku z powyższym zapłata podatku wynikająca z ostatecznych decyzji nie może być uznana za nieuzasadnioną karę.

Wobec powyższego Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie na podstawie art. 61 § 3 i § 5 powołanej ustawy postanowił jak w sentencji.