Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 5 lutego 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Nowacki, Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Łuczyńska (spr.), Sędzia NSA Teresa Rutkowska, , Protokolant Sekretarz sądowy – Bartosz Adamus, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 lutego 2015 roku sprawy ze skargi W.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie cofnięcia diagnoście uprawnienia do wykonywania badań technicznych pojazdów 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta S. z dnia [...] roku nr [...]; 2. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do dnia uprawomocnienia się wyroku.

Decyzją z dnia [...] nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta S. z dnia [...] znak: [...] o cofnięciu W. S. uprawnienia do wykonywania badań technicznych pojazdów i wystawiania z tego tytułu zaświadczeń o przeprowadzonych badaniach.

Powyższe rozstrzygnięcie zostało wydane w oparciu o następujące ustalenia faktyczne i prawne.

Decyzją z dnia [...] Prezydent Miasta S. cofnął W. S. uprawnienia do wykonywania badań technicznych pojazdów i wystawiania z tego tytułu zaświadczeń o przeprowadzonych badaniach. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że W. S. od roku 2004 posiada uprawnienia do wykonywania badań technicznych pojazdów. W dniu 6 czerwca 2014r. przeprowadzono w Podstawowej Stacji Kontroli Pojazdów w ZSZ Nr [...] w S. kontrolę podczas której stwierdzono, że W. S. wykonał okresowe badanie techniczne samochodu marki Polonez Caro podczas którego stwierdził usterki w w/w samochodzie. W ocenie organu badanie to zostało przeprowadzone w sposób nieprawidłowy, ponieważ pomiar skuteczności działania hamulców diagnosta wykonał bez zmierzenia siły nacisku na pedał hamulca, nie został przeliczony wskaźnik skuteczności hamowania. Ponadto ustawienie świateł sprawdzono na nierównej powierzchni, nie sprawdzono światłości świateł drogowych oraz ustawienia świateł przeciwmgłowych, nie zostało również sprawdzone połączenie elektryczne złącza przyczepy i nie wykonano badania emisji zanieczyszczeń gazowych. Powyższe okoliczności zostały udokumentowane w sporządzonym w dniu 6 czerwca 2014r. protokole, z którego treścią strona zapoznała się, nie wnosząc żadnych wyjaśnień i zastrzeżeń. Z zeznań świadków obecnych przy wykonywaniu przez stronę badania technicznego pojazdu wynika, że badanie techniczne pojazdu nie zostało wykonane prawidłowo. Ponadto, wprowadzając dane pojazdu do systemu komputerowego diagnosta nie potrafił wprowadzić usterek istotnych i zakwalifikować badania jako negatywne. Błędnie określił również rodzaj zasilania pojazdu. Poprawne dane do systemu wprowadził inny diagnosta – M. L. Zdaniem organu wskazane nieprawidłowości dowodzą, że spełnione zostały przesłanki do cofnięcia stronie uprawnień diagnosty.

Od powyższej decyzji W. S. złożył odwołanie, w którym wskazując na treść art. 84 ust. 3 ustawy – Prawo o ruchu drogowym podniósł, że żadna ze wskazanych w powyższym przepisie przesłanek nie wystąpiła w niniejszej sprawie.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. utrzymując zaskarżoną decyzję w mocy wskazało, że zgodnie z art. 84 ust. 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2012r., poz. 1137 ze zm.), starosta cofa diagnoście uprawnienie do wykonywania badań technicznych, jeżeli w wyniku przeprowadzonej kontroli, o której mowa w art. 83 ust. 6 stwierdzono:

1) przeprowadzenie przez diagnostę badania technicznego niezgodnie z określonym zakresem i sposobem wykonania;

2) wydanie przez diagnostę zaświadczenia albo dokonanie wpisu do dowodu rejestracyjnego pojazdu niezgodnie ze stanem faktycznym lub przepisami.

Stosownie do treści art. 83b ustawy, nadzór nad stacjami kontroli pojazdów sprawuje starosta. W ramach wykonywanego nadzoru starosta co najmniej raz w roku przeprowadza kontrolę stacji kontroli pojazdów w zakresie zgodności stacji z wymaganiami, o których mowa w art. 83 ust. 3, prawidłowości wykonywania badań technicznych pojazdów, prawidłowości prowadzenia wymaganej dokumentacji;

W rozpatrywanej sprawie w dniu 6 czerwca 2014r. przeprowadzono w Podstawowej Stacji Kontroli Pojazdów kontrolę. W skład zespołu kontrolującego wchodziły dwie osoby z A, oraz przedstawiciel Prezydenta Miasta. W kontroli uczestniczył także Dyrektor ZSZ nr [...] oraz W. S. Jak wynika ze strony 4 i 5 w/w protokołu podczas kontroli skarżący wykonał okresowe badanie techniczne pojazdu marki Polonez Caro. Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 3 lit. b i c rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 26 czerwca 2012 r. w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach (Dz.U. z 2013r., poz. 996 ze zm.), zakres okresowego badania technicznego obejmuje min. sprawdzenie i ocenę prawidłowości działania poszczególnych zespołów i układów pojazdu, w tym ocenę prawidłowości działania, ustawienia i własności świetlnych świateł zewnętrznych, w tym prawidłowość działania urządzeń sygnalizacyjnych, jak również ocenę stanu technicznego, skuteczności i równomierności działania hamulców. Dział II załącznika do powołanego rozporządzenia określa szczegółowy sposób badania skuteczności i równomierności działania hamulców podczas badania technicznego pojazdu. Zgodnie z cyt. rozporządzeniem - podczas pomiaru siły hamowania na każdej osi powinien być również zmierzony nacisk na pedał (dźwignię) hamulca na urządzenie sterujące przyczepy lub zmierzone ciśnienie w siłownikach pneumatycznego układu hamulcowego, stosowane podczas pomiaru. Kontrola ustawienia świateł drogowych i mijania w płaszczyźnie poziomej i pionowej następuje na ławie pomiarowej za pomocą przyrządów do kontroli ustawienia świateł. Tymczasem, co dowodzi treść protokołu z przeprowadzonej kontroli skarżący przeprowadził badanie niezgodnie z w/w przepisami, bowiem pomiar skuteczności działania hamulców diagnosta wykonał bez zmierzenia siły nacisku na pedał hamulca, nie został przeliczony wskaźnik skuteczności hamowania, ustawienie świateł sprawdzono na nierównej powierzchni, nie sprawdzono światłości świateł drogowych oraz ustawienia świateł przeciwmgłowych, nie zostało sprawdzone połączenie elektryczne złącza przyczepy, jak też nie wykonano badania emisji zanieczyszczeń gazowych.

Organ podkreślił, że będący na miejscu, kontrolerzy obserwując pracę diagnosty stwierdzili nieprawidłowości w podejmowanych przez niego czynnościach. Powyższa okoliczność nie została zakwestionowana przez stronę. Stwierdzenie nieprawidłowości nie wymagało od organu podejmowania dodatkowych działań a w szczególności powołania biegłego czy też wyznaczenia rozprawy administracyjnej. Wykonanie badań technicznych pojazdów sprzecznie z wymogami prawa i stanem faktycznym powoduje po stronie organu obowiązek cofnięcia uprawnień, zwłaszcza zaś gdy dotyczy to sprawdzenia i oceny prawidłowości działania zespołów pojazdu mających wpływ na bezpieczeństwo jazdy i ochronę środowiska. Przepis art. 84 ust. 3 pkt 1 ustawy - Prawo o ruchu drogowym nie przyznaje organowi prawa do miarkowania konsekwencji, co oznacza, że uchybienia o dużym .ciężarze gatunkowym są traktowane na równi z uchybieniami o mniejszych skutkach.

Organ odwoławczy wyjaśnił dodatkowo, że zawarte w art. 84 cyt. ustawy sformułowanie "cofa" oznacza, że decyzja wydana na podstawie w/w przepisu nie ma charakteru uznaniowego charakteryzującego się swobodą decyzyjną organu, lecz jest to tzw. decyzja związana tj. taka, w której jeżeli uprawniony organ stwierdzi określony stan rzeczy, zobowiązany jest wydać przewidzianą prawem decyzję. Nadto brzmienie tego przepisu oznacza, iż wydanie zaświadczenia przez diagnostę lub dokonanie przezeń wpisu w dowodzie rejestracyjnym niezgodnych ze stanem faktycznym lub wymogami prawnymi, zawsze będzie rodziło po stronie organu obowiązek cofnięcia uprawnień, bez konieczności wnikania, czy naruszenie prawa było znaczące, czy też nie

Ponadto SKO wskazało, że pomimo, iż na znajdującym się w aktach sprawy zaświadczeniu o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu znajduje się pieczątka innego diagnosty – M. L. z przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego przez organ I instancji jednoznacznie wynika, że przeglądu pojazdu dokonał W. S. Wprowadzając dane pojazdu do systemu komputerowego nie potrafił wprowadzić usterek istotnych i zakwalifikować badania jako negatywne. Poprawne dane do systemu wprowadził inny diagnosta, wezwany w tym celu M. L.

W skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skarżący podkreślił, że nie przeprowadzał badania technicznego pojazdu marki Polonez Caro o nr rej. [...] Stacja Kontroli Pojazdów prowadzi elektroniczną ewidencję badań technicznych, z której dane na bieżąco są przekazywane do Centralnej Ewidencji Pojazdów. Podał, że nie był zatrudniony w Stacji Kontroli Pojazdów 006. W dniu 6 czerwca 2014r. prowadził zajęcia programowe w dziale spawali Warsztatów Szkolnych ZSZ Nr [...]. Na prośbę właściciela przedmiotowego pojazdu, uskarżającego się na zły stan zdrowia, pod nieobecność diagnosty na B wykorzystując wyposażenie stacji sprawdził dane pojazdu, szczelność instalacji gazowej, stan zawieszenia, układ hamulcowy i części instalacji elektrycznej do sprawdzenia których niezbędne są urządzenia specjalistyczne. Stwierdził luz w układzie zawieszenia, zły stan układu hamulcowego i układu wydechowego – stwierdzone usterki odnotował na kartce papieru. Właściciel pojazdu posiadał wiedzę o niesprawności pojazdu, prosił o ustalenie wszystkich usterek celem ich usunięcia. Podkreślił, że o przeprowadzeniu kontroli i składzie komisji dowiedział się po zapoznania się z treścią protokołu, który podpisał po złożeniu podpisu przez przełożonego kwestionując jego treść, ponieważ z danych zawartych na zaświadczeniu o przeprowadzonym badaniu technicznym wynika, że badanie techniczne przeprowadził inny diagnosta. Do skargi skarżący załączył m.in. notatkę ze zdarzenia na SKP 006 z dnia 6 czerwca 2014r. własnoręcznie podpisaną oraz świadectwo pracy wystawione w dniu 31 sierpnia 2014r.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie, wniosło o jej oddalenie

W dniu 15 stycznia 2015r. do akt sprawy wpłynęło pismo procesowe skarżącego który wskazał, że w dniu 6 czerwca 2014r. przed południem nie przeprowadzał badań technicznych pojazdów na B. W tym dniu prowadził zajęcia w dziale spawalni Warsztatów Szkolnych ZSZ nr [...]. Wskazał, że właściciel pojazdu poprosił go o wykonanie badania przedmiotowego pojazdu. Skarżący podał, że nie był przygotowany do wykonywania badań technicznych pojazdów, zdjął odzież ochronną i bez identyfikatora pod nieobecność diagnosty zlokalizował usterki, potwierdzone w wystawionym zaświadczeniu przez innego zatrudnionego w SKP diagnostę. Podkreślił, że nie był zatrudniony w B, badania techniczne pojazdów wykonywał bez wynagrodzenia za pracę, z wyjątkiem jednorazowego zatrudnieni na podstawie umowy zlecenia w okresie od dnia 22 lutego 2010 do dnia 25 lutego 2010r.

W piśmie z dnia 3 lutego 2015r. Dyrektor ZSZ Nr [...] w S.- M. J.- wyjaśniła, że Stacja Diagnostyczna jest częścią warsztatów szkolnych ZSZ Nr [...] w S. wpisanego do rejestru przedsiębiorców prowadzących stacje kontroli pojazdów. W wykazie uprawnionych diagnostów wymieniono p. W. S.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Uprawnienia wojewódzkich sądów administracyjnych, określone przepisami m.in. art. 1 § 1 i § 2 ustawy z 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) oraz art. 3 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.), sprowadzają się do kontroli działalności administracji publicznej pod względem jej zgodności z prawem, tj. kontroli zgodności zaskarżonego aktu z przepisami postępowania administracyjnego, a także prawidłowości zastosowania i wykładni norm prawa materialnego. Aby wyeliminować z obrotu prawnego akt wydany przez organ administracyjny konieczne jest stwierdzenie, że doszło w nim do naruszenia bądź przepisu prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, bądź przepisu prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania, albo też przepisu postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a-c p.p.s.a.). Uwzględnienie skargi następuje również w przypadku stwierdzenia, że zaskarżony akt jest dotknięty jedną z wad wymienionych w art. 156 k.p.a. (art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a.). W razie zaś nieuwzględnienia skargi, sąd skargę oddala (art. 151 p.p.s.a). Zgodnie natomiast z unormowaniem art. 134 p.p.s.a. sąd dokonując oceny zaskarżonego aktu rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Kontrolując zaskarżoną decyzję z punktu widzenia powyższych zasad skarga zasługuje na uwzględnienie.

W rozpatrywanej sprawie przedmiotem kontroli Sądu jest decyzja cofająca skarżącemu uprawnienia diagnosty do wykonywania badań technicznych pojazdów, wydana na podstawie art. 84 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 ze zm.). Art. 84 ust. 3 tej ustawy stanowi, że "Starosta cofa diagnoście uprawnienie do wykonywania badań technicznych, jeżeli w wyniku przeprowadzonej kontroli, o której mowa w art. 83 ust. 6 stwierdzono:

1/ przeprowadzenie przez diagnostę badania technicznego niezgodnie z określonym zakresem i sposobem wykonania;

2/ wydanie przez diagnostę zaświadczenia albo dokonania wpisu do dowodu rejestracyjnego niezgodnie ze stanem faktycznym lub przepisami."

Badanie techniczne polega na sprawdzeniu, czy pojazd odpowiada warunkom technicznym oraz ocenie prawidłowości działania pojazdu. Zakres okresowego badania technicznego jest określony w § 2 rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 26 czerwca 2012r. w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach (Dz. U. 2012 poz. 996 ze zm.) Sposób wykonania badania technicznego (metodologię) określa załącznik nr 1 cytowanego wyżej rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej. Załącznik nr 1 zawiera wymagania dotyczące m.in. czynności kontrolnych, metod oceny stanu technicznego pojazdu oraz wskazuje usterki skutkujące uznaniem stanu technicznego pojazdu za niezadawalający.

Podstawę prawną decyzji wydanych w rozpoznawanej sprawie stanowił art. 84 ust. 3 pkt 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym, według którego cofnięcie diagnoście uprawnienia do wykonywania badań technicznych uzależniono od stwierdzenia w wyniku kontroli, że diagnosta dokonał takiego badania "niezgodnie z określonym zakresem i sposobem wykonania". Sięgnięcie przez starostę (prezydenta) po sankcję przewidzianą w tym przepisie wymaga więc stwierdzenia, że diagnosta wykonał badania niezgodnie z określonym zakresem, a także wykazania wadliwego przeprowadzenia tychże badań, albowiem obie przesłanki nie są ujęte alternatywnie, lecz pozostają w koniunkcji.

W kontekście postanowień zawartych w art. 84 ust. 3 pkt 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym należy zauważyć, że ustalenie okoliczności, które mogłyby wskazywać na wystąpienie przesłanek ujętych w tym przepisie, nie zwalnia organów administracji publicznej od indywidualnej oceny takich okoliczności w każdej konkretnej sprawie. Z tego punktu widzenia ocena materiału dowodowego dokonana przez organy narusza art.7, 77 § 1 79 i 80 k.p.a. Wskazać należy, że zgodnie z naczelną zasadą postępowania administracyjnego organy administracyjne są zobowiązane do wyczerpującego ustalenia okoliczności faktycznych sprawy. Wniosek powyższy płynie wprost z treści art. 7 k.p.a. zgodnie z którym, w toku prowadzonego postępowania administracyjnego organy administracji publicznej z urzędu lub na wniosek stron podejmują wszelkie czynności niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli. W świetle art. 7 w zw. z art. 77 § 1 k.p.a. oraz art. 80 k.p.a., organy zobowiązane są do należytego i wyczerpującego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, a następnie oceny na podstawie całokształtu materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona. Zgodnie zaś z art. 79 k.p.a., strona powinna być zawiadomiona o miejscu i terminie przeprowadzenia dowodu ze świadków, biegłych lub oględzin przynajmniej na siedem dni przed terminem. Strona ma prawo brać udział w przeprowadzeniu dowodu, może zadawać pytania świadkom, biegłym i stronom oraz składać wyjaśnienia.

W sprzeczności z powołanymi regulacjami prawnymi stoi postępowanie organów w niniejszej sprawie Skarżący od początku konsekwentnie podnosił, że w dniu 6 czerwca 2014r. nie wykonywał okresowego badania technicznego samochodu marki [...] Polonez Caro 1,6 o numerze rejestracyjnym [...] z wynikiem negatywnym. Istotnie w aktach sprawy brak jest zaświadczenia o przeprowadzonym w tym dniu przez skarżącego badaniu technicznym w/w pojazdu z wynikiem negatywnym. W aktach sprawy znajduje się wprawdzie protokół z przeprowadzonej w dniu 6 czerwca 2014r kontroli wskazujący na osobę skarżącego jako wykonującego okresowe badanie techniczne przedmiotowego pojazdu, jednak pozostające w aktach zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym przedmiotowego pojazdu - z wynikiem negatywnym – wystawione zostało przez innego diagnostę M. L.. Na okoliczność więc ustalenia stanu faktycznego i przebiegu zdarzeń w dniu 6 czerwca 2014r. organ pierwszej instancji uznał za konieczne przesłuchanie świadków w osobach inspektorów przeprowadzających w dniu 6 czerwca 2014r. kontrolę, dyrektora szkoły reprezentującego właściciela stacji diagnostycznej, diagnosty M. L. i właściciela pojazdu [...] Polonez Caro 1,6 o numerze rejestracyjnym[...]. Z uwagi na powyższe skarżącego zawiadomiono o konieczności przedłużenia postępowania (karta 15 akt. adm.), niemniej jednak czynności przesłuchania świadków dokonano z uchybieniem art. 79 k.p.a. Sąd podkreśla, że już sam fakt dokonania powyższej czynności procesowej - przesłuchania świadków - bez równoczesnego powiadomienia strony postępowania o fakcie jej dokonania, wskazuje na naruszenie podstawowych zasad prowadzenia postępowania administracyjnego. Organ całkowicie pominął bowiem gwarancję procesową czynnego udziału strony w postępowaniu administracyjnym, określoną w art. 79 k.p.a. Zgodnie z powyższym przepisem strona powinna być zawiadomiona o miejscu i terminie przeprowadzenia dowodu ze świadków, biegłych lub oględzin przynajmniej na siedem dni przed terminem (art. 79 § 1 k.p.a.) oraz ma ona prawo brać udział w przeprowadzeniu dowodu, może zadawać pytania świadkom, biegłym i stronom oraz składać wyjaśnienia (art. 79 § 2 k.p.a.). W przedmiotowej sprawie brak zawiadomienia skarżącego o przeprowadzeniu dowodu z zeznań świadków, spowodował, że został on pozbawiony swoich uprawnień i nie miał jakiejkolwiek możliwości zweryfikowania składanych zeznań oraz odniesienia się do przedstawianych przez świadków faktów co do przebiegu badania technicznego w dniu 6 czerwca 2014r. Co więcej, zeznań tych nie było można bezpośrednio skonfrontować z twierdzeniami skarżącego, że wykonywane przez niego czynności nie były wykonywane w ramach badania technicznego pojazdu w rozumieniu cytowanych wyżej przepisów. W tych warunkach dokonana przez organ prowadzący postępowanie ocena złożonych zeznań ma charakter arbitralny. Dodatkowo należy zwrócić uwagę, że naruszenie art. 79 § 1 k.p.a. nie mogło zostać usunięte poprzez zawiadomienie skarżącego o możliwości zapoznania się z materiałem dowodowym w trybie art. 10 k.p.a., gdyż nie miał on możliwości czynnego udziału w tej czynności procesowej (wyrok NSA z dnia 7 czerwca 2011 r., sygn. akt II OSK 981/10, Baza NSA), a sam fakt naruszenia art. 79 k.p.a. stanowi naruszenie przepisów postępowania mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy (wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 października 2010 r., sygn. akt VII SA/Wa 1148/06, Baza NSA). Zatem naruszenie art. 79 k.p.a., polegające na odebraniu stronie możliwości zweryfikowania dowodu, podważa uznanie tego dowodu przez organ za wiarygodny i powoduje ocenę postępowania dowodowego organu jako arbitralnego. Dodatkowo analiza protokołów z przesłuchania świadków nasuwa pewne wątpliwości. Sąd zwraca bowiem uwagę, że jak wynika z akt sprawy protokół przesłuchania J. K.– właściciela pojazdu [...] Polonez Caro 1,6 o numerze rejestracyjnym SNC 2798 został sporządzony w dniu 1 sierpnia 2014r. , a świadka przesłuchiwano 31 lipca 2014r. Również protokół przesłuchania diagnosty M. L. został sporządzony 4 sierpnia 2014r., w sytuacji gdy świadka przesłuchiwano 31 lipca 2014r. Z treści protokołów wynika natomiast, że po odebraniu zeznań protokół odczytano i podpisano. Również analiza Zaświadczenia Nr [...] z dnia 6 czerwca 2014r. oraz ustaleń kontroli zawartych w Protokole Nr [...] z dnia 6 czerwca 2014r. prowadzi do wniosku, że treść tych dokumentów jest niespójna. Z protokołu kontroli wynika bowiem, że skarżącemu zarzucono, iż "pomiar skuteczności działania hamulców diagnosta wykonał bez zmierzenia siły nacisku na pedał hamulca. Nie został przeliczony wskaźnik skuteczności hamowania". Tymczasem w Zaświadczeniu Nr [...] z dnia 6 czerwca 2014r wskazano, że siła hamowania na danym kole wynosi mniej niż 70 % największej zmierzonej siły hamowania na drugim kole tej samej osi. Powyższe w konfrontacji z przedstawionym w trakcie przesłuchania świadka twierdzeniem diagnosty M. L., który wydał powyższe zaświadczenie i złożył pod nim swój podpis, że nie przeprowadzał żadnych czynności kontrolnych - jako kontrowersyjne winno być wyjaśnione. Organy nie wykazały również jak funkcjonuje stacja i czy diagności są wzywania każdorazowo do przeprowadzenia badania technicznego pojazdu, czy też są ustalone jakieś godziny pracy ( dyżury) poszczególnych diagnostów. Należy bowiem stwierdzić, że zgodnie z art. 84 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym badanie techniczne pojazdów wykonuje zatrudniony w stacji kontroli pojazdów uprawniony diagnosta. Skarżący twierdzi, że w dniu 6 czerwca 2014r. prowadził zajęcia z uczniami i w przerwie zajęć sprawdził stałemu klientowi stan techniczny samochodu. Bezsporne jest natomiast, że zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu – z wynikiem negatywnym – wystawił inny diagnosta – M. L. Wobec powyższego, uwzględniając naruszenie art. 79 k.p.a. przy rekonstruowaniu przebiegu całego zdarzenia również z tego względu, rozstrzygnięcie organów ma charakter arbitralny. Godzi się również podnieść, że wydanie decyzji w trybie art. 84 ust. 3 pkt 1 wymaga od organów wskazania w podstawie prawnej decyzji konkretnych przepisów z Rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 26 czerwca 2012r. w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach i jego załączników, wskazujących na spełnienie przesłanek do zastosowania sankcji w powyższym trybie. To decyzja jest aktem skarżonym i od prawidłowości jej sporządzenia zależy ocena jej legalności. Z uwagi na fakt, że to w/w rozporządzenie reguluje metodologię przeprowadzania badania technicznego i koniecznych czynności diagnosty warunkujących prawidłowy jego przebieg, mających wpływ na wynik badania technicznego , przy zarzucie że diagnosta dokonał takiego badania "niezgodnie z określonym zakresem i sposobem wykonania" niezbędne jest wskazanie w podstawie decyzji konkretnych przepisów określających zakres i sposób badania, których naruszenie zarzuca się diagnoście. Niekompletność decyzji w tym zakresie świadczy o naruszeniu art. 107 §1 k.p.a. Z kolei brak jest w cytowanych przez organy w podstawie prawnej decyzji przepisach prawa podstaw do sformułowania sentencji decyzji organu I instancji w zakresie słów" i wystawiania z tego tytułu zaświadczeń o przeprowadzonych badaniach".

Dodatkowo należy podnieść, że w judykaturze niejednokrotnie wskazywano, że art. 84 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym przyznaje staroście kompetencję do orzeczenia w drodze decyzji administracyjnej zakazu, który w swojej treści odpowiada orzeczeniu przez sąd powszechny środka karnego w postaci zakazu wykonywania określonego zawodu lub pełnienia funkcji. Biorąc pod uwagę dotkliwe sankcje przewidziane przez ustawodawcę wobec diagnosty, któremu zostanie wykazane naruszenie przepisów lub prowadzenie czynności kontrolnych z rażącym naruszeniem przyjętych zasad, konieczne staje się niezwykle wnikliwe i staranne badanie każdej tego rodzaju sprawy przez organy administracji publicznej. Nie może być bowiem tak, że pochopne działanie organów i subiektywna ocena urzędników zadecyduje o tym, że w gruncie rzeczy z błahych powodów pozbawiać się będzie obywatela uprawnień, które decydują nie tylko o jego statusie zawodowym, ale także o sytuacji materialnej jego rodziny. Tym samym zadaniem organu administracyjnego jest w takiej sytuacji szczególnie wnikliwe zbadanie zakresu ewentualnych nieprawidłowości w wykonywaniu przez danego diagnostę funkcji i rozważenie, czy w okolicznościach konkretnej sprawy istnieją podstawy do wydania orzeczenia o cofnięciu uprawnień.

Wskazane wyżej braki postępowania uzasadniają, w ocenie Sądu zarzut naruszenia przez organ I i II instancji art. 7, 77 §1, 79, 80 i 107 § 1 k.p.a.

Dopiero po prawidłowym przeprowadzeniu postępowania dowodowego i zebraniu całego materiału dowodowego organ będzie mógł go rozpatrzyć i ocenić czy okoliczność stanowiąca przesłankę pozbawienia skarżącego uprawnień do wykonywania badań technicznych pojazdów określona w art. 84 ust. 3 pkt 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym została udowodniona.

Z powyższych względów Sąd uznał, że zaskarżona decyzja i poprzedzająca ją decyzja organu pierwszej instancji wydane została z takim naruszeniem przepisów postępowania, który mógł mieć wpływ na wynik sprawy.

Z tych względów Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 c) p.p.s.a. w zw. z art. 135 p.p.s.a. orzekł jak w punkcie 1 wyroku. Na podstawie art. 152 p.p.s.a Sąd orzekł, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do dnia uprawomocnienia się wyroku.

d.j.