Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

|Sygn. akt III SA/Kr 894/19 | [pic] W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 31 października 2019 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Hanna Knysiak-Sudyka (spr.), Sędziowie: NSA Krystyna Kutzner, WSA Maria Zawadzka, Protokolant: Specjalista Agata Zaręba-Piotrowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 października 2019 r., przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Danuty Jantas, sprawy ze skargi M. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 19 czerwca 2019 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku rodzinnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 19 czerwca 2019 r., znak [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm.), art. 3, art. 4, art. 5, art. 6, art. 8, art. 14, art. 24, ustawy z dnia 28 listopada 2003r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2220 ze zm.) oraz § 1 pkt 1, pkt 4 lit. b, pkt 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 31 lipca 2018 r. w sprawie wysokości dochodu rodziny albo dochodu osoby uczącej się stanowiących podstawę ubiegania się o zasiłek rodzinny i specjalny zasiłek opiekuńczy, wysokości świadczeń rodzinnych oraz wysokości zasiłku dla opiekuna (Dz. U. z 2018 r., poz. 1497) po rozpatrzeniu odwołania skarżącego M. K. od decyzji z dnia [...] 2019 r., znak: [...], Nr [...], Burmistrza Miasta, którą orzeczono o odmowie przyznania M. K. prawa do zasiłku rodzinnego wraz z dodatkami na dziecko A. K. w okresie zasiłkowym 2018/2019 utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy.

Powyższa decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Wyżej opisaną decyzją z dnia [...] 2019r., znak: [...], Nr [...], Burmistrz Miasta orzekł o odmowie przyznania M. K. prawa do zasiłku rodzinnego wraz z dodatkami na dziecko A. K. w okresie zasiłkowym 2018/2019.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ wskazał, iż w dniu 28.02.2019 r. skarżący złożył wniosek o ustalenie prawa do zasiłku rodzinnego oraz dodatków do zasiłku rodzinnego. Ze zgromadzonej dokumentacji wynika, iż w roku kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy lub po tym roku nastąpiła utrata dochodu (utrata zatrudnienia w KPP) oraz nie nastąpiło uzyskanie dochodu przez członków rodziny (zarówno ponowne ustalenie z urzędu emerytury, jak też jej waloryzacja zdaniem organu nie mieszczą się w katalogu dochodu uzyskanego i utraconego, tj. art. 3 pkt 23 i 24 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych). W przedmiotowej sprawie kryterium dochodowe rodziny pomnożone przez liczbę członków tej rodziny wynosi 2022,00 zł (674,00 zł x 3 osoby). Miesięczny dochód rodziny wynosi 2745,49 zł. Miesięczny dochód na osobę w rodzinie wynosi: 915,16 zł. Kwota przekroczenia kryterium dochodowego to zatem 241,16 zł. Łączna kwota zasiłków rodzinnych oraz dodatków do zasiłku rodzinnego przysługująca rodzinie przez okres, na jaki jest ustalana, wynosi 132,33 zł (124 zł x 1 osoba x 9 miesięcy / 9 + 100 zł x 1 osoba / 12 = 124,00 zł + 8,33 zł = 132,33 zł). Ponieważ kwota przekroczenia kryterium dochodowego w poszczególnych miesiącach, tj. 396,99 zł, jest wyższa niż łączna kwota zasiłków rodzinnych z dodatkami, tj. 132,33 zł, wnioskowane świadczenia zdaniem organu nie przysługują.

Od wyżej opisanej decyzji odwołanie złożył skarżący. W uzasadnieniu podniósł, iż organ nie uznał dokonanego w wyniku regulacji zawartej w ustawie z 16 grudnia 2016 roku o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2016 roku. poz. 2270) ponownego ustalenia wysokości prawa do emerytury, wiążącego się z wprowadzeniem określonej ustawowo jej maksymalnej wysokości za utratę dochodu (obniżona emerytura od 1.10.2017 roku). Zaznaczył, iż przedstawił ten argument - zgodny z dotychczasowym orzecznictwem sądowym w tego typu sprawach - organowi w odniesieniu się do informacji o zakończeniu postępowania przed wydaniem decyzji.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze wskazało, że materialnoprawną podstawę wydanego w niniejszej sprawie rozstrzygnięcia stanowią przepisy ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2220 ze zm.). Organ powołał treść art. 3. art. 4, art. 5, art. 8, art. 24 ustawy oraz § 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 31 lipca 2018r. w sprawie wysokości dochodu rodziny albo dochodu osoby uczącej się stanowiących podstawę ubiegania się o zasiłek rodzinny i specjalny zasiłek opiekuńczy, wysokości świadczeń rodzinnych oraz wysokości zasiłku dla opiekuna (Dz. U. z 2018 r. poz. 1497).

Organ odwoławczy wskazał, że wnioskiem złożonym dnia 28 lutego 2019 r. skarżący wystąpił o ustalenie na okres zasiłkowy 2018/2019 prawa do: zasiłku rodzinnego oraz dodatku do zasiłku rodzinnego z tytułu rozpoczęcia roku szkolnego na córkę A. K. W skład rodziny odwołującego wchodzą trzy osoby: M. K., K. K. – żona oraz córka A. K.

W takiej sytuacji należało ocenić dochód rodziny M. K. uzyskany w roku 2017 r. z uwzględnieniem reguł przewidzianych w art. 5 ust. 4-4c ustawy o świadczeniach rodzinnych odnoszących się do zmian w sytuacji dochodowej rodziny wnioskodawcy związanej z utratą dochodu, jak i uzyskaniem dochodu.

Ze znajdujących się w aktach sprawy weryfikacji danych o dochodach w systemie informatycznym Ministerstwa Finansów i ZUS oraz pozostałych dokumentów wynika, iż skarżący za 2017 r. uzyskał dochód brutto w wysokości 46631,45 zł. Na dochód ten składa się dochód z pobieranej przez skarżącego emerytury oraz z zatrudnienia w Komendzie Powiatowej Policji. Przy czym w związku z utratą zatrudnienia w KPP (art. 3 pkt 23 lit. c ustawy) przez skarżącego z dniem 31 stycznia 2018 r. dochodu brutto w wysokości 8 255,71 zł - stosownie do art. 5 ust. 4 ustawy - nie uwzględnia się przy ustalaniu dochodu rodziny. Zatem w 2017 r. skarżący uzyskał z pobieranej emerytury dochód brutto w wysokości 38 375,74 zł, który po pomniejszeniu o należny podatek w kwocie 1 975,92 zł oraz składkę na ubezpieczenie zdrowotne w kwocie 3 453,81 zł wyniósł netto 32 946,01 zł. W związku z tym, że małżonka skarżącego nie uzyskała w 2017 r., jak i po tym roku żadnych dochodów, przeciętny miesięczny dochód rodziny M. K. wyniósł 2 745,49 zł (32 946,01 zł: 12 m-cy), co w przeliczeniu na osobę daje kwotę 915,16 zł (2745,49 zł : 3 osoby), która przekracza kwotę kryterium dochodowego określoną w art. 5 ust. 1 w/w ustawy, tj. kwotę 674,00 zł.

Organ odwoławczy stwierdził, iż miesięczny dochód rodziny w kwocie 2 745,49 zł (915,16 zł x 3 osoby) przekracza kwotę 2 022,00 zł (tj. 674,00 zł - kwotę kryterium, o którym mowa w art. 5 ust. 1 ustawy pomnożoną przez 3 tj. liczbę członków rodziny) o kwotę 723,49 zł. Przekroczenie to jest wyższe, niż łączna kwota zasiłków rodzinnych wraz z dodatkami, do jakich byłby uprawniony skarżący w okresie od 1.02.2019 r. do 31.10.2019 r., tj. kwota 132,33 zł.

Organ wyjaśnił, iż łączną kwotę zasiłków rodzinnych wraz z dodatkami, o której mowa w ust. 3 - stosownie do zapisu ust. 3b - stanowi suma przysługujących rodzinie odwołującego w okresie od 1.02.2019 r. do 31.10.2019 r.:

- zasiłku rodzinnego tj. 124,00 zł, czyli: (124,00 zł - kwota zasiłku rodzinnego przysługująca na dziecko w wieku 5-18 lat x 9 m-cy x 1 dziecko): 9 m-cy tj. liczbę miesięcy, na które rodzinie odwołującego jest ustalane prawo do tego zasiłku, co daje kwotę 124,00 zł (art. 5 ust. 3b pkt 1 ustawy),

- dodatku do zasiłku rodzinnego, o którym mowa w art. 14, w kwocie 100,00 zł: 12 m-cy x 1 - liczba dzieci, co daje 8,33 zł (art. 5 ust. 3b pkt 3 ustawy).

Zatem z powyższych wyliczeń zdaniem organu odwoławczego wynika, iż stosownie do art. 5 ust. 3 ustawy zasiłek rodzinny nie przysługuje, albowiem dochód rodziny przekracza kwotę kryterium o kwotę większą niż łączna kwota zasiłków rodzinnych wraz z dodatkami przysługujących danej rodzinie w okresie zasiłkowym, na który jest ustalane prawo do tych świadczeń. Z kolei nieuzyskanie prawa do zasiłku rodzinnego skutkuje brakiem prawa do dodatków do tego zasiłku w okresie od 1.02.2019 r. do 31.10.2019 r.

Z treści wniesionego przez skarżącego odwołania wynika, iż organ l instancji nie uznał dokonanego w wyniku regulacji zawartej w ustawie z 16 grudnia 2016 roku o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2016 roku. poz. 2270) ponownego ustalenia wysokości prawa do emerytury, wiążącego się z wprowadzeniem określonej ustawowo jej maksymalnej wysokości tj. jej obniżenia od 1.10.2017r. za utratę dochodu. Odnosząc się do tego zarzutu organ odwoławczy wskazał, iż zarzut ten nie znajduje oparcia w obowiązujących przepisach prawa. Podstawę ustalenia uprawnienia M. K. do zasiłku oraz dodatku do zasiłku rodzinnego na córkę A. K. w okresie zasiłkowym 2018/2019 stanowił dochód uzyskany przez członków rodziny w roku 2017 r. z uwzględnieniem reguł przewidzianych w art. 5 ust. 4-4c ustawy o świadczeniach rodzinnych odnoszących się do zmian w sytuacji dochodowej rodziny wnioskodawcy związanej z utratą dochodu, jak i uzyskaniem dochodu. Z akt przedmiotowej sprawy wynika, iż skarżący za 2017 r. uzyskał dochód brutto w wysokości 46631,45 zł. Na dochód uzyskany w 2017 r. przez skarżącego składał się dochód z pobieranej przez niego emerytury oraz z zatrudnienia w Komendzie Powiatowej Policji. W związku z utratą zatrudnienia w KPP (art. 3 pkt 23 lit. c ustawy) przez skarżącego z dniem 31 stycznia 2018 r. dochodu brutto w wysokości 8 255,71 zł - stosownie do art. 5 ust. 4 ustawy - dochodu nie uwzględniono przy ustalaniu dochodu rodziny. Tak więc w 2017 r. M. K. uzyskał jedynie dochód z pobieranej emerytury. Przy czym zaznaczenia wymaga fakt, iż wykazana przez skarżącego roczna kwota dochodu z tytułu pobieranej emerytury za 2017 r. uwzględnia jej obniżenie od 1 października 2017 r. (tj. za trzy miesiące 2017 r.) w wyniku ponownego ustalenia jej wysokości z urzędu w związku z regulacjami zawartymi w ustawie z 16 grudnia 2016 roku o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin.

Obniżenie wysokości pobieranej przez skarżącego emerytury na skutek ponownego jej przeliczenia nie zawiera się w katalogu przyczyn utraty dochodu, tak więc potraktowanie tego faktu jako utraty dochodu byłoby sprzeczne z obowiązującymi przepisami ustawy o świadczeniach rodzinnych. Nadto organ odwoławczy wskazał, że tak samo waloryzacja emerytury (a więc zwiększenie jej wysokości) nie mieści się w zamkniętym katalogu przyczyn dotyczących uzyskania dochodu zawartym w art. 3 pkt 24 ustawy o świadczeniach rodzinnych, a więc nie można jej z kolei potraktować jako uzyskanie dochodu.

Na powyższą decyzję wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skarżący M. K., który zaskarżył decyzję w całości, zarzucając naruszenie art. 3 pkt 23 lit. d) ustawy o świadczeniach rodzinnych - utrata dochodu.

Skarżący wskazał, że dochód w rodzinie od dnia 1 lutego 2018 roku jest niższy od kwoty ustawowego kryterium dochodowego stanowiącego podstawę przyznania świadczenia (ok. 608 zł). Faktyczny dochód, o ile spełnia kryteria ustawowe, powinien decydować o przyznaniu świadczenia. Zastępowanie jego utraty określeniem obniżenia, który to termin nie jest zawarty w ustawie, w wyniku czego organ przyjmuje uśredniony dochód za okres poprzedni (2017 rok) daje podstawę do odmowy przyznania świadczenia. W tym świetle stanowisko organów jest rażącym naruszeniem prawa do świadczenia przysługującego skarżącemu.

Skarżący wniósł o uchylenie w całości decyzji organu odwoławczego oraz decyzji organu pierwszej instancji.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o oddalenie skargi podtrzymując dotychczas prezentowane stanowisko i argumentację prawną.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie, albowiem zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302; powoływanej dalej jako "p.p.s.a.").

Przedmiotem zaskarżenia jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego, którą organ ten utrzymał w mocy decyzję Burmistrza Miasta o odmowie przyznania skarżącemu świadczenia rodzinnego wraz z dodatkami na córkę A. K. na okres zasiłkowy 2018/2019.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r., poz. 2220 ze zm.; powoływanej dalej jako "u.ś.r.") świadczeniami rodzinnymi są zasiłek rodzinny oraz dodatki do zasiłku rodzinnego. Zasiłek rodzinny ma na celu częściowe pokrycie wydatków na utrzymanie dziecka (art. 4 ust. 1 u.ś.r.). Stosownie do art. 4 ust. 2 u.ś.r., prawo do zasiłku rodzinnego i dodatków do tego zasiłku przysługuje:

1) rodzicom, jednemu z rodziców albo opiekunowi prawnemu dziecka;

2) opiekunowi faktycznemu dziecka;

3) osobie uczącej się.

Zasiłek rodzinny przysługuje osobom, o których mowa w art. 4 ust. 2, jeżeli dochód rodziny w przeliczeniu na osobę albo dochód osoby uczącej się nie przekracza kwoty 674.00 zł (art. 5 ust. 1 u.ś.r.). Katalog dodatków do zasiłku rodzinnego został określony w art. 8 u.ś.r.

Prawo do świadczeń rodzinnych ustala się na okres zasiłkowy (art. 24 ust. 1 u.ś.r.), z wyjątkiem świadczeń, o których mowa w art. 9, art. 14, art. 15, art. 15a, art. 15b, art. 16, art. 17 i art. 17c. Prawo do świadczeń rodzinnych ustala się, począwszy od miesiąca, w którym wpłynął wniosek z prawidłowo wypełnionymi dokumentami, do końca okresu zasiłkowego. W razie utraty dochodu prawo do świadczeń rodzinnych ustala się od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła utrata dochodu, nie wcześniej jednak niż od miesiąca złożenia wniosku.

Istotne w sprawie przyznania zasiłku rodzinnego jest ustalenie przez organ dochodu rodziny wnioskodawcy, który zgodnie z art. 3 pkt 2 u.ś.r. oznacza sumę dochodów członków rodziny. Definicja "dochodu członka rodziny" została skonstruowana w art. 3 pkt 2a u.ś.r. jako przeciętny miesięczny dochód członka rodziny osiągnięty w roku kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy, z zastrzeżeniem art. 5 ust. 4-4b u.ś.r.

Zgodnie z definicją określoną w art. 3 pkt 23c u.ś.r. "utrata dochodu" oznacza utratę dochodu spowodowaną utratą zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej Ustawodawca operuje na gruncie powoływanej ustawy pojęciami dochodu uzyskanego i dochodu utraconego, mając na względzie urealnienie dochodu w dacie przyznania świadczeń, dla którego punktem odniesienia jest sytuacja dochodowa członków rodziny w roku poprzedzającym okres zasiłkowy (art. 3 pkt 2a u.ś.r.) z uwzględnieniem aktualnego poziomu dochodu wnioskodawcy oraz członków jego rodziny. Znajduje to potwierdzenie w art. 5 ust. 4 u.ś.r., zgodnie z którym w przypadku utraty dochodu przez członka rodziny, osobę uczącą się lub dziecko pozostające pod opieką opiekuna prawnego w roku kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy lub po tym roku, ustalając ich dochód, nie uwzględnia się dochodu utraconego.

Skarżący w toku postępowania konsekwentnie podnosił, iż w odniesieniu do niego miały zastosowanie przepisy ustawy z dnia 16 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz.U. z 2016 r., poz. 2270). W wyniku wprowadzenia ustawowej maksymalnej wysokości świadczenia emerytalnego dochód skarżącego z tego tytułu uległ obniżeniu od 1 października 2017 r.

W odwołaniu, jak również w skardze skarżący konsekwentnie podnosił, że organy dokonując analizy sytuacji finansowej jego rodziny nie uwzględniły utraty dochodu skarżącego wynikającego z faktu wprowadzenia wyżej opisanej regulacji ustawowej. To zaś skutkowało w ocenie skarżącego podjęciem wadliwego w sprawie rozstrzygnięcia z uwagi na nie uwzględnienie faktycznej utraty dochodu.

Istota sporu sprowadzała się zatem do oceny, czy organy orzekające w sprawie obowiązane były uwzględnić obniżenie wysokości świadczenia emerytalnego, co wiązało się z wykładnią pojęcia utraconego dochodu. Jak już wskazano wyżej definicja pojęcia "utrata dochodu" została skonstruowana w art. 3 pkt 23 u.ś.r.

Wskazać należy, że organowi odwoławczemu przysługują zarówno kompetencje kontrolne, jak i merytoryczne. Oznacza to, że organ odwoławczy powinien sprawę rozpatrzyć nie tylko z punktu widzenia kontroli prawidłowości rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji, ale nadto powinien rozpoznać sprawę merytorycznie. Wynika to jednoznacznie z wyrażonej w art. 15 k.p.a. zasady dwuinstancyjności postępowania administracyjnego.

Należy podkreślić, że kognicja sądu administracyjnego nie pozwala na dokonywanie ustaleń faktycznych w sprawie. Ustaleń tych dokonują organy i powinny one znajdować odzwierciedlenie w uzasadnieniu decyzji.

Zagadnieniem, które wymaga rozważenia w realiach rozpoznawanej sprawy jest wykładania pojęcia "utraty dochodu". W orzecznictwie sądowym, które Sąd orzekający w pełni podziela, przyjmuje się, że nie chodzi jedynie o utratę zatrudnienia w całości, ale dla przyjęcia utraty dochodu wystarczająca jest utrata zatrudnienia w części, np. wskutek zmniejszenia wymiaru czasu pracy i płacy. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 listopada 2012 r., sygn. akt. I OSK 759/12, jeżeli ustawodawca definiuje, że pod pojęciem utraty dochodu należy rozumieć utratę zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, to to ostatnie pojęcie obejmuje również utratę zatrudnienia lepiej płatnego na rzecz gorzej wynagradzanego, nawet jeżeli do tego doszło w drodze wypowiedzenia zmieniającego. Podobnie w wyroku z 19 stycznia 2018 r., sygn. akt I OSK 1728/17 Naczelny Sąd Administracyjny skoro "utrata zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej" czyli "strata, zanik, ubytek" zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej jest zdarzeniem powodującym, że określona osoba przestaje uzyskiwać jakikolwiek dochód, bądź też powodującym, że jej dotychczasowy dochód ulega częściowemu zmniejszeniu, to nie sposób wiązać tego pojęcia wyłącznie z całkowitym ustaniem prawnego stosunku zatrudnienia. W pojęciu tym będą mieściły się wszelkie zmiany związane z zatrudnieniem lub inną pracą zarobkową określonej osoby wpływające na zmniejszenie jej dochodów. Wykładni art. 3 pkt 23 lit. c u.ś.r. nie można ograniczać wyłącznie do sytuacji, w której stosunek pracy ustał. Ten pogląd skład orzekający w całości podziela. Co więcej, Sąd uważa, że także zmniejszenie dochodu w związku z wprowadzeniem regulacji ustawowej powodującej obniżenie wysokości świadczenia emerytalnego spełnia przesłankę "utraty dochodu", o której mowa w art. 3 pkt 23 lit. c u.ś.r. Brak jest bowiem jakichkolwiek podstaw do odmiennego traktowania tych osób, których dochody zostały obniżone poprzez ingerencję ustawodawcy.

W konsekwencji powyższego należało stwierdzić, że zaskarżona decyzja oraz decyzja ją poprzedzająca wydane zostały z naruszeniem prawa materialnego, poprzez błędną wykładnię art. 3 pkt 23 lit.c) u.s.r.

Wobec powyższego, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c) p.p.s.a. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie orzekł jak w sentencji.

Ponownie rozpoznając sprawę organy uwzględnią przedstawioną przez Sąd wykładnię art. 3 ust. 23 lit. c u.ś.r. i dokonają z jej uwzględnieniem oceny, czy zachodzą podstawy do przyznania skarżącemu zasiłku rodzinnego wraz z dodatkami na dziecko A. K.