Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Łoboz Sędziowie: Sędzia WSA Krystyna Daniel (spr.) Sędzia WSA Agnieszka Nawara-Dubiel po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 30 stycznia 2017 r. sprawy ze skargi J.W. na postanowienie Wojewody [....] z dnia 30 sierpnia 2016 r., znak: [....] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania zakończonego ostateczną decyzją zatwierdzającą projekt zamienny i zmieniającą decyzję o pozwoleniu na budowę I. uchyla zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie organu l instancji II. zasądza od Wojewody [....] na rzecz skarżącego J.W. kwotę 680 (sześćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Prezydent Miasta K. postanowieniem z 16.05.2016 r., na podstawie art. 150 § 1 i art. 149 § 3 w związku z art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z 14.06.1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U z 2016 r., poz. 23) po rozpoznaniu wniosku J.W. z 18.09.2012 r. odmówił wznowienia postępowania zakończonego wydaniem decyzji Nr [...] z 16.06.2010 r. zatwierdzającej projekt zamienny i zmieniającej decyzje pozwolenia na budowę Nr [...] z 28.01.2010 r. dla zamierzenia inwestycyjnego pn. Budowa zespołu sześciu budynków mieszkalnych jednorodzinnych, w zabudowie bliźniaczej wraz z instalacjami wewnętrznymi: wod-kan., gaz, c.o., energii elektrycznej, budowa sześciu zbiorników wybieralnych na nieczystości ciekłe na terenie działki nr [...] obr. [...] oraz budowa wewnętrznej drogi dojazdowej w oparciu o istniejący zjazd na działkach nr [...] i [...] obr. [...] przy ul. [...] w K. –P. -jako I etap inwestycji, w zakresie zmiany projektu zagospodarowania terenu polegającej na zmianie lokalizacji budynków oraz odcinków zewnętrznych instalacji sanitarnej na działce nr [...] ,[...] (powstałych w wyniku podziału działki nr [...]) oraz [...] (powstałej w wyniku podziału działki nr [...]) obr.[...] przy ul. [...] w K. (sygn.: [...] ).

W uzasadnieniu organ podał, że decyzją Nr [...] z 28.01.2010 r. po rozpoznaniu wniosku M.K. i P.K. zatwierdzony został projekt budowlany i udzielona została decyzja pozwolenia na budowę dla zamierzenia inwestycyjnego pn.:"Budowa zespołu sześciu budynków mieszkalnych jednorodzinnych, w zabudowie bliźniaczej wraz z instalacjami wewnętrznymi: wod-kan., gaz, c.o., energii elektrycznej, budowa sześciu zbiorników wybieralnych na nieczystości ciekłe na terenie działki nr [...] obr [...] oraz budowa wewnętrznej drogi dojazdowej w oparciu o istniejący zjazd na działkach nr [...] i [...] obr. [...] przy ul. [...] w K. –P. -jako I etap inwestycji".

Decyzją Nr [...] z 16.06.2010 r. ww. decyzja pozwolenia na budowę została zmieniona w zakresie zmiany projektu zagospodarowania terenu polegającej na zmianie lokalizacji budynków oraz odcinków zewnętrznych instalacji sanitarnej na działce nr [...] ,[...] (powstałych w wyniku podziału działki nr [...]) oraz [...] (powstałej w wyniku podziału działki nr [...] ) obr. [...] przy ul. [...] w K.

Wobec niezaskarżenia decyzji stała się ona ostateczna z dniem 06.07.2010 r.

W dniu 18.09.2012 r. do organu wpłynął wniosek J.W. o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej zarówno wydaniem decyzji pozwolenia na budowę Nr [...] z 28.01.2010 r., jak i decyzji zamiennej Nr [...] z 16.06.2010 r. oraz o wstrzymanie ich wykonania. Jako przesłankę wznowienia postępowania wskazał na art. 145 § 1 pkt. 1 k.p.a, zgodnie z którym w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli dowody, na których podstawie ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne, okazały się fałszywe.

We wniosku o wznowienie postępowania wnioskodawca wskazał, iż ww. decyzje zostały wydane w oparciu o fałszywe (niezgodne z prawdą) oświadczenie inwestorów o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, gdyż nie dysponowali oni zgodą właścicieli na wejście w teren działki [...] obr. [...] . Wnioskodawca podniósł, że jego podpis jako właściciela działki nr [...] oraz podpisy pozostałych właścicieli, pod znajdującym się w aktach sprawy dokumencie z 07.01.2010 r. zatytułowanym jako "zgodna na wejście w teren" zostały sfałszowane. Ww. zgoda potrzebna była inwestorom do uzyskania decyzji pozwolenia na budowę, w związku z zajęciem części działki nr [...] obr. [...] na cele budowlane. Wnioskodawca podniósł, iż o ww. okoliczności sfałszowania przedmiotowego dokumentu dowiedział się w dniu 21.08.2012 r., kiedy to uzyskał od organu uwierzytelniony odpis zgody na wejście w teren z dnia 7.01.2010 r. Tym samym termin przewidziany do złożenia wniosku o wznowienie postępowania, o którym mowa w art. 148 § 1 k.p.a. został zachowany.

Wnioskodawca wskazał, że w dniu 27.08.2012 r. oraz 29.08.2012 r. wezwał inwestorów do wyjaśnienia zaistniałej sytuacji i przedstawienia oryginałów lub kopii uwierzytelnionych zgód na wejście w teren, o którym mowa w złożonych przez nich oświadczeniach o prawie do dysponowania nieruchomościom na cele budowlane w postępowaniu dotyczącym wydania ww. decyzji pozwolenia na budowę oraz decyzji zamiennej. Nie otrzymał żadnej odpowiedzi.

Jednocześnie wnioskodawca podniósł, iż w dniu 18.09.2012 r. złożył do organów ścigania-Prokuratury Rejonowej dla [...]. w K. zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa przez inwestorów, tj. przestępstwa składania fałszywych oświadczeń pod dokumentem z art. 233 § 6 k.k. w zw. z art. 32 ust. 4 pkt. 2 Prawa budowlanego w zw. ze złożeniem oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane oraz przestępstwa sfałszowania dokumentu z art. 270 § 1 k.k. w zw. z sfałszowaniem przez inwestorów lub ich pełnomocników wszystkich podpisów pod dokumentem- zgodą na wejście w teren działki nr [...] z 07.01.2010 r.

W związku z prowadzonym w Prokuraturze Rejonowej K. –P. postępowaniem wyjaśniającym mającym na celu ustalenie okoliczności sfałszowania pisma "zgoda na wejście w teren", postępowanie w przedmiocie wniosku o wznowienie postępowania zakończonego wydaniem decyzji zamiennej Nr [...] z 16.06.2010r., postanowieniem z 12.11.2013 r. zostało zawieszone.

Pismem z 23.10.2014 r. Prokuratura Rejonowa K.-P. w K. poinformowała, iż prowadzone pod sygn. [...] (uprzednio [...]) śledztwo zostało umorzone ze względu na niewykrycie sprawcy podrobienia i niemożności jednoznacznego przypisania konkretnej osobie posłużenia się uprzednio podrobionymi podpisami, niemniej jednak ustalenia śledztwa wykazały, iż 5 z 6 badanych podpisów zostało podrobionych, przy czym badania dotyczyły dwóch dokumentów zatytułowanych "zgoda na wejście w teren". W związku z powyższym postanowieniem z 06.11.2014 r. podjęto zawieszone postępowanie.

W dniu 26.11.2014 r. do organu wpłynął uwierzytelniony odpis postanowienia Prokuratury Rejonowej K. –P. z dnia 30.06.2014 r. o "umorzeniu postępowania przeciwko M. i P.K. wobec stwierdzenia, że nie popełnili zarzucanego im czynu, a w sprawie podrobienia podpisów wobec niewykrycia sprawców". Jednocześnie w treści uzasadnienia ww. postanowienia wskazano, że w zakresie autorstwa podpisów na dokumencie z 07.01.2010 r. uzyskano opinię z zakresu badań grafizmu pisma ręcznego, w konkluzji której biegły stwierdził, że żaden z podpisów widniejących na ww. dokumencie nie został złożony przez J.W. ani pozostałych właścicieli działki nr [...] .

Fałszerstwo dowodu, o którym mowa w art. 145 § 1 pkt 1 k.p.a. polegać może na fałszywych zeznaniach świadków, fałszywym oświadczeniu strony, czy sfałszowaniu dokumentów poprzez ich np. podrobienie bądź poświadczenie nieprawdy w dokumencie autentycznym. Wznowienie postępowania na podstawie tego przepisu dopuszczalne jest, co do zasady wtedy, gdy dowody, na których podstawie ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne okazały się fałszywe, a sfałszowanie dowodu stwierdzone zostało orzeczeniem sądu lub innego organu. Wyjątkiem od tej zasady jest wznowienie postępowania przed stwierdzeniem sfałszowania dowodu orzeczeniem sądu lub innego organu, jeżeli spełnione są jednocześnie dwie przesłanki: oczywistość dokonania fałszerstwa istotnego dla sprawy dowodu oraz niebezpieczeństwo dla życia, zdrowia ludzkiego lub zagrożenie powstaniem poważnej szkody dla interesu społecznego, których to zagrożeń w inny sposób (niż wznowienie postępowania) nie da się uniknąć.

Jak wynika z akt sprawy o sygn.: [...] dotyczących wydania decyzji zamiennej Nr [...] z 16.06.2010 r. ww. decyzja wydana została w oparciu o przedłożone przez inwestorów oświadczenie o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane z 27.05.2010 r., w którym wskazali, że ich tytuł prawny do działki nr [...] (powstałej z podziału działki nr [...]) stanowiącej współwłasność J. , G. i A.W. wynika ze stosunku zobowiązaniowego przewidującego uprawnienie do wykonywania robót budowlanych, zaś jako dokument, którego wynika ww. tytuł prawny wskazali na zgodę współwłaścicieli działki nr [...] z dnia 27.05.2010 r. Ww. dokument nie został przedłożony do akt sprawy przez inwestorów.

Z otrzymanego w dniu 26.11.2014 r. postanowienia Prokuratury Rejonowej dla K. –P z 30.06.2014 r. , sygn. akt. [...] o umorzeniu śledztwa, z kolei wynika, że prowadzone w prokuraturze postępowanie dotyczyło sfałszowania dokumentu z 07.01.2010 r. zatytułowanego jako "zgoda na wejście w teren", z którego wynikało prawo inwestorów do dysponowania nieruchomością na cele budowlane odnośnie działki nr [...] stanowiącej teren inwestycji, objętej decyzją pozwolenia na budowę Nr [...] z 28.01.2010 r. Ww. dokument nie stanowił jednak podstawy dla zatwierdzenia decyzji zamiennej Nr [...] z 16.06.2010 r., gdyż co wskazano powyżej - ww. decyzja wydana została w oparciu o zgodę z 27.05.2010 r. Nie potwierdziła się zatem przesłanka wznowienia postępowania określona w art. 145 § 1 pkt. 1 k.p.a. Wznowienie postępowania w oparciu o ww. przesłankę, dopuszczalne jest, co do zasady tylko wtedy, gdy sfałszowanie dowodu stwierdzone zostało orzeczeniem sądu lub innego organu, zaś postanowienie Prokuratury Rejonowej dla K. –P. z 30.06.2014 r. , sygn.: akt. [...] o umorzeniu śledztwa nie odnosi się do stanu faktycznego sprawy dotyczącej wydania decyzji zamiennej Nr [...]z 16.06.2010 r.

Niezależnie od powyższego organ wskazał, że brak prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane stanowi niewątpliwie przesłankę do wydania decyzji o odmowie zatwierdzenia projektu zamiennego i wydania decyzji zmieniającej decyzję pozwalnia na budowę i może stanowić podstawę do wznowienia postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt. 5 k.p.a.

Na marginesie zauważył, że J.W. jako strona postępowania dotyczącego wydania decyzji Nr [...] z 16.06.2010 r. zatwierdzającej projekt zamienny i zmieniającej decyzję pozwolenia na budowę Nr [...] z 28.01.2010 r. brał czynny udział w tym postępowaniu. W dniu 07.06.2010 r. zapoznał się z aktami ww. postępowania, w związku z czym posiadał wiedze na temat złożonego przez inwestorów oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, w którym jako tytuł prawny do działki nr [...] została przywołana zgodna właścicieli tej nieruchomości. Pomimo tej wiedzy J.W. nie kwestionował ww. zgody ani w toku prowadzonego postępowania dotyczącego wydania decyzji zamiennej, ani po wydaniu decyzji kończącej postępowanie, od której przysługiwało mu prawo wniesienia odwołania, a z którego to prawa nie skorzystał.

Zażalenie na ww. postanowienie wniósł J.W. podkreślając na wstępie, że w swoim wniosku o wznowienie postępowania domagał się wznowienia postępowania zakończonego obydwoma decyzjami w przedmiocie pozwolenia na budowę tj. decyzją Nr [...] z 28.01.2010 r. i decyzją Nr [...] z 16.06.2010 r. Organ rozpatrzył jedynie wniosek o wznowienie postępowania zakończonego decyzją zmieniającą pozwolenie na budowę. Wyjaśnił, że przeglądając akta sprawy w dniu 16.06.2010 r., nie miał możliwości zapoznać się z aktami wcześniejszej sprawy, gdyż zostały one przeniesione do archiwum. Ponadto dokumentu na który powołali się inwestorzy z 27.05.2010 r. nie było w aktach sprawy. Nadmienił, że w tym okresie był bardzo zajęty prywatnymi sprawami, natomiast było dla niego oczywiste, że skoro dla realizacji inwestycji konieczna jest jego zgoda, to brak tej zgody oznacza, że nie zostanie wydana decyzja o pozwoleniu na budowę. Żalący wskazał, że w przedmiotowej sprawie organ winien z urzędu wszcząć postepowanie oraz stwierdzić nieważność decyzji jako decyzji wydanej na podstawie innej nieważnej decyzji.

Wojewoda [...] postanowieniem z 30.08.2016 r., znak: [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 144 kpa, utrzymał zaskarżone postanowienie w mocy.

W uzasadnieniu organ II instancji podał, że brak było podstaw do wznowienia postępowania w sytuacji, gdy jako fałszywy dowód, na podstawie którego ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne (art. 145 § 1 pkt 1 kpa), wskazano zgodę na dysponowanie nieruchomością na cele budowlane dotyczącą innego postępowania. Wyjaśnił równocześnie, iż organ nie bada prawdziwości oświadczenia do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, gdyż odpowiedzialność karną za jego prawdziwość ponosi inwestor. Oświadczenie takie wprowadzono celem uproszczenia procedury administracyjnej i nie ma obowiązku przedstawiania do akt przez inwestora dokumentów powołanych w tym oświadczeniu - tym bardziej nie jest ono z tego powodu nieważne. Jednocześnie należy wyjaśnić, że przepisy prawa nie nakładają obowiązku wskazywania dokumentu, z którego wynika tytuł do nieruchomości. Złożone oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane jest wiążące dla organu administracji architektoniczno-budowlanej (oczywiście gdy nie jest kwestionowane przez inne strony postępowania bądź z urzędu organowi są wiadome okoliczności poddające w wątpliwość prawdziwość danych zawartych w oświadczeniu). Tym samym, organy są zwolnione z rozstrzygania, czy inwestor posiada rzeczywiste prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Oceny takiej dokonuje bowiem - poprzez złożenie powyższego oświadczenia - sam zainteresowany. Oświadczenie o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane jest składane pod rygorem odpowiedzialności karnej. Natomiast w przypadku uzasadnionych wątpliwości, co do prawdziwości informacji podanych w oświadczeniu, organ zawiadamia prokuraturę. W tej sprawie takiej wątpliwości nie było, co więcej, sam skarżący nie zakwestionował swojej zgody (jak również nie potwierdził), a uczestnicząc w postępowaniu nie wniósł odwołania od decyzji udzielającej zamiennego pozwolenia na budowę.

J.W. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na postanowienie Wojewody [...], domagając się jego uchylenia. Skarżący podtrzymał zarzuty podniesione w zażaleniu.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda [...] wniósł o oddalenie skargi i podtrzymał swoje stanowisko w sprawie.

Dodatkowo w piśmie z 23.01.2017 r. pełnomocnik występujący w imieniu skarżącego uzupełnił wniesioną skargę, zarzucając zaskarżonemu postanowieniu naruszenie:

1) art. 149 § 1 i § 2 kpa w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 k.p.a. w zw. z art. 151 § 1 k.p.a., poprzez utrzymanie w mocy postanowienia organu I instancji, podczas gdy wniosek o wznowienie postępowania spełniał wszelkie przesłanki formalne wznowienia postępowania, tj. dotyczył ostatecznej decyzji administracyjnej, został wniesiony w przepisanym prawie terminem oraz określał podstawę wznowienia postępowania -wskazaną w art. 145 § 1 pkt 1 k.p.a., natomiast badanie podstaw wznowienia i prowadzenie postępowania wyjaśniającego co do ich wystąpienia winno mieć miejsce dopiero w toku postępowania wznowieniowego, tj. po wydaniu postanowienia o wznowieniu postępowania, co skutkowało ograniczeniem uprawnień strony wraz z całkowitym pominięciem właściwego postępowania wznowieniowego oraz sprzeczną z prawem odmową wznowienia postępowania;

2) art. 145 § 1 pkt 1 k.p.a. w zw. z art. 36a ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane w zw. z art. 77 § 1 k.p.a., poprzez przyjęcie, iż decyzja o zmianie pozwolenia na budowę oraz prowadzone w tym przedmiocie postępowanie stanowi całkowicie odrębne i niezależne rozstrzygnięcie, które może funkcjonować w obrocie prawnym w oderwaniu od decyzji podstawowej i bez względu na ujawnione wady tej decyzji, co skutkowało odmową wznowienia postępowania w przedmiocie decyzji zamiennej (numer [...]) przy jednoczesnym wznowieniu postępowania w zakresie decyzji podstawowej (numer [...]), podczas gdy decyzja zamienna pozostaje decyzją zależną i skoro zakres jej rozstrzygnięcia powiela rozstrzygnięcie decyzji podstawowej, to wówczas dotknięta zostaje tymi samymi wadami co decyzja podstawowa.

W uzasadnieniu pisma ww. zarzuty zostały rozwinięte.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Przepis art. 1 § 1 i 2 ustawy z 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269) stanowi, że sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. W świetle powołanego przepisu ustawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w zakresie swojej właściwości ocenia zaskarżony akt administracyjny według kryterium zgodności z prawem materialnym i przepisami postępowania administracyjnego, według stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w dacie jego wydania. Zgodnie z treścią art. 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie, nie będąc przy tym związanymi granicami skargi (art. 134 ustawy).

Z brzmienia art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wynika natomiast, że w przypadku, gdy Sąd stwierdzi bądź to naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, bądź to naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, bądź wreszcie inne naruszenie przepisów postępowania, jeśli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy, wówczas - w zależności od rodzaju naruszenia - uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub w części, albo stwierdza ich nieważność bądź niezgodność z prawem. Cytowana regulacja prawna nie pozostawia zatem wątpliwości co do tego, że zaskarżona decyzja lub postanowienie mogą ulec uchyleniu tylko wtedy, gdy organom administracji publicznej można postawić uzasadniony zarzut naruszenia prawa, czy to materialnego, czy to procesowego, jeżeli naruszenie to miało, bądź mogło mieć wpływ na wynik sprawy.

Skarga jest zasadna.

Rozpocząć należy od przypomnienia, że zgodnie z art. 149 § 1 k.p.a. - wznowienie postępowania następuje w drodze postanowienia, które stanowi podstawę do przeprowadzenia przez właściwy organ postępowania co do przyczyn wznowienia oraz co do rozstrzygnięcia istoty sprawy. Wznowienie postępowania stanowi konsekwencję stwierdzenia przesłanek formalnych uruchomienia tego trybu nadzwyczajnego; nie jest poprzedzone badaniem przyczyn, od których zależy wzruszenie decyzji ostatecznej oraz możliwość ponownego rozpatrzenia i rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej, zatem o ich istnieniu jeszcze nie przesądza (por. Tadeusz Kiełkowski w: Komentarz do art. 149 K.p.a. pod red. Hanny Knysiak – Molczyk, Lex-el.). Rozstrzygnięcie o odmowie wznowienia postępowania również przybiera formę postanowienia (art. 149 § 3). Podstawy do jego wydania zachodzą przede wszystkim wtedy, gdy organ ma do czynienia z żądaniem, o którym mowa w art. 147 k.p.a., i zarazem stwierdza, że brakuje choćby jednej z przesłanek formalnych uruchomienia trybu wznowienia postępowania. W szczególności podstawy te zachodzą w przypadku niezakończenia sprawy decyzją ostateczną, niewskazania w podaniu przewidzianej prawem przyczyny wznowienia, złożenia żądania z uchybieniem terminowi, złożenia żądania przez podmiot niemający statusu strony (tak Tadeusz Kiełkowski w: Komentarz do art. 149 K.p.a. pod red. Hanny Knysiak – Molczyk). Powyższe stanowisko jest również powszechnie prezentowane w orzecznictwie sądów administracyjnych.

Przenosząc powyższe uwagi na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, że skoro wniosek o wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją został złożony przez osobę której w tym postępowaniu przysługiwał status strony, wniosek został złożony z zachowaniem miesięcznego terminu określonego w art. 148 kpa oraz jako podstawę wznowienia została wskazana przesłanka opisana w art. 145 § 1 pkt 1 kpa to obowiązkiem organu było wydanie postanowienia o wszczęciu postępowania. Niedopuszczalne było więc prowadzenie postępowania wyjaśniającego w przedmiocie przyczyn wznowienia, albowiem szczegółowe badanie czy przyczyna wznowienia rzeczywiście wystąpiła i jakie z tego wynikają skutki dla wydanego prawomocnego orzeczenia może mieć miejsce dopiero w drugim etapie postępowania, już po jego wznowieniu. Należy podkreślić, że wniosek o wznowienie postępowania zakończonego wydanymi w sprawie decyzjami o pozwoleniu na budowę wpłynął do Prezydenta Miasta K. we wrześniu 2012 r., a postanowienie w przedmiocie wznowienia zostało wydane dopiero w maju 2016 r. a więc po upływie niespełna 4 lat. Takie postępowanie organu narusza podstawowe zasady postępowania administracyjnego tj. zasadę szybkości określoną w art. 12 kpa oraz pogłębiania zaufania obywateli do państwa określoną w art. 8 kpa.

Niezależnie od powyższego sąd zwraca uwagę, że przedłożone akta sprawy są niekompletne, w dużej mierze składają się z niepotwierdzonych za zgodność kserokopii, jak również nie zostały ponumerowane. W szczególności z treści postanowienia organu I instancji wynika, że w dniu 26.11.2014 r. do organu wpłynął uwierzytelniony odpis postanowienia Prokuratury Rejonowego K. –P. z 30.06.2014 r. o "umorzeniu postępowania przeciwko M. i P.K. wobec stwierdzenia, że nie popełnili zarzucanego im czynu, a w sprawie podrobienia podpisów wobec niewykrycia sprawców". Dalej organ wskazał, że z uzasadnienia ww. postanowienia wynikało, że w zakresie autorstwa podpisów na dokumencie z 07.01.2010 r. uzyskano opinię z zakresu badań grafizmu pisma ręcznego, w konkluzji której biegły stwierdził, że żaden z podpisów widniejących na ww. dokumencie nie został złożony przez J.W. ani pozostałych właścicieli działki nr [...] . W przedłożonych do kontroli sądu aktach administracyjnych nie ma opisanego wyżej postanowienia (jego kserokopia została przedstawiona przez pełnomocnika skarżącego w piśmie z 23.01.2017 r.). Okoliczność, że postępowanie karne zostało umorzone z uwagi na niewykrycie sprawców fałszerstwa nie zmienia faktu, że jak wynika z zacytowanego fragmentu postanowienia o umorzeniu fakt sfałszowania pisma z 07.01.2010 r. został potwierdzony przez biegłego w opinii sporządzonej na potrzeby postępowania karnego. Sąd pragnie zwrócić uwagę, że decyzja Nr [...] z 16.06.2010 r. zmieniła decyzję nr [...] z 28.01.2010 r. o pozwoleniu na budowę w zakresie zmiany projektu zagospodarowania terenu polegającej na zmianie lokalizacji budynków oraz odcinków zewnętrznych instalacji sanitarnej na działce nr [...] ,[...] (powstałych w wyniku podziału działki nr [...]) oraz [...] (powstałej w wyniku podziału działki nr [...]) obr. [...] przy ul. [...] w K. , wyraźnie stanowiąc, że pozostałe warunki decyzji nr [...] z 28.01.2010 r. pozostają bez zmian. Faktem jest, że inwestorzy składając dwukrotnie oświadczenia o dysponowaniu nieruchomością na cele budowlane odwołali się do różnych tytułów tj. do zgody wyrażonej w dniu 7.01.2010 r. jak i zgody z 27.05.2010 r. Postępowanie karne dotyczyło jedynie zgody z 7.01.2010 r., natomiast nie zostało nigdzie wyjaśnione, czy inwestorzy dysponowali w rzeczywistości dokumentem (nawet podrobionym) z 27.05.2010 r. Jak słusznie wskazał Wojewoda [...] postępowanie w sprawie udzielenia pozwolenia na budowę nie wymaga przedstawiania dokumentów potwierdzających tytuł do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Inwestorzy nie byli zatem obowiązani do przedłożenia zgody o której mowa, w złożonym pod rygorem odpowiedzialności karnej, oświadczeniu. Nie ulega wątpliwości, że obydwa postępowania w sprawie udzielenia pozwolenia na budowę pozostają ze sobą w ścisłym związku. Wobec jednoznacznych twierdzeń skarżącego, że nie wyrażał żadnej zgody na wejście na działkę nr [...] i dotychczasowych ustaleń w postępowaniu karnym zasadne wydaje się być, po wznowieniu postępowania, skrupulatnie zbadanie przez organ okoliczności dotyczących również zgody wyrażonej 27.05.2010 r. w kontekście znamion przestępstwa.

Wobec powyższego, przy ponownym rozpoznaniu sprawy należy wszcząć postępowanie wznowieniowe i po jego wszczęciu zbadać istnienie przesłanki określonej w art. 145 § 1 pkt 1 kpa, przeprowadzając wszelkie dostępne dowody i dokonując ustaleń w tym zakresie.

W związku z tym Sąd w oparciu o art. 145 § 1 pkt 1 litera c, art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 roku, poz. 718) orzekł jak w sentencji. O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 200 w zw. z art. 205 § 2 p.p.s.a.