Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Paweł Darmoń SWSA Magda Froncisz SWSA Tadeusz Kiełkowski (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 13 kwietnia 2017 r. sprawy ze skargi M.B. na bezczynność Rektora Akademii Górniczo - Hutniczej [...] w K. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej oddala skargę.

Pismem z dnia 8 listopada 2016 r. M. B. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie "na bezczynność innej jednostki organizacyjnej określonej zgodnie z art. 4.1 punkt 5 Ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej". W uzasadnieniu skargi M. B. wyjaśnił, że zwraca się o stwierdzenie bezczynności uczelni publicznej, tj. Akademii Górniczo - Hutniczej (AGH) w K. w udzieleniu informacji publicznej. Skarżący podał dalej, że w dniu [...] października 2016 r. złożył wniosek do AGH o udzielenie kilku różnych informacji, w tym stosownie do art. 3.1 punkt 3, ustawy o dostępie do informacji publicznej zwrócił się o udzielenie informacji w jakich terminach będą się odbywać posiedzenia Senatu AGH, czyli kolegialnego organu władzy "innej jednostki organizacyjnej", oraz umożliwienie dostępu do posiedzeń wspomnianego organu (kopia wniosku, według treści skargi, miała znajdować się w załączeniu). Skarżący wyjaśnił następnie, że AGH przesłała do niego pismo niebędące decyzją odmowną, lecz jedynie listem informującym, w którym stwierdzono, iż Senat AGH nie stanowi ciała kolegialnego w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej i na tej podstawie, AGH nie będzie takiej informacji udzielało. Skarżący przytoczył następujący fragment pisma AGH: "(ustawa) nie dotyczy takich organów kolegialnych jak Senat uczelni, który nie pochodzi z powszechnych wyborów". Skarżący przedstawił pogląd, że informacja o terminach posiedzeń stanowi niewątpliwie prostą informację publiczną, do której udzielenia uczelnia publiczna jest zobowiązana, natomiast interpretacja, że Senat AGH nie pochodzi z wyborów powszechnych jest błędna. Zgodnie z art. 71 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym "Statut uczelni publicznej określa skład kolegium elektorów oraz tryb wyboru jego członków, tryb wyboru organów jednoosobowych, przedstawicieli do organów kolegialnych oraz osób pełniących inne funkcje z wyboru", z zachowaniem zasad wskazanych następnie w tym przepisie. Skarżący zaznaczył, że w statucie AGH zamieszczonym na oficjalnej stronie internetowej Uczelni wskazane jest wyraźnie, że Senat jest najwyższym organem kolegialnym uczelni, a w skład Senatu wchodzą m. in. przedstawiciele poszczególnych grup społeczności akademickiej wybrani zgodnie z ordynacją wyborczą (rozdział III Statutu – AGH STATUT z dnia 28 września 2011 r. ze zmianami z dnia 4 lipca 2012 r., 19 grudnia 2012 r. oraz 2 kwietnia 2014 r.(tekst jednolity po zmianach w dniu 2 kwietnia 2014 r.). Zdaniem skarżącego, tak określona procedura jest analogiczna do procedury wyborczej w wyborach samorządowych, np. do Rady Gminy, gdzie również istnieją pewne ograniczenia w zakresie biernego i czynnego prawa wyborczego (terytorialne), natomiast jeżeli chodzi o wstęp na posiedzenia Rady Gminy, to każdy obywatel ma prawo wstępu na posiedzenia tego organu. Do skargi skarżący załączył pismo z dnia [...] października 2016 r., którego treść dotyczyła innych informacji niż te, o których mowa w skardze.

W odpowiedzi na skargę Rektor Akademii Górniczo-Hutniczej [...] w K. wniósł o jej oddalenie w całości. W uzasadnieniu organ wskazał, że Akademia Górniczo-Hutnicza [...] w K. jest uczelnią publiczną, którą na mocy art. 66 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym na zewnątrz reprezentuje rektor. Organ wyjaśnił, że skarżący jest współtwórcą dobra niematerialnego pn. "Generator termoelektryczny wykorzystujący ciepło generowane przez elementy wypalonego paliwa jądrowego", które powstało w ramach prac badawczych prowadzonych wspólnie przez pracowników Wydziału [...] AGH, Instytutu [...] PAN, Narodowego Centrum [...] oraz samego Skarżącego Powyższy fakt został potwierdzony oświadczeniem podpisanym przez wszystkich współtwórców, w tym Skarżącego. Dalej organ podał, że skarżący od kilku lat "zasypuje" go różnego rodzaju pismami, z których wiele jest formułowanych w trybie wniosku o udzielenie informacji publicznej. W pismach kierowanych do Uczelni skarżący żąda informacji, które są mu doskonale znane, bowiem otrzymał je już wcześniej, nadto jako współuprawniony do patentu ma zawsze możliwość weryfikacji dokumentów go dotyczących w jednostce organizacyjnej AGH zajmującej się prawem własności intelektualnej, tj. Centrum Transferu Technologii AGH. W marcu 2016 r. skarżący wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na bezczynność Rektora AGH dotyczącą nieudzielenia mu informacji publicznej. W odpowiedzi na skargę organ przedłożył dowód na to, że skarżący żądane informacje otrzymał. Skarga została oddalona wyrokiem z dnia 18 października 2016 r. (sygn. akt II SAB/Kr 147/16). Jak podaje organ, skarżący w dniu [...] października 2016 r. złożył kolejny wniosek o udzielenie informacji publicznej. W pierwszej części wniosku zażądał szczegółowych informacji, którymi organ nie dysponuje w prostej formie. Są to więc informacje przetworzone w rozumieniu przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej. W drugiej części wniosku skarżący zażądał informacji o terminach posiedzeń Senatu AGH oraz umożliwienia mu udziału w nich. W odpowiedzi na to pismo organ poinformował skarżącego, że zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy informacji publicznej o charakterze przetworzonym udziela się w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego. Organ zobowiązał się jednocześnie do udostępnienia informacji po wykazaniu przez skarżącego szczególnej jej istotności dla interesu publicznego. Odnosząc się do żądania dopuszczenia skarżącego do udziału w posiedzeniach Senatu AGH organ wyjaśnił, że Statut AGH określa krąg osób uprawnionych do udziału w obradach Senatu, a jakiekolwiek inne niż wymienione w Statucie mogą uczestniczyć w posiedzeniach Senatu wyłącznie na zaproszenie Rektora. Przepis art. 3 ust. 1 pkt 3 ustawy nie dotyczy senatu uczelni, bowiem jego członkowie nie pochodzą z wyborów powszechnych. Wedle relacji organu, pismem z dnia [...] października 2016 r. skarżący wniósł o zweryfikowanie stanowiska organu z dnia [...] października 2016 r. oraz ponowił wniosek o udzielenie informacji publicznej, zaś pismem z dnia [...]października 2016 r. jeszcze raz zażądał udostępnienia informacji publicznej, tym razem w nieco innym zakresie. Skarżący był wielokrotnie informowany o możliwości zapoznania się z niezbędnymi mu jakoby informacjami osobiście w Centrum Transferu Technologii AGH. Uczelnia nie jest bowiem w stanie reagować na każde pismo skarżącego, który swym działaniem paraliżuje wręcz normalną jej działalność. Organ wyraził przypuszczenie, że "skarżący chyba sam się gubi w ilości i treści formułowanych wobec AGH wniosków", bowiem wniesiona skarga na bezczynność dotyczy wspomnianego wyżej wniosku z [...] października 2016 r. (złożonego w Sekretariacie Rektora w dn. [...].10.2016 r.), a treść skargi i sformułowane w niej zarzuty dotyczą wniosku z dnia [...] października 2016 r.. Powołując się zatem w skardze na wniosek złożony [...] października 2016 r. skarżący zarzuca organowi nieudzielenie mu informacji o posiedzeniach Senatu AGH oraz niedopuszczenie go do udziału w nich. Wniosek, na którym skarga na bezczynność została oparta, dotyczy czegoś zupełnie innego. W tym kontekście organ podtrzymał stanowisko, że skarżący nie posiada uprawnienia do uczestniczenia w posiedzeniach Senatu AGH, bowiem krąg osób uprawnionych ściśle określa Statut Uczelni, który nie przewiduje udziału w obradach publiczności. Odmowa skarżącemu udziału nie narusza przepisu art. 3 ust. 1 pkt 3, bo senat nie jest organem kolegialnym pochodzącym z powszechnych wyborów, jak choćby organy kolegialne samorządu terytorialnego. Odnosząc się do zarzutu niepoinformowania skarżącego o terminach posiedzeń Senatu AGH, organ wyjaśnił, że terminy te nie są z góry ustalone na cały rok akademicki, a wyznaczane doraźnie, o czym osoby uprawnione do udziału w obradach są powiadamiane imiennie drogą elektroniczną. Organ podał dodatkowo, że w listopadzie 2016 r. skarżący złożył kolejny wniosek o udzielenie informacji publicznej dotyczącej wynalazku, do którego skarżący jest współuprawniony. Są to informacje, którymi skarżący dysponuje od dawna, jednak Uczelnia po raz kolejny przesłała mu je pocztą elektroniczną w dniu [...] listopada 2016 r. W ocenie organu, postępowanie skarżącego jest nie tylko niezrozumiałe, ale też generuje niepotrzebne koszty, który skarżący winien ponieść. Do odpowiedzi na skargę organ załączył w szczególności pismo skarżącego z dn. [...].10.2016 r.; pismo organu z dn. [...].10.2016 r.; pisma skarżącego z dn. [...].10.2016 r.; [...].10.2016 r. i[...].10.2016 r.; Statut AGH; pismo skarżącego z dn. [...].11.2016 r. oraz wydruk dokumentów przesłanych skarżącemu pocztą elektroniczną.

Pełnomocnik skarżącego, w piśmie z dnia [...] kwietnia 2017 r., zarzuciła organowi rażącą obrazę art. 10 ust. 1 oraz art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1764) polegającą na nieudostępnieniu terminie 14 dni informacji publicznej – i wniosła o: 1) zobowiązanie Rektora Akademii Górniczo-Hutniczej [...] w K. do rozpoznania wniosku w terminie 7 dni od dnia uprawomocnienia się wyroku, 2) zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa z urzędu, według norm prawem przepisanych, 3) wymierzenie organowi grzywny na podstawie art. 149 § 2 w zw. z art. 149 § 1 p.p.s.a. W uzasadnieniu podniesiono, że Akademia Górniczo - Hutnicza [...] w K. jest uczelnią publiczną (art. 1 ust. 1 Statutu Uczelni). Tak więc jest podmiotem, o jakim mowa w art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 572) uczelnie, pełniąc misję odkrywania i przekazywania prawdy poprzez prowadzenie badań i kształcenie studentów, stanowią integralną część narodowego systemu edukacji i nauki. Tym samym, skoro uczelnia publiczna w zakresie realizacji zadań publicznych - edukacji jest podmiotem wskazanym w art. 4 ust. 1 u.d.i.p. jest zobowiązana do udzielania informacji publicznej w związku z wykonywanymi zadaniami publicznymi i faktem dysponowania majątkiem publicznym. Dalej pełnomocnik skarżącego wyjaśniła, że przedmiotem wniosku skarżącego była informacja o terminach posiedzeń Senatu AGH oraz umożliwienie dostępu do tych posiedzeń. Organ przyznał, że nie poinformował skarżącego o terminach posiedzeń, ponieważ stwierdził, iż nie są one z góry ustalone na cały rok akademicki, a wyznaczane doraźnie, o czym osoby uprawnione do udziału w obradach są powiadamiane imiennie drogą elektroniczną. Odnośnie uczestnictwa w posiedzeniach Senatu stwierdzono, że skarżący nie posiada uprawnienia do uczestniczenia w posiedzeniach Senatu AGH, bowiem krąg osób uprawnionych ściśle określa Statut Uczelni, który nie przewiduje udziału w obradach publiczności. Stanowisko Rektora Akademii Górniczo - Hutniczej [...]w K. jest – w ocenie skarżącego – nieprawidłowe, gdyż wbrew powyższemu, informacje objęte wnioskiem M. B. podlegają udostępnieniu w świetle przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej. W orzecznictwie przyjęto bowiem, że informację publiczną stanowi każda informacja wytworzona przez szeroko rozumiane władze publiczne oraz osoby pełniące funkcje publiczne, a także inne podmioty, które tę władzę realizują bądź gospodarują mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa w zakresie tych kompetencji. Taki charakter ma również wiadomość niewytworzona przez podmioty publiczne, lecz odnosząca się do tych podmiotów. Zdaniem skarżącego, informacja o terminach posiedzeń organu kolegialnego uczelni, jakim jest Senat, stanowi przedmiot informacji publicznej, w świetle art. 6 pkt 3 a u.p.i.p., gdyż dotyczy trybu działania władz publicznych. W tym kontekście powołano wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 6 maja 2009 r., sygn. akt IV SAB/Wr 4/09, w którym Sąd stwierdził, że skoro stosowne organy uczelni wykonują zadania władzy publicznej, to ich działalność podlega ustawie o dostępie do informacji publicznej. W konsekwencji protokoły posiedzeń władz kolegialnych uczelni są dokumentami wytworzonymi przez szeroko rozumiane władze publiczne. A zatem jako odnoszące się do działania podmiotów publicznych stanowią informacje publiczną w rozumieniu ustawy. Informacją jest nie tylko prawo do informacji przetworzonej, ale też prawo wglądu do dokumentów /akt, materiałów/ będących w posiadaniu tego organu. Następnie pełnomocnik skarżącego argumentuje, że skoro uczelnia ma obowiązek udostępnić protokoły posiedzeń Senatu, to tym bardziej winna udzielić informacji o terminach posiedzeń umożliwiając udział w tych posiedzeniach. Biorąc pod uwagę realia funkcjonowania wyższej uczelni nie sposób uznać – zdaniem skarżącego – aby posiedzenia Senatu były organizowane doraźnie. W ocenie skarżącego, wiadomym jest, że posiedzenia Senatu uczelni takiej jak AGH w K. odbywają się regularnie, w określone dni, zwykle z wcześniej ustaloną częstotliwością. Jednakże nawet jeżeli by tak nie było, jak wynika z odpowiedzi na skargę, organ winien był poinformować skarżącego o najbliższym posiedzeniu Senatu, którego termin z pewnością był znany. W konsekwencji brak było również podstaw do odmowy skarżącemu udziału w posiedzeniu Senatu. Skoro bowiem udostępnieniu podlega informacja publiczna o zasadach funkcjonowania Uczelni, to powinien być także możliwy udział w posiedzeniu organu Uczelni, który rozpatruje sprawy istotne dla Uczelni. Ponadto skarżący domagał się wyłącznie dopuszczenia do udziału w posiedzeniu Senatu w charakterze publiczności, natomiast nie domagał się udziału w posiedzeniach Senatu Uczelni z głosem doradczym. Niezależnie od powyższego Senat AGH jest – zdaniem skarżącego – organem pochodzącym z wyborów powszechnych, a co za tym idzie skarżący winien mieć dostęp do jego posiedzeń.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 i ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 1647, ze zm.) w zw. z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm. dalej p.p.s.a.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej. Wspomniana kontrola sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. W myśl art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. kontrola ta obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a. W tym zakresie przedmiotem sądowej kontroli nie jest określony akt lub czynność organu administracji, lecz ich brak w sytuacji, gdy organ miał obowiązek podjąć działanie w danej formie i w określonym przez prawo terminie. Instytucja skargi na bezczynność organu ma na celu ochronę praw strony przez doprowadzenie do wydania w sprawie rozstrzygnięcia lub podjęcia innej czynności dotyczącej uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Rozpoznając skargę na bezczynność, sąd kontroluje jedynie, czy w sprawie zaistniał stan bezczynności, tzn. czy organ podjął określone czynności i załatwił sprawę na danym etapie postępowania. Zgodnie z art. 149 § 1 p.p.s.a. Sąd, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1–4 albo na przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 4a: 1) zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu, interpretacji albo do dokonania czynności; 2) zobowiązuje organ do stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa; 3) stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania. Z kolei § 1a powołanego przepisu stanowi, że jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Wedle § 1b art. 149 Sąd, w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1 i 2, może ponadto orzec o istnieniu lub nieistnieniu uprawnienia lub obowiązku, jeżeli pozwala na to charakter sprawy oraz niebudzące uzasadnionych wątpliwości okoliczności jej stanu faktycznego i prawnego. Wedle § 2 art. 149 Sąd, w przypadku, o którym mowa w § 1, może ponadto orzec z urzędu albo na wniosek strony o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 lub przyznać od organu na rzecz skarżącego sumę pieniężną do wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6. Natomiast w razie nieuwzględnienia skargi w całości albo w części sąd oddala skargę odpowiednio w całości lub w części (art. 151 p.p.s.a.).

Na zasadzie art. 119 pkt 4 oraz art. 120 p.p.s.a., jeżeli przedmiotem skargi jest bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania, sprawa może być rozpoznana w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w składzie trzech sędziów. Artykuł 21 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 1764, dalej u.d.i.p) przewiduje stosowanie do skarg rozpatrywanych w postępowaniach o udostępnienie informacji publicznej przepisów p.p.s.a.

Odnosząc się do kwestii dopuszczalności skargi, zauważyć należy, że skarga do sądu administracyjnego na bezczynność organu w przedmiocie dostępu do informacji publicznej nie wymaga poprzedzenia jej środkiem zaskarżenia wskazanym w art. 52 p.p.s.a. Zgodnie bowiem z treścią art. 16 ust. 1 i 2 u.d.i.p. przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej k.p.a.) stosuje się jedynie do decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenia postępowania o udostępnienie informacji publicznej. W związku z tym przepisy k.p.a. nie mają zastosowania w zakresie pozostałych czynności podejmowanych przez organ na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej, w tym do czynności materialno-technicznych w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a., natomiast u.d.i.p. nie wskazuje dodatkowych środków prawnych przeciwko czynnościom podejmowanym w ramach jej realizacji, za wyjątkiem art. 16 ust. 1 i 2 tej ustawy. W konsekwencji przyjąć należy, że skarga na bezczynność w zakresie udzielenia informacji publicznej jest dopuszczalna bez wzywania właściwego organu do usunięcia naruszenia prawa, a ponadto nie są wiążące żadne terminy do jej skutecznego wniesienia do sądu administracyjnego.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 u.d.i.p. obowiązane do udostępniania informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności: 1) organy władzy publicznej; 2) organy samorządów gospodarczych i zawodowych; 3) podmioty reprezentujące zgodnie z odrębnymi przepisami Skarb Państwa; 4) podmioty reprezentujące państwowe osoby prawne albo osoby prawne samorządu terytorialnego oraz podmioty reprezentujące inne państwowe jednostki organizacyjne albo jednostki organizacyjne samorządu terytorialnego; 5) podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów. Rektor Akademii Górniczo – Hutniczej [...] w K. jest w świetle powołanego przepisu podmiotem obowiązanym do udostępniania informacji publicznej, co też nie jest kwestionowane przez żadną ze stron niniejszego postępowania.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 3 u.d.i.p. prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienie do dostępu do posiedzeń kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów. W myśl art. 7 ust. 1 pkt 3 u.d.i.p. udostępnianie informacji publicznych następuje w szczególności w drodze wstępu na posiedzenia organów, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 3, i udostępniania materiałów, w tym audiowizualnych i teleinformatycznych, dokumentujących te posiedzenia. Z kolei art. 18 ust. 1 stanowi, że posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów są jawne i dostępne. Organy te – zgodnie z ust. 3 powołanego przepisu – są obowiązane zapewnić lokalowe lub techniczne środki umożliwiające wykonywanie prawa, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 3. W miarę potrzeby zapewnia się transmisję audiowizualną lub teleinformatyczną z posiedzeń organów, o których mowa w ust. 1. Ograniczenie dostępu do posiedzeń organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów z przyczyn lokalowych lub technicznych nie może prowadzić do nieuzasadnionego zapewnienia dostępu tylko wybranym podmiotom (art. 18 ust. 4 u.d.i.p.).

Kolegialnymi organami władzy publicznej pochodzącymi z powszechnych wyborów, w rozumieniu powyższych przepisów, są: Sejm i Senat, rada gminy, rada powiatu i sejmik województwa, a w przypadku samorządowych jednostek pomocniczych – zebranie wiejskie, rada dzielnicy i rada osiedla (por. I. Kamińska, M. Rozbicka – Ostrowska, "Ustawa o dostępie do informacji publicznej. Komentarz" – komentarz do art. 3, teza 3, LEX/el.).

W świetle przepisów ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 1842 ze zm.) senat jest organem kolegialnym uczelni publicznej, którego skład i kompetencje określa statut uczelni z wyjątkiem spraw uregulowanych w ustawie (art. 61 ust. 1 i art. 62 ust. 1). Statut Akademii Górniczo – Hutniczej [...] w K. (tekst jednolity z dnia 24 czerwca 2015 r.) stanowi, że w skład Senatu wchodzą: 1) Rektor jako jego przewodniczący; 2) prorektorzy; 3) dziekani wydziałów; 4) przedstawiciele poszczególnych grup społeczności akademickiej wybrani zgodnie z ordynacją wyborczą. Z głosem doradczym w posiedzeniach Senatu biorą udział: 1) kanclerz; 2) kwestor; 3) dyrektorzy innych niż wydział podstawowych jednostek organizacyjnych; 4) dyrektor Biblioteki Głównej; 5) przewodniczący Konwentu; 6) przedstawiciele związków zawodowych działających w Uczelni, po jednym z każdego związku; 7) rektorzy Uczelni poprzednich kadencji; 8) przedstawiciel Rady Seniorów; 9) przewodniczący Zarządu Głównego Stowarzyszenia Wychowanków AGH; 10) inne osoby zaproszone przez Rektora (art. 11 ust. 1 i 4). Artykuł 12 Statutu określa, że Senat rozpatruje każdą sprawę, którą uzna za istotną dla Uczelni, i dalej wymienia katalog spraw należących – w szczególności – do kompetencji Senatu.

Senat Akademii Górniczo – Hutniczej [...] w K. jest zatem kolegialnym organem władzy w ramach uczelni publicznej czy też – patrząc z perspektywy prawa administracyjnego – kolegialnym organem zakładu administracyjnego. Nie jest natomiast kolegialnym organem władzy publicznej w rozumieniu art. 3. ust. 1. pkt 3 u.d.i.p. Część składu Senatu – "przedstawiciele poszczególnych grup społeczności akademickiej" – pochodzi wprawdzie z wyborów, ale nie są to wybory powszechne, o których mowa w powołanym przepisie u.d.i.p. Z organami objętymi hipotezą art. 3 ust. 1 pkt 3 u.d.i.p. Senat Akademii Górniczo – Hutniczej [...] w K. łączy jedynie cecha kolegialności.

Senat uczelni publicznej, w tym Senat Akademii Górniczo – Hutniczej [...] w K., nie jest "kolegialnym organem władzy publicznej pochodzącym z powszechnych wyborów", a zatem nie można – z powołaniem się na przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej – domagać się dostępu do jego posiedzeń. Nawiązując do argumentacji skarżącego, należy podkreślić, że konkluzja ta dotyczy nie tylko dostępu rozumianego jako udział w posiedzeniu z możliwością zabierania głosu, ale także dostępu rozumianego jako udział w posiedzeniu w charakterze publiczności.

Odnosząc się do wniosku skarżącego o udzielenie informacji o terminach posiedzeń Senatu Akademii Górniczo – Hutniczej [...] w K. oraz stanowiska organu w tej mierze, należy wpierw zauważyć, że wspomniane terminy potencjalnie mogą stanowić przedmiot informacji publicznej w rozumieniu art. 1 ust. 1 i art. 6 ust. 1 u.d.i.p. Dotyczy to terminów, w których posiedzenia już się odbyły (ale ich podania skarżący się nie domagał, co wynika z użycia przez skarżącego czasu przyszłego zarówno we wniosku, jak i w skardze), oraz terminów, w których posiedzenia mają się odbyć – przy czym w tym drugim przypadku o informacji publicznej można mówić tylko wtedy, gdy są one ustalone. I w tym zakresie zarysował się między stronami spór: organ utrzymuje bowiem, że terminy posiedzeń Senatu nie są z góry ustalone i są wyznaczane doraźnie, zaś skarżący to wyjaśnienie kwestionuje; w ocenie skarżącego, wiadomym jest, że posiedzenia Senatu uczelni takiej jak AGH w K. odbywają się regularnie, w określone dni, zwykle z wcześniej ustaloną częstotliwością.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 Statutu Akademii Górniczo – Hutniczej [...] w K. posiedzenia Senatu zwołuje Rektor, z własnej inicjatywy lub na wniosek co najmniej 25% statutowego składu Senatu, z podaniem porządku obrad w zawiadomieniu o posiedzeniu, przesyłanym co najmniej tydzień przed posiedzeniem; porządek ten może być zmieniony i uzupełniony przez Senat. Uchwały Senatu mogą być podejmowane tylko wtedy, gdy informację o nich zawiera porządek obrad zatwierdzony na początku posiedzenia. Z kolei ust. 2 tego przepisu stanowi, że w wyjątkowych przypadkach, dla omówienia konkretnego zagadnienia, Rektor może zwołać posiedzenie Senatu w trybie pilnym. Obecność członka Senatu na posiedzeniach jest obowiązkowa. O przyczynach planowanej nieobecności należy powiadomić Rektora przed posiedzeniem. Osoba biorąca za zgodą Rektora udział w posiedzeniu Senatu w zastępstwie nieobecnego członka Senatu nie może głosować w jego imieniu.

W ocenie Sądu powołane uregulowanie potwierdza wyjaśnienia organu, w świetle których terminy posiedzeń Senatu nie są z góry ustalone, lecz wyznaczane doraźnie, a osoby uprawnione do udziału w obradach są powiadamiane imiennie drogą elektroniczną. Wszak w art. 14 ust. 1 Statutu mowa właśnie o zawiadomieniu o konkretnym posiedzeniu, a nie o posiedzeniach czy też o harmonogramie posiedzeń. Dodać też warto, że ustawowe i statutowe kompetencje Senatu obejmują tylko sprawy o szczególnym znaczeniu, które nie są związane z bieżącym administrowaniem czy zarządzaniem Uczelnią, co sprawia, że częstotliwość jego posiedzeń nie musi być duża. Bieżące sprawy należą do kompetencji organów jednoosobowych oraz do rad podstawowych jednostek organizacyjnych Uczelni (rad wydziałów).

Skoro terminy przyszłych posiedzeń Senatu Akademii Górniczo – Hutniczej [...] w K. nie są z góry ustalone i tym samym nie są znane, nie można organowi zarzucić bezczynności w ich udostępnieniu; nie można organowi zarzucić bezczynności w zakresie udostępnienia informacji, która nie istnieje. Niepodobna również przyjąć, by wniosek skarżącego niejako na przyszłość obligował organ do zawiadamiania skarżącego o każdym kolejnym terminie posiedzenia Senatu, ilekroć będzie on ustalony. Nie ma też, w ocenie Sądu, dostatecznych podstaw do przyjęcia, że w czasie złożenia przez skarżącego wniosku jakiś konkretny, jednostkowy termin posiedzenia był ustalony i organowi znany.

Mając powyższe na względzie, na podstawie art. 151 p.p.s.a., Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.