drukuj    zapisz    Powrót do listy

6271 Ochrona cudzoziemca, w tym nadawanie statusu uchodźcy, azyl, zezwolenie na pobyt tolerowany i ochrona czasowa, Wstrzymanie wykonania aktu, Inne, Odmówiono wstrzymania wykonania decyzji, IV SA/Wa 697/15 - Postanowienie WSA w Warszawie z 2015-03-23, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

IV SA/Wa 697/15 - Postanowienie WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2015-03-23  
Data wpływu
2015-02-23
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Teresa Zyglewska /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6271 Ochrona cudzoziemca, w tym nadawanie statusu uchodźcy, azyl, zezwolenie na pobyt tolerowany i ochrona czasowa
Hasła tematyczne
Wstrzymanie wykonania aktu
Skarżony organ
Inne
Treść wyniku
Odmówiono wstrzymania wykonania decyzji
Powołane przepisy
Dz.U. 2012 poz 270 art. 61 par. 3
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Teresa Zyglewska po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku V. Z. o wstrzymanie wykonania decyzji Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w sprawie ze skargi V. Z. na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy nadania statusu uchodźcy postanawia: oddalić wniosek.

Uzasadnienie

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] wniósł V. Z. W skardze wniósł o wstrzymanie wykonania decyzji Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] października 2014 r. nr [...] o odmowie nadania statusu uchodźcy i odmowie udzielenia ochrony uzupełniającej, utrzymanej w mocy decyzją z dnia [...] grudnia 2014 r. W uzasadnieniu wniosku skarżący wskazał, że wydanie i doręczenie tej decyzji skutkuje uznaniem pobytu skarżącego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej za nielegalny i w związku z tym będzie on musiał opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, co narazi skarżącego i jego rodzinę na doznanie poważnej krzywdy. Nieopuszczenie terytorium Rzeczypospolitej Polskiej będzie groziło wszczęciem postępowania o zobowiązanie do powrotu, podczas gdy opuszczenie terytorium Rzeczypospolitej Polskiej będzie skutkowało naruszeniem jego praw podstawowych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z zasadą przyjętą w art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) zwanej dalej "p.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania decyzji czy postanowienia. Natomiast w myśl art. 61 § 3 tej ustawy, po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeśli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.

Powyższy przepis zawiera dwie przesłanki warunkujące wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia, mianowicie niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Katalog tych przesłanek jest więc zamknięty. Na etapie rozpoznania wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji lub postanowienia Sąd nie bada zasadności samej skargi.

Z treści powołanego art. 61 § 3 p.p.s.a. wynika, że to strona, która żąda "ochrony tymczasowej" jest zobowiązana do wskazania przesłanek jej zastosowania. Oczywiście, na etapie rozpoznawania wniosku o wstrzymanie wykonania postanowienia sąd powinien wziąć pod rozwagę wszelkie okoliczności, jednak przyjęcie takiego poglądu nie może prowadzić do całkowitego zwolnienia strony z podania jakichkolwiek przyczyn mających uzasadniać wstrzymanie wykonania i w konsekwencji do przerzucania w całości ciężaru wskazania tych przesłanek na sąd administracyjny.

Podkreślenia wymaga, że uzasadnienie wniosku o wstrzymanie wykonania postanowienia nie stanowi wymogu formalnego, lecz jest materialnoprawną argumentacją wniosku. Dlatego treść uzasadnienia wniosku nie podlega badaniu pod względem formalnym i ewentualnemu wezwaniu do jego uzupełnienia, natomiast jest oceniana z punktu widzenia zasadności wniosku.

Cudzoziemiec, któremu odmówiono nadania statusu uchodźcy lub udzielenia ochrony uzupełniającej jest obowiązany opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja w powyższym przedmiocie stała się ostateczna, a w przypadku wydania decyzji przez organ wyższego stopnia, od dnia, w którym decyzja ostateczna została cudzoziemcowi doręczona (art. 299 ust. 6 pkt 2 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach – Dz. U. z 2013 r. poz. 1650 ze zm.), opuszczenie terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez cudzoziemca ma jednak charakter dobrowolny. Jeśli tego nie uczyni w określonym terminie, zostanie wszczęte postępowanie w przedmiocie zobowiązania cudzoziemca do powrotu (art. 302 ust. 1 pkt 16 powołanej ustawy) i wydane rozstrzygnięcie. W aktualnym stanie prawnym niewykonanie obowiązku opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej we wskazanym terminie nie stanowi bezpośredniej przesłanki do przymusowego wydalenia [jak przewidywał to art. 95 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2011 r. Nr 264, poz. 1573 ze zm.) w zw. z art. 48 ust. 3 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2012 r., poz. 680 ze zm.)], lecz jest podstawą do wydania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu (jak wynika z art. 302 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach), która podlega przymusowemu wykonaniu (art. 329 tej samej ustawy).

Skarżący, wnosząc o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, powołał się na możliwe skutki wydalenia jego i jego rodziny z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Podkreślić należy, że zaskarżona decyzja o odmowie nadania statusu uchodźcy nie zawiera rozstrzygnięcia w postaci orzeczenia o wydaleniu skarżącego z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a bezpośrednim jej skutkiem nie jest wydalenie skarżącego. Jak to wyżej wykazano, nie ma zatem prawnej możliwości wstrzymania wykonania wydalenia skarżącego czy nawet zobowiązania do powrotu, gdy przedmiotem postępowania jest decyzja o odmowie nadania statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej i odmowie udzielenia ochrony uzupełniającej.

Skarżący nie przedstawił innych argumentów, który nie odnosiłyby się do skutku w postaci wydalenia go wraz z rodziną z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Tym samym skarżący nie uzasadnił swojego żądania wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Argumenty przywoływane w uzasadnieniu zarzutów skargi w żaden sposób nie przemawiają za wstrzymaniem wykonania aktu, nie wskazują też, by okoliczności sprawy mogły spowodować zaistnienie ustawowej przesłanki warunkującej wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

W tym stanie rzeczy na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., należało orzec jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt