drukuj    zapisz    Powrót do listy

, Dostęp do informacji publicznej, Minister Edukacji i Nauki, Stwierdzono nieważność zaskarżonej decyzji, II SA/Wa 1597/14 - Wyrok WSA w Warszawie z 2015-01-08, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Wa 1597/14 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2015-01-08 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2014-09-05
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Andrzej Kołodziej /sprawozdawca/
Anna Mierzejewska /przewodniczący/
Ewa Pisula-Dąbrowska
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Skarżony organ
Minister Edukacji i Nauki
Treść wyniku
Stwierdzono nieważność zaskarżonej decyzji
Powołane przepisy
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art. 16 ust. 1 i 2
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Dz.U. 2012 poz 270 art. 145 par. 1 pkt 2, art. 152
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity.
Dz.U. 2000 nr 98 poz 1071 art. 156 par. 1 pkt 2
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r.- Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Mierzejewska, Sędziowie WSA Ewa Pisula-Dąbrowska, Andrzej Kołodziej (spr.), , Protokolant specjalista Elwira Sipak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi B. S. na decyzję Ministra Edukacji Narodowej z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej na wniosek z dnia [...] marca 2014 r. 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości; 3. zasądza od Ministra Edukacji Narodowej na rzecz skarżącego B. S. kwotę 200 (dwieście) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wnioskiem w formie elektronicznej z dnia [...] marca 2014 r. B. S. zwrócił się do Dyrektora Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej w P. o udostępnienie w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, informacji w zakresie osiąganych przez młodzież wyników ze sprawdzianu po szóstej klasie szkoły podstawowej z województw podległych OKE w P. za lata 2004 – 2013, według wzorca stanowiącego załącznik do wniosku – w formie Excel. Nadmienił również, że na podstawie tych informacji zamierza przeprowadzić szczegółowe badania na temat wpływu wieku biologicznego dziecka na jego wyniki ze sprawdzianu.

Z kolei we wniosku z dnia [...] marca 2014 r. przesłał do organu nowy wzór wnioskowanych danych, na podstawie którego dane otrzymał już z OKE w G.

W piśmie z dnia 25 marca 2014 r. OKE w P. poinformowała wnioskodawcę, że żądane informacje wymagają przekształcenia w formę wskazaną we wniosku, mogą być one udostępnione po spełnieniu warunków określonych w art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz art. 15 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Wezwała ponadto wnioskodawcę do wykazania istotności żądanych informacji dla interesu publicznego w terminie 7 dni od otrzymania pisma, pod rygorem umorzenia postępowania.

W odpowiedzi z dnia 4 kwietnia 2014 r. B.S. stwierdził, że jest pierwszą osobą, która w sposób profesjonalny zamierza zbadać (już prawie zbadał) problem wpływu wieku biologicznego dziecka w okresie rozpoczynania obowiązku szkolnego, na jego wyniki ze sprawdzianu/egzaminu.

Dyrektor Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej w P. decyzją nr [...] z dnia [...] kwietnia 2014 r., na podstawie art. 16 ust. 1 w związku z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), odmówił udostępnienia żądanych informacji stanowiących informację przetworzoną wobec niewykazania przez wnioskodawcę istnienia szczególnej istotności udostępnienia przetworzonej informacji dla interesu publicznego.

W odwołaniu od powyższej decyzji wniesionym drogą elektroniczną B. S. podał, że przypadkowo natrafił w internecie na pracę dra hab. prof. Instytutu Badań Edukacyjnych R. Dolaty i dra A. Pokropka z IBE, zatytułowaną: "Czy warto urodzić się w styczniu? Wiek biologiczny a wyniki egzaminacyjne", w której autorzy sugerują, iż 7-latki urodzone w grudniu osiągają od 7-latków urodzonych w styczniu o około 2,5 – 3% gorsze wyniki ze sprawdzianu po 6-tej klasie. Odwołujący wskazał, iż mając na względzie protesty rodziców w sprawie obniżenia obowiązku wieku szkolnego, działając w najlepiej rozumianym interesie publicznym, postanowił przygotować i przedstawić publicznie opracowanie zatytułowane: "Hipoteza – z 6-latkami będzie dużo gorzej niż się myśli/zakłada". Podniósł również, że odmowa udostępnienia żądanych danych narusza wolność badań naukowych zagwarantowaną w art. 73 Konstytucji RP.

Wniósł w związku z powyższym o uchylenie zaskarżonej decyzji i doprowadzenie do udostępnienia wnioskowanych informacji.

Minister Edukacji Narodowej, po rozpatrzeniu odwołania, decyzją nr [...] z dnia [...] lipca 2014 r., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267) oraz art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu podał, że z uwagi na brak na stronie internetowej OKE w P. danych ujętych w formie i według kryterium określonego w załączniku do wniosku, a także brak takich danych w zasobach OKE, żądana informacja na charakter informacji przetworzonej w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Wskazał również, że nie dopatrzył się istnienia interesu uzasadniającego udzielenie żądanej informacji publicznej, która byłaby przez wnioskodawcę wykorzystana do usprawnienia działania OKE w P., czy też innych organów. Powołał się nadto na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 czerwca 2011 r., sygn.. akt I OSK 279/11, zgodnie z którym "1. Praca naukowa leży w sferze interesu prywatnego, gdyż ewentualne jej sfinalizowanie w postaci pracy doktorskiej nie oznacza, że praca ta zostanie szerzej opublikowana i co więcej wykorzystana przez właściwe organy.

2. Odmowy udostępnienia informacji publicznej przetworzonej nie można utożsamiać z ograniczeniem wolności badań naukowych, o której mowa w art. 73 Konstytucji. Wolność badań naukowych nie oznacza, że ciężar prowadzonych badań można przerzucić na organy administracji publicznej, domagając się przeprowadzenia przez nie działań badawczych, analitycznych w oparciu o posiadaną informację. Należy tutaj wyraźnie rozróżnić dostęp do informacji publicznej od udostępnienia materiałów źródłowych do badań".

W skardze na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie B. S. zarzucił jej naruszenie art. 7 w związku z art. 3, art. 61 ust. 2 Konstytucji RP i art. 1 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1, art. 2 ust. 1 i ust. 2 oraz art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej w związku z art. 73 Konstytucji RP, poprzez odmowę udostępnienia informacji publicznej na temat zanonimizowanych wyników uczniów szkół podstawowych ze sprawdzianu po 6-tej klasie, podległych Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej w P. Jednocześnie wniósł o zobowiązanie organu do wykonania jego wniosku o udostępnienie informacji publicznej z dnia [...] marca 2014 r., skorygowanego w dniu [...] marca 2014 r. (okólnikiem nr 2) oraz o zobowiązanie organu do uznania wnioskowanej informacji publicznej za informację nieprzetworzoną, a nadto o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu podniósł w szczególności, że zgodnie z art. 7 Konstytucji RP, organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa. W związku z tym wszystkie okręgowe komisje egzaminacyjne działają na podstawie tych samych przepisów prawa.

Skarżący wskazał, że na osiem komisji okręgowych tylko Okręgowa Komisja Egzaminacyjna w P. odmówiła udostępnienia żądanych informacji, pozostałe siedem udostępniły je sprawnie, szybko i bezproblemowo, nie uznały ich przy tym za informację przetworzoną. Podtrzymał także swoje stanowisko, że badania naukowe są szczególnie istotne dla interesu publicznego.

W odpowiedzi na skargę Minister Edukacji Narodowej wniósł o jej oddalenie z argumentacją faktyczną oraz prawną przedstawioną w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości m.in. przez kontrolę działalności administracji publicznej, a kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Ponadto w myśl art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej "Ppsa", sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skarga oceniana w świetle powyższych kryteriów zasługuje na uwzględnienie, jednakże z powodów innych, aniżeli podniesione w zarzutach skargi.

Stosownie do przepisu art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 782), dalej "udip", odmowa udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenie postępowania o udostępnienie informacji publicznej w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 przez organ władzy publicznej następuje w drodze decyzji.

Natomiast w myśl art. 16 ust. 2 udip, do decyzji, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego (...).

Powyższe mogłoby sugerować, że przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.), dalej "kpa", mają zastosowanie tylko do decyzji i uzasadnienia, co oznacza, że taka decyzja musi zawierać wszystkie niezbędne elementy wymienione w art. 107 § 1 kpa, a nadto uzasadnienie decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej powinno spełniać wymogi określone w art. 107 § 3 kpa, oprócz wskazanych dodatkowo w art. 16 ust. 2 pkt 2 udip.

W ocenie Sądu takie rozumienie omawianego przepisu jest zbyt wąskie i należy przyjąć, że do odwołania także winny być stosowane przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, jednakże z uwzględnieniem art. 16 ust. 2 pkt 1 udip, określającego 14-dniowy termin do rozpoznania odwołania.

W przepisie art. 63 § 1 kpa stanowi się, że podania (żądania, wyjaśnienia, odwołania, zażalenia) mogą być wnoszone pisemnie, telegraficznie, za pomocą telefaksu lub ustnie do protokołu, a także za pomocą innych środków komunikacji elektronicznej przez elektroniczną skrzynkę podawczą organu administracji publicznej utworzoną na podstawie ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.

Ponadto zgodnie z art. 63 § 3a kpa, podanie wniesione w formie dokumentu elektronicznego powinno:

1) być uwierzytelnione przy użyciu mechanizmów określonych w art. 20a ust. 1 albo ust. 2 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne

oraz

2) zawierać dane w ustalonym formacie, zawartym we wzorze podania określonym w odrębnych przepisach, jeżeli te przepisy nakazują wnoszenie podań według określonego wzoru.

W niniejszej sprawie odwołanie od decyzji Dyrektora Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej w P. nr [...] z dnia [...] kwietnia 2014 r. B.S. wniósł drogą mailową, czyli za pomocą innego środka komunikacji elektronicznej, bez własnoręcznego podpisu. Z informacji organu zawartych w piśmie z dnia 25 września 2014 r. wynika, że odwołanie powyższe nie było uwierzytelnione, zgodnie z wymogami określonymi w przepisie art. 63 § 3a pkt 1 kpa. Jednocześnie z akt sprawy nie wynika, by organ odwoławczy wzywał skarżącego do uzupełnienia braku formalnego odwołania poprzez jego podpisanie, pod rygorem pozostawienia go bez rozpoznania.

Jak przyjmuje się w doktrynie, rozpoznanie odwołania nie podpisanego przez stronę, stanowi przypadek braku podstawy prawnej do wydania decyzji, skutkujący stwierdzeniem jej nieważności (art. 156 § 1 pkt 2 kpa) (zob. B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego, Komentarz, C.H.Beck. 2005, 7 wydanie, s. 733).

W tej sytuacji Sąd nie miał możliwości merytorycznej oceny zarzutów skargi, będąc zobligowany do stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji.

Mając powyższe na względzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 145 § 1 pkt 2 Ppsa w związku z art. 156 § 1 pkt 2 kpa, orzekł jak w sentencji wyroku. O wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji orzeczono w oparciu o art. 152, zaś o kosztach po myśli art. 200 i art. 205 § 1 powołanej ustawy.



Powered by SoftProdukt