Postanowieniem z dnia 4 lipca 2008 r., sygn. akt I SA/Łd 339/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odmówił I. K. wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 31 grudnia 2007 r., nr [...].
W ocenie Sądu I instancji wskazane przez skarżącą okoliczności mające uzasadniać wstrzymanie wykonania decyzji, wyrażone dość ogólnikowymi stwierdzeniami, tj. brak jakiegokolwiek dochodu, środków na utrzymanie i oszczędności, okoliczność posiadania statusu osoby bezrobotnej, bez prawa do zasiłku, fakt bycia osobą samotną, ogromna wysokość należnego podatku, a także okoliczność wstrzymania wykonania przez organ odwoławczy wcześniejszych decyzji w tej sprawie, nie uprawdopodobniły zaistnienia przesłanek wynikających z art. 61 § 3 zdanie pierwsze ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. 2002 r. nr 153, poz. 1270 ze zm.) (dalej; u.p.p.s.a.). WSA podkreślił, że brak dochodu, majątku, lokat oraz rachunków bankowych uniemożliwia skuteczne zastosowanie przez organ egzekucyjny środka egzekucyjnego poprzez zajęcie wynagrodzenia za pracę czy rachunku. W konsekwencji obawa skarżącej powstania ewentualnej szkody czy nieodwracalnych skutków poprzez pozbawienie jej środków egzystencji (których i tak nie posiada) w razie wykonania decyzji nie jest obiektywnie rzecz oceniając realna.
W zażaleniu na powyższe postanowienie ponownie wniesiono o wstrzymanie zaskarżonej decyzji. Wskazano, że decyzja ta ujemnie wpłynęła na stan psychiczny Iwony Knapik, czego efektem jest trwanie w "letargu".
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Według Naczelnego Sądu Administracyjnego w rozpoznawanej sprawie Sąd I instancji prawidłowo rozpoznał wniosek I. K. o wstrzymanie wykonania decyzji Dyrektora Izby Skarbowej i słusznie odmówił udzielenia ochrony tymczasowej. Sąd trafnie bowiem zauważył, że strona wnioskująca nie posiada majątku, dochodu czy choćby rachunku bankowego. Stan taki uniemożliwia przeprowadzenie skutecznej egzekucji, wobec czego w sprawie nie zachodzi żadna z przesłanek wskazanych w art. 61 § 3 u.p.p.s.a., tj. niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Nie można zatem uznać, że odmowa wstrzymania zaskarżonej decyzji będzie miała jakikolwiek wpływ na stan majątku (skoro go nie ma) wnioskującej a tym samym na jej stan zdrowia.
Z przytoczonych wyżej względów Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 1 i 2 u.p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.
