Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Stefan Kłosowski, Sędzia WSA Maria Mysiak, Protokolant starszy sekretarz sądowy Anita Jałoszyńska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 7 lipca 2016 r. sprawy ze skargi E. G. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w S. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nałożenia obowiązku wykonania określonych czynności lub robót budowlanych w celu doprowadzenia wykonanych robót budowlanych do stanu zgodnego z prawem oddala skargę.

PINB po zapoznaniu się z treścią przedłożonej opinii technicznej samowolnie wykonanych robót budowlanych, decyzją z dnia [...] r., nr [...] , wydaną na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, odmówił nałożenia na inwestorów I. i L. J. obowiązku wykonania określonych czynności lub robót budowlanych w celu doprowadzenia samowolnie wykonanych robót budowlanych związanych z przebudową w elewacji ogrodowej, w poziomie parteru, trzech otworów okiennych w budynku mieszkalnym przy ul. [...] , do stanu zgodnego z prawem.

Od ww. decyzji odwołała się E. G. - współwłaścicielka nieruchomości przy ul. [...] zarzucając zaskarżonej decyzji naruszenie art. 7, 8, 77 § 1, 80, 107 § 3 K.p.a. i art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo budowlane. Strona wskazała, iż organy administracji publicznej obowiązane są do działania na podstawie przepisów prawa i winny dokonać oceny i podjąć rozstrzygnięcie w oparciu o przepisy obowiązujące w dniu wydania decyzji. Jej zdaniem, organ powiatowy nie uwzględnił faktu umieszczenia przedmiotowego budynku w gminnej ewidencji zabytków i miało to istotne znaczenie dla prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy, bowiem zabytki ujęte w gminnej ewidencji zabytków korzystają z takiej samej ochrony jak te, które zostały wpisane do rejestru zabytków i korzystają z ochrony konserwatora.

Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r., poz.23) oraz art. 51 ust. 1 pkt 2 i art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jednolity: Dz. U. z 2013r, poz.1409 z późn. zm.), utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu decyzji organ II instancji wskazał, że z akt sprawy wynika,

iż pismem z dnia 25.11.2002 r. Wydział Administracji Budowlanej Urzędu Miejskiego

przekazał PINB pismo E. G. z dnia 31.10.2002 r., dotyczące przebudowy okien w ścianie północnej budynku przy ul.[...] . Organ ten, w wyniku przeprowadzonych w dniu 18.12.2003 r. oględzin ww. budynku ustalił, że L. J. - współwłaściciel budynku, dokonał, nie posiadając stosownego pozwolenia właściwego organu, przebudowy 3 otworów okiennych na parterze, w elewacji tylnej (północnej, ogrodowej) przedmiotowego budynku.

E. G. pomimo powiadomienia o terminie przeprowadzonych oględzin nie uczestniczyła w wizji lokalnej.

W oparciu o poczynione ustalenia organ I instancji w dniu [...] r. wydał decyzję nr[...] , na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, nakładającą na inwestora L. J. obowiązek przedłożenia w terminie do dnia 31.03.2004 r.:

* dwóch egzemplarzy inwentaryzacji architektoniczno-budowlanej uzgodnionej

z Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków,

* oceny technicznej wykonanych robót sporządzoną przez osobę legitymującą się odpowiednimi uprawnieniami budowlanymi o specjalności konstrukcyjnej

nt. prawidłowości wykonania robót budowlanych i ich zgodności z przepisami.

Ponieważ inwestor nie wywiązał się z nałożonego obowiązku, organ I instancji decyzją z dnia [...] r., nr [...] nakazał inwestorowi przywrócenie obiektu do stanu poprzedniego. Od decyzji tej I. i L. J. złożyli odwołanie, wnosząc, iż niewykonanie nałożonego obowiązku spowodowane było zawarciem umowy z niesolidnym wykonawcą. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...] r., nr [...] uchylił zaskarżoną decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia ze względu na przedłożenie przez skarżących w postępowaniu odwoławczym dokumentów nakazanych do wykonania przez organ powiatowy w decyzji z dnia 15.12.2003 r., w tym między innymi opinii C. S. oraz opinii Miejskiego Konserwatora Zabytków z dnia 15.06.2004 r., nie zgłaszającej zastrzeżeń do wykonanej wymiany stolarki okiennej w lokalu nr 1 od strony elewacji-północnej (ogrodowej) budynku przy ul. [...] Organ powiatowy ponownie rozpatrując sprawę w dniu 13.05.2005 r. wydał decyzję nr [...] stwierdzającą wykonanie nałożonego decyzją z dnia [...] r. obowiązku. Od decyzji PINB odwołała się E. G. Skarżąca nawiązując do toczącego się postępowania, pismem z dnia 29.08.2005 r. poinformowała organ, że przedmiotem postępowania winna być przebudowa 6 otworów okiennych "z przeprowadzoną zmianą okien na ścianie frontowej w oparciu o pismo znak: [...] ZWINB wyjaśniając poddaną okoliczność ustalił, iż WAB decyzją nr [...] z dnia [...] r. udzielił I. i L. J. pozwolenia na budowę podjazdu dla osób niepełnosprawnych i wiatrołapu (posiadającego 3 okna) do ww. budynku mieszkalnego. Strony ww. roboty wykonały zgodnie z zatwierdzoną dokumentacją projektową. Organ II instancji rozpatrując sprawę przebudowy 3 otworów okiennych w trybie odwoławczym, rozstrzygnięciem z dnia [...] r., nr [...] utrzymał w mocy stanowisko organu powiatowego. E. G. decyzję ZWINB zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wskazując w treści przebudowę 4 otworów okiennych, trzech na elewacji tylnej-ogrodowej (północnej) i jednego na elewacji bocznej (wschodniej) przedmiotowego obiektu. Wyrokiem WSA w Szczecinie

z dnia 24.05.2006 r. została uchylona zaskarżona decyzja organu II instancji

oraz poprzedzająca ją decyzja PINB z dnia [...] r.,

nr [...] W uzasadnieniu wyroku sąd podniósł,

iż opinia Miejskiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] r. nie mogła stanowić podstawy do wydania decyzji o stwierdzeniu wykonania obowiązku ponieważ w decyzji organu I instancji z dnia [...] r., nie nałożono obowiązku przedłożenia takiej opinii tylko inwentaryzację architektoniczno-budowlaną uzgodnioną z Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego ponownie rozpatrując sprawę w przedmiocie samowolnej przebudowy otworów okiennych w północnej ścianie parteru budynku przy ul. [...] , pismem z dnia [...] r. wystąpił z wnioskiem do ZWINB o zbadanie prawidłowości wydanej decyzji z dnia [...] r., nr [...] na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, nakazującej inwestorowi przedłożenie określonych dokumentów. Tutejszy organ decyzją z dnia [...] r. nr [...] stwierdził, iż ww. przepis nie może stanowić podstawy prawnej do nałożenia obowiązków polegających na dostarczeniu określonych dokumentów, gdyż obowiązek ten powinien zostać nałożony wyłącznie w oparciu o art. 81c ust. 2 ww. ustawy, co oznaczało, iż decyzja PINB została wydana z naruszeniem prawa. Wskazując powyższe organ II instancji stwierdził nieważność rozpatrywanej decyzji. Decyzja ZWINB jest ostateczna. W trakcie prowadzenia postępowania inwestor przedłożył opinię techniczną dotyczącą wymiany stolarki okiennej od strony północnej (trzy otwory okienne) z dnia [...] r. autorstwa C. S. W celu uzupełnienia materiału dowodowego o ocenę techniczną wykonanych robót budowlanych związanych z przebudową otworu okiennego w elewacji bocznej, wschodniej przedmiotowego budynku (przebudowę tego otworu E. G. podnosiła w skardze do WSA w Szczecinie), organ I instancji stosując się do wskazań organu wyższego stopnia, w dniu [...] r. wydał postanowienie nr [...] na podstawie art. 81c ust. 2 ustawy Prawo budowlane nakazujące inwestorowi I. i L. J. przedłożenie w terminie do dnia 31.08.2008 r. oceny stanu technicznego potwierdzającej wykonanie przedmiotowych robót budowlanych polegających na przebudowie otworów okiennych w elewacji bocznej budynku przy ul. Krasickiego 1a w Szczecinie zgodnie z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi sporządzonej przez osobę posiadającą wymagane uprawnienia budowlane (również w zakresie rozwiązań architektonicznych) i należącą do właściwej izby samorządu zawodowego, potwierdzone odpowiednim zaświadczeniem. Inwestor przedłożył ocenę stanu technicznego wykonanych robót budowlanych polegających na przebudowie otworu okiennego w parterze elewacji bocznej, wschodniej budynku przy ul. [...] autorstwa mgr inż. arch. W. G. posiadającego stosowne uprawnienia budowlane i należącego do Okręgowej Izby Architektów. PINB po zapoznaniu się z treścią przedłożonej oceny mgr inż. arch. W. G., wydał w dniu [...] r. decyzję nr [...] odmawiającą nałożenia na I. i L. J. obowiązku wykonania określonych czynności w celu doprowadzenia wykonanych robót budowlanych związanych z przebudową okna w elewacji bocznej, wschodniej budynku przy ul. [...] kwestii przebudowy trzech otworów okiennych w elewacji ogrodowej budynku przy ul. [...], PINB wydał w dniu [...] r. zaskarżoną decyzję o treści jw., na podstawie art. 51 ust. 1. pkt 2, ust. 7

w zw. z art. 50 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo budowlane.

ZWINB wskazał, że przedmiotem niniejszego postępowania jest rozstrzygnięcie wydane w sprawie przebudowy trzech otworów okiennych w elewacji ogrodowej (północnej) budynku mieszkalnego, dwurodzinnego przy ul. [...]. Z akt sprawy wynika, że obiekt ten figuruje w gminnej ewidencji zabytków.

W myśl przepisu art. 28 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, roboty budowlane można rozpocząć na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę z zastrzeżeniem art. 29 - 31 ww. ustawy, które określają jakich obiektów budowa i wykonanie jakich robót budowlanych nie wymaga pozwolenia na budowę oraz które spośród wymienionych można rozpocząć dokonując zgłoszenia właściwemu organowi zamiaru ich wykonania, a ten w terminie 30 dni od dnia doręczenia nie zgłosi sprzeciwu.

Zgodnie z art. 39 ust. 3 ww. ustawy, w stosunku do obiektów budowlanych oraz obszarów niewpisanych do rejestrów zabytków, a ujętych w gminnej ewidencji zabytków, pozwolenie na budowę lub rozbiórkę obiektu budowlanego wydaje właściwy organ w uzgodnieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków.

W świetle powyższych przepisów należało uznać, zdaniem organu odwoławczego, iż roboty budowlane polegające na przebudowie otworów okiennych

w parterze elewacji ogrodowej, północnej budynku, figurującego w gminnej ewidencji zabytków, wymagały uzyskania stosownego pozwolenia właściwego w sprawie organu administracji architektoniczno-budowlanej. Z akt sprawy wynika, że inwestor nie posiadał takiego pozwolenia.

W obecnym stanie prawnym, do robót budowlanych (innych niż określone

w art. 48 albo w art. 49b) wykonanych w sposób, o którym mowa w art. 50 ust. 1

(pkt 1 ww. ustępu dotyczy robót budowlanych wykonanych bez wymaganego pozwolenia lub zgłoszenia) zastosowanie mają przepisy art. 51 ust. 7 ustawy Prawo budowlane, zgodnie z którymi organ I instancji po ocenie stanu istniejącego, zobowiązany jest do wydania jednej z decyzji wskazanych w art. 51 ust. 1,

tj.: nakazującej rozbiórkę obiektu budowlanego lub jego części bądź doprowadzenie obiektu do stanu poprzedniego (pkt 1), lub nakładającej obowiązek wykonania określonych czynności lub robót budowlanych w celu doprowadzenia wykonanych robót budowlanych do stanu zgodnego z prawem (pkt 2).

Jak wynika z akt sprawy, w trakcie prowadzonego postępowania administracyjnego inwestor przedłożył, na żądanie organu wyrażone w decyzji PINB

z dnia [...] r., opinię techniczną C. S. sporządzoną w dniu [...] r., w której to autor stwierdził, iż wymiany stolarki okiennej w północnej ścianie budynku przy ul. [...] wykonano zgodnie z zasadami sztuki budowlanej, nadproża wykonano z kształtowników dwuteowych "180" osadzonych na ścianach konstrukcyjnych tego budynku, i że nie zgłasza zastrzeżeń co do wykonanych robót budowlanych. Ponadto, dostarczona został opinia Miejskiego Konserwatora Zabytków, w której nie zgłoszono zastrzeżeń do wykonanej wymiany stolarki okiennej w lokalu mieszkalnym nr 1 od strony elewacji tylnej budynku przy ul. [...] informując jednocześnie, iż w przypadku wymiany okien od strony elewacji frontowej w nowych oknach wskazane jest zachowanie kolorystyki, podziałów, proporcji, szerokości profili oraz sposobu osadzenia, jak w oknach pierwotnych.

ZWINB wyjaśnił ponadto, że w dniu rozstrzygania sprawy budynek przy ul. [...] nie jest wpisany do rejestru zabytków

i zlokalizowany jest na terenie niewpisanym do rejestru zabytków i nieposiadającym uchwalonego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Budynek ten figuruje w gminnej ewidencji zabytków. Z pisma Miejskiego Konserwatora Zabytków

(pismo z dnia [...] r. w związku z zawiadomieniem Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia 26.11.2015 r.) wynika, że w stosunku do obiektów budowlanych ujętych w gminnej ewidencji zabytków, uzgodnienie przewidziane z konserwatorem zabytków odbywa się na wniosek właściwego organu i jest wymagane w toku postępowania o pozwolenie na budowę bądź rozbiórkę obiektu budowlanego ujętego w gminnej ewidencji zabytków. W toku postępowania o legalizację wykonanych robót brak jest podstawy prawnej do uzgadniania tych robót z konserwatorem zabytków.

Z przedłożonej oceny technicznej autorstwa C. S. wynika,

że samowolnie wykonane roboty budowlane związane z przebudową otworów okiennych w parterze elewacji ogrodowej, budynku przy ul. Krasickiego 1a w Szczecinie zostały wykonane zgodnie z zasadami wiedzy technicznej i odpowiadają standardom prawa budowlanego - obiekt jest bezpiecznie użytkowany, zatem w świetle art. 51 ust. 1 pkt 2 prawa budowlanego organ nadzoru budowlanego odmówił nałożenia na inwestora obowiązków.

Pismem z dnia 15 lutego 2016 r. E. G. złożyła skargę na ww. decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, zarzucając jej naruszenie art. 7, 8, 77 § 1, 80, 107 § 3 i 124 § 1 k.p.a. oraz art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo budowlane.

W uzasadnieniu skargi wskazano, że organy w toku postępowania nie rozpatrzyły należycie wszystkich dowodów. Zdaniem skarżącej, przywołana

w decyzjach opinia techniczna autorstwa C. S. jest nierzetelna,

co potwierdzone zostało w opinii technicznej autorstwa K. M.

Z kolei, pozytywna opinia Miejskiego Konserwatora Zabytków z dnia 15 czerwca

2004 r., na którą powołał się organ w zaskarżonej decyzji, została w wyroku WSA

w Szczecinie w 2006 r. uznana za niewłaściwą. Dodatkowo, skarżąca wskazała,

że z powodu niewłaściwego stanu technicznego i estetycznego nieruchomości postawiono jej, jako współwłaścicielce, zarzuty prokuratorskie o czyn z art. 91a ustawy Prawo budowlane, na podstawie zapisów protokołu okresowej kontroli z marca 2013 r., do których organ jednak w zaskarżonej decyzji nie odniósł się w żaden sposób.

W odpowiedzi na skargę organ II instancji wniósł o jej oddalenie podtrzymując swoje stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny z w a ż y ł, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem jej zarzuty i argumenty nie podważają legalności kwestionowanej decyzji.

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 1647) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (art. 1 § 2 wskazanej wyżej ustawy). Badając legalność zaskarżonego orzeczenia sąd administracyjny ocenia czy jest ono zgodne z prawem materialnym określającym prawa i obowiązki stron oraz z prawem procesowym regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej, przy czym sąd rozstrzyga

w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną - art. 134 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718, zwanej dalej: "P.p.s.a.").

W rozpoznawanej sprawie Sąd, dokonując oceny zaskarżonej decyzji, nie stwierdził naruszenia prawa materialnego, ani naruszenia przepisów postępowania

w stopniu, który mógł mieć wpływ na wynik sprawy.

Przedmiotem skargi jest decyzja Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego utrzymująca w mocy decyzję organu

I instancji odmawiającą nałożenia na inwestorów: I. i L. J. obowiązku wykonania określonych czynności lub robót budowlanych w celu doprowadzenia samowolnie wykonanych robót budowlanych związanych z przebudową w elewacji ogrodowej, w poziomie parteru, trzech otworów okiennych w budynku mieszkalnym do stanu zgodnego z prawem.

Materialnoprawną podstawę rozstrzygnięcia zaskarżonej decyzji stanowił art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowalne (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409 ze zm.). Stosownie do tego przepisu, jeżeli roboty budowlane, w przypadkach innych niż określone w art. 48 albo w art. 49b, zostały wykonane w sposób, o którym mowa w art. 50 ust. 1, to właściwy organ w drodze decyzji nakłada obowiązek wykonania określonych czynności lub robót budowlanych w celu doprowadzenia wykonywanych robót budowlanych do stanu zgodnego z prawem, określając termin ich wykonania.

Niewątpliwie, art. 51 ust. 1 pkt 2 i ust. 7 ustawy - Prawo budowlane zawiera rozwiązania legalizacyjne co do samowolnych robót budowlanych. Celem bowiem postępowania prowadzonego w oparciu o ten przepis jest doprowadzenie wykonanych lub wykonywanych robót budowlanych do stanu zgodnego z prawem, po uprzednim wyjaśnieniu legalności (zgodności z przepisami) i jakości wykonywanych robót, w szczególności w kontekście zgodności z warunkami technicznymi. Postępowanie to nie jest zatem ukierunkowane na likwidację samowoli budowlanej, skoro tej dotyczą postanowienia art. 48 i art. 49b ustawy - Prawo budowlane, a jedynie na usunięcie kolizji z prawem wykonywanych robót budowlanych.

Tak więc, nałożenie obowiązku wykonania określonych czynności lub robót budowlanych jest uzasadnione jedynie wówczas, gdy bezspornym jest, iż wykonane roboty budowalne nie spełniają wymogów przewidzianych prawem. Ustalenie w tym zakresie może nastąpić jedynie po wszechstronnym wyjaśnieniu przez właściwy organ administracji, zgodnie z zasadami przewidzianymi w Kodeksie postępowania administracyjnego, okoliczności faktycznych sprawy co do zakresu robót, ich kwalifikacji, jak i ich jakości i poprawności technicznej.

W ocenie Sądu, organy wyjaśniły wszystkie istotne okoliczności mające znaczenie dla podejmowanego w sprawie rozstrzygnięcia. Ustalenia faktyczne organu stanowią konsekwencję wyczerpującego zebrania materiału dowodowego w sprawie, jak i bezbłędnej jego oceny dowodowej, która nie nosi cech dowolności. Tak więc chybiony jest zarzut naruszenia art. 7, 77 i 80 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2016 r., poz. 23).

W sprawie bezsporne jest, że roboty budowalne związane z przebudową

w elewacji ogrodowej, w poziomie parteru trzech otworów okiennych w budynku mieszkalnym przy ul. [...], stanowią samowolę budowaną. Natomiast spór sprowadza się do udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy roboty te zostały wykonane zgodnie z zasadami wiedzy technicznej.

Jak wynika z przedłożonej do akt przez inwestora opinii technicznej sporządzonej przez C. S. wymianę stolarki okiennej w północnej ścianie budynku przy ul. [...] wykonano zgodnie z zasadami sztuki budowlanej. Powyższa ekspertyza nie nasuwa zastrzeżeń co do poprawności technicznej wykonanych robót i ich zgodności ze sztuką budowlaną. Nie wskazuje też na potrzebę wykonania dodatkowych czynności, czy robót budowlanych, w celu uznania, że ww. budynek można użytkować w bezpieczny sposób. W tej sytuacji organy zasadnie przyjęły, że prace budowane zostały wykonane zgodnie z zasadami wiedzy technicznej, zaś treść dołączonych do odwołania pism z 20 i 28 lutego 2006 r. oraz przytoczone w skardze stanowisko K. M. (zawarte w opinii sporządzonej w czerwcu 2011 r.) w żaden sposób nie podważyły prawidłowości ustaleń faktycznych organów, skoro – w przypadku ww. pism – mają one charakter nieformalny, nie stanowią opinii technicznej w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane.

Wskazać ponadto należy, że w dniu rozstrzygania sprawy budynek przy

ul. [...] nie był wpisany do rejestru zabytków, figurował jedynie w gminnej ewidencji zabytków. Z pisma Miejskiego Konserwatora Zabytków

z dnia 16.12.2015 r. wynika, że w stosunku do obiektów budowlanych ujętych w gminnej ewidencji zabytków, uzgodnienie przewidziane z konserwatorem zabytków odbywa się na wniosek właściwego organu i jest wymagane w toku postępowania o pozwolenie na budowę bądź rozbiórkę obiektu budowlanego ujętego

w gminnej ewidencji zabytków. W toku postępowania o legalizację wykonanych robót brak jest zatem podstawy prawnej do uzgadniania tych robót z konserwatorem zabytków.

Mając powyższe rozważania na uwadze stwierdzić należy, że skoro analiza dowodów zebranych w sprawie prowadzi do wniosku, że nie ma podstaw,

by kwestionować prawidłowość ustaleń organów co do zgodności wykonanych robót ze sztuką budowlaną, zatem organ nadzoru budowlanego zasadnie wydał, w oparciu

o art. 51 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego, decyzję odmawiającą nałożenia na inwestora obowiązku wykonania czynności naprawczych. Wprawdzie w orzecznictwie sądowoadministracyjnym reprezentowane jest również odmienne stanowisko co do rodzaju rozstrzygnięcia kończącego postępowanie administracyjne przy stosowaniu art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, tj. aprobujące umorzenie takiego postępowania, tym nie mniej skład orzekający w tej sprawie opowiada się za koniecznością merytorycznego orzekania. Zgodnie bowiem z poglądem wyrażonym m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 czerwca 2010 r. sygn. akt II OSK 1012/09, opubl. LEX nr 597095 "zrealizowana kompetencja organów nadzoru budowlanego do prowadzenia postępowania legalizacyjnego wobec stwierdzonej samowoli budowlanej nie staje się bezprzedmiotowa (nie traci swego normatywnego i funkcjonalnego sensu) z tego powodu, że samowolnie wykonane roboty w celu ich doprowadzenia do stanu zgodnego z prawem nie wymagają żadnych czynności czy robót. W takiej sytuacji nie następuje bowiem ustanie przyczyny, dla której zostało wszczęte postępowanie legalizacyjne (prowadzenie remontu bez wymaganego zgłoszenia)".

Reasumując stwierdzić należy, że skoro zarzuty podniesione w skardze nie zasługują na uwzględnienie, zaś Sąd, działając z urzędu poza granicami skargi, również nie stwierdził żadnych naruszeń prawa materialnego, czy przepisów postępowania administracyjnego, zatem brak jest podstaw do wyeliminowania z obrotu prawnego zaskarżonej decyzji.

Z powyższych względów, Sąd na podstawie art. 151 ustawy – Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł o oddaleniu skargi.