drukuj    zapisz    Powrót do listy

6116 Podatek od czynności cywilnoprawnych, opłata skarbowa oraz inne podatki i opłaty, Odpady, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, uchylono zaskarżoną decyzję, I SA/Bd 54/18 - Wyrok WSA w Bydgoszczy z 2018-03-20, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I SA/Bd 54/18 - Wyrok WSA w Bydgoszczy

Data orzeczenia
2018-03-20 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2018-01-18
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy
Sędziowie
Ewa Kruppik-Świetlicka
Leszek Kleczkowski /przewodniczący/
Urszula Wiśniewska /sprawozdawca/
Symbol z opisem
6116 Podatek od czynności cywilnoprawnych, opłata skarbowa oraz inne podatki i opłaty
Hasła tematyczne
Odpady
Skarżony organ
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Treść wyniku
uchylono zaskarżoną decyzję
Powołane przepisy
Dz.U. 2017 poz 1289 art 64 i 61
Ustawa z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach - tekst jedn.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Leszek Kleczkowski Sędziowie: Sędzia WSA Ewa Kruppik- Świetlicka Sędzia WSA Urszula Wiśniewska (spr.) Protokolant: Referent- stażysta Katarzyna Gołda po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 marca 2018 r. sprawy ze skargi E. O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. 1. uchyla zaskarżoną decyzję 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. na rzecz E. O. kwotę 107zł (słownie: sto siedem złotych ) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. 3. umarza postępowanie w przedmiocie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...]. Wójt Gminy C. określił stronie wysokość zaległej opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w kwocie [...]zł. Organ przyjął, że w 2013r. i 2014r. oraz od stycznia do [...]. na nieruchomości w [...] zamieszkiwały 4 osoby, natomiast od października 2015r. do daty wydania decyzji przedmiotową nieruchomość zamieszkuje 5 osób. Organ przyjął stawkę [...] zł za osobę za miesiąc za okres lipiec-sierpień 2013r. i stawkę [...] zł za osobę za miesiąc za okres od września 2013r. do dnia wydania decyzji zgodnie z odpowiednimi uchwałami Rady Gminy C.. Ponieważ nie zadeklarowano sposobu, w jaki będą zbierane odpady komunalne, jako podstawę wyliczeń organ przyjął opłatę za jednego mieszkańca w przypadku odpadów gromadzonych w sposób mieszany.

W złożonym odwołaniu skarżąca stwierdziła, że nie składała deklaracji, gdyż nie produkuje odpadów. Wskazała, że część odpadów zagospodarowuje we własnym zakresie, a pozostała część oddaje złomiarzom na co nie posiada dokumentów. Stwierdziła także, że jej siostra N. A. S. już u niej nie mieszka, a jest tylko zameldowana. Od 2014r. mieszka ze swoim narzeczonym.

Decyzją z dnia [...]. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu organ wskazał, że skarżąca nie dopełniła obowiązku wynikającego z art. 6m ust. 1 ustawy z dnia 13 września 1996r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2017r., poz. 1289 ze zm.), dalej: "u.u.c.p.g.", polegającego na złożeniu deklaracji określającej wysokość opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. W związku z powyższym, Wójt Gminy C. na podstawie art. 6o ust. 1 u.u.c.p.g. nabył uprawnienie do określenia w drodze decyzji wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Obowiązek organu do wszczęcia postępowania na podstawie art. 6o u.u.c.p.g. aktualizuje się w przypadku niedopełnienia przez właściciela nieruchomości obowiązku polegającego na złożeniu deklaracji określającej wysokość opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

Odnośnie przyjętej ilości osób zamieszkujących nieruchomość w [...] [...] Kolegium uznało, że organ pierwszej instancji prawidłowo oparł się na danych z ewidencji ludności, zgodnie z którymi na nieruchomości zamieszkuje 5 osób, z tym że w okresie objętych opłatą w 2013r. i 2014r. oraz od stycznia do 2 października 2015r. na nieruchomości zamieszkiwały 4 osoby, natomiast od października 2015r. do daty wydania decyzji przedmiotową nieruchomość zamieszkuje 5 osób. Skarżąca przy tym nie przedłożyła jakichkolwiek dowodów na to, że N. A. S. ujęta w ewidencji ludności nie zamieszkuje nieruchomości, nie wskazała adresu jej zamieszkiwania. Skoro N. A. S. nie przebywa na nieruchomości w [...], to winna dokonać wymeldowania zgodnie z przepisami rozdziału 4 ustawy z dnia 24 września 2010r. o ewidencji ludności (Dz. U. z 2017r. poz. 657).

W ocenie Kolegium, organ prawidłowo ustalił opłatę za okres lipiec-sierpień 2013r. na kwotę 11,00 zł za osobę za miesiąc i od września 2013r. na kwotę 12,00 zł za osobę za miesiąc. Są to stawki opłaty za gospodarowanie odpadami zbieranymi i odbieranymi nieselektywnie określone w przepisach uchwał Rady Gminy C.: Nr [...] z dnia [...]. (Dz. Urz. Woj. Kuj.-Pom. z dnia [...]. poz. 746) oraz Nr [...] z dnia [...]. (Dz. Urz. Woj. Kuj.-Pom. z dnia [...]. poz. 2617).

Odnosząc się do zarzutów skarżącej, że na swojej nieruchomości nie produkuje odpadów, gdyż część odpadów zagospodarowuje we własnym zakresie, a pozostałą część oddaje złomiarzom, organ stwierdził, że dla rozstrzygnięcia sprawy nie ma zasadniczo znaczenia, czy na nieruchomości faktycznie powstają odpady. Zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, jeżeli nieruchomość jest zamieszkała przynajmniej przez jedną osobę, to gmina jest obowiązana do zorganizowania odbierania z niej odpadów komunalnych (art. 6c ust. 1 u.u.c.p.g.), a właściciele takiej nieruchomości, są obowiązani ponosić na rzecz gminy opłatę za gospodarowanie odpadami (art. 6h u.u.c.p.g.) oraz złożyć stosowną deklarację o wysokości opłaty (art. 6m ust. 1 u.u.c.p.g.). Niezłożenie takiej deklaracji obliguje natomiast organ do wydania decyzji określającej jej wysokość (art. 6o u.u.c.p.g.).

W skardze strona wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji Wójta Gminy C. z dnia [...]. zarzucając naruszenie:

- art. 6h u.u.c.p.g. poprzez jego błędną wykładnie i przyjęcie, że właściciele zamieszkałych nieruchomości są zobowiązani do ponoszenia na rzecz gminy opłaty za gospodarowanie odpadami nawet wtedy, gdy nie produkują odpadów;

- art. 6c u.u.c.p.g. poprzez jego błędną wykładnię i przyjęcie, że ilość osób zamieszkujących nieruchomość ustala się na podstawie danych z ewidencji ludności, w sytuacji, gdy wskazana ustawa nie definiuje pojęcia "nieruchomości, na której zamieszkują mieszkańcy", a tym samym nie przewiduje kryterium meldunkowego;

- art. 7 i art. 77 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016r. poz. 23 ze zm.), dalej: "k.p.a." poprzez przyjęcie, że w nieruchomości położonej w [...] [...] zamieszkiwała N. A. S., w sytuacji gdy osoba ta nie zamieszkiwała na wskazanej nieruchomości w okresie, za który wyliczono należną opłatę.

W uzasadnieniu skargi strona stwierdziła, że zaskarżona decyzja jest wadliwa, bowiem została wydana na podstawie błędnie ustalonego stanu faktycznego, z naruszeniem przepisów prawa i słusznego interesu skarżącej. Zarzuciła, że Wójt Gminy C. nie zastosował się do zasady wynikającej z art. 7 k.p.a., co doprowadziło do błędnego ustalenia, że w nieruchomości położonej w [...] [...] zamieszkiwały najpierw 4, a później 5 osób. Skarżąca podniosła, że N. A. S. nie zamieszkiwała na wskazanej nieruchomości w okresie za który wyliczono należną opłatę. Siostra skarżącej wyprowadziła się z [...] i razem z narzeczonym K. S. zamieszkała w [...]. Przez pewien czas N. A. S. mieszkała w L., a następnie znowu w [...]. Aktualnie siostra skarżącej zamieszkuje razem z narzeczonym w miejscowości W. 4, [...]. Jest to adres wskazany w informacji uzyskanej z Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w C. z dnia [...].

W ocenie skarżącej, zaskarżoną decyzję wydano z naruszeniem prawa, bowiem do ustalenia ilości osób zamieszkujących nieruchomość zastosowano kryterium meldunkowe, którego nie przewiduje ustawa o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. Ilość osób zamieszkujących ustalono na podstawie danych z ewidencji ludności, mimo że ustawa nie definiuje pojęcia "nieruchomości, na której zamieszkują mieszkańcy". Skoro w ustawie nie dookreślono tego wieloznacznego i nieostrego pojęcia, to organ nie może przyrównywać pojęcia mieszkańca nieruchomości do osoby zameldowanej pod danym adresem. Jeżeli naliczona opłata jest uzależniona od ilości osób zamieszkujących nieruchomość i dotyczy gospodarowania odpadami komunalnymi, to właściwym kryterium uznania danej osoby za mieszkańca konkretnej nieruchomości jest fakt zamieszkiwania na niej, a nie fakt zameldowania.

Zdaniem skarżącej, organy dokonały błędnej wykładni art. 6h u.u.c.p.g. W tym zakresie strona podniosła, że jeżeli nieruchomość, której właścicielem jest skarżąca nie produkuje odpadów, to niezasadnym jest naliczanie opłat za ich zagospodarowanie. Podkreśliła, że okolicznością bezsporną w sprawie był fakt, iż gmina nigdy nie odbierała odpadów z nieruchomości położonej w [...] [...]. W konsekwencji, opłata naliczona przez Wójta Gmina C. ma charakter podatkowy, a nie stanowi odpłatności za usługę świadczoną przez Gminę na rzecz właściciela nieruchomości.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje.

Skarga jest zasadna choć nie wszystkie zarzuty w niej podniesione zasługują na uwzględnienie.

Decyzja dotycząca określenia wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi dla nieruchomości skarżącej została wydana na podstawie ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2013 r. poz. 1399, z późn. zm.). Zgodnie z art. 6c ust. 1 u.u.c.p.g gminy są obowiązane do zorganizowania odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy art. 6h u.u.c.p.g stanowi, że właściciele nieruchomości, o których mowa w art. 6c, są obowiązani ponosić na rzecz gminy, na terenie której są położone ich nieruchomości, opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Norma art. 6 i u.u.c.p.g. określa, że obowiązek ponoszenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi powstaje: w przypadku nieruchomości, o których mowa w art. 6c ust. 1 za każdy miesiąc, w którym na danej nieruchomości zamieszkuje mieszkaniec. Wybór metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz określenie stawki opłaty następuje w drodze uchwały rady gminy (art. 6k ust. 1 pkt 1 u.u.c.p.g).

Skarżąca kwestionowała obowiązek ponoszenia opłaty, wskazując, że nie posiada odpadów do wywiezienia a także odwoływanie się przez organ do kategorii zameldowania przy ustalaniu liczby osób zamieszkujących nieruchomość

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że wysokość opłaty określana jest w uchwale rady gminy, a obowiązek uiszczenia opłaty w przypadku nieruchomości, na której zamieszkuje mieszkaniec powstaje za każdy miesiąc zamieszkiwania na nieruchomości i nie jest uzależniony od przekazania przez mieszkańca odpadów komunalnych (w przeciwieństwie do nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, odnośnie których obowiązek uiszczenia opłaty powstaje dopiero

w sytuacji powstania na nieruchomości takich odpadów). W orzecznictwie sądowoadministracyjnym wskazano, że pobieranie opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi jest czynnością mieszczącą się w sferze publicznoprawnej, w wykonywaniu której gmina występuje w roli organu władzy publicznej. Opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi ma charakter publicznoprawny i jest oderwana od faktycznej ilości wytwarzanych i odbieranych przez gminę odpadów, ustawodawca, w art. 6 i ust. 1 pkt 1 u.u.c.p.g ustanowił bowiem domniemanie, że na zamieszkałych nieruchomościach powstają odpady, co jest zgodne z logiką i doświadczeniem życiowym (por. wyrok WSA w Gdańsku z dnia 21 września 2016 r. syg. akt. 542/16, wyrok WSA w Rzeszowie z dnia sygn. I SA/Rz 968/12, wyrok WSA w Kielcach z dnia 28 lipca 2016 r. sygn. I SA/Ke 377/16, wyroki dostępne w CBOSA). Podmioty zobowiązane do uiszczenia opłaty nie mają swobody kształtowania treści stosunku prawnego, w szczególności wysokości opłaty jej obniżenia lub odstąpienia od jej pobrania. Elementy te określa bowiem ustawa oraz akt prawa miejscowego w zakresie wskazanym w ustawie. W niniejszej sprawie aktem tym są uchwały Rady Gminy C. z dnia [...] Nr [...] w sprawie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia stawki tej opłaty (Dz. Urz. Woj. Kujawsko-Pomorskiego z 2013r. poz. 746) i z dnia [...]. nr [...] w sprawie zmiany uchwały w sprawie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia stawki tej opłaty (Dz. Urz. Woj. Kujawsko-Pomorskiego z 2013r., poz. 2617). Wysokość opłaty została określona przez organ prawidłowo, na podstawie § 2 ust. 2 uchwały nr [...] z którego wynika, że miesięczna opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi od właścicieli nieruchomości zamieszkałych stanowić będzie iloczyn sumy mieszkańców zamieszkujących daną nieruchomość oraz stawki opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy. Zgodnie z art. 6m ust. 1 u.u.c.p.g. właściciel nieruchomości jest obowiązany złożyć do wójta deklarację o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w terminie 14 dni od dnia zamieszkania na danej nieruchomości pierwszego mieszkańca lub powstania na danej nieruchomości odpadów komunalnych. W razie niezłożenia deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi albo uzasadnionych wątpliwości co do danych zawartych w deklaracji wójt określa, w drodze decyzji, wysokość opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, biorąc pod uwagę uzasadnione szacunki, w tym średnią ilość odpadów komunalnych powstających na nieruchomościach o podobnym charakterze (art. 6o u.u.c.p.g.). Skarżąca, co jest bezsporne, nie złożyła wymaganej deklaracji.

W niniejszej sprawie zaistniały więc podstawy do określenia wysokość opłaty w drodze decyzji i w wysokości w niej wskazanej. Wobec braku deklaracji organ miał prawo określić wysokość tej opłaty na podstawie danych wynikających z posiadanych ewidencji.

W ocenie tut. Sądu właściciel każdej nieruchomości zamieszkałej ma obowiązek poddać się rygorem gminnego systemu gospodarowania odpadami komunalnymi i nie zwalnia takiego właściciela samodzielne zagospodarowanie odpadami komunalnymi. Opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi ma charakter ekwiwalentnego świadczenia obowiązkowego, które obowiązkowo należy uiszczać dopóty, dopóki spełnia się ustawowe przesłanki, precyzowane w odpowiednich uchwałach będących aktami prawa miejscowego. Taką przesłanką jest bycie właścicielem nieruchomości zamieszkałej.

W świetle powyższego za niezasadny Sad uznał zarzut naruszenia art. 6h u.u.c.p.g.

Określając wysokość opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, organ odwoławczy przyjął, za organem pierwszej instancji, że nieruchomość skarżącej w okresie do października 2015r. była zamieszkana przez 4 osoby a od października 2015r. przez 5 osób. Uzasadniając stanowisko, organ wyjaśnił, że skarżąca właścicielka nieruchomości nie przedłożyła jakichkolwiek dowodów na to , że N. A. S. ujęta w ewidencji ludności nie zamieszkuje nieruchomości a skoro osoba ta nie przebywa na nieruchomości to winna zostać wymeldowana. Organ pierwszej instancji podkreślił, że ilość osób zamieszkujących nieruchomość w [...] wynika z ewidencji ludności, która ma moc dokumentu urzędowego.

Sąd nie podziela zaprezentowanego wyżej stanowiska organów - jako niemającego umocowania w przepisach u.u.c.p.g.

Otóż zgodnie z art. 6c ust. 1 gminy są obowiązane do zorganizowania odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy. W myśl art. 6i ust. 1 obowiązek ponoszenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi powstaje: 1) w przypadku nieruchomości, o których mowa w art. 6c ust. 1 - za każdy miesiąc, w którym na danej nieruchomości zamieszkuje mieszkaniec; (...). Zobowiązanie z tytułu opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi jest więc zobowiązaniem powstającym za okresy miesięczne. W tym okresie musi zajść zdarzenie warunkujące powstanie opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi - zamieszkiwanie mieszkańca na nieruchomości. Odpowiadając na interpelację poselską nr (...), Podsekretarz stanu w Ministerstwie Środowiska, z upoważnienia ministra wyjaśnił m.in., że: "Zamieszkiwanie oznacza rodzaj pobytu osoby cechujący się zaspokajaniem codziennych potrzeb życiowych tej osoby w mieszkaniu faktycznie zajmowanym, stanowiącym jej centrum życia domowego w danym okresie, a w szczególności nocowania, stołowania się i wypoczynku po pracy czy nauce. Dana nieruchomość w określonym okresie stanowi więc miejsce koncentracji interesów życiowych określonej osoby. Oznacza to też, że inne miejsca nie mogą być uznane za miejsca, w których koncentrują się interesy życiowe tej osoby w danym okresie. W przypadku ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach okresem, w którym musi zaistnieć wskazany powyżej stan, jest wyłącznie okres miesiąca kalendarzowego. Okres ten jest okresem, za który powstaje obowiązek uiszczenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Należy też podkreślić, że zamieszkanie w rozumieniu ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach ma wyłącznie faktyczny charakter i nie należy go utożsamiać z miejscem zamieszkania w rozumieniu Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 25 Kodeksu cywilnego miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. W przypadku zamieszkania w rozumieniu przepisów ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach nie ma znaczenia, czy dana osoba ma zamiar i wolę stałego pobytu na danej nieruchomości. Istotne jest jedynie, że dana nieruchomość w danym miesiącu jest miejscem, w którym koncentruje się jej aktywność życiowa. Założenie takie wynika z celu regulacji ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, którym jest zapewnienie odbioru odpadów komunalnych z tych nieruchomości, na których faktycznie przebywają (bytują) ludzie, a w związku z tym przebywaniem powstają odpady komunalne. W ustawie o utrzymaniu czystości i porządku w gminach celowo nie posłużono się więc kategorią "miejsce zamieszkania", lecz posłużono się wyłącznie pojęciem "zamieszkiwania". Użycie tego pojęcia jest świadomym zabiegiem legislacyjnym, wskazującym, że na gruncie tej ustawy żadnego znaczenia nie ma zamiar stałego pobytu, ani zameldowanie a znaczenie ma wyłącznie faktyczne przebywanie danej osoby na nieruchomości." Tym samym w ustawie o utrzymaniu czystości i porządku w gminach nacisk położony jest na faktyczne przebywanie (bytowanie) danej osoby na nieruchomości, na koncentrację życia w danym miejscu, co powoduje wytwarzanie na tej nieruchomości odpadów komunalnych przez tę osobę i konieczność zagospodarowania tych odpadów. Za zamieszkiwanie na danej nieruchomości nie może więc być uznane zameldowanie danej osoby w sytuacji gdy faktycznie tam nie przebywa.

W ocenie Sądu, powyższe wyjaśnienia są przekonywujące i mają umocowanie w przepisach u.u.c.p.g. W razie bowiem zmiany miejsca zamieszkania stosuje się art. 6i ust. 2 u.u.c.p.g., zgodnie z którym w przypadku gdy w danym miesiącu na danej nieruchomości mieszkaniec zamieszkuje przez część miesiąca, opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi w miesiącu, w którym nastąpiła zmiana, uiszcza się w gminie, w której dotychczas zamieszkiwał, a w nowym miejscu zamieszkania - począwszy od miesiąca następnego, po którym nastąpiła zmiana. To oznacza, że jeżeli w ustawowym (14 dniowym) terminie zgłoszona zostanie informacja o zmianie miejsca zamieszkania osoby, np. w maju, to deklaracja zmniejszająca zobowiązanie z tytułu opłat obowiązuje od czerwca. Przekroczenie ustawowego terminu na zgłoszenie zmiany miejsca zamieszkania osoby może spowodować naliczenie opłaty za osobę zarówno w "nowym" jak i "starym" miejscu zamieszkania, jeżeli usługa odbierania odpadów w dotychczas zamieszkiwanej gminie była świadczona (art. 6q ust. 3 u.u.c.p.g.).

Należy zatem odrzucić wyrażony w zaskarżonej decyzji pogląd, że pojęcie "zamieszkania" o którym stanowi art. 6i ust. 1pkt 1 u.u.c.p.g. wiązać należy z pojęciem zameldowania w rozumieniu ustawy z dnia 24 września 2010r. o ewidencji ludności. Gdyby bowiem wolą ustawodawcy było powiązanie obowiązku uiszczenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi z miejscem zameldowania osoby fizycznej, nie użyłby słowa "zamieszkiwania" i nie wprowadziłby opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi za okresy miesięczne.

Błędne rozumienie przez organy podatkowe pojęcia "zamieszkiwania" doprowadziło do pominięcia podnoszonych na etapie postępowania przez Skarżącą okoliczności, że N. A. S. nie mieszka na nieruchomości w [...] (k-19 akt admin.). Organy nie dokonały ustaleń w tym zakresie arbitralnie uznając, że w okresie od lipca 2013 r. do października 2015 r. nieruchomość Skarżącej była zamieszkana przez 4 osoby, a następnie przez 5 osób. Takie procedowanie narusza przepisy postępowania, które powinno być prowadzone w sposób budzący zaufanie do organów (art. 121 § 1 O.p.). W toku bowiem postępowania organy podejmują wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy w postępowaniu podatkowym (art. 122 O.p.). Organ jest obowiązany zebrać i w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy (art. 187 § 1 O.p.) i ocenić na podstawie całego zebranego materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona (art. 191 O.p.), przy czym w przypadku konieczności przeprowadzenia dowodu z zeznań świadków, opinii biegłych lub oględzin strona powinna być zawiadomiona o miejscu i terminie przynajmniej na 7 dni przed terminem oraz ma prawo brać udział w przeprowadzaniu dowodu, może zadawać pytania świadkom i biegłym oraz składać wyjaśnienia (art. 190 O.p.). Dowody powinny zostać zebrane i ocenione bezstronnie, w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych, a ich analiza i ocena winna być dokonana w całokształcie i wzajemnym powiązaniu, zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów. Cała argumentacja organu powinna znaleźć odzwierciedlenie w uzasadnieniu wydanej decyzji, a mianowicie w jej uzasadnieniu faktycznym i prawnym, stosownie do art. 210 § 1 pkt 4-6 O.p. Skoro organ wszczął postępowanie z urzędu w sprawie określenia wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w stosunku do skarżącej, to winien kierować się wskazanymi zasadami w prowadzeniu tego postępowania, a zatem na każde swoje twierdzenie powinien powołać dowód, który potwierdza jego prawdziwość; fakt zameldowania 4 a następnie 5 osób w przedmiotowej nieruchomości nie dowodzi, że osoby te zamieszkiwały na niej stale.

W ocenie Sądu, organy obu instancji dokonując ustaleń stanu faktycznego i ich oceny w zakresie wyjaśnienia istoty sporu w rozpoznawanej sprawie (która sprowadzała się do ustalenia liczby osób zamieszkujących na nieruchomości Skarżącej), dopuściły się naruszenia art. 122, art. 187 i art. 191 O.p. w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Organ ponownie rozpoznając sprawę, zobowiązany będzie uwzględnić przedstawioną powyżej ocenę prawną Sądu oraz dokładnie wyjaśnić stan faktyczny sprawy w zakresie liczby osób zamieszkujących nieruchomość Skarżącej

w okresie będącym przedmiotem postępowania.

Przez wzgląd na wykazane przez Sąd naruszenie przepisów postępowania

w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy, zaskarżona decyzja organu odwoławczego podlega wyeliminowaniu z obrotu prawnego na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 200 i art. 205 p.p.s.a., zasądzając na rzecz skarżącej kwotę [...]zł, obejmującą uiszczony wpis od skargi.



Powered by SoftProdukt