Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 23 października 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Sekunda - Lenczewska Sędziowie Sędzia NSA Anna Stępień Sędzia WSA Jolanta Rosińska (spr.) Protokolant St. Specjalista Lidia Porczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 października 2013 roku sprawy ze skargi Stowarzyszenia A w L. na bezczynność Komendanta Powiatowego Policji w P. w przedmiocie udzielenia informacji publicznej 1. zobowiązuje Komendanta Powiatowego Policji w P. do załatwienia wniosku Stowarzyszenia A w L. z dnia 7 lipca 2013 roku w terminie 7 dni od dnia uprawomocnienia się wyroku; 2. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. zasądza od Komendanta Powiatowego Policji w P. na rzecz Stowarzyszenia A w L. kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania. LS

Stowarzyszenie "A" z siedzibą w L. wniosło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na bezczynność Komendanta Powiatowego Policji w P. w przedmiocie dostępu do informacji publicznej, o którą skarżący wnosił we wniosku z dnia 7 lipca 2013 r. Strona skarżąca zarzuciła organowi rażące naruszenie art. 10 ust. 1, art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP i wniosła o nakazanie przekazania informacji publicznej w terminie 7 dni od uprawomocnienia się wyroku oraz zasądzenie od organu kosztów postępowania (w tym kosztów sądowych).

W motywach skargi Stowarzyszenie "A" wyjaśniło, że pismem z dnia 7 lipca 2013 r. zwróciło się do Komendanta Powiatowego Policji w P. z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej. Przedmiotem wniosku była informacja dotycząca kwalifikacji i przygotowania funkcjonariusza KP Policji w Ż. - M. S. do obsługi ręcznego miernika prędkości typu Rapid 1A według stanu na dzień 26 listopada 2012 r. W przypadku odpowiedzi pozytywnej na powyższe pytanie, Stowarzyszenie wniosło ponadto o podanie określonych informacji, dotyczących charakteru odbytego szkolenia (szkoleń) oraz o dostarczenie kopii dokumentu potwierdzającego ukończenie takiego szkolenia (szkoleń).

Komendant Powiatowy Policji w P. nie udostępnił Stowarzyszeniu żądanej informacji. Skierował wprawdzie na adres Stowarzyszenia pismo z dnia 24 lipca 2013 r., jednakże informacje w nim zawarte nie stanowią odpowiedzi na zadane pytanie - nie odnoszą się ani jednym słowem do kwalifikacji i przygotowania funkcjonariusza M. S. do obsługi ręcznego miernika prędkości Rapid 1 A.

Stowarzyszenie "A" nie pytało we wniosku o udostępnienie informacji publicznej o treść przepisów zarządzenia numer 609 Komendanta Głównego Policji z dnia 25 czerwca 2007 r. w sprawie sposobu pełnienia służby na drogach przez policjantów, ani też nie pytało o to, czy do obsługi radarowego miernika prędkości (RMP) jest wymagane ukończenie dodatkowego szkolenia specjalistycznego. Wnosiło natomiast o udostępnienie konkretnych informacji potwierdzonych w stosownych dokumentach, w tym przede wszystkim o udostępnienie kserokopii dokumentu potwierdzającego ukończenie przez określonego funkcjonariusza szkolenia w zakresie obsługi urządzenia Rapid 1A, a także udzielenie bliższych informacji na temat charakteru tego szkolenia, a mianowicie:

a) czy było to doskonalenie centralne, lokalne, czy zewnętrze?

b) jaki podmiot prowadził to doskonalenie?

c) w jakiej formie nastąpiła ocena stopnia przyswojenia przez M. S. wiedzy, o której mowa w § 59 Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 19 czerwca 2007 r. w sprawie szczególnych warunków odbywania szkoleń zawodowych oraz doskonalenia zawodowego w Policji?

d) jaki był program tego doskonalenia?

e) kto prowadził zajęcia w ramach przedmiotowego doskonalenia z zakresu obsługi urządzenia Rapid 1A (podać imię, nazwisko oraz stopień służbowy)?

Zdaniem strony skarżącej odpowiedź organu jest nie na temat i w najmniejszym nawet stopniu nie stanowi udostępnienia żądanej informacji publicznej. Komendant Powiatowy Policji zamiast udzielić żądanej informacji, upozorował jedynie, że jej udziela.

Problematyka dotycząca odbywania szkoleń zawodowych oraz doskonalenia zawodowego w Policji jest prawnie uregulowana i jest jawna. Reguluje je stosowane rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 19 czerwca 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków odbywania szkoleń zawodowych oraz doskonalenia zawodowego w Policji (Dz.U.2007.126.877). Powyższy akt prawny normuje formy, warunki i tryb odbywania oraz organizację i sposób prowadzenia takich szkoleń. Ukończenie przez poszczególnych funkcjonariuszy odpowiednich szkoleń jest dokumentowane, a przedmiot (problematykę) tych szkoleń określają odpowiednie programy. Od stopnia kwalifikacji i przygotowania merytorycznego funkcjonariuszy wykonujących zadania publiczne, uzależniona jest jakość i prawidłowość stosowanych przez nich procedur, a fakt ukończenia bądź braku ukończenia odpowiedniego szkolenia jest w takim samym stopniu jawny i publiczny, jak jawne i publiczne są same procedury przez nich realizowane.

Komendant Powiatowy Policji zwykle nie jest organizatorem szkoleń doskonalenia zawodowego i zwykle to nie on wystawia dokumenty poświadczające ukończenie szkolenia, jednakże - zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy o dostępie do informacji publicznej - do udostępnienia informacji publicznej są zobowiązane podmioty, które są faktycznie w jej posiadaniu. Komendant Powiatowy w P. niewątpliwie jest w posiadaniu takich informacji, gdyż jako przełożony funkcjonariusza ma obowiązek posiadania szczegółowych informacji o jego kwalifikacjach i przygotowaniu do zawodu.

Odpowiadając na skargę Komendant Powiatowy Policji w P. wniósł o jej oddalenie i wyjaśnił, że pismem z dnia 7 lipca 2013 r. skarżący zwrócił się do Komendanta Powiatowego Policji w P. z wnioskiem o udostępnienie informacji: czy funkcjonariusz tej Komendy sierż. szt. M. S. posiadał w dniu 26 listopada 2012 r. kwalifikacje i przygotowanie do obsługi ręcznego miernika prędkości typu Rapid-1A ?

Zakładając z góry, że wspomniany policjant odbył szkolenie specjalistyczne w tym zakresie skarżący wniósł o nadesłanie dokumentu potwierdzającego ukończenie takiego szkolenia (ważnego na dzień 26 listopada 2012 r.) oraz przedstawienie szczegółowych informacji na temat rodzaju i programu szkolenia, podmiotu prowadzącego to szkolenie, formy oceny stopnia przyswojenia wiedzy przez M. S. i danych personalnych prowadzącego zajęcia.

W drugim zdaniu uzasadnienia skargi wskazano, iż "przedmiotem wniosku była informacja dotycząca kwalifikacji i przygotowania funkcjonariusza KP Policji w Ż...." Dowodzi to, iż takie samo lub podobne pytanie było kierowane do KPP w Ż.

Odnosząc się do zarzutów skargi, organ wyjaśnił, że wbrew temu co twierdzi skarżący, Komendant nie pozostaje w bezczynności, ponieważ niezwłocznie pismem z dnia 24 lipca 2013 r. udzielił odpowiedzi, informując skarżącego, iż w § 4 zarządzenia nr 609 Komendanta Głównego Policji z dnia 25 czerwca 2007 r. w sprawie sposobu pełnienia służby na drogach przez policjantów (Dz. Urz. KGP Nr 13, poz. 100 ze zm.) wymienione zostały zadania wymagające wiedzy specjalistycznej, potwierdzonej odbyciem odpowiedniego dodatkowego przeszkolenia. Z przepisu tego wynika, iż do obsługi radarowego miernika prędkości (RPM) nie jest wymagane ukończenie dodatkowego szkolenia specjalistycznego.

Organ uznał zatem, że nie można formułować informacji w kategoriach posiadania lub nieposiadania przez sierż. szt. M. S. kwalifikacji i przygotowania do obsługi ręcznego miernika prędkości typu Rapid-1A na dzień 26 listopada 2012 r. w formie szkolenia, w sytuacji gdy przepisy nie wymagają przeszkolenia i tym samym nie są organizowane odrębne szkolenia w tym zakresie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga podlegała uwzględnieniu.

Stosownie do treści art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. nr 153, poz. 1269 ze zm.) w zw. z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) – przywoływanej dalej w tekście jako "p.p.s.a.", sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej. Wspomniana kontrola sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje między innymi orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4a, a więc wówczas gdy organ pomimo ciążącego na nim obowiązku nie wydaje decyzji administracyjnej, postanowienia, pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego albo też uchyla się od podjęcia innych aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.

W rozpoznawanej sprawie przedmiotem skargi Stowarzyszenia "A" w L. jest bezczynność Komendanta Powiatowego Policji w P. w zakresie udostępnienia informacji publicznej.

Problematyka dostępu do informacji publicznej została unormowana przez ustawodawcę w przepisach ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. nr 112, poz. 1198 ze zm.), przywoływanej dalej w skrócie jako "ustawa".

Zgodnie z art. 1 ustawy każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu i ponownemu wykorzystywaniu na zasadach i w trybie określonych w niniejszej ustawie.

Podmiotami zobowiązanymi do udostępnienia informacji są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w tym organy władzy publicznej (art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy). Przykładowy katalog informacji publicznych, podlegających udostępnieniu wymienia przepis art. 6 ust. 1 ustawy.

Według Naczelnego Sądu Administracyjnego informacją publiczną w rozumieniu art. 6 u.d.i.p. będzie każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa. Bliższa analiza powołanego przepisu wskazuje, że wnioskiem może być pytanie o określone fakty, o stan określonych zjawisk na dzień udzielania odpowiedzi. Informacje publiczne odnoszą się do pewnych danych, a nie są środkami do ich kwestionowania (por. wyrok z dnia 7 marca 2012 r. sygn. akt I OSK 2445/11 - Lex nr 1264728).

W przekonaniu Sądu Komendant Powiatowy Policji w P. jest podmiotem wykonującym zadania publiczne, a więc podmiotem zobowiązanym do udzielenia informacji publicznej, jeśli tylko ją posiada. Ponadto, informacje, których domagało się skarżące Stowarzyszenie niewątpliwie miały charakter informacji publicznej, bowiem dotyczyły kwalifikacji i przygotowania funkcjonariusza KP Policji M. S. do obsługi ręcznego miernika prędkości typu Rapid 1A według stanu na dzień 26 listopada 2012 r. oraz informacji o charakterze ewentualnego szkolenia, podmiocie prowadzącym szkolenie i programie szkolenia z zakresu obsługi urządzenia Rapid 1A.

Stosownie do treści art. 7 ustawy udostępnianie informacji publicznych następuje w drodze: ogłaszania informacji publicznych, w tym dokumentów urzędowych, w Biuletynie Informacji Publicznej (pkt 1), udostępniania na wniosek zainteresowanego podmiotu, o którym mowa w art. 10 i 11 (pkt 2), wstępu na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów i udostępniania materiałów, w tym audiowizualnych i teleinformatycznych, dokumentujących te posiedzenia (pkt 3); umieszczania informacji publicznych w centralnym repozytorium informacji publicznych, zwanym "centralnym repozytorium" (pkt 4).

Zgodnie z treścią art. 13 ustawy udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku (ust.1). Jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w terminie określonym w ust. 1, podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku (ust. 2). Udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje w sposób i w formie zgodnych z wnioskiem, chyba że środki techniczne, którymi dysponuje podmiot obowiązany do udostępnienia nie umożliwiają udostępnienia informacji w sposób i w formie określonych we wniosku (art. 14 ust. 1).

Ustawa o dostępie do informacji publicznych wymienia trzy formy załatwienia sprawy w przedmiocie udzielenia informacji na wniosek zainteresowanego podmiotu. Mianowicie organ, do którego wniesiono wniosek winien udostępnić tę informację w formie czynności materialno-technicznej (art. 10 ustawy) bądź też odmówić jej udostępnienia (art. 16 ust. 1 ustawy) albo umorzyć postępowanie (art. 14 ust. 2 w zw. z art. 16 ust. 1 ustawy).

Bezczynność organu w sytuacji określonej przepisami powołanej ustawy polega więc na tym, że organ zobowiązany do podjęcia czynności materialno-technicznej w przedmiocie informacji publicznej, takiej czynności nie podejmuje i jednocześnie nie wydaje decyzji o odmowie jej udostępnienia, albo też udziela informacji niepełnej, czy też niezgodnej z wnioskiem.

W rozpoznawanej sprawie spór pomiędzy stronami postępowania sprowadza się do formy udostępnienia informacji publicznej. Skarżący domagał się bowiem odpowiedzi na konkretnie postawione we wniosku pytania. Organ natomiast udzielił mu dość ogólnikowej, niepełnej odpowiedzi, nie odnosząc się w zasadzie do zadanych we wniosku pytań dotyczących kwalifikacji i przygotowania funkcjonariusza KP Policji M. S., uznając zresztą postawione w dalszej części wniosku pytania dotyczące charakteru szkolenia, podmiotu prowadzącego szkolenie i programu szkolenia z zakresu obsługi urządzenia Rapid 1A za bezprzedmiotowe. Z treści odpowiedzi w ogóle nie wynika, czy wskazany funkcjonariusz odbył szkolenie z zakresu obsługi urządzenia Rapid 1A. To, że powołane przez organ przepisy nie nakładają na funkcjonariuszy obowiązku odbycia szkolenia z zakresu obsługi urządzenia Rapid 1A, nie oznacza, że konkretnie wskazany funkcjonariusz takiego szkolenia nie odbył.

W orzecznictwie sądów administracyjnych, które zresztą tutejszy Sąd w pełni aprobuje przyjmuje się, że o bezczynności podmiotu zobowiązanego do udostępnienia informacji publicznej świadczy nie tylko brak udzielenia informacji, ale także przedstawienie informacji zupełnie innej, niż ta, na którą oczekuje wnioskodawca, informacji niepełnej lub też informacji wymijającej czy wręcz nieadekwatnej do treści wniosku (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 16 grudnia 2010 r. sygn. akt II SAB/Lu 75/10 – Lex nr 756119). Nie jest udzieleniem informacji na wniosek sytuacja, w której podmiot zobowiązany udziela informacji, ale dokonuje przedstawienia informacji innej niż ta, na którą oczekuje wnioskodawca lub też informacji wymijającej. Taka sytuacja może powodować uzasadnione wątpliwości co do tego, czy organ w ogóle udzielił odpowiedzi, co w takim przypadku należy traktować jako nieudzielanie żądanej informacji (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 kwietnia 2010 r. sygn. akt II SAB/Wa 54/10 – Lex nr 620018). Taka sytuacja miała niewątpliwie miejsce w rozpoznawanej sprawie.

W tym stanie rzeczy, Sąd podzielił pogląd skarżącego Stowarzyszenia, że Komendant Powiatowy Policji w P. nadal pozostaje w bezczynności w prawidłowym załatwieniu jego wniosku.

Z tych względów Sąd na podstawie art. 149 § 1 p.p.s.a. w punkcie pierwszym sentencji wyroku zobowiązał organ do załatwienia wniosku skarżącego Stowarzyszenia "A" w L. z dnia 7 lipca 2013 r. w terminie 7 dni od dnia uprawomocnienia się wyroku, stwierdzając jednocześnie w punkcie drugim wyroku, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa. Komendant Powiatowy Policji udzielił stronie skarżącej informacji będąc jednak w błędnym przekonaniu, że stanowi ona prawidłową odpowiedź na złożony wniosek. Taka zaś sytuacja nie może prowadzić do oceny skutkującej stwierdzeniem rażącego naruszenia prawa. O kosztach postępowania należnych stronie skarżącej od organu orzeczono w punkcie trzecim sentencji wyroku na podstawie art. 200 i art. 205 § 1 p.p.s.a.

LS