Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dagmara Dominik-Ogińska, Sędzia WSA Barbara Ciołek (sprawozdawca), Sędzia WSA Anetta Chołuj, Protokolant: Starszy sekretarz sądowy Barbara Głowaczewska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 7 maja 2015 r. sprawy ze skargi A na indywidualną interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w P. działającego w imieniu Ministra Finansów z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych: I. uchyla zaskarżoną interpretację, II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w P. działającego w imieniu Ministra Finansów na rzecz A kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Przedmiotem skargi jest interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w P. działającego w imieniu Ministra Finansów (dalej: organ podatkowy, Minister Finansów) z dnia [...] nr [...] wydana na wniosek A (dalej: strona, spółka, skarżąca) w przedmiocie ustawy z 21 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm., dalej: u.p.d.o.f.).

We wniosku o wydanie interpretacji dotyczącym zdarzenia przyszłego strona podała, że jest podmiotem działającym na rynku metali szlachetnych, sprzedaje złoto inwestycyjne, dalej: towary. Sprzedaż jest prowadzona różnymi kanałami, m.in. poprzez własny sklep internetowy, własne stacjonarne punkty sprzedaży oraz pośredników (dalej: Partnerów), do których zalicza się m.in. banki działające na podstawie ustawy prawo bankowe. Sprzedaż towarów przez Partnerów jest dokonywana na podstawie zawartej umowy o współpracy, która określa warunki współpracy, w tym m.in. sposób prezentacji towarów, listę placówek, wynagrodzenie Partnera. Wskazała strona, że sprzedaż towarów w ww. placówkach wymaga odpowiedniej prezentacji towarów oraz wymaga odpowiedniego zaangażowania wyznaczonych pracowników Partnera, którzy albo są zatrudnieni u Partnera na podstawie umowy o pracę, albo wykonują dane czynności na rzecz Partnera w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, na podstawie łączącej te osoby z Partnerem innej umowy cywilnoprawnej. Podkreśliła strona, że z pracownikami Partnera nie łączy jej jakikolwiek stosunek prawny.

Wyjaśniła strona, że handlowcy zachęcają klientów Partnera do zakupu towarów poprzez odpowiednie ich zachwalanie i udzielanie informacji zarówno o samych towarach, jak również o rynku złota inwestycyjnego, korzyściach płynących z inwestowania w takie złoto oraz o samej Spółce. Wszystkie ww. czynności mają na celu atrakcyjne zaprezentowanie towarów, jak również samej spółki, jako wiarygodnego partnera. Powyższe wymaga odpowiedniego przygotowania merytorycznego w zakresie tematyki złota inwestycyjnego, inwestycji przy wykorzystaniu towarów, jak również kompetencji sprzedażowych, które sprawią, iż towary sprzedawane przez placówki bankowe znajdą nabywców. Według strony całokształt zachowań sprzedawców ma bezpośredni wpływ na wielkość sprzedaży towarów, dokonywaną tym kanałem sprzedaży.

Dalej wskazała strona, że w celu zwiększenia poziomu sprzedaży towarów za pośrednictwem Partnerów, postanowiła wprowadzić w życie konkurs sprzedażowy przeznaczony dla Handlowców i Dyrektorów Partnerów, zatrudnionych u danego Partnera na podstawie umowy o pracę, jak i na podstawie innej umowy cywilnoprawnej. Najważniejsze warunki konkursu, określone w regulaminie konkursu, to: - możliwość udziału w konkursie organizowanym przez stronę ograniczona jest jedynie do pracowników Partnera, którzy są zatrudnieni na podstawie umowy o pracę lub wykonują dane czynności na rzecz banku w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej i łączy je z Partnerem inna, aniżeli umowa o pracę, umowa cywilnoprawna; - możliwość udziału w konkursie organizowanym przez stronę ograniczona jest jedynie do pracowników Partnera, działających w charakterze Handlowców, którzy bezpośrednio zajmują się sprzedażą towarów oraz do Dyrektorów, którzy sprawują nadzór bezpośredni nad sprzedażą towarów; - konkurs jest ograniczony czasowo (zazwyczaj trwa przez okres 3 miesięcy); - nagroda w postaci możliwości zakupu od skarżącej złota inwestycyjnego po preferencyjnej cenie (tj. cenie znacznie niższej aniżeli cena rynkowa) będzie przyznawana wyłącznie tym Handlowcom Partnera, którzy w danym okresie czasu (np. w okresie 1 miesiąca) doprowadzą do transakcji sprzedaży złota inwestycyjnego na rzecz klienta banku o wartości określonej w regulaminie konkursu (przy czym jest to wartość znaczna, której osiągnięcie wymaga od Handlowca dużego zaangażowania i wysokich umiejętności sprzedażowych) lub tym Dyrektorom, którzy w podległym sobie zespole doprowadzą w danym okresie czasu do zawarcia transakcji sprzedaży złota inwestycyjnego o łącznej wartości określonej w regulaminie konkursu (przy czym jest to wartość znaczna, wymagająca od Dyrektora dużego zaangażowania).

W związku z opisanym zdarzeniem przyszłym strona zadała pytania:

1. Czy opisane przedsięwzięcie organizowane przez spółkę na rzecz pracowników Partnera może zostać zakwalifikowane jako konkurs w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f.?

2. W przypadku uznania powyższego przedsięwzięcia za konkurs w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f., to czy na stronie ciąży obowiązek pobrania i odprowadzenia podatku dochodowego w zryczałtowanej wysokości 10% od wartości całej nagrody, w przypadku gdy nagroda jest przyznawana zarówno pracownikowi Partnera, zatrudnionego u tego Partnera na podstawie umowy o pracę, jak i osobie, która wykonuje na rzecz Partnera czynności w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, na podstawie innej, aniżeli umowa o pracę, umowy cywilnoprawnej?

Przedstawiając własne stanowisko strona stwierdziła, że organizowane przedsięwzięcie należy zakwalifikować jako konkurs w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f. (pytanie 1) oraz, że strona jako płatnik będzie zobowiązana do pobrania i odprowadzenia podatku dochodowego, i to niezależnie od tego, czy osoba która otrzymała nagrodę jest zatrudniona u Partnera na podstawie umowy o pracę, czy też wykonuje na rzecz Partnera czynności w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, na podstawie innej umowy cywilnoprawnej (pytanie 2).

Uzasadniając pogląd w zakresie pytania 1 spółka powołała przepisy art. 9 ust. 1, art. 10 ust. 1, art. 20 ust. 1, art. 30 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f. Wskazała, że ustawodawca w przepisach podatkowych nie zdefiniował pojęcia konkursu, zasadne jest zatem odwołanie się do definicji słownikowej, do której odwołują się również organy podatkowe oraz sądy administracyjne. Według Słownika języka polskiego konkurs to przedsięwzięcie o charakterze artystycznym, rozrywkowym, sportowym, mające określony program i dające możliwość wyboru przez eliminację najlepszych wykonawców (uczestników), autorów danych prac itp. zwykle wyróżnianych nagrodami. Z definicji powyższej wynika, iż dane przedsięwzięcie można określić mianem konkursu jeżeli zawiera w sobie element współzawodnictwa, tzn. ufundowane nagrody otrzymują wyłącznie najlepsi jego uczestnicy; co za tym idzie, istnieje wyodrębniona grupa osób, którą będzie można nazwać "zwycięzcami".

Podkreśliła strona, że z formułowanej przez organy podatkowe i orzecznictwo sądowe definicji wynika, że dla uznania danego przedsięwzięcia za konkurs w rozumieniu u.p.d.o.f. wymagane są: przygotowanie konkursu od strony formalnej (regulamin), rzeczywisty (a nie pozorny) element rywalizacji, współzawodnictwa oraz wyróżnienie w postaci nagrody dla najlepszych uczestników konkursu. Ponadto konkurs może być skierowany do różnych grup, w tym handlowców.

Zdaniem spółki organizowane przedsięwzięcie spełnia warunki pozwalające uznać je za konkurs w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f. O konkursowym charakterze przedsięwzięcia świadczą: -przygotowanie konkursu od strony formalnej, tj. przygotowanie regulaminu konkursu, w którym wskazano organizatora konkursu, nazwa konkursu, uczestnicy konkursu, nagrody i warunki ich przyznania; - zaistnienie rzeczywistego elementu współzawodnictwa między uczestnikami, w stopniu pozwalającym na wytypowanie i nagrodzenie najlepszych uczestników; tylko osoby wyróżniające się wysokim wolumenem sprzedaży (bo za taki należy uznać pułap sprzedaży określony w regulaminie konkursu) są wynagradzane; ufundowane nagrody otrzymują tylko najlepsi sprzedawcy; - cel konkursu, tzn. wyłonienie grona najlepszych Handlowców i Dyrektorów, którym przyznana zostanie nagroda.

Odnosząc się do pytania 2 uznała strona, że działając jako płatnik będzie zobowiązana wypełnić obowiązki wynikające z art. 41 ust. 4 u.p.d.o.f., art. 41 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f. i art. 42 ust. 1a i 2 u.p.d.o.f.

Minister Finansów uznał stanowisko strony za nieprawidłowe.

Po przytoczeniu przepisów art. 9 ust. 1, art. 11 ust. 1, art. 10 ust. 1 pkt 3 i 9, art. art. 20 ust. 1, art. 14 ust. 1, art. 5a pkt 6, art. 14 ust. 2 pkt 8, art. 42a u.p.d.o.f. zaznaczył organ podatkowy, że u.p.d.o.f. nie zawiera definicji pojęcia konkurs oraz nagroda, wobec czego w celu ich określenia uzasadnione jest zastosowanie wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN konkurs jest to przedsięwzięcie dające możliwość wyboru najlepszych wykonawców, autorów danych prac itp., natomiast nagroda to dyplom, odznaczenie, pieniądze lub wartościowy przedmiot będące formą uznania lub wyróżnienia za osiągnięcia, zwycięstwo w konkursie, w zawodach, itp. Z definicji tych według organu wynika, że jakieś przedsięwzięcie można określić mianem konkursu jeśli istnieje w nim element współzawodnictwa w celu osiągnięcia najlepszego rezultatu, ponadto ważna jest strona formalna całego przedsięwzięcia, konieczne jest sporządzenie regulaminu konkursu, w którym określona zostanie nazwa konkursu, organizator, uczestnicy konkursu, nagrody oraz sposób wyłonienia zwycięzców.

Dalej organ podatkowy stwierdził, że konkursy organizowane przez spółkę, których celem będzie zwiększenie poziomu sprzedaży towarów za pośrednictwem Partnerów noszą cechy programu motywacyjnego, a nie konkursu. Argumentował organ podatkowy, że celem konkursu, w odróżnieniu od działań motywacyjnych, nie jest motywowanie jego uczestnika do efektywniejszej pracy, poprawy jej wyników oraz osiągnięcia określonych zysków przez organizatora konkursu. Tego rodzaju cele realizowane są w ramach odrębnego przedsięwzięcia, jakim są w szczególności działania motywacyjne ukierunkowane w głównej mierze na zmobilizowaniu jednostki do poniesienia wysiłku, który wraz z połączeniem jej indywidualnych umiejętności oraz warunkami otoczenia doprowadzi do oczekiwanych efektów, w tym korzyści finansowych zarówno dla uczestnika programu, jak i jego organizatora. Zauważył organ podatkowy, że przedsięwzięcia motywacyjne tworzone przez konkretny podmiot, uwzględniają jego specyfikę, tj. kulturę organizacji, personel i środowisko pracy, obowiązujący układ motywatorów wykorzystywanych w celu pobudzania sprzedawców zarówno do pracy, jak i do osiągnięć, szczególnie zaś stosowany układ nagród. Motywowanie, jako element zarządzania polega na takim wykorzystywaniu mechanizmów motywacji, by zapewniały m.in. zaangażowanie podmiotów zajmujących się dystrybucją towarów (usług) na rzecz sukcesu organizacji. Działania motywacyjne to zaplanowane motywowanie odbiorców programu (np. dystrybutorów, sprzedawców) do zrealizowania założonego celu (np. wzrost sprzedaży danego produktu, usługi), poprzez oferowanie w zamian pożądanych korzyści.

Zdaniem organu podatkowego nagrody w spornym przedsięwzięciu nie stanowią nagrody w konkursie, lecz nagrody związane z osiągnięciem najlepszych rezultatów sprzedaży produktów spółki w zorganizowanej przez spółkę akcji sprzedażowej, a przekazywana nagroda stanowi dla jej uczestników dodatkową gratyfikację (premię) za dobre wyniki sprzedaży i zachętę do dalszego jej zwiększania.

Stwierdził organ podatkowy, że nagrody w organizowanych przez stronę przedsięwzięciach nie będą podlegały opodatkowaniu na zasadach z art. 30 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f. Wartość nagród uzyskiwanych przez pracowników Partnerów stanowić będzie dla tych osób przychód z innych źródeł z art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f., który podlegać będzie opodatkowaniu na ogólnych zasadach i na spółce ciążył będzie wyłącznie obowiązek sporządzenia i przekazania wymienionym osobom oraz urzędom skarbowym imiennej informacji (PIT-8C) - art. 42a u.p.d.o.f. Natomiast wartość nagród uzyskiwanych przez osoby, które wykonują na rzecz Partnera czynności w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej na podstawie innej umowy cywilnoprawnej stanowić będzie dla tych osób przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, przychód ten podlegać będzie opodatkowaniu na ogólnych zasadach i na spółce nie ciąży obowiązek płatnika.

Po wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, skarżąca złożyła skargę do sądu, domagając się uchylenia zaskarżonej interpretacji.

W skardze strona zarzuciła naruszenie: art. 20 ust. 1 w zw. z art. 30 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 41 ust. 4 u.p.d.o.f. poprzez ich błędną wykładnię i uznanie, że przedsięwzięcie organizowane przez stronę nie jest konkursem i strona nie będzie działała w charakterze płatnika; art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f. poprzez błędną wykładnię i uznanie, że przychód uzyskany przez osoby fizyczne nie jest nagrodą i strona nie występuje jako płatnik; art. 121 w zw. z 14h i art. 14a § 1, art. 14b § 1 oraz art. 14c § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej: O.p.) poprzez nie odniesienie się do powoływanego przez stronę orzecznictwa sądów administracyjnych zawierającego korzystną dla strony argumentację; art. 14b w zw. z art. 14h i art. 120 O.p. poprzez wydanie interpretacji sprzecznej z prawem.

W uzasadnieniu skargi strona powtórzyła argumentację wyrażoną we wniosku o udzielenie interpretacji oraz zakwestionowała stanowisko organu podatkowego odnośnie uznania spornego przedsięwzięcia za działania motywacyjne. Wskazała strona, że zasadnicza różnica pomiędzy konkursem o działaniami motywacyjnymi tkwi w braki elementu rywalizacji w działaniach motywacyjnych. Motywacja jest procesem ukierunkowanym na osiągnięcie określonego celu, bez elementu zmierzania do bycia lepszym od innych, jest nastawiona bardziej na współpracę niż współzawodnictwo. Podkreśliła strona, że nie każde działanie motywacyjne jest konkursem, ale każdy konkurs co do zasady jest działaniem motywacyjnym.

W odpowiedzi na skargę Minister Finansów wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna.

Zgodnie z art. 1 § 1 oraz art. 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez m. in. kontrolę administracji publicznej. Kontrola ta jest sprawowana pod względem zgodności z prawem wydawanych przez nią decyzji, postanowień bądź innych aktów. Stosownie zaś do art. 3 § 1 i § 2 pkt 4a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg m.in. na pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach. Natomiast według art. 146 § 1 p.p.s.a. sąd uwzględniając skargę uchyla ten akt lub interpretację albo stwierdza bezskuteczność czynności. Tak więc tylko stwierdzenie, że zaskarżona interpretacja dotknięta jest wadą niezgodności z prawem skutkuje jej wyeliminowaniem z obrotu prawnego.

Działając w ww. granicach stwierdzić trzeba, że zaskarżony akt narusza przepisy prawa materialnego - art. 30 ust. 1 pkt 2. u.p.d.o.f. i art. 41 ust. 4 u.p.d.o.f., co w świetle przywołanych przepisów nakazywało jego uchylenie.

Istota sporu w sprawie dotyczy określenia charakteru przedsięwzięcia organizowanego przez stronę w celu zwiększenia sprzedaży jej produktów. Według strony sporne przedsięwzięcie stanowi konkurs w znaczeniu tego pojęcia przyjętym w orzecznictwie podatkowym, natomiast organ podatkowy uznał, że jest to działanie motywacyjne.

Spółka wskazała, że organizuje konkursy dla osób będących pracownikami podmiotów współpracujących ze spółką (Partnerów) oraz osób fizycznych prowadzących samodzielną działalność gospodarczą działających dla Partnerów (na podstawie umów cywilnoprawnych), które nie są związane stosunkiem pracy ani i żadnym stosunkiem cywilnoprawnym ze skarżącą. Wygrane przekazane zwycięzcom powinny w jej ocenie być opodatkowane 10 % zryczałtowanym podatkiem dochodowym, który byłby odprowadzany przez skarżącą jako płatnika.

Organ podatkowy stwierdził, że przedsięwzięcia organizowanego przez stronę nie można kwalifikować jako konkurs w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f. i strona nie będzie zobowiązana do pobrania i odprowadzenia podatku dochodowego w zryczałtowanej wysokości 10% od wartości całej nagrody jako płatnik, i to niezależnie od tego, czy osoba która otrzymała nagrodę jest zatrudniona u Partnera na podstawie umowy o pracę, czy też wykonuje na rzecz Partnera czynności w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, na podstawie innej, aniżeli umowa o pracę, umowy cywilnoprawnej.

Sąd w zaistniałym sporze w całości podzielił argumentację spółki.

Zgodnie z przepisem art. 30 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f., od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu wygranych w konkursach, grach i zakładach wzajemnych lub nagród związanych ze sprzedażą premiową, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt pkt 6, 6a i 68, w wysokości 10% wygranej lub nagrody.

Zaznaczyć trzeba, że pomiędzy stronami nie ma sporu co do znaczenia, jakie należy nadać pojęciu "konkurs". Jak słusznie zauważyły strony i co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych (przykładowo: wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 marca 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 2536/13, dostępny w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych), przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia "konkurs" w związku, z czym uzasadnione jest odwołanie się do definicji słownikowej tego pojęcia.

Zgodnie z Uniwersalnym Słownikiem Języka Polskiego pod redakcją S. Dubisza (PWN, Warszawa 2003 r., tom 2 str. 210), "konkurs", to przedsięwzięcie najczęściej o charakterze artystycznym, rozrywkowym, sportowym, dające możliwość wyboru najlepszych wykonawców, autorów danych prac, itp. zwykle wyróżnianych nagrodami. Konkurs to "impreza, która ma na celu wyłonienie przez specjalistyczne jury osoby lub grupy najlepszej w danej dziedzinie, np. artystycznej, naukowej, przebiegająca często wieloetapowo; najczęściej wygrana lub zajęcie jednego z wyższych miejsc w konkursie jest związane z określoną w warunkach wstępnych nagrodą pieniężną, rzeczową lub przyznaniem prawa do realizacji czegoś" (Słownik Wyrazów Obcych, Wydawnictwo Europa);

Aby dane przedsięwzięcie zostało uznane za konkurs wymagane jest: istnienie regulaminu konkursu określającego nazwę, organizatora i uczestników konkursu, nagrody oraz zasady wyboru zwycięzców, ograniczenie liczby zwycięzców (nagrody nie mogą zostać przekazane wszystkim uczestnikom), wyłonienie zwycięzców na drodze wzajemnej rywalizacji, z występującym elementem współzawodnictwa pomiędzy uczestnikami w celu osiągnięcia najlepszego rezultatu (w powszechnym rozumieniu konkurs to postępowanie mające na celu wyłonienie zwycięzcy lub zwycięzców spośród grupy najlepszych uczestników spełniających określone kryteria), wskazanie osób odpowiedzialnych za prawidłowy, zgodny z regulaminem, przebieg akcji (komisja konkursowa, jury), wydanie nagród zwycięzcy/zwycięzcom. (za wyrokiem WSA w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 2536/13).

W sprawie przedsięwzięcie organizowane przez spółkę wyczerpuje, wbrew twierdzeniu Ministra Finansów, wszystkie cechy, jakie winien spełniać konkurs. Organizowany przez spółkę konkurs sprzedażowy, zgodnie z treścią wniosku przeprowadzany jest/będzie na podstawie regulaminu określającego organizatora konkursu, nazwę konkursu, uczestników konkursu, nagrody i warunki ich przyznania; celem konkursu jest wyłonienie grona najlepszych Handlowców i Dyrektorów, którym przyznana zostanie nagroda; pomiędzy uczestnikami konkursu wystąpi element współzawodnictwa pozwalający na wytypowanie i nagrodzenie najlepszych uczestników - tylko osób wyróżniających się wysokim wolumenem sprzedaży.

Nie podziela Sąd twierdzenia Ministra Finansów, że wystąpienie w organizowanym przedsięwzięciu elementów motywacyjnych, które organ podatkowy wiąże z zamiarem strony zwiększenia poziomu sprzedaży towarów za pośrednictwem Partnerów i w tym celu organizowanie konkursu dla sprzedawców, niweczy charakter spornego przedsięwzięcia jako konkursu. Słusznie zauważyła strona w skardze, że istotą konkursu jest rywalizacja i wyłonienie zwycięzcy- osoby najlepszej (tak jak w sprawie), natomiast motywacja to głównie proces któremu poddawane są określone osoby w celu osiągnięcia określonego wyniku, ale bez rywalizacji. Elementy motywacyjne mogą zatem wystąpić w konkursie.

Ponadto odwoływanie się przez organ podatkowy do argumentacji związanej z programami motywacyjnymi jest całkowicie chybione. Programy motywacyjne, co zasadnie zauważyła strona, mające na celu integrację pracowników, poprawę atmosfery i wydajności pracy są elementem polityki zarządzania kapitałem ludzkim, prowadzonej w relacji pracodawca-pracownicy. W sprawie taka relacja nie zachodzi. Stąd argumentacja organu wskazująca na uwzględnienie przy organizacji spornego przedsięwzięcia m.in. kultury organizacji, personelu, środowiska pracy (...) jest nietrafna. Skarżąca z uwagi na brak relacji pracodawca- pracownik organizując konkurs sprzedażowy nie może kierować się czynnikami na jakie powołuje się organ podatkowy.

Zdaniem Sądu wadliwe jest także stanowisko Ministra Finansów uznające nagrody przyznawane w konkursie za premię dla uczestników za dobrze wykonaną pracę, a nie za wygraną w konkursie. Jak już powiedziano spółki nie łączy z uczestnikami konkursu stosunek pracy, tym samym nie może ona (nie będąc pracodawcą) wypłacać premii.

W ocenie Sądu w sprawie organizowane przez spółkę przedsięwzięcie stanowi konkurs w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 2. u.p.d.o.f., a nagrody podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym 10% podatkiem dochodowym. Powyższe dotyczy zarówno nagród otrzymanych przez osoby fizyczne będące pracownikami Partnera spółki, jak również osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, które z Partnerem spółki łączy inna umowa cywilnoprawna. Skarżąca, będąca osobą prawną, zobowiązana jest zatem jako płatnik do spełnienia wymogów wynikających z art. 41 ust. 4, art. 41 ust. 1 pkt 7, art. 42 ust. 1a i 2 u.p.d.o.f.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy, organ interpretacyjny zobowiązany będzie uwzględnić wskazania Sądu i przedstawioną ocenę prawną.

W związku z powyższym zaskarżoną interpretację należało uchylić na podstawie art. 146 § 1 p.p.s.a. O kosztach orzeczono na podstawie art. 200 p.p.s.a.