Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Polańska, Sędziowie Sędzia WSA Marzena Kowalewska (spr.),, Sędzia WSA Joanna Wojciechowska, Protokolant Edyta Wójtowicz, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 8 października 2013 r. sprawy ze skargi "T." s.c. J. P., I. P., P. P. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 7 lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie zastosowania przepisów prawa podatkowego I. uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną II zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej działającego z upoważnienia Ministra Finansów na rzecz strony skarżącej kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania

W dniu 9 listopada 2012 "T." spółka cywilna J. K., I. K., P. K., złożyła wniosek, uzupełniony w dniu 14 i 31 stycznia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług.

Spółka wskazała, że jeden ze wspólników wykonuje EEG Biofeedback. Jest to forma terapii oparta na pracy nad falami mózgowymi. Poprzez informację w formie obrazu i/lub dźwięku klient jest podłączony do odpowiedniego urządzenia, w wyniku, którego uzyskuje się informację o najlepszym dla niego stanie umysłu.

Do wykonywania treningów EEG Biofeedback nie trzeba mieć zawodu lekarza, a niezbędne jest ukończenie odpowiednich szkoleń. Wspólnik ma ukończone I i II stopnia szkolenie prowadzone przez Centrum Rehabilitacji Poznawczej i Neuroterapii "Biomem" we Wrocławiu oraz szkolenie I stopnia prowadzone przez Instytut EEG

w Warszawie. Badania te są opisywane przez lekarza z uprawnieniami, a nie przez osobę wykonującą badania. Zdaniem Spółki działania wspólnika zawierają się

w profilaktyce i terapii.

W uzupełnieniu do wniosku Spółka wskazuje, iż od ponad 40-stu lat terapia EEG Biofeedback ma zastosowanie w medycynie klinicznej w USA i Europie Zachodniej, a od ponad 10 lat - również w Polsce. Polega ona na pracy nad falami mózgowymi człowieka, przy wykorzystaniu odpowiedniego urządzenia oraz oprogramowania. Zastosowanie terapii skutkuje poprawą zdrowia w przypadku osób dotkniętych np. ADHD, podatnością na stres, czy nerwicę. W Polsce prekursorem tej terapii jest dr nauk medycznych Michaela Pakszys (Instytut EEG Warszawa),

u którego nauki w zakresie tej terapii pobierał wspólnik. Na stronie Instytutu EEG (http://eeg.com.pl/med) czytamy: "EEGB/OFEEDBACK jest metodą medycyny klasycznej, jest wpisany w Międzynarodowy Rejestr Procedur Medycznych". Wspólnik prowadzi terapię EEG Biofeedback w gabinecie Przychodni Rodzinnej. Pacjent po telefonicznym umówieniu się, przychodzi na sesję, która trwa około

1 godziny. Pacjent zostaje podłączony do specjalnego urządzenia za pomocą trzech elektrod (dwie uszne, a jedna w odpowiednim miejscu na głowie). Pacjent obserwuje na ekranie monitora animację, która po uzyskaniu odpowiedniego poziomu uwagi (koncentracji) uruchamia się. Jest to dla pacjenta "feedback". Neuroterapeuta na swoim monitorze obserwuje przebieg fal mózgowych, jednocześnie zadając pacjentowi odpowiedni poziom fal, które uruchomią animację. Ilość sesji zależna jest od problemu, jaki ma pacjent oraz od postępu terapii.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym podatnik za świadczenie usług w zakresie badania EEG ma prawo wystawiać faktury ze stawką "zwolnioną"?

Wnioskodawca uważa, iż wystawianie faktury VAT ze "stawką zwolnioną" jest prawidłowe. Zgodnie z art. 43 pkt 19c ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) dalej "u.p.t.u.,

w związku z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112 poz. 654, Nr 149, poz. 887 i Nr 174, poz. 1039), opisana usługa jest zwolniona jako usługa w zakresie terapii i profilaktyki, ponieważ badania te pomagają w diagnozie stanu zdrowia. Wykonywane badania określają rodzaj uszkodzenia mózgu, np. w przypadku padaczki, guza mózgu, zaburzenia świadomości snu.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów w interpretacji indywidualnej nr [...] z dnia lutego 2013 r. na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów

z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) stwierdził, że stanowisko przedstawione we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług - jest nieprawidłowe.

Organ wskazał, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a tej ustawy stawka podatku w okresie od 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r. wynosi 23%

z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122

i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f. Przywołując brzmienie do art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy

i art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy, organ wskazał, że z powyższego wynika, że zwolnieniu od podatku podlegają usługi opieki medycznej, które spełniają określone warunki - służą mianowicie profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz świadczone są przez konkretne, wymienione przez ustawodawcę podmioty (lekarzy, lekarzy dentystów, pielęgniarki, położne, psychologów i osoby świadczące powyższe usługi w ramach wykonywania zawodów medycznych). Zwolnienie obejmuje zatem tylko świadczenia medyczne wykonywane w określonym celu (wyłącznie te, które realizują cel związany z profilaktyką, zachowaniem, ratowaniem, przywracaniem i poprawą zdrowia) przez określone osoby (podmioty).

Przepisy te stanowią implementację do polskiego porządku prawnego przepisów art. 132 ust. 1 lit. b) i c) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którymi zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlegają:

b. opieka szpitalna i medyczna oraz ściśle z nimi związane czynności podejmowane przez podmioty prawa publicznego lub, na warunkach socjalnych porównywalnych do stosowanych w odniesieniu do instytucji prawa publicznego, przez szpitale, ośrodki medyczne i diagnostyczne oraz inne odpowiednio uznane placówki o podobnym charakterze;

c. świadczenie opieki medycznej w ramach zawodów medycznych

i paramedycznych, określonych przez zainteresowane państwa członkowskie.

Powołując stanowisko Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej zajęte

w wyroku C-473/08 z dnia 28 stycznia 2010 r. w sprawie E., organ wskazał, że pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 VI Dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika. Jednakże interpretacja tych pojęć powinna być zgodna z celami, do jakich dążą owe zwolnienia, oraz powinna spełniać wymogi zasady neutralności podatkowej, na której zasadza się wspólny system podatku VAT. Powyższa zasada ścisłej interpretacji nie oznacza, że pojęcia użyte

w celu opisania zwolnień z art. 13 powinny być interpretowane w sposób, który uniemożliwiałby osiągnięcie zakładanych przez nie skutków.

Określając krąg podmiotów objętych zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy, ustawodawca odwołał się do ustawy o działalności leczniczej. W myśl art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o działalności leczniczej, określenie osoba wykonująca zawód medyczny - oznacza osobę uprawnioną na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny. Świadczeniem zdrowotnym stosownie do

art. 2 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy o działalności leczniczej są działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania. Natomiast z art. 3 ust. 1 tejże ustawy wynika, że działalność lecznicza polega na udzielaniu świadczeń zdrowotnych.

W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 27 kwietnia 2010 r.

w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz. U nr 82 poz. 537 ze zm.) w grupie 22 "Specjaliści do spraw zdrowia", nie została wymieniona specjalność, o której mowa we wniosku.

Analizując powołane regulacje organ wskazał, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku opisanych we wniosku usług EEG Biofeedbeck realizowanych przez wspólnika posiadającego w tym zakresie wymagane szkolenia, jest łączne spełnienie dwóch warunków: muszą to być usługi medyczne w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia i muszą one być świadczone przez osoby posiadające konieczne kwalifikacje zawodowe wymagane do udzielania świadczeń zdrowotnych w zakresie zawodu medycznego.

Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, organ uznał, że kluczową rolę w rozstrzygnięciu wskazanej we wniosku kwestii odgrywa przepis art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c u.p.t.u.. Z przepisu tego jednoznacznie wynika, iż zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej. Przypomnieć należy, iż aby zastosowanie określonego tym unormowaniem zwolnienia było możliwe, przesłanki w nim określone winny zostać spełnione łącznie.

Dalej organ stwierdził, że z treści przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie wynika, że opisane usługi są podejmowane przez osobę wykonującą zawód medyczny. Zatem w sprawie nie jest spełniona przesłanka podmiotowa.

W tym stanie rzeczy do świadczonych usług nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c u.p.t.u. gdyż nie są to usługi świadczone w ramach wykonywania zawodów wymienionych w tym przepisie.

Reasumując, organ stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym świadczone przez niego usługi korzystają, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy, ze zwolnienia od podatku należało uznać za nieprawidłowe. Usługi te zdaniem organu podlegają opodatkowaniu podstawową stawką podatku w wysokości 23%, stosownie do art. 41 ust. 1 u.p.t.u.

Uznając stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej działającej w imieniu Ministra Finansów za bezzasadne, Spółka w dniu 20.02.2013 roku wezwała do usunięcia naruszenia prawa, wyjaśniając szczegółowo, że usługi są podejmowane przez osobę wykonującą zawód medyczny.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa [...] organ stwierdził, że brak jest podstaw do zmiany indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Spółka wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego i zarzuciła

stanowisku Izby Skarbowej w Bydgoszczy, niezgodność z obowiązującą literą prawa i to w sytuacji oparcia interpretacji o fakt, że wspólnik nie jest osobą "wykonującą zawód medyczny" w sytuacji gdy, pojęcie "zawodu medycznego" jakie występuje

w przepisach prawa, zawsze odnosi się do tych zawodów, które związane są

z działaniami medycznymi, w tym z udzielaniem świadczeń zdrowotnych, mających na celu ochronę zdrowia pacjenta, zachowanie, ratowanie, przywracanie i poprawę zdrowia. Zdaniem Skarżącej Trening EEG Biofeedback w całej rozciągłości wpisuje się zaś w to stwierdzenie. Dalej podaje, że jest to stosunkowo nowa usługa

w naszym kraju, którą do Polski wprowadziła dr Michaela Pakszys prowadząca EEG Instytutu w Warszawie Dziś praktycznie już w każdym większym mieście można odnaleźć gabinety prowadzące tę formę terapii. Coraz więcej lekarzy kieruje swoich pacjentów na ten trening. EEG Biofeedback jest wpisany w Międzynarodowy rejestr Procedur Medycznych, a na stronie eeg.com.pl opisane są efekty tego treningu dla poprawy zdrowia (m.in. ADHD, stany lękowe, poprawa koncentracji uwagi).

Skarżąca podniosła, ze organ wybiórczo potraktował rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy. Prawdą jest, że w przywołanej kwalifikacji zawodów nie ma dokładnie określenia "terapeuta/trener/neuroterapeuta EEG Biofeedback", ale pod numerem 228990 jest określenie "Pozostali specjaliści ochrony zdrowia gdzie indziej niesklasyfikowani". Skarżąca podkreśliła, iż wspólnik posiada ukończone szkolenie

w zakresie prowadzenia treningu EEG Biofeedback. Ponadto Skarżąca podniosła, że odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w ogóle nie zawierała odniesienia do argumentów jakie zostały przedstawione w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, co następuje:

Skarga jest zasadna.

W niniejszej sprawie Skarżąca występując z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej oczekiwała oceny własnego stanowiska w zakresie zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18, pkt 19 u.p.t.u. usług świadczonych przez wspólnika Skarżącej, polegających na pracy nad falami mózgowymi człowieka, przy wykorzystaniu odpowiedniego urządzenia oraz oprogramowania.

Odnośnie do pierwszego z powyżej wskazanych problemów obie strony sporu zgodnie uznały, iż dla potrzeb interpretacji art. 43 ust. 1 pkt 18 u.p.t.u. konieczne jest uwzględnienie regulacji zawartej w ust. 1 pkt 19 ww. artykułu.

Przy czym organ uznał, iż ze zwolnienia określonego art. 43 ust. 1 pkt 19 u.p.t.u Skarżąca nie może skorzystać, ponieważ zawód terapeuta/neuroterapeuta nie został do tej pory uznany przepisami prawa jako zawód medyczny, zatem nie podlega zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 tej ustawy.

Natomiast Skarżąca w oparciu o przepisy ustawy o działalności leczniczej, rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie klasyfikacji zawodów

i specjalności na potrzeby rynku pracy dowodził, iż zawód neuroterapeuty jest zawodem medycznym oraz że w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku

o wydanie interpretacji indywidualnej spełnione są wszystkie pozostałe przesłanki warunkujące zastosowanie zwolnienia ustanowionego w art. 43 ust. 1 pkt 18 u.p.t.u.

Przystępując do rozważenia powyższej wskazanej kwestii, przede wszystkim zgodzić się należy ze stronami występującego sporu, iż dla odkodowania treści

art. 43 ust. 1 pkt 18 u.p.t.u. trzeba sięgnąć do regulacji zawartej w ust. 1 pkt 19 tego artykułu.

W celu ustalenia, czy ww. przesłanka jest spełniona, trzeba sięgnąć do treści art. 43 ust. 1 pkt 19 u.p.t.u., gdyż jedynie w tym przepisie zostały wymienione usługi najbardziej zbliżone do usług świadczonych przez neuroterapeutów. Słusznie bowiem strony sporu wskazały, że zawód neuroterapeuty nie jest regulowany przepisami prawa.

Art. 43 ust. 1 pkt 19 u.p.t.u. stanowi, że zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu

i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów:

a) lekarza i lekarza dentysty,

b) pielęgniarki i położnej,

c) medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887 i Nr 174,

poz. 1039),

d) psychologa.

Dla potrzeb niniejszej sprawy konieczne jest ustalenie, czy zawód neuroterapeuty mieści się w którejś z grup zawodowych wymienionych w przytoczonym przepisie. Dokonanie takiej kwalifikacji w zasadzie wykracza poza przepisy prawa podatkowego, a w ramach interpretacji indywidualnych tylko te przepisy interpretuje Minister Finansów. Jednak zważywszy na informacyjną i ochronną funkcję interpretacji indywidualnych organ nie może uchylić się od sięgnięcia do regulacji zawartych w innych przepisach niż podatkowe, a w sytuacji, gdy takowych brak, uchylić się od zastosowania dostępnych technik, jeśli jest to niezbędne dla odkodowania treści przepisu prawa podatkowego (vide np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 listopada 2010 r. II FSK 1019/09, LEX nr 611450). Taka sytuacja występuje w niniejszej sprawie.

Powszechnie wiadomym jest, że zawód neuroterapeuty w polskich realiach może wykonywać nie tylko osoba, która skończyła studia medyczne, dlatego rozważyć należy, czy zawód neuroterapeuty może być zakwalifikowany do zawodów medycznych. Zresztą tylko tę kwestię rozważył Minister Finansów w zaskarżonej indywidualnej, więc Sąd może poddać ocenie tylko stanowisko wyrażone

w interpretacji.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej wskazanej w art. 43

ust. 1 pkt 19 u.p.t.u. osobą wykonującą zawód medyczny jest osoba uprawniona na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osoba legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Z definicji osoby wykonującej zawód medyczny wynika, że jest nią zarówno osoba uprawniona do udzielania świadczeń zdrowotnych na podstawie odrębnych przepisów prawa, jak i osoba legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny. Racjonalizm ustawodawcy nakazuje przyjąć, iż definiując ww. pojęcie miał on świadomość, że są takie zawody medyczne, których wykonywanie regulują odrębne przepisy oraz zawody medyczne, dla których nie ma takich odrębnych przepisów (vide: Maciej Deresz Komentarz do art. 2 i 17 ustawy

o działalności leczniczej, LEX). Co pewien czas pojawiają się projekty aktów prawnych mające na celu kompleksowe zdefiniowanie i uregulowanie wszystkich zawodów medycznych albo unormowanie kolejnych.

Ponieważ istnieją zawody medyczne, dla których nie ma regulacji prawnych należy ustalić, czy neuroterapeuta jest osobą legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub

w określonej dziedzinie medycyny, czyli czy spełnia wymogi ustanowione w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej. Brak przepisów prawa w tym zakresie powoduje, iż owe ustalenia trzeba czynić na podstawie ogólnie dostępnych publikacji.

Można sięgnąć do Słownika języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN autorstwa W.Doroszewskiego, gdzie terapeuta to: 1. psychoterapeuta, 2. osoba specjalizująca się w określonym rodzaju terapii, czy też do wikipedii (http://pl.wikipedia.org/wiki/), gdzie neuroterapeuta to osoba która specjalizuje się

w określonym rodzaju terapii, najczęściej w psychoterapii. Można się też spotkać

z definicją która określa terapeutę jako "specjalistę w dziedzinie terapii, znawca metod terapii. Terapeuta stosując odpowiednie metody, testy oraz angażując pacjenta/klienta w rozwiązywanie określonych zadań i wykonywanie odpowiednich czynności wpływają na zmianę postępowania lub zmianę zachowania swojego pacjenta/klienta. Najczęściej terapeutami są psycholodzy, lekarze, fizjoterapeuci, psychopedagodzy oraz pracownicy socjalni. W Polsce dość liczną grupę stanowią terapeuci zajęciowi, którzy poprzez organizację odpowiednich zajęć manualnych swoich podopiecznych wpływają na poprawę ich samopoczucia lub zachowania. Terapeuci najchętniej wykorzystywani są przy wspomagającym leczeniu chorób psychiatrycznych, depresji, choroby alkoholowej, narkomanii, zaburzeń u dzieci

i młodzieży (ADHD, zespół Downa, itp.) oraz w leczeniu traumy. Coraz powszechniej ich praca znajduje zastosowanie w pracy z dziećmi agresywnymi oraz

z zaburzeniami zachowania. Można też wyróżnić różnego rodzaju terapie rodzinne, np. w podejściu systemowym.

Z wszystkich tych definicji wynika bezsprzecznie, że neuroterapia jest metodą leczenia człowieka. Zatem odpowiedzieć jeszcze trzeba na pytanie, czy neuroterapeuta jest osobą legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy

o działalności leczniczej.

Termin świadczenie zdrowotne został zdefiniowany w art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy

o działalności leczniczej jako działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania.

Skoro neuroterapia jest metodą leczenia, to mieści się w pojęciu świadczenia zdrowotnego. Natomiast odnośnie do nabycia fachowych kwalifikacji uznać trzeba (wobec braku regulacji prawnych), że jeżeli nie jest zabronione przyznawanie ich przez np. Centrum Rehabilitacji Poznawczej i Neuroterapii "Biomem" we Wrocławiu oraz Instytut EEG w Warszawie to certyfikaty przez nie przyznane stanowią dokumenty potwierdzające nabycie kwalifikacji neuroterapeuty. Stanowisko takie znajduje pośrednie uzasadnienie we wskazanych w skardze aktach prawnych.

Bezspornie takie rozumienie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 19 u.p.t.u. jest zgodne z celami zwolnienia określonymi w art. 132 Dyrektywy 112 i stanowiskiem powołanego orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości C-473/08 z dnia 28 stycznia 2010r. W świetle powyższego stwierdzić należy, że neuroterapeuta jest osobą wykonującą zawód medyczny, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy

o działalności leczniczej, w ramach którego świadczy usługi w zakresie opieki medycznej służące przywracaniu i poprawie zdrowia. Zatem usługi świadczone przez neuroterapeutę są zwolnione od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 u.p.t.u.

Udzielając Interpretacji organ uwzględni wskazania Sadu.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 146 § 1, art. 152 oraz art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), orzeczono jak w sentencji