Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Gebel (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Grzegorz Jankowski,, Sędzia WSA Arkadiusz Windak, Protokolant Michał Iwanowski, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 26 maja 2010 r. przy udziale Prokuratora Prokuratury [...] delegowanego do Prokuratury [...] B. R. sprawy ze skargi K. P. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję

Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w [...] decyzją z dnia [...] r., numer [...] orzekł o braku podstaw do stwierdzenia

u K.P. choroby zawodowej - zatrucia ostre albo przewlekłe lub ich następstwa wywołane przez substancje chemiczne - wymienionej w poz. 1 wykazu chorób zawodowych określonego w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 105, poz.869).

W uzasadnieniu decyzji organ podniósł, iż w listopadzie 2008 r. K.P. została skierowana przez lekarza na badania w celu rozpoznania choroby zawodowej – przewlekłe zatrucie disiarczkiem węgla (CS2 ) – poz.1 pkt 43 wykazu chorób zawodowych.

Pacjentka została zbadana w kierunku choroby zawodowej w Poradni Chorób Zawodowych Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy - [...] Centrum Leczenia i Profilaktyki w [...], zwanej dalej "WOMP", i w dniu [...] otrzymała orzeczenie lekarskie nr [...] o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej: zatrucia ostre albo przewlekłe lub ich następstwa wywołane przez substancje - disiarczek węgla poz.1 pkt 43 wykazu chorób zawodowych - po przeprowadzeniu stosownych badań lekarskich oraz dochodzenia epidemiologicznego na stanowisku pracy. W orzeczeniu tym wskazano, iż K.P. była zatrudniona jako aparatowa formowania włókien w "W" S.A. w [...] ([...]). Podczas badania w WOMP pacjentka zgłosiła utratę smaku i węchu od około 3 lat, zmiany skórne na opuszkach palców, które pojawiły się w [...]., osłabienie słuchu i wzroku oraz zaburzenia pamięci, nerwowość, bóle

i zawroty głowy (od [...]. pod opieką psychiatry). Wykonano konsultacje specjalistyczne: psychiatryczną, neurologiczną, kardiologiczną, okulistyczną, laryngologiczną, badanie psychologiczne oraz dodatkowe badania diagnostyczne niezbędne do ustalenia rozpoznania (audiometria, perymetria). Rozpoznano: nadciśnienie tętnicze 1° WHO; dyslipidemia; zaburzenia dysocjacyjne; stan po zapaleniu rogówki oka lewego; zaćma obu oczu. Na podstawie wyników badania podmiotowego, przedmiotowego, konsultacji specjalistycznych oraz badań dodatkowych nie stwierdzono wielonarządowych odchyleń mogących świadczyć

o toksycznym wpływie CS2 na stan zdrowia pacjentki (brak zmian patologicznych charakterystycznych dla toksycznego działania CS2 w zakresie stanu psychiatrycznego, psychologicznego, neurologicznego i laryngologicznego).

Uwzględniając wielkości i charakter narażenia zawodowego na CS2 oraz stan kliniczny pacjentki, gdzie nie stwierdzono charakterystycznego dla zatrucia dwusiarczkiem węgla wieloobjawowego zespołu zmian wielonarządowych, które mogłyby być następstwem narażenia na toksyczne działanie CS2 , lekarz WOMP orzekł, iż nie można uznać istotnego wpływu tego narażenia na obecny stan zdrowia K.P.

K.P. wniosła o ponowne badanie w Instytucie Medycyny Pracy

w [...], zwanym dalej "IMP", i po jego przeprowadzeniu, w dniu [...] otrzymała orzeczenie lekarskie nr [...] o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej. Obserwacje kliniczne dotyczące choroby w stosunku do której prowadzono postępowanie w IMP wykazały obserwację negatywną w kierunku choroby zawodowej: zatrucia ostre albo przewlekłe lub ich następstwa wywołane dwusiarczkiem węgla .

Podczas hospitalizacji w Klinice IMP przedmiotowym badaniem neurologicznym wraz z badaniem szybkości przewodzenia w nerwach obwodowych nie stwierdzono objawów ogniskowych organicznego uszkodzenia układu nerwowego o charakterze encefalopatii lub polineuropatii. Badaniem psychologicznym stwierdzono jedynie obecność objawów odpowiadających wstępnej fazie zespołu psychoorganicznego

o cechach afektywnych, których nie należy wiązać z pracą w kontakcie CS2, która została zakończona w [...] r. Na podstawie badania psychiatrycznego rozpoznano zaburzenia somatyzacyjne. Badaniem laryngologicznym stwierdzono przewlekły suchy nieżyt błony śluzowej gardła oraz obustronny ubytek słuchu typu odbiorczego, które nie są typowe dla przewlekłego zatrucia dwusiarczkiem węgla.

Analiza dokumentacji medycznej i wyników wykonanych badań, zdaniem lekarza IMP, nie dały podstaw do rozpoznania przewlekłego zatrucia CS2.

Zdaniem organu I instancji, podstawą do stwierdzenia choroby zawodowej jest wykazanie ścisłego związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy charakterem wykonywanej pracy , a powstałymi objawami chorobowymi. Decydujące znaczenie ma ustalenie, czy stwierdzone objawy chorobowe odpowiadają rozpoznaniu choroby zawodowej, w tym przypadku zatruciu ostremu albo przewlekłemu lub ich następstwom wywołanym przez disiarczek węgla i czy objawy te mogły być spowodowane również czynnikami pozazawodowymi oraz w jakim stopniu. Jeżeli symptomy wskazują na zawodowe tło choroby, to pomimo, że ocena warunków pracy nie pozwala stwierdzić bezspornie czy praca była wykonywana w warunkach narażających na powstanie choroby zawodowej i tym samym nie ma możliwości wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy objawami chorobowymi a narażeniem zawodowym domniemywa się, że narażenie takie występowało. W takim przypadku, kiedy wystąpiła ekspozycja na czynnik szkodliwy, ale nie znamy stopnia tej ekspozycji, w uzasadnieniu decyzji organ powołuje się przede wszystkim na wyniki badań oraz konsultacji lekarskich i podstawą uznania choroby zawodowej staje się kryterium medyczne tzn. stwierdzenie lub brak określonych symptomów charakterystycznych dla danej jednostki chorobowej. W niniejszym przypadku warunek ten nie został spełniony, bowiem jednostki orzecznicze uznały, że badania nie potwierdziły występowania u K.P. objawów klinicznych przewlekłego zatrucia CS2.

K.P. nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w [...] złożyła odwołanie do [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego

w [...]. W odwołaniu K.P. podniosła, iż decyzja Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w [...] jest dla niej krzywdząca, opisała występujące u niej objawy somatyczne (brak węchu, słodki smak w ustach, powstające rany na obu dłoniach), które wiąże z pracą w "W" oraz zwróciła się o pomoc w leczeniu.

[...]Wojewódzki Inspektor Sanitarny w [...] decyzją

z dnia [...] numer [...] uchylił zaskarżoną decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w [...] i umorzył postępowanie organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu tej decyzji organ odwoławczy przedstawił stan faktyczny sprawy będący podstawą rozstrzygnięcia organu I instancji oraz podniósł, iż jak wynika ze zgromadzonych akt w sprawie, K.P. była diagnozowana w związku z podejrzeniem choroby zawodowej w Wojewódzkim Ośrodku Medycyny Pracy w [...] także w [...] (fakt ten został podniesiony w orzeczeniu WOMP nr 05/09) i otrzymała w dniu [...] orzeczenie WOMP o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej przewlekłe zatrucie CS2 , wymienionej w poz. 1 wykazu stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18.11.1983r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz.294 z późn.zm.). Miejski Inspektor Sanitarny w [...] w dniu [...] wydał decyzję znak [...] o braku podstaw do stwierdzenia u K.P. choroby zawodowej przewlekłe zatrucie CS2. K.P. od tej decyzji wniosła odwołanie do [...] Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego. Podczas prowadzonego postępowania odwoławczego K.P. była ponownie diagnozowana w Instytucie Medycyny Pracy w [...] i w dniu [...] otrzymała orzeczenie lekarskie nr [...] o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej przewlekłe zatrucie CS2. Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny decyzją znak [...], z dnia [...], utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję Miejskiego Inspektora Sanitarnego w [...], tym samym decyzja ta stała się ostateczną.

W wyniku powyższych działań organu pierwszej instancji w obrocie prawnym pozostają obecnie, co jest niedopuszczalne, dwie decyzje: ostateczna decyzja Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...] znak [...], z dnia [...] utrzymująca w mocy decyzję Miejskiego Inspektora Sanitarnego znak: [...] z dnia [...] o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej przewlekłe zatrucie CS2 u K.P. oraz zaskarżona decyzja Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w [...] z dnia [...], znak [...] o braku podstaw do stwierdzenia tej samej choroby zawodowej.

[...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w [...] podniósł, iż jako organ odwoławczy obowiązany jest w tej sytuacji wyeliminować zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji i umorzyć postępowanie administracyjne wszczęte w dniu [...] znak pisma [...].

Powyższa decyzja została zaskarżona przez K.P. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w [...]. Skarżąca okazała swoje niezadowolenie ze sposobu rozpatrywania jej wniosku. Przedstawiła swoją pracę

w "W" wykonywaną, w jej ocenie, w bardzo złych i szkodliwych dla zdrowia warunkach oraz swoje obecne dolegliwości zdrowotne. Wniosła o "leczenie

w ośrodkach do tego przeznaczonych, ponieważ nie mając wpisanych dolegliwości związanych z pracą nie należą mi się żadne ulgi i korzystanie z leczenia".

W odpowiedzi na skargę [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w [...] wniósł o oddalenie skargi podtrzymując stanowisko przedstawione w zaskarżonej decyzji.

Na rozprawie Prokurator Prokuratury Okręgowej w [...] delegowany do Prokuratury Apelacyjnej w [...] wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji ze względu na naruszenie przepisów postępowania administracyjnego, a w szczególności art.107 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego, zwanego dalej "Kpa", które to naruszenie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie z w a ż y ł, co następuje:

Stosownie do treści art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.), sądy administracyjne powołane są do sprawowania kontroli nad działalnością administracji publicznej, pod względem jej zgodności z prawem. Oznacza to, iż Sąd przy rozpatrywaniu sprawy nie bada ani celowości, ani słuszności zaskarżonego rozstrzygnięcia, a ogranicza się do stwierdzenia, czy w świetle ustalonego stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu prawnego dopuszczalne było ( zgodne z obowiązującymi przepisami prawa ) wydanie decyzji będącej przedmiotem sprawy.

Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. Nr 153, poz.1270 z późn. zm.).

Przedmiotem oceny w niniejszej sprawie jest decyzja [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...] z dnia [...], uchylająca w całości zaskarżoną decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w [...] z dnia [...] i umarzająca postępowanie pierwszej instancji.

Stwierdzić należy, ze przepis art. 110 Kpa wyraża zasadę związania organu administracji publicznej wydaną przez siebie decyzją administracyjną. Regulacja ta dotyczy stabilizacji treści decyzji w zakresie w jakim rozstrzyga ona sprawę co do istoty albo kończy postępowanie w danej instancji. Doręczenie lub ogłoszenie decyzji oznacza wprowadzenie jej do obrotu prawnego, od tej chwili organ administracji pozostaje związany treścią swego rozstrzygnięcia. Związanie to trwa aż do czasu ustania mocy obowiązującej decyzji, co może nastąpić w wyniku jej uchylenia, zmiany lub wygaśnięcia, ale tylko w sytuacjach wyraźnie wskazanych w przepisach (Janusz Borkowski [w] B. Adamiak, J. Borkowski "Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz", Wyd. C.H. Beck, Warszawa 2006, s. 529, 530; Andrzej Wróbel [w:]

M. Jaśkowska, A. Wróbel "Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz", Zakamycze, 2005, Komentarz do art.110). Decyzja wiąże zatem organ, który w sytuacji prowadzenia postępowania opartego o ten sam stan faktyczny i prawny nie może dokonać merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy.

Należy także zwrócić uwagę, iż w świetle orzecznictwa brak możliwości przyjęcia sprawy do rozstrzygnięcia istnieje także wówczas, gdy strona składająca nowy wniosek powołuje się na zmianę podstawy prawnej rozstrzygnięcia administracyjnego, jednakże tożsamość spraw istnieć będzie także i wtedy, gdy zmieni się wprawdzie akt stanowiący podstawę prawną decyzji, lecz zachowana zostanie ciągłość regulacji prawnej praw i obowiązków stron postępowania administracyjnego (wyrok SN z dnia 3 czerwca 1993 r. Sygn.akt III ARN 27/93 – OSNC 1994/2 poz. 43).

Tak więc, niedopuszczalne jest wydanie kolejnej decyzji w oparciu o ten sam stan faktyczny i prawny, istniejący pomiędzy tymi samymi stronami, w sytuacji gdy poprzednio zapadła decyzja nie została wyeliminowana z obrotu prawnego i ze stanowiskiem organu odwoławczego w tym zakresie należy się zgodzić.

Jednak organ rozpoznający odwołanie K.P. powinien był

w pierwszej kolejności rozważyć, czy zachodzi tożsamość spraw. Istnienie tożsamości sprawy zachodzi w przypadku występowania tych samych podmiotów w sprawie, tego samego stanu prawnego w nie zmienionym stanie faktycznym sprawy oraz tego samego przedmiotu, rozumianego jako interesy prawne lub obowiązki, które następnie po wydaniu decyzji stają się prawem nabytym ( jego brakiem ) lub obowiązkami prawnymi określonych podmiotów ( wyrok NSA z dnia 29 kwietnia 1998 r. sygn. akt

IV SA 1061/96, Lex 45166). Brak ustaleń w tym zakresie i właściwego uzasadnienia wydanej w trybie odwoławczym decyzji stanowi naruszenie art. 138 § 1 pkt 2 w zw.

z art. 107 § 3 Kpa, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy i które powoduje, iż Sąd nie może ocenić prawidłowości podjętego rozstrzygnięcia o umorzeniu postępowania.

Organ dokonując ponownego rozpoznania odwołania K.P. powinien ustalić, czy od czasu wydania ostatniej decyzji w roku [...] nie zaszły zmiany w stanie faktycznym ( czy wnioskodawczyni powołuje się na te same okoliczności faktyczne, w tym te same objawy chorobowe ), a także prawnym (w chwili orzekania nie obowiązuje już rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r.

w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania

w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz. 1115), które było podstawą wydania decyzji z roku [...] – uwzględniając przy tym cytowane powyżej orzeczenie Sądu Najwyższego.

W tym stanie rzeczy, Wojewódzki Sąd Administracyjny w [...], na podstawie art.145 § 1 pkt 1 lit.c ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, uchylił zaskarżoną decyzję.