Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aneta Dąbrowska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Czerwiński, Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec, Protokolant Agnieszka Olszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 października 2009 r. sprawy ze skargi M. sp. z o. o. z siedzibą w P. na uchwałę Rady W. z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego I. stwierdza nieważność uchwały Rady W. z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...]; II. zasądza od Rady W. na rzecz skarżącej M. sp. z o. o. z siedzibą w P. kwotę 557 (pięćset pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

M. Sp. z o.o. w P. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na uchwałę Rady W. nr [...] z [...] lutego 2009r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru S. w rejonie ulicy [...]

- część II, żądając stwierdzenia jej nieważności.

W uzasadnieniu skargi podano, iż nieruchomości skarżącej znajdują się po zachodniej stronie ulicy [...]w W., są to działki nr [...],[...]i [...]z obrębu [...]. W zaskarżonym planie nieruchomości te znajdują się na obszarze oznaczonym symbolem 12.2. Dalej zaskarżonej uchwale skarżąca zarzuciła niezgodność z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717, ze zm.) - dalej w skrócie: p.z.p., przez:

1) naruszenie zasad sporządzenia planu zagospodarowania przestrzennego

wskazując, iż procedura sporządzania planu zagospodarowania przestrzennego

podlega od 15 listopada 2008 r., tj. dnia wejścia w życie ustawy z dnia 3 października

2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale

społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko

(Dz. U. Nr 199, poz. 1227, ze zm.) - zwanej dalej: ustawą o udostępnianiu informacji

- wymogom zawartym w tej ustawie. Nowa ustawa nakłada na organ sporządzający

plan zagospodarowania przestrzennego konieczność przeprowadzenia strategicznej

oceny oddziaływania na środowisko. W ramach tej oceny projekt planu podlega

opiniowaniu regionalnego dyrektora ochrony środowiska i uzgodnieniu z nim (art. 17

pkt 6 lit. c i pkt 7 c p.z.p.); nadto regionalny dyrektor ochrony środowiska powinien

uzgodnić zakres i stopień szczegółowości informacji wymaganej w prognozie

oddziaływania na środowisko (art. 53 ustawy o udostępnianiu informacji). Zdaniem

skarżącej żadnego z tych wymogów Prezydent W. nie spełnił;

2) istotne naruszenie trybu sporządzania miejscowego planu zagospodarowania

przestrzennego. W ocenie skarżącej Prezydent W. nie dopełnił

wymogów, związanych z udziałem społeczeństwa, określonych w art. 42 i 43

ustawy o udostępnianiu informacji; nie rozpatrzył wniosków skarżącej złożonych do projektu

planu opatrzonych datą 20 czerwca 2005 r, czym naruszył art. 17 pkt 3 p.z.p. Nadto

skarżąca pismem datowanym na 29 września 2007 r. złożyła uwagi do wyłożonego

Sygn. akt IV SA/Wa 1016/09

projektu planu. Uwagi te zostały zamieszczone w zestawieniu zatytułowanym: "Wykaz nieuwzględnionych uwag złożonych do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru S. w rejonie ulicy [...] część II" pod poz. 42. Wskazane zestawienie określa, że Prezydent uwzględnił uwagi skarżącej odnośnie: wprowadzenia zabudowy wielorodzinnej po zachodniej stronie ul. [...], określenia dopuszczalnej ilości kondygnacji na 3, określenia wysokości zabudowy na 12 m i określenia linii zabudowy do 6 m od ulicy [...]. Pozostałe uwagi szczegółowe skarżącej Prezydent odrzucił. Jednak Prezydent w ogóle - wbrew nakazowi zawartemu w art. 17 pkt 12 p.z.p. - nie odniósł się do zawartego w pkt 4 uwag ogólnego postulatu dotyczącego braku ładu urbanistycznego w sposobie określenia zabudowy ulicy [...] po jej zachodniej stronie. Podobnie Prezydent w ogóle nie odniósł się do zawartego w uwagach żądania skarżącej określenia wysokości elewacji frontowej na 10 m. Wskazany Wykaz błędnie określa, że treścią uwag skarżącej do planu było określenie szerokości elewacji na 10 m. Tymczasem w tej kwestii skarżąca nie formułowała wniosku. Oznacza to, iż Prezydent wypowiedział się pozytywnie o uwadze, której skarżąca nie zgłaszała, a uwaga którą zgłaszała została pominięta. Natomiast w ostatecznej treści plan odbiega od postulatu skarżącej, gdyż maksymalną wysokość elewacji frontowej określa na 8 m. Zdaniem skarżącej stanowi to naruszenie art. 17 pkt 14 p.z.p. Dalej skarżąca zauważyła, iż został naruszony porządek czynności określony w art. 17 p.z.p., bowiem prognoza oddziaływania na środowisko oraz prognoza skutków finansowych planu zostały sporządzone po wydaniu opinii przez Radę Urbanistyczną przy Prezydencie W. Tymczasem art. 17 p.z.p. nałożył na Prezydenta obowiązek wcześniejszego sporządzenia tych dokumentów, tak aby ww Rada i organy opiniujące mogły wydać swoje opinie posługując się treścią tych prognoz. Ponadto podniesiono, iż ogłoszenie o wyłożeniu projektu miejscowego planu wskazywało, że publiczna dyskusja nad projektem odbędzie się 7 września 2007 r. Faktycznie odbyła się 14 września 2007r., czym naruszono art. 17 pkt 10 p.z.p.

Rada W. - w odpowiedzi na skargę - wniosła o jej oddalenie. Odnosząc się do wysuwanych zarzutów organ stwierdził, iż są one chybione i to zarówno w sferze ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, jak i ustawy o udostępnianiu informacji. W odniesieniu do planów miejscowych procedura strategicznej oceny oddziaływania na środowisko (do dnia wejścia w życie ww ustawy istniejąca jako ocena oddziaływania na środowisko skutków realizacji planów i

Sygn. akt IV SA/Wa 1016/09

programów - realizowana według ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska), poddana została modyfikacjom. Sam zakres prognozy sporządzanej w ramach strategicznej oceny oddziaływania na środowisko ma zbliżony zakres do tego, jaki obowiązywał do dnia wejścia w życie ustawy z dnia 3 października 2008 r. Przez zapis art. 53 tej ustawy nałożono jednakże na organ opracowujący projekt planu miejscowego konieczność uzgadniania zakresu i stopnia szczegółowości informacji wymaganych w tejże prognozie z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska oraz państwowym powiatowym inspektorem sanitarnym. Uwzględniając wskazane zmiany oczywistym pozostaje, zdaniem organu, iż powyższe uzgodnienia powinny mieć miejsce w odniesieniu do wszystkich procedur planistycznych, które nie zostały zakończone do 14 listopada 2008 r. (z dniem 15 listopada 2008 r. powołana ustawa weszła w życie) podjęciem stosownej uchwały w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zatem jeżeli ocena oddziaływania na środowisko dotycząca zaskarżonego planu przeprowadzona została w oparciu o poprzednio obowiązujące przepisy, to niewątpliwie wypełnia ona merytoryczne wymogi wynikające z ustawy. Pomimo tego organ sporządzający projekt miejscowego planu w trybie art. 53 i 58 ustawy o udostępnianiu informacji wystąpił do Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska i Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego o uzgodnienie zakresu i stopnia szczegółowości informacji wymaganych w prognozie oddziaływania na środowisko do projektu spornego planu. W następstwie powyższego Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska pismem z 23 stycznia 2009 r., po zapoznaniu się z nadesłanym projektem planu stwierdził, iż teren objęty opracowaniem znajduje się poza granicami obszarów Natura 2000 oraz innych form ochrony przyrody, z dala od jakiejkolwiek strefy wpływu oraz szczegółowa analiza prognozy o oddziaływaniu na środowisko wykazała, iż spełnia ona podstawowe wymogi określone w ustawie o udostępnianiu informacji. Nadto - zdaniem organu -przedmiotowy dokument w żaden sposób nie narusza zapisów Dyrektywy Siedliskowej w odniesieniu do obszarów Natura 2000 i nie wymaga poszerzenia o nowe elementy, gdyż nie zaszły żadne istotne zmiany, które skutkowałyby koniecznością powtórnej oceny planu. Natomiast Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny uznał, że prognoza oddziaływania na środowisko wyczerpuje pod względem merytorycznym wymagany stopień szczegółowości prognozy. Tak więc prognoza oddziaływania na środowisko będąca przedmiotem wyłożenia do publicznego wglądu wypełnia merytoryczne, w opinii organu, wymogi wynikające z obowiązujących ustaw

Sygn. akt IV SA/Wa 1016/09

na dzień uchwalania zaskarżonej uchwały. Zatem podnoszony zarzut w zakresie "opiniowania regionalnego dyrektora ochrony środowiska o projekcie planu" czy też "uzgodnienia z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska" nie znajduje oparcia faktycznego i prawnego oraz w żaden sposób nie znajduje uzasadnienia do twierdzenia, że naruszono wymóg art. 42 i 43 ustawy z dnia 3 października 2008 r.

Organ podniósł także, iż o rozpoczęciu procedury sporządzania planu, składania uwag, jak również terminie wyłożenia dokumentów do publicznego wglądu i możliwości składania uwag, uprawniony organ informował w ogłoszeniach i obwieszczeniach, zgodnie z obowiązującymi przepisami w tym względzie. Wszystkie złożone uwagi i wnioski do projektu planu zostały rozpatrzone zgodnie ze wskazaniami ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Wykaz rozpatrzonych wniosków był dostępny w Wydziale Planowania Miejscowego Biura Architektury i Planowania Przestrzennego Urzędu W., zaś wykaz uwag rozpatrzonych przez Prezydenta W. dodatkowo dostępny na stronach internetowych Miasta, a w końcu uwagi rozpatrzone przez Radę W. stanowią załącznik do zaskarżonej uchwały, opublikowanej w dzienniku urzędowym województwa i dodatkowo w BIP Urzędu W.

Zarzut braku rozpatrzenia wniosków skarżącej mija się ze stanem faktycznym w sprawie, bowiem zostały one ujęte w wykazie wniosków rozpatrzonych przez Prezydenta. Jednocześnie ogłoszenie o wyłożeniu do publicznego wglądu projektu planu wraz z prognozą oddziaływania na środowisko ukazało się w Gazecie Wyborczej w dniu [...] sierpnia 2007 r. Projekt planu wraz z prognozą oddziaływania na środowisko były udostępnione społeczeństwu od dnia 20 sierpnia do 18 września 2007 r. Natomiast dyskusja publiczna nad projektem planu odbyła się - zgodnie z datą określoną w ogłoszeniu - 14 września 2007 r. Skarżąca złożyła uwagi, które zostały uwzględnione w wykazie uwag i poddane rozstrzygnięciu. Fakt, iż omyłkowo uwaga dotycząca zmiany wysokości elewacji frontowej "z 8 m na 10 m" została zapisana jako zmiana szerokości elewacji frontowej na 10 m w żaden sposób nie może skutkować stwierdzeniem nieważności zaskarżonej uchwały, bowiem w tekście projektu uchwały nie istniała dla tego terenu określona szerokość elewacji więc i wykaz uwag zawierał oczywistą omyłkę pisarską. Pomimo wskazanej omyłki uwaga została przyjęta prawidłowo, a zmiana wysokości elewacji została wprowadzona do projektu planu zgodnie z zamysłem wnioskodawcy. Stąd ta uwaga jako uwzględniona w projekcie planu nie znalazła się w wykazie uwag nieuwzględnionych skierowanych

Sygn. akt IV SA/Wa 1016/09

pod obrady Rady W. wraz z projektem planu skierowanym do uchwalenia. Na posiedzeniu Rady Miasta zostały przyjęte zmiany do projektu planu zaproponowane przez Komisję Ładu Przestrzennego z 16 grudnia 2008 r. i dotyczyły one m. in. zmiany ustalenia dla terenu 12.2 MN-W wysokości elewacji frontowej budynku z 10 m na 8 m. Wobec tego stanu rzeczy Rada W. stosownie do kompetencji wynikających z art. 20 i 19 p.z.p. wprowadziła zmiany wynikające m. in. z rozpatrzenia części uwag nierozpatrzonych uprzednio przez Prezydenta W.

Jeżeli zaś idzie o kwestię niezachowania kolejności sporządzania opracowań niezbędnych do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, to zarzut ten, w ocenie Rady, nie jest uprawniony, bowiem wszystkie zobowiązane ustawowo organy wyraziły opinie oraz stanowiska, i te wszystkie opracowania towarzyszące projektowi planu były dostępne dla jednostek opiniujących i uzgadniających. Następnie zaś, zgodnie z art. 17 ust. 10 p.z.p. organ wprowadził do projektu planu zmiany wynikające z uzgodnień i opinii. Przed wyłożeniem do publicznego wglądu zmienionego projektu planu, zmieniona została również prognoza oddziaływania na środowisko mająca na celu ujednolicenie wykładanych opracowań. I z tych to właśnie względów prognoza oddziaływania na środowisko posiada datę z sierpnia 2007 r., czyli późniejszą niż data uzgodnień, co w żaden sposób nie rzutuje na tryb postępowania planistycznego .

Uwzględniając wszystkie przytoczone okoliczności, wysuwane zarzuty nie znajdują- w ocenie Rady - odzwierciedlenia w sprawie i czynią skargę bezzasadną.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:

Uprawnienia wojewódzkich sądów administracyjnych, określone przepisami m. in. art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269, ze zm.) oraz art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.) - dalej w skrócie: P.p.s.a., sprowadzają się do kontroli działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, tj. kontroli zgodności zaskarżonego aktu z przepisami postępowania administracyjnego, a także prawidłowości zastosowania i wykładni norm prawa materialnego.

Sąd, badając legalność zaskarżonej uchwały w oparciu o wyżej powołane przepisy i w granicach sprawy uznał, iż skarga zasługuje na uwzględnienie, choć nie wszystkie zarzuty w niej podniesione są zasadne.

Sygn. akt IV SA/Wa 1016/09

Procedura planistyczna poprzedzająca zaskarżoną uchwałę toczyła się według przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym obowiązującej od dnia 11 lipca 2003r, jako że Rada W. uchwałę w sprawie przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru s. w rejonie ulicy [...]-część II podjęła [...] grudnia 2004 r. (zmienioną uchwałą z [...]lipca 2008 r.).

Z kolei uprawnienie dla M. Sp. z o.o. do zaskarżenia przedmiotowej uchwały wynikało z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591, ze zm.), który stanowi, iż każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego. Zatem przesłanką dopuszczalności wniesienia skargi do sądu administracyjnego jest nie tylko posiadanie interesu prawnego, ale i jego naruszenie. Źródłem interesu prawnego lub uprawnienia, o którym mowa w art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym jest norma prawa materialnego (najczęściej prawa cywilnego lub administracyjnego). Naruszenie tego interesu następuje więc wtedy, gdy zaskarżonym aktem zostaje odebrane lub ograniczone jakieś prawo skarżącego wynikające z przepisów prawa materialnego, względnie zostanie nałożony na niego nowy obowiązek lub też zmieniony obowiązek dotychczas na nim ciążący (wyrok NSA z 19.06.2009r, sygn. akt II OSK 205/09).

W przedmiotowej sprawie źródłem interesu prawnego skarżącej, który został naruszony zaskarżoną uchwałą są przepisy prawa materialnego dotyczące prawa własności. Skarżąca jest właścicielką działek [...],[...]i [...]w obrębie [...]przy ul. [...]w W. W zaskarżonym planie nieruchomości te znajdują się na obszarze oznaczonym numerem 12.2 i symbolem przeznaczenia MN - W.

Treść prawa własności określa art. 140 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno -gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą". Szczególną ochronę tego prawa zapewniają przepisy Konstytucji RP. W art. 64 stanowi ona, iż każdy ma prawo do własności, innych praw majątkowych oraz

Sygn. akt IV SA/Wa 1016/09

prawo dziedziczenia (ust. 1) i prawa te podlegają dla wszystkich ochronie prawnej (ust. 2).

Według § 26 planu dla terenu oznaczonego na rysunku planu numerem 12.2 i symbolem przeznaczenia MN - W ustalono przeznaczenie podstawowe: zabudowę jednorodzinną i małe domy wielorodzinne oraz dopuszczalne: usługi nieuciążliwe. Zaś w zakresie zagospodarowania terenu i kształtowania zabudowy ustalono m. in. "maksymalną wysokość elewacji frontowej na 8 m". Powyższe dowodzi, iż na obszarze, na którym są położone działki skarżącej wprowadzono opisane ograniczenie. Wprowadzając obowiązek w zakresie dopuszczalnej wysokości elewacji frontowej budynków, mogących powstać na terenie oznaczonym symbolem MN -W (numerem 12.2), gmina wpłynęła na uprawnienia skarżącej do korzystania z należących do niej nieruchomości, naruszając tym samym jej interes prawny wynikający z prawa własności tych nieruchomości. Ograniczenie parametrów technicznych przyszłej zabudowy stanowi istotną ingerencję w przysługujące skarżącej prawo własności, a więc kształtuje jej sytuację prawną. Wprowadzenie tego obowiązku - jak słusznie podnosi skarżąca - nastąpiło z istotnym naruszeniem trybu sporządzania przedmiotowego planu zagospodarowania przestrzennego. Otóż z akt sprawy wynika, iż skarżąca pismem z 29 września 2007r. złożyła uwagi do projektu planu w zakresie działek [...]-[...]położonych przy ul. [...]w W. Wniosła o zmianę tego projektu planu przez określenie dla ww działek m. in. wysokości elewacji frontowej na 10 m. Uwaga ta - jak wynika z załącznika do Zarządzenia Prezydenta W. nr [...]z [...]października 2007 r. zmienionego Zarządzeniami tego organu z [...]czerwca 2008 r. nr [...]i [...]października 2008r. nr [...], zawierającego "wykaz uwag wniesionych do wyłożonego do publicznego wglądu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru S. w rejonie ul. [...]w W. -została przez Prezydenta W. uwzględniona. W tym miejscu zauważyć i wyjaśnić należy, iż treść tej uwagi została błędnie wskazana jako "szerokość elewacji frontowej". Jednakże Sąd stanął na stanowisku, iż błąd ten należy traktować jako błąd natury pisarskiej, albowiem z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, jak i wyjaśnień organu, jednoznacznie wynika, że Prezydent rozstrzygnął pozytywnie uwagę dotyczącą "wysokości elewacji frontowej". Z uwagi na powyższe nie podzielono zarzutu skargi jakoby organ nie zajął stanowiska odnośnie tej uwagi. Następnie, po przedstawieniu Radzie W. przez Prezydenta

Sygn. akt IV SA/Wa 1016/09

W. projektu planu miejscowego, Rada na skutek postulatu Komisji Ładu Przestrzennego wprowadziła do projektu planu zmiany, w tym m. in. zmianę wysokości elewacji frontowej z 10 na 8 m na terenie MN - W (12.2). Ostatecznie zmiana ta została uchwalona w planie i ujęta w zaskarżonej uchwale w § 26 ust. 2 pkt 2 f - "maksymalna wysokość elewacji frontowej 8 m". Tymczasem stosownie do art. 19 p.z.p., jeżeli rada gminy stwierdzi konieczność dokonania zmian w przedstawionym do uchwalenia projekcie planu miejscowego, czynności o których mowa w art. 17 p.z.p., ponawia się w zakresie niezbędnym do dokonania tych zmian. Przedmiotem ponowionych czynności może być jedynie część projektu planu objęta zmianą. Powtórzenie w niezbędnym zakresie postępowania planistycznego w związku z dokonaniem zmian w przedstawionym do uchwalenia projekcie m.p.z.p. ma na celu objęcie zmienionej części projektu trybem określonym w przepisach art. 17 u.p.z.p. Stąd też zgodnie z art. 18 ust. 2 powtórne postępowanie powinno się ograniczać jedynie do tego fragmentu (fragmentów) terenu objętego pracami planistycznymi, do którego odnoszą się przedmiotowe zmiany. Uznanie przez radę gminy zasadności dokonania zmian w przedstawionym do uchwalenia projekcie planu miejscowego prowadzi do nieuchwalenia planu i do zwrócenia wójtowi, burmistrzowi, prezydentowi miasta w celu dokonania koniecznych zdaniem rady zmian. W konsekwencji zasadniczo organem oceniającym zakres koniecznego ponowienia procedury jest organ sporządzający projekt planu - w niniejszej sprawie Prezydenta W., natomiast weryfikacja prawidłowości jego działań należy w ostateczności do rady uchwalającej plan.

Należy zwrócić uwagę na okoliczność, że procedura planistyczna jest procedurą sformalizowaną, wyznaczającą zakres i kolejność czynności proceduralnych wymaganych przy sporządzaniu planu miejscowego (art. 17 p.z.p.). Sformalizowane - również w zakresie chronologii podejmowanych działań -uregulowanie tej procedury z jednoczesną sankcją nieważności uchwały w sytuacji istotnego naruszenia trybu uchwalania planu miejscowego prowadzi do wniosku, że kształt uchwalanego planu miejscowego powinien być wcześniej znany właściwym organom, a także osobom prawnym i fizycznym oraz jednostkom organizacyjnym nieposiadającym osobowości prawnej, skoro podmioty te są uprawnione do wyrażenia swojego stanowiska przed uchwaleniem planu, tj. na jednym z ostatnich etapów procedury poprzedzającym uchwalenie planu. Celem sformalizowanej procedury planistycznej jest zatem m. in. zagwarantowanie znajomości aktu

Sygn. akt IV SA/Wa 1016/09

planistycznego, którego treść będzie kształtowała sposób wykonywania prawa własności nieruchomości (art. 6 ust. 1 p.z.p.), a także zagwarantowanie możliwości wpływu na treść przyszłego planu. Należy podkreślić, że każde uchwalenie bądź zmiana planu zagospodarowania przestrzennego pociąga za sobą konsekwencje nie tylko w sferze prawa własności, ale również w sferze obciążeń finansowych. Wykładnia celowościowa powyższych przepisów uzasadnia zatem wniosek, iż treść uchwalonego planu nie powinna stanowić zaskoczenia dla lokalnej społeczności. Z wnioskiem tym korespondują rezultaty wykładni systemowej. Zgodnie bowiem z art. 1 ust. 2 p.z.p. należy uwzględniać szereg wartości, w tym m. in. prawo własności oraz potrzeby interesu publicznego rozumianego jako uogólniony cel dążeń i działań, uwzględniających zobiektywizowane potrzeby ogółu społeczeństwa lub lokalnych społeczności, związanych z zagospodarowaniem przestrzennym (art. 2 pkt 4 p.z.p.).

Oznacza to, iż organ wprowadzając ograniczenia w swobodnym dysponowaniu prawem własności działek przez skarżącą (w szczególności chodzi o parametr zabudowy dotyczący maksymalnej wysokości elewacji frontowej) naruszył interes prawny skarżącej. I chociaż naruszenie to mogłoby być rozważane w granicach tzw. "władztwa planistycznego" gminy, niemniej jednak nie w okolicznościach niniejszej sprawy. Zauważenia bowiem wymaga, że na etapie procedury planistycznej objętej zakresem działania Prezydenta W. postulat skarżącej odnośnie maksymalnej wysokości elewacji frontowej został uwzględniony (10 m). Natomiast zmiana w tym zakresie, na niekorzystną dla skarżącej, bo ostatecznie określającą wskazaną wysokość na 8 m, nastąpiła po przedstawieniu projektu planu Radzie W., która stwierdziła konieczność wprowadzenia zmian w przedstawionym do uchwalenia projekcie planu miejscowego. Zmiana ta nastąpiła więc bez ponowienia w zakresie niezbędnym czynności z art. 17 p.z.p. Zatem treść uchwalonego planu w zakresie postulowanym przez skarżącą (do tego wcześniej zaakceptowanym) stanowiła dla niej zaskoczenie.

W tak ustalonych okolicznościach faktycznych i w kontekście powyższych rozważań uznać należało, iż Rada W. naruszyła art. 19 i 20 p.z.p., co musiało skutkować stwierdzeniem nieważności uchwały z [...] lutego 2009 r. nr [...]. Dodania też wymaga, iż jeśli Rada W. wprowadziła do projektu planu wszystkie zmiany proponowane przez Komisję Ładu Przestrzennego w uchwale z [...]grudnia 2008r., to i w tym wypadku organ sporządzający projekt

Sygn. akt IV SA/Wa 1016/09

planu - Prezydenta W. - zapewne nie miał możliwości dokonania oceny w zakresie potrzeby ponowienia procedury planistycznej.

Odnosząc się natomiast do pozostałych zarzutów skargi podnieść należy, iż nie zasługują one na uwzględnienie.

Nie sposób podzielić twierdzeń -skarżącej w kwestii obowiązku podporządkowania się przez Prezydenta W. wymogom jakie zostały nałożone na procedurę planistyczną regulacjami wynikającymi z art. 46, art. 51, art. 53, art. 54 - art. 58 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227 ze zm.) - zwanej dalej: ustawą o udostępnianiu informacji, która zaczęła obowiązywać od 15 listopada 2008r. i art. 17 pkt 6 c p.z.p. Sąd stanął na stanowisku, iż skoro procedura związana ze sporządzeniem prognozy oddziaływania na środowisko, jak również etap uzgodnień i wyrażania opinii, zostały przeprowadzone (sporządzone) pod rządami dotychczas obowiązujących przepisów, tj. ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008, Nr 25, poz. 150, ze zm.) oraz ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym i zakończone przed 15 listopada 2008 r., tj. wejściem w życie ustawy o udostępnianiu informacji i zmianą ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, to nie można wymagać od organu, aby dokonał powtórzenia wymienionych etapów procedury planistycznej według zasad wprowadzonych nowymi regulacjami prawnymi. Natomiast, gdyby zmiana przepisów weszła w życie w trakcie opracowywania prognozy oddziaływania na środowisko, uzgadniania czy opiniowania planu, to oczywistym jest, iż czynności wymagane w ramach tych etapów procedury planistycznej należałoby już przeprowadzić według nowych przepisów bądź powtórzyć w wymaganym zakresie. Odmienne podejście do poruszanej kwestii pociągnęłoby za sobą konieczność powtarzania znacznej ilości już toczących się procedur planistycznych, które jak powszechnie wiadomo trwają latami, a to tego są bardzo kosztowne. Wobec nieustannego wprowadzania w polskim systemie prawnym zmian przepisów i nowych regulacji prawnych, nie za daleko idącym będzie stwierdzenie, iż w takich sytuacjach powtarzanie w całości bądź w znacznej części procedur planistycznych byłoby normą.

Prezydent W. rozważał - wbrew temu co twierdzi skarżąca – jej wnioski zawarte w piśmie z 20 czerwca 2005 r. Okoliczność ta wynika z wykazu

Sygn. akt IV SA/Wa 1016/09

wniosków do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W wykazie tym pod poz. 3 wyszczególniono treść wniosków strony. Dalej zostały one zakwalifikowane jako wnioski nieuwzględnione, choć jednocześnie stwierdzono, że "ewentualne uwzględnienie będzie mogło nastąpić po szczegółowym zbadaniu możliwości". Oznacza to, iż na etapie składania wniosków, rozstrzygnięcie organu w ich przedmiocie było negatywne, jednakże organ nie wykluczył zmiany swojego stanowiska w toku trwania procedury planistycznej. Zaś na dalszym etapie skarżąca skorzystała z możliwości wniesienia uwag do projektu planu.

Nietrafnym jest twierdzenie skarżącej jakoby Prezydent W. naruszył kolejność czynności planistycznych jaki wynika z art. 17 p.z.p. Wszystkie zobowiązane ustawowo organy wyraziły opinie oraz stanowiska i cały ten komplet opracowań towarzyszących projektowi planu był dostępny dla jednostek opiniujących i uzgadniających. To zaś, że prognoza oddziaływania na środowisko datowana jest na sierpień 2007r. wynika z faktu ujednolicania wykładanych opracowań, spowodowanych - jak słusznie podkreślił organ w odpowiedzi na skargę -koniecznością wprowadzenia zmian do projektu plany wynikających z uzgodnień i opinii.

Również nie jest prawdą twierdzenie skarżącej spółki, iż ogłoszenie o wyłożeniu projektu planu wskazywało, że publiczna dyskusja nad projektem odbędzie się 7 września 2007 r., a faktycznie odbyła się 14 września 2007 r. Z materiałów znajdujących się w aktach sprawy jednoznacznie wynika, że w ogłoszeniu prasowym i obwieszczeniu publiczną dyskusję na przyjętymi w projekcie planu rozwiązaniami wyznaczono na 14 września 2007 r. i w tym też dniu dyskusja się odbyła.

Z kolei zarzut nierozpatrzenia uwagi zawartej w pkt 4 pisma z 29 września 2007r. dotyczącej ogólnego postulatu braku ładu urbanistycznego w sposobie określenia zabudowy ul. [...] po jej zachodniej stronie, także nie mógł zostać uwzględniony. W ocenie Sądu Prezydent W. rozpatrując uwagi skarżącej zawarte w piśmie z 29 września 2007r. słusznie skupił się tylko na ich konkretyzacji dokonanej w ostatniej części tego pisma. Ta część pisma zawierała wnioski o zmianę projektu planu poczynając od postulowanej zmiany funkcji przeznaczenia terenu a kończąc na linii zabudowy i prawidłowo została potraktowana przez organ jako wniesione uwagi do projektu planu. Zaś wcześniejsza treść powyższego pisma, (w tym szczególnie jego pkt 4) stanowiła jedynie ogólne odniesienie się do projektu planu.

Sygn. akt IV SA/Wa 1016/09

Mając powyższe rozważania na względzie, Sąd stwierdził, iż zaskarżona uchwała w sprawie uchwalenia planu miejscowego obszaru S. w rejonie ul. [...]- cześć II w części dotyczącej działek skarżącej nr [...],[...]i [...]w sposób istotny narusza tryb sporządzania planu miejscowego, a zatem procedura uchwalania planu winna zostać powtórzona w niezbędnym zakresie.

W tym stanie rzeczy Sąd - na mocy art. 147 § 1 P.p.s.a. - orzekł jak w punkcie I sentencji wyroku. O kosztach postanowiono - w punkcie II - na zasadzie art. 200 i art. 205 § 2 w zw. z § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. nr 163, poz. 1349, ze zm.).