Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Jarosz (spr.) Sędziowie NSA Ewa Makosz-Frymus WSA Donata Starosta Protokolant st. sekr. sąd. Justyna Hołyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 września2010r. sprawy ze skargi P. & L. Polska S.A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] lutego 2010r. nr [...] w przedmiocie opłat z tytułu wzrostu wartości nieruchomości 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Burmistrza Miasta K.z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] 2. określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu. 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. na rzecz skarżącej kwotę 613,56 (słownie: sześćset trzynaście 56/100) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Decyzją z dnia [...] lutego 2010r., nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L. utrzymało w mocy zaskarżoną przez P. & L. Polska S.A.w P. decyzję Burmistrza Miasta K. z dnia [...] grudnia 2009r. nr [...] orzekającej o ustaleniu obowiązku wniesienia opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości położonej w K. w rejonie ul. N., oznaczonej ewidencji gruntów jako działki nr [...], [...] i [...], o łącznej powierzchni 0.2161 ha, wpisanej do księgi wieczystej KW nr [...] – w związku z uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w wysokości 8 914,20 zł.

Decyzja oparta została na przepisach art. 39 ust.5 ustawy z dnia 8.03.1990r o samorządzie gminnym i art. 17i 18 ustawy z dnia 12.10.2004r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U. z 2001r., nr 79, poz. 856), art. 36 ust.4, art. 37 ust. 6 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. 2003r., nr 80. Poz. 717 ze zm.), § 19 pkt 11 Uchwały Rady Miejskiej K. nr [...] z dnia [...] września 2007r. w sprawie uchwalenia miejscowego plany zagospodarowania przestrzennego (dalej m.p.z.p.) terenu położonego w K. przy ul. N. i W. (Dz. Urz. Woj. Wielkopolskiego z [...]) oraz art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r., nr 98, poz. 1071 ).

W uzasadnieniu decyzji organu I instancji podano, że zgodnie z art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym jeżeli wartość nieruchomości wzrosła w związku z uchwaleniem lub zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a właściciel lub użytkownik wieczysty zbywa tę nieruchomość, Burmistrz Miasta pobiera jednorazową opłatę określoną w stosunku procentowym do wzrostu wartości nieruchomości w m.p.z.p. Wysokość opłaty nie może być wyższa niż 30% wzrostu wartości nieruchomości i jest ustalana na dzień jej zbycia.

Miejscowy plan został uchwalony uchwałą z dni [...]09.2007r., nr [...] Rady Miejskiej K.. W planie tym przeznaczono tereny w rejonie ulic N. i W. pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Ustalono też opłatę w wysokości 30% od wzrostu wartości.

W dniu [...] września 2009r. firma skarżąca P. & L. Polska S.A. w P. zbyła nieruchomość składającą się z działek o nr określonych wyżej. Operat szacunkowy sporządzony przez uprawnionego rzeczoznawcę majątkowego B. F. z dnia [...]11.2009r. określił, że przedmiotowa nieruchomość, składająca się z trzech działek miała wartość 51 302,00 zł a po uchwaleniu planu, na dzień [...].09.2009r. jej wartość wynosiła 81 016,00 zł. Wartość nieruchomości wzrosła więc o 29 714,00 zł, z czego 30% to kwota wymierzonej opłaty jednorazowej (8 914,20 zł).

SKO w L. rozpoznając odwołanie spółki podtrzymało twierdzenia organu odnosząc się też do zarzutów odwołania odnośnie prawidłowości sporządzenia operatu szacunkowego.

Od decyzji z dnia [...] lutego 2010r. Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. skargę do sądu złożyła spółka P. & L. P. S.A. w P..

W skardze wniesiono uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i zasądzenie na rzecz skarżącej zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych. Skarżąca zarzuciła naruszenie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami z dnia 21.08.1997r. co mogło mieć wpływ na rozstrzygnięcie tj. naruszenie prawa materialnego

- art.36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym

-art. 153 i 154 ustawy o gospodarce nieruchomościami

-§ 4 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzenia operatu szacunkowego oraz naruszenie przepisów postępowania poprzez nierozpoznanie wszystkich zarzutów podniesionych w odwołaniu przez skarżącą: art. 97 § 1 pkt 4 kpa poprzez nierozpoznanie wniosku o zawieszenie postępowania.

W skardze m. in. zarzucono , że przyjęte w operacie nieruchomości będące podstawą zastosowanej metody porównawczej nie były nieruchomościami podobnymi pod względem wielkości i położenia, że nieruchomość nie ma dostępu do drogi publicznej gdyż teren dojazdu do przedmiotowych działek jest porośnięty i nierówny a także, że wycenę sporządzono na dzień [...].08.2009r. a wartość rynkową nieruchomości określono na dzień [...].04.2009r. ( ostatni zarzut jest oczywiście nieuzasadniony gdyż odpowiednie, prawidłowe daty wynikają wprost z załączonego do akt administracyjnych operatu i są automatycznym powtórzeniem zarzutów odwołania od decyzji z [...].12.2009r.).

Decyzja Burmistrza Miasta K. z dnia [...] grudnia 2009r. nie została podpisana a w nagłówku dokumentu widnieje pieczątka o treści "Urząd Miejski K.". W nadesłanych do Sądu administracyjnego aktach administracyjnych brak innej kopii decyzji Burmistrza.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153,poz.1269 ze zm.) sąd administracyjny sprawuje w zakresie swej właściwości kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Przedmiotem kontroli jest zbadanie, czy organy administracji publicznej w toku rozpoznania sprawy nie naruszyły prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy. Czyni to według stanu prawnego i na podstawie akt sprawy, istniejących w dniu wydania zaskarżonej decyzji. Decyzja administracyjna jest zgodna z prawem, gdy jest zgodna z przepisami prawa materialnego i przepisami prawa procesowego. Uchylenie jej przez sąd administracyjny następuje w sytuacjach określonych w art. 145 § 1 ustawy z dnia 30.08.2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz.1270 ze zm.).dalej zwane p.p.s.a., tj w przypadku uchybienia przepisom prawa materialnego, jeżeli uchybienie to miało wpływ na wynik sprawy, w przypadku rozstrzygnięcia dotkniętego wadą uzasadniającą wznowienie postępowania, jak również w przypadku wad, jeżeli mogły mieć istotny wpływ za wynika sprawy.

Wyjaśnić należy, że sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 p.p.s.a.). Stosownie do art..135 p.p.s.a. sąd stosuje przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów i czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne do jej końcowego załatwienia.

Skarga zasługiwała na uwzględnienie, aczkolwiek z innych przyczyn niż w niej podniesione.

Zgodnie z art. 107 § 1 kpa określa, że decyzja powinna zawierać: oznaczenie organu administracji publicznej, datę wydania, oznaczenie strony lub stron, powołanie podstawy prawnej, rozstrzygnięcie, uzasadnienie faktyczne i prawne, pouczenie, czy i w jakim trybie służy od niej odwołanie, podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego osoby upoważnionej do wydania decyzji (...).

Należało zatem ocenić, czy brak podpisu organu lub osoby przez niego upoważnionej jest wadą istotną, pozbawiającą ten akt charakteru decyzji administracyjnej, o czym mowa w art.,107 § 1 kpa.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem i piśmiennictwem (por. np. wyrok NSA z dnia 10.10.2008r. IIGSK 508/07, LEX nr 516791, B. Adamiak – Wadliwość decyzji administracyjnej, Wrocław 1986r., str. 50) brak podpisu na decyzji jest wadą istotną, prowadzącą do oceny, że chodzi wówczas o pismo będące projektem decyzji. W konsekwencji prowadzi to do stwierdzenia, że pismo to nie wchodzi jeszcze do obrotu prawnego i nie wywołuje skutków, z którymi przepisy łączą konsekwencje prawne. Nie ma przy tym znaczenia czy pismo to zostało stronie doręczone. Co prawda art. 110 kpa łączy związanie organu treścią decyzji między innymi z chwilą doręczenia, podkreślić jednak należy, że w przepisie tym mowa jest o decyzji, a więc akcie zawierającym niezbędne składniki, pozwalające uznać imperatywne oświadczenie woli organu administracji właśnie za decyzję.

Za minimum elementów decyzji administracyjnej traktuje się cztery składniki takie jak oznaczenie organu, adresata decyzji, czyli stron, rozstrzygnięcie i podpis osoby uprawnionej do jej wydania ( wyrok WSA w Opolu z dnia 24.06.2008r. II SA/Op 164/08). Nawet jednak to minimum wymaga podpisu odpowiedniej osoby do uznania ważności decyzji.

Oznacza to więc, że brak jednego ze wskazanych wyżej składników decyzji powoduje wykluczenie ustalenia podstawowych elementów stosunku prawnego i nie mamy wówczas do czynienia z objawem woli organu, czyli z czynnością stosowania prawa przez uprawniony podmiot. Brak podpisu nie czyni aktu woli władzy decyzją w rozumieniu prawa.

Bez wątpienia decyzja Burmistrza Miasta K. z dnia [...]grudnia 2009r. nie może być traktowana jako decyzja administracyjna w rozumienia prawa, skoro brak pod nią podpisu osoby uprawnionej przez organ lub samego organu – jest to tylko projekt decyzji. Doręczenie tego dokumentu stronie i rozpoznanie jej odwołania nie konwaliduje jej.

Okoliczność ta powoduje nieważność tej decyzji oraz opartej na niej decyzji organu II instancji , utrzymującej ją w mocy, w oparciu o przepis art. 156 § 1 pkt. 7 kpa w związku z art. 107 § 1 kpa.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd nie badał sprawy pod względem merytorycznym, a więc nie badał czy zostały naruszone przepisy powołane przez skarżącą w skardze. Wydany wyrok nie rozstrzyga w żaden sposób czy opłata związana ze wzrostem wartości nieruchomości została wyliczona zgodnie z obowiązującym prawem. Sprawa ta winna być rozstrzygnięta w ewentualnym, ponownym postępowaniu administracyjnym.

Z tych względów Sąd orzekł jak w sentencji na podstawie art. 145 § 1 pkt. 2 p.p.s.a. w związku z art. 156 § 1 pkt. 7 kpa oraz art. 134 § 1 i art. 135 p.p.s.a. a także na podstawie art. 152 p.p.s.a. ( pkt. 2 sentencji).

O kosztach orzeczono na podstawie art. 200 p.p.s.a. Na koszty składają się: wpis w kwocie 356, 56 zł, wynagrodzenie pełnomocnika – 240 zł oraz oplata od pełnomocnictwa – 17 zł.

jh