Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA – Iwona Dąbrowska Sędzia WSA – Adam Lipiński Sędzia WSA – Danuta Kania (sprawozdawca) Protokolant – specjalista Marek Kozłowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 sierpnia 2015 r. sprawy ze skargi J. B. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwolnienia z obowiązku zwrotu kosztów – oddala skargę –

Minister Obrony Narodowej decyzją z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...], powołując w podstawie prawnej art. 127 § 1 i 2, art. 138 § 1 pkt 1 oraz 268a ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267, ze zm.), dalej: "k.p.a.", art. 4 ustawy z dnia 11 października 2013 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 1355), utrzymał w mocy decyzję Rektora-Komendanta Wyższej Szkoły Oficerskiej [...] im. [...] w [...] z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwolnienia J. B. z obowiązku zwrotu kosztów w kwocie [...] zł stanowiących równowartość kosztów zakwaterowania, umundurowania i wyżywienia oraz innych nieodpłatnych świadczeń pieniężnych i rzeczowych poniesionych przez resort obrony narodowej w związku ze zwolnieniem ze służby kandydackiej.

Do wydania powyższych decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym:

J. B. pełnił czynną służbę wojskową w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego w Wyższej Szkole Oficerskiej [...] imienia [...] w [...] (dalej: "WSO[...]"). Decyzją Rektora-Komendanta WSO[...] nr [...] z dnia [...] maja 2008 r. wymieniony został zwolniony ze służby kandydackiej wskutek prawomocnego orzeczenia Sądu Garnizonowego w [...] o wymierzeniu kary dyscyplinarnej - usunięcia z czynnej służby wojskowej.

W następstwie powyższego Rektor-Komendant WSO[...], decyzją nr [...] z dnia [...] lutego 2011 r., ustalił wysokość równowartości kosztów w zakresie zakwaterowania, umundurowania i wyżywienia oraz innych nieodpłatnych świadczeń pieniężnych i rzeczowych w wysokości [...] zł, poniesionych przez resort obrony narodowej w związku z nauką kandydata na żołnierza zawodowego.

Pismem z dnia [...] listopada 2013 r. J. B., wskazując na trudną sytuację materialną, wystosował do Rektora-Komendanta WSO[...] wniosek o zwolnienie z obowiązku zwrotu powyższych kosztów.

W wyniku przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego, decyzją z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] Rektor-Komendant WSO[...], działając na podstawie art. 135 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2008 r. (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 ze zm.) oraz § 40, § 41 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie służby wojskowej kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 66, poz. 614 ze zm.), dalej: "rozporządzenie z dnia 31 marca 2004 r.", w związku z art. 11 ustawy z dnia 24 sierpnia 2007 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 176, poz. 1242), art. 104 k.p.a., odmówił wnioskodawcy zwolnienia z obowiązku zwrotu kosztów zakwaterowania, umundurowania, wyżywienia oraz innych nieodpłatnych świadczeń pieniężnych i rzeczowych otrzymanych w czasie nauki w kwocie [...] zł.

W uzasadnieniu organ wskazał, iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy - a w szczególności: zaświadczenia o osiągniętych przez stronę dochodach w latach 2008-2010, złożone zeznania o wysokości osiągniętych dochodów (PIT-11 i PIT-37) w latach 2011-2013, zaświadczenia wydane przez Prezydenta Miasta [...] potwierdzające, że strona nie jest właścicielem lub współwłaścicielem żadnego pojazdu oraz nie figuruje w ewidencji podatników podatków lokalnych na terenie miasta [...], wyciągi z rachunku bankowego w C. S.A., zaświadczenie z Powiatowego Urzędu Pracy w [...], zaświadczenia z Oddziału ZUS w [...] oraz Biura Terenowego ZUS w [...], zaświadczenia o wysokości świadczenia przedemerytalnego i emerytalnego rodziców - pozwolił ustalić, że J. B. jest aktualnie nie pracuje, w latach 2008-2012 osiągał niskie dochody, zaś w 2013 r. pozostawał na utrzymaniu swojej dziewczyny. Zatem zwrot należności w kwocie [...] zł stanowi dla wymienionego wysiłek finansowy. Sytuacja ta ma jednak charakter przemijający.

Organ stwierdził, iż "trudna sytuacja rodzinna lub materialna kandydata" w rozumieniu § 41 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia z dnia 31 marca 2004 r., musi być rozpatrywana jako sytuacja obiektywna, niezależna od woli kandydata, a przede wszystkim nieprzemijająca. W oparciu o zebrane w sprawie dowody nie ma podstaw do uznania, iż wnioskodawca nie będzie mógł w przyszłości wywiązać się z obowiązku zwrotu kosztów nauki w WSO[...] wynikającego wprost z art. 135 ust. 1 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych w brzmieniu obowiązującym na dzień zawarcia kontraktu na pełnienie służby kandydackiej.

Organ podkreślił, iż sytuacja przedstawiona przez wnioskodawcę nie daje podstaw do uwzględnienia wniosku. Strona może jednak wnioskować o rozłożenie należności na raty, ewentualnie o odroczenie terminu płatności.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła T. B. - pełnomocnik strony, wnosząc o jej zmianę i uwzględnienie wniosku z dnia [...] listopada 2013 r. o zwolnienie z obowiązku zwrotu kosztów nauki.

Zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie art. 7, art. 11, art. 107 § 3, art. 80 k.p.a. w zakresie w jakim nie zawiera uzasadnienia o treści wyczerpującej pod względem prawnym i faktycznym i nie jest oparta o prawidłowo zgromadzony i wszechstronnie zbadany materiał dowodowy.

Wskazała, iż stanowisko organu odnośnie "nieprzemijalności" sytuacji wnioskodawcy jest całkowicie dowolne. Organ nie dysponował żadnymi informacjami, które mogły stanowić podstawę przypuszczeń, że sytuacja majątkowa odwołującego w przyszłości ulegnie zmianie, poprawie, zwłaszcza, że materiał dowodowy obrazujący jego sytuację majątkową na przestrzeni ostatnich 6 lat pokazuje, iż wnioskodawca nie bogaci się, nie podwyższa swoich kwalifikacji, nie znajduje lepiej wynagradzanego zajęcia niżeli poprzednie, jakie wykonywał. Wnioskodawca, jako osoba bezrobotna, nie jest w stanie zadeklarować spłaty należności w ratach, albowiem nie posiada środków na ich zapłatę nawet w najmniejszej wysokości. Podobnie, nie mając perspektyw zatrudnienia, nie jest w stanie zadeklarować terminu, w którym rozpoczęcie spłaty należności mogłoby nastąpić. Stąd nieuzasadnione jest stanowisko organu odnośnie możliwości wnioskowania o rozłożenie kosztów nauki na raty, czy też odroczenie terminu płatności.

Pełnomocnik wskazała, iż odmawiając zwolnienia z obowiązku zwrotu kosztów organ przesądził de facto, że wnioskodawca jest w stanie uregulować należność bez uszczerbku dla swojego utrzymania. Analiza akt administracyjnych wskazuje jednak, że organ nie uczynił żadnych dodatkowych ustaleń poza tymi, jaki jest stan jego zatrudnienia (osoba niepracująca) oraz jakie są źródła jego dochodów (osiągał niskie dochody w latach 2008-2012, a w roku 2013 był na utrzymaniu dziewczyny). Biorąc pod uwagę koszty utrzymania na najniższym poziomie, przesądzenie powyższej kwestii w sytuacji, w jakiej znajduje się strona, nie jest możliwe, a ponadto, nie znajduje odzwierciedlenia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym.

Minister Obrony Narodowej nie znalazł podstaw do uwzględnienia zarzutów odwołania.

Motywując powołaną na wstępie decyzję z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] wskazał, iż podstawę materialnoprawną rozstrzygnięcia stanowił art. 135 ust. 1 i 2 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (tekst jedn. z 2008 r. Dz. U. Nr 141, poz. 8920) oraz § 41 ust. 1 i 2 rozporządzenia z dnia 31 marca 2004 r. w związku z art. 11 ustawy z dnia 24 sierpnia 2007 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 2007 r. Nr 176, poz. 1242 ze zm.). Stosownie do art. 135 ust. 2 ww. ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2008r., decyzje o ustaleniu równowartości kosztów, o których mowa w ust. 1, odroczeniu terminu ich zwrotu, rozłożeniu kosztów na raty lub o zwolnieniu żołnierza pełniącego służbę kandydacką z obowiązku ich zwrotu w całości lub w części wydaje komendant szkoły wojskowej. Zgodnie zaś z § 41 ust. 1 i 2 ww. rozporządzenia komendant na pisemny wniosek kandydata, zobowiązanego do zwrotu kosztów, może wydać decyzję o zwolnieniu z obowiązku zwrotu kosztów (pkt 1), rozłożeniu kosztów na raty (pkt 2), odroczeniu terminu płatności (pkt 3). Z ust. 2 ww. przepisu wynika, że decyzja, o której mowa w ust. 1, może być wydana: 1) w szczególnie uzasadnionych niezawinionych przez kandydata przypadkach losowych; 2) z uwagi na trudną sytuację rodzinną lub materialną kandydata.

W niniejszej sprawie nie ma zastosowania przesłanka wskazana w § 41 ust. 2 pkt 1 ww. rozporządzenia, bowiem zwolnienie J. B. wskutek prawomocnego orzeczenia Sądu Garnizonowego o wymierzeniu kary dyscyplinarnej - usunięcia z czynnej służby wojskowej pełnionej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego - nie stanowi szczególnie uzasadnionego, niezawinionego przez kandydata przypadku losowego. Rozważeniu podlega zatem jedynie spełnienie przez odwołującego przesłanki zwolnienia z przedmiotowych kosztów z uwagi na trudną sytuację rodzinną lub materialną kandydata w rozumieniu § 41 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia, przy czym z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, że przedmiotowa decyzja jest wydawana na podstawie tzw. uznania administracyjnego. Organ ma więc jedynie możliwość, a nie obowiązek zwolnienia z obowiązku zwrotu kosztów, nawet wówczas, gdy ustalone zostanie istnienie okoliczności wskazanych w ww. przepisie. Ustalenie takie nie obliguje bowiem organu do podjęcia decyzji o zwolnieniu z obowiązku zwrotu kosztów. Niemniej jednak, uznaniowy charakter decyzji zobowiązuje organ nie tylko do szczególnie wnikliwej oceny stanu sprawy, ale również uzasadnienia swojego stanowiska, co umożliwia ocenę, czy w danym przypadku nie doszło do przekroczenia granic uznania administracyjnego. Organ odwoławczy ocenia bowiem, czy w prawidłowy sposób zostało przeprowadzone przez organ I instancji postępowanie administracyjne i czy dokonał on wszechstronnej oceny materiału dowodowego zebranego w sprawie.

W ocenie organu odwoławczego, zebrany przez Rektora-Komendanta WSO[...] materiał dowodowy był wystarczający do wydania ww. decyzji. Tym samym, za nietrafny należało uznać zarzut naruszenia art. 7 i art. 77 k.p.a. oraz pozostałych - wymienionych w odwołaniu - przepisów postępowania administracyjnego.

J. B. we wniosku, a następnie w odwołaniu wyjaśnił sytuację w jakiej się znajduje pod kątem ewentualnego zwolnienia go z obowiązku zwrotu kosztów utrzymania i nauki. Organ odwoławczy nie miał więc potrzeby do wzywania odwołującego do uzupełniania materiału dowodowego. Zainteresowany podał bowiem, że nie pracuje, pozostając na utrzymaniu rodziny i dziewczyny, nie jest również zarejestrowany jako osoba bezrobotna. Z jego argumentacji wynika, że nie rozpoczął on jeszcze pracy zawodowej ani nie założył własnej rodziny, nie wiadomo zatem jakie będzie miał możliwości spłaty ciążących na nim zobowiązań - nawet w niedalekiej przyszłości. Z tego względu, rozstrzygnięcie o zwolnieniu z obowiązku zwrotu kosztów w chwili obecnej należałoby uznać za - co najmniej - przedwczesne.

Organ odwoławczy podkreślił, iż sytuacja w jakiej znajduje się wnioskodawca jest od niego zależna - nie podejmuje on bowiem pracy, pozostając de facto na utrzymaniu rodziny, nie jest również zarejestrowany jako osoba bezrobotna. Nie podjął nawet próby spłaty zwrotu ciążących na nim kosztów z tytułu nauki i utrzymania. Powyższe okoliczności nie są więc obiektywne, niezależne od jego woli.

Organ wskazał, iż oprócz zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, istnieją inne możliwości podjęcia pracy zarobkowej, np. na podstawie umów cywilnoprawnych. Wnioskodawca jest osobą pełnoletnią, zatem powoływanie się przez niego na trudną sytuację materialną w jakiej znajduje się jego matka, nie może mieć znaczenia w niniejszej sprawie. To bowiem na nim, a nie na członkach rodziny, spoczywa obowiązek zwrotu przedmiotowych kosztów. Zainteresowany samodzielnie odpowiada za swoje zobowiązania, winien być również świadomy konsekwencji swojego postępowania.

Podsumowując organ odwoławczy stwierdził, iż Rektor-Komendant WSO[...], odmawiając zwolnienia z obowiązku zwrotu przedmiotowych należności, nie przekroczył granic uznania administracyjnego, a ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego nie była dowolna. Nie jest również uzasadniony zarzut naruszenia prawa materialnego, tj. § 41 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia z dnia 31 marca 2004 r. WSO[...] jest jednostką sektora finansów publicznych i obowiązkiem Rektora-Komendanta, jak również Ministra Obrony Narodowej, jest dbałość o należyte gospodarowanie środkami finansowymi. Bezspornie uznać należy, że w zakresie uznania administracyjnego, organy administracji uprawnione są do własnej oceny interesu społecznego i słuszności interesu obywatela, natomiast o treści podejmowanego rozstrzygnięcia decydują okoliczności konkretnego przypadku. W niniejszej sprawie interes społeczny przeważa nad interesem strony, zaś okoliczności faktyczne, tj. upływ czasu od dnia zwolnienia z czynnej służby wojskowej i fakt nieosiągania przez wnioskodawcę dochodów z tytułu zatrudnienia (spowodowany jego świadomym postępowaniem), nie dają podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji.

Pismem z dnia 17 września 2014 r. J. B., reprezentowany przez pełnomocnika, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na powyższą decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] sierpnia 2014 r. zarzucając naruszenie:

- przepisów postępowania administracyjnego, w szczególności art. 7 k.p.a., który nakazuje organowi stać na straży praworządności, w świetle dokonanego przez organ plagiatu - uzasadnienie zaskarżonej decyzji zawiera 80% skopiowanego tekstu z uzasadnienia prawnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 października 2010 r. w sprawie o sygn. akt II SA/Wa 812/10, a więc naruszenia praw autorskich, osobistych twórców tego uzasadnienia, co może wypełniać znamiona przestępstwa z art. 115 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.), a w świetle powyższego, naruszenia art. 8 k.p.a. nakazującemu organowi praworządne i sprawiedliwe prowadzenie postępowania, art. 11, art. 77 § 1, 107 § 3, art. 80 k.p.a., w zakresie, w jakim organ kopiując uzasadnienie ww. wyroku Sądu nie przedstawił własnego uzasadnienia wydanego rozstrzygnięcia, w szczególności wywodu prawnego odnośnie rozstrzygnięcia, lecz posłużył się uzasadnieniem innego organu; brak uzasadnienia stanowiska organu wyrażonego w treści rozstrzygnięcia uniemożliwia kontrolę Sądu,

- przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, tj. art. 135 ust. 1 i 2 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz § 41 ust. 1 i 2 rozporządzenia z dnia 31 marca 2004 r. w zw. z art. 11 ustawy z dnia 24 sierpnia 2007 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz zmianie niektóry innych ustaw, poprzez błędne uznanie, iż sytuacja materialna J. B. nie uzasadnia wydania decyzji o zwolnieniu z obowiązku zwrotu kosztów.

Skarżący wniósł o:

- uchylenie zaskarżonej decyzji oraz o uchylenie decyzji Rektora-Komendanta WSO[...] z dnia [...] czerwca 2014 r. na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i b ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej: "p.p.s.a.",

- zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W motywach skargi skarżący wskazał, iż w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ nie przedstawił własnej argumentacji przesłanek prawnych wydania decyzji odmawiającej zwolnienia od kosztów, a jedynie poprzestał na "wklejeniu" do decyzji obszernych fragmentów uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 października 2010 r. wydanego w sprawie o sygn. akt II SA/Wa 812/10, dopuszczając się tym samym plagiatu. Uzasadnienie prawne, powołane w ww. wyroku zostało niemalże w całości powtórzone w decyzji, która poza skopiowanymi tekstami zawiera może 20% innych treści, w tym zaledwie kilka zdań odnoszących się do stanu faktycznego niniejszej sprawy (który to również nie został prawidłowo opisany np. w zakresie, w jakim organ stwierdza, że skarżący nie rozpoczął jeszcze pracy - str. 6, podczas gdy z przedłożonych zeznań PIT oraz zaświadczeń z Urzędu Skarbowego za lata 2008 -2012 wynika, że pracował; że skarżący nie powoływał się w toku postępowania przed organem I instancji, ani w odwołaniu - na trudną sytuację materialną w jakiej znajduje się jego matka - str. 6). Tym samym w sposób rażący doszło do pogwałcenia przez organ zasady praworządności (art. 7 i 8 k.p.a.) oraz do podważenia zasady zaufania uczestników postępowania do władzy publicznej (art. 11 k.p.a.). Brak uzasadnienia wydanego rozstrzygnięcia, w szczególności własnego wywodu prawnego, uzasadnia zarzut naruszenia art. 107 § 3 k.p.a.

Pełnomocnik podniósł, iż działanie organu II instancji nie spełnia ustawowych wymogów (tak co do zebrania i rozpatrzenia dowodów, jak i sporządzenia uzasadnienia), aktualne zatem pozostają wszystkie zarzuty i argumenty podniesione w odwołaniu od decyzji organu I instancji.

Motywując zarzut naruszenia prawa materialnego pełnomocnik podniósł, iż w stosunku do skarżącego spełnione zostały przesłanki zwolnienia z przedmiotowych kosztów, umożliwiające organowi podjęcie takiej decyzji. Jego sytuacja majątkowa, szczegółowo przedstawiona w toku postępowania, do dnia dzisiejszego nie uległa zmianie. Skarżący nie posiada żadnych środków pieniężnych ani majątku, które pozwoliłyby na spłatę zobowiązania.

W odpowiedzi na skargę Minister Obrony Narodowej wniósł o oddalenie skargi jako nieuzasadnionej. Powołując przepisy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wskazał, iż uzasadnienie prawne ani jakikolwiek inny element wyroku sądowego nie jest przedmiotem prawa autorskiego. Ograniczenia w tym zakresie mogłyby wprowadzać przepisy innych ustaw (np. odnośnie kwestii dostępu do akt postępowania sądowego) - co nie może mieć miejsca w sprawie o sygn. akt II SA/Wa 812/10, z powodu upublicznienia (zgodnie z poszanowaniem wymaganych w tej materii procedur, w tym odnoszących się do ochrony danych osobowych) przedmiotowego wyroku wraz z uzasadnieniem w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, której administratorem jest Naczelny Sąd Administracyjny. Wbrew zarzutom pełnomocnika skarżącego, Minister Obrony Narodowej - z oczywistych względów - nie mógł dopuścić się plagiatu uzasadnienia prawnego przedmiotowego wyroku, a tym bardziej naruszyć dyspozycji art. 115 ustawy o prawie autorskim.

Organ wskazał, iż nieuzasadnione są zarzuty dotyczące naruszenia przepisów postępowania administracyjnego, bowiem posłużenie się wcześniej wypracowanymi przez organ (wobec orzekania w wielu tego typu sprawach) elementami uzasadnienia prawnego ww. wyroku, nie eliminuje rozważań zawartych w zaskarżonej decyzji z kręgu własnych rozważań organu zawartych w indywidualnym akcie prawnym skierowanym do konkretnego adresata.

Ponadto organ wskazał, iż nie ma racji skarżący twierdząc, że "stan faktyczny nie został prawidłowo opisany". Skarżący przedstawił bowiem dokumenty dotyczące wysokości pobieranej przez jego matkę emerytury, zatem organ uznał za uzasadnione odniesienie się również do tej kwestii. Natomiast z zeznań o wysokości osiągniętego dochodu (PIT-37) wynikało, że w 2012 r. skarżący osiągnął ze stosunku pracy dochód brutto w wysokości 3.375,64 zł (słownie: trzy tysiące trzysta siedemdziesiąt pięć złotych 64/100), zaś w 2013 r. nie wykazał żadnego dochodu. Nie posiadał także nieruchomości, ani żadnych innych źródeł zarobkowania. Z analizy materiału dowodowego, dokonanej w dacie podejmowania decyzji, nie wynikało aby skarżący pracował, a jedynie, że nie był zarejestrowany w urzędzie pracy jako osoba bezrobotna. Mając powyższe na względzie organ stwierdził, że skarżący "nie rozpoczął jeszcze pracy" - w znaczeniu ciągłej i systematycznej aktywności zawodowej.

Końcowo organ wskazał, iż sytuacja w jakiej znalazł się skarżący jest sytuacją całkowicie od niego zależną. Sam pozbawił się źródła utrzymania, gdyż [...] J. B. w 2007 r. był dwukrotnie karany dyscyplinarnie za nadużywanie alkoholu, w tym ostrzeżeniem o niepełnej przydatności do służby wojskowej pełnionej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego. Kary te nie przyniosły spodziewanej poprawy, wobec czego w dniu [...] stycznia 2008 r. Rektor-Komendant WSO[...] wymierzył wymienionemu za nadużywanie alkoholu karę usunięcia z czynnej służby wojskowej pełnionej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego.

W piśmie z dnia 5 sierpnia 2015 r. "Zeznanie T. B. na rozprawie w dniu 5 sierpnia 2015 r.", stanowiącym załącznik do protokołu rozprawy, pełnomocnik skarżącego wniosła o stwierdzenie nieważności lub uchylenie zaskarżonej decyzji Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] sierpnia 2014 r. oraz utrzymanej nią w mocy decyzji Rektora-Komendanta WSO[...] z dnia [...] czerwca 2014 r. W treści pisma podtrzymała zawarte w skardze stanowisko odnośnie "przywłaszczenia" przez organ odwoławczy uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 października 2010 r. w sprawie o sygn. akt II SA/Wa 812/10. Zaznaczyła również, że zgodnie z upoważnieniem nr [...] z dnia [...] sierpnia 2011 r. to nie Sekretarz Stanu, ale Dyrektor Departamentu Kadr MON (bądź jego zastępca) został upoważniony do wydawania i podpisywania decyzji organu II instancji, które dotyczą kandydatów i byłych kandydatów na żołnierzy zawodowych. Podniosła także kwestię przedawnienia roszczeń powołując art. 8a w związku z art. 132 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2014 r., poz. 1414 ze zm.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), dalej: "p.u.s.a." oraz art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej: "p.p.s.a.", sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta polega na ocenie zgodności zaskarżonego aktu z przepisami postępowania administracyjnego, a także prawidłowości zastosowania i wykładni norm prawa materialnego. Aby wyeliminować z obrotu prawnego akt wydany przez organ administracyjny konieczne jest stwierdzenie, że doszło w nim do naruszenia bądź przepisu prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, bądź przepisu postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy albo też przepisu prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a - c p.p.s.a.). Uwzględnienie skargi następuje również w przypadku stwierdzenia, że zaskarżony akt jest dotknięty jedną z wad wymienionych w art. 156 k.p.a. (art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a.). Natomiast stosownie do art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd dokonując oceny zaskarżonego aktu rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skarga analizowana w świetle powyższych kryteriów nie zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności, mając na względzie zarzut podniesiony przez pełnomocnika skarżącego w piśmie procesowym z dnia 5 sierpnia 2015 r., wskazać należy, że upoważnienie do podpisania zaskarżonej decyzji Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] sierpnia 2014 r. dla sekretarza stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej wynika z pkt 1 ppkt 1 lit. n upoważnienia nr 41/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 sierpnia 2011 r. (Dz. Urz. MON Nr 17, poz. 256). Zgodnie z jego treścią Minister Obrony Narodowej, na podstawie art. 268a k.p.a. w związku z § 2 pkt 14 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1996 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. Nr 94, poz. 426), upoważnił sekretarza stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej do wydawania, w imieniu Ministra Obrony Narodowej, decyzji i postanowień w II instancji, w sprawach osób fizycznych, żołnierzy rezerwy oraz w sprawach żołnierzy zawodowych, zajmujących stanowiska służbowe (pozostających w rezerwie kadrowej albo w dyspozycji) do stopnia etatowego pułkownika (komandora) włącznie, dotyczących zwalniania z obowiązku zwrotu równowartości kosztów poniesionych na utrzymanie i naukę. Zaskarżona decyzja została podpisana z upoważnienia Ministra Obrony Narodowej przez Sekretarza Stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej – C. M.

Przechodząc do oceny merytorycznej wskazać należy, że w rozpoznawanej sprawie bezsporna jest okoliczność, iż J. B. decyzją Rektora-Komendanta Wyższej Szkoły Oficerskiej [...] imienia [...] w [...] nr [...] z dnia [...] maja 2008 r. został zwolniony ze służby kandydackiej na skutek prawomocnego orzeczenia Sądu Garnizonowego w [...] o wymierzeniu kary dyscyplinarnej - usunięcia z czynnej służby wojskowej.

Bezsporne jest również, że Rektor-Komendant WSO[...] decyzją nr [...] z dnia [...] lutego 2011 r. ustalił dla J. B. do zwrotu równowartość kosztów nauki w zakresie zakwaterowania, umundurowania, wyżywienia oraz innych nieodpłatnych świadczeń pieniężnych i rzeczowych w kwocie [...] zł, stanowiącej koszty rzeczywiście poniesione przez resort obrony narodowej w związku z nauką kandydata na żołnierza zawodowego. Postanowieniem nr [...] z dnia [...] kwietnia 2011 r. Minister Obrony Narodowej stwierdził uchybienie terminu do wniesienia odwołania od ww. decyzji, zaś prawomocnym wyrokiem z dnia 9 listopada 2011 r. o sygn. akt II SA/Wa 1406/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę J. B. na powyższe postanowienie. Oznacza to, że decyzja Rektora-Komendanta WSO[...] z dnia [...] lutego 2011 r., zobowiązująca skarżącego do zwrotu wskazanej należności, obliguje organ administracji publicznej do jej wykonania.

W świetle powyższego, wszelkie zarzuty i argumenty pełnomocnika skarżącego mające na celu zakwestionowanie ww. decyzji, tak co do wysokości, jak i sposobu naliczenia kwoty należności do zwrotu, nie mogą podlegać ocenie Sądu w niniejszym postępowaniu. Przedmiotem tego postępowania nie jest bowiem ustalenie przez Rektora-Komendanta WSO[...] wysokości równowartości kosztów nauki podlegającej zwrotowi (co nastąpiło poprzez wydanie ww. prawomocnej decyzji administracyjnej), lecz odmowa zwolnienia kandydata - zobowiązanego do zwrotu kosztów - z obowiązku ich zwrotu.

To samo dotyczy podnoszonego przez pełnomocnika skarżącego zarzutu przedawnienia roszczeń wobec brzmienia art. 8a w związku z art. 132 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2014 r., poz. 1414 ze zm.). Kwestia przedawnienia roszczeń może bowiem stanowić ewentualną podstawę zarzutu w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej stosownie do art. 33 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2014 r., poz. 1619 ze zm.), nie zaś podstawę kwestionowania decyzji - wydanej na wniosek skarżącego - której przedmiotem jest wyłącznie ocena przesłanek merytorycznych zwolnienia z obowiązku zwrotu kosztów nauki w wysokości określonej ww. prawomocną decyzją właściwego organu.

Organy obu instancji prawidłowo wywiodły, iż do rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, zainicjowanej wnioskiem J. B. z dnia [...] listopada 2013 r. o zwolnienie go z obowiązku zwrotu należności nałożonych ww. decyzją z dnia [...] lutego 2011 r., ma zastosowanie przepis § 41 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie służby wojskowej kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 66, poz. 614 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 4 ustawy z dnia 11 października 2013 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 1355) sprawy wszczęte, lecz niezakończone ostateczną decyzją przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. przed [...] grudnia 2013 r.), prowadzi się według przepisów dotychczasowych. Stosownie zaś do art. 11 ustawy z dnia 24 sierpnia 2007 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 176, poz. 1242), której przepisy weszły w życie z dniem 1 stycznia 2008 r., do spraw dotyczących kosztów nauki kandydatów na żołnierzy zawodowych i żołnierzy zawodowych, w przypadku, gdy pobierali naukę przed dniem wejścia w życie ustawy, a zwolnienie ze służby nastąpiło po dniu wejścia w życie ustawy, do obowiązku zwrotu równowartości kosztów poniesionych przez wojsko na jego utrzymanie i naukę stosuje się przepisy dotychczasowe. Taka właśnie sytuacja zaistniała wobec skarżącego co oznacza, iż do rozpatrzenia niniejszej sprawy zastosowanie miały przepisy wojskowej ustawy pragmatycznej w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2007 r.

Przed wejściem w życie ustawy zmieniającej, przepis art. 137 ust. 1 wojskowej ustawy pragmatycznej ustanowił w pkt 5 upoważnienie dla Ministra Obrony Narodowej do określenia w drodze rozporządzenia sposobu ustalenia równowartości kosztów, o których mowa w art. 135 ust. 1, oraz warunków i trybu ich zwracania, a także przypadków, w których może nastąpić zwolnienie z obowiązku zwrotu kosztów lub rozłożenie ich na raty i odroczenie terminu ich płatności. Minister Obrony Narodowej zrealizował powyższe upoważnienie, wydając rozporządzenie z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie służby wojskowej kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 66, poz. 614 ze zm.), regulujące przedmiotowe kwestie.

Zgodnie z § 41 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 i 2 ww. rozporządzenia, komendant na pisemny wniosek kandydata, zobowiązanego do zwrotu kosztów, może wydać decyzję o zwolnieniu z obowiązku zwrotu kosztów w szczególnie uzasadnionych niezawinionych przez kandydata przypadkach losowych, bądź z uwagi na trudną sytuację rodzinną lub materialną kandydata.

Podkreślić należy, że decyzja wydana w oparciu o powołaną podstawę prawną ma charakter fakultatywny i podejmowana jest w ramach uznania administracyjnego. Sądowa kontrola takich decyzji zmierza do ustalenia, czy na podstawie obowiązujących przepisów prawa dopuszczalne było wydanie decyzji, czy organ przy jej wydaniu nie przekroczył granic uznania administracyjnego oraz czy uzasadnił rozstrzygnięcie - stosownie do wymogów z art. 107 § 3 k.p.a. - w taki sposób, aby nie można mu było zarzucić dowolności. Badaniu podlega zatem, czy przy podjęciu decyzji spełniona została, zawarta w art. 7 k.p.a., powinność uwzględnienia interesu społecznego i słusznego interesu strony. Ponadto, zaakceptowanie zakresu, w jakim organ uczynił użytek z przyznanego mu uprawnienia, zależy od ustalenia, czy stan faktyczny sprawy został dokładnie wyjaśniony w świetle przepisów prawa materialnego, mających zastosowanie w sprawie. Sam wybór rozstrzygnięcia, dokonywany przez organ na podstawie kryteriów słuszności i celowości, pozostaje już jednak poza granicami kontroli sądowej. Sądy administracyjne nie są bowiem uprawnione do dokonywania oceny tego, w jaki sposób organy administracji wypełniają treści pozasystemowych kryteriów słusznościowych, czy celowościowych.

Zaznaczenia wymaga, że decyzja wydana na podstawie uznania administracyjnego może być przez Sąd uchylona w przypadku stwierdzenia, że została wydana z naruszeniem prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, a także z naruszeniem przepisów postępowania administracyjnego, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. O tego rodzaju naruszeniach można mówić wówczas, gdy organ pozostawił poza swymi rozważaniami argumenty podnoszone przez stronę w toku postępowania, pominął istotny dla rozstrzygnięcia sprawy materiał dowodowy lub dokonał jego oceny wbrew zasadom logiki lub doświadczenia życiowego.

W rozpoznawanej sprawie Rektor-Komendant WSO[...] odmówił zwolnienia skarżącego z kosztów poniesionych przez resort obrony narodowej w związku z nauką skarżącego jako kandydata na żołnierza zawodowego, albowiem uznał, iż jego sytuacja rodzinna i materialna ujawniona we wniosku i dokumentacji przedstawionej do akt sprawy nie wyczerpuje przesłanek określonych w art. § 41 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia z dnia 31 marca 2004 r.

Minister Obrony Narodowej, w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy stwierdził, iż powyższe rozstrzygnięcie jest zgodne z prawem. Prawidłowo dokonał przy tym oceny sytuacji materialnej i rodzinnej skarżącego oraz jego możliwości finansowych, a także zasadnie wskazał, iż z przedstawionych przez skarżącego dokumentów nie wynika, aby w przedmiotowej sprawie zaistniała przesłanka, o której mowa w § 41 ust. 2 pkt 2 ww. rozporządzenia. Wnioskodawca natomiast nie uzasadniał swojego wniosku przypadkami losowymi, o których mowa w § 41 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia.

W ocenie Sądu, w świetle przedstawionych okoliczności faktycznych sprawy, organy orzekające mogły wydać rozstrzygnięcia odmowne w kwestii zwolnienia skarżącego z obowiązku zwrotu przedmiotowych kosztów nauki i utrzymania. Brak jest tym samym podstaw do stwierdzenia, że w sprawie niniejszej doszło do przekroczenia granic uznania administracyjnego oraz, że zaskarżona decyzja nosi cechy dowolności.

Podkreślenia wymaga, że ciężar przedstawienia dowodów uzasadniających wniosek o zwolnienie z obowiązku ponoszenia przedmiotowych kosztów spoczywa na wnioskodawcy. To wnioskodawca jest obowiązany wykazać dostępnymi środkami, iż spełnia przesłanki warunkujące pozytywne załatwienie sprawy. Tym samym nie można organowi stawiać zarzutu, iż wydając rozstrzygnięcie w sprawie oparł się na niepełnym materiale dowodowym, skoro w istocie oceniał on dokumentację przedstawioną przez skarżącego.

Motywując wniosek z dnia [...] listopada 2013 r. o zwolnienie z obowiązku zwrotu należności skarżący powołał się na trudną sytuację materialną i życiową wskazując, iż w jego przypadku zachodzi całkowity brak możliwości spłaty ciążących na nim zobowiązań. Podał, że nie posiada żadnego majątku, który mógłby spieniężyć i przeznaczyć na spłatę należności, nie posiada też stałego źródła dochodu. Musi utrzymywać się z prac dorywczych, ponieważ ze względu na wysoki poziom bezrobocia nie może znaleźć stałego zatrudnienia. Korzysta z pomocy finansowej swojej dziewczyny, która ponosi koszty ich wspólnego zamieszkiwania. Skarżący nie korzysta z pomocy finansowej rodziców, ponieważ wysokość pobieranych przez nich emerytur na to nie pozwala. Skarżący podkreślił również, że znajduje się w bardzo trudnej sytuacji życiowej, nie jest bowiem w stanie zrealizować planu założenia rodziny i osiągnięcia stabilizacji finansowej nie mogąc przeznaczyć żadnych środków pieniężnych na potrzeby przyszłej rodziny. Z kolei w odwołaniu od decyzji organu I instancji skarżący nie przedstawił żadnych nowych okoliczności faktycznych ani nowych dokumentów dotyczących jego sytuacji materialnej. Kwestionował natomiast stanowisko organu, który odmawiając zwolnienia z obowiązku zwrotu należności stwierdził, iż przesłanka "trudnej sytuacji rodzinnej lub materialnej kandydata", o której mowa w § 41 ust. 2 pkt 2 ww. rozporządzenia, musi być rozpatrywana jako stan obiektywny, niezależny od woli kandydata i przede wszystkim nieprzemijający. Taka sytuacja w ocenie organu, biorąc pod uwagę argumenty skarżącego oraz złożoną dokumentację, nie ma natomiast miejsca w rozpatrywanej sprawie.

Stanowisko organu I instancji podtrzymał organ odwoławczy wskazując w szczególności, że skarżący nie ma stałej pracy, jednakże nie jest zarejestrowany jako osoba bezrobotna w urzędzie pracy. Organ zwrócił również uwagę na to, że skarżący w istocie nie rozpoczął jeszcze dojrzałego życia zawodowego, tj. nie podjął aktywności zawodowej o określonym profilu, z którym konsekwentnie wiązałby dalsze plany rozwoju zawodowego. Wskazał, że sytuacji, w jakiej znajduje się skarżący, nie można postrzegać jako obiektywnej, niezależnej od woli skarżącego, a przede wszystkim trwałej.

Ze stanowiskiem organu należy się zgodzić. Sytuacja materialna, w jakiej znalazł się skarżący jest poniekąd wynikiem jego zachowania, bowiem na skutek wymierzenia kary dyscyplinarnej usunięcia z czynnej służby wojskowej, został on zwolniony ze służby kandydackiej. Sam zatem pozbawił się źródła stałego utrzymania. Przy czym skarżący, jako osoba dorosła, samodzielnie odpowiadająca za swoje zobowiązania, powinien być świadomy konsekwencji swojego postępowania i dokonywanych wyborów.

Z kolei wskazywane przez skarżącego zjawisko bezrobocia, jakkolwiek niekorzystne społecznie, ma charakter powszechny. Z tego względu sytuacja skarżącego nie odbiega w znaczący sposób od sytuacji innych młodych ludzi. Z akt sprawy nie wynika, aby stan zdrowia skarżącego uniemożliwiał mu aktywne poszukiwanie pracy nawet w znacznej odległości od obecnego miejsca zamieszkania. Brak jest również jakichkolwiek danych wskazujących na konieczność sprawowania opieki nad członkiem rodziny, bądź inną osobą obłożnie chorą, czy niepełnosprawną, co mogłoby stanowić dla skarżącego ograniczenie możliwości pozyskania pracy zarobkowej. Rację ma zatem organ odwoławczy wskazując w odpowiedzi na skargę, że dla młodego, zdrowego człowieka, wyrażającego zainteresowanie podjęciem aktywności zawodowej, rynek pracy stwarza wiele możliwości zatrudnienia (czy to w sektorze usługowym, budowlanym, czy gastronomicznym) o profilu dostosowanym do indywidualnych potrzeb i oczekiwań. Jeżeli jednak, pomimo braku obiektywnych przeszkód, skarżący nie podejmuje aktywności zawodowej, nie może jednocześnie oczekiwać, aby organ - zobowiązany do szczególnej troski o finanse publiczne - ponosił finansowe konsekwencje jego wyborów i świadomych działań.

Z tego względu zgodzić należy się z organem odwoławczym, że okoliczności, na które powołał się skarżący, nie mogą stanowić podstawy do przyznania prymatu interesowi strony nad interesem publicznym. Wydając zaskarżoną decyzję organ uwzględnił sytuację rodzinną i materialną skarżącego, jednak również kierował się interesem społecznym. Biorąc pod uwagę, że WSO[...] jest jednostką sektora finansów publicznych i obowiązkiem Rektora-Komendanta, jak również Ministra Obrony Narodowej, jest dbałość o należyte gospodarowanie środkami finansowymi, zwolnieniu z obowiązku ponoszenia przedmiotowych kosztów powinni podlegać tylko ci zobowiązani, którzy w sposób trwały, nieusuwalny, z przyczyn niezależnych od nich, nie są w stanie udźwignąć ciężaru nałożonego na nich zobowiązania. Gdy natomiast przeszkody w spłacie należności nie mają - jak w niniejszej sprawie - trwałego charakteru, prawodawca przewidział możliwość zastosowania odrębnych instytucji, tj. odroczenia terminu płatności lub rozłożenia kosztów na raty (§ 41 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. rozporządzenia).

Reasumując stwierdzić należy, iż wydając rozstrzygnięcie o odmowie zwolnienia z kosztów poniesionych przez wojsko w związku z nauką skarżącego jako kandydata na żołnierza zawodowego, organ orzekający nie przekroczył granic uznania administracyjnego, a ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego nie była dowolna. Samo zaś uzasadnienie zaskarżonej decyzji w sposób dostateczny wyjaśnia motywy, którymi kierował się organ podejmując kwestionowane przez skarżącego rozstrzygnięcie, co czyni zadość wymogom stawianym przez art. 107 § 3 k.p.a.

Odnośnie zarzutu naruszenia art. 6 i art. 7 k.p.a. wobec - jak stwierdził pełnomocnik skarżącego - dokonanego przez organ odwoławczy plagiatu uzasadnienia prawnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 października 2010 r. o sygn. akt II SA/Wa 812/10, stwierdzić należy, że nie jest on trafny. Zasadnie wskazał bowiem organ w odpowiedzi na skargę, że w świetle art. 1 i art. 4 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.) uzasadnienie prawne, ani jakikolwiek inny element wyroku sądowego, który jest dokumentem urzędowym, nie jest przedmiotem prawa autorskiego. Z tego względu organ odwoławczy, korzystając z fragmentów uzasadnienia powyższego wyroku, nie mógł dopuścić się plagiatu, a tym bardziej naruszyć dyspozycji art. 115 ww. ustawy.

Podkreślenia również wymaga, że nie jest rzeczą Sądu dokonywanie oceny jakie słowa, zdania, w jakiej kolejności i w jakim szyku zostały użyte przez organ odwoławczy w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, lecz czy zostały one zastosowane adekwatnie do okoliczności faktycznych i prawnych kontrolowanej sprawy. Sąd - dokonując w tym zakresie oceny motywów zaskarżonego rozstrzygnięcia - stwierdził, że ich treść jest logiczna, spójna i uzasadniona w świetle okoliczności faktycznych i prawnych przedmiotowej sprawy. Fakt, że organ odwoławczy - uzasadniając swoje stanowisko w kontrolowanej sprawie - posłużył się sformułowaniami (czy nawet fragmentami) zaczerpniętymi z treści wskazanego powyżej uzasadnienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Warszawie nie powoduje, że decyzja taka jest wadliwa w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Ponadto, nie sposób nie dostrzegać faktu, że z racji na publikację orzeczeń sądów administracyjnych (poddanych anonimizacji) w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracjnych oraz ze względu na dużą ilość wydawanych przez organ decyzji w przedmiocie zwolnienia z obowiązku zwrotu kosztów, może dochodzić - jak w sprawie niniejszej - do przypadków posłużenia się przez organ określonymi sformułowaniami zaczerpniętymi z tychże publikowanych uzasadnień wyroków sądowych. Nie oznacza to jednak, że decyzja, w której zastosowano określone sformułowania, czy nawet fragmenty uzasadnienia wyroku sądu administracyjnego, jest - z tego tylko powodu - niezgodna z obowiązującym prawem i z tej przyczyny winna podlegać eliminacji z obrotu prawnego.

Konkludując Sąd stwierdza, że zarzuty skargi nie zasługiwały na uwzględnienie. Organ orzekający prawidłowo zastosował instytucję uznania administracyjnego przyjmując, że w okolicznościach faktycznych i prawnych niniejszej sprawy brak jest podstaw do pozytywnego załatwienia wniosku skarżącego o zwolnienie z obowiązku zwrotu kosztów nauki w WSO[...]. Zasadnie przy tym wskazał na obowiązki organu administracji publicznej wynikające z dochodzenia należności o charakterze publicznoprawnym oraz należytego dbania o finanse publiczne.

Mając na względzie wszystko powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, działając na podstawie art. 151 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.