Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 25 stycznia 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Kosewska Sędziowie WSA Ireneusz Fornalik WSA Mirella Ławniczak (spr.) Protokolant: st. sekr. sąd. Małgorzata Błoszyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 stycznia 2017 roku przy udziale sprawy ze skargi R. N. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] kwietnia 2016r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automatach poza kasynem oddala skargę

Dyrektor Izby Celnej decyzją z dnia 28 kwietnia 2016 roku, nr [...], po rozpatrzeniu odwołania R. N., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą "[...]" R. N., od decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w P. z dnia 17 grudnia 2015 roku, nr [...], utrzymał w mocy decyzję organu I instancji o wymierzeniu kary pieniężnej w wysokości [...] zł w związku z urządzeniem gier poza kasynem gry na automatach.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym.

W toku czynności kontrolnych funkcjonariusze Urzędu Celnego ustalili, że w lokalu pod nazwą "W Ś. [...]" pod adresem ul. [...] w P. , w którym działalność gospodarczą prowadzi R. N., znajduje się urządzenie o nazwie SUPER STAR nr [...] W ocenie funkcjonariuszy urządzenie wykazywało cechy automatu do gier, o których mowa w ustawie z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych. Automat został zatrzymany. W toku prowadzonego równolegle postępowania karnoskarbowego sporządzona została ekspertyza biegłego sądowego, która potwierdziła, że gry urządzane na zatrzymanym automacie spełniają kryteria wymienione w art. 2 ust. 3-5 ustawy o grach hazardowych.

Powołując się na zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, a w szczególności na ustalenia poczynione w toku czynności kontrolnych, treść zeznań R. N. oraz ekspertyzę biegłego sądowego Naczelnik Urzędu Celnego przyjął, że gry na wskazanym automacie mają charakter losowy, komercyjny i umożliwiają uzyskanie wygranej rzeczowej, a także wygranej pieniężnej. Organ stwierdził ponadto, że gry zorganizowane zostały z naruszeniem przepisów ustawy o grach hazardowych ponieważ lokal, w którym znajdował się automat do gry nie posiadał statusu kasyna, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt. 1a ustawy.

Organ uznał, że osobą urządzającą gry na tym automacie był także R. N., który dysponował prawem do lokalu i zawarł umowę najmu z właściciel automatu przez co umożliwiał osobom trzecim prowadzenie gier na automatach w lokalu pod nazwą "W Ś. Pizzy". W dniu kontroli (20 stycznia 2015 roku) R. N. dysponował spornym automatem, a wyrażając zgodę na zainstalowanie automatu do gier w posiadanym lokalu zapewnił warunki do korzystania z automatu poprzez wydzielenie powierzchni celem eksploatowania urządzenia, zapewnienie dostaw energii oraz udostępnianie automatu w godzinach otwarcia lokalu. R. N. zobowiązał się ponadto do ochrony automatu przed dewastacją lub uszkodzeniem, a także niezwłocznego informowania o wszelkich dostrzeżonych utrudnieniach i zakłóceniach w pracy automatu, w tym ingerencji osób trzecich.

Z uwagi na powyższe Naczelnik Urzędu Celnego nałożył na R. N. karę pieniężną w wysokości [...] zł w związku z urządzaniem gier na automacie o nazwie SUPER STAR nr [...] poza kasynem.

Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy decyzję organu I instancji oraz wskazał, że na odwołującą prawidłowo nałożono karę pieniężną, o której mowa w art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy o grach hazardowych.

W uzasadnieniu decyzji wyjaśnił, że przepisy art. 89 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 pkt 2 ustawy o grach hazardowych mogą być podstawą wymierzenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o grach hazardowych i bez znaczenia pozostaje brak notyfikacji oraz techniczny charakter art. 14 ust. 1 tej ustawy (wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 19 lipca 2012 roku w sprawach połączonych C- [...], [...] i [...]).

W ocenie organu bezskuteczność przepisu art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych nie oznacza dowolności w zakresie prowadzenia działalności obejmującej urządzanie gier na automatach o niskich wygranych. TSUE wyraźnie opowiedział się za stanowiskiem, że nie można rozszerzać zakresu stosowania norm prawa unijnego, tak by objąć nimi praktyki stanowiące nadużycie, czy też oszustwo i zwrócił uwagę, że krajowe organy i sądy winny czuwać nad przestrzeganiem tej zasady. Dyrektor Izby Celnej wyjaśnił, że przepis art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych nie stanowi podstawy prawnej rozstrzygnięcia wydanego w sprawie.

Organ zaznaczył, że karze pieniężnej za urządzenie gier na automacie poza kasynem gry nie podlega podmiot, który robi to w sposób dopuszczalny przez prawo, czyli przykładowo na podstawie stosownego zezwolenia. R. N. nie jest takim podmiotem.

Urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych i gier na automatach jest dozwolone wyłącznie na zasadach określonych w ustawie. Tego rodzaju działalność podlega reglamentacji przez udzielanie koncesji, zezwoleń lub obowiązek dokonywania zgłoszeń. W rozdziale dziesiątym ustawy o grach hazardowych określone zostały kary pieniężne za urządzanie gier hazardowych niezgodnie z obowiązującymi przepisami.

Karze pieniężnej podlega urządzający gry hazardowe bez koncesji lub zezwolenia, bez dokonania zgłoszenia lub bez wymaganej rejestracji automatu lub urządzenia do gry - art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy o grach hazardowych. Karze pieniężnej podlega także urządzający gry na automatach poza kasynem gry (art. 89 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy). W tym ostatnim przypadku kara wynosi [...] zł od każdego automatu.

Organ odwoławczy wyjaśnił, że grami na automatach są gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych, o wygrane pieniężne lub rzeczowe, na których gra zawiera element losowości (art. 2 ust. 3 ustawy o grach hazardowych). Grami na automatach są także gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych, organizowane w celach komercyjnych, w których grający nie ma możliwości uzyskania wygranej pieniężnej lub rzeczowej, ale gra ma charakter losowy (art. 2 ust. 5 ustawy o grach hazardowych), a wygraną rzeczową w grach na automatach jest również wygrana polegająca na możliwości przedłużania gry bez konieczności wpłaty stawki za udział w grze, a także możliwość rozpoczęcia nowej gry przez wykorzystanie wygranej rzeczowej uzyskanej w poprzedniej grze (art. 2 ust. 4 ustawy o grach hazardowych).

W ocenie organu odwoławczego materiał dowodowy zgromadzony w aktach sprawy dowodzi, iż gry urządzane na automacie o nazwie SUPER STAR nr [...], są grami na automatach w rozumieniu ustawy o grach hazardowych.

O wyniku gry decydował los/przypadek, gdyż grający nie miał żadnego wpływu na to, jaki układ symboli pojawi się po zatrzymaniu wirtualnych bębnów. Gry były urządzane w celach komercyjnych, gdyż w celu rozpoczęcia gry trzeba było dokonać zasilenia automatu środkami pieniężnymi. Odpowiednie układy symboli na bębnach pozwalały uzyskiwać wygrane w postaci punktów, które odpowiednim przyciskiem można było przelać do punktów za wrzucone pieniądze. Urządzenie pozwalało na wypłatę wygranej pieniężnej. W ocenie organu odwoławczego gry odbywały się również o wygrane rzeczowe w rozumieniu art. 2 ust. 4 ustawy o grach hazardowych, czyli o wygrane polegające na możliwości przedłużenia gry bez konieczności wpłaty stawki za udział w grze, a także możliwości rozpoczęcia nowej gry poprzez wykorzystanie wygranej uzyskanej w poprzedniej grze.

W ocenie organu R. N. należało uznać za osobę urządzającą gry na przedmiotowym automacie.

Zgodnie z zawartą umową, odwołujący się, był osobą, która zgodziła się na wprowadzenie automatu do swojego lokalu oraz udostępnianie gier na tym urządzeniu klientom lokalu. W świetle zapisów umowy odwołujący się zobowiązany był do dostarczania energii elektrycznej pozwalającej na niezakłóconą pracę urządzenia, ochrony automatu przed uszkodzeniem, umożliwienia klientom lokalu swobodnego dostępu do automatów oraz niezwłocznego informowania o wszelkich awariach uszkodzeniach i nieprawidłowościach w pracy automatów. Strona otrzymywała wynagrodzenie w wysokości [...] zł od każdego automatu.

R. N. skorzystał z prawa skargi do sądu administracyjnego i zażądał uchylenia skarżonej decyzji w całości oraz poprzedzającej ja decyzji organu I instancji, a ponadto umorzenia postępowania administracyjnego podnosząc zarzut:

1) niewłaściwego zastosowania art. 89 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych poprzez skierowanie decyzji do osoby, która nie miała statusu podmiotu urządzającego gry na automatach,

2) braku notyfikacji Komisji Europejskiej projektu ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych, co skutkuje bezskutecznością art. 89 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych i przesądza o niezasadności wymierzonej kary,

3) naruszenia art. 122 w związku z art. 120 Ordynacji podatkowej poprzez zaniechanie przeprowadzenia analizy przepisu art. 89 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych pod kątem ich zgodności z prawem wspólnotowym,

4) naruszenia art. 2 ust. 3 i ust. 6 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych poprzez przekroczenie kompetencji, gdyż ocena statusu spornego urządzenia należy do wyłącznej właściwości ministra do spraw finansów publicznych.

Dyrektor Izby Celnej w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczas prezentowane stanowisko.

W piśmie procesowym złożonym na rozprawie, pełnomocnik skarżącego, podniósł dodatkowo, że Dyrektor Urzędu Celnego w P. decyzją z dnia 26 kwietnia 2016 roku, utrzymał w mocy decyzje organu I instancji o nałożeniu kary pieniężnej na spółkę MEGA SLOT sp. z o.o. za urządzanie gier na automacie SUPER STAR nr [...] poza kasynem, co miało mieć miejsce w dniu 20 stycznia 2015 roku. Tym samym aktualnie w obiegu prawnym pozostają dwa akty nakładające sankcje administracyjne na dwa różne podmioty za ten sam czyn. W żadnej z decyzji nie ma informacji, dlaczego organ przyjął, że oba podmioty urządzały gry na tym samym urządzeniu, a nadto brak jest wyjaśnienia przyczyn wyłączenia współodpowiedzialności.

Pełnomocnik skarżącego zarzucił, że doszło do wymierzenia sankcji administracyjnej za urządzanie gier na automacie poza kasynem gry w stawce nieprzewidzianej przepisami ustawy o grach hazardowych, tj. w stawce [...] zł od jednego automatu, co stanowi rażące naruszenie prawa, w szczególności art. 89 ust. 1 pkt 2 oraz art. 89 ust. 2 pkt 2 ustawy o grach hazardowych, i winno skutkować uchyleniem decyzji obu instancji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Zaskarżona decyzja, jak i poprzedzająca ją decyzja organu I instancji, została wydana w toku postępowania przeprowadzonego w sposób zgodny z przepisami procedury podatkowej.

Sąd nie dopatrzył się naruszenia przepisów w zakresie gromadzenia materiału dowodowego. Ocena dowodów, jakiej dokonano w sprawie, nie wykraczała poza ramy swobodnej oceny dowodów i jako taka korzysta z ochrony przewidzianej w art. 191 Ordynacji podatkowej. Ustalenia faktyczne zostały przyjęte z poszanowaniem zasad logiki, wiedzy i doświadczenia życiowego oraz poparte przekonującą argumentacją. Dowody zgromadzone w aktach sprawy potwierdzają, że gry urządzane na spornym automacie miały charakter losowy, gdyż ich wynik był nieprzewidywalny dla grającego.

W konsekwencji Sąd przyjmuje, że na gruncie okoliczności kontrolowanej sprawy rozstrzygnięcie zapadło po ustaleniu materialnoprawnie istotnych okoliczności faktycznych oraz na podstawie ustaleń zgodnych z prawdą materialną.

Dla realizacji odpowiedzialności administracyjnej za popełnienie deliktu polegającego na urządzaniu gier na automatach poza kasynem gry, istotna jest okoliczność, że w art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy o grach hazardowych ustawodawca operuje pojęciem "urządzającego gry". Tego rodzaju zabieg służący identyfikacji sprawcy naruszenia prowadzi do wniosku, że podmiotem, wobec którego może być egzekwowana odpowiedzialność za omawiany delikt, jest każdy (osoba fizyczna, osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej), kto urządza grę na automatach w niedozwolonym do tego miejscu, a więc poza kasynem gry - i to bez względu na to, czy legitymuje się koncesją na prowadzenie kasyna gry, której jak to wynika z art. 6 ust. 4 ustawy o grach hazardowych nie może uzyskać ani osoba fizyczna, ani jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, ani też osoba prawna niemająca formy spółki akcyjnej lub spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, które to spółki prawa handlowego, jako jedyne, o koncesję taką mogą się ubiegać.

Przepis art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy o grach hazardowych jest adresowany do każdego, kto w sposób w nim opisany, a więc sprzeczny z ustawą, urządza gry na automatach. Stwierdzić zatem należy, że urządzający gry na automatach poza kasynem gry, nawet wówczas, gdy gry te urządza bez koncesji lub zezwolenia - od 14 lipca 2011 roku także bez zgłoszenia lub wymaganej rejestracji automatu lub urządzenia do gry - podlegać będzie karze pieniężnej, o której mowa w art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy o grach hazardowych.

W orzecznictwie sądów administracyjnych ukształtował się pogląd, według którego wyrażenie "urządzanie gier" należy rozumieć szeroko. Pojęcie "urządzanie gier" w języku polskim rozumiane jest jako synonim takich pojęć, jak: "utworzyć, uporządkować zagospodarować", "zorganizować, przedsięwziąć, zrobić" (Słownik poprawnej polszczyzny, Wydawnictwo Naukowe PWN, W. 1994). Według zaś Słownika języka polskiego pod red. M. S. (PWN, W. 1981 r.) urządzić to m.in. zorganizować jakąś imprezę, jakieś przedsięwzięcie, itp.

Z uwagi na powyższe przyjąć należy, że "urządzanie gier" obejmuje podejmowanie aktywnych działań, czynności dotyczących zorganizowania i prowadzenia przedsięwzięcia w zakresie gier hazardowych (eksploatacji automatów), w znaczeniu art. 2 ust. 3 i ust. 5 ustawy o grach hazardowych. Natomiast urządzający gry w rozumieniu art. 89 ust. 1 tej ustawy to każdy podmiot realizujący (wykonujący) te działania, czynności.

Urządzanie gier na automatach obejmuje nie tylko fizyczne jej prowadzenie, ale także inne działania, polegające na zorganizowaniu i pozyskaniu odpowiedniego miejsca do zamontowania urządzenia, przystosowania go do danego rodzaju działalności, umożliwienie dostępu do takiego automatu nieograniczonej liczbie graczy, utrzymywanie automatu w stanie stałej aktywności, umożliwiającej jego sprawne funkcjonowanie, wypłacanie wygranych, związane z obsługą urządzenia czy zatrudnieniem odpowiednio przeszkolonego personelu i ewentualnie jego szkolenie.

W konsekwencji warunkiem przypisania odpowiedzialności na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy o grach hazardowych jest wykazanie, że dany podmiot aktywnie uczestniczył (podejmował działania) w procesie urządzania nielegalnych gier hazardowych, a więc podejmował określone czynności nie tylko związane z procesem udostępniania automatów, lecz także z ich obsługą oraz stwarzaniem technicznych, ekonomicznych i organizacyjnych warunków umożliwiających sprawne i niezakłócone funkcjonowanie samego urządzania oraz jego używanie do celów związanych z komercyjnym procesem organizowania gier hazardowych (por. wyrok WSA w Poznaniu z dnia 22 czerwca 2016 r., I SA/Po [...]; wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 31 maja 2015 r., II SA/Rz [...]; wyrok WSA w Szczecinie z dnia 3 września 2015 r., II SA/Sz [...], CBOSA).

Zdaniem Sądu, o takich zachowaniach stanowiących urządzanie gier na automatach można mówić w przypadku Skarżącego, (co potwierdza analiza umowy najmu zawarta z podmiotem MEGA SLOT Sp. z o.o.), który jako podmiot współpracujący podejmował szereg czynności, które pozostają w ścisłym związku z działalnością obejmująca urządzenie gier na automatach poza kasynem gry.

Działania skarżącego obejmowały w szczególności zapewnienie swobodnego dostępu do urządzeń w godzinach otwarcia lokalu, ale realizował on także dodatkowe działania wskazujące na świadczenie usług, które analizowane łącznie wskazują na podjęcie przez strony umowy wspólnych działań w celu organizowania gier na automacie poza kasynem gry. O takim celu działań podejmowanych w ramach realizacji zawartej umowy przesądzają również postanowienia umowy (§4 pkt 1), które bezpośrednio odnoszą się do oceny administracyjnoprawnej legalności podejmowanych działań.

Sąd uznaje, że przy analizie pojęcia "urządzającego gry" za miarodajny należy przyjmować punkt widzenia przeciętnego gracza (korzystającego z automatu), dla którego udostępniającym automat i organizującym możliwość gry we własnym lokalu był niewątpliwie skarżący. Za relewantne prawnie należy uznawać okoliczności obiektywne, a nie subiektywne przekonanie skarżącego i ewentualny, czy brak jego świadomości, co do nielegalności prowadzonych gier. Kara za urządzanie gier na automatach poza kasynem gry jest formą odpowiedzialności prawnej za delikt administracyjny. Natomiast odpowiedzialność za taki delikt administracyjny ma charakter obiektywny w tym sensie, że do egzoneracji tej odpowiedzialności nie prowadzi argumentacja wskazująca na wprowadzenie w błąd przez drugą stronę cywilnoprawnej umowy i związany z tym brak świadomości administracyjnoprawnej nielegalności podejmowanych działań. Na gruncie odpowiedzialność za delikt administracyjny istotne jest bowiem tylko to czy skarżący faktycznie podejmował działania, które maja charakter urządzania gier na automatach poza kasynem gry.

W świetle całokształtu ustalonych w sprawie okoliczności organ celny prawidłowo uznał, że skarżący był podmiotem urządzającym gry na przedmiotowym automacie w rozumieniu art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy o grach hazardowych.

W ocenie Sądu zarzuty naruszenia prawa materialnego nie zasługują na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych działalność w zakresie gier na automatach może być prowadzona na podstawie udzielonej koncesji na prowadzenie kasyna gry i urządzanie takich gier jest dozwolone wyłącznie w kasynach gry. Zgodnie z art. 14 ust. 1 tej ustawy urządzanie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości oraz gier na automatach dozwolone jest wyłącznie w kasynach gry. Natomiast zgodnie z dyspozycją art. 2 ust. 3 ustawy o grach hazardowych grami na automatach są gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych, o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawiera element losowości. Zakres definicji legalnej gry na automatach został poszerzony w art. 2 ust. 5 ustawy o grach hazardowych, według którego grami na automatach są także gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych, organizowane w celach komercyjnych, w których grający nie ma możliwości uzyskania wygranej pieniężnej lub rzeczowej, ale gra ma charakter losowy.

W oparciu o zgromadzony materiał dowodowy organ jednoznacznie wykazał, że sporny automat jest urządzeniem umożliwiającymi wygrane pieniężne i rzeczowe, a przebieg gier na nim ma charakter losowy w tym znaczeniu, że uzyskiwane wyniki są dla grającego nieprzewidywalne i niezależne od jego zręczności. W zawiązku z powyższym w przedmiotowej sprawie nie może być mowy o błędnej wykładni lub błędnym zastosowaniu art. 2 ust. 3 i ust. 5 ustawy o grach hazardowych.

Nieuzasadniony jest także zarzut naruszenia art. 2 ust. 6 ustawy o grach hazardowych.

Celem uzyskania wiążącej decyzji w trybie art. 2 ust. 6 ustawy o grach hazardowych, urządzający gry na automacie może złożyć wniosek, przy czym winien on do wniosku dołączyć badanie techniczne danego automatu, przeprowadzone przez jednostkę badającą upoważnioną do badań technicznych automatów i urządzeń do gier. W przypadku zaś, gdy urządzający gry na automacie nie korzysta z tego uprawnienia, które pozwala mu na pozyskanie pewności, co do charakteru prowadzonej działalności, organy podatkowe na podstawie art. 89 i art. 90 ustawy o grach hazardowych uzyskują autonomiczne uprawnienie do poczynienia własnych ustaleń w zakresie wystąpienia w danej sprawie przesłanek wymierzenia kary za urządzanie gry na automatach poza kasynem gry. W ramach tychże ustaleń organy podatkowe mają prawo dokonywać samodzielnej oceny przy odpowiednim zachowaniu procedur przewidzianych w ustawie – Ordynacja podatkowa.

Stosownie zaś do art. 89 ust. 1 ustawy o grach hazardowych karze pieniężnej podlega: urządzający gry hazardowe bez koncesji lub zezwolenia, bez dokonania zgłoszenia, lub bez wymaganej rejestracji automatu lub urządzenia do gry (pkt 1); urządzający gry na automatach poza kasynem gry (pkt 2); uczestnik w grze hazardowej urządzanej bez koncesji lub zezwolenia (pkt 3). Według postanowień art. 89 ust. 2 ustawy o grach hazardowych, wysokość kary pieniężnej wymierzanej w przypadkach, o których mowa: w ust. 1 pkt 1 - wynosi 100% przychodu uzyskanego z urządzanej gry (pkt 1); w ust. 1 pkt 2 - wynosi [...] zł od każdego automatu (pkt 2); w ust. 1 pkt 3 - wynosi 100% uzyskanej wygranej (pkt 3). Zgodnie z art. 90 ustawy o grach hazardowych, kary pieniężne wymierza, w drodze decyzji, naczelnik urzędu celnego, na którego obszarze działania jest urządzana gra hazardowa (ust. 1). Karę pieniężną uiszcza się w terminie 7 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna (ust. 2). W myśl zaś art. 91 powołanej ustawy, do kar pieniężnych stosuje się odpowiednio przepisy ustawy - Ordynacja podatkowa.

W kontrolowanej sprawie bezsporne jest, że skarżący nie legitymuje się którymkolwiek z dokumentów legalizujących jego działania (art. 6 i 7 ustawy o grach hazardowych). Skarżący nie wykazał, że przed udostępnieniem urządzenia grającym zadośćuczynił obowiązkowi jego rejestracji stosownie do art. 23a ustawy o grach hazardowych. Nie ulega przy tym wątpliwości, że skontrolowany automat były automatem do gier w rozumieniu ustawy o grach hazardowych.

W świetle powyższego uznać trzeba, że organ celny nie naruszył przepisów prawa materialnego przez zastosowanie wobec skarżącego art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy o grach hazardowych.

Odnosząc się do zagadnienia, czy art. 89 ustawy o grach hazardowych stanowi przepis techniczny w rozumieniu dyrektywy [...] Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 roku ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz. Urz. UE Seria L z 1998 r. Nr [...], s. 37 ze zm.), należy wskazać na uchwałę składu siedmiu sędziów NSA z dnia 16 maja 2016 roku, sygn. akt II GPS [...].

W powołanej uchwale NSA stwierdził, że art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy o grach hazardowych może stanowić podstawę wymierzenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o grach hazardowych. Dla rekonstrukcji znamion deliktu administracyjnego, o którym mowa w omawianym przepisie, oraz jego stosowalności w sprawach o nałożenie kary pieniężnej, nie ma znaczenia brak notyfikacji oraz techniczny – w rozumieniu dyrektywy [...] – charakter art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych. W świetle przywołanej uchwały nie ulega wątpliwości, że bezzasadne są argumenty skarżącej zmierzające do wykazania, że zaskarżona decyzja została wydana na podstawie przepisów technicznych w rozumieniu art. 1 pkt 11 dyrektywy [...], które jako niepoddane procedurze notyfikacji, określonej w tej dyrektywie, nie mogą być stosowane.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że dowody zgromadzone w aktach sprawy stanowiły wystarczającą podstawę do nałożenia na skarżącego kary za urządzanie gier na automacie poza kasynem gry. W związku z tym organ zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy o grach hazardowych wymierzył skarżącemu karę, której wysokość ustalono zgodnie z treścią art. 89 ust. 2 pkt 2 ustawy o grach hazardowych.

Nie podzielono również argumentów pełnomocnika zawartych w piśmie procesowym z dnia 11 stycznia 2017 r.

Jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 9 listopada 2016 r., sygn. akt II GSK [...] sankcja z art. 89 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 89 ust. 2 pkt 2 ustawy o grach hazardowych może zostać nałożona na więcej niż jeden podmiot w sytuacji, gdy każdemu z nich można przypisać cechę "urządzającego gry" na tym samym automacie w tym samym miejscu i czasie.

Wynika to z szerokiego zakresu definicji podmiotu "urządzającego gry na automacie" jaką należy przyjąć na potrzeby tego rodzaju postępowań. Wykładnia tego pojęcia umożliwiająca nakładanie kar pieniężnych na więcej niż jeden podmiot jest niezbędna, jeśli system kontroli i skuteczność przewidzianych przez ustawodawcę sankcji ma mieć realny charakter. Nie do pogodzenia bowiem z zasadą skuteczności stanowionego prawa byłaby taka wykładnia przepisów ustawy hazardowej, która w istocie pozostawiałaby bez kontroli i sankcji sytuacje tworzenia pozorów urządzania gier na automatach przez jeden podmiot, a nie też jego nominalnej odpowiedzialności, podczas gdy w rzeczywistości gry na automacie urządzane byłyby również na rachunek innego podmiotu jako element wspólnego przedsięwzięcia.

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 151 P.p.s.a., Sąd skargę oddalił.