Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Broda (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Dobrowolski, Sędzia NSA Łucja Franiczek, Protokolant Agnieszka Jurczak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 sierpnia 2016 r. sprawy ze skarg M. G., Z. S., M. S., W. W. i "A" w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia [...] r. o numerze [...] 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. na rzecz skarżących M. G., Z. S., M. S., W. W. kwotę po 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych oraz na rzecz skarżącego "A" w W. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Decyzją z dnia [...] r. Prezydent Miasta B. po rozpatrzeniu wniosku Miejskiego Zarządu Dróg w B. o wydanie decyzji środowiskowej ustalił środowiskowe uwarunkowania zgody na realizację przedsięwzięcia polegającego na "Rozbudowie ul. [...] w B".

Jednocześnie w decyzji organ określił warunki wykorzystania terenu w fazie realizacji i eksploatacji nakazując utworzenie obszaru ograniczonego użytkowania. Wskazał co należy uwzględnić w dokumentacji wymaganej do wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej oraz jakie rozwiązania chroniące środowisko muszą być zastosowane, aby zapobiec i ograniczyć oddziaływanie planowanej inwestycji na środowisko. Nałożył również obowiązek sporządzenia analizy porealizacyjnej w zakresie oddziaływania akustycznego, jednocześnie nie nałożył obowiązku przeprowadzenia ponownej oceny oddziaływania na środowisko w ramach postępowania w sprawie wydania decyzji o pozwoleniu na budowę. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że planowane przedsięwzięcie wraz z rozbudową ul. [...] ( na rozbudowę której została wydana przez RDOŚ w K. odrębna decyzja) wchodzi w skład przedsięwzięcia pod nazwą " Rozbudowa odcinka drogi wojewódzkiej nr [...] w B." Oba te zadania polegają na odcinkowej rozbudowie istniejących dróg publicznych oraz budowie brakujących odcinków dróg publicznych wraz ze skrzyżowaniami i wyposażeniem drogowym. Żadne z zadań nie stworzy nowego szlaku drogowego ani nie wygeneruje nowego potoku ruchu. Poprawa parametrów istniejących ciągów drogowych przyczyni się do upłynnienia ruchu i zmniejszenia jego uciążliwości. Zadania realizowane będą w ciągu dróg istniejących i w powiązaniu z dotychczasowym pasem drogowym. Rozbudowa ul. [...] ze względu na potrzebę budowy drugiej jezdni wymaga podwojenia szerokości pasa drogowego, co będzie związane z wyburzeniem 24 budynków Opisując miejsce realizacji inwestycji organ wyjaśnił, że najbliższy obszar Natura 2000 znajduje się w odległości ok. 2,1 km w kierunku północnym od planowanej inwestycji. Wyjaśnił, że obszar inwestycji to obszar miejski i podmiejski podając, że w pobliżu inwestycji brak zwartych kompleksów leśnych. Organ opierając się na danych zawartych w raporcie oddziaływania na środowisko opisał faunę i florę występującą na terenie planowanej inwestycji wskazując jak ma być chroniona w fazie realizacji i eksploatacji inwestycji. Odniósł się również do emisji hałasu, który będzie generować inwestycja podnosząc, że w celu ograniczenia w/w oddziaływania inwestor przewidział zastosowanie "cichej nawierzchni" i tam gdzie jest to możliwe umieszczenie ekranów akustycznych nakładając obowiązek utworzenia strefy ograniczonego użytkowania w fazie realizacji inwestycji.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył pełnomocnik działający w imieniu skarżących stron postępowania podnosząc, że narusza ona art. 7, 77 k.p.a. poprzez nieustalenie wszystkich istotnych dla sprawy okoliczności, art. 107 k.p.a. poprzez zbyt skrótowe sformułowanie uzasadnienia podjętego rozstrzygnięcia i nieprawidłowe jego sformułowanie w części dotyczącej nazwy inwestycji. Zaskarżonej decyzji zarzucono także naruszenie art. 82 ust.1 pkt 1a ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, poprzez brak precyzyjnego określenia rodzaju oraz miejsca realizacji planowanego przedsięwzięcia, art. 82 ust. 3 powołanej ustawy poprzez załączenie zbyt ogólnej i nieprecyzyjnej charakterystyki planowanego przedsięwzięcia, która nie zawiera podstawowych informacji o przedsięwzięciu. Pełnomocnik podniósł również, iż organy podejmując rozstrzygnięcie niesłusznie zrezygnowały z nałożenia obowiązku przeprowadzenia ponownej oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko w ramach postępowania w sprawie wydania zezwolenia na realizację inwestycji drogowej pomimo, że posiadane na etapie wydawania decyzji informacje nie pozwalały na precyzyjną ocenę oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. decyzją z dnia [...] r. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. Uzasadniając przyjęte rozstrzygnięcie Kolegium wskazało, na kompletność sporządzonego raportu oraz jego pozytywną ocenę przez organy uzgadniający i opiniujący. Stwierdziło również, że z charakterystyki planowanego przedsięwzięcia będącej integralną częścią decyzji, wynika szczegółowo zakres i miejsce planowanego przedsięwzięcia, wynika to również z raportu oddziaływania na środowisko. W ocenie Kolegium nie pojawiły się żadne argumenty potwierdzone jakimikolwiek dowodami co do negatywnego oddziaływania planowanego przedsięwzięcia na środowisko, które nie byłyby znane organom orzekającym z treści raportu oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, dlatego brak było podstaw do sporządzenia ponownej oceny oddziaływania na środowisko, ponadto takiej potrzeby nie stwierdził również Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska.

Skargi na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wnieśli M. S., Z. S., W. W. i M. G. reprezentowani przez fachowego pełnomocnika oraz "A" z siedzibą w W. W pierwszej ze skarg podniesiono zarzut wydania decyzji w oparciu o niekompletny i niespójny raport oddziaływania na środowisko, który nie zawierał opisu krajobrazu oraz uzasadnienia proponowanego wariantu, jak również nie zawierał opisu elementów przyrodniczych objętych zakresem oddziaływania przedsięwzięcia, a nadto brak w nim streszczenia raportu w języku niespecjalistycznym. W pozostałym zakresie zarzuty skargi były tożsame z tymi, które zostały już podniesione w treści odwołania.

Z kolei w skardze "A" zarzucono naruszenie art. 80 ust.1 pkt 1, art. 82 ust.1 pkt 2, art. 82 ust.1 pkt 1 lit. b, art. 82 ust.1 pkt 2 lit. a i b, art. 82 ust.1 pkt 4 , art. 85 ust. 2 pkt 1 lit. b ustawy "ocenowej" poprzez nie wzięcie pod uwagę opinii Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego, nie uwzględnienie szeregu ustaleń zawartych w raporcie, brak podania warunków w zakresie ochrony zabytków i uciążliwości dla terenów sąsiednich, odstąpienie od kompensacji przyrodniczej, brak monitorowania oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko na etapie budowy, odstąpienie od obowiązku przeprowadzenia powtórnej oceny oddziaływania, nie odniesienie się do ustaleń raportu oraz opinii PPIS jak również nienależyty opis przedsięwzięcia. W skardze zarzucono również naruszenie przepisów postępowania w postaci art. 7, art. 8, art. 9, art. 10 § 1 i 3 oraz art. 49 k.p.a. poprzez zorganizowanie spotkania w ramach czynnego udziału stron tylko ze stronami które wniosły odwołanie, pozbawienie stron możliwości zgłoszenia uwag i wniosków przed wydaniem decyzji przez organ II instancji.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. podtrzymało stanowisko zawarte w treści zaskarżonej decyzji, a odnosząc się do zarzutów zawartych w skargach wniosło o ich oddalenie.

W toku postępowania sądowego przedstawiciel "A" wnosił i wywodził jak w treści skargi podobnie jak pełnomocnik skarżących, który dodatkowo akcentował, że brak precyzyjnego określenia zamierzenia pozwala na dowolne ustalenie parametrów w decyzji zezwalającej na realizację inwestycji drogowej. Pełnomocnik Miejskiego Zarządu Dróg w B. w całości poparł stanowisko organów zawarte w zaskarżonych decyzjach oraz w odpowiedzi na skargę, wskazując jednocześnie, że charakterystyka przedsięwzięcia została szczegółowo opisana w raporcie, nadto organ nie był zobowiązany do uwzględnienia w całości stanowiska PPIS, jak również przytaczania treści raportu. Niedopuszczalne jest również regulowanie kwestii, które regulują już odrębne przepisy np. ustawa o ochronie zabytków. Zwrócił również uwagę, że raport nie przewiduje obowiązku kompensacji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:

Skargi okazały się zasadne, chociaż nie wszystkie zarzuty w nich zawarte zasługiwały na uwzględnienie.

Przedmiotem kontroli w niniejszej sprawie jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] r., utrzymująca w mocy decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia [...] r., ustalającą środowiskowe uwarunkowania realizacji przedsięwzięcia p.n. "Rozbudowa ul. [...] w B.

Podstawę prawną wydanej w niniejszej sprawie decyzji środowiskowej stanowią przepisy ustawy z dnia 3 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko ( tekst jedn. Dz. U. z 2013r. poz.1235 ze zm., powoływana jako u.o.o.ś.). Za cel tej ustawy uznać należy, zidentyfikowanie na etapie udzielania zezwoleń na realizację inwestycji, znaczących jej oddziaływań na środowisko oraz wprowadzenie adekwatnych środków łagodzących i kompensujących. Osiągnięcie tego celu ma zaś być wspieranie przez udział społeczeństwa oraz organów konsultujących w postępowaniu identyfikującym takie oddziaływania. W zakresie przepisów określających rodzaje przedsięwzięć oddziaływujących na środowisko organ administracji pierwszej instancji procedował w oparciu o rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. z 2010r. Nr 213, poz. 1397 ze zm.).

Zgodnie z art. 73 ust. 1 u.o.o.ś. postępowanie w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach wszczyna się na wniosek podmiotu planującego podjęcie realizacji przedsięwzięcia. Stosownie zaś do treści art. 61 ust. 1 pkt 1 u.o.o.ś. w ramach postępowania w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach przeprowadza się ocenę oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko. Art. 59 ust. 1 ustawy stanowi, że przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko wymaga realizacja następujących planowanych przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko: 1) planowanego przedsięwzięcia mogącego zawsze znacząco oddziaływać na środowisko oraz 2) planowanego przedsięwzięcia mogącego potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, jeżeli obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko został stwierdzony na podstawie art. 63 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko dla planowanego przedsięwzięcia mogącego potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko stwierdza, w drodze postanowienia, organ właściwy do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Stosownie do treści art. 64 ust. 1 u.o.o.ś. postanowienia, o których mowa w art. 63 ust. 1 i 2 ustawy, wydaje się po zasięgnięciu opinii: 1) regionalnego dyrektora ochrony środowiska, 2) organu, o którym mowa w art. 78, w przypadku przedsięwzięć wymagających decyzji, o których mowa w art. 72 ust. 1 pkt 1-3, 10, 11, 13, 15-17 i 22. W ramach oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko sporządzany jest raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, który powinien zawierać informacje wskazane w art. 67 ustawy. Stosownie zaś do treści art. 77 ust. 1 u.o.o.ś. jeżeli jest przeprowadzana ocena oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, przed wydaniem decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach organ właściwy do wydania tej decyzji: 1) uzgadnia warunki realizacji przedsięwzięcia z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska, w przypadku gdy przedsięwzięcie jest realizowane na obszarze morskim, z dyrektorem urzędu morskiego, 2) zasięga opinii organu, o którym mowa w art. 78, w przypadku przedsięwzięć wymagających decyzji, o których mowa w art. 72 ust. 1 pkt 1-3, 10-19 i 22 ustawy (w analizowanym przypadku jest Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w B.). Uzgodnienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska następuje w drodze postanowienia, które powinno zawierać elementy wymienione w ust. 4 art. 77 ustawy. Stosownie do treści art. 79 ust. 1 ustawy przed wydaniem decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach organ właściwy do jej wydania zapewnia możliwość udziału społeczeństwa w postępowaniu, w ramach którego przeprowadza ocenę oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko. Zgodnie z art. 80 ust. 1 ustawy jeżeli była przeprowadzona ocena oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, właściwy organ wydaje decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach, biorąc pod uwagę: 1) wyniki uzgodnień i opinii, o których mowa w art. 77 ust. 1, 2) ustalenia zawarte w raporcie o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, 3) wyniki postępowania z udziałem społeczeństwa, 4) wyniki postępowania w sprawie transgranicznego oddziaływania na środowisko, jeżeli zostało przeprowadzone. Art. 82 ust. 1 ustawy wskazuje, jakie elementy powinna zawierać decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach, wydana po przeprowadzeniu oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko. Zgodnie zaś z treścią art. 85 ust. 1 ustawy decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach wymaga uzasadnienia. Wymagania co do treści uzasadnienia takiej decyzji przedstawia natomiast art. 85 ust. 2 ustawy.

W sprawie prawidłowo ustalone zostało, że planowane przedsięwzięcie pn. "Rozbudowa ul. [...] w B." stanowi, zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 60 oraz § 3 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010r., przedsięwzięcie mogące potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko. Niesporne w sprawie jest, że Prezydent Miasta B. postanowieniem z dnia [...] r. wydanym w trybie art. 63 ust. 1 ustawy, po zasięgnięciu opinii Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w B. oraz Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w K., nałożył obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko dla planowanego przedsięwzięcia oraz określił, że zakres raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko ma być zgodny z art. 66 ust. 1 ustawy. Inwestor przedłożył wykonany w lutym 2015r. "Raport oddziaływania na środowisko". Następnie zgodnie z wymogiem art. 77 ust. 1 ustawy, zarówno Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w B (opinia z dnia [...] r.) jak i Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w K. (postanowienie uzgodnieniowe z dnia [...] r.) uzgodnili warunki realizacji dla przedmiotowego przedsięwzięcia. W wyniku tak przeprowadzonego postępowania organ I instancji wydał decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach, a organ odwoławczy ostatecznie utrzymał ją w mocy.

W ocenie Sądu, decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach wydana w niniejszej sprawie nie spełnia warunku, o którym mowa w art. 85 ust. 2 pkt 1 lit b ustawy, albowiem nie zawiera uzasadnienia stanowiska w jaki sposób zostały wzięte pod uwagę i w jakim zakresie zostały uwzględnione zarówno ustalenia zawarte w raporcie o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, jak i uzgodnienia regionalnego dyrektora ochrony środowiska oraz opinia państwowego powiatowego inspektora sanitarnego.

Z art. 85 ust. 1 wynika, że decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach wymaga uzasadnienia, przy czym uzasadnienie to, niezależnie od wymagań wynikających z treści art. 107 § 3 k.p.a., powinno zawierać dodatkowe elementy, wskazane w treści art. 85 ust. 2 u.o.o.ś. Zgodnie z art. 85 ust. 2 pkt 1 są to: a) informacje o przeprowadzonym postępowaniu wymagającym udziału społeczeństwa oraz o tym, w jaki sposób zostały wzięte pod uwagę, i w jakim zakresie zostały uwzględnione uwagi i wnioski zgłoszone w związku z udziałem społeczeństwa, b) informacje, w jaki sposób zostały wzięte pod uwagę i w jakim zakresie zostały uwzględnione: – ustalenia zawarte w raporcie o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, – uzgodnienia regionalnego dyrektora ochrony środowiska oraz opinie organu, o którym mowa w art. 78, – wyniki postępowania w sprawie transgranicznego oddziaływania na środowisko, jeżeli zostało przeprowadzone, c) uzasadnienie stanowiska, o którym mowa w art. 82 ust. 1 pkt 4, a więc stanowiska w sprawie konieczności przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko oraz postępowania w sprawie transgranicznego oddziaływania na środowisko w ramach postępowania w sprawie wydania decyzji, o której mowa w art. 72 ust. 1 pkt 1, 10, 14 i 18, z zastrzeżeniem pkt 4a i 4b u.o.o.ś.

Z treści art. 85 ust. 2 pkt 1 ustawy wynika więc jednoznacznie, że wolą prawodawcy było, aby w każdej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, która wydana została po przeprowadzeniu oceny oddziaływania na środowisko, zostało zawarte uzasadnienie stanowiska w jaki sposób zostały wzięte pod uwagę i w jakim zakresie zostały uwzględnione zarówno ustalenia zawarte w raporcie o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, jak i uzgodnienia regionalnego dyrektora ochrony środowiska oraz opinia państwowego powiatowego inspektora sanitarnego. Przy wydawaniu decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach właściwy organ winien uwzględnić ustalenia poczynione w toku postępowania, m.in. zawarte w raporcie o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, bowiem konieczność uwzględnienia tych ustaleń wpływa w decydujący sposób na rodzaj i zakres obowiązków, jakie organ może nałożyć na wnioskodawcę (wyrok NSA z dnia 4 stycznia 2011r. sygn. II OSK 2319/2010, dostępny na: www.orzeczenia.nsa.gov.pl)

Sąd orzekający w niniejszej sprawie podziela również poglądy wyrażone w doktrynie, że art. 85 ust. 2 pkt 1 ustawy określa dodatkowe wymagania formalne, jakie powinno spełniać uzasadnienie decyzji, której wydanie było poprzedzone przeprowadzeniem oceny oddziaływania na środowisko, a brak odniesienia się do któregoś z dowodów wskazanych w art. 85 ust. 2 u.o.o.ś. skutkuje naruszeniem ogólnej zasady postępowania administracyjnego, wynikającej z art. 8 k.p.a., to jest pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa oraz może stanowić naruszenie wynikającej z art. 10 k.p.a. zasady czynnego udziału strony w postępowaniu, co może bezpośrednio rzutować na prawidłowość wydanych decyzji (zob. K. Gruszecki, Komentarz do art. 85 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, LEX). Ustawodawca nie uzależnił bowiem zawarcia w uzasadnieniu decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach elementów wymienionych w art. 85 ust. 2 pkt 1 lit a-c od wystąpienia jakichkolwiek okoliczności, a konkretnie wskazał, co uzasadnienie "powinno zawierać". Tak rygorystyczne sformułowanie przepisu nie powinno budzić wątpliwości, że wszystkie elementy w nim wskazane, powinny znaleźć swoją analizę w uzasadnieniu decyzji. Tym samym decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach, wydawana po przeprowadzeniu oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, musi zawierać uzasadnienie we wszystkich kwestiach wskazanych w ust. 2 pkt 1 lit. a –c art. 85 ustawy. Nie ulega wątpliwości, że organ w uzasadnieniu decyzji środowiskowej nie wskazał w jakim zakresie uwzględnił ustalenia dokonane w raporcie oddziaływania na środowisko, a w jakim zakresie tych ustaleń nie wziął pod uwagę oraz nie wyjaśnił powodów przyjęcia takiego stanowiska. Dotyczy to w szczególności podnoszonych przez strony zastrzeżeń dotyczących prowadzenia prac ziemnych pod nadzorem archeologicznym, ochrony zabytków znajdujących się w obszarze realizacji przedsięwzięcia, ograniczenia uciążliwości dla terenów sąsiednich poprzez zakaz prowadzenie prac w porze nocnej, ochrona warstwy urodzajnej gleby, rekultywacji terenu oraz monitorowania oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko na etapie budowy drogi. Organ nie wskazał również w jakim zakresie uwzględnił uzgodnienia regionalnego dyrektora ochrony środowiska, można jedynie domniemywać porównując treść postanowienia uzgadniającego z uzasadnieniem decyzji środowiskowej, że przyjął je w całości, co jednak nie zostało wskazane przez organ w uzasadnieniu decyzji. Brak jest natomiast całkowicie stanowiska organu w sprawie zastrzeżeń zawartych w opinii państwowego powiatowego inspektora sanitarnego, poza przytoczeniem faktu, że taka opinia została wydana i następnie podtrzymana przez organ opiniujący. Brak jest zatem w uzasadnieniu decyzji informacji w jakim zakresie organ wydając decyzję środowiskową uwzględnił treść tej opinii. Należy mieć na uwadze, że stanowisko organu zawarte w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach jest zdeterminowane warunkami określonymi przez organy uzgadniające, co powoduje, że organ nie może od nich odstąpić lub dokonać ich liberalizacji. Nie ma natomiast żadnych przeciwwskazań aby warunki wynikające z decyzji były bardzie rygorystyczne od tych wynikających z orzeczenia organu uzgadniającego.

Sąd orzekający w niniejszym składzie stoi również na stanowisku, że art. 82 ust. 1 u.o.o.ś. określa zarówno obligatoryjne, jak i fakultatywne elementy decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji przedsięwzięcia a element wskazany w pkt 1 ust. 1 lit. a tego artykułu, dotyczący określenia rodzaju i miejsca realizacji przedsięwzięcia – jest elementem obligatoryjnym, co oznacza, że organ wydając decyzję nie ma w tym zakresie pełnej swobody i powinien w sposób precyzyjny określić nie tylko rodzaj przedsięwzięcia, ale również dokładnie wskazać miejsce jego realizacji. W ocenie Sądu nie jest wystarczające określenie, że planowane przedsięwzięcie polega na rozbudowie ulicy [...] w B. na odcinku od ronda [...] do granicy miasta, bowiem z tak określonego miejsca przedsięwzięcia nie wynika jakiego dokładnie obszaru dotyczy wydana decyzja. W szczególności decyzja nie wskazuje numerów konkretnych działek objętych tym przedsięwzięciem, nie precyzuje również zakresu planowanej inwestycji ( ilości pasów ruchu dla każdej jezdni, szerokości pasa drogowego, ilości zjazdów oraz skrzyżowań). Trzeba bowiem zaznaczyć, że istotą decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach i decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego jest ustalenie, czy opisane przez inwestora przedsięwzięcie może być zrealizowane. Tym samym to inwestor wskazuje parametry prac, jakie zamierza wykonać, i to on również ponosi negatywne konsekwencje podania zbyt wąskiego zakresu wspomnianych parametrów. Wykonanie prac poza zakresem decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach i decyzji o lokalizacji inwestycji celu budowlanego stanowi bowiem co do zasady samowolę budowlaną, wymagającą wszczęcia odpowiedniego postępowania naprawczego. Dlatego tak ważne jest wskazanie w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach precyzyjnie zarówno zakresu jak i miejsca realizacji przedsięwzięcia, aby nie pozostawiać w tym zakresie inwestorowi możliwości zmiany zakresu planowanej inwestycji na etapie uzyskania zgody na jej realizację. Uzasadnione byłoby również określenie w decyzji uwarunkowań technicznych realizacji przedsięwzięcia, co zmusiłoby inwestora od samego początku procesu inwestycyjnego do zapewnienia współpracy podmiotów opracowujących raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko z projektantami rozwiązań wymagających decyzji o uwarunkowaniach środowiskowych, której wydanie było poprzedzone przeprowadzeniem oceny oddziaływania na środowisko. W świetle treści art. 82 ust.1 pkt 1 lit. a u.o.o.ś., bez znaczenia pozostaje fakt, że planowane przedsięwzięcie szczegółowo zostało opisane w treści raportu o oddziaływaniu na środowisko, nie można również przyjąć, że zadość wymaganiom przewidzianym w powołanym przepisie czyni załączona do decyzji charakterystyka przedsięwzięcia, bowiem z niej również nie wynika precyzyjnie zarówno zakres jak i miejsce realizacji przedsięwzięcia.

Zasadny jest również zarzut dotyczący zbyt ogólnej i nieprecyzyjnej charakterystyki przedsięwzięcia, bowiem podobnie jak sama decyzja nie precyzuje miejsca jak i rodzaju przedsięwzięcia. Należy wskazać, że charakterystyka przedsięwzięcia stanowi integralną część decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach i musi odpowiadać takim samym wymogom jak decyzja. W przeciwnym razie charakterystyka przedsięwzięcia mogłaby być w dowolnym czasie zmieniana przez organ administracji bez konieczności zachowania wymaganych prawem procedur.

Zdaniem Sadu nie są zasadne natomiast pozostałe zarzuty skarg, w tym zarzuty dotyczące raportu oddziaływania na środowisko. Wbrew bowiem stanowisku skargi raport zawiera zarówno opis krajobrazu ( k.35), jak i uzasadnienie proponowanego wariantu ze wskazaniem jego oddziaływania na środowisko ( k.45-48) oraz opis elementów przyrodniczych ( k.26-37) i streszczenie raportu ( TOM 02). Nadto zarzut dotyczący ponownej oceny oddziaływania na środowisko w ramach postępowania w przedmiocie zgody na realizację inwestycji drogowej. Sąd podziela w tym zakresie stanowisko zgodnie z którym obowiązek ponownego przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko może pojawić się wówczas, gdy w fazie początkowej realizacji przedsięwzięcia nie można przewidzieć wszystkich skutków oddziaływania na środowisko, natomiast obowiązku takiego nie można nałożyć zapobiegawczo (por. wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 8 września 2010r. sygn. akt II SA/Rz 313/10, LEX nr 754567 oraz wyrok WSa w Gdańsku z dnia 30 czerwca 2011r. sygn. akt II SA/Gd 312/11, LEX nr 898190). W ocenie Sądu w niniejszej sprawie istnieje możliwość przewidzenia wszelkich skutków wynikających z realizacji przedmiotowej inwestycji w zakresie oddziaływania na środowisko, czego wyrazem jest treść sporządzonego na potrzeby wydanej decyzji raportu o oddziaływaniu na środowisko.

Niezasadny jest również zarzut dotyczący naruszenia art.10 § 1 k.p.a. bowiem jak słusznie wskazało Kolegium, zarzut ten może skutecznie podnosić strona, która wykaże, że zarzucone uchybienie uniemożliwiło jej dokonanie konkretnych czynności procesowych, co w niniejszej sprawie nie mało miejsca. Nadto informacja o możliwości zapoznania się ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, przed wydaniem decyzji została podana do publicznej wiadomości poprzez wywieszenie na tablicy ogłoszeń.

Jako chybiony należało również uznać zarzut dotyczący braku orzeczenia w decyzji o kompensacji przyrodniczej, której obowiązek jak słusznie wskazał uczestnik postępowania nie wynika z treści raportu.

Mając powyższe na uwadze Sąd doszedł do przekonania, że decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. wydana została z naruszeniem przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Z tych wszystkich względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( tekst jedn. Dz. U. z 2016r. poz.718 z późn. zm.) uchylił zaskarżoną decyzję. O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 200, art. 205 § 1 i art. 209 powołanej ustawy.

Wskazania co do dalszego postępowania w sprawie wynikają wprost z powyższych rozważań Sądu i powinny zostać przez organy uwzględnione w toku ponownie prowadzonego postępowania.