Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Linkowski, Sędziowie Sędzia WSA Agnieszka Wójcik, Sędzia WSA Tomasz Wykowski (spr.), Protokolant ref. staż. Anna Dziosa, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 września 2012 r. sprawy ze skargi Wojewody [...] na uchwałę Rady W. z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części dotyczącej działek o numerach ewidencyjnych: nr [...] - z obrębu [...]; nr [...], nr [...], nr [...] – [...] obrębu [...], 2. wstrzymać wykonanie zaskarżonej uchwały w części o której mowa w pkt 1 do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku, 3. w pozostałej części skargę oddala.

I. Wojewoda [...] złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w

Warszawie skargę na uchwałę Rady W. z dnia [...] lipca 2009 r. nr

[...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania

przestrzennego dla obszaru obejmującego tereny W., W., W.- część I.

II. Wojewoda wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały w zakresie działek, dla

których nie uzyskano zgody na zmianę przeznaczenia gruntów leśnych na cele

nieleśne lub dla których nieuwzględniono w planie warunków wykorzystania zgód na

zmianę przeznaczenia gruntów leśnych na cele nieleśne.

Zdaniem Wojewody organ naruszył art. 18 ust. 2 pkt 4 lit. a w zw. z art. 9 ust. 1

i art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym

(tekst jednolity z 1999 r. Nr 15, poz. 139 ze zm.), dalej "u.z.p." oraz art. 7 ust. 2

ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (tekst jednolity

Dz. U. z 2004 r. Nr 121, poz. 1266 ze zm.). Organ nie uzyskał zgody na zmianę

przeznaczenia gruntów leśnych na cele nieleśne działek: nr ew. [...],[...] i [...] z

obrębu [...], nr ew. [...] (część) z obrębu [...], nr ew. [...] (część) z obrębu [...], nr ew. [...] (część), [...] (część), [...] (część), [...] i [...] z obrębu [...], nr ew.

[...] (część) z obrębu [...], nr ew. [...] (część) z obrębu [...], nr ew. [...] (część), [...]

(część) i [...] (część) z obrębu [...]. Organ nie uwzględnił także w planie warunków

wykorzystania zgód na zmianę przeznaczenia gruntów leśnych na cele nieleśne

działek: nr ew. [...] (część), [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...] i [...] z obrębu [...], nr ew. [...],[...],[...],[...],

[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...] i [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],

[...],[...],[...],[...] i [...] z obrębu [...], nr ew. [...], [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],

[...],[...],[...] i [...] z obrębu [...], nr ew. [...] z obrębu [...], nr ew. [...] i [...] z obrębu

[...].

W trakcie sporządzania planu uzyskane zostały następujące decyzje,

dotyczące zgód na zmianę przeznaczenia gruntów leśnych na cele nieleśne:

a) decyzja Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z

dnia [...] grudnia 1995 r. nr [...],

Sygn. akt IV SA/Wa 896/12

b) decyzja Wojewody [...] z dnia [...] września 2002 r. nr

[...],

c) decyzja Wojewody [...] z dnia [...] maja 2005 r. nr

[...],

d) decyzja Marszałka Województwa [...] z dnia [...] sierpnia 2006 r. nr

[...],

e) decyzja Marszałka Województwa [...] z dnia [...] maja 2007 r. nr

[...].

Na podstawie tych decyzji skarżący stwierdził, że wskazane wyżej działki

stanowiące grunty leśne nie zostały objęte zgodą na przeznaczenie na cele nieleśne.

W zaskarżonej uchwale zostały jednak przeznaczone na cele nieleśne bez uzyskania

wymaganej zgody określonej w przywołanych decyzjach.

W decyzjach określono także warunki przeznaczenia gruntów na cele

nieleśne, które nie zostały uwzględnione w miejscowym planie zagospodarowania

przestrzennego:

a) dotyczące określenia wielkości minimalnego wskaźnika powierzchni biologicznie

czynnej:

* Marszałek Województwa [...] w decyzji z dnia [...] sierpnia 2006 r.

określił, że dopuszczenie zabudowy winno odbyć się z zachowaniem

utrzymania minimum 80 % powierzchni biologicznie czynnej działki leśnej.

Pomimo tego, dla terenów objętych tą zgodą, tj. dla terenu [...]

(obejmującego działki nr ew. [...] i [...] z obrębu [...]) oraz dla terenu

[...] (obejmującego działkę nr ew. [...] z obrębu [...]), ustalono w § 49

ust. 15 pkt 1 i § 51 ust. 3 pkt 2 uchwały, wskaźnik minimalnej powierzchni

biologicznie czynnej w wysokości 70 %,

* Wojewoda [...] w decyzji z dnia [...] września 2002 r., określił

maksymalną powierzchnię do wyłączenia z produkcji leśnej - do 20 %

powierzchni działki, jednak nie więcej niż 400 m2. Pomimo tego, dla terenów

objętych tą zgodą, tj. dla terenu [...] (obejmującego działkę nr ew. 6 z

obrębu [...]), ustalono w § 45 pkt 2 uchwały, wskaźnik minimalnej

powierzchni biologicznie czynnej w wysokości 50 %, dla terenu [...] (obejmującego działki nr ew. [...],[...],[...],[...],[...],[...] z obrębu [...]),

ustalono w § 45 ust. 4 pkt 2 uchwały, wskaźnik minimalnej powierzchni

biologicznie czynnej w wysokości 60 %, dla terenu [...] (obejmującego

Sygn. akt IV SA/Wa 896/12

działki nr ew. [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...] i [...] z obrębu [...]) oraz

dla terenu [...] (obejmującego działki nr ew. [...],[...],[...],[...] i [...]

z obrębu [...]), ustalono w § 49 ust. 9 pkt 2 i § 49 ust. 8 pkt 1 uchwały,

wskaźnik minimalnej powierzchni biologicznie czynnej w wysokości 70 %, co

oznacza, że maksymalna powierzchnia do wyłączenia z produkcji leśnej,

została przyjęta w planie większa niż określona w ww. decyzji,

b) dotyczące określenia minimalnej wielkości działki budowlanej:

* Marszałek Województwa [...] w decyzji z dnia [...] sierpnia 2006 r.

określił, że powierzchnia działki powstałej w wyniku wtórnego podziału działek

winna wynosić minimum 1500 m2. Pomimo tego, dla terenów objętych tą

zgodą, tj. dla terenu [...] (obejmującego działki nr ew. [...],[...] z obrębu [...]) oraz dla terenu [...] (obejmującego działkę nr ew. [...] z obrębu [...]), ustalono w § 5 pkt 3 uchwały, minimalną wielkość działki - 900 m2,

* Wojewoda [...] w decyzji z dnia [...] września 2002 r., określił zakaz

podziału działek na mniejsze niż 2000 m2. Pomimo tego, dla terenów objętych

tą zgodą, tj. dla terenu [...] (obejmującego działki nr ew. [...],[...],

[...],[...] i [...] z obrębu [...]) oraz dla terenu [...] (obejmującego

działki nr ew. [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...] i [...] z obrębu [...]),

ustalono w § 5 pkt 3 uchwały minimalną wielkość działki - 900 m2, a dla terenu

[...] (obejmującego działki nr ew. [...],[...],[...],[...],[...],[...] i [...] z obrębu [...]), dla terenu [...] (obejmującego działki nr ew. [...],[...],[...],[...],[...],

[...] i [...] z obrębu [...]), dla terenu [...] (obejmującego działki nr ew.

[...],[...],[...],[...],[...] z obrębu [...]), dla terenu [...] (obejmującego

działki nr ew. [...],[...] i [...] z obrębu [...]), dla terenu [...]

(obejmującego działki nr ew. [...],[...],[...],[...],[...],[...] i [...] z obrębu

[...]), dla terenu [...] (obejmującego działki nr ew. [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],

[...] i [...] z obrębu [...]) oraz dla terenu [...] (obejmującego działki nr

ew. [...],[...],[...],[...],[...] i [...] z obrębu [...]), ustalono w § 6 pkt 3 uchwały,

minimalną wielkość działki -1500 m2.

III. Wojewoda wniósł także o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w części

tekstowej oraz graficznej, odnoszącej się do obszaru objętego planem,

wykraczającego poza granice dzielnicy W., obejmującego części działek: nr ew.

[...] z obrębu [...] (teren [...]), nr ew. [...] z obrębu [...] (teren [...],

Sygn. akt IV SA/Wa 896/12

[...],[...],[...] i [...]), nr ew. [...] z obrębu [...] (teren [...]) i nr ew. [...] z

obrębu [...] (teren [...]).

Wojewoda zarzucił organowi naruszenie przepisów w zakresie właściwości

organów, określonej w art. 18 ust. 1 i art. 26 w zw. z art. 12 ust. 1 i art. 8 ust. 1 u.z.p.

poprzez objęcie ustaleniami uchwały (zgodnie z wyznaczonym na rysunku planu

fragmentem północnej granicy obszaru objętego planem), obszaru planu większego

(obejmującego części działek: nr ew. [...] z obrębu [...], nr ew. [...],[...] i [...] z obrębu [...]), niż ustalony w § 1 ust. 2 pkt 2 lit. a zaskarżonej uchwały oraz niezgodnego z

ustaleniami uchwały Rady Miasta W. z dnia [...] maja 1999 r. nr [...] w

sprawie przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania

przestrzennego dla obszaru obejmującego tereny W., W., W. w Mieście W. oraz niezgodnie z ustaleniami

uchwały Rady [...] W. z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] w

sprawie podziału miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru

obejmującego tereny W., W., W.

Na rysunku planu, stanowiącym załącznik nr 1 do zaskarżonej uchwały,

fragment północnej części obszaru objętego planem wyznaczony został poza

granicami administracyjnymi dzielnicy W. (wyznaczonej

wcześniej wskazanymi uchwałami, a także samą zaskarżoną uchwałą jako granice

planu), na co wskazuje oznaczona na rysunku planu granica obrębów geodezyjnych,

określająca przebieg granic pomiędzy dzielnicą W. i dzielnicą R. Granicami planu zostały dodatkowo objęte części terenów działek: nr ew.

[...] z obrębu [...], nr ew. [...],[...] i [...] z obrębu [...], które znajdują się w granicach

administracyjnych dzielnicy R. Wg rysunku planu, tereny

ww. działek zostały przeznaczone w planie pod zabudowę (część terenu [...]) oraz pod komunikację (tereny [...],[...],[...] i [...]).

Wyznaczenie, w powyższy sposób, na rysunku planu fragmentu północnej

granicy obszaru planu, spowodowało objęcie planem obszaru większego, niż

określony w uchwale Nr [...] o przystąpieniu do sporządzenia planu, która

określa granice obszaru objętego planem.

Również część tekstowa uchwały zawiera ustalenia szczegółowe dla terenów

[...] (część), [...],[...],[...],[...] i [...], które, zgodnie z granicami

obszaru objętego planem, określonymi w uchwale Nr [...] o przystąpieniu do

Sygn. akt IV SA/Wa 896/12

sporządzenia planu, jak też w uchwale Nr [...] oraz w uchwale Nr

[...], nie powinny być objęte obszarem planu.

IV. W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie oraz odniósł się do

stawianych uchwale przez skarżącego zarzutów.

Wyszczególnione w skardze działki o nr ew. [...],[...] z obrębu [...], nr

ew. [...] z obrębu [...], nr ew. [...] z obrębu [...], nr ew. [...],[...],[...],[...] i [...] z

obrębu [...], nr ew. [...] z obrębu [...] nie wymagały uzyskania zgody na zmianę

przeznaczenia gruntów leśnych na cele nieleśne. I tak:

* dz. ew. nr [...] i [...] z obr. [...] oraz dz. nr ew. [...] z obr. [...],[...],[...] i [...]

z obr. [...] nie są działkami leśnymi, mają użytek budowlany, zatem w

odniesieniu do tych działek zgoda na zmianę przeznaczenia gruntów leśnych

na cele nieleśne nie była wymagana,

* dz. ew. nr [...] z obr. [...] w części objętej planem nie była działką leśną w

czasie trwania procedury planistycznej, zmiana użytku z Tr na Ls nastąpiła w

2011 r., zatem w odniesieniu do tej działki nie zachodziła konieczność

uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów leśnych na cele nieleśne,

* dla dz. ew. nr [...] z obr. [...] zgoda na zmianę przeznaczenia gruntów

leśnych nie była wymagana, gdyż działka ta ma mniej niż połowę użytku

leśnego w całej powierzchni. Zgodnie z informacją z ewidencji gruntów na

działce nr ew. [...] o łącznej powierzchni 0,5832 ha grunty orne stanowią

0,3641 ha a lasy jedynie 0,2191 ha. Plan nie zakłada zmiany przeznaczenia

gruntów leśnych na tej działce. Lokalizacja inwestycji może mieć miejsce

jedynie na części nieleśnej. Ponadto należy dodać, iż dla omawianego terenu

zgody na zmianę przeznaczenia gruntów leśnych na cele nieleśne

obejmowały generalnie jedynie 20% powierzchni dziatek. Tymczasem na

działce [...] użytek nieleśny stanowi ok. 60 % tej działki,

* dz. ew. nr [...],[...],[...],[...] i [...] z obr. [...] - przeznaczone są w planie

pod usługi zdrowia, działki te wchodzą w skład większej nieruchomości,

obejmującej ponadto kilka dziatek nieleśnych, na której mieści się [...]. Działki [...],[...] i [...] użytek leśny mają tylko w

części, dlatego też dopuszczone planem uzupełnienie czy rozbudowa

istniejącej zabudowy, na warunkach ustalonych w planie, możliwe jest na

części nieleśnej tej nieruchomości. Plan ustala zachowanie powierzchni

Sygn. akt IV SA/Wa 896/12

biologicznie czynnej w min. 80%, czyli nawet w części większej niż zajmują

grunty leśne nieruchomości (w załączeniu informacja z ewidencji gruntów,

mapka poglądowa),

- dz. ew. nr [...] z obr. [...] - jest to działka zabudowana, ponad 50 %

powierzchni działki ma użytek nieleśny, zatem zgoda na zmianę

przeznaczenia gruntów leśnych na cele nieleśne nie była wymagana. Plan nie

zakłada zmiany przeznaczenia gruntów leśnych na tej działce. Lokalizacja

inwestycji może mieć miejsce jedynie na części nieleśnej. Istotnym jest

również fakt, iż plan miejscowy dla tej działki ustala min. 70 % powierzchni

biologicznie czynnej (teren [...]). Ponadto należy dodać, iż dla

omawianego terenu zgody na zmianę przeznaczenie gruntów leśnych na cele

nieleśne obejmowały generalnie jedynie 20% powierzchni działek.

Tymczasem na działce [...] użytek nieleśny stanowi ok. 53 % tej działki.

Większość działek wyszczególnionych w skardze są to działki o takich

powierzchniach; że nie nadają się one do wtórnego podziału, ani na warunkach

ustalonych w planie (900 m2 albo 1500m2), ani tym bardziej na warunkach

ustalonych w zgodach leśnych (1500 m2 albo 2000 m2). Ustalone planem

normatywy nowotworzonych działek dotyczą całych kwartałów - jednostek

planistycznych, i nie wszystkie działki z danego kwartału kwalifikują się do podziału. I

tak przykładowo we wskazanym obrębie [...] dz. [...] ma powierzchnię 1058 m2,

więc jej podział w ogóle nie jest możliwy, tak samo dz. [...] - o pow. 932 m2 jest zbyt

mała na podział.

Plan miejscowy określa minimalny dla danego obszaru funkcjonalnego

wskaźnik powierzchni biologicznie czynnej oraz minimalną wielkość nowotworzonej

działki. Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 3 lutego 1995r. o ochronie gruntów

rolnych i leśnych (t.j. DzU. z 2004r. Nr 121, poz. 1266 z późn. zm.) wyłączenie z

produkcji gruntów leśnych przeznaczonych na cele nieleśne może nastąpić po

wydaniu decyzji zezwalającej na takie wyłączenie. Wydanie tej decyzji następuje

przed uzyskaniem pozwolenia na budowę. Na etapie wydawania decyzji o

wyłączeniu z produkcji leśnej badana jest zgodność zamierzenia inwestycyjnego ze

zgodą leśną. Inwestor nie uzyska zatem wyłączenia z produkcji leśnej, jeśli wskaźniki

określone w tej zgodzie przekroczy. W przypadku uchylenia planu miejscowego

Sygn. akt IV SA/Wa 896/12

jakakolwiek możliwość inwestowania na działkach leśnych na omawianym terenie

przestanie być realna, a działki z budowlanych staną się nie budowlane.

Należy wskazać, iż wyszczególnione w skardze części działek (nr ew. [...] z obr.

[...],[...],[...] i [...] z obr. [...]) stanowią drogi [...],[...],[...], ciągi piesze

[...],[...] oraz fragment terenu [...]. Części ww. działek zostały ujęte

przez projektanta planu na rysunku planu i znajdują się poza północną granicą

Dzielnicy W. Ujęcie opisanych działek miało na celu usprawnienie komunikacji

właścicielom sąsiednich nieruchomości.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

V. Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów

administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne sprawują wymiar

sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym w

świetle paragrafu drugiego powołanego wyżej artykułu kontrola ta sprawowana jest

pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Wchodzi

więc tutaj w grę kontrola aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej,

dokonywana pod względem ich zgodności z prawem materialnym i przepisami

procesowymi, nie zaś według kryteriów słusznościowych. Innymi słowy, sąd

administracyjny nie rozważa kwestii, czy decyzja organu administracji publicznej jest

słuszna, lecz czy mieści się w granicach obowiązującego prawa materialnego i

procesowego.

Z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed

sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270), cytowanej dalej

jako "p.p.s.a.", wynika, iż sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak

związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną w skardze podstawą prawną.

Oznacza to, że sąd dokonuje oceny zaskarżonego aktu mając na uwadze wszelkie

aspekty sprawy, nie zaś jedynie argumentację podniesioną przez skarżącą stronę.

Jak wskazuje art. 85 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i

zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 647) do

miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego oraz planów

zagospodarowania przestrzennego województw, w stosunku do których podjęto

uchwałę o przystąpieniu do sporządzania lub zmiany planu oraz zawiadomiono o

terminie wyłożenia tych planów do publicznego wglądu, ale postępowanie nie zostało

Sygn. akt IV SA/Wa 896/12

zakończone przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy

dotychczasowe. W przedmiotowej sprawie uchwała w sprawie przystąpienia o

sporządzenia planu miejscowego została podjęta w dniu 28 maja 1999 r., natomiast

zawiadomienia o terminie wyłożenia planu do publicznego wglądu datowane są na

dzień 12 lipca 2001 r. Ponieważ ustawa z dnia 27 marca 2003 r. weszła w życie w

dniu 11 lipca 2003 r., to w przedmiotowej sprawie zastosowanie mają przepisy

ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym.

VI. Sąd uwzględnił skargę Wojewody, stwierdzając nieważność zaskarżonej uchwały

w części dotyczącej działek o nr ew. [...] - z obrębu [...],[...],[...],[...] - z obrębu [...].

Zgodnie z art. 18 ust. 1 u.z.p. organem właściwym w sprawie sporządzenia

miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest wójt, burmistrz albo

prezydent miasta. Do kompetencji organu wykonawczego gminy należy zatem

sporządzenie projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla

obszaru jednoznacznie określonego przez radę gminy w uchwale o przystąpieniu do

sporządzenia planu miejscowego. Art. 12 ust. 1 u.z.p. stanowi, że o przystąpieniu do

sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, z

zastrzeżeniem art. 13 u.z.p., rozstrzyga rada gminy, w drodze uchwały, określając

granice obszaru objętego planem, na mapie stanowiącej załącznik graficzny do tej

uchwały i przedmiot jego ustaleń, o którym mowa w art. 10 ust. 1 u.z.p.

Zmiana obszaru objętego planem miejscowym, może być dokonana wyłącznie

przez radę gminy w drodze uchwały zmieniającej uchwałę o przystąpieniu do

sporządzenia planu miejscowego. Działań takich nie może podjąć organ wykonawczy

sporządzający projekt planu, gdyż stanowi to naruszenie właściwości organów,

określonych w art. 18 u.z.p.

Również rada gminy nie posiada kompetencji do uchwalenia planu

miejscowego w innych granicach, niż przyjęte przez nią uprzednio w uchwale o

przystąpieniu do sporządzenia tego planu i ewentualnie w zmianach tej uchwały.

Zgodnie z art. 27 u.z.p., naruszenie właściwości organów powoduje

nieważność uchwały rady gminy w całości lub części.

Zgodnie z uchwałą z dnia [...] maja 1999 r. o przystąpieniu do sporządzenia

planu oraz uchwałą z dnia [...] lipca 2008 r. w sprawie podziału miejscowego planu

zagospodarowania przestrzennego dla obszaru obejmującego tereny W.,

Sygn. akt IV SA/Wa 896/12

W., W. obszar, który miał zostać objęty

planem zagospodarowania przestrzennego od północnej strony wyznaczają granice

administracyjne W., która na podstawie ustawy [...] jest dzielnicą

[...] od dnia [...] października 2002 r. Zarówno z części opisowej jak i

rysunku zaskarżonej uchwały niezaprzeczalnie wynika, że nieruchomości o nr ew.

działek: [...] - z obrębu [...],[...],[...],[...] - z obrębu [...] znajdują się w granicach

administracyjnych dzielnicy R. Zatem w rozpatrywanej sprawie zasadne

jest stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały względem nieruchomości o nr ew.

działek: [...] - z obrębu [...],[...],[...],[...] - z obrębu [...]. Sąd przychyla się w tym

zakresie do zarzutów przedstawionych w skardze.

Pozwala to na konkluzję, o niezgodności planu we wskazanej części z

powołanym uchwałami o przystąpieniu do sporządzania planu oraz uchwałą w

sprawie podziału planu, co stanowi o naruszaniu procedury sporządzania planu a

więc musi prowadzić do stwierdzania jego nieważności w stosownej części, w myśl

art. 27 ust. 1 u.z.p.

VII. W stosunku do pozostałych zarzutów skargi Sąd nie widzi podstaw do ich

uwzględnienia.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 1 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych,

ochrona gruntów leśnych polega na ograniczaniu przeznaczenia ich na cele nieleśne

lub nierolnicze. Przepisy art. 7 ust. 2 ww. ustawy, wskazują organy właściwe do

wyrażania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów leśnych na cele nieleśne.

W art. 7 ust. 2 ww. ustawa stanowi, że zmiana przeznaczenia gruntów leśnych

stanowiących własność Skarbu Państwa - wymaga uzyskania zgody ministra

właściwego do spraw środowiska lub upoważnionej przez niego osoby (a przed

dniem 31 maja 2004 r. - Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i

Leśnictwa lub upoważnionej przez niego osoby), zaś pozostałych gruntów leśnych -

wymaga uzyskania zgody marszałka województwa (a przed dniem 1 stycznia 2006 r.

- wojewody) wyrażanej po uzyskaniu opinii izby rolniczej (od dnia 22 sierpnia 2001

r.).

Sąd przychyla się do stanowiska organu, że w stosunku do nieruchomości o nr

ew. działek: [...] i [...] obęrb [...],[...] obręb [...],[...] obręb [...],[...],

[...],[...],[...] i [...] obręb [...],[...] obręb [...] nie było konieczności uzyskania

Sygn. akt IV SA/Wa 896/12

zgody na zmianę przeznaczenia gruntów leśnych na cele nieleśne. Jak trafnie

wskazuje organ zmiana przeznaczenia gruntu nie może dotyczyć gruntu, który ma

użytek budowlany lub przeznaczona jest na usługi zdrowia w ramach kompleksu

nieruchomości. Podobnie nie można zarzucać brak uzyskania takiej zgody, gdy

zmiana przeznaczenia gruntu nastąpiła po zakończeniu procedury planistycznej.

Zgodnie z art. 10 ust. pkt 8 u.z.p. w planie należy uwzględnić szczególne

warunki zagospodarowania terenów, w tym zakaz zabudowy, wynikające z potrzeb

ochrony środowiska przyrodniczego, kulturowego, zasobów wodnych i zdrowia ludzi,

prawidłowego gospodarowania zasobami przyrody oraz ochrony gruntów rolnych i

leśnych. Plan powinien uwzględniać szczególne warunki ustalone w przypadku

przeznaczenia gruntów leśnych na cele nieleśne.

Istniejąca już sytuacja gruntów (wielkość działek, obszar biologicznie czynnej

powierzchni względem już zabudowanej powierzchni) nie może zostać zmieniona

wbrew obowiązującym przepisom. Ustalenia dokonane na potrzeby uchwalenia

miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie mogą powodować

podziału nieruchomości zbyt małych do jego dokonania. Rzeczywiste przekroczenie

wyznaczonego wskaźnika powierzchni biologicznie czynnej stanowiącego warunek

przeznaczenia gruntu na cele nieleśne, o ile przekroczenie istniało przed

uchwaleniem planu, nie może oznaczać konieczności uzyskania odpowiedniego

współczynnika powierzchni czynnej, bo tylko wtedy możliwa byłaby ocena zgodności

ustaleń z planem w stosunku do działek tego typu. Podobnie nie można stwierdzić

nieważności planu ze względu na istnienie ustaleń, które wywoływałyby sprzeczność

z wydanymi już indywidualnymi rozstrzygnięciami co do ustalenia warunków

zabudowy, pozwolenia na zabudowę lub innych decyzji administracyjnych. W tej

sytuacji brak jest podstaw do stwierdzenia nieważności względem nieruchomości

działek: nr ew. [...] (część), [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],

[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...] i [...] z obrębu [...], nr ew. [...],[...],[...],[...],

[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...] i [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],

[...],[...],[...],[...] i [...] z obrębu [...], nr ew. [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],

[...],[...],[...] i [...] z obrębu [...], nr ew. [...] z obrębu [...], nr ew. [...] i [...] z obrębu

[...].

Należy dodatkowo zauważyć, że w związku ze stwierdzeniem nieważności

uchwały co do nieruchomości o nr ew. działek: [...] - z obrębu [...],[...],[...],[...] - z

Sygn. akt IV SA/Wa 896/12

obrębu [...] Sąd nie uznał za celowe rozważania pozostałych zarzutów wobec

postanowień planu odnośnie do tych nieruchomości.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 147 § 1, art. 151 oraz art. 152

p.p.s.a., Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.