Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Kania (sprawozdawca), Sędziowie WSA Andrzej Góraj, Anna Mierzejewska, Protokolant spec. Marek Kozłowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 stycznia 2013 r. sprawy ze skargi P. S. A. z siedzibą w G. na bezczynność [...] Przedsiębiorstwa [...] w przedmiocie wniosku z dnia [...] września 2011 r. o udostępnienie informacji publicznej 1. zobowiązuje [...] Przedsiębiorstwo [...] do rozpoznania wniosku P. S. A. z dnia [...] września 2012 r. o udostępnienie informacji publicznej, w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami postępowania; 2. stwierdza, że bezczynność organu w zakresie rozpoznania wniosku o udostępnienie informacji publicznej miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 3. wymierza [...] Przedsiębiorstwu [...] grzywnę w wysokości 2.000 zł (słownie: dwa tysiące); 4. zasądza od [...] Przedsiębiorstwa [...] na rzecz P. S. A. z siedzibą w G. kwotę 357 zł (słownie: trzysta pięćdziesiąt siedem) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Pismem z dnia 23 kwietnia 2012 r. P. S. A. z siedzibą w G. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Warszawie skargę na bezczynność [...] Przedsiębiorstwa [...] S. A. (dalej: "M.") w sprawie rozpatrzenia wniosku z dnia [...] września 2011 r. o udostępnienie informacji publicznej na temat wszelkich obiektów budowlanych zlokalizowanych w rejonie [...], które zostały podłączone do sieci i urządzeń kanalizacyjnych oraz wodociągowych pozostających w dyspozycji spółki P. S. A. (przedstawionych w załączniku nr 1), poprzez przesłanie kopii wydanych dla przedmiotowych obiektów warunków technicznych zaopatrzenia w wodę i/lub odprowadzania ścieków oraz kopii protokołów kontroli i odbioru technicznego przyłączy wodociągowych i/lub kanalizacyjnych.

Skarżąca Spółka wskazała, iż bezczynność M. narusza przepis art. 13 ust. 1 w zw. z art. 1 ust. 1 i art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. nr 112, poz. 1198), gdyż uniemożliwia stronie skarżącej uzyskanie informacji, które zgodnie z przepisami prawa powinny być jej udostępnione.

W związku z powyższym, skarżąca wniosła o: (1) zobowiązanie M. do rozpatrzenia wniosku o udzielenie informacji publicznej w określonym terminie, (2) stwierdzenie, że bezczynność M. miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, (3) wymierzenie M. grzywny w wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej, (4) zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W motywach skargi wskazano, że ww. wniosek o udostępnienie informacji publicznej wpłynął do M. w dniu [...] września 2011 r. Wobec braku jakiejkolwiek reakcji ze strony wskazanego podmiotu, pismem z dnia [...] lutego 2012 r. zatytułowanym "Ponaglenie" (data wpływu do M.: [...] lutego 2012 r.), skarżąca ponownie zwróciła się o niezwłoczne udostępnienie informacji publicznej na temat wszelkich obiektów budowlanych zlokalizowanych w rejonie [...], które zostały podłączone do sieci i urządzeń kanalizacyjnych oraz wodociągowych pozostających w dyspozycji P. S. A., poprzez przekazanie kopii wymienionych dokumentów. M. również nie udzieliło odpowiedzi na ww. pismo.

W ocenie Spółki powyższa sytuacja uzasadnia wniesienie skargi na bezczynność podmiotu zobowiązanego do udostępnienia informacji publicznej. M. jest bowiem podmiotem dysponującym majątkiem publicznym, wykonującym zadania publiczne w zakresie zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków, w związku z czym jest zobowiązane do udzielania informacji publicznej w zakresie prowadzonej działalności. Nie ulega również wątpliwości, że informacje, o których udostępnienie wystąpiła skarżąca dotyczą działalności przedsiębiorstwa związanej z wykonywaniem zadań o charakterze użyteczności publicznej.

Skarżąca wyjaśniła dodatkowo, że podstawą do wystosowania ww. wniosku była informacja, iż znaczna liczba podmiotów realizujących inwestycje budowlane w rejonie [...] na podstawie uzyskanych pozwoleń budowlanych odprowadza ścieki oraz zaopatruje się w wodę za pomocą urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych pozostających w dyspozycji spółki P. S. A. Z uwagi na to, że M. nie przejęło na własność wykonanych przez spółkę P. S. A. sieci i urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych, skarżąca w dalszym ciągu zarządza tymi urządzeniami i sieciami, kontroluje prawidłowość ich funkcjonowania oraz dokonuje wszelkich napraw uszkodzonych elementów infrastruktury. Brak wiedzy na temat liczby podmiotów podłączonych do wskazanych sieci, a także przewidywanej ilości pobieranej wody oraz odprowadzanych ścieków uniemożliwia skarżącej zapewnienie prawidłowego i bezpiecznego korzystania z tych urządzeń przez ich użytkowników. Niekontrolowane podłączanie do przedmiotowej infrastruktury kolejnych podmiotów może doprowadzić do przeciążenia sieci i jej uszkodzenia, którego skutki mogą odczuć tysiące mieszkańców dzielnicy [...]. Ewentualna awaria sieci wodociągowo-kanalizacyjnej może stanowić poważne zagrożenie dla środowiska naturalnego, narażając na zanieczyszczenie elementy ekosystemu, w tym [...].

W świetle powyższego, zdaniem skarżącej, uzyskanie wnioskowanych informacji jest uzasadnione i konieczne, gdyż zapewni możliwość bezpiecznego korzystania z pozostającej w dyspozycji P. S. A. sieci wodociągowo-kanalizacyjnej przez mieszkańców znacznej części dzielnicy [...].

Brak reakcji na wniosek skarżącej, przez okres ponad pół roku, uzasadnia stwierdzenie, że bezczynność M. miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, a ponadto przemawia za wymierzeniem podmiotowi odpowiednio dotkliwej grzywny.

W odpowiedzi na skargę M. wniosło o oddalenie skargi w całości oraz zasądzenie od skarżącej Spółki na rzecz strony przeciwnej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazano, iż nieprawdziwe jest twierdzenie, że M. w żaden sposób nie odpowiedziało na wniosek skarżącej z dnia [...] września 2011 r. Nieprawdziwe jest również twierdzenie, że M. nie udzieliło odpowiedzi na "Ponaglenie" z dnia [...] lutego 2012 r. W rzeczywistości M. dwukrotnie zwracało się do skarżącej – po raz pierwszy drogą mailową – z prośbą o złożenie wniosku na formularzu – która to prośba pozostała bez odpowiedzi mimo telefonicznych wcześniejszych uzgodnień, a następnie pisemnie z prośbą o sprecyzowanie wniosku, na którą skarżąca również nie udzieliła odpowiedzi.

Wniosek z dnia [...] września 2011 r. o udzielenie informacji publicznej wpłynął do Biura Obsługi Klienta M. w dniu [...] września 2011 r. i w tym samym dniu został skierowany do Biura Organizacji i Zarządzania Spółki. Pracownica tegoż Biura telefonicznie skontaktowała się z pracownikiem skarżącej i zwróciła się o skierowanie wniosku na formularzu przygotowanym przez M. Pracownik skarżącej nie zgłosił zastrzeżeń. W dniu [...] września 2011 r. pracownik M. przesłał prośbę o złożenie wniosku na załączonym formularzu na wskazany adres mailowy, jednak odpowiedź na ww. mail nie została udzielona do dnia dzisiejszego. Z powyższego wynika, że w sprawie doszło do nieporozumienia, ewidentnie zawinionego przez skarżącą, której pracownik najpierw telefonicznie wyraził zgodę na złożenie wniosku na zaproponowanym formularzu, a następnie nie wykonał ww. ustaleń. W rezultacie wniosek nie został zarejestrowany i nie nadano mu biegu.

Kolejny wniosek ("Ponaglenie") wpłynął do M. w dniu [...] lutego 2012 r. Z uwagi na szeroki zakres żądanych informacji, udzielenie odpowiedzi wymagało współpracy i konsultacji wewnętrznych kilku komórek organizacyjnych.

W rezultacie tychże konsultacji, M. pismem z dnia [...] maja 2012 r. zwróciła się do skarżącej z prośbą o sprecyzowanie wniosku. Na pismo to do dnia dzisiejszego nie otrzymano odpowiedzi.

Z powyższego wynika, że M. nie sposób zarzucić bezczynności w sprawie będącej przedmiotem skargi. M. nie jest bowiem w stanie udzielić merytorycznej odpowiedzi na pytanie skarżącej zawarte we wniosku bez dodatkowych wyjaśnień, których skarżąca dotychczas nie udzieliła.

Skierowanym do Sądu pismem procesowym z dnia 12 listopada 2012 r. pełnomocnik M. poinformował, iż w związku ze sprecyzowaniem przez skarżącą – pismem z dnia [...] września 2012 r. – wniosku o udostępnienie informacji publicznej, część żądanych informacji została zebrana i po uprzedniej anonimizacji przesłana skarżącej. W związku z powyższym wniósł o odroczenie rozprawy w celu umożliwienia wnioskodawcy zapoznania się z przesłanymi dokumentami i ewentualnego cofnięcia skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zarządzeniem z dnia 12 listopada 2012 r. zobowiązał skarżącą Spółkę do oświadczenia w terminie 7 dni, czy otrzymała przesłaną za pośrednictwem Poczty Polskiej żądaną dokumentację oraz do zajęcia stanowiska procesowego w tej sprawie.

Pismem z dnia [...] listopada 2012 r. pełnomocnik skarżącej poinformował, iż według najlepszej wiedzy oraz w oparciu o oświadczenie pracownika recepcji, która odbiera całość korespondencji kierowanej do skarżącej Spółki, skarżąca nie otrzymała dokumentacji, która miała zostać wysłana przez M. w dniu [...] listopada 2012 r.

Przy skierowanym do Sądu piśmie z dnia [...] stycznia 2013 r., pełnomocnik M. przekazał kopie dokumentów przesłanych skarżącej w dniu [...] listopada 2012 r., a nadto poinformował, iż przedmiotowa przesyłka figuruje w systemie pocztowym jako doręczona, co potwierdza wydruk ze strony internetowej Poczty Polskiej "śledzenie przesyłek".

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), dalej: "p.p.s.a.", kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach ze skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania organów określonych w pkt 1 - 4a. Celem skargi na bezczynność jest zwalczanie zwłoki w załatwieniu sprawy.

Bezczynność organu ma miejsce wówczas, gdy organ będąc właściwym w sprawie i zobowiązanym do podjęcia czynności, nie podejmuje jej w terminie określonym w przepisach prawa i w konsekwencji pozostaje w zwłoce. Skarga na bezczynność ma bowiem na celu spowodowanie wydania przez organ administracji publicznej oczekiwanego aktu lub podjęcia określonej czynności.

Pozostawanie w bezczynności przez podmiot obowiązany do udostępnienia informacji publicznej w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. nr 112, poz. 1198 ze zm.), dalej: "u.d.i.p." oznacza niepodjęcie przez ten podmiot, w terminie wskazanym w art. 13 ww. ustawy, stosownych czynności, tj. nieudostępnienie informacji posiadającej walor informacji publicznej, ani niewydanie decyzji o odmowie jej udzielenia (art. 16 ust. 1 u.d.i.p.).

Zasadą wynikającą wprost z art. 10 ust. 1 u.d.i.p. jest to, że informacja publiczna, która nie została udostępniona w Biuletynie Informacji Publicznej lub centralnym repozytorium, jest udostępniania na wniosek. Termin udostępnienia informacji publicznej na wniosek został określony w art. 13 ust. 1 - 2 u.d.i.p., który stanowi, iż udostępnienie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, z zastrzeżeniem ust. 2 i art. 15 ust. 2. Ust. 2 tego przepisu stanowi zaś, że jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w terminie określonym w ust. 1, podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku. Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 u.d.i.p., udostępnienie informacji publicznej na wniosek następuje w sposób i w formie zgodnych z wnioskiem, chyba że środki techniczne, którymi dysponuje podmiot obowiązany do udostępnienia nie umożliwiają udostępnienia informacji w sposób i w formie określonych we wniosku. W myśl art. 14 ust. 2 u.d.i.p., jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w sposób i w formie określonych we wniosku, podmiot obowiązany do udostępnienia powiadamia pisemnie wnioskodawcę o przyczynach braku możliwości udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem i wskazuje, w jaki sposób i w jakiej formie informacja może być udostępniona niezwłocznie. W takim przypadku, jeżeli w terminie 14 dni od powiadomienia wnioskodawca nie złoży wniosku o udostępnienie informacji w sposób i w formie wskazanych w powiadomieniu, postępowanie o udostępnienie informacji umarza się. Ograniczenie prawa do informacji publicznej normuje art. 5 u.d.i.p. Stwierdzenie przesłanek do odmowy udostępnienia informacji publicznej następuje w drodze decyzji, która jest wydawana również sytuacji umorzenia postępowania w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 (art. 16 ust. 1 u.d.i.p.).

Z powyższego wynika, że bezczynność organu w zakresie dostępu do informacji publicznej ma miejsce nie tylko wówczas, gdy organ lub podmiot będący w jej posiadaniu milczy wobec wniosku strony o udzielenie takiej informacji, ale także gdy udziela informacji niebędącej przedmiotem wniosku, lub informacji niejasnej, albo niepełnej, jak również gdy odmawia jej udzielenia w nieprzewidzianej do tej czynności formie.

Jak wskazano w części sprawozdawczej uzasadnienia, w ocenie P. S. A. bezczynność [...] Przedsiębiorstwa [...] S. A. polega na nieudzieleniu informacji o wszystkich obiektach budowlanych zlokalizowanych w rejonie [...], podłączonych do sieci i urządzeń kanalizacyjnych oraz wodociągowych pozostających w dyspozycji P. S. A. poprzez przesłanie kopii wydanych dla przedmiotowych obiektów warunków technicznych zaopatrzenia w wodę i/lub odprowadzania ścieków oraz kopii protokołów kontroli i odbioru technicznego przyłączy wodociągowych i/lub kanalizacyjnych.

Bezspornym jest w niniejszej sprawie, iż żądana przez skarżącą informacja ma charakter informacji publicznej (art. 1 ust. 1 i art. 6 u.d.i.p. w zw. z art. 61 Konstytucji RP). Informacją publiczną jest bowiem każda wiadomość wytworzona lub odnosząca się do władz publicznych, a także wytworzona lub odnosząca się do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Z kolei M. jest podmiotem obowiązanym do udzielenia informacji publicznej będącej w jego posiadaniu (art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p.).

Zauważyć należy, że wniosek skarżącej z dnia [...] września 2011 r. o udostępnienie informacji publicznej wpłynął do M. w dniu [...] września 2011 r. Z akt sprawy nie wynika, aby M. kierowało do skarżącej powiadomienie o powodach opóźnienia oraz o nowym terminie udostępnienia informacji na podstawie art. 13 ust. 2 u.d.i.p., ani też o przyczynach braku możliwości udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem w trybie art. 14 ust. 2 u.d.i.p. Termin realizacji ww. wniosku upłynął zatem w dniu [...] września 2011 r. Tymczasem do dnia rozprawy podmiot obowiązany nie udostępnił skarżącej żądanej przez nią informacji. W aktach sprawy brak jest bowiem dowodu doręczenia skarżącej Spółce wnioskowanej informacji, natomiast z oświadczenia pełnomocnika skarżącej zawartego w piśmie z dnia 26 listopada 2012 r. wynika, że Spółka nie otrzymała dokumentacji, która miała zostać wysłana w dniu [...] listopada 2012 r.

O udostępnieniu informacji publicznej można mówić wówczas, gdy została ona skutecznie doręczona wnioskodawcy. Potwierdzenie doręczenia pisma ma znaczenie dowodowe przy ocenie daty rozpoczęcia i zakończenia biegu ustawowego terminu oraz dokonania określonych czynności. Rzeczą podmiotu obowiązanego jest zatem dopełnienie obowiązku doręczenia żądanej informacji przy zachowaniu najwyższej staranności co w niniejszej sprawie, w ocenie Sądu, nie miało miejsca.

Z poczynionych ustaleń wynika, że M. nie dysponuje dowodem doręczenia skarżącej Spółce przesyłki – mającej zawierać kopie warunków technicznych przyłączenia obiektów budowlanych do sieci wodociągowej i kanalizacyjnej będących w dyspozycji P. S. A. - nadanej w jednostce pocztowej Poczty Polskiej [...] dniu [...] listopada 2012 r. Dowodu takiego nie stanowi wydruk ze strony internetowej Poczty Polskiej "śledzenie przesyłek". Z wydruku tego wynika jedynie to, że przesyłka o wskazanym numerze została przekazana w dniu [...] listopada 2012 r. o godz. 20.20 do jednostki pocztowej [...]. Nie wynika natomiast czy i kiedy przesyłka ta została doręczona skarżącej Spółce.

Podkreślić należy, iż o tym, że skarżąca Spółka nie otrzymała dokumentacji nadanej przesyłką w dniu [...] listopada 2012 r. M. powzięło wiadomość w dniu [...] grudnia 2012 r. W tej bowiem dacie został mu doręczony odpis pisma pełnomocnika skarżącej z dnia [...] listopada 2012 r. Pomimo tego, do dnia rozprawy M. nie podjęło żadnych kroków w celu ponownego doręczenia ww. przesyłki (bądź jej doręczenia na adres do korespondencji wskazany w ww. piśmie), nie przedłożyło też żadnych dokumentów odnośnie wszczęcia postępowania reklamacyjnego.

Niezależnie od powyższego zauważyć należy, iż przesyłka z dnia [...] listopada 2012 r. zawierała jedynie część dokumentów objętych wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej, tj. kopie warunków technicznych przyłączenia do sieci wodociągowej i kanalizacyjnej, pozostających w dyspozycji P. S. A., wydanych dla obiektów budowlanych zlokalizowanych na terenie [...] (pkt 1 wniosku). Zgodnie natomiast z oświadczeniem pełnomocnika M., do dnia rozprawy nie zostały przesłane skarżącej protokoły kontroli i odbioru technicznego przyłączy wodociągowych i kanalizacyjnych do ww. obiektów budowlanych (pkt 2 wniosku). Z akt sprawy nie wynika również, aby M. informowało skarżącą o braku możliwości realizacji pkt 2 wniosku z jakichkolwiek przyczyn.

W świetle powyższego uzasadnione jest stanowisko, że M. pozostaje w bezczynności, skoro wniosek skarżącej o udostępnienie informacji publicznej nie został rozpoznany (choćby w części) do dnia orzekania przez Sąd w niniejszej sprawie. Zważywszy, że M. nie dysponuje zwrotnym potwierdzeniem odbioru przesyłki nadanej w dniu [...] listopada 2012 r., a z całokształtu akt sprawy nie wynika, aby skarżąca otrzymała przedmiotową przesyłkę, przyjąć należy, że żądana informacja publiczna nie została udostępniona i sprawa z wniosku skarżącej z dnia [...] września 2011 r. nie została dotychczas załatwiona w jakikolwiek sposób.

Bezczynności M. nie usprawiedliwiają argumenty podniesione w odpowiedzi na skargę. Nie można bowiem zgodzić się ze skarżącą, iż fakt złożenia wniosku o udostępnienie informacji publicznej w formie zwykłego pisma, a nie na formularzu opracowanym przez M., czyni usprawiedliwionym zaniechanie rejestracji oraz rozpoznania wniosku przez ww. podmiot w ustawowym terminie. Celem ustawy o dostępie do informacji publicznej jest odformalizowanie i uproszczenie postępowania w sprawie udzielenia informacji publicznej. W ustawie tej brak jest jakichkolwiek wymogów formalnych wniosku (poza utrwaleniem go w formie pisemnej). Wniosek o udzielenie informacji publicznej może przybrać każdą formę, o ile wynika z niego w sposób jasny, co jest przedmiotem wniosku. Wniosek taki wszczyna postępowanie w sprawie (v. wyrok NSA z dnia 30 listopada 2012 r., sygn. akt I OSK 1991/12, publ. orzeczenia.nsa.gov.pl). W świetle powyższego żądanie przesłania wniosku o udzielenie informacji publicznej na opracowanym przez M. formularzu nie znajduje prawnego uzasadnienia. Jakiekolwiek dodatkowe wymogi odnośnie formy wniosku o udostępnienie informacji publicznej nie mogą wywołać po stronie wnioskodawcy negatywnych skutków prawnych.

Z tego względu na M. ciążył prawny obowiązek rozpoznania wniosku skarżącej z dnia [...] września 2011 r. w oparciu o przepisy u.d.i.p., którego jednak podmiot ten nie dopełnił. Nawet wobec "Ponaglenia" z dnia [...] lutego 2012 r. M. nie załatwiło sprawy w przewidzianej prawem formie. Dopiero w dniu [...] maja 2012 r., a więc z naruszeniem terminu określonego w art. 13 ust. 1 i 2 u.d.i.p., wystosowało do skarżącej pismo wzywające do sprecyzowania wniosku. Powyższe wskazuje jednoznacznie, iż podmiot pozostawał w stanie bezczynności, który nie został usunięty do dnia orzekania w niniejszej sprawie.

Konkludując stwierdzić należy, że M. nie rozpoznało wniosku skarżącej Spółki z dnia [...] września 2012 r. – nie udostępniło informacji publicznej, ani też nie wydało decyzji odmownej. Powyższe, w świetle postanowień ustawy o dostępie do informacji publicznej stanowi o bezczynności ww. podmiotu, toteż Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 149 § 1 p.p.s.a., orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

Mając na względzie okres czasu jaki upłynął od daty wniesienia wniosku o udostępnienie informacji publicznej, tj. od [...] września 2011 r. do dnia orzekania przez Sąd w niniejszej sprawie, tj. do dnia 23 stycznia 2013 r., oraz fakt naruszenia przez podmiot obowiązany wymienionych wyżej przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej, Sąd uznał, że bezczynność podmiotu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa i na podstawie art. 149 § 1 p.p.s.a., orzekł jak w punkcie 2 sentencji wyroku.

Grzywnę w pkt 3 sentencji orzeczono w oparciu o art. 149 § 2 p.p.s.a. w zw. z art. 154 § 6 p.p.s.a., mając na względzie, że grzywna ma spełnić funkcję represyjną i jednocześnie dyscyplinującą.

O zwrocie kosztów postępowania orzeczono na podstawie art. 200 w zw. z art. 205 § 2 oraz art. 209 p.p.s.a. – jak w punkcie 3 sentencji wyroku.