Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Cezary Kosterna po rozpoznaniu w dniu 6 września 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku M. F. o ukaranie Wójta Gminy [...] grzywną w trybie art. 55 § 1 p.p.s.a. postanawia : 1. wymierzyć grzywnę Wójtowi Gminy [...] w kwocie [...] ([...]) złotych; 2. zasądzić od organu na rzecz skarżącego kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

W dniu [...] lipca 2011 roku M. F., dalej: skarżący złożył, w trybie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. dalej jako p.p.s.a.) wniosek

o ukaranie Wójta Gminy [...] grzywną z uwagi na nieprzekazanie skargi

w terminie wynikającym z art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie

do informacji publicznej oraz o zasądzenie kosztów postępowania przed sądem administracyjnym.

W uzasadnieniu wniosku podniósł, że w dniu [...] kwietnia 2011 roku do Wójta Gminy [...] wpłynęła jego skarga na bezczynność tegoż organu w zakresie udostępnienia informacji publicznej, natomiast jej braki formalne w postaci braku podpisu skargi zostały uzupełnione przez niego w dniu [...] maja 2011 r. Następnie wskazał, iż skarga wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę, stosownie do art. 21 ust. 1 powołanej wyżej ustawy o dostępie do informacji publicznej winna być przekazana do Sądu w terminie 15 dni. Skargę złożono w dniu [...] czerwca 2011 r. (data wpływu), co zdaniem skarżącego stanowi naruszenie obowiązku wynikającego z art. 54 § 2 p.p.s.a.

W odpowiedzi na złożony wniosek Wójt Gminy [...] wniósł o jego oddalenie.

Wyjaśniając swoje stanowisko organ przyznał, że faktycznie nie dotrzymał ustawowego terminu przekazania przedmiotowej skargi do sądu. Powodem zwłoki nie była jednak zła wola organu, lecz fakt ten wynikał z niedopatrzenia i przekonania,

że termin do przekazania skargi wynosi 30 dni zgodnie z art. 54 § 2 p.p.s.a. Podniósł również, iż w dobie nieustającej dynamiki systemu prawnego i ciągłych jego zmian uszedł uwadze organu termin szczególny wynikający z art. 21 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W ocenie organu okolicznością przemawiającą za oddaleniem przedmiotowego wniosku jest fakt, iż organowi zdarzyło się to po raz pierwszy, natomiast orzeczenie sądu w tej materii ma charakter uznaniowy, co oznacza według jego oceny, iż sąd może, ale nie musi takiej grzywny wymierzyć. Niewielkie przekroczenie terminu,

tj. [...] dni oraz inne okoliczności niniejszej sprawy przemawiają zdaniem organu

za niecelowością jej wymierzenia i uzasadniają nieuwzględnienie wniosku o ukaranie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Wniosek skarżącego jest zasadny.

Stosownie do treści art. 54 § 1 ustawy dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej określana jako "p.p.s.a"), skargę do sądu administracyjnego wnosi się

za pośrednictwem organu którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. Organ przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę

w terminie 30 dni od dnia jej wniesienia (art. 54 § 2 p.p.s.a).

Natomiast w myśl art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 roku (Dz.U.

z 2001 r., Nr 112, poz. 1198 z późn. zm.) mającego zastosowanie w sprawie niniejszej, do skarg rozpatrywanych w postępowaniu o udostępnienie informacji publicznej stosuje się, z zastrzeżeniem przypadku, o którym mowa w art. 22, przepisy ustawy z dnia

30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270), z tym że:

1) przekazanie akt i odpowiedzi na skargę następuje w terminie 15 dni od dnia otrzymania skargi.

W sprawie zawisłej przed tutejszym Sądem organ administracji nie zastosował się

do w/w przepisu i skargę wraz z odpowiedzią oraz aktami administracyjnymi przekazał

do Sądu z przekroczeniem tego terminu w dniu [...] czerwca 2011 r. (data wpływu

do Sądu), tj. w [...] dniu po jego upływie.

W myśl zaś art. 55 § 1 p.p.s.a., w razie niezastosowania się do obowiązków,

o których mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a, sąd na wniosek skarżącego może orzec

o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a,

czyli do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego

w gospodarce narodowej w roku poprzednim ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów.

Użyte przez ustawodawcę w art. 55 § 1 p.p.s.a. sformułowanie "sąd może orzec o wymierzeniu organowi grzywny" oznacza, że podejmując rozstrzygnięcie w tej sprawie, Sąd powinien wziąć pod uwagę wszystkie jej okoliczności, a więc m.in. przyczyny niewypełnienia przez organ obowiązków o których mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a., a także okoliczność czy przed rozpatrzeniem wniosku o wymierzenie organowi grzywny organ ten obowiązek wypełnił i wyjaśnił powody niedotrzymania terminu.

Nakazuje to zatem przyjąć, że grzywna, o której mowa w wymienionym przepisie ma charakter mieszany – dyscyplinująco - restrykcyjny (vide postanowienie NSA z dn. 5.07.2006r., sygn. akt II OSK 1024/06 ONSAiWSA nr 6 z 2006r., poz. 156). Do jej wymierzenia wystarcza niewykonanie obowiązku przewidzianego w art. 54 § 2 p.p.s.a.

Ustalone tym samym w sprawie okoliczności odpowiadają dyspozycji przepisu art. 55 § 1 p.p.s.a. i z tej przyczyny Sąd uznał wniosek skarżącego

za uzasadniony.

Przeciętne wynagrodzenia miesięczne w gospodarce narodowej w 2010 r. wyniosło 3.224,98 zł (por. Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dn. 9.02.2011 r. w sprawie przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej

w 2010 r., M.P. z 2011r., Nr 11, poz. 120). Biorąc pod uwagę powołany komunikat należy stwierdzić, że wymierzona grzywna jest dalece niższa od możliwej górnej jej wysokości.

Mając na względzie fakt, że wymierzona grzywna ma w przedmiotowej sprawie tylko charakter represyjny, a zwłoka organu nie była znaczna i nie można przypisać organowi celowego działania, Sąd uznał za zasadne wymierzenie grzywny w niskiej wysokości, która i tak stanowić będzie dla organu przestrogę przed dopuszczaniem się w przyszłości podobnej, nieuzasadnionej zwłoki. Dlatego też na podstawie art. 55 § 1 w zw. z art. 154 § 6 p.p.s.a Sąd orzekł, jak w pkt 1 sentencji postanowienia.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 200, art. 205 § 1 oraz art. 210 § 2 w zw. z art. 64 § 3 p.p.s.a. Zasądzona od Wójta Gminy [...] kwota [...] zł stanowi wartość uiszczonego wpisu sądowego.