drukuj    zapisz    Powrót do listy

6559, Środki unijne, Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, Oddalono skargę kasacyjną, II GSK 907/08 - Wyrok NSA z 2009-05-12, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II GSK 907/08 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2009-05-12 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2008-09-17
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Jerzy Sulimierski /przewodniczący sprawozdawca/
Marzenna Zielińska
Piotr Piszczek
Symbol z opisem
6559
Hasła tematyczne
Środki unijne
Sygn. powiązane
I SA/Bd 110/08 - Wyrok WSA w Bydgoszczy z 2008-06-03
Skarżony organ
Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa
Treść wyniku
Oddalono skargę kasacyjną
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 174 pkt 1 i 2, art. 176
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Dz.U. 2004 nr 174 poz 1809 par. 2 i par. 3
Rozporządzenie Rady Ministtrów z dnia 20 lipca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na wspieranie przedsięwzięć rolnośrodowiskowych i poprawy dobrostanu zwierząt objętej planem rozwoju obszarów wiejskich.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Sulimierski (spr.) Sędzia NSA Marzenna Zielińska Sędzia del. NSA Piotr Piszczek Protokolant Małgorzata Suchocka po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2009 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej S. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w B. z dnia 3 czerwca 2008 r. sygn. akt I SA/Bd 110/08 w sprawie ze skargi S. K. na decyzję Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w T. z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...] w przedmiocie przyznania płatności z tytułu realizacji przedsięwzięć rolnośrodowiskowych 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od S. K. na rzecz Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w T. kwotę 120 (sto dwadzieścia) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w B. wyrokiem z dnia 3 czerwca 2008 r., sygn. akt I SA/Bd 110/08 oddalił skargę S. K. na decyzję Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w T. z dnia [...] stycznia 2008 r., nr [...] w przedmiocie przyznania pomocy finansowej z tytułu realizacji przedsięwzięć rolnośrodowiskowych i poprawy dobrostanu zwierząt.

W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, że w dniu [...] maja 2006 r. S. K. złożył w Biurze Powiatowym Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa we W. kontynuacyjny wniosek o przyznanie płatności z tytułu realizacji przedsięwzięć rolnośrodowiskowych i poprawy dobrostanu zwierząt w związku z realizacją następujących pakietów: wariant S02a01- uprawy rolnicze (bez certyfikatu zgodności), wariant S02b01 - trwałe użytki zielone (bez certyfikatu zgodności), wariant S02d01 - uprawy sadownicze w tym jagodowe (bez certyfikatu zgodności). W dniu [...] czerwca 2006 r. producent złożył zmianę do wniosku, do której zostały dołączone następujące dokumenty: kopia mapy ewidencji gruntów i budynków, kopia certyfikatu zgodności wydania przez jednostkę certyfikującą B. Sp. z o.o. oraz wypisy z rejestru gruntów. W dniu [..] sierpnia 2006 r. gospodarstwo S. K. zostało wytypowane do kontroli na miejscu, o której producent w tym samym dniu został poinformowany telefoniczne. Kontrola odbyła się w dniu [...] sierpnia 2006 r. W związku z wykrytymi w trakcie obsługi wniosku nieścisłościami w dniu [...] lipca 2007 r. Kierownik BP we W. wystosował do strony wezwanie do złożenia wyjaśnień. W odpowiedzi na wezwanie w dniu [...] lipca 2007 r. producent przedłożył korektę do wniosku.

Kierownik Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa we W. decyzją z dnia 24 września 2007 r. przyznał producentowi płatności z tytułu realizacji przedsięwzięć rolnośrodowiskowych w pomniejszonej wysokości w stosunku do zadeklarowanej.

Dyrektor [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w T. decyzją z dnia [...] stycznia 2008 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

Odnosząc się do kontroli wykonanej przez jednostkę certyfikującą "B." i wydanego przez tę jednostkę zaświadczenia Dyrektor podkreślił, że w żadnej mierze nie zastępuje i nie może zastąpić ona prawnych działań organów ARiMR tym bardziej, że pierwsza z nich ma na celu stwierdzenie zgodności produkcji rolniczej z przepisami regulującymi produkcję ekologiczną produktów rolnych m.in. z ustawą o rolnictwie ekologicznym z dnia 20 kwietnia 2004 r. (Dz. U. Nr 93, poz. 898). Według organu, wyniki kontroli jednostki certyfikującej "B." nie są wiążące dla ARiMR w przypadku określania czy spełniono warunki niezbędne dla przyznania płatności rolnośrodowiskowej. W związku z tym, nie podlegają uwzględnieniu w trakcie rozpatrywania wniosku pomocowego.

Organ przeanalizował wyniki kontroli i stwierdził m.in., iż w stosunku do działek rolnych J oraz H kontrola na miejscu stwierdziła brak utrzymania tych działek rolnych w dobrej kulturze rolnej na dzień 30 czerwca 2003 r. (kod nieprawidłowości DR10), który skutkował trwałym wykluczeniem działki rolnej z płatności. Na potwierdzenie zasadności zastosowania kodu DR10 podczas wizji terenowej w/w działek rolnych inspektorzy wykonali zdjęcia przedstawiające stan faktyczny zadeklarowanych do płatności gruntów (fot. Nr 4, 5, 6). Zdaniem Dyrektora, widoczne na fotografii nr 6 pozostałości po zabudowaniach uniemożliwiające prowadzenie działalności rolniczej nie pozostawiały wątpliwości, co do stwierdzenia braku dobrej kultury rolnej na dzień 30 czerwca 2003 r. na działce rolnej J. Według organu, za słusznością zastosowania kodu DR10 dla działki rolnej H przemawiały widoczne na zdjęciach nr 4 i 5 krzewy znacznej wysokości oraz stan działki, na której brak było choćby śladów prowadzenia jakiejkolwiek produkcji rolniczej nie tylko w roku kontroli, ale również w latach poprzednich. Za mało wiarygodne uznał organ odwoławczy twierdzenia producenta, że na działce rolnej prowadzony był wypas bydła, czy też, że stosowano koszenie w miesiącach czerwiec - sierpień. Organ wyjaśnił, że kontrola na miejscu odbyła się z początkiem sierpnia, a więc w terminie, w którym pozostałości po koszeniu czy też wypasie bydła byłyby widoczne w czasie wizji terenowej i w przypadku ich stwierdzenia zostałyby uwzględnione przy sporządzaniu protokołu z czynności kontrolnych. Organ podał, że podstawę wykluczenia wymienionych działek z płatności rolnośrodowiskowych stanowił art. 143b ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) 1782/2003 z 29 września 2003 r. (Dz.Urz. WE Nr L 270, z 21.10.2003, s.1) zgodnie, z którym obszar użytków rolnych stanowi część wykorzystywanych użytków rolnych utrzymywanych w dobrej kulturze rolnej na dzień 30 czerwca 2003 r., niezależnie od tego czy w tym dniu była na nich prowadzona produkcja czy też nie.

Następnie organ nie podzielił stanowiska producenta, że nieprowadzenie działalności rolniczej w dniu kontroli związane było z suszą oraz że zgłosił on ten problem w wymaganym przepisami terminie.

Ponadto organ powołał się na stwierdzenie strony, iż dla spójności podała we wniosku rolnośrodowiskowym mieszankę pastewną, przez co rozumiała trawy, zioła, rośliny motylkowate, natomiast do protokołu kontrolnego dla działek rolnych: C, H, I, K, L, Ł, M, N wprowadzono jako deklarowaną roślinę - okopowe pastewne (UPO). Dyrektor wyjaśnił, że kontrola na miejscu nie zastosowałaby kodów nieprawidłowości skutkujących sankcjami, gdyby faktycznie na wszystkich tych działkach producent taką uprawę prowadził. W stosunku do działek rolnych C, I, K inspekcja terenowa stwierdziła uprawę mieszanki traw na gruntach ornych, co skutkowało tylko nałożeniem kodu informacyjnego DR 6. Wobec powyższego organ uznał, że wstępnie wypełniony protokół nie wpłynął niekorzystnie na wyniki z kontroli na miejscu, gdyż gdyby faktycznie skarżący na wszystkich działkach uprawiał mieszankę traw, ziół, roślin motylkowatych, kontrola na miejscu stwierdziłaby tylko inną roślinę, a producent otrzymałby płatność rolnośrodowiskową. Organ wskazał, że Biuro Kontroli na Miejscu potwierdziło, iż protokół z czynności kontrolnych został przygotowany prawidłowo, a inspektorzy właściwie określili rodzaj użytkowania, bądź jak to miało miejsce w przypadku działek L, Ł, M, N brak takiego użytkowania. Dyrektor podał, że stwierdzone nieprawidłowości dla działek rolnych L, Ł, M, N producent uzasadniał także tym, że w związku z pozyskiwaniem nasion, czy przygotowywaniem owadobójczych wyciągów po częściowym wypasaniu pozostawił rośliny na tych działkach, aby dojrzały. Organ natomiast wizytując działki rolne porośnięte wysokimi, częściowo uschniętymi mieszankami traw, ziół, roślin motylkowych, stwierdził brak choćby śladu częściowego wypasania czy też koszenia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny podniósł, że zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na wspieranie przedsięwzięć rolnośrodowiskowych i poprawy dobrostanu zwierząt objętej planem rozwoju obszarów wiejskich (Dz.U. Nr 174, poz. 1809 ze zm.), płatność rolnośrodowiskowa jest udzielana producentowi rolnemu, który prowadzi działalność rolniczą w gospodarstwie rolnym o powierzchni wynoszącej co najmniej 1 ha użytków rolnych i zobowiąże się do przestrzegania wymagań określonych w poszczególnych aktach prawnych z zakresu wsparcia rozwoju wsi (rozporządzenie 1257/1999/WE z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wsparcia rozwoju wsi przez Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOiGR), nowelizujące i uchylające niektóre rozporządzenia, Dz.Urz. WE Nr L 160, z 26.06.1999, s.80, ze zm.; rozporządzenie 817/2004/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia 1257/1999/WE, Dz.Urz. UE Nr L 153, z 30.04.2004, s.30).

Przepis § 2 ust. 3 rozporządzenia stanowi natomiast, że wymagania w zakresie prowadzenia działalności rolniczej zgodnie z zasadami zwykłej dobrej praktyki rolniczej, o której mowa w art. 23 rozporządzenia 1257/1999/WE, są określone w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na wspieranie działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania objętej planem rozwoju obszarów wiejskich (Dz.U. Nr 73, poz. 657). Zgodnie z wymienionym ostatnio rozporządzeniem, za działalność rolniczą, o której mowa w ust. 1 pkt 2, uważa się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego i reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, roślin ozdobnych i grzybów uprawnych, sadownictwo, hodowlę i produkcję materiału zarodowego ssaków, ptaków i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego fermowego oraz chów i hodowlę ryb." Natomiast § 3 tego rozporządzenia stanowi, że działalność rolnicza jest prowadzona zgodnie z zasadami zwykłej dobrej praktyki rolniczej, o której mowa w art. 14 ust. 2 rozporządzenia 1257/1999/WE, jeżeli w gospodarstwie rolnym są przestrzegane wymagania w zakresie: stosowania nawozów i ich przechowywania, rolniczego wykorzystania ścieków na terenie gospodarstwa rolnego, rolniczego wykorzystania komunalnych osadów ściekowych, stosowania i przechowywania środków ochrony roślin, gospodarki na użytkach zielonych, utrzymywania czystości i porządku w gospodarstwie rolnym, ochrony siedlisk przyrodniczych, ochrony gleb, gospodarki wodnej - określonych w załączniku.

Sąd wyjaśnił również, że zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 lipca 2004 r. płatność rolnośrodowiskowa jest udzielana producentowi rolnemu do działek rolnych w rozumieniu przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności, użytkowanych jako grunty orne, łąki lub pastwiska, a w przypadku pakietu, o którym mowa w § 1 ust. 2 pkt 2, użytkowanych również jako sady.

Zdaniem Sądu, analiza materiału dowodowego znajdującego się w aktach nie pozwala stwierdzić, że na wszystkich działkach zadeklarowanych przez skarżącego były zachowane zasady dobrej kultury rolnej. Ponadto, wystąpiły różnice w powierzchni działek zadeklarowanych a powierzchnią działek użytkowanych rolniczo, ustaloną w trakcie czynności kontrolnych na miejscu.

Odnośnie różnic powierzchni działek A i B Sąd stwierdził, że organ zasadnie przyjął, iż toczące się postępowanie rozgraniczeniowe nie ma wpływu na wynik kontroli, bowiem istotna jest powierzchnia działki użytkowanej rolniczo i taka też została uwzględniona do przyznania płatności. Sąd zgodził się z organem także w kwestii działki G. prawidłowo organ pominął w obliczeniach tę część działki, na której leżały ścięte topole i w związku z tym, ta część działki nie mogła być uznana za wykorzystywaną rolniczo. Nie można przyjąć za usprawiedliwione zadeklarowanie jako użytkowanej rolniczo większej powierzchni gruntów, takimi okolicznościami, jak schronienie się zwierząt wśród ściętych drzew, czy też wyrośnięcie między tymi drzewami traw, ziół. Grunt, na którym leżą ścięte drzewa nie jest użytkowany rolniczo, nawet jeśli na tym terenie rzeczywiście schroniły się zwierzęta.

Zdaniem Sądu, organ wykazał również odnośnie działek J i H, wskazując na stosowne zapisy protokołu, jak również wykonane zdjęcia, że nie były one utrzymane w dobrej kulturze rolnej. Prawidłowo organ wyjaśnił, że na działce J znajdują się pozostałości po zabudowaniach uniemożliwiające prowadzenie działalności rolniczej, a co potwierdza jednoznacznie fotografia nr 6 znajdująca się w aktach administracyjnych. Zauważyć należy, że w aktach administracyjnych znajdują się także szkice mapy ewidencyjnej, na których zaznaczono miejsce, z którego były wykonane zdjęcia działki H.

Sąd wyjaśnił szczegółowo, dlaczego działalność rolnicza nie była prowadzona na działkach L, Ł, M, N. Także w tym przypadku zapisy w protokole z czynności kontrolnych są poparte fotografiami. Prawidłowe są wnioski organu, iż nawet fakt skreślenia terminu "mieszanka pastewna" i wpisania terminu "okopowe pastewne", nie miał wpływu na wynik sprawy. Podkreślić trzeba, że pomimo wpisania do protokołu kontroli "okopowe pastewne" zamiast "mieszanka pastewna", płatności zostałyby przyznane zgodnie z wnioskiem producenta, gdyby rzeczywiście mieszanka pastewna była uprawiana. Organ zasadnie powołał się na działki C, I, K, co do których z taką sytuacją mamy do czynienia. W zakresie bowiem tych ostatnio wymienionych działek, do protokołu z czynności kontrolnych zostały wpisane jako zadeklarowane rośliny "okopowe pastewne" i pomimo stwierdzenia braku tej uprawy, jednak płatność została przyznana. Stwierdzono na nich inne uprawy i tym samym zastosowano kod informacyjny DR-6, co nie pozbawiało płatności (z objaśnień do protokołu: "Nie stwierdzono deklarowanej uprawy. Stwierdzona uprawa należy do tej samej lub wyższej grupy płatności, niż uprawa deklarowana. Kod informacyjny, nie powodujący sankcji. Do naliczania płatności uwzględniana jest powierzchnia stwierdzona działki rolnej i deklarowana uprawa"). W konsekwencji należy stwierdzić, że błędne wpisanie do protokołu "okopowe pastewne" zamiast "mieszanka pastewna", nie miało wpływu na wysokość przyznania płatności, a tym samym na wynik sprawy.

W aktach znajdują się fotografie zarówno działek, w zakresie których organ nie zakwestionował utrzymania w dobrej kulturze rolnej, np. działki C, I, K, jak i tych działek, które organ zakwestionował. Na przedmiotowych zdjęciach można dostrzec, że na niektórych obszarach istnieje widoczna ingerencja ze strony człowieka.

W związku z powyższym Sąd uznał, że nie narusza prawa ocena dokonana przez organ, że oświadczenia strony oraz P. J. i E. J. pozostają w sprzeczności z materiałem dowodowym.

Zdaniem Sądu na uwzględnienie nie zasługiwała argumentacja dotycząca suszy, która uniemożliwiła zebranie pierwotnie zaplanowanych plonów. Z akt sprawy wynika bowiem, że miała ona miejsce w czerwcu i lipcu 2006r., a protokół strat w gospodarstwie rolnym został podpisany 21 lipca 2007r. Zgodnie z przepisami wspólnotowymi takie zdarzenie powinno być zgłoszone w terminie 10 dni od jego zaistnienia, a w przedmiotowej sprawie producent powołał się na tę okoliczność dopiero w sierpniu, po dokonaniu czynności kontrolnych na miejscu. Na podstawie z art. 72 Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 796/2004 "Przypadki siły wyższej lub wyjątkowych okoliczności w rozumieniu art. 40 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 wraz ze stosownymi dowodami zgodnymi z wymogami właściwego organu podlegają zgłoszeniu temu organowi na piśmie w terminie dziesięciu dni roboczych od daty ustania tych okoliczności."

Stosownie do art. 143b ust. 4 Rozporządzenia Rady (WE) NR 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r., obszar użytków rolnych nowego Państwa Członkowskiego objęty systemem jednolitej płatności obszarowej stanowi część wykorzystywanych użytków rolnych utrzymywanych w dobrej kulturze rolnej na dzień 30 czerwca 2003r., niezależnie od tego czy w danym dniu była na nich prowadzona produkcja czy też nie, oraz, jeśli jest to właściwe, jest dostosowany zgodnie z obiektywnymi kryteriami określonymi przez to nowe Państwo Członkowskie po zatwierdzeniu przez komisję.

W konsekwencji nie narusza prawa ocena organu, który stwierdził, że w okresie czerwiec - sierpień 2006r. nie był stosowany wypas bydła, czy też koszenie, bowiem wizja terenowa przeprowadzona na początku sierpnia tego roku niewątpliwie potwierdziłaby ich wystąpienie.

Sąd uznał ponadto, że niestwierdzenie nieprawidłowości w trakcie kontroli przeprowadzonej przez jednostkę certyfikującą "B." pod kątem regulacji prawnej zawartej w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004r. o rolnictwie ekologicznym (Dz. U. Nr 93, poz. 8980 ze zm.) nie może być utożsamiane z automatycznym zachowaniem wymogów wynikających z przepisów wspólnotowych oraz krajowych w przedmiocie przyznania płatności z tytułu realizacji przedsięwzięć rolnośrodowiskowych, a które stanowią odrębną regulację.

W skardze kasacyjnej S. K. wniósł o uchylenie powyższego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Orzeczeniu zarzucił naruszenie prawa materialnego, mianowicie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 lipca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na wspieranie przedsięwzięć ogólnośrodowiskowych i poprawy dobrostanu zwierząt objętej planem rozwoju obszarów wiejskich, a w szczególności § 2, § 3 i innych.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej skarżący podniósł, że na wszystkich działkach zadeklarowanych we wniosku były zachowane zasady dobrej kultury rolnej. Sąd oraz organy w sposób nieuprawniony uznały, że istnieją różnice w powierzchni działek zadeklarowanych i powierzchni działek użytkowanych rolniczo. Na dwóch działkach toczy się postępowanie rozgraniczeniowe. Podkreślił, że na skutek suszy i niesprzyjających warunków część upraw nie powschodziła lub wyrosła w szczątkowych ilościach. Na ich miejsce zaplanował zasadzenie innych roślin, lecz musiał to uzależnić od terminu siewu i warunków pogodowych.

Skarżący podkreślił również, że na kilku działkach uprawia rośliny zielarskie, które we wniosku określił jako "mieszankę pastewną", podczas gdy organ zmienił określenia na " okopowe pastewne". Jego zdaniem, Sąd nie miał podstaw do stwierdzenia, że błędne wpisanie kodu informacyjnego nie miało wpływu na wysokość przyznania płatności. Mieszanka pastewna to uprawa wieloletnia, czego nie można powiedzieć o roślinach pastewnych. Gdyby wiedział o zmianie kodu, to za zgodą Jednostki Certyfikującej dokonałby szybciej prac związanych ze zbiorem i wykoszeniem uprawy o zmienionym przeznaczeniu.

W terminie zgłosił potrzebę spisania protokołu strat związanych z suszą 2006 r.

Zgodnie z zaleceniami jednostki certyfikującej, pod której kontrolą znajdowała się działalność skarżącego, podsiewał on gatunki łąkowe w celu poprawy składu botanicznego runi na łąkach i pastwiskach. Okoliczność tą potwierdza zaświadczenie z dnia [...] lutego 2007 r.

Kontrola Agencji dotyczyła płatności bezpośrednich oraz ONW i miała charakter przede wszystkim terenowy. W 2006 r. nie było kontroli o charakterze rolnośrodowiskowy, której przedmiotem byłyby sensu stricte uprawy. Z materiału dowodowego zgromadzonego przez ekspertów Agencji wynika, że na działkach rosły kwitnące zioła, tymczasem eksperci określili je jako trawy. Skarżący wyjaśnił, że zbiór kwitnących roślin przed ich naturalnym wysiewem po przekwitnięciu prowadziłby do ich zaniku, podczas gdy uzyskiwanie ekologicznych nasion jest nadal wysoce utrudnione i wysiew z własnych zbiorów jest najlepszą metodą na zapewnienie bioróżnorodności.

Zdaniem skarżącego, Sąd pominął oświadczenia świadków argumentując jedynie, że są sprzeczne z zebranym materiałem dowodowym.

Uprawa wielu roślin na jednym polu sprzyja ich rozwojowi. Zatem pozornie chaotyczna uprawa jest korzystna. Skarżący współpracuje od wielu lat z ośrodkami uniwersyteckimi w zakresie testowania nowych środków i metod uprawy roślin.

Pozbawienie skarżącego pomocy finansowej doprowadzi do zaniechania obranego przeze ekologicznego sposobu prowadzenia gospodarstwa.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną organ wniósł o jej odrzucenie z uwagi na brak wskazania w skardze podstaw i wniosków zaskarżenia, ewentualnie o oddalenie skargi z uwagi na brak usprawiedliwionych podstaw, oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie posiada usprawiedliwionych podstaw.

Zgodnie z art. 174 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej p.p.s.a.), skargę kasacyjną można oprzeć na podstawie naruszenia prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie lub naruszenia przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. NSA bierze z urzędu pod rozwagę jedynie nieważność postępowania, która w niniejszej sprawie nie miała miejsca.

Z art. 183 p.p.s.a. wynika, że Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej. Granice te są z kolei wyznaczane przez materię wskazaną w podniesionych zarzutach ww. środka zaskarżenia

Wśród najważniejszych wymogów materialnych (konstrukcyjnych) skargi kasacyjnej, o których mowa w art. 176 p.p.s.a., wyróżnia się przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie.

Skarga kasacyjna w niniejszej sprawie nie spełnia wskazanych wyżej wymogów formalnych. W skardze w istocie nie sprecyzowano, do jakiego naruszenia przepisów prawa materialnego doszło. Wnoszący skargę kasacyjną, poprzestając na ogólnikowym powołaniu § 2 i § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 lipca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na wspieranie przedsięwzięć rolnośrodowiskowych i poprawy dobrostanu zwierząt objętej planem rozwoju obszarów wiejskich (Dz.U. Nr 174, poz. 1809 ze zm.), nie określił, czy miało miejsce mylne rozumienie treści przepisu, czy też wadliwe uznanie, że ustalony stan faktyczny odpowiada hipotezie określonej normy prawnej. Treść § 2 i § 3 rozporządzenia określa wymagania, jakie musi spełniać producent rolny, by otrzymać płatność (prowadzenie działalności rolniczej w gospodarstwie rolnym o powierzchni wynoszącej co najmniej 1ha użytków rolnych oraz zobowiązanie się do realizacji planu działalności rolnośrodowiskowej) oraz przedmiot płatności. Zważyć przy tym należy, że powołane w kasacji przepisy rozporządzenia dzielą się na odrębne jednostki redakcyjne (ustępy i punkty), z których nie wszystkie były podstawą rozstrzygnięcia.

Z uzasadnienia skargi kasacyjnej wynika natomiast, iż autor skargi kasacyjnej w rzeczywistości kwestionuje ustalenia stanu faktycznego sprawy. Uzasadnienie zarzutu skargi kasacyjnej - jak trafnie wywodzi organ w odpowiedzi na skargę kasacyjną - ogranicza się bowiem do polemiki z oceną stanu faktycznego, w tym zebranych dowodów, podlegających ocenie przez organ administracji orzekający w sprawie, a poddanych następnie kontroli sądowej Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. W tym zakresie autor kasacji nie wskazał na naruszenia przepisów proceduralnych, które mogły być i były stosowane przez Sąd I instancji w procesie orzekania, poza ogólnym przytoczeniem przepisów prawa materialnego - § 2 i § 3 cyt. rozporządzenia Rady Ministrów.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia prawa materialnego, Naczelny Sąd Administracyjny orzekający w niniejszej sprawie podziela ugruntowany w orzecznictwie pogląd, iż nie można skutecznie stawiać tego zarzutu, w ramach podstawy kasacyjnej określonej w art. 174 pkt 1 p.p.s.a., gdy z uzasadnienia skargi kasacyjnej wynika, że wadliwie zostały ustalone okoliczności stanu faktycznego, bez wskazania naruszonych przez Sąd I instancji norm postępowania (v. m.in. B.Gruszczyński w: "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz." Praca zbiorowa pod red. B. Dautera, Wydawnictwo Wolters Kluwers Polska - Kantor Wydawniczy ZAKAMYCZE 2006, Wydanie II, s. 381, a także wyrok NSA z dnia 13 stycznia 2009 r., sygn. akt II GSK 619/08).

Z powyżej podniesionych względów, na podstawie art. 184 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji wyroku.



Powered by SoftProdukt