Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. WSA Jarosław Szaro Sędziowie WSA Małgorzata Niedobylska WSA Piotr Popek / spr./ Protokolant ref. staż. Joanna Kulasa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 listopada 2016 r. sprawy ze skargi Powiatu Strzyżowskiego na decyzję Zarządu Województwa Podkarpackiego z dnia 22 sierpnia 2016 r. nr RPPK.IZ.UMWPK_-O0808/16/02 w przedmiocie określenia i zobowiązania do zwrotu kwoty 56.138,75 złotych pobranej na podstawie umowy i dofinansowania ze środków EFRR oddala skargę.

Zaskarżoną decyzją z dnia 22 sierpnia 2016 r. nr RPPK.IZ.UMWPK_O0808/16/02 Zarząd Województwa Podkarpackiego po rozpatrzeniu wniosku Powiatu Strzyżowskiego (dalej: beneficjent/skarżący) o ponowne rozpatrzenie sprawy utrzymał w mocy decyzję własną z dnia 26 kwietnia 2016 r. nr RPPK.1Z.UMWPK-O0808/16/01 określającą kwotę w wysokości 56 138,75 zł przypadającą do zwrotu przez beneficjenta w związku z wykorzystaniem środków przeznaczonych na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich z naruszeniem procedur w ramach umowy o dofinansowanie projektu pn.: "Modernizacja i doposażenie obiektów dydaktycznych Zespołu Szkół w Czudcu oraz Przedszkola nr 2 Specjalnego we Frysztaku z dostosowaniem do potrzeb osób niepełnosprawnych ruchowo - Powiat Strzyżowski" nr UDA-RPPK.05.01.00-18-103/12-00 z dnia 11 września 2013 r., zmienionej aneksami z dnia 13 stycznia 2014 r., z dnia 1 kwietnia 2014 r., z dnia 16 października 2014 r., z dnia 19 grudnia 2014r., i z dnia 16 lutego 2015r. i zobowiązującą beneficjenta do jej zwrotu w całości wraz z odsetkami określonymi jak dla zaległości podatkowych, liczonymi od dnia wypłaty środków w ramach wniosku o płatność, w którym wydatki dotyczące naruszenia wystąpiły oraz określającą sposób zwrotu kwoty 56 138,75 zł wraz z odsetkami poprzez pomniejszenie płatności końcowej na rzecz beneficjenta.

Z uzasadnienia decyzji oraz akt sprawy wynika, że beneficjent złożył do Zarządu Województwa Podkarpackiego jako Instytucji Zarządzającej Regionalnym Programem Operacyjnym Województwa Podkarpackiego (dalej: IZ RPO) w ramach RPO Województwa Podkarpackiego na lata 2007 - 2013 wniosek o dofinansowanie w/w projektu. Przedmiotowy projekt uzyskał pozytywną ocenę i wybrany został do dofinansowania, na skutek czego Zarząd Województwa Podkarpackiego zawarł w dniu 11 września 2013r. z beneficjentem umowę o dofinansowanie ww. projektu (dalej: umowa o dofinansowanie). Ostateczna kwota wydatków kwalifikowanych, wynosiła 986.822,29zł, a kwota dofinansowania ze środków EFRR-690.775,60zł. Przedmiotem wniosku była modernizacja i doposażenie obiektów dydaktycznych Zespołu Szkół w Czudcu oraz Przedszkola nr 2 Specjalnego we Frysztaku z dostosowaniem do potrzeb osób niepełnosprawnych ruchowo.

W dniach 16-18 marca 2015r. IZ RPO przeprowadziła kontrolę na miejscu na zakończenie realizacji przedmiotowego projektu, która objęła merytoryczno-techniczną część realizacji projektu.

W wyniku przeprowadzonej kontroli stwierdzono wykorzystanie pomieszczeń w części wysokiej budynku B Zespołu Szkół w Czudcu niezgodnie z zadeklarowaną w projekcie funkcją. Zgodnie z wnioskiem, pomieszczenia miały pełnić funkcję dydaktyczną, tymczasem 3 z 4 pomieszczeń znajdujących się na I piętrze budynku B służyły jako mieszkania dla emerytowanych nauczycieli.

Na skutek powyższego w Informacji Pokontrolnej z 10 czerwca 2015 r. zobowiązano beneficjenta do przywrócenia pomieszczeniom zakładanych we wniosku funkcji dydaktycznych.

W odpowiedzi beneficjent poinformował, że budynek B w całości wpisany do rejestru zabytków jest budynkiem dydaktycznym, a pomieszczenia mieszkalne będą nieodpłatnie użyczane uczniom biorącym udział w zajęciach pozalekcyjnych, którzy ze względu na miejsce zamieszkania mają utrudniony dostęp do tych zajęć. Beneficjent dodał, że pomieszczenia te będą też wykorzystywane do zakwaterowania uczniów biorących udział w wymianie międzyszkolnej w ramach praktyk, które są elementem dydaktyki, nie precyzując kiedy to nastąpi.

Instytucja Zarządzająca nie uznała tych argumentów, stwierdzając że o funkcji budynku decyduje jego aktualne przeznaczenie, a nie przyszłe hipotetyczne wykorzystanie. Zauważyła, że pomieszczenia są wykorzystywane w sposób odmienny od deklaracji beneficjenta tj. jako mieszkania dla emerytowanych nauczycieli, a nie jako pomieszczenia dla uczniów. W odpowiedzi beneficjent odmówił podpisania Informacji pokontrolnej, podtrzymując w całości swoje stanowisko dotyczące przedmiotowej kwestii.

W konsekwencji Instytucja Zarządzająca wydała zalecenie pokontrolne, które w zakresie zakwestionowanych pomieszczeń nakazywała beneficjentowi niezwłoczne podjęcie działań naprawczych które doprowadzą do przywrócenia tym pomieszczeniom funkcji dydaktycznych i potwierdzenie tego faktu poprzez przekazanie do IZ opisu wdrożonych działań wraz z dokumentacją potwierdzającą ich wykonanie - do 30 września 2015 r.. Do tego zalecenia beneficjent nie doniósł się.

Następnie IZ w październiku 2015 r. przeprowadziła kontrolę która obejmowała swym zakresem wdrożenie zaleceń pokontrolnych. W jej wyniku stwierdzono, że zaleceń nie wdrożono, a 3 pomieszczenia na piętrze budynku B są nadal wykorzystywane jako mieszkania dla nauczycieli. W związku z tym w Informacji pokontrolnej wskazano, że wydatki kwalifikowane projektu muszą zostać pomniejszone o 124 400,73 zł brutto, w tym pomniejszenie dofinansowania z EFRR wyniosło 87 080,51 zł.

W odpowiedzi na tę informację pokontrolną Beneficjent odmówił dwukrotnie jej podpisania, podtrzymując swoje stanowisko w sprawie. IZ nie uwzględniła argumentów beneficjenta, co doprowadziło w rezultacie do tego, że informacja ta stała się ostateczna.

Następnie beneficjent został poinformowany, że w związku z ostateczną Informacją pokontrolną kwota wydatków niekwalifikowanych wynosi 124 400,73 zł, z czego dofinansowanie ze środków EFRR - 87 080,51 zł i wezwany do zwrotu kwoty dofinansowania z EFRR w wysokości 56 138,75 zł. Beneficjent nie dokonał zwrotu ani nie przedłożył pisemnej zgody na potrącenie należności informując, że nie zgadza się na zwrot w/w kwoty i w całości podtrzymuje dotychczasowe stanowisko.

Postanowieniem z dnia 29 marca 2016 r. IZ wszczęła z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie zwrotu przez Powiat Strzyżowski środków przeznaczonych na realizacje przedmiotowego programu finansowanych z udziałem środków europejskich przyznanych na podstawie umowy o dofinansowanie.

W dniu 26 kwietnia 2016 r. Zarząd Województwa Podkarpackiego w Rzeszowie wydał w I instancji opisana na wstępie decyzję.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji zapadłej po ponownym rozpoznaniu sprawy Zarząd Województwa Podkarpackiego podkreślił, że projekt zgodnie z wnioskiem polegał na wykonaniu prac budowlanych m.in. w Budynku B Zespołu Szkół w Czudcu. Budynek ten jest częściowo budynkiem dwukondygnacyjnym (tzw. część wysoka), w pozostałej części posiada jedną kondygnację (część niska). Beneficjent zaplanował wykonanie elewacji, wymianę stolarki okiennej oraz wykonanie instalacji CO dla całego budynku. Nie budziło wątpliwości organu, że w części wysokiej tego budynku (na I piętrze) znajdują się 3 pomieszczenia wykorzystywane jako mieszkania dla emerytowanej kadry nauczycielskiej. Pomieszczenia te mieszczą się w budynku wyremontowanym w ramach projektu, korzystają z odnowionej elewacji, wymieniono w nich stolarkę okienną, zmodernizowano instalację CO wraz z m.in. kotłami gazowymi. Te trzy lokale jako mieszkania dla emerytowanych nauczycieli, nie służą zdaniem organu działalności dydaktycznej. Jego zdaniem potwierdził to sam beneficjent, który w piśmie z dnia z dnia 23 marca 2015 r. stwierdził, że użytkowanie pomieszczeń szkoły do celów nie dydaktycznych będzie miało miejsce do czasu skutecznego opuszczenia pomieszczeń przez ich użytkowników, a taki stan rzeczy może trwać do 31 lipca 2019 r. (pismo z dnia 15 lutego 2016 r.).

Podkreślił organ, że beneficjent uzyskał dofinansowanie w ramach działania, którego celem jest poprawa dostępności i podniesienie jakości regionalnego systemu edukacji. W zakresie edukacji na poziomie niższym niż szkolnictwo wyższe, w/w cel miał być osiągnięty poprzez finansowanie inwestycji dotyczących obiektów dydaktycznych w szkołach i placówkach tworzących system oświaty. Nie było więc jego zdaniem możliwe finansowanie inwestycji w obiektach pełniących funkcje inne niż dydaktyczne. Celem działania, w ramach którego Strona otrzymała dofinansowanie była lepsza edukacja, polepszenie infrastruktury tej edukacji służącej, w szczególności bazy dydaktycznej co miało wpłynąć na polepszenie jakości kształcenia oraz skuteczne przygotowanie uczniów do wykonywania zawodu.

Organ zwrócił uwagę, że sam beneficjent poinformował IZ, że zostaną stworzone w ramach projektu pomieszczenia mieszkalne, choćby w pkt B.1 wniosku, gdzie stwierdzono, że dla uczniów z terenów wiejskich oraz uczniów niepełnosprawnych zostaną stworzone pomieszczenia mieszkalne umożliwiające pobyt całodobowy. Dalej w pkt B.3 wniosku beneficjent zadeklarował, że pomieszczenia te będą nieodpłatnie użyczane uczniom biorącym udział w zajęciach pozalekcyjnych, którzy ze względu na miejsce zamieszkania mają utrudniony dostęp do tego typu zajęć. Według deklaracji beneficjenta pomieszczenia te miały być również wykorzystywane do zakwaterowania uczniów biorących udział w wymianie pomiędzy szkołami w ramach prowadzonych praktyk będących elementem dydaktyki.

Nie zgodził się organ ze stanowiskiem beneficjenta, że myli pomieszczenia mieszkalne, które zostały stworzone w ramach realizacji projektu to jest tylko pomieszczenia w części niskiej budynku B, z pomieszczeniami zajmowanymi przez nauczycieli, a projekt od samego początku zakładał utworzenie pokoi mieszkalnych dla uczniów w części niskiej budynku B, co zostało zaakceptowane przez IZ, a następnie zrealizowane przez Beneficjenta. Według organu beneficjent w zakresie budynku B wskazał przede wszystkim na to, że prace budowlane prowadzone będą tak w części niskiej jak i wysokiej. W tej ostatniej założył wykonanie instalacji CO, co zostało zrealizowane, czego potwierdzeniem były wyniki oględzin w ramach wizyty kontrolnej potwierdzono. W każdym z 4 pomieszczeń (w tym w 3 mieszkaniach) w ramach projektu zamontowano sfinansowaną instalację CO, wymieniono stolarkę okienną oraz wykonano elewację całej części wysokiej.

Zdaniem organu analizując opis z punktów B.1 i B.3 wniosku stwierdzić trzeba, że z jego treści wynika, że opisane funkcje pomieszczeń, tj. funkcja noclegowo-mieszkalna dla uczniów z terenów wiejskich i uczniów niepełnosprawnych, dotyczą wszystkich pomieszczeń w Budynku B, a nie części niskiej. Przeciwnie, w połączeniu z reprezentowanym zakresem prac, gdzie mowa o obu częściach budynku, IZ miała pełna podstawę aby twierdzić, że opis funkcji pomieszczeń dotyczy tak części wysokiej jak i niskiej. Zauważył nadto organ, że zarzuty w tym zakresie stoją w sprzeczności z tym co oświadczał beneficjent na etapie aplikowania o dofinansowanie. W szczególności, we wniosku o dofinansowanie będącym podstawowym źródłem informacji o zakresie rzeczowym projektu, brak było jakichkolwiek zapisów wskazujących na istnienie mieszkań dla nauczycieli emerytów. Nie ulega więc wątpliwości organu, że mieszkania dla nauczycieli zostały zmodernizowane w zakresie przewidzianym w projekcie, za środki europejskie, które beneficjent otrzymał na inny cel.

Nie zgodził się także organ ze stanowiskiem beneficjenta, że błędnie zinterpretował zapisy dokumentacji konkursowej, w szczególności Podręcznika kwalifikowania wydatków. Według Podręcznika mogą zostać uznane za kwalifikowane, m.in. następujące wydatki na:

- roboty budowlane i/lub zakup sprzętu, wyposażenia i instalacji (w tym dostosowanie do potrzeb osób niepełnosprawnych) obiektów dydaktycznych w szkołach i placówkach tworzących system oświaty, w tym obiektów sportowych, o ile służą zajęciom dydaktycznym, w tym w zakresie wychowania fizycznego,

- roboty budowlane i/lub zakup sprzętu, wyposażenia i instalacji (w tym dostosowanie do potrzeb osób niepełnosprawnych) obiektów infrastruktury towarzyszącej w szkołach i placówkach tworzących system oświaty, np. bursy, internaty, stołówki - wyłącznie jako element projektu wymienionego w ww. tiret,

- roboty budowlane i/lub zakup sprzętu, wyposażenia i instalacji w zakresie poprawy wydajności energetycznej budynków i zwiększenia wydajności produkcji, transmisji oraz dystrybucji ciepła i elektryczności mogą być realizowane wyłącznie jako element projektu wymienionego w schemacie B,

- wydatki na wyposażenie szkół, innych placówek objętych systemem oświaty w nowoczesny sprzęt dydaktyczny, komputery itp. pod warunkiem, że służyć będą celom dydaktycznym i stanowić będą środek trwały oraz wartość wydatku będzie równa lub większa od kwoty 1500 zł brutto, tj. jednorodny asortyment na poziomie faktury (pozycja na jednej fakturze) będzie o wartości równej lub wyższej niż 1500 zł brutto.

Tymczasem beneficjent interpretuje je w taki sposób, że uznaje on za kwalifikowane:

- roboty budowlane i/lub zakup sprzętu, wyposażenia i instalacji obiektów dydaktycznych w szkołach i placówkach tworzących system oświaty, bez względu na to czy służą zajęciom dydaktycznym,

- roboty budowlane i/lub zakup sprzętu, wyposażenia i instalacji obiektów sportowych w szkołach i placówkach tworzących system oświaty o ile służą zajęciom dydaktycznym, w tym w zakresie wychowania fizycznego,

- roboty budowlane i/lub zakup sprzętu, wyposażenia i instalacji obiektów infrastruktury towarzyszącej w szkołach i placówkach tworzących system oświaty, np. bursy, internaty, stołówki - wyłącznie jako element projektu dotyczącego obiektów dydaktycznych,

- roboty budowlane i/lub zakup sprzętu, wyposażenia i instalacji w zakresie poprawy wydajności energetycznej budynków i zwiększenia wydajności produkcji, transmisji oraz dystrybucji ciepła i elektryczności, które stanowiły element projektu wymienionego w schemacie B.

Zdaniem beneficjenta taki sposób interpretacji potwierdzają wyjaśnienia stanowiące załącznik nr 10 do Regulaminu konkursu, w którym IZ wyjaśnia, że: "Należy mieć na uwadze, iż niekwalifikowane w ramach działania 5.1 B System oświaty są m.in.: (...) wydatki na obiekty sportowe nie służące placówkom oświaty do działalności edukacyjnej", co potwierdza, że zapis z podręcznika kwalifikowania wydatków (tiret 1): "...o ile służą zajęciom dydaktycznym" odnosi się jedynie do obiektów sportowych.

Zdaniem organu taka interpretacja stoi w sprzeczności z celami działania w ramach którego wniosek otrzymał dofinansowanie. Wsparcie dotyczyło bazy dydaktycznej i naukowej. Zaplanowane działania miały wpłynąć na podwyższenie jakości kształcenia oraz umożliwić skuteczne przygotowanie młodzieży do wykonywania oczekiwanych na rynku pracy zadań zawodowych. Celem działania 5.1 była poprawa dostępności i podniesienie jakości regionalnego systemu edukacji, która to miała zostać osiągnięta poprzez finansowanie inwestycji dotyczących obiektów dydaktycznych. Przedmiotowy budynek B, nie jest zaś obiektem dydaktycznym, lecz budynkiem dydaktyczno-mieszkalnym, w związku z czym koszty na jego remont powinny być kwalifikowane w części w jakiej pełni on funkcję dydaktyczną a niekwalifikowane w części w jakiej pełni on funkcję mieszkalną.

Organ nie podzielił także stanowiska beneficjenta, że wszystkie pomieszczenia w części wysokiej budynku B są przeznaczone do celów dydaktycznych, gdyż obiekt w którym się znajdują sklasyfikowano w ewidencji środków trwałych w podgrupie "Budynki Szkół i Instytucji Badawczych" oraz budynek ten w całości jest wpisany do rejestru zabytków jako obiekt dydaktyczny. Jego zdaniem sam fakt, że budynek wpisany jest jako budynek dydaktyczny do rejestru zabytków oraz to, że sklasyfikowano ten budynek w ewidencji środków trwałych w podgrupie "Budynki Szkół i Instytucji Badawczych", nie powoduje, że jest faktycznie budynkiem dydaktycznym w rozumieniu wyżej zaprezentowanych zapisów Podręcznika kwalifikowania. Nie można bowiem określić typu budynku w oderwaniu od faktycznie spełnianej funkcji przez pomieszczenia w nim się znajdujące, zaś 3 pomieszczenia tego budynku funkcji dydaktycznej nie pełnią, bowiem za taką nie można uznać funkcji mieszkalnej dla emerytowanych nauczycieli.

Zarząd Województwa stwierdził, że beneficjent w przedstawiony powyżej sposób naruszył zapisy umowy o dofinansowanie, a szczególności jej § 2 ust. 2 stanowiący, beneficjent zobowiązuje się do realizacji projektu w oparciu o wniosek o dofinansowanie oraz w oparciu o harmonogram, o którym mowa w § 3 ust. 3 umowy a także § 15 ust. 4 umowy według którego beneficjent zgłasza w formie pisemnej Instytucji Zarządzającej Programem zmiany dotyczące realizacji Projektu przed ich wprowadzeniem i nie później niż na 35 dni przed planowanym zakończeniem finansowym realizacji Projektu. Podkreślił że § 4 ust. 4 umowy stanowi, że beneficjent zobowiązuje się do realizacji Projektu z należytą starannością, w szczególności ponosząc wydatki celowo, rzetelnie, racjonalnie i oszczędnie, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego i wspólnotowego, wytycznymi Ministra Rozwoju Regionalnego dotyczącymi programów operacyjnych, procedurami w ramach Programu oraz w sposób, który zapewni prawidłową i terminową realizację Projektu oraz osiągnięcie celów i wskaźników Projektu (produktów i rezultatów) zakładanych we wniosku o dofinansowanie.

W związku z dokonanymi ustaleniami organ określił pomniejszenie wydatków kwalifikowanych i dofinansowania z EFRR w następujący sposób:

1. z wydatków kwalifikowanych projektu wykazanych w pkt. D.3 wniosku o dofinansowanie - wykonanie elewacji z wymianą stolarki (termomodernizacja):

- pomniejszenie wydatków kwalifikowanych (brutto) - 80 198,22 zł,

- % dofinansowania ze środków EFRR: - 70,00 %,

- pomniejszenie dofinansowania z EFRR - 56 138,75 zł.

Wydatki, których korekta dotyczy zostały przedłożone do refundacji we wniosku o płatność za okres od 2014-07-10 do 2014-08-12.

2. z wydatków kwalifikowanych projektu wykazanych w pkt. D.3 wniosku o dofinansowanie - wykonanie instalacji CO (termomodernizacja):

- pomniejszenie wydatków kwalifikowanych (brutto) - 44 202,51 zł

- % dofinansowania ze środków EFRR - 70,00 %,

- pomniejszenie dofinansowania z EFRR - 30 941,76 zł.

Wydatki, których korekta dotyczy zostały przedłożone do refundacji we wniosku o płatność końcową za okres od 2014-08-13 do 2014-09-29. W związku z tym, iż ww. wniosek nie został jeszcze zatwierdzony, a co za tym idzie przedmiotowe wydatki nie zostały zadeklarowane do KE, wydatki kwalifikowane zostaną pomniejszone o kwotę 44 202,51 zł, tym samym zostanie pomniejszone dofinansowanie z EFRR o kwotę 30 941,76 zł.

Łącznie w wyniku stwierdzenia powyższych naruszeń organ ustalił:

- pomniejszenie wydatków kwalifikowanych (brutto): 124 400,73 zł

- % dofinansowania ze środków EFRR -70,00 %,

- pomniejszenie dofinansowania z EFRR - 87 080,51 zł.

Przy ustalaniu wydatków niekwalifikowanych wartość robót organ ustalił na podstawie kosztorysu powykonawczego dotyczącego projektu, który określił koszt wykonania elewacji budynku z wymianą stolarki w części wysokiej budynku B w wysokości 116 575,59 zł netto (143 387,98 zł brutto), z tego wydatki kwalifikowane stanowiła kwota 100 423,51 zł brutto oraz koszt wykonania instalacji CO w wysokości 56 101,91 zł netto (69 005,35 zł brutto), z tego wydatki kwalifikowane stanowiła kwota 55 350,00 zł brutto.

W oparciu o dokumentację techniczną części wysokiej budynku B Zespołu Szkół w Czudcu organ dokonał zestawienia powierzchni poszczególnych pomieszczeń (mieszkań), celem ustalenia udziału pomieszczeń zamieszkałych przez emerytowanych nauczycieli w ogólnej powierzchni pomieszczeń mieszkalnych w budynku. W wyniku obliczeń ustalił, iż udział procentowy powierzchni mieszkań nr 1, 2 i 3 (245,95 m2) w całkowitej powierzchni mieszkalnej (307,99 m2) wynosi 79,86 %.

W oparciu o powyższe ustalenia organ dokonał obliczenia pomniejszeń wydatków kwalifikowanych, związanych z remontem części wysokiej budynku B, które należy przenieść do wydatków niekwalifikowanych, jako iloczyn całkowitych wydatków kwalifikowanych i udziału powierzchni niekwalifikowanej w całkowitej powierzchni mieszkalnej – (100 423,51 zł + 55 350,00 zł) x 79,86%, = 124 400,73 zł

W związku z ww. ustaleniami określono łączne pomniejszenie wydatków kwalifikowanych i dofinansowania z EFRR w następujący sposób:

- pomniejszenie wydatków kwalifikowanych: 124 400,73 zł;

- pomniejszenie dofinansowania z EFRR: 87 080,51 zł.

W ocenie Instytucji Zarządzającej naruszenie przez beneficjenta postanowień § 4 ust. 4, w z związku z § 1 pkt. 12, § 2 ust. 2 i § 15 ust. 4 umowy o dofinansowanie w związku z zapisami podręcznika kwalifikowania wydatków poprzez realizację zakresu rzeczowego, który nie mógł być objęty dofinansowaniem, stanowi nieprawidłowość o której mowa w art. 2 pkt. 7 w zw. z art. 98 ust. 2 Rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 roku ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1260/1999 (Dz. Urz. UE L z 2006 r., nr 210, s. 25 z późn. zm.; dalej: rozporządzenie Rady nr 1083/2006).

Zdaniem organu beneficjent naruszając zapisy umowy o dofinansowanie, naruszył prawo, a naruszenie to zostało spowodowane poprzez działanie polegające na wykonaniu elewacji wraz z wymianą stolarki (termomodernizacja) oraz wykonaniu instalacji CO (termomodernizacja) w części wysokiej budynku B Zespołu Szkół w Czudcu obejmującej pomieszczenia, które nie służą zajęciom dydaktycznym. Tak więc szkoda finansowa w budżecie ogólnym Unii Europejskiej w przedmiotowej sprawie niewątpliwie wystąpiła i spowodowana została działaniem beneficjenta naruszającym prawo w drodze finansowania nieuzasadnionego wydatku z budżetu ogólnego. Nieuzasadniony wydatek to przede wszystkim wydatek, który poniesiony został z naruszeniem prawa wspólnotowego (w tym np. zasad kwalifikowalności określonych przez IZ RPO). W tym konkretnym przypadku, według organu, mamy do czynienia ze szkodą realną w postaci wypłaconego dofinansowania w znacznej wysokości wykorzystanego z naruszeniem procedur.

Na powyższą decyzję Zarządu Województwa Podkarpackiego Powita Strzyżowski złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie.

Zaskarżonemu rozstrzygnięciu skarżący zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego, to jest art. 2 pkt 7 i art. 98 rozporządzenia Rady nr 1083/2006 oraz art. 26 ust. 1 pkt 1, pkt 15 i pkt 15a ustawy z dnia 6 grudnia 2006r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2016 r., poz. 383, dalej: u.z.p.p.r.), a w konsekwencji art. 207 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 885 z późn. zm., dalej: u.f.p.), bo nie było podstaw do zastosowania korekt finansowych i żądania zwrotu środków na tej podstawie.

W uzasadnieniu skarżący podniósł, że nałożenie korekt finansowych nie wynika z samego faktu naruszenia przez beneficjenta procedur, lecz z okoliczności, że takie działanie lub zaniechanie powoduje lub mogłoby powodować szkodę w budżecie w drodze finansowania nieuzasadnionego wydatku. Tak więc w przypadku stwierdzenia "nieprawidłowości" należy dokonać własnej oceny i miarkowania jej charakteru oraz znaczenia szkody, jaką wywołała lub mogłaby wywołać, mając na względzie treść art. 98 ust. 2 oraz art. 2 pkt 7 rozporządzenia Rady (WE) 1083/2006, a zatem biorąc pod uwagę charakter i wagę nieprawidłowości, w czym mieści się zarówno rozmiar szkody jak i jej brak.

Zdaniem skarżącego stanowisko organu odnośnie naruszenia przez Powiat Strzyżowski wskazanych w skardze zapisów umowy o dofinansowanie jest błędne, gdyż opiera się na nieprawidłowej interpretacji Podręcznika kwalifikowania wydatków. Według interpretacji skarżącego do dofinansowania w ramach przedmiotowego konkursu kwalifikują się roboty budowlane (zakup sprzętu, wyposażenia i instalacji) w odniesieniu do obiektów dydaktycznych i obiektów infrastruktury towarzyszącej w szkołach i placówkach tworzących system oświaty, bez względu na to czy służą w całości zajęciom dydaktycznym. Taki wymóg funkcjonalnego związania z zajęciami dydaktycznymi przewidziany został jedynie w odniesieniu do obiektów sportowych.

Skarżący zwrócił nadto uwagę, na definicję obiektu budowlanego, przez który zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tj. Dz. U. z 2010 r., nr 243, poz. 1623 ze zm.; dalej: prawo budowlane) należy rozumieć budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, a w myśl art. 3 pkt 2 prawa budowlanego. budynek to taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz ma fundamenty i dach. W przypadku budynku B w całości został on sklasyfikowany jako budynek dydaktyczny (ewidencja środków trwałych KRST 91 grupa 1 podgrupa 17 co odpowiada dzisiejszej klasyfikacji PKOB 1263-Budynki Szkół i Instytucji Badawczych). Zatem, zdaniem skarżącego, spełnione zostały wymogi określone w regulaminie odnośnie prawidłowości wydatków związanych z remontem tego budynku jako "obiektu dydaktycznego", a organ nie może sobie dowolnie uznawać, że w danym budynku zaewidencjonowanym w całości za dydaktyczny, tylko niektóre pomieszczenia służą działalności dydaktycznej. Regulamin nie mówi o "pomieszczeniach" lecz "obiektach", a więc całych budynkach.

Ponadto skarżący zauważył, że zgodnie z art. 54 Karty Nauczyciela obowiązkiem powiatu, jako organu prowadzącego, jest zapewnienie nauczycielom pracującym na terenie wiejskim lokalu mieszkalnego, do którego nauczyciel zachowuje prawo po przejściu na emeryturę. Jest to więc realizacja zadania oświatowego jako zadania własnego powiatu, wynikającego z ustawy o samorządzie powiatowym i ustawy o systemie oświaty.

Skarżący zwrócił nadto uwagę, że jego wyjaśnienia na które powołuje się organ odnoszą się do zupełnie innych pomieszczeń mieszkalnych niż te które uznano jako nie kwalifikujące się do dofinansowania, dotyczyły bowiem pomieszczeń mieszkalnych jakie zostały stworzone w ramach realizacji projektu w części niskiej budynku B.

Zdaniem skarżącego organ miał obowiązek zweryfikowania i skontrolowania zarówno wniosku jak i wydatków na podstawie tych samych wymogów formalno i materialnoprawnych, których znajomości wymaga od skarżącego. Wobec tego nie może obciążać skarżącego bardzo dotkliwymi, negatywnymi konsekwencjami swoich zaniechań w zakresie obowiązków nałożonych na niego przez prawo, skarżący działał w pełnym zaufaniu do podejmowanych przez organ działań i rozstrzygnięć.

Ponadto skarżący zarzucił, że w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji brak jest przekonujących argumentów uzasadniających nałożenie korekty we wskazanej wysokości, i w tym zakresie nie odpowiada wymogom art. 107 § 3 k.p.a.

W odpowiedzi na skargę Zarząd Województwa Podkarpackiego podtrzymał stanowisko wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji i wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. nr 153, poz. 1269) oraz art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016r., poz. 718, dalej: P.p.s.a.), sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, stosując środki przewidziane w ustawie. Natomiast zgodnie z art. 134 § 1 P.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi.

Skarga nie jest niezasadna.

Spór w niniejszej spawie dotyczy ustalenia czy konkretne wydatki w ramach realizacji projektu na podstawie umowy na dofinasowanie uznać należy za kwalifikowane czy też nie i związku z tym dofinansowanie podlega zwrotowi. Zdaniem Zarządu Województwa Podkarpackiego czyli Instytucji Zarządzającej, skarżący w kwalifikowaniu tych wydatków dopuścił się nieprawidłowości, bowiem sfinansowanie robót polegających na wykonaniu prac termomodernizacyjnych i instalacji CO w odniesieniu do mieszkań zajmowanych przez emerytowanych nauczycieli związane jest z finansowaniem celów innych niż edukacyjne, natomiast skarżący jest odmiennego zdania, zważywszy przede wszystkim na to, że pomieszczenia te usytuowane są w obiekcie dydaktycznym, i wydatki na nie są kwalifikowalne bez względu na to, czy te konkretne pomieszczenia służą zajęciom dydaktycznym.

Rację w tak zakreślonym sporze przyznać należy organowi – IZ RPO.

Źródłem praw i obowiązków stron w niniejszej sprawie jest treść wzmiankowanej umowy o dofinasowanie, przy uwzględnieniu istniejącego przy jej zawieraniu stanu prawnego, czyli mających zastosowanie aktów prawa wspólnotowego i krajowego.

Odwołując się więc do literalnej treści tej umowy, a przede wszystkim jej tytułu podkreślenia wymaga, że skarżący uzyskał dofinansowanie w ramach działania 5.1 Infrastruktura edukacyjna B System oświaty RPO WP na lata 2007-2013. Celem tego działania jest poprawa dostępności i podniesienie jakości regionalnego systemu edukacji, a w odniesieniu poziomu edukacji na poziomie do którego odnosił się projekt cel ten miał być osiągnięty poprzez finansowanie inwestycji dotyczących obiektów dydaktycznych w szkołach i placówkach tworzących system oświaty. Świadomość tego stanu rzeczy miał z pewnością skarżący, skoro projekt zatytułował: "Modernizacja i doposażenie obiektów dydaktycznych Zespołu Szkół w Czudcu". Podkreślenia wymaga, że dydaktyka odnosi się do procesów nauczania i uczenia się, ogólnie rzecz ujmując nawiązuje do edukacji szkolnej. Przez pryzmat tych założeń tak programu w którym realizowany jest projekt i samego projektu, wyjętych niejako przed nawias, należy dokonywać interpretacji wiążącej strony umowy i wskazanych w nich przepisów prawa i oceniać kwalifikowalność określonych wydatków.

Już w tym miejscu zauważyć można, że realizacja celów mieszkaniowych emerytowanych nauczycieli, choćby związana była z realizacją zadań własnych jednostki samorządu terytorialnego wynikającego z innych ustaw w tak nakreślonych założeniach programu się nie mieści.

Po wtóre zauważyć należy, że tak w okresie aplikowania jak i realizacji umowy, do momentu wytknięcia skarżącemu przez Instytucję Zarządzającą nieprawidłowości w postępowaniu kontrolnym, skarżący na żadnym etapie nie wskazywał, że w budynku B są pomieszczenia mieszkalne dla emerytowanych nauczycieli. Przeciwnie w pkt B.1 wniosku o dofinasowanie z dnia 15 listopada 2012 r. dotyczącym opisu problemów i przyczyn realizacji projektu jest tylko mowa o tym, że dla uczniów z terenów wiejskich oraz uczniów niepełnosprawnych zostaną stworzone pomieszczenia mieszkalne umożliwiające pobyt całodobowy. Podobnie wskazano w w punkcie B.3 tego wniosku dotyczącym zakresu rzeczowego. Z kolei we wniosku o płatność z 19 maja 2014 r. wskazano, że w budynkach A i B Zespołu Szkół w Czudcu prowadzone są zajęcia dydaktyczne, co uzasadniać miało uwzględnienie tego w przyjętym harmonogramie robót. Wbrew temu co twierdzi skarżący, z oświadczeń składanych wobec IZ nie sposób wywnioskować, że odnoszą się one wyłącznie do części niskiej budynku B tym bardziej, że skarżący zakładał prace tak w części wysokiej jak i w niskiej.

Co więcej organ dążył do wyjaśnienia kwestii stworzenia pomieszczeń mieszkalnych na pobyt całodobowy i uzyskał stanowisko skarżącego z dnia 5 lutego 2013 r. że pomieszczenia będą nieodpłatnie użyczane uczniom biorącym udział w zajęciach pozalekcyjnych, którzy ze względu na miejsce zamieszkania mają utrudniony dostęp do tego typu zajęć, jak też wykorzystywane do zakwaterowania uczniów biorących udział w wymianie pomiędzy szkołami w ramach prowadzonych praktyk będących elementem dydaktyki. Skarżący mając zatem możliwość wyjaśnienia statusu mieszkań zajmowanych przez nauczycieli emerytowanych, i poznać stanowisko IŻ w ty względzie, w dalszym ciągu te kwestie pomijał, sugerując określone wykorzystanie pomieszczeń mieszkalnych w budynku B nawiązujące do celów dydaktycznych, nie rozróżniając jej części niskiej i wysokiej dla celów dydaktycznych, ani nie wskazując, że niektóre pomieszczenia takim celom nie służą.

Dopiero w wyniku przeprowadzonej kontroli stwierdzono, że 3 spośród 4 pomieszczeń mieszkalnych znajdujących się w części wysokiej budynku B stanowiły mieszkania emerytowanych nauczycieli, co organowi nie było dotychczas wiadome. Do informacji pokontrolnej skarżący złożył zaś oświadczenie z dnia 23 marca 2015 r., w którym przyznał wprost, że pomieszczenia te są użytkowane czasowo do celów nie dydaktycznych, do czasu opuszczenia ich przez obecnych użytkowników, którzy zostali poinformowani o przywróceniu funkcji dydaktycznej.

Kontrola wdrożenia zaleceń pokontrolnych z października 2015 r. rekomendujących przywrócenie dydaktycznego użytkowania spornych pomieszczeń, wykazała, że zaleceń tych nie wypełniono, i są owe pomieszczenia nadal zajmowane przez emerytowanych nauczycieli zaspokajając ich potrzeby mieszkaniowe. Stanowisko skarżącej, że funkcja dydaktyczna tych pomieszczeń zostanie przywrócona, w przyszłości, nawet dającej się określić (upływ umów z dotychczasowymi użytkownikami) nie pozwala uznać, że zakładane cele projektu zostały osiągnięte, bowiem zgodzić należy się z organem, istotny jest sposób wykorzystania pomieszczeń z chwilą zakończenia realizacji projektu. Z punktu widzenia kwalifikowalności wydatków dotyczących danego obiektu decyduje jego aktualne a nie to jak będzie ono użytkowane w pewnej perspektywie czasu.

Nie można więc zgodzić się z twierdzeniem skarżącej jakoby IZ zaakceptowała kwalifikowalność wydatków, także w zakresie części obiektu, gdzie usytuowane są mieszkania dla emerytowanych nauczycieli, a bynajmniej ich nie zakwestionowała. Wbrew temu stanowisku z akt sprawy administracyjnej nie wynika, aby na jakimkolwiek etapie aplikowania czy realizacji, kwestia istnienia takich mieszkań realizujących potrzeby osób nie mających obecnie związku z dydaktyką, została postawiona, a organ mógł się do niej ustosunkować. Przeciwnie skarżąca określała zgoła odmiennie funkcję pomieszczeń mieszkalnych w budynku B, bez rozróżnienia na zlokalizowanie ich w części niskiej czy wysokiej. W świetle powyższego jako całkowicie bezzasadny należy uznać zarzut skarżącego jakoby organ pomimo takiego obowiązku nie weryfikował czynności skarżącego zgodnie z wymogami prawa. To organ dążył do wyjaśnienia kwestii pomieszczeń mieszkalnych w budynku B, natomiast skarżąca podawała niepełne, zgoła nieprawdziwe informacje w tym zakresie. Z kolei od momentu ujawnienia faktycznego wykorzystywania części tych pomieszczeń sprzecznie z założeniami wniosku o dofinansowanie stanowisko organu w tej mierze było konsekwentne.

Odnosząc się do interpretacji zapisów Regulaminu kwalifikowania wydatków przedstawionej przez skarżącą w uzasadnieniu skargi, forsowanej także na etapie postępowania administracyjnego, uznać należy ją za nieprawidłową. Niezależnie od wyżej omówionych kwestii związanych z procedowaniem wniosku o dofinansowanie i prezentowane wówczas stanowiska przez strony sporu, oraz charakterystykę zadań w ramach którego realizowany miał być projekt ( Działanie 5.1 Infrastruktura edukacyjna, Schemat B system oświaty) wskazać należy, że kwestią węzłową jest pojęcie obiektu dydaktycznego. Skarżący niejako odrywa funkcję jaką pełni taki obiekt, a więc funkcję dydaktyczną, od pojęcia obiektu dydaktycznego, sugerując, że obiektem dydaktycznym może być taki obiekt, w którym zajęcia dydaktyczne nie odbywają się, a więc ogólnie mówiąc czy służy dydaktyce czy też nie. Tymczasem funkcja dydaktyczna jest immamentna i nierozerwalną cechą obiektu dydaktycznego, niejako definiującą. Natomiast w odniesieniu do obiektów sportowych, a więc nie obiektów dydaktycznych sensu stricto, w Podręczniku kwalifikowania wydatków posłużono się dodatkowym opisem przeznaczenia do zajęć dydaktycznych, gdyż te obiekty niejako z definicji zajęciom dydaktycznym nie służą. Taki sposób wykładni przemawia za stanowiskiem organu, że wydatki na roboty budowlane czy wykonanie instalacji w pomieszczeniach mieszkalnych, mogą być uznane za kwalifikowalne pod warunkiem, że służą zajęciom dydaktycznym.

Nie można też podzielić stanowiska skarżącego, że skoro budynek B Zespołu Szkół sklasyfikowano w ewidencji środków trwałych w podgrupie "Budynki Szkół i Instytucji Badawczych" oraz budynek ten w całości jest wpisany do rejestru zabytków jako obiekt dydaktyczny, to ze względu na tworzenie pewnej całości jako obiekt budowlany, traktować należy go, także na potrzeby przedmiotowej sprawy, jednolicie jako obiekt dydaktyczny. Takie podejście oznaczałoby, że wszystkie wydatki na prace w takim budynku należałoby uznać za kwalifikowane. Z takim sposobem interpretacji Regulaminu kwalifikowania wydatków nie można się zgodzić, bowiem nie sposób pomijać faktycznego wykorzystywania budynku czy też jego części. Przeciwnie faktyczne przeznaczenie i użytkowanie ma decydujące znaczenie dla ustalenia pełnionej funkcji, gdyż w przeciwnym razie, jako pełniące funkcję dydaktyczną należałoby traktować pomieszczenie w takim obiekcie, wykorzystywane np. w celach komercyjnych. Zgodzić się należy więc ze stanowiskiem organu w niniejszej sprawie, że budynek ten należy określić jako budynek dydaktyczno-mieszkalny, a koszty jego remontu w części mieszkalnej nie mogą generować wydatków kwalifikowalnych.

Organ prawidłowo więc stwierdził nieprawidłowość przy realizacji projektu finansowanego środkami unijnymi nie naruszając przy tym przepisów prawa związanego z dochodzeniem nienależnej części tego finasowania.

Przypomnieć wypada, że zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 14, 15 i 15a u.z.p.p.r., do zadań instytucji zarządzającej należy w szczególności prowadzenie kontroli realizacji programu operacyjnego, w tym kontroli realizacji poszczególnych dofinansowanych projektów, a także wydawanie decyzji o zwrocie środków przekazanych na realizację programów, projektów lub zadań oraz ustalanie i nakładanie korekt finansowych, o których mowa w art. 98 rozporządzenia Rady nr 1083/2006. Natomiast zgodnie z art. 98 ust. 1 i 2 ww. rozporządzenia, państwa członkowskie w pierwszej kolejności ponoszą odpowiedzialność za śledzenie nieprawidłowości, działając na podstawie dowodów świadczących o wszelkich większych zmianach mających wpływ na charakter lub warunki realizacji lub kontroli operacji, lub programów operacyjnych oraz dokonując wymaganych korekt finansowych. Państwo członkowskie dokonuje korekt finansowych wymaganych w związku z pojedynczymi lub systemowymi nieprawidłowościami stwierdzonymi w operacjach lub programach operacyjnych.

Przepis art. 2 pkt 7 rozporządzenia nr 1083/2006 stanowi z kolei, że nieprawidłowość to jakiekolwiek naruszenie przepisu prawa wspólnotowego wynikające z działania lub zaniechania podmiotu gospodarczego, które powoduje lub mogłoby spowodować szkodę w budżecie ogólnym Unii Europejskiej w drodze finansowania nieuzasadnionego wydatku z budżetu ogólnego.

Instytucja zarządzająca programem operacyjnym w świetle powyższych uregulowań, a także na podstawie art. 60 rozporządzenia nr 1083/2006, odpowiada za zarządzanie programami operacyjnymi i ich realizację, zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami, a w szczególności za weryfikację, że współfinansowane towary i usługi są dostarczone oraz że wydatki zadeklarowane przez beneficjentów na operacje zostały rzeczywiście poniesione i są zgodne z zasadami wspólnotowymi i krajowymi. Ponadto brzmienie art. 70 ust.1 ww. rozporządzenia wskazuje, że państwa członkowskie są odpowiedzialne za zarządzanie programami operacyjnymi i ich kontrolę m.in. przez zapobieganie, wykrywanie i korygowanie nieprawidłowości oraz odzyskiwanie kwot nienależnie wypłaconych wraz z odsetkami z tytułu zaległych płatności w stosownych przypadkach.

Zgodnie z art. 207 ust. 1 pkt 2 u.f.p., w przypadku stwierdzenia, że środki przeznaczone na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich zostały wykorzystane m.in. z naruszeniem procedur określonych w umowie międzynarodowej lub innymi procedurami obowiązującymi przy ich wykorzystaniu, podlegają one zwrotowi przez beneficjenta wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowej.

Przyznane dofinansowanie stanowią środki publiczne, którym, gdy chodzi o ich udzielanie, przekazywanie i rozliczanie, towarzyszy szczególnego rodzaju reżim prawny. Beneficjent pomocy finansowej z racji jej przyznania i zatwierdzenia, nie nabywa żadnych ostatecznych praw do wypłaty kwoty pomocy, jeżeli nie przestrzega warunków, którymi to wsparcie finansowe zostało obwarowane i które może być przyznane tylko wówczas, gdy beneficjent spełnia określone warunki. Te warunki mogą także wynikać z postanowień umowy o dofinasowanie, których beneficjent zobowiązał się przestrzegać.

Zatem jako naruszenie można uznać wszelkie odstępstwo od zapisów umowy lub naruszenie przepisów prawa unijnego i krajowego, które spowodowało lub mogło spowodować szkodę (uszczerbek) w budżecie ogólnym. Tak, więc wszelkie nieprawidłowości, które potencjalnie mogą skutkować wypłatą środków, które nie powinny być wypłacone w myśl warunków umowy lub przepisów prawa, są traktowane, jako nieprawidłowość. Organ wskazał i należycie uzasadnił, które postanowienia umowy o dofinasowanie skarżący naruszył w związku z zakwestionowanym działaniem, polegającym na przedstawieniu do finasowania niekwalifikowalnych wydatków.

Przechodząc do omówienia zarzutu nieprawidłowego naliczenia korekty finansowej przywołać należy stanowisko NSA zawarte w wyroku z dnia 25 kwietnia 2014r., sygn. akt II GSK 173/13, że przy nakładaniu korekt finansowych zasadą powinno być ustalenie wysokości szkody na podstawie dokumentacji dotyczącej projektu.

W niniejszej sprawie przed dokonaniem korekty finansowej IZ RPO ustaliła, że istnieje możliwość określenia wysokości szkody, którą opisane wyżej naruszenie umowy o dofinansowanie spowodowało. Sąd podziela to stanowisko, bowiem szkoda związana z tym naruszeniem jest rzeczywista, wymierna i bezpośrednio wynika z finansowania wydatków, które okazały się niekwalifikowalne. Zastosowana przez organ metodologia jej ustalenia jest klarowna, logiczna i należycie uzasadniona. Prawidłowo wiec organ sięgnął do dokumentacji technicznej części wysokiej budynku B Zespołu Szkół w Czudcu, gdzie wykonane zostały zakwestionowane (niekwalifikowane) prace, a następnie wyliczył udział pomieszczeń zamieszkałych przez emerytowanych nauczycieli w ogólnej powierzchni pomieszczeń mieszkalnych w budynku wynoszący 79,86 %. Dysponując tak wyliczonym wskaźnikiem organ mógł wyliczyć wartość korekty wydatków kwalifikowanych, związanych z remontem części wysokiej budynku B.

W świetle powyższego niezrozumiały jest zarzut skargi nie należytego uwzględnienia charakteru i wagi nieprawidłowości oraz strat finansowych poniesionych przez fundusze, o których mowa w art. 98 ust. 2 rozporządzenia Rady nr 1083/2006. W gruncie rzeczy zarzut ten jest bardzo ogólnikowy i stwierdzić przychodzi, że skarżący nie zakwestionował prawidłowości przyjętej metodologii naliczenia korekty, podtrzymując stanowisko o niewystąpieniu szkody w związku z zakwestionowanym działaniem przy realizacji projektu.

Reasumując, w ocenie Sądu nałożenie na skarżącego obowiązku zwrotu części dofinansowania było uzasadnione i prawidłowo zostało poprzedzone wezwaniem do wykonania tego obowiązku dobrowolnie. Organ wydając zaskarżoną decyzję odniósł się zarówno do zgromadzonego materiału dowodowego, jak i twierdzeń skarżącego, spełniając wymogi z art. 107 § 3 k.p.a. Odmienna ocena materiału dowodowego, odbiegająca od oczekiwań skarżącego nie stanowi naruszenia przepisów postępowania.

Z powyższych względów, uznając zgodność z prawem zaskarżonej decyzji, Sąd orzekł jak w sentencji, na podstawie art.151 P.p.s.a.