drukuj    zapisz    Powrót do listy

647 Sprawy związane z ochroną danych osobowych, Odrzucenie skargi, Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych, Oddalono skargę kasacyjną, I OSK 1466/08 - Postanowienie NSA z 2008-12-19, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I OSK 1466/08 - Postanowienie NSA

Data orzeczenia
2008-12-19 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2008-12-08
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Joanna Banasiewicz /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
647 Sprawy związane z ochroną danych osobowych
Hasła tematyczne
Odrzucenie skargi
Sygn. powiązane
II SA/Wa 800/08 - Postanowienie WSA w Warszawie z 2008-06-27
Skarżony organ
Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych
Treść wyniku
Oddalono skargę kasacyjną
Powołane przepisy
Dz.U. 2000 nr 98 poz 1071 art. 44
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r.- Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 182, art. 184
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Banasiewicz po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 czerwca 2008 r., sygn. akt II SA/Wa 800/08 o odrzuceniu skargi E. R. na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] listopada 2007 r. w przedmiocie wniosku o nakazanie sprostowania danych o stanie zdrowia. postanawia oddalić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

E. R. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych osobowych z dnia [...] listopada 2007 r. utrzymującą w mocy decyzję z dnia [...] sierpnia 2007 r., odmawiającą uwzględnienia wniosku w przedmiocie sprostowania danych osobowych o jej stanie zdrowia, zawartych w karcie informacyjnej leczenia szpitalnego w Samodzielnym Wojewódzkim Zespole Publicznych Zakładów Psychiatrycznej Opieki Zdrowotnej w W.

W odpowiedzi na skargę Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych wniósł o jej odrzucenie, wskazując na uchybienie terminu do wniesienia skargi. Według organu decyzję z dnia [...] listopada 2007 r. doręczono skarżącej w dniu 11 grudnia 2007 r., natomiast skargę wniesiono dopiero w dniu 7 maja 2008 r., a zatem po terminie.

Postanowieniem z dnia 27 czerwca 2008r., sygn. akt II SA/Wa 800/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę, wskazując jednak, że nastąpiło to z innych przyczyn, niż wskazane w odpowiedzi na skargę.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji podkreślił, że koniecznym warunkiem pozwalającym uznać doręczenie jako dokonane na podstawie art. 44 K.p.a., jest między innymi prawidłowe awizowanie przesyłki.

Sąd wskazał, że jak wynika z akt postępowania administracyjnego, pierwsze awizowanie zaskarżonej decyzji zostało dokonane w dniu 27 listopada 2007 r. Wobec nieodebrania tej przesyłki przez skarżącą kolejne awizowanie, zgodnie z art. 44 § 3 K.p.a., powinno być dokonane po upływie 7 dni przeznaczonych po raz pierwszy na odbiór decyzji, przy czym zgodnie z art. 57 § 1 K.p.a., do terminu 7 dni nie wlicza się dnia awizowania, to jest w niniejszej sprawie dnia 27 listopada 2007 r.

W związku z tym, w ocenie Sądu, w niniejszej sprawie termin 7 dni, o którym mowa, upłynął w dniu 4 grudnia 2007 r., i dopiero następnego dnia możliwe było powtórne awizowanie decyzji. Tymczasem, jak wynika z adnotacji właściwego urzędu pocztowego, awizowanie takie zostało dokonane już w dniu 4 grudnia 2007 r., a nieodebrane pismo zwrócono do organu w dniu 12 grudnia 2007 r.

Sąd stwierdził zatem, że powtórne awizowanie i zwrot decyzji do organu były dokonane przedwcześnie, czego organ nie zauważył i w wyniku tego niewłaściwie przyjął skuteczne doręczenie decyzji. W związku z tym, zdaniem Sądu, zaskarżona decyzja nie weszła do obrotu prawnego, a organ powinien doprowadzić do prawidłowego doręczenia skarżącej tej decyzji.

Z tych względów Sąd odrzucił skargę, jako wniesioną przedwcześnie, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i art. 58 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę kasacyjną złożył Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych, wnosząc o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie art. 58 § 1 pkt 6 i art. 58 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), poprzez ich zastosowanie na skutek błędnego przyjęcia, że organ naruszył art. 44 K.p.a.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono, że w Kodeksie postępowania administracyjnego nie ma przepisów stanowiących, iż termin odbioru przesyłki przez adresata upływa w siódmym dniu od daty powtórnego zawiadomienia, co przyjął Sąd pierwszej instancji. Wskazano, że ustawodawca w art. 44 § 4 K.p.a. wyraźnie określił, że doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, czyli 14 – dniowego okresu przechowywania przesyłki przez pocztę.

W związku z tym, organ stwierdził, że istotne znaczenie ma data pierwszego zawiadomienia, gdyż to od tej daty należy liczyć termin 14 dni, z upływem którego doręczenie uznaje się za dokonane. W związku z tym, zdaniem organu, doręczenia decyzji z dnia [...] listopada 2007 r. dokonano w dniu 11 grudnia 2007r.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną E. R. wskazała między innymi, że nieodbieranie przez nią korespondencji z Sądu, a co za tym idzie – ich awizowanie – było spowodowane jej pobytem w szpitalu.

aruszenie art.rokowi zarzuconokazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

zgodnie z art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania. W sprawie nie występują przesłanki nieważności określone w art. 183 § 2 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zatem Naczelny Sąd Administracyjny związany był granicami skargi kasacyjnej.

Na wstępie swych rozważań Naczelny Sąd Administracyjny pragnie przypomnieć, że doręczenie unormowane w przepisie art. 44 K.p.a. zakłada możliwość przyjęcia fikcji prawnej doręczenia pisma stronie, to jest dopuszcza powstanie skutku doręczenia pisma nawet wtedy, gdy faktycznie pismo to do adresata nie dotarło, co może mieć doniosłe skutki dla strony postępowania administracyjnego. Aby jednak doręczenie pisma adresatowi w omawianym trybie mogło być uznane za prawnie skuteczne, muszą być bezwzględnie spełnione przesłanki określone w tym przepisie. Przede wszystkim nie może budzić wątpliwości, że doręczyciel dochował wymogu dotyczącego sposobu zawiadomienia adresata o złożeniu przesyłki na określony czas w placówce pocztowej. O fakcie tym musi być dokonana stosowna adnotacja doręczyciela na dowodzie doręczenia przesyłki, musi być wyraźnie zaznaczone, że doręczyciel powiadomił adresata o przesyłce w sposób wskazany w art. 44 k.p.a. Zgodnie z § 3 tego artykułu, w przypadku niepodjęcia przesyłki w terminie, pozostawia się powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru przesyłki w terminie nie dłuższym niż czternaście dni od daty pierwszego zawiadomienia, a więc dopiero po upływie siedmiu dni od daty pozostawienia pierwszego zawiadomienia. Jak słusznie podniósł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, termin ten należy liczyć zgodnie z art. 57 § 1 K.p.a., co oznacza, że przy obliczaniu tego terminu nie uwzględnia się dnia, w którym zdarzenie nastąpiło. Upływ ostatniego z wyznaczonej liczby dni uważa się za koniec terminu.

Zatem, skoro w niniejszej sprawie pierwsze awizo pozostawiono u skarżącej w dniu 27 listopada 2007 r., to termin do odbioru przesyłki upływał w dniu 4 grudnia 2007 r. o północy, co oznacza, że awizo powtórne należało pozostawić w dniu 5 grudnia 2007r. Jak natomiast wynika z akt sprawy, zawiadomienie takie zostało dokonane już w dniu 4 grudnia 2007 r., natomiast zwrócone do organu w dniu 12 grudnia 2007 r., a więc przedwcześnie. W konsekwencji tego organ niewłaściwie przyjął, że decyzja została skutecznie doręczona w dniu 11 grudnia 2007r. Skuteczną bowiem datą doręczenia w niniejszej sprawie, liczoną od prawidłowo wystawionego powtórnego awiza, powinna być data 12 grudnia 2007 r., co umknęło uwadze organu administracyjnego.

Instytucja doręczenia zastępczego stwarza domniemanie doręczenia. Dlatego też zasady stosowania tej instytucji winny być przestrzegane ściśle. Uchybienie któremukolwiek z elementów procedury doręczenia zastępczego powoduje, że strona zeń korzystająca nie będzie mogła skutecznie powołać się na domniemanie doręczenia (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 stycznia 2007 r., sygn. akt I OSK 23/07, Lex 360227).

W związku z przedstawionymi wyżej wywodami oraz mając na uwadze okoliczności niniejszej sprawy stwierdzić należy, że zarzut skargi kasacyjnej o naruszeniu art. 58 § 1 pkt 6 i art. 58 § 3 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, nie zasługuje na uwzględnienie. Tym samym za prawidłowe uznać wypada stanowisko Sądu pierwszej instancji o tym, że zaskarżona decyzja nie weszła jeszcze do obrotu prawnego, w związku z czym przedmiotowa skarga została złożona przedwcześnie.

Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 182 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowił, jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt