Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Śliwińska Sędziowie Sędzia WSA Ewa Frąckiewicz Sędzia WSA Urszula Wilk (spr.) Protokolant Jan Czarnacki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 września 2010 r. sprawy ze skargi "W." Sp. j. z siedzibą w P. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa z rejestracji wzoru przemysłowego oddala skargę

Decyzją z dnia [...] lipca 2006 r. Urząd Patentowy RP na podstawie art. 110 i 111 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. nr 119, poz. 1117, dalej przywoływana jako p.w.p.) po rozpatrzeniu zgłoszenia oznaczonego numerem [...] dokonanego w dniu [...] kwietnia 2006 r. udzielił na rzecz "W." Sp. j. z siedzibą w P. prawa z rejestracji wzoru przemysłowego pt. "[...]". Numer prawa z rejestracji [...].

Informacja o udzieleniu prawa została opublikowana w "Wiadomościach Urzędu Patentowego" nr [...] z [...] stycznia 2007 r.

Przedmiotem powyższego wzoru jest uchwyt meblowy dwupunktowy stosowany jako wyposażenie drzwi, drzwiczek i szuflad meblowych. Jako cechy istotne przedmiotowego wzoru przemysłowego wskazano:

"Uchwyt meblowy dwupunktowy charakteryzujący się tym, że posiada część chwytową o kołowym przekroju poprzecznym zaopatrzoną na swych końcach w stopki mające kształt kostek prostopadłościennych z łukową ich górną powierzchnią dokładnie przylegającą do kołowej powierzchni części chwytowej, stopki prostopadłościenne na ich płaskiej powierzchni mają po dwa otwory montażowe o zróżnicowanych ich średnicach".

Przedmiot wzoru przemysłowego został pokazany na rysunkach dołączonych do zgłoszenia:

fig. 1 przedstawia uchwyt meblowy w widoku ogólnym – perspektywicznym w ujęciu od spodu;

fig. 2 ten sam uchwyt w widoku od spodu;

fig. 3 ten sam uchwyt w przekroju podłużnym wzdłuż linii A-A;

fig. 4 ten sam uchwyt w przekroju poprzecznym wzdłuż linii B-B.

Pismem z dnia [...] lipca 2007 r. (nadanym w Urzędzie Pocztowym [...] lipca 2007 r.) G. sp. z o.o. (obecnie G. SA, dalej jako wnioskodawca) wniosła sprzeciw wobec decyzji Urzędu Patentowego z dnia [...] lipca 2006 r. o udzieleniu prawa z rejestracji nr [...] wzoru przemysłowego p.t. "[...]" na rzecz "W." Spółka Jawna.

Wnioskodawca wskazał, iż zgłoszony przez uprawnionego wzór przemysłowy nie posiadał przymiotu nowości zdefiniowanego w art. 103 p.w.p., gdyż był identyczny z uchwytem typu [...] produkowanym od grudnia 2004 r. przez firmę G. sp. z o.o. Ponadto przedmiotowy uchwyt był wcześniej ujawniony publicznie na krajowych i międzynarodowych targach. Do sprzeciwu został dołączony rysunek [...] oraz katalog wnioskodawcy z 2004 r.

W odpowiedzi na sprzeciw uprawniony z rejestracji wniósł o jego oddalenie, wskazał, iż sporny wzór posiada wyraźnie sfarowane czoła, ma odmiennie usytuowane otwory montażowe oraz stopkę mocowaną wkrętem z łbem krzyżakowym.

W toku postępowania, wnioskodawca wskazywał, że porównywane wzory wywołują identyczne wrażenie na kliencie.

Zaskarżoną decyzją nr [...] z dnia [...] grudnia 2009 r. Urząd Patentowy RP unieważnił prawo z rejestracji wzoru przemysłowego pt: "[...]" nr [...].

Organ powołując się na art. 102 ust. 1 p.w.p. wskazał, że wzorem przemysłowym jest nowa i posiadająca indywidualny charakter postać wytworu lub jego części nadana mu w szczególności przez cechy linii, konturów, kształtów, kolorystykę, strukturę lub materiał wytworu oraz przez jego ornamentację. Ochronie podlegają tylko te cechy postaciowe wytworu (lub części wytworu), które są widoczne dla końcowego użytkownika w trakcie zwykłego używania wzoru.

Organ wskazał, że otwory pokazane na fig. 1 spornego wzoru nie podlegają ochronie, ponieważ nie są widoczne, bowiem płaskie części stopek przylegają do drzwiczek lub szuflady mebla.

Pozostałe rysunki pokazane na fig. 2-4 byłyby przydatne w przypadku zgłoszenia wzoru użytkowego, natomiast w przypadku zgłoszenia wzoru przemysłowego są zbędne, bo otwory w stopkach (fig. 2) są niewidoczne dla końcowego użytkownika, niewidoczne są również przekroje pokazane na fig. 3-4.

Ochronie nie podlega zatem cecha wskazana jako istotna: "stopki prostopadłościenne na ich płaskiej powierzchni mają po dwa otwory montażowe o zróżnicowanych średnicach".

Spornemu wzorowi został przeciwstawiony wzór o symbolu [...] pokazany w katalogu [...], str. [...], rysunek drugi z lewej strony. Oryginał tego katalogu został okazany na rozprawie w dniu [...] grudnia 2009 r.

Organ wywodził, że pokazany na rys. [...] wzór ma identyczną cechę, jak cecha istotna spornego wzoru a mianowicie: uchwyt meblowy jest dwupunktowy (tj. mocowany do mebla w dwóch punktach), ma część chwytową o kołowym przekroju poprzecznym, zaopatrzoną na swoich końcach w stopki mające kształt kostek prostopadłościennych z łukową ich górną powierzchnią, dokładnie przylegającą do kołowej powierzchni części chwytowej.

Urząd Patentowy RP wskazał, że cechy istotne spornego wzoru są identyczne jak cechy istotne przeciwstawionego wzoru [...], wobec czego sporne prawo należało unieważnić na podstawie art. 103 ust. 1 i 2 w zw. z art. 102 pwp.

Odnosząc się do stanowiska uprawnionego prezentowanego w toku postępowania administracyjnego organ stwierdził, że roczna ulga w nowości przysługiwałaby uprawnionemu w myśl art. 103 ust. 3 pkt 2, gdyby uprawnionemu został przeciwstawiony jego własny wzór. W rozważanym tutaj przypadku przeciwstawienie stanowi rysunek [...] str. [...] katalogu [...] z 2004 r., czyli katalogu wnioskodawcy, a nawet, gdyby to był katalog uprawnionego, to roczna ulga w nowości nosiłaby datę [...] kwietnia 2005 r. a katalog jest z roku 2004, zatem ulga w nowości nie miałaby znaczenia.

Organ podnosił także, że na str. [...] katalogu pokazano dwa rodzaje zakończeń uchwytu meblowego: jedno w postaci soczewki płasko-wypukłej, drugie płaskie, natomiast zakończenie uchwytu w spornym wzorze jest sfazowane. Uprawniony formułując cechy istotne swojego wzoru nie wymienił sfazowania jako cechy istotnej, dlatego nie powinien dopatrywać się różnic swojego wzoru i przeciwstawienia na podstawie cechy nieistotnej.

Powołując treść art. 103 p.w.p. organ wywodził, iż sfazowanie w spornym wzorze ma wymiary na tyle niewielkie w porównaniu z pozostałymi wymiarami spornego wzoru, że należy je uznać za cechę nieistotną, zgodnie zresztą z opisem cech istotnych tego wzoru.

Organ odniósł się również do podnoszonego przez uprawnionego argumentu, że przeciwstawienie posiada bliżej nieokreślony element ozdobny (wzdłużny), zaznaczony czarnym kolorem.

Organ wskazał, że po oświetleniu modelu (k. 125 akt) światłem lampy, powierzchnia walcowa rękojeści ma wzdłuż górnej tworzącej walca (rękojeści) jasny pas, a niżej ciemny który na zdjęciu również będzie ciemny, zatem nie jest to żaden element ozdobny wbrew mniemaniu uprawnionego, a efekt odbijania się światła od metalowych powierzchni walcowych.

W ocenie Urzędu Patentowego RP wystarczającym dowodem na okoliczność braku nowości spornego wzoru jest rysunek [...] (str. [...] katalogu [...]) zatem sporne prawo należało unieważnić na podstawie art. 103 p.w.p. w zw. z art. 102 p.w.p.

Odnosząc się do podniesionego przez wnioskodawcę zarzutu braku indywidualnego charakteru spornego wzoru organ powołując treść art. 104 p.w.p. wskazał, że: "Zorientowany użytkownik" to osoba dobrze poinformowana, mająca dobre rozeznanie i wiadomości w danej dziedzinie, korzystająca z określonych przedmiotów lub grupy przedmiotów, mająca na ten temat więcej wiadomości praktycznych lub teoretycznych niż przeciętny użytkownik i mająca większą od niego zdolność postrzegania cech charakterystycznych danego przedmiotu oraz zorientowana w stanie wzornictwa przemysłowego w danej dziedzinie i zdolna odróżniać występujące wzory.

"Zakres swobody twórczej" jest zdeterminowany przez cechy funkcjonalne przedmiotu oraz przez wcześniejsze wzornictwo. Zorientowany użytkownik musi mieć wiadomości wystarczające do oceny zakresu swobody twórczej i umieć zauważyć nawet stosunkowo małe różnice, istotne w przypadku wzorów o niewielkiej swobodzie twórczej.

"Ogólne wrażenie" odnosi się do wzoru jako całości, a nie jego poszczególnych cech. Chodzi zatem o ogólny efekt, ogólne odczucie, jakie wywołują na zorientowanym użytkowniku porównywane wzory - czy jest to wrażenie różne, czy takie samo.

Zdaniem organu porównując sporny wzór (fig. 1 akta [...]) ze wzorem przeciwstawionym [...] zorientowany użytkownik dostrzeże cechy wspólne obu wzorów:

Uchwyty meblowe są dwupunktowe (tj. mocowane do mebla w dwóch punktach), oba mają część chwytową (rękojeść) o kołowym przekroju poprzecznym, zaopatrzoną na swoich końcach w stopki mające kształt kostek prostopadłościennych z łukową ich górną powierzchnią, dokładnie przylegającą do kołowej (walcowej) powierzchni części chwytowej.

W ocenie organu ogólne wrażenie jakie na zorientowanym użytkowniku wywierają porównywane uchwyty jest takie samo, przy czym wbrew stanowisku uprawnionego zakres swobody twórczej przy projektowaniu uchwytów meblowych nie jest wąski, a przeciwnie szeroki i sporny wzór nie musiał być identyczny (co do kształtu) ze wzorem przeciwstawionym. Mógł różnić się od przeciwstawionego np. ornamentacją, której nie ma przeciwstawiony wzór.

Wobec czego Urząd Patentowy RP wskazał, iż sporny wzór należało unieważnić na podstawie art. 102 p.w.p.

Skargę na powyższą decyzję Urzędu Patentowego RP wniosła W. Sp. j. w P. żądając jej uchylenia i zasądzenia na jej rzecz kosztów postępowania.

Zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 103 i 104 w związku z art. 102 p.w.p. poprzez przyjęcie, że Uchwyt nie jest nowy oraz nie odznacza się indywidualnym charakterem, co stało się podstawą unieważnienia prawa z rejestracji wzoru przemysłowego do Uchwytu.

Skarżąca wywodziła, że przyjęcie przez Urząd Patentowy, iż przedmiotowy uchwyt pozbawiony jest cech nowości, jest niezasadne. Skarżąca wskazywała, że uchwyt posiada:

1. wyraźnie sfazowane czoła, czego nie zawiera uchwyt przeciwstawiony przez G.,

2. odmienne usytuowanie otworów montażowych w jego stopce w porównaniu do uchwytu przeciwstawionego,

3. stopkę mocowaną wkrętem z łbem krzyżakowym, a nie śrubą jak uchwyt meblowy przeciwstawiony przez G.

Nawet jeżeli przyjąć, że wskazane w pkt. 2 i 3 różnice nie są istotne, a w każdym razie nie są one zauważalne dla końcowego użytkownika wzoru podczas zwykłego używania, to jednak różnica wskazana w pkt 1, w ocenie skarżącej, pozwala zasadnie twierdzić, iż Uchwyt jest nowy w rozumieniu p.w.p.

Zdaniem skarżącej nie powinno ulegać wątpliwości, że wyraźne sfazowanie czoła uchwytu pozwala nawet "niezorientowanemu użytkownikowi" stwierdzić, iż uchwyt oraz uchwyt przeciwstawiony przez G. w sposób oczywisty nie są identyczne.

Skarżąca podnosiła także, że w jej ocenie przedmiotowy uchwyt odznacza się indywidualnym charakterem. Powołując się na wskazane wyżej różnice między przedmiotowym uchwytem, a uchwytem przeciwstawionym przez G. (w szczególności wyraźne sforowanie czoła uchwytu), skarżąca wywodziła, iż bezpodstawna jest przyjęta przez Urząd Patentowy RP teza, zgodnie z którą ogólne wrażenie wywarte na zorientowanym użytkowniku przez przedmiotowy uchwyt i uchwyt przeciwstawiony jest identyczne.

Skarżąca wywodziła też, że zakres swobody twórczej przy projektowaniu uchwytu był dość wąski. Zauważała, że w przypadku projektowania nie artystycznych, ale czysto użytkowych uchwytów meblowych określonej wielkości, nie trudno o sytuację, w której dwa wzory użytkowe będą do siebie dość podobne.

W odpowiedzi na skargę Urząd Patentowy RP wniósł o jej oddalenie.

Organ wskazał, iż skarżąca nie podnosi w skardze takich okoliczności, które wskazywałyby na naruszenie prawa w zaskarżonej decyzji, wskazuje tylko, że sporny wzór posiada sfazowane czoła, zatem jest nowy i posiada indywidualny charakter, przy czym twierdzenie skarżącej, że spornemu wzorowi [...] został w toku postępowania przeciwstawiony wzór nr [...] jest błędne i dotyczy sprawy [...].

Urząd Patentowy RP podniósł też, że w dacie zgłoszenia spornego wzoru do rejestracji obowiązywało rozp. Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 stycznia 2002 r. (Dz. U. nr 40/2002, poz. 358 i Dz. U. nr 106/2005 r. poz. 893) w sprawie dokonywania i rozpatrywania zgłoszeń wzorów przemysłowych.

§ 5 ust. 2 pkt 4 cyt. Rozporządzenia stanowi, że opis powinien opisywać na końcu po wyrazach "cechy istotne wzoru przemysłowego" te cechy postaciowe, które wyróżniają zgłoszony wzór od innych, znanych już wzorów i stanowią podstawę do jego identyfikacji.

Zdaniem organu skarżąca ignoruje fakt, że w opisie spornego wzoru nie występuje w ogóle cecha istotna - tj. sfazowanie czół uchwytu, zatem nie należy powoływać się na tę cechę na okoliczność nowości lub indywidualnego charakteru spornego wzoru.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym ta kontrola stosownie do § 2 powołanego artykułu sprawowana jest pod względem zgodności z prawem. Sąd w ramach swojej właściwości dokonuje zatem kontroli aktów z zakresu administracji publicznej z punktu widzenia ich zgodności z prawem materialnymi jak i prawem procesowym.

Stosownie do art. 145 § 1 p.p.s.a. Sąd uwzględnia skargę tylko wówczas, jeżeli stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy (1a), naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego (1b), inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy (1c), a także wówczas, gdy stwierdza nieważność decyzji (postanowienia) z przyczyn określanych w art. 156 k.p.a. lub w innych przepisach bądź z tych przyczyn stwierdza wydanie decyzji (postanowienia) z naruszeniem prawa.

Sąd rozstrzyga przy tym w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zw. dalej p.p.s.a. - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Podkreślenia wymaga również, iż stosownie do powołanych wyżej przepisów Sąd nie bada zaskarżonej decyzji pod względem jej celowości czy słuszności.

Badając skargę wg powyższych kryteriów Sąd uznał, iż nie zasługuje ona na uwzględnienie, bowiem zaskarżona decyzja nie narusza prawa w sposób uzasadniający jej uchylenie.

Zgodnie z art. 102 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej Dz.U.03.119.1117 (dalej p.w.p.) wzorem przemysłowym jest nowa i posiadająca indywidualny charakter postać wytworu lub jego części, nadana mu w szczególności przez cechy linii, konturów, kształtów, kolorystykę, strukturę lub materiał wytworu oraz przez jego ornamentację.

Zgodnie z art. 103 ust. 1 i 2 p.w.p. wzór przemysłowy uważa się za nowy, jeżeli przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania prawa z rejestracji, identyczny wzór nie został udostępniony publicznie przez stosowanie, wystawienie lub ujawnienie w inny sposób, z zastrzeżeniem ust. 2. Wzór uważa się za identyczny z udostępnionym publicznie także wówczas, gdy różni się od niego jedynie nieistotnymi szczegółami. Wzoru nie uważa się za udostępniony publicznie, w rozumieniu ust. 1, jeżeli nie mógł dotrzeć do wiadomości osób zajmujących się zawodowo dziedziną, której wzór dotyczy.

Wzór przemysłowy zgodnie z powołanym art. 102 p.w.p. oznacza postać wytworu. Wzorem przemysłowym nie są więc wytwory jako takie, lecz ich postać. Zgodnie z art. 105 ust. 5 p.w.p. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego ogranicza się do wytworów tego rodzaju, dla których nastąpiło zgłoszenie. Zgodnie z poglądami doktryny w przypadku wzoru przemysłowego następuje ścisłe powiązanie między wzorem, a przedmiotem (wytworem) przez który wzór się przejawia lub na którym jest ujawniony - ogólna idea (rysunek lub model) zostaje zredukowana do wizualnej formy określonego in genere przedmiotu (Prawo własności przemysłowej Komentarz pod redakcją dr P. Kostańskiego Wydawnictwo C.H. Beck Warszawa 2010). Kluczowym w definicji wzoru przemysłowego jest pojęcie "postaci", a więc zewnętrznie postrzegalne właściwości produktu. Postać wytworu należy zatem utożsamiać z jego wyglądem. Ochrona wzoru przemysłowego obejmuje zatem wyłącznie wygląd przedmiotu, czyli jego zewnętrzną postać, a nie jego wewnętrzną budowę. Również NSA w wyroku z dnia 20 marca 2007 r., II GSK 276/06 wskazywał, że "w przepisach art. 102-104 p.w.p. chodzi o postać wytworu lub jego części, tj. o wygląd nadany przez określone cechy czy elementy postrzegane zmysłem wzroku i przez to wywołujący określone wrażenie ogólne podczas oglądania wytworu, w którym wzór został zastosowany lub jest zawarty, w takiej postaci, w jakiej występuje on na rynku podczas prezentacji i przed nabyciem wytworu. Elementy wytworu, które nie są widoczne lub ze względu na jego właściwości nie mogą być uwidocznione bez istotnej zmiany postaci wytworu w trakcie jego oglądania na rynku, nie mają znaczenia dla oceny nowości i indywidualnego charakteru wzoru przemysłowego, a tym samym nie są objęte ochroną".

Zasadnie zatem organ wywodzi, że ochronie podlegają tylko te cechy postaciowe przedmiotowego wzoru, które są widoczne dla końcowego użytkownika w trakcie zwykłego użytkowania wzoru tj. uchwyt meblowy dwupunktowy (mocowany do mebla w dwóch punktach), ma część chwytową o kołowym przekroju poprzecznym, zaopatrzoną na swoich końcach w stopki mające kształt kostek prostopadłościennych z łukową ich górną powierzchnią, dokładnie przylegającą do kołowej powierzchni chwytowej. Dla końcowego użytkownika w trakcie zwykłego używania nie są natomiast widoczne otwory pokazane na fig. 1, 2 spornego wzoru służące do zamocowania przedmiotowego uchwytu do drzwiczek lub szuflady mebla. Niewidoczne są również przekroje pokazane na fig. 3 i 4.

Spornemu wzorowi został przeciwstawiony wzór przedstawiony w katalogu [...] (str. [...]). Oryginał katalogu znajduje się w aktach administracyjnych. Przeciwstawiony wzór pokazuje kształt widoczny od strony użytkownika tj. uchwyt meblowy dwupunktowy, ma część chwytową o kołowym przekroju poprzecznym, zaopatrzoną na swoich końcach w stopki mające kształt kostek prostopadłościennych z łukową ich górną powierzchnią, dokładnie przylegającą do kołowej powierzchni chwytowej, pokazano dwa rodzaje zakończeń uchwytu: jedno w postaci soczewki płasko-wypukłej, drugie płaskie. Natomiast w spornym wzorze zakończenie uchwytu jest sfazowane, przy czym cecha ta nie została wskazana jako cecha istotna przedmiotowego wzoru w zgłoszeniu. Sąd podziela ocenę organu wskazującą, że sfazowanie w spornym wzorze ma wymiary na tyle niewielkie w porównaniu z pozostałymi wymiarami spornego wzoru, że należy je uznać za cechę nieistotną. Zdaniem Sądu ocena ta jest zasadna i nie wykracza poza ramy swobodnej oceny dowodów wynikające z norm k.p.a. w zw. z art. 256 p.w.p.

Przeciwstawiony wzór w ukazanym kształcie jest zatem niemalże identyczny ze spornym wzorem, różni się od niego jedynie nieistotnymi szczegółami. Sporny wzór został zgłoszony do rejestracji 13 kwietnia 2006 r. Wskazany katalog został opublikowany przed tą datą, zasadnie zatem organ przyjął brak nowości spornego wzoru. Niewątpliwie bowiem publikacja przedmiotowego katalogu spełnia przesłanki udostępnienia publicznego, o którym mowa w art. 103 p.w.p.

Zgodnie z art. 104 ust. 1 i 2 p.w.p. wzór przemysłowy odznacza się indywidualnym charakterem, jeżeli ogólne wrażenie, jakie wywołuje na zorientowanym użytkowniku, różni się od ogólnego wrażenia wywołanego na nim przez wzór publicznie udostępniony przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo. Przy ocenie indywidualnego charakteru wzoru przemysłowego bierze się pod uwagę zakres swobody twórczej przy opracowywaniu wzoru.

Jak wskazano wyżej kształt spornego wzoru widoczny od strony użytkownika jest niemalże identyczny jak kształt przeciwstawionego wzoru prezentowanego w powołanym wyżej katalogu. Zatem w ocenie Sądu, organ zasadnie przyjął, że ogólne wrażenie jakie na zorientowanym użytkowniku wywierają porównywane uchwyty jest takie samo.

Organ dokonał poprawnej wykładni art. 104 p.w.p. wskazując, że:

"Ogólne wrażenie" odnosi się do wzoru jako całości, a nie jego poszczególnych cech. Chodzi zatem o ogólny efekt, ogólne odczucie, jakie wywołują na zorientowanym użytkowniku porównywane wzory - czy jest to wrażenie różne, czy takie samo.

"Zorientowany użytkownik" to osoba dobrze poinformowana, mająca dobre rozeznanie i wiadomości w danej dziedzinie, korzystająca z określonych przedmiotów lub grupy przedmiotów, mająca na ten temat więcej wiadomości praktycznych lub teoretycznych niż przeciętny użytkownik i mająca większą od niego zdolność postrzegania cech charakterystycznych danego przedmiotu oraz zorientowana w stanie wzornictwa przemysłowego w danej dziedzinie i zdolna odróżniać występujące wzory.

"Zakres swobody twórczej" jest zdeterminowany przez cechy funkcjonalne przedmiotu oraz przez wcześniejsze wzornictwo. Zorientowany użytkownik musi mieć wiadomości wystarczające do oceny zakresu swobody twórczej i umieć zauważyć nawet stosunkowo małe różnice, istotne w przypadku wzorów o niewielkiej swobodzie twórczej.

Sąd podziela przy tym stanowisko organu wskazujące, iż zakres swobody twórczej przy projektowaniu uchwytów meblowych jest bardzo szeroki o czym świadczy choćby zawartość katalogu dołączonego do akt administracyjnych.

Biorąc wszystkie powyższe względy pod uwagę, Sąd stanął na stanowisku, że organ wydając zaskarżoną decyzję nie dopuścił się naruszeń prawa materialnego, które miałyby wpływ na wynik sprawy, ani uchybień formalnoprawnych w stopniu, w jakim mogłoby to mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji wyroku.