drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego 658, , Inne, zobowiązano do wydania aktu lub podjęcia czynności
stwierdzono że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa
wymierzono grzywnę, II SAB/Kr 328/14 - Wyrok WSA w Krakowie z 2014-11-21, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SAB/Kr 328/14 - Wyrok WSA w Krakowie

Data orzeczenia
2014-11-21 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2014-09-18
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Sędziowie
Krystyna Daniel /sprawozdawca/
Mariusz Kotulski /przewodniczący/
Paweł Darmoń
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
658
Sygn. powiązane
I OSK 218/15 - Wyrok NSA z 2016-08-25
Skarżony organ
Inne
Treść wyniku
zobowiązano do wydania aktu lub podjęcia czynności
stwierdzono że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa
wymierzono grzywnę
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mariusz Kotulski Sędziowie: WSA Paweł Darmoń WSA Krystyna Daniel (spr.) Protokolant: Anna Balicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 listopada 2014 r. sprawy ze skargi D. G., K. G., Z. G. i E. G. na bezczynność ["T"]. S.A w K. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej z wniosku z dnia [...] listopada 2013 r. I. zobowiązuje ["T"] S.A w K. do załatwienia w terminie 14 dni wniosku D. G., K. G., Z. G. i E. G. z dnia 27 listopada 2013 r. w przedmiocie dostępu do informacji publicznej; II. stwierdza, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; III. wymierza ["T"] S.A w K. grzywnę w kwocie [...] złotych;

Uzasadnienie

W piśmie z 27 listopada 2013 r. K.G. , E.G. , Z.G. i D.G. wnieśli do [....] S.A. w K. wniosek o udostępnienie w terminie 14 dni informacji publicznej poprzez przesłanie kserokopii dokumentacji technicznej i prawnej stanowiącej podstawę lokalizacji i budowy urządzeń infrastruktury przesyłowej na działce nr [....] obr. B. , gm. [....] , będącej ich własnością, w szczególności przedłożenia wszelkich ewentualnych decyzji stanowiących podstawę lokalizacji i budowy tych urządzeń na w/w działce oraz innych dokumentów techniczno-prawnych (protokołów odbiorów technicznych i przekazania do eksploatacji, protokołów zdawczo - odbiorczych, protokołów zdawczo - odbiorczych środków trwałych przekazania na rzecz ówczesnego państwowego przedsiębiorstwa przesyłowego, dzienników budów, decyzji wydanych przez ówczesne organy administracji publicznej np. Urzędy Wojewódzkie, Burmistrzów Miast, Wojewódzkich Zarządów Rozbudowy Miast i Osiedli itp. ustalające miejsce i warunki realizacji budowy i lokalizacji urządzeń przesyłowych, decyzji zatwierdzających plan inwestycyjny w zakresie budowy i lokalizacji urządzeń przesyłowych wraz z planem realizacyjnym obejmującym część opisową i graficzną wybudowanych urządzeń przesyłowych, planów z mapkami itp.).

W piśmie z 29 stycznia 2014 r. [....] S.A. poinformował, że pismo zostanie rozpatrzone w terminie miesiąca.

W piśmie z 17 lutego 2014 r. wnioskodawcy ponowili swój wniosek.

W piśmie z 26 lutego 2014 r. [....] S.A. w K. wezwał wnioskodawców o sprecyzowanie jakie dokumenty są przedmiotem wniosku, gdyż jego obecna treść została sformułowana w sposób zbyt ogólny, co uniemożliwia ocenę charakteru żądanej informacji jako publicznej. Poinformował, że do chwili dokładnego wskazania przedmiotowych dokumentów, ze wskazaniem nazwy organu który wydał dokument, daty jego wydania, ewentualnie wskazania poprzedników prawnych będących właścicielami nieruchomości w dacie budowy urządzeń elektroenergetycznych oraz ówczesnego oznaczenia nieruchomości nie jest możliwe stwierdzenie, czy spółka posiada jakiekolwiek dokumenty do których odnosi się wniosek. Na obecnym etapie nie jest możliwe zajęcie przez spółkę stanowiska w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej.

W piśmie z [....] 2014 r. K.G. , E.G. , Z.G. i D.G. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na bezczynność [....] S.A. z siedzibą w K. polegającą na nieudostępnieniu informacji publicznej wnioskowanej w piśmie z 27 listopada 2013 r. Skarżący domagali się stwierdzenia bezczynności spółki oraz zobowiązania jej do udzielenia informacji w żądanym zakresie i formie oraz zasądzenia kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skarżący wskazali, że zobowiązanymi do udostępniania informacji publicznej, oprócz władz publicznych, są również inne podmioty wykonujące zadania publiczne. Dystrybucja energii elektrycznej i inne zadania wykonywane przez przedsiębiorstwo energetyczne, ze względu na znaczenie energii elektrycznej dla rozwoju cywilizacyjnego i poziomu życia obywateli, a tym samym urzeczywistniania dobra wspólnego, o którym mowa w art. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej są "zadaniami publicznymi". Żądanie udostępnienia decyzji stanowiących podstawę lokalizacji i budowy linii energetycznych dotyczy "sprawy publicznej" i nakłada na przedsiębiorstwo obowiązek udzielenia informacji dotyczącej tej sprawy. Skarżący wskazali również, że skarga na bezczynność w sprawie dostępu do informacji publicznej może być wniesiona do sądu administracyjnego bez wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Do dnia sporządzenia skargi nie otrzymali jakichkolwiek wnioskowanych dokumentów ani w sprawie odmowy udostępnienia informacji publicznej czy też w sprawie umorzenia postępowania o udostępnienie informacji publicznej.

W odpowiedzi na skargę [....] S.A. w K. wniósł o odrzucenie skargi, względnie jej oddalenie i zasądzenie kosztów postępowania.

Podmiot wskazał, że zgodnie z treścią przepisu art. 1 ust. 2 u.d..i.p. jej przepisy nie naruszają przepisów innych ustaw określających odmienne zasady i tryb dostępu do informacji będących informacjami publicznymi. W niniejszej sprawie bezspornym jest, iż wnioskodawcy wnoszą o udostępnienie im decyzji związanych z lokalizacją i budową infrastruktury energetycznej która miała miejsce w latach 70-tych XX w. Tymczasem wytwarzane przy tej okazji dokumenty stanowią w chwili obecnej państwowy zasób archiwalny w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 pkt. 1 i 3 w zw. z art. 1 ust. 1 ustawy z 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach. Z kolei trybem właściwym dla udostępnienia tego rodzaju informacji publicznej jest tryb przewidziany w cytowanej wyżej ustawie o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach, a nie tryb przewidziany w udip. Nie bez znaczenia jest przy tym treść przepisów art. 35 ust. 3 i art. 36 ust. 3 ustawy z 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach. W zależności od zakwalifikowania uczestnika jako państwowej jednostki organizacyjnej ( którą była w przeszłości) czy też tzw. innej jednostki organizacyjnej (którą uczestnik jest obecnie) -dokumentacja posiadana przez uczestnika może być zakwalifikowana jako zasób archiwalny albo jako składnica akt. Zasób archiwalny, jak i składnica akt ma służyć potrzebom uczestnika, natomiast udostępnienie zawartej w nich dokumentacji może nastąpić za zezwoleniem kierownika jednostki organizacyjnej. Wnioskodawcy nigdy zaś o wyrażenie takiej zgody nie występowali.

Dalej spółka argumentowała, że nawet gdyby przyjąć, iż regulacje zawarte w u.d.i.p. winny znaleźć zastosowanie w niniejszej sprawie, to i tak skarga nie powinna zostać uwzględniona. Zgodnie bowiem z treścią przepisu art. 4 ust. 3 u.d.i.p. do udostępnienia informacji publicznej są zobowiązane podmioty, które są faktycznie w jej posiadaniu. Tymczasem w chwili obecnej - bez sprecyzowania przez wnioskodawców, o udostępnienie jakich dokumentów wnoszą - nie jest możliwym stwierdzenie, czy uczestnik takie dokumenty posiada. Spółka odwołała się do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach oraz § 10 Rozporządzenia Ministra Kultury z 16 września 2002 r. w sprawie postępowania z dokumentacją, zasad jej klasyfikowania i kwalifikowania oraz zasad i trybu przekazywania materiałów archiwalnych do archiwów państwowych.

Spółka podkreśliła, że jest faktem notoryjnym, że w przypadku inwestycji liniowych dokumenty wydawane są dla całej inwestycji, obejmującej czasem kilkaset działek. Dokumenty te były wydawane w przeszłości przez różnego rodzaju organy państwowe a inwestorami i wykonawcami były różne podmioty, nie tylko poprzednicy prawni spółki. Na przestrzeni lat zmianie uległo oznaczenie działek, jak i właściciele. Spółka nie dysponuje takimi informacjami i z uwagi na ochronę danych osobowych nie ma możliwości ich pozyskania. Taki danymi dysponuje natomiast skarżąca. Wystąpienie o udostępnienie informacji do archiwów państwowych również wymagałoby sprecyzowania żądanych informacji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 1 ustawy z 30. 08. 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ), zwanej dalej w skrócie p.p.s.a., sądy administracyjne są powołane do kontroli administracji publicznej, w tym w zakresie orzekania m. in. w sprawach na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1 - 4a p.p.s. a., przy czym zgodnie z treścią art. 149 ustawy sąd uwzględniając taką skargę zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia albo obowiązku wynikających z przepisów prawa. Jednocześnie stwierdza czy bezczynność lub przewlekłość miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa.

Skarga jest zasadna.

W pierwszym rzędzie należy wskazać, że przedmiotowa skarga do sądu administracyjnego na bezczynność organu w przedmiocie dostępu do informacji publicznej nie wymaga poprzedzenia jej środkiem zaskarżenia wskazanym w art. 52 p.p.s.a., ponieważ stosownie do treści art. 16 ust. 1 i 2 ustawy z 6. 09. 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. nr 112 poz. 1198 ze zm.), przepisy kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się jedynie do decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenia postępowania o udostępnienie informacji publicznej. Oznacza to zatem, że przepisy kpa nie mają zastosowania w zakresie pozostałych czynności podejmowanych przez organ na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej, w tym do czynności materialno-technicznych w rozumieniu przepisu art. 3 § 2 pkt 4 ustawy p.p.s.a. Jakkolwiek art. 52 §.3 p.p.s.a. stanowi, że warunkiem dopuszczalności skargi do sądu administracyjnego na akty lub czynności, o których mowa w art. 3 § pkt 4 p.p.s.a. jest wezwanie do usunięcia naruszenia prawa to bezczynność nie wchodzi w zakres pojęcia "akty lub czynności", a ponieważ ustawa o odstępie do informacji publicznej nie wskazuje dodatkowych środków prawnych przeciwko czynnościom podejmowanym w ramach jej realizacji (za wyjątkiem art. 16 ust.1 i 2 ) należy przyjąć, że skarga na bezczynność w zakresie udzielenie informacji publicznej jest dopuszczalna bez wzywania organu do usunięcia naruszenia prawa. A zatem nie są wiążące również żadne terminy do jej skutecznego wniesienia do sądu administracyjnego.

W niniejszej sprawie K.G. , E.G. , Z.G. i D. wystąpili do [....] S.A. w K. z wnioskiem z 27 listopada 2013 r. o przedłożenie wszelkich ewentualnych decyzji stanowiących podstawę lokalizacji i budowy tych urządzeń infrastruktury przesyłowej na działce nr [....] obr. B. , gm. [....] , będącej ich własnością oraz innych dokumentów techniczno-prawnych (protokołów odbiorów technicznych i przekazania do eksploatacji, protokołów zdawczo - odbiorczych, protokołów zdawczo - odbiorczych środków trwałych przekazania na rzecz ówczesnego państwowego przedsiębiorstwa przesyłowego, dzienników budów, decyzji wydanych przez ówczesne organy administracji publicznej np. Urzędy Wojewódzkie, Burmistrzów Miast, Wojewódzkich Zarządów Rozbudowy Miast i Osiedli itp. ustalające miejsce i warunki realizacji budowy i lokalizacji urządzeń przesyłowych, decyzji zatwierdzających plan inwestycyjny w zakresie budowy i lokalizacji urządzeń przesyłowych wraz z planem realizacyjnym obejmującym część opisową i graficzną wybudowanych urządzeń przesyłowych, planów z mapkami itp.).

W odpowiedzi [....] Spółka pismem z 29 stycznia 2014 r. poinformowała, że bez dokładnego sprecyzowania o jakie dokumenty wnoszą współwłaściciele przedmiotowej działki nie jest możliwe ich udostępnienie.

W dniu 17 lutego 2014 r. został ponowiony wniosek o udzielenie informacji publicznej w zakresie określonym wnioskiem z 27 listopada 2013 r.

W piśmie z 26 lutego 2014 r. Spółka [....] stanęła na stanowisku, iż część dokumentów znajduje się w archiwach i podlega regulacji ustawy z 14 lipca 2014 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach, a żądane informacje nie stanowią informacji publicznej i nie mogą być udostępnione bez dokładnego sprecyzowania o jakie dokumenty chodzi. Bez dokładnych informacji Spółka nie ma możliwości określenia czy w ogóle posiada wnioskowane dokumenty.

Żądana przez K.G. , E.G. , Z.G. i D.G. informacja nie została im udostępniona do dnia rozprawy przed WSA w Krakowie w dniu 21 listopada 2014 r.

Wstępna kwestia, która wymaga wyjaśnienia dotyczy ustalenia czy przedsiębiorstwo energetyczne [....] S.A. z siedzibą w K. ( a zatem także jej Oddział w C. ) jest podmiotem zobowiązanym do udzielania informacji publicznej o jakim mowa w treści art. 4 ust. 1 ustawy z 6. 09. 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. nr 112, poz. 1198 ze zm.) Zgodnie z ww. przepisem art. 4 ust. 1 wynika, że obowiązek udostępnienia informacji publicznej nałożony został na "władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne". Sąd w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę podziela w całości pogląd wyrażony w wyrokach: NSA z 18. 08. 2010 r., sygn.. akt l OSK 851/10, Lex 737513, w wyroku WSA w Krakowie z 15. 01. 2013 r. , sygn. akt SAB 184/12 i wyroku WSA z 27. 02. 2013 r. sygn. akt II SAB/Kr 5/13, że termin ""zadania publiczne" jest pojęciem szerszym od terminu "zadań władzy publicznej" (art. 61 Konstytucji RP). Pojęcia te różnią się przede wszystkim zakresem podmiotowym bowiem zadania władzy publicznej mogą być realizowane przez organy tej władzy lub podmioty, którym zadania te zostały powierzone w oparciu o konkretne i wyrażone unormowania ustawowe Pojęcie "zadanie publiczne" użyte w art. 4 ustawy o dostępie do informacji publicznej zamiast pojęcia "zadanie władzy publicznej" użytego w art. 61 Konstytucji RP ignoruje element podmiotowy i oznacza, że zadania publiczne mogą być wykonywane przez różne podmioty niebędące organami władzy i bez konieczności przekazywania tych zadań. Tak rozumiane "zadanie publiczne" cechuje powszechność i użyteczność dla ogółu, a także sprzyjanie osiąganiu celów określonych w Konstytucji lub ustawie. Wykonywanie zadań publicznych oznacza bowiem realizację podstawowych publicznych praw podmiotowych obywateli. Obowiązki operatora systemu dystrybucyjnego wymienia art. 9c ust. 3 Prawa energetycznego. Mając powyższe na uwadze należy uznać, że działalność przedsiębiorstwa energetycznego w tym zakresie dotyczy spraw publicznych w rozumieniu cyt. art. 4 ustawy o dostępie do informacji publicznej ze względu na znaczenie energii elektrycznej dla rozwoju cywilizacyjnego i poziomu życia obywateli, a tym samym urzeczywistnianie dobra wspólnego, o którym mowa w art. 1 Konstytucji RP stanowi "zadania publiczne" i jedynie działalność przedsiębiorstwa energetycznego nie mieszcząca się w katalogu wymienionym w art. 9c*ust. 3 Prawa energetycznego jeżeli dotyczy "sprawy publicznej" nakłada na przedsiębiorstwo obowiązek udzielenia informacji dotyczącej tej sprawy. O obowiązku udostępniania przez przedsiębiorstwa energetyczne żądanej informacji decyduje zatem to czy dotyczy ona "sprawy publicznej" w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej".

W tej sytuacji należy uznać, że [....] S.A. w K. należy do podmiotów, na których ciążył obowiązek rozpoznania wniosku K.G. , E.G. , Z.G. i D.G. z 27. 11. 2013 r. dotyczącego udzielenia informacji publicznej, przy czym Sąd nie przesądza w sprawie ze skargi na bezczynność w jaki sposób powinien być załatwiony przedmiotowy wniosek.

Z bezczynnością podmiotu zobowiązanego do udzielenia informacji publicznej mamy do czynienia, gdy w prawnie ustalonym terminie podmiot ten nie podjął żadnych czynności w sprawie lub prowadził postępowanie w sprawie, ale mimo istnienia ustawowego obowiązku nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu, albo nie podjął stosownej czynności. Dla dopuszczalności skargi na bezczynność nie ma znaczenia okoliczność wskazująca na powody, dla których określony akt nie został podjęty lub czynność dokonana, a w szczególności czy bezczynność została spowodowana "zawinioną lub też niezawinioną opieszałością podmiotu", czy też wiąże się z jego przeświadczeniem, że stosowny akt lub czynność w ogóle nie powinna zostać dokonana, przy czym w postępowaniu sądowoadministracyjnym spowodowanym wniesieniem skargi na bezczynność możliwe są różne rozstrzygnięcia. Uwzględnienie skargi na bezczynność organów w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4 - przy jej zasadności, prowadzi w myśl art. 149 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi do zobowiązania podmiotu do wydania w określonym terminie aktu lub- w innych przypadkach- do dokonania czynności lub stwierdzenia, albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. W wyroku uwzględniającym skargę na bezczynność sąd nie może jednak określić, w jaki sposób powinna być rozpoznana sprawa, w której dany podmiot pozostaje w bezczynności, nie może bowiem nakazywać temu podmiotowi wydania decyzji, postanowienia lub podjęcia czynności określonej treści.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 61 § 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej prawo do uzyskiwania informacji obejmuje również dostęp do dokumentów. Zgodnie z art. 61 § 3 Konstytucji ograniczenie tego prawa może nastąpić wyłącznie ze względu na określone w odrębnych ustawach ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa. Zgodnie natomiast z art. 61 ust. 4 Konstytucji udzielania informacji, o których mowa w tym artykule określają ustawy i realizację powyższego przepisu stanowi właśnie ustawa o dostępie do informacji publicznej.

Zgodnie z art. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu i ponownemu wykorzystywaniu na zasadach i w trybie określonych w niniejszej ustawie, jednak przepisy ustawy nie naruszają przepisów innych ustaw określających odmienne zasady i tryb dostępu do informacji będących informacjami publicznymi. Informacją publiczną będzie każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań publicznych. Informacja publiczna dotyczy sfery faktów (por. wyrok WSA w Warszawie z 18. 11. 2004 r., II SAB/Wa 166/04, Lex nr 164699). Jest nią treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej i podmioty niebędące organami administracji publicznej, treść wystąpień i ocen przez nie dokonywanych, niezależnie do jakiego podmiotu są one kierowane i jakiej sprawy dotyczą (por. wyrok WSA w Warszawie z 31. 08. 2005 r., II SAB/Wa 1009/05, Lex nr 188310). Informację publiczną stanowi treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do podmiotu wykonującego zadania publiczne. Informacją publiczną będą nie tylko dokumenty bezpośrednio zredagowane i technicznie wytworzone przez taki podmiot, ale przymiot taki będą posiadać także te, których podmiot zobowiązany używa do zrealizowania powierzonych prawem zadań. Informacją publiczną są zatem zarówno treści dokumentów bezpośrednio przez nie wytworzonych, jak i tych, których używają przy realizacji przewidzianych prawem zadań (także te, które tylko w części ich dotyczą), nawet gdy nie pochodzą wprost od nich (por. wyrok WSA w Krakowie z 15. 01. 2013 r., sygn. akt II SAB/Kr 184/12).

Odnosząc się natomiast do stanowiska Spółki, zgodnie z którym jedną z przeszkód uniemożliwiających udzielenie wnioskowanej informacji było nieprecyzyjne określenie żądanych dokumentów (pismo z 13. 12.2013 r oraz 10. 01. 2014 r.), co nie pozwoliło na sprawdzenie czy Spółka dysponuje tymi dokumentami wskazać należy, że z wniosku skarżących z 27. 11. 2013 r. , ponowionego w dniu 17 lutego 2014 r. jednoznacznie wynikał rodzaj dokumentów, o udostępnienie których wnosili. wnosił. W ocenie Sądu żądane w ww. pismach skarżących dokumenty były w wystarczający sposób określone i nie zachodziła potrzeba dalszego ich doprecyzowania ( we wniosku wskazano bowiem: numer działki, określono miejsce ich położenia oraz numer księgi wieczystej, określono także jakie energetyczne urządzenia przesyłowe znajdują się na poszczególnych działkach skarżącego ), a zatem żądanie ich doprecyzowania było niezasadne. W ocenie Sądu [....] S.A z siedzibą w K. dysponowała wystarczającą ilością informacji do odszukania żądanych dokumentów względnie stwierdzenia, że ich nie posiada.

Nie można również uznać za zasadne stanowiska Spółki, iż dostęp do interesujących skarżącego dokumentów może być zrealizowany nie w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, lecz w oparciu o ustawę z dnia 14.07.1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. 2011 r. Nr 123, poz. 698). Należy podkreślić, że z treści art. 4 ust. 3 u.d.i.p. wynika, że obowiązane do udostępniania informacji publicznej są podmioty, o których mowa w ust. 1 i 2 (w tym także podmioty wykonujące zadania publiczne), będące w posiadaniu takich informacji.

Z treści pisma [....] S.A. z siedzibą w K. z 26 lutego 2014 r. wynika, iż Spółka najprawdopodobniej dysponuje dokumentami odnoszącymi się do budowy infrastruktury energetycznej na działce stanowiących współwłasność Skarżących. Nadto należy zauważyć, iż niewątpliwie decyzje stanowiące podstawę lokalizacji i budowy urządzeń energetycznych są dokumentami, w których posiadaniu winien być inwestor (lub jego następca prawny). Zatem podmiot posiadający dokument zawierający informację publiczną podlegającą udostępnieniu – winien dokument ten udostępnić wnioskodawcy, na podstawie art. 4 ust. 3 u.d.i.p. Należy przy tym wskazać, że Państwowy zasób archiwalny, o którym mowa w powoływanej ustawie z 14.07.1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach – tworzą, co do zasady, materiały powstałe w wyniku działalności organów państwowych oraz innych państwowych jednostek organizacyjnych, organów jednostek samorządu terytorialnego oraz innych samorządowych jednostek organizacyjnych (art. 15 ust. 1 ustawy). Okoliczność, iż wymienione organy przekazują wytworzone w wyniku swojej działalności dokumenty do zasobu archiwalnego, nie oznacza, iż podmiot posiadający dokument obejmujący informację publiczną, zwolniony jest z obowiązku udostępnienia tego dokumentu wnioskodawcy, w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej. Ustawa ta bowiem szeroko określiła krąg podmiotów zobowiązanych do udostępnienia informacji, ułatwiając w ten sposób zainteresowanym, możliwość pozyskiwania takich dokumentów (analogicznie wyrok WSA w Krakowie 10 październik 2014 r., sygn. akt II SAB/Kr 273/14; wyrok WSA w Krakowie z 12 listopada 2014 r. , sygn. akt II SAB 315/14 ). Odnosząc powyższe do okoliczności przedmiotowej sprawy trzeba zauważyć, że z akt sprawy nie wynika, aby jakiekolwiek dokumenty odnoszące się do infrastruktury zlokalizowanej na działce nr [....] obr B. gm. [....] zostały przekazane przez Spółkę do zasobu archiwalnego lub że dokumenty związane z tą infrastrukturą znajdują się w tym zasobie. Nadto trzeba wskazać, że z treści przepisów art. 35 ust. 3 i art. 36 ust. 3 ustawy o narodowym zasobie archiwalnym i o archiwach, nie wynika, że żądane przez skarżącą informacje nie mogą zostać udostępnione w trybie u.d.i.p. Wskazane przepisy stanowią bowiem, że zasób archiwalny archiwów zakładowych oraz dokumentacja przechowywana w składnicach akt służy potrzebom jednostek, w których archiwa te i takie składnice akt zostały utworzone. Przyjąć należy, iż wskazana regulacja nie stanowi ograniczenia konstytucyjnego prawa dostępu do informacji publicznej. Cytowane przepisy wprost przewidują bowiem możliwość korzystania przez zainteresowane osoby, z zasobu zgromadzonego w archiwach zakładowych i składnicach akt. Dostęp do tych materiałów, nie jest więc, co do zasady, wyłączony (por. wyrok WSA w Krakowie z 10.10. 2014 r. sygn. II SA/Kr 273/14).

Skoro zatem do dnia wydania wyroku wniosek skarżącego nie został załatwiony w sposób przewidziany przepisami ustawy o dostępie do informacji publicznej, to należało uznać, że bezczynność podmiotu zobowiązanego nie ustała.

W tej sytuacji Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie orzekł na podstawie art. 149 p.p.s.a. jak w punkcie l sentencji. W punkcie II sentencji Sąd stwierdził, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, mając na uwadze zawiłość interpretacyjną ww. przepisów.

O kosztach orzeczono jak w punkcie III sentencji na podstawie art. 200 p.p.s.a.



Powered by SoftProdukt