Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA - Joanna Zabłocka, Sędzia WSA - Dorota Mydłowska, Sędzia WSA - Piotr Kraczowski (spr.), , Protokolant specjalista - Marcin Wacławek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 sierpnia 2014 r. sprawy ze skargi "S." Spółka komandytowa w S. na rozstrzygnięcie zawarte w piśmie Ministra Gospodarki z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie oceny wniosku o dofinansowanie realizacji projektu; 1. stwierdza, że ocena projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo i przekazuje sprawę do ponownego rozpatrzenia przez Ministra Gospodarki; 2. zasądza od Ministra Gospodarki na rzecz "S." Spółka komandytowa w S. kwotę 457 zł (czterysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

"S." z siedzibą w S. (dalej: skarżąca lub wnioskodawca) złożyła 18 grudnia 2013 r. wniosek o dofinansowanie realizacji projektu pt.: "Wdrożenie nowych technologii w firmie S.". Projekt został złożony w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka, 4. Oś priorytetowa: Inwestycje w innowacyjne przedsięwzięcia, Działanie 4.4: Nowe inwestycje o wysokim potencjale innowacyjnym.

Skarżąca we wniosku wskazała, że w wyniku realizacji projektu rozpocznie produkcję nowoczesnego wynalazku, jakim jest system do beznarzędziowego montażu listew podłogowych, wprowadzając jednocześnie ten produkt na rynek. System ten został już opatentowany przez właściciela firmy w Stanach Zjednoczonych i czeka na uzyskanie patentu europejskiego.

W wyniku oceny merytorycznej obligatoryjnej przedmiotowy projekt nie uzyskał pozytywnej oceny, gdyż nie spełnia kryterium nr 6 – Projekt wykazuje opłacalność finansową, w tym opłacalność wprowadzenia na rynek nowego lub zasadniczo ulepszonego produktu. Skarżąca została o powyższym poinformowana przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości (PARP) rozstrzygnięciem z [...] maja 2014 r.

W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia wskazano, że wnioskodawca obliczając wartość NPV, w roku 2014 i 2015 (tj. latach realizacji inwestycji), w przychodach danego roku (Pt) umieścił kwoty, które wskazują, że najprawdopodobniej zaliczył do przychodów kwotę dotacji co jest błędne. Uwzględnienie wnioskowanej wartości dofinansowania w obliczeniach NPV oznacza uwzględnienie w obliczeniach wartości wszystkich nakładów inwestycyjnych zarówno poniesionych ze środków własnych, kapitałów obcych jak i środków mających pochodzić z dofinansowania. Zdaniem PARP przy obliczeniach NPV w przychodach danego roku (Pt) powinny się znaleźć wyłącznie przychody generowane przez inwestycję, która podlega ocenie, ale nie dotację, która powinna być uwzględniona w obliczeniach wyłącznie w nakładach inwestycyjnych.

W opinii PARP, przyjmując do obliczeń NPV, w okresie zarówno trzech, jak i pięciu lat po zakończeniu inwestycji, wartości, przyjęte przez wnioskodawcę, z pominięciem dotacji w przychodach danego roku (Pt) zarówno w 2014 jak i w 2015 r., otrzymana wartość NPV będzie mniejsza od zera, co w ocenie PARP wskazuje, że nie spełnione zostało powyższe kryterium.

Skarżąca 21 maja 2014 r. złożyła protest, w którym zakwestionowała ocenę kryterium nr 6. Jednocześnie zwróciła się z wnioskiem o udostępnienie wyników oceny merytorycznej każdego z ekspertów oceniających projekt.

W uzasadnieniu protestu skarżąca zarzuciła, że argumentacja PARP jest błędna, ponieważ niezależnie od tego, w którym miejscu uwzględnimy dotację (pomniejszenie kosztów inwestycyjnych lub uwzględnienie po stronie przychodów) wyliczenie takie, będzie tożsame z wyliczeniem zastosowanym we Wniosku, a dodatkowo wartość NPV pozostanie niezmieniona. Skarżąca podkreśliła, że jej wyliczenie jest prawidłowe i zgodne z wytycznymi zawartymi w dokumentacji konkursowej Działania 4.4, a analiza została przeprowadzona zgodnie z zasadami oceny inwestycji za pomocą metod przepływów zdyskontowanych

Po otrzymaniu odpowiedzi na złożone zapytanie, skarżąca 12 czerwca 2014 r. wniosła do PARP pismo stanowiące uzupełnienie protestu. Z otrzymanych kart oceny, wynikało bowiem, iż jeden z ekspertów oceniających Wniosek, nie miał zastrzeżeń do sposobu wyliczenia NPV.

Minister Gospodarki (Instytucja Pośrednicząca - IP) – w odpowiedzi na protest – rozstrzygnięciem z [...] czerwca 2014 r. poinformował skarżącą, że protest został uznany za niezasadny.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia IP wskazała, że we Wniosku przepływy pieniężne należało zweryfikować i przyjąć dla poszczególnych okresów na podstawie rachunku zysków i strat wg załączonego opisu sytuacji finansowej wnioskodawcy oraz jej prognozy. NPV liczone jest z uwzględnieniem wnioskowanej wartości dotacji dofinansowania. Wnioskodawca w proteście zauważył, że jednym z powodów uznania kryterium za niespełnione było przyjęcie dotacji jako źródła przychodów. Zgodnie z Przewodnikiem po kryteriach wyboru finansowanych operacji w ramach PO IG, NPV liczone jest z uwzględnieniem wnioskowanej wartości dofinansowania (tj. dyskontowaniu poddać należy wartość wszystkich nakładów inwestycyjnych zarówno poniesionych ze środków własnych, kapitałów obcych jak i środków mających pochodzić z dofinansowania). Zdaniem IP wątpliwości budzi poziom założonych kosztów związanych z planowaną inwestycją. Wnioskodawca pomija ważne z punktu widzenia wyników oceny obowiązki spoczywające na wnioskodawcy tj. obowiązki wynikające z Przewodnika cyt. "Oceny dokonuje się na podstawie informacji zawartych we wniosku o dofinansowanie, w szczególności w V części - Finansowa realizacja projektu oraz na podstawie wiedzy eksperta oceniającego. Dlatego we wniosku o dofinansowanie przedsiębiorca musi podać wiarygodne dane umożliwiające dokonania oceny".

IP stwierdziła, że zgodnie z cytowanym Przewodnikiem przyczyną uznania kryterium za niespełnione może być "uniemożliwiająca dokonanie rzetelnej oceny i stwierdzona przez oceniających niezgodność sposobu wypełnienia punktów we wniosku o dofinansowanie branych pod uwagę przy ocenie tego kryterium z zapisami właściwej instrukcji wypełniania wniosku o dofinansowanie" a takie niezgodności znalazły się we wniosku przedłożonym do oceny. Wnioskodawca w projekcji sprawozdań finansowych nie zastosował się do wymagań określonych w Instrukcji wypełniania wniosku o dofinansowanie i Regulaminie dotyczących ich sporządzania dla celów dokumentacji aplikacyjnej. Wnioskodawca niezgodnie z wymogami przedstawił dane stanowiące podstawę do oszacowania NPV projektu. Nie uwzględnił w odpowiedniej pozycji rachunku dotacji do projektu. W przychodach danego roku (Pt) uwzględnił dotację jako przychody operacyjne projektu danego roku, a nie dokonał odpowiedniej korekty nakładów inwestycyjnych. Ponadto wnioskodawca we wniosku (2 rok) podał błędną kwotę nakładów inwestycyjnych w wysokości [...] zł (co oczywiście powodowałoby, że wartość NPV byłaby ujemna), zamiast kwoty [...] zł. Stąd trudno rzetelnie ocenić prawidłowość sporządzenia rachunku. W proteście wnioskodawca nie odniósł się do tego błędu we wniosku koncentrując się na zgłaszanych uwagach do oceny.

Konkludując IP uznała – biorąc pod uwagę wyjaśnienia i argumentację zawarte w proteście – zastrzeżenia skarżącej w odniesieniu do kryterium nr 6 za częściowo zasadne tj. w części dotyczącej istoty rachunku NPV – wynik rachunku będzie niezmienny, jeśli poprawnie ujmie się strumienie dodatnie i ujemne związane z realizacją projektu niezależnie od tego, w której pozycji zostaną zaewidencjonowane: nakłady, koszty, przychody. Jednocześnie IP stwierdziła, że skarżąca nie zastosowała się do wymogów obowiązujących przy sporządzaniu rachunku efektywności projektu. Przeprowadzony przez skarżącą rachunek NPV zawiera uchybienia względem wymagań dokumentacji aplikacyjnej, co przede wszystkim uniemożliwia rzetelną ocenę projektu. Wnioskodawca niewątpliwe w sposób błędny dokonał wyliczenia wartości zaktualizowanej netto NPV dla projektu.

Ponadto pismem z [...] lipca 2014 r. IP udzieliła odpowiedzi skarżącej na jej pismo z 12 czerwca 2014 r. (uzupełnienie protestu).

Na rozstrzygnięcie IP skarżąca 14 lipca 2014 r. złożyła skargę do tutejszego Sądu i wniosła o stwierdzenie, że ocena projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez instytucję zarządzającą lub pośredniczącą oraz zasądzenie kosztów postępowania sądowego.

Rozstrzygnięciom dotyczącym oceny projektu zarzuciła naruszenie art. 26 ust. 1 pkt 4, ust. 2, art. 31 ust.1 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2009 r. Nr 84, poz. 712 ze zm.; dalej: u.z.p.p.r.) oraz § 9 pkt 10 ppkt 3 procedury odwoławczej w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka stanowiącej załącznik 4.4. do szczegółowego opisu priorytetów Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka, 2007-2013 (dalej: Procedura odwoławcza), poprzez:

1. nieprawidłową, niezgodną z zasadami oceny Kryterium opłacalności określonymi w Przewodniku po kryteriach wyboru finansowanych operacji w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka, 2007-2013 (dalej: Przewodnik), ocenę Wniosku, w wyniku której to oceny uznano, że informacje zawarte we Wniosku nie potwierdzają faktu spełnienia przez Projekt Kryterium opłacalności;

2. naruszenie zasady rzetelnej oceny projektów w procesie wyborów projektów do dofinansowania oraz prawa do dwuinstancyjnego postępowania poprzez wskazanie dopiero na etapie postępowania odwoławczego – w informacji o negatywnym rozpatrzeniu protestu, nowych, rzekomych uchybień Wniosku, jak również naruszenie postanowień Procedury odwoławczej zobowiązującej organ drugiej instancji do dokonania powtórnej oceny Projektu jedynie "w zakresie objętym protestem", co uniemożliwiło spółce odniesienie się do podniesionych dopiero na etapie odwoławczym twierdzeń, a w konsekwencji pozbawiło spółkę prawa do wniesienia środka odwoławczego w tym zakresie zagwarantowanego przepisami u.z.p.p.r.;

3. naruszenie zasady rzetelnej oceny projektów w procesie wyborów projektów do dofinansowania poprzez lakoniczne i niepełne uzasadnienie Informacji o negatywnym rozpatrzeniu protestu w zakresie rzekomych naruszeń wymogów obowiązujących przy sporządzaniu rachunku efektywności, uniemożliwiające spółce zapoznanie się z argumentacją organu ją wydającego, a w konsekwencji pozbawiające spółkę możliwości pełnego ustosunkowania się do stanowiska Ministra Gospodarki w tym zakresie;

4. naruszenie zasady równego dostępu do pomocy wszystkich kategorii beneficjentów w ramach programu poprzez nieskorzystanie z możliwości wezwania spółki do złożenia wyjaśnień – jeżeli w opinii organu oceniającego takie wyjaśnienia były niezbędne – dotyczących danych zawartych we Wniosku, w sytuacji gdy powszechną praktyką organów oceniających jest zwracanie się do aplikujących z wnioskiem o złożenie dodatkowych wyjaśnień w zakresie kwestii niejasnych dla organu.

Ponadto z ostrożności procesowej, skarżąca zarzuciła także naruszenie art. 26 ust. 2 oraz art. 31 ust.1 u.z.p.p.r. poprzez:

5. brak zapewnienia przejrzystości reguł stosowanych przy ocenie projektów poprzez niewskazanie w dokumentach regulujących postępowanie konkursowe (tj. w szczególności w Instrukcji wypełniania wniosku o dofinansowanie realizacji projektu w ramach PO IG, Działanie 4.4 (Instrukcja wypełnienia wniosku) oraz w Przewodniku), w jaki sposób przy wyliczeniu wskaźnika wartości zaktualizowanej netto dla inwestycji (NPV) należy uwzględnić kwotę dotacji;

6. naruszenie zasady równego dostępu do pomocy wszystkich kategorii beneficjentów w ramach programu poprzez dokonanie odmiennej oceny tego samego sposobu wyliczenia wskaźnika NPV u różnych beneficjentów.

W uzasadnieniu skargi skarżąca podkreśliła, że w pierwszej instancji PARP, zakwestionował jedynie okoliczność uwzględnienia przy wyliczeniu NPV kwoty dotacji w kategorii przychodów z inwestycji w 2014 oraz 2015 r. (tj. latach realizacji inwestycji). Natomiast organ drugiej instancji - Minister Gospodarki, uznał, iż sposób wyliczenia wskaźnika NPV przez spółkę był poprawny, jednakże podważył prawidłowość sporządzenia rachunku efektywności Projektu, w szczególności wskazał, że kwota nakładów inwestycyjnych wskazana we Wniosku była nieprawidłowa.

Skarżąca zauważyła, że PARP, nie miał żadnych wątpliwości co do wysokości wartości wskazanych we Wniosku. Takich zastrzeżeń nie mieli również eksperci oceniający Projekt podczas Panelu Ekspertów, co wynika z uzyskanych przez spółkę kart ocen. Żaden z nich w ocenie Kryterium opłacalności nie wskazał, iż dane finansowe umieszczone we Wniosku są nierzetelne bądź budzące jakiekolwiek wątpliwości. Zastrzeżenia oceniających ekspertów dotyczyły jedynie możliwości ujęcia dotacji w kategorii przychodów z inwestycji. Zatem jedyne zastrzeżenia, zarówno ekspertów oceniających Wniosek, jak i PARP, co do spełnienia przez Projekt Kryterium opłacalności odnosiły się do sposobu ujęcia dotacji jako przychodu przy obliczaniu wartości NPV.

Skarżąca wskazała, że z uwagi na to, iż Minister Gospodarki uznał, iż jedyne kwestionowane przez PARP sposób wyliczenia NPV zastosowany przez skarżącą, należy uznać za poprawny, brak jest podstaw do uznania, iż w przypadku Projektu Kryterium opłacalności nie zostało spełnione. Zatem, w ocenie skarżącej, zastrzeżenia zgłoszone przez Ministra Gospodarki są całkowicie niezasadne, sprzeczne zarówno ze stanowiskiem PARP, jak również z przyjętą i stosowaną praktyką organów oceniających, które w przypadku innych wniosków o dofinansowanie akceptowały zastosowane przez skarżącą ujęcie dotacji jako przychodu z inwestycji.

Skarżąca podkreśliła, że jedyną kwestionowaną przez PARP na etapie oceny merytorycznej okolicznością było uwzględnienie przez spółkę, przy obliczaniu NPV, wartości dotacji w kategorii przychodów z inwestycji. W rozstrzygnięciu IP w żaden sposób nie wskazano, iż jakiekolwiek wartości we Wniosku są nieprawidłowe. Z tego też względu, spółka w Proteście nie odnosiła się do kwestii umieszczonych we Wniosku danych finansowych, uznając, iż dane te zostały przyjęte przez PARP jako wiarygodne oraz umożliwiające przeprowadzenie rzetelnej oceny Wniosku. Tymczasem, IP zarzuciła, iż Wniosek zawiera nieprawidłową kwotę nakładów inwestycyjnych w wysokości [...] zł, zamiast kwoty [...] zł. W ocenie spółki, kwestia ta została uznana przez PARP za oczywistą omyłkę pisarską, bowiem PARP w żaden sposób nie odnosił się do niej. Skarżąca podkreśliła, iż również IP nie miała trudności z odczytaniem prawidłowej wartości nakładów inwestycyjnych, gdyż w zaskarżonym rozstrzygnięciu wprost ją wskazała: "zamiast kwoty [...] zł", co świadczy o tym, iż pomimo oczywistej omyłki pisarskiej w tym zakresie, zarówno organ oceniający, jak i eksperci oceniający Wniosek, potrafili odczytać prawidłową wartość nakładów inwestycyjnych w danym roku.

Skarżąca wyjaśniła, że omyłka powstała w trakcie ręcznego przepisywania danych do Wniosku (generator wniosków nie pozwalał za automatyczny eksport danych z arkusza kalkulacyjnego). Omyłka została spowodowana tym, iż osoba przepisująca dane wpisała o jedno "0" za dużo - zamiast kwoty "[...]" wpisała kwotę "[...]". Jednocześnie, we wszystkich pozostałych dokumentach wskazana była prawidłowa wartość nakładów inwestycyjnych w roku 2015. Co więcej, z pozostałych dokumentów złożonych przez spółkę jednoznacznie wynika, iż łączna wartość nakładów inwestycyjnych za wszystkie lata wynosi [...] zł, zatem oczywistym jest, iż wartość ta jedynie za 2014 rok nie mogłaby wynieść [...] zł. Zatem, popełnienie tego oczywistego niedopatrzenia, nie miało żadnego wpływu na wyliczenie wskaźnika NPV. Tym samym całe wyliczenie NPV zostało przeprowadzone zgodnie ze wzorem i dało wynik rzeczywistego NPV.

Odnosząc się do stwierdzenia IP, że brak jest możliwości dokonania rzetelnej oceny prawidłowości sporządzenia rachunku, gdyż spółka nie zastosowała się do wymogów obowiązujących przy sporządzaniu rachunku efektywności Projektu, skarżąca zarzuciła, że wskazywanie nowych, rzekomych uchybień Wniosku, dopiero na etapie postępowania odwoławczego, w rzeczywistości pozbawia spółkę możliwości odniesienia się do nich, a tym samym pozbawia ją prawa do wniesienia środka odwoławczego, zagwarantowanego przepisami u.z.p.p.r. i jako takie stanowi rażące naruszenie u.z.p.p.r.

Skarżąca zarzuciła także, że rozstrzygnięcie IP nie wskazuje jakie dokładnie obowiązujące wymogi nie zostały przez spółkę zachowane, co nie pozwala jej zrozumieć jakie dokładnie obowiązki, zdaniem IP, zostały przez nią naruszone. Uniemożliwia to spółce pełne zapoznanie się ze stanowiskiem i argumentami IP, a w konsekwencji polemikę z nimi.

W odpowiedzi na skargę pełnomocnik IP wniósł o oddalenie skargi, podtrzymując stanowiska i argumenty zawarte w zaskarżonym rozstrzygnięciu. Ponadto pełnomocnik IP podniosła, że w chwili obecnej z uwagi na upływ terminów oraz brak środków (alokacja została wyczerpana) w Działaniu 4.4 POIG, dokonywanie oceny projektów i zawieranie nowych umów o dofinansowanie projektów w tym działaniu jest już niemożliwe. Do pisma załączyła kserokopię arkusza kalkulacyjnego z 5 lipca 2014 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Sądowa kontrola dokonywana na podstawie art. 30 c i następnych u.z.p.p.r., sprowadza się do zbadania, czy ocena projektu dokonywana przez właściwą instytucję została przeprowadzona w sposób zgodny z prawem, czy też w sposób prawo naruszający. Przy czym kontrolując prawidłowość wydanej oceny wniosku o dofinansowanie, Sąd winien wziąć pod uwagę zasady dokonywania tej oceny, wynikające z obowiązujących przepisów prawa oraz z przyjętych na ich podstawie w ramach poszczególnych programów operacyjnych procedur wyłaniania projektów.

Istotą sporu w sprawie jest jedynie to, czy PARP, a następnie IP, dokonała prawidłowej oceny złożonego przez skarżącą projektu o nazwie "Wdrożenie nowych technologii w firmie S." w zakresie oceny kryterium merytorycznego obligatoryjnego nr 6 – "Projekt wykazuje opłacalność finansową, w tym opłacalność wprowadzenia na rynek nowego zasadniczo ulepszonego produktu".

Kontrolując legalność oceny projektu dokonanej przez Ministra Gospodarki, jak również legalność jego działań podejmowanych w toku procedury odwoławczej, które znalazły ostateczny wynik w rozstrzygnięciu z [...] czerwca 2014 r. stwierdzić należy, iż nie odpowiada ona prawu, wobec czego skargę należało uznać za zasadną.

Przystępując do wyjaśnienia powodów uwzględnienia skargi należy przypomnieć, że obowiązkiem instytucji właściwej do rozpatrzenia protestu złożonego przez skarżącą od oceny projektu, którą w rozpatrywanej sprawie jest Minister Gospodarki (IP) było:

- zapoznanie się z wynikami pierwotnej oceny projektu,

- zapoznanie się z treścią protestu wraz z jego i wnikliwego przeanalizowania zgłoszonych zarzutów,

- dokonanie ponownej analizy oceny projektu (w ramach kryteriów objętych protestem),

- szczegółowego pisemnego uzasadnienia podjętego rozstrzygnięcia, zawierającego odniesienie do każdego z zarzutów podnoszonych w obrębie poszczególnych kryteriów.

Powinności – w powyższym zakresie – wynikają z zapisów § 8 ust. 11 pkt od 1 do 4 oraz § 9 pkt 2 Załącznika 4.4 Procedura Odwoławcza w ramach PO IG (wersja z 22 października 2013 r.). Obowiązek uzasadnienia rozstrzygnięcia protestu wynika ponadto z art. 30 b ust. 9 pkt 1 u.z.p.p.r. Należy także zwrócić uwagę na przepis art. 31 ust. 1 u.z.p.p.r., z którego wynika, że ocena wniosków o dofinansowanie powinna być rzetelna i bezstronna. Dlatego też wyznacznikiem prawidłowości wydanej oceny, obok zachowania wymogów proceduralnych, jest jej rzetelność i bezstronność.

W ocenie Sądu, w rozpatrywanej sprawie Minister Gospodarki przy rozpatrywaniu protestu skarżącej naruszył wskazane wyżej regulacje, przy czym naruszenie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Powodem odmownego rozpatrzenia wniosku skarżącej o dofinansowanie było uznanie, że projekt nie spełnia kryterium nr 6 (Kryterium opłacalności).

Kwestią kluczową dla oceny przedmiotowej sprawy stanowi wyjaśnienie prawidłowego sposobu wyliczenia wskaźnika NPV (Net Present Value tj. Wartość bieżąca netto, służąca ocenie kryterium finansowemu opłacalności). Strona skarżąca twierdzi, iż przedstawiony przez nią sposób wyliczenia tego wskaźnika jest prawidłowy bowiem oparty został na brzmieniu obowiązujących przepisów regulujących objęty wnioskiem konkurs. Natomiast w ocenie organu wnioskodawca przedstawił błędny sposób wyliczenia przedmiotowej wartości, co w konsekwencji uniemożliwiło spełnienie Kryterium opłacalności. Różnica zdań w tym zakresie między stronami polega na tym, że wnioskodawca przy obliczaniu NPV dotację umieścił po stronie przychodów, a zdaniem organu dotacja powinna być uwzględniona w nakładzie inwestycyjnym.

Sąd stwierdza, że przedstawiony przez organ sposób wyliczenia wskaźnika NPV nie znajduje oparcia w zapisach w przyjętych w ramach POIG procedurach wyłaniania projektów. W dokumencie Przewodnik po kryteriach wyboru finansowanych operacji w ramach PO IG w opisie Kryterium opłacalności podany został wzór do obliczenia wartości wskaźnika zaktualizowanej netto dla inwestycji NPV. Wskazano także, że zweryfikowana przez eksperta wartość NPV powinna być większa od 0. Z opisu do kryterium wynika także, że NPV liczone jest z uwzględnieniem wnioskowanej wartości dofinansowania. Natomiast w żadnym miejscu nie jest wskazane, do jakiej wartości należy wliczyć kwotę dotacji. Z kolei w opisie do wzoru nie występuje wartość nakłady inwestycyjne i organ nie wskazuje, w którym miejscu należy wartość dotacji uwzględnić przy wyliczaniu NPV.

Niemniej jednak, w opinii Sądu, zasadnicze dla spełnienia Kryterium opłacalności ma to – co trafnie zauważyła skarżąca i z czym zgodziła się IP – że niezależnie od tego w którym miejscu uwzględnimy dotację (pomniejszenie kosztów inwestycyjnych lub uwzględnienie po stronie przychodów) wyliczenie takie, będzie tożsame z wyliczeniem zastosowanym we Wniosku, a dodatkowo wartość NPV pozostanie niezmieniona.

Przyjmując powyższe za prawidłowe, Sąd wskazuje, że bez pominięcia dotacji w przychodach danego roku (jak to uczyniła w pierwotnej ocenie PARP), obliczony wynik wskaźnika NPV będzie większe od zera, a to oznacza, że kryterium opłacalności zostanie spełnione (inwestycja jest opłacalna w prognozowanych okresach – 5 lat po zakończeniu inwestycji).

Sąd nie zgadza się z zarzutem skargi, dotyczącym błędnego zastosowania § 9 ust. 10 pkt 3 Procedury odwoławczej (w aktualnej wersji na dzień złożenia wniosku § 8 ust. 10 pkt 3), słusznie w odpowiedzi na skargę pełnomocnik organu powołała się pełny zapis tego przepisu. Zgodnie z nim – w trakcie rozpatrywania protestu Instytucja Pośrednicząca zobowiązana jest do dokonania ponownej oceny projektu w zakresie objętym protestem, jeżeli zarzuty podniesione przez wnioskodawcę w proteście są uzasadnione. Ponowna ocena odbywa się w ramach kryteriów objętych protestem. Trafnie także pełnomocnik organu powołała się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z II GSK 1032/14 z 11 czerwca 2014 r. – którego tezę skład orzekający podziela – a który dopuszcza możliwość formułowanie nowych argumentów przez organ podczas rozpatrywania protestu [(...) Okoliczność, że instytucja pośrednicząca równolegle z dotychczasowymi zarzutami adresowanymi wobec projektu, a podniesionymi przez instytucję wdrażającą, powołała się również dodatkowo na nowe zarzuty, a w istocie rzeczy na dodatkowe (kolejne) argumenty, w żadnym razie nie może świadczyć o naruszeniu postanowień § 9 Procedury odwoławczej w związku z art. 30b i art. 26 ust. 2 ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, skoro zarzuty te, gdy chodzi o ich przedmiot, nie wykraczały poza ramy Kryteriów (...)].

Zdaniem Sądu powyższe nie oznacza jednak, że te nowe argumenty mogą być w sposób niewystarczający uzasadnione, bądź też dotyczyć spraw nieistotnych dla merytorycznej oceny danego kryterium, a z takimi nowymi argumentami mieliśmy do czynienia w tej sprawie.

Po pierwsze, Sąd w pełni podziela argumentację skargi dotyczącą przyczyn podania we wniosku (2 rok) błędnej kwoty nakładów inwestycyjnych w wysokości [...] zł, zamiast kwoty [...] zł. Sąd stwierdza, że była to oczywista omyłka pisarska, o czym świadczy kilka argumentów. Przede wszystkim to, że nie była kwestionowana przez PARP na etapie oceny merytorycznej, również IP nie miała trudności z odczytaniem prawidłowej wartości nakładów inwestycyjnych, gdyż w zaskarżonym rozstrzygnięciu wprost ją wskazała: zamiast kwoty [...] zł, co świadczy o tym, iż pomimo oczywistej omyłki pisarskiej w tym zakresie, zarówno organ oceniający, jak i oceniający Wniosek, potrafili odczytać prawidłową wartość nakładów inwestycyjnych w danym roku. Ponadto przekonujące są wyjaśnienia skarżącej, że omyłka powstała w trakcie ręcznego przepisywania danych do Wniosku i została spowodowana tym, iż osoba przepisująca dane wpisała o jedno "0" za dużo. Przy czym we wszystkich pozostałych dokumentach wskazana była prawidłowa wartość nakładów inwestycyjnych w roku 2015. Co więcej, z pozostałych dokumentów złożonych przez spółkę jednoznacznie wynika, iż łączna wartość nakładów inwestycyjnych za wszystkie lata wynosi [...] zł, zatem oczywistym jest, iż wartość ta jedynie za 2014 r. nie mogłaby wynieść [...] zł. Zatem, popełnienie tego oczywistego niedopatrzenia, nie miało żadnego wpływu na wyliczenie wskaźnika NPV i tym samym na spełnienie Kryterium opłacalności.

Drugi z nowych argumentów IP powodującym negatywną ocenę Kryterium opłacalności dotyczył "Wątpliwości natomiast budzi poziom założonych kosztów związanych z planowaną inwestycją". Przy czym Sąd wskazuje, że w żaden sposób IP nie wyjaśnia skąd te wątpliwości. Zdaniem Sądu same przytoczenie zapisów dokumentacji konkursu, bez konkretnego wskazania zawyżonych (zdaniem IP) kosztów jest argumentem gołosłownym, a tym samym nie daje skarżącej możliwości ustosunkowania się do tak podniesionego twierdzenia, a następnie Sądowi do kontroli takiego rozumowania organu.

Powyższe powoduje, że Sąd za w pełni uzasadniony uznał zarzuty skargi dotyczące naruszenia zasady rzetelnej oceny projektu poprzez brak należytego uzasadnienia stanowiska zawartego w informacji o negatywnym rozpatrzeniu protestu tj. art. 31 ust. 1 oraz 30b ust. 9 u.z.p.p.r.

W związku z powyższym Sąd stwierdził, że ocena projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo i przekazał sprawę do ponownej oceny przez IP.

Sąd na końcu zauważa, że pełnomocnik organu w odpowiedzi na skargę poinformowała o braku możliwości podpisania umowy ze skarżącą. Ma to wynikać z dwóch przyczyn, tj. udzielenia wsparcia na podstawie zmienionego rozporządzenia 800/2008 możliwe było do 30 czerwca 2014 r. i w związku z tym zgodnie z § 50 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia 2 kwietnia 2012 r. w sprawie udzielania przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości pomocy finansowej w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka, 2007 – 2013 (Dz. U. poz. 438 ze zm.) pomoc finansowa mogła być udzielana do 30 czerwca 2014 r. oraz że zgodnie ze stanem wykorzystania alokacji w III-VI osi PO IG, w działaniu 4.4. PO IG brak jest środków finansowych, alokacja w tym działaniu wynosi 119,47% o czym ma świadczyć załączona kserokopia arkuszu kalkulacyjnego.

Odnosząc się do powyższego Sąd wskazuje, że zgodnie z art. 31i pkt 2 u.z.p.p.r. – w przypadku gdy na jakimkolwiek etapie postępowania w zakresie procedury odwoławczej, alokacja na realizację działania lub priorytetu, o której mowa w art. 30a ust. 1 pkt 2, zostanie wyczerpana: sąd, uwzględniając skargę stwierdza tylko, że ocena projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo i nie przekazuje sprawy do ponownego rozpatrzenia.

Z cytowanego przepisu wynika, że jedną sytuacją przewidzianą przez ustawodawcą w której Sąd – w przypadku uwzględnienia skargi – nie przekazuje sprawy do ponownego rozpatrzenia jest wyczerpanie alokacji. Brak jest w tym przepisie przesłanek dotyczących daty końcowej możliwości zawierania umów o dofinansowanie, z tego też powodu Sąd nie uwzględnił wniosku pełnomocnika organu.

Odnosząc się do drugiego argumentów pełnomocnika organu dotyczącego wyczerpania alokacji, Sąd wskazuje, że wykazanie faktu wyczerpania alokacji na realizację działania lub priorytetu przed sądem administracyjnym następuje wyłącznie na podstawie dokumentów. Stanowi o tym art. 30e u.z.p.p.r. w zw. z art. 106 § 3 p.p.s.a. Załączony do odpowiedzi na skargę arkusz kalkulacyjny – wydruk komputerowy dotyczący stanu wykorzystania alokacji w III-VI osi POIG, nie ma charakteru dokumentu w rozumieniu art. 244 § 1 k.p.c., a tylko taki dokument pozwalałby Sądowi na zastosowanie w sprawie art. 30i pkt 2 u.z.p.p.r.

W związku z powyższym Sąd nie mógł stwierdzić, czy alokacja na realizację działania została wyczerpana. Okoliczność wyczerpania alokacji, poświadczoną stosowanym dokumentem, IP powinna zbadać przy ocenie protestu.

W tym stanie rzeczy, Sąd na podstawie art. 31c ust. 3 pkt 1 u.z.p.p.r. uwzględnił skargę i orzekł, jak w punkcie I sentencji wyroku. O kosztach postępowania Sąd orzekł, na podstawie art. 200 i art. 205 § 2 p.p.s.a., jak w punkcie II sentencji wyroku