Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Arkadiusz Windak, Sędzia NSA Mirosława Włodarczak-Siuda, Protokolant Małgorzata Płocharska-Małys, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 5 stycznia 2012 r. przy udziale Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej w Szczecinie Barbary Rzuchowskiej sprawy ze skargi Rzecznika Praw Obywatelskich w Warszawie na uchwałę Rady Miasta Szczecin z dnia 19 listopada 2007 r. nr XV/411/07 w przedmiocie ustalenia strefy płatnego parkowania, opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych Miasta Szczecin oraz sposobu ich pobierania oddala skargę.

Pismem z dnia [...] r. Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie skargę na uchwałę Rady Miasta Szczecin nr XV/411/07 z dnia 19 listopada 2011 r. w sprawie ustalenia strefy płatnego parkowania, opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych Miasta Szczecin oraz sposobu ich pobierania. Zarzucając powyższej uchwale rażące naruszenie art. 94 Konstytucji RP w związku z art. 13 b ust. 4 i 7 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 ze zm.) w części dotyczącej § 4 ust. 2 zdanie pierwsze, § 4 ust. 3 i § 6 ust. 3 wniósł o stwierdzenie jej nieważności w tej części.

Rzecznik podniósł, iż zgodnie z § 4 ust. 1 ww. uchwały, opłaty za parkowanie

w strefie uiszcza się w formie biletu, abonamentu lub opłaty zryczałtowanej. Z wyjątkiem opłaty za bilety, opłaty te uiszcza się w biurze strefy. W biurze strefy dokonuje się również kupna oraz doładowania karty strefowej, która jest bezstykową kartą płatniczą umożliwiającą ponoszenie opłat za parkowanie przy użyciu urządzenia kasującego.

Bilety, abonament oraz dowód uiszczenia opłaty zryczałtowanej umieszcza się za przednią szybą pojazdu samochodowego w sposób widoczny (§ 6 ust. 3 ww. uchwały).

Stosownie do art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy o drogach publicznych, korzystający

z dróg publicznych obowiązani są do ponoszenia opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania. Opłaty te, pobiera zarząd drogi, a w przypadku jego braku - zarządca drogi (art. 13b ust. 7 ustawy o drogach publicznych). Nadto zgodnie z art. 13h ustawy, w przypadku zawarcia umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym, opłaty za parkowanie może pobierać partner prywatny.

Zatem jeśli organ stanowiący gminy utworzył jednostkę organizacyjną będącą zarządem drogi, to jedynie ta jednostka jest uprawniona do pobierania opłat za parkowanie oraz opłat dodatkowych z tytułu nieuiszczenia opłat z tego tytułu. Jeżeli zarząd drogi nie został utworzony, wtedy kompetencje w zakresie pobierania powyższych opłat przysługują zarządcy drogi, który stosownie do art. 22 ust. 1a ustawy, może do wykonywania przedmiotowego zadania upoważnić pracowników urzędu miasta lub gminy. Uchwałą z dnia 22 października 2001 r. Rada Miasta Szczecin utworzyła zakład budżetowy Zarząd Dróg i Transportu Miejskiego.

W ocenie Rzecznika skoro Rada Miasta utworzyła jednostkę organizacyjną będącą zarządem drogi, to zgodnie z ustawą tylko ona jest uprawniona i obowiązana do pobierania opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na terenie [...] strefy parkowania

Żaden przepis ustawy o drogach publicznych, ani innej ustawy nie zawiera upoważnienia do przekazania kompetencji zarządu drogi odnośnie pobierania opłat za parkowanie innemu organowi bądź jednostce organizacyjnej.

Z postanowień § 4 ust. 2 i 3 zaskarżonej uchwały wynika, że podmiotem pobierającym opłaty za parkowanie, z wyjątkiem opłat za bilet, jest biuro strefy płatnego parkowania. Z pisma zastępcy Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] r. wynika, że Biuro Strefy Płatnego Parkowania w [...] wchodzi w skład jednostki budżetowej Miasta [...] pod nazwą "Miejska Jednostka Obsługi Gospodarczej" w [...]. Powyższe oznacza, że na mocy powołanych przepisów uchwały Rada Miasta powierzyła kompetencje w zakresie pobierania opłat za parkowanie jednostce organizacyjnej nie będącej zarządem drogi. Powierzenie to nie miało umocowania w przepisach prawa i jest sprzeczne z dyspozycją art. 13b ust. 7 ustawy o drogach publicznych. Opisane przepisy uchwały w rażący sposób naruszają art. 94 Konstytucji RP, ponieważ wydane zostały bez podstawy prawnej i regulują materię ustawową.

W ocenie Rzecznika niekonstytucyjne są również postanowienia § 6 ust. 3 zaskarżonej uchwały wprowadzające obowiązek umieszczenia biletu, abonamentu oraz dowodu uiszczenia opłaty zryczałtowanej za przednią szybą pojazdu samochodowego w sposób widoczny. Czynność polegająca na umieszczeniu za przednią szybą pojazdu dokumentu potwierdzającego uiszczenie opłaty za parkowanie, zdaniem Rzecznika nie mieści się w pojęciu "sposób pobierania opłaty". Na poparcie swego stanowiska Rzecznik przytoczył wyrok z dnia 22 kwietnia 2009 r., sygn. akt II SA/Go 88/09 oraz z dnia 3 marca 2010 r., sygn. akt II SA/Go 41/10 Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp., który stwierdził, że zwrot "sposób pobierania opłaty" w odniesieniu do opłat za parkowanie oznacza określony tryb postępowania pozwalający na osiągnięcie celu, jakim jest uiszczenie przez parkującego należnej opłaty za postój w strefie. Zdaniem Sądu niewątpliwie chodzi tu o uregulowanie takich czynności, jak techniczna i organizacyjna metoda uiszczenia opłaty czy sposób potwierdzenia faktu jej uiszczenia, tj. wydanie parkującemu stosownego potwierdzenia w tym zakresie. Pojęcie "sposób pobierania opłaty" nie obejmuje więc swym znaczeniem czynności umieszczenia za przednią szybą pojazdu dowodu uiszczenia opłaty za parkowanie. Pobranie opłaty za parkowanie to zainkasowanie przez zarząd drogi należnej kwoty od kierowcy, które jest autonomicznym działaniem, w żaden sposób niezależnym od wykonania powyższej czynności. Dla osiągnięcia skutku w postaci pobrania przez zarząd drogi opłaty za parkowanie nie jest wymagane wylegitymowanie się przez kierowcę – w ściśle określony sposób – dowodem wniesienia tej opłaty.

Mając na uwadze powyższe Rzecznik uznał, że regulacje zawarte w § 6 ust. 3 uchwały wydane zostały z przekroczeniem upoważnienia ustawowego wynikającego

z art. 13b ust. 4 pkt 3 ustawy o drogach publicznych, który upoważnia rady gmin (miast) jedynie do ustalenia trybu postępowania kierowców, którego celem jest przekazanie na rzecz zarządu drogi należnej opłaty za parkowanie. Na potwierdzenie wyrażonego stanowiska organ przywołał wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 20 kwietnia 2011 r., sygn. akt III SA/Wr 103/11, w którego uzasadnieniu Sąd stwierdził, że w zakresie upoważnienia ustawowego do określenia "sposobu pobierania opłaty" za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania nie mieści się nałożenie przez radę miejską na parkujących obowiązku wyłożenia abonamentu, identyfikatora lub wydruku z parkomatu za przednią szybą pojazdu. Tego typu zachowania w ocenie Sądu mogą stanowić co najwyżej dowód zapłaty. Nie można natomiast utożsamiać "sposobu pobierania opłaty" z dowodami służącymi do wykazania, że została ona uiszczona.

W odpowiedzi na skargę Prezydent Miasta [...], nie zgadzając się z nią, wniósł o jej oddalenie w całości.

Odnosząc się do zarzutów skargi, Prezydent podniósł, iż ww. przepisy uchwały stanowią jedynie doprecyzowanie obowiązku ciążącego na korzystających z dróg publicznych wynikającego z art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy o drogach publicznych i nie wykraczają poza zakres upoważnienia ustawowego, ponieważ mieszczą się w zakresie pojęcia "sposób pobierania opłaty", wskazanym w art. 13b ust. 4 pkt 3 ww. ustawy i określają jedynie nazwę własną jednego z miejsc jej faktycznego uiszczenia ustaloną przez Radę Miasta Szczecin.

Wbrew zarzutom Rzecznika z zapisów zaskarżonej uchwały nie wynika,

aby organem pobierającym opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania był inny organ niż zarząd drogi. Sporne zapisy uchwały dotyczą tylko wskazania jednego ze sposobów poboru opłaty jakim jest dokonanie tej zapłaty w "Biurze strefy", przy czym nie definiują tego pojęcia. Nie zawierają upoważnienia dla "Biura strefy" do pobierania opłat za korzystanie z dróg, gdyż "Biuro strefy" nie jest jednostką organizacyjną gminy ani jej organem. Nie posiada też zdolności prawnej ani zdolności do czynności prawnej.

W części dotyczącej naruszenia § 4 ust. 2 zdanie pierwsze oraz § 4 ust. 3,

w ocenie organu zarzuty te dotyczą nie tyle treści podjętej uchwały lecz co najwyżej sposobu jej wykonywania.

Na terenie Gminy Miasta [...] poborem opłat za parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania zajmuje się samorządowy zakład budżetowy – Zarząd Dróg i Transportu Miejskiego utworzony na mocy uchwały Rady Miasta Szczecin z dnia 22 października 2001 r. W myśl § 2 ust. 1 pkt 1 lit. u ww. uchwały przedmiotem działania ZDiTM jest organizowanie systemu płatnego parkowania i pobierania opłat z tego tytułu, w tym zawieranie umów na administrowanie strefą płatnego parkowania oraz nadzór nad jej prawidłową realizacją. W wykonaniu tych postanowień ZDiTM zawarł w dniu [...] r. umowę porozumienie z jednostką budżetową Gminy Miasto [...], działającą pod nazwą Miejska Jednostka Obsługi Gospodarczej, którego przedmiotem było powierzenie MJOG czynności technicznych związanych z administrowaniem strefą płatnego parkowania. W szczególności MJOG "zlecone" zostało wykonywanie czynności w zakresie obsługi kasowej sprzedaży opłat abonamentowych, opłat ryczałtowych i kart strefowych, obsługa techniczna w zakresie usługi SMS Parking, prowadzenie kontroli prawidłowości wnoszenia opłat za postój pojazdów w SPP, prowadzenie ewidencji opłat jednorazowych wniesionych przez parkowanie w urządzeniach kasujących, za pomocą usługi SMS Parking, opłat abonamentowych, zryczałtowanych oraz kart strefowych, czynności związanych z obsługą techniczną i konserwacyjną parkomatów oraz utrzymywania czystości i oznakowania tablic informacyjnych SPP. § 4 zawartego porozumienia wprost stanowi, że wpływy ze sprzedaży biletów, abonamentów, opłat zryczałtowanych, kart strefowych z tytułu wnoszenia opłat za pomocą usługi SMS Parking oraz z tytułu opłat dodatkowych stanowią dochód Gminy Miasto [...] i podlegają przekazaniu na jej rachunek bankowy. Powyższe postanowienie jest zgodne z art. 40 a ust. 1 ustawy o drogach publicznych, zgodnie z którym opłaty określone w art. 13 ust. 1 oraz art. 13f ust. 1 są przekazywane do budżetów jednostek samorządu terytorialnego czyli dokładnie tak jak w Gminie Miasto [...]. Przy czym podkreślenia wymaga, że na mocy porozumienia z dnia [...] r. MJOG nie został powierzony "pobór" opłat za parkowanie w SPP lecz jedynie czynności techniczne związane z administrowaniem strefą płatnego parkowania. Przy realizacji tego porozumienia MJOG nie działa w imieniu własnym i na własną rzecz, lecz wyłącznie w imieniu i na rzecz ZDiTM. Jest więc swoistym "przedstawicielem prawnym" ZDiTM przy wykonywaniu czynności objętych porozumieniem. Należy bowiem mieć na uwadze, że zarówno ZDiTM jak i MJOG są komunalnymi jednostkami organizacyjnymi nie posiadającymi osobowości prawnej, które zostały powołane do życia w celu realizacji zadań publicznych Gminy. Zgodnie zaś z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.) w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi. Przy czym ustawa o samorządzie gminnym nie preferuje żadnej z tych form, pozostawiając gminie możliwość wyboru formy.

Działając w granicach samodzielności gminy, Gmina [...] powołała do życia dwie jednostki organizacyjne ZDiTM oraz MJOG. Pierwsza wykonuje przede wszystkim czynności charakterystyczne dla zarządu drogi w rozumieniu ustawy o drogach publicznych, druga natomiast czynności o charakterze technicznym, w tym m.in. związane z administrowaniem strefą płatnego parkowania. Istniejący między tymi jednostkami rozdział zadań jest zgodny z ustawa o drogach publicznych.

Odnosząc się do kwestionowanego § 6 ust. 3 zaskarżonej uchwały, zdaniem organu stanowi on jedynie doprecyzowanie obowiązku ciążącego na korzystających

z dróg publicznych zawartego w art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy o drogach publicznych i nie wykracza poza zakres upoważnienia ustawowego, ponieważ mieści się w zakresie pojęcia "sposób pobierania opłaty" wskazanym w art. 13b ust. 4 pkt 3 ww. ustawy. Dodatkowo Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z dnia 1 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Sz 291/11 wywiódł, iż z istoty m.in. opłaty za parkowanie pojazdów w strefie płatnego parkowania wynika, iż obowiązek ich ponoszenia związany jest z poruszaniem się tego pojazdu w strefie płatnego parkowania, a jego realizacja następuje przez wykupienie biletu opłaty jednorazowej, abonamentowej lub zryczałtowanej, zaś legitymacja wykonania tego obowiązku następuje poprzez umieszczenie tych biletów w określonym miejscu wnętrza pojazdu samochodowego, widocznym dla reprezentujących zarządcę drogi, inspektorów. Z powyższego wynika, iż obowiązek ten funkcjonalnie powiązany jest z poborem opłaty. Trudno przypuszczać, aby racjonalny ustawodawca nałożył obowiązek uiszczania opłaty za parkowanie bez możliwości kontrolowania realizacji tego obowiązku. Również w przytaczanych przez Rzecznika wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp., Sąd ten przyznał, że zwrot "sposób pobierania opłaty "oznacza określony tryb postępowania pozwalający na osiągnięcie celu jakim jest uiszczenie przez parkującego należnej opłaty za postój w strefie. Chodzi tu zatem o uregulowanie takich czynności jak techniczna i organizacyjna metoda uiszczenia opłaty czy sposób potwierdzenia dokonania tego faktu.

W świetle powyższego postanowienie § 6 ust. 3 uchwały, zdaniem organu mieści się w granicach wytyczonych przez art. 13b ust. 4 ustawy o drogach publicznych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie z w a ż y ł, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.) kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne, sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Z ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wynika,

że przedmiotowy zakres sądowej kontroli administracji publicznej obejmuje, m.in. orzekanie w sprawach skarg na akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego (art. 3 § 1 w związku z § 2 pkt 5 P.p.s.a.) oraz akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej (art. 3 § 1 pkt 6).

W świetle art. 147 § 1 P.p.s.a. Sąd, uwzględniając skargę na uchwałę lub akt, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 5 i 6, stwierdza nieważność tej uchwały lub aktu w całości lub w części albo stwierdza, że zostały wydane z naruszeniem prawa, jeżeli przepis szczególny wyłącza stwierdzenie ich nieważności.

W prowadzając sankcję nieważności jako następstwo naruszenia przepisu praw, ustawodawca nie określił rodzaju naruszenia prawa. Przyjmuje się jednak, że podstawę do stwierdzenia nieważności uchwały stanowią takie naruszenia prawa, które mieszczą się w kategorii rażących naruszeń, np. w razie podjęcia uchwały przez organ niewłaściwy, braku podstawy prawnej do podjęcia uchwały, naruszenia procedury jej uchwalania.

Według art. 94 Konstytucji RP organy samorządu terytorialnego ustanawiają akty prawa miejscowego obowiązujące na obszarze działania tych organów, na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawie. Z tą treścią normy koresponduje art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.). Z cytowanych zasad regulacji oraz konstytucyjnej zasady praworządności, zapisanej w art. 7 Konstytucji RP wynika wymóg regulowania przez akt prawa miejscowego na podstawie delegacji ustawowej i wyłącznie w granicach zawartego w ustawie upoważnienia, ponieważ w hierarchii źródeł prawa akty prawa miejscowego zajmują pozycję zależną – jako uwarunkowane normami zawartymi w aktach prawnych wyższego rzędu nie mogą regulować materii ustawowych ani nie mogą wykraczać poza unormowania ustawowe. Każdorazowo w akcie rangi ustawowej zawarte musi być upoważnienie dla lokalnego prawodawstwa, czyli tzw. delegacja. Upoważnienie to musi być przy tym wyraźne, a nie tylko pośrednio wynikające z przepisów ustawowych i winno wskazywać organ administracji publicznej właściwy do wydania danego aktu normatywnego.

Przedmiotem kontroli sądowej w niniejszej sprawie jest uchwała Nr XV/411/07 Rady Miejskiej dnia 19 listopada 2007 r. w sprawie ustalenia strefy płatnego parkowania, opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych Miasta Szczecin oraz sposobu ich pobierania. Uchwała ta podjęta została na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 1, art. 13 b i art. 13 f ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115, Nr 23, poz. 136) – zwanej alej Ustawą o drogach.

W myśl art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy o drogach, korzystający z dróg publicznych są obowiązani do ponoszenia opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania.

Zarzuty skargi Rzecznika Praw Obywatelskich sprowadzają się do zakwestionowania postanowień uchwały zawartych w § 4 ust. 2 zdanie pierwsze, w § 4 ust. 3 i § 6 ust. 3.

Oceniając legalność zaskarżonych postanowień uchwały, Sąd, w kontekście cytowanych upoważnień ustawowych do reglamentowania przez radę gminy (miasta)w sprawie stref płatnego parkowania, uznał, że skarga jest bezzasadna.

W przepisie § 4 ust. 2 zdanie pierwsze Rada postanowiła, że opłaty za parkowanie z wyjątkiem opłaty za bilety uiszcza się w biurze strefy. Natomiast z w myśl § 4 ust. 3 uchwały kupna oraz doładowania dokonuje się w biurze strefy.

Pod pojęciem "sposób pobierania opłaty" wskazanym w art. 13b ust. 4 pkt 3 ustawy o drogach należy rozumieć zasady, formy i ogół czynności technicznych pozwalających na dokonanie opłaty za parkowanie pojazdu samochodowego w strefie płatnego parkowania. W ocenie Sądu z treści kwestionowanych postanowień uchwały, nie wynika aby organem pobierającym opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania był inny organ niż zarząd drogi. Zapisy te należy zakwalifikować bowiem jako sposób pobierania opłaty poprzez wskazanie miejsca, gdzie takiej opłaty (z wyjątkiem biletu) można dokonać. Równocześnie uchwała w żadnym zakresie nie wskazuje, nie upoważnia "Biura strefy", które nie ma osobowości prawnej do pobierania opłat za korzystanie z dróg.

Mocą uchwały Nr XLV/941/01 Rady Miasta Szczecin z dnia 22 października 2001r. utworzony został zakład budżetowy Zarząd Dróg i Transportu Miejskiego.

W myśl ww .uchwały i § 7 pkt 19 statusu do zadań ZDiTM należy organizowanie systemu parkowania i pobierania opłat z tego tytułu, w tym zawieranie umów na administrowanie strefą płatnego parkowania oraz nadzór nad jej prawidłowym działaniem. W wykonaniu powyższego ZDiTM zawarł porozumienie z Miejską Jednostką Obsługi Gospodarczej, na mocy którego powierzył MJOG wykonywanie czynności w zakresie obsługi kasowej sprzedaży opłat abonamentowych, opłat ryczałtowych i kart strefowych, obsługa techniczna w zakresie usługi SMS Parking, prowadzenie kontroli prawidłowości wnoszenia opłat za postój pojazdów w SPP, prowadzenie ewidencji opłat jednorazowych wniesionych przez parkowanie

w urządzeniach kasujących, za pomocą usługi SMS Parking, opłat abonamentowych, zryczałtowanych oraz kart strefowych, czynności związanych z obsługą techniczna i konserwacja parkomatów oraz utrzymywania czystości i oznakowania tablic informacyjnych SPP. Zatem z powyższego wynika, że MJOG powierzone zostały jedynie czynności techniczne związane z administrowaniem strefą płatnego parkowania. Podkreślenia wymaga, że dochody uzyskiwane z funkcjonowania SPP i jej obsługi stanowią dochód Gminy Miasto [...]. Powyższe pozostaje w zgodzie z art. 40 ust. 1 ustawy o drogach, który stanowi, że opłaty określone w art. 13 ust. 1 i 2, z wyłączeniem opłaty elektronicznej są przekazywane do budżetów jednostek samorządu terytorialnego.

Zatem w ocenie Sądu nie została naruszona delegacja ustawowa dotycząca kompetencji w zakresie pobierania opłat z tytułu parkowania pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania.

Jako nieuzasadniony Sąd uznał kolejny zarzut dotyczący przepisu § 6 ust. 3 uchwały, który stanowi, że bilety, abonament (nalepka) oraz dowód uiszczenia opłaty zryczałtowanej (nalepka) umieszcza się za przednią szybą pojazdu samochodowego

w sposób widoczny.

W ocenie Sądu powyższy obowiązek mieści się w zakresie pojęcia "sposób pobierania opłaty". Zdaniem Sądu realizacją obowiązku ponoszenia opłaty za parkowanie w strefie płatnego parkowania jest wykupienie biletu opłaty jednorazowej, abonamentowej lub zryczałtowanej oraz obowiązek wykazania, że należna opłata została uiszczona. Udokumentowanie tego faktu spoczywa na osobie parkującej

w strefie, zaś wykonanie tego obowiązku następuje przez umieszczenie tych biletów, abonamentów w określonym miejscu wnętrza pojazdu samochodowego – za przednią szybą - widocznym dla reprezentujących zarządcę drogi inspektorów, tak by mogli oni ustalić, czy i jak obowiązek ten został wypełniony. Należy stwierdzić, że obowiązek dokonywania opłaty za parkowanie pojazdu w strefie jest funkcjonalnie związany z obowiązkiem udokumentowania, udowodnienia wykonania tego faktu.

Mieści się więc w granicach wytyczonych przez art. 13b ust. 4 ustawy o drogach publicznych.

W świetle powyższego należy uznać, że kwestionowanymi postanowieniami uchwały nie zostały naruszone prawa i wolności obywatela. Szczegółowe określenie sposobu realizacji obowiązku uiszczania opłat jest korzystne dla obywatela, ponieważ zdejmuje z niego konieczność przechowywania biletów za parkowanie przez okres kilku lat, by móc okazać je przed właściwym organem np. w postępowaniu egzekucyjnym.

Z powyższych względów, skoro Sąd nie dopatrzył się w zaskarżonej uchwale naruszenia prawa, na podstawie art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono, jak w sentencji.