Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Jaśkowska Sędziowie NSA Monika Nowicka del. WSA Maria Werpachowska (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Rafał Jankowski po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Dyrektora [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia w B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 24 maja 2011 r. sygn. akt II SA/Bd 260/11 w sprawie ze skargi [...] Szpitala Miejskiego im. [...] w B. na decyzję Dyrektora [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia w B. z dnia [...] stycznia 2011 r. nr [...] w przedmiocie udzielenia informacji publicznej 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Dyrektora [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia w B. na rzecz [...] Szpitala Miejskiego im. [...] w B. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych za udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z dnia 24 maja

2011 r. sygn. akt II SA/Bd 260/11 po rozpoznaniu sprawy ze skargi [...] Szpitala im. [...] w Bydgoszczy na decyzję Dyrektora [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia w B. z dnia [...] stycznia 2011 r. nr [...]

w przedmiocie udzielenia informacji publicznej, w punkcie 1 uchylił zaskarżoną decyzję, w punkcie 2 stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, w punkcie

3 wyroku zasądził od Dyrektora [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia w B. na rzecz skarżącego 257 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Wyrok wydany został w następującym stanie sprawy.

[...] Szpital im. [...] w B. w piśmie z dnia [...] grudnia 2010 r. adresowanym do Dyrektora [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia w B., wniósł

o udzielenie informacji o ilości wykonanych usług w miesiącach maj – listopad 2010 r.

(z podziałem na miesiące):

1) N01 Poród, 2) N02 Poród Mnogi lub Przedwczesny, 3) N03 Patologia Ciąży lub Płodu z Porodem > 5 dni, 4) N09 Ciężka Patologia Ciąży z Porodem – Diagnostyka Rozszerzona, Leczenie Kompleksowe > 10 dni, 5) N11 Ciężka Patologia Ciąży z Porodem – Diagnostyka Rozszerzona, Leczenie Kompleksowe > 10 dni z Pw, 6) N20 Noworodek Wymagający Normalnej Opieki w następujących publicznych zakładach opieki zdrowotnej: Szpitalu [...] nr [...] im. [...] w B., Zakładzie Opieki Zdrowotnej MSWiA w B., Wojewódzkim Szpitalu [...] im. [...] w T.

W odpowiedzi na wniosek w piśmie z dnia [...] grudnia 2011 r. Dyrektor [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia odmówił udostępnienia żądanych informacji, powołując się na brzmienie art. 135 ustawy

o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, podnosząc, iż przepis ten nie przewiduje udostępnienia żądanych informacji, a jest on przepisem szczególnym w stosunku do przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej.

We wniosku z dnia [...] stycznia 2011 r. o ponowne rozpatrzenie sprawy wnioskodawca wskazał, że żądane dokumenty wchodzą w zakres informacji publicznej. Podniósł, że nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem, iż skoro przepis art. 135 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych nie mówi o ujawnianiu stopnia wykonywanych usług przez świadczeniodawcę, to żądane informacje jako dotyczące realizacji umowy nie mogą zostać udzielone wnioskodawcy.

W odpowiedzi na ten wniosek Dyrektor [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia pismem z dnia [...] stycznia 2011 r. odmówił udostępnienia żądanych informacji, podtrzymując wcześniejszą argumentację opartą na art. 135 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych

ze środków publicznych.

W skardze do Sądu [...] Szpital im. [...]

w B. wniósł o uchylenie decyzji z dnia [...] stycznia 2011 r. i poprzedzającej ją decyzji z dnia [...] grudnia 2010 r., zarzucając:

1) naruszenie przepisu art. 2 ust. 1 w zw. z art. 14 ust. 1 i art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, poprzez bezpodstawne nieudostępnienie informacji w sposób i w formie zgodnej z wnioskiem wbrew obowiązkowi wynikającemu z tych regulacji prawnych;

2) naruszenie art. 13 ust. 1 w zw. z art. 3 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, polegające na nieudzieleniu informacji publicznej niezwłocznie, bez zbędnej zwłoki, nie później niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku;

3) naruszenie przepisu art. 135 ustawy o świadczeniach zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych.

Odnośnie zarzutu naruszenia przepisu art. 135 skarżący podtrzymał argumentację zawartą w swoim piśmie z dnia [...] stycznia 2011 r., w którym wskazał,

że po pierwsze nie wnosił o udzielenie informacji dotyczących treści umowy, a tego dotyczy przepis art. 135 ww. ustawy, po drugie brzmienie przepisu art. 135 ww. ustawy nie wyklucza złożenia wniosku o udzielenie informacji publicznej. W ocenie skarżącego odmienny pogląd byłby całkowicie nieracjonalny, bowiem idąc takim tokiem rozumowania należałoby przyjąć, iż ustawodawca z jednej strony nakazuje informowanie o każdej zawartej umowie, a z drugiej zakazywałby udzielania informacji

o ilości udzielonych świadczeń w oparciu o takie umowy. Dla takiej interpretacji – jak wywodzi skarżący – brak jest racjonalnego uzasadnienia, skoro art. 135 ust. 1 ww. ustawy formułuje jedną z podstawowych zasad systemu - zasadę jawności kontraktów

z Funduszem wobec osób trzecich.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia wskazał, iż skarga jest bezzasadna,

i w związku z tym zasługuje na oddalenie.

Organ podniósł, iż skarżący bezpodstawnie zarzuca naruszenie art. 2 ust. 1

w zw. z art. 14 ust. 1 i art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej,

gdyż organ nie dysponuje informacją, z której wprost wynikałyby dane, których skarżący się domaga. W celu uzyskania żądanej informacji organ musiałby ją przetworzyć wykonując określone czynności. Jednocześnie wskazał, iż aby mógł on dokonać przedmiotowego przetworzenia skarżący musiałby wskazać interes publiczny. Zdaniem organu skarżący do dnia dzisiejszego nie wykazał ww. interesu publicznego.

Nie został naruszony również art. 13 ust. 1 w związku z art. 3 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, albowiem żądana informacja nie jest informacją, którą można przekazać niezwłocznie wprost bez przetwarzania. Organ nie dysponuje systemem informatycznym, który umożliwiałby proste przekazanie informacji.

Odnośnie zarzutu naruszenia art. 135 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych organ wskazał, że jest to przepis szczególny

w stosunku do przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej, bowiem gdyby ustawodawca dopuścił ujawnienie informacji na temat zakresu wykonania umów przez świadczeniodawcę, to w art. 135 tej ustawy rozszerzyłby dyspozycję wskazanego przepisu o tę kwestię.

W związku z powyższym – jak w dalszej części pisma wywodzi organ – uwzględniając przepis art. 5 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, skoro katalog informacji o umowach o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej zawarty w powołanym przepisie art. 135 jest zamknięty, to wobec tego już z tych przyczyn brak jest podstaw do ujawnienia danych o wykonaniu umów przez świadczeniodawców powołanych we wniosku. Niezależnie od powyższego podniósł, że prawo skarżącego podlega ograniczeniu na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej ze względu na tajemnicę przedsiębiorcy, do których należy zaliczyć świadczeniobiorców, którzy nie upoważnili Funduszu w zawartych umowach do ujawnienia informacji, których domaga się skarżący.

Organ dodał, iż informacje, o które ubiega się skarżący, posiadają wprost świadczeniodawcy – szpitale, o których mowa we wniosku i to do nich należało się zwrócić w związku z ograniczeniami dotyczącymi ujawnienia danych wynikających z przepisu art. 135 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy uchylił zaskarżoną decyzję

z dnia [...] stycznia 2011 r. wyrokiem z dnia 24 maja 2011 r., na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c P.p.s.a. Sąd stwierdził, że uchylenie zaskarżonej decyzji następuje wskutek rażącego naruszenia przepisu art. 16 ustawy z dnia 6 września 2001 r.

o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.). Wskazał,

że zarówno wniosek o udostępnienie informacji, jak i wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy zostały załatwione w nieprawidłowej formie, bo w formie pisma, a nie decyzji.

W uzasadnieniu podał, powołując się na art. 61 Konstytucji, iż nie ma wątpliwości, że informacja, której żąda skarżący ma charakter informacji publicznej,

a organy Narodowego Funduszu Zdrowia objęte są zakresem ustawy o dostępie do informacji publicznej. Art. 61 Konstytucji do podmiotów zobowiązanych do informowania o swojej działalności zalicza bowiem także inne osoby oraz jednostki w zakresie,

w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Narodowy Fundusz Zdrowia tworzy sektor finansów publicznych i gospodaruje środkami publicznymi (art. 9 pkt 9 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, Dz. U. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.).

Pojęcie informacji publicznej określa ustawodawca w art. 1 ust. 1 i art. 6 ustawy

o dostępie do informacji publicznej. Powołując się na art. 61 Konstytucji oraz orzecznictwo sądowoadministracyjne, Sąd wskazał, że informacją publiczną będzie każda wiadomość wytworzona lub odnosząca się do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne

w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej.

Podkreślił, że w niniejszym stanie faktycznym nie ma zastosowania żaden przepis rangi ustawowej, który ograniczałby możliwość udostępnienia żądanych informacji.

Powołując przepisy art. 2, art. 3, art. 5 i art. 14 ustawy o dostępie do informacji publicznej, wskazał, że ustawodawca nie stworzył definicji legalnej informacji publicznej prostej ani przetworzonej. Z tego względu odwołać należy się w tym zakresie do orzecznictwa sądowoadministracyjnego. "Podstawową cechą różniącą informację publiczną przetworzoną od informacji publicznej jest to, że informacji tej wprost organ nie posiada i dla jej wytworzenia niezbędne jest przeprowadzenie pewnych działań na posiadanych przez dany podmiot informacjach, w wyniku których to działań powstanie nowa jakościowo informacja. Taka nowa jakościowo informacja nie jest jedynie innym technicznie zestawieniem posiadanych informacji – innym sposobem uszeregowania posiadanych dotąd informacji, ale inną, jakościowo nową informacją, prowadzącą zazwyczaj do określonej oceny danego zjawiska czy określonej interpretacji, znalezienia różnic albo podobieństw. Aby wytworzyć informację przetworzoną niezbędne jest poddanie posiadanych informacji analizie albo syntezie i wytworzenie

w taki właśnie sposób nowej jakościowo informacji, która nie wynika z treści żadnej jednostkowej informacji, które podlegały procesowi przetwarzania, ale wynika z ich całościowego przetworzenia w określony sposób – w uogólnieniu, wynika z sumy (zbioru) jednostkowych informacji podlegających przetworzeniu. Zatem informacją przetworzoną nie jest inne uszeregowanie posiadanych informacji, ale nowa jakość tkwiąca immanentnie w uzyskanej w wyniku przetworzenia nowej informacji" (wyrok NSA z dnia 3 sierpnia 2010 r. I OSK 1727/09).

A contario informacją prostą będzie informacja, której treść nie ulega zmianie przed jej udostępnieniem.

Sąd stwierdził, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia z informacją publiczną prostą. Przedmiotem wniosku skarżącego było bowiem udzielenie danych statystycznych według kryteriów określonych powszechnie obowiązującymi przepisami prawa. Nie ulega wątpliwości, iż na podstawie rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 20 czerwca 2008 r. w sprawie zakresu informacji gromadzonych przez świadczeniodawców, szczegółowego sposobu rejestrowania tych informacji oraz przekazywania podmiotom zobowiązanym do finansowania świadczeń ze środków publicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 801) świadczeniodawcy mają obowiązek przekazywania do oddziału wojewódzkiego Funduszu w formie elektronicznej danych dotyczących każdego świadczenia wynikającego z umowy o udzieleniu świadczeń opieki zdrowotnej (§ 5 – 7 i 9 ww. rozporządzenia). Dane te świadczeniodawcy przekazują odnośnie każdego okresu sprawozdawczego, którym jest miesiąc kalendarzowy (§ 11 rozporządzenia). Tym samym na dzień złożenia pierwszego wniosku o udostępnienie informacji publicznej, organ dysponował już gotową informacją w swojej bazie.

Zdaniem Sądu, nie ma znaczenia okoliczność, że udostępnienie żądanej informacji wymaga podjęcia czynności związanych z obsługą systemu komputerowego. Czynności te są czynnościami czysto technicznymi i podejmowane są zawsze w celu realizacji wniosków o udostępnienie informacji publicznej. Organ dokonując wskazanych czynności nie tworzy więc jakościowo nowej informacji, a jedynie

za pomocą czynności technicznych ją odtwarza. Udostępnienie informacji publicznej prostej nie wymaga wykazania interesu publicznego.

Sąd stwierdził, że uchylenie zaskarżonej decyzji następuje wskutek rażącego naruszenia przepisu art. 16 ustawy o dostępie do informacji publicznej, który stanowi, że odmowa udzielenia informacji następuje w drodze decyzji. Zarówno wniosek

o udostępnienie informacji, jak i wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy zostały załatwione w nieprawidłowej formie, bo w formie pisma, a nie decyzji.

Sąd podkreślił, że pisma zawierające rozstrzygnięcia w sprawie załatwianej

w drodze decyzji są decyzjami, pomimo nieposiadania w pełni formy przewidzianej

w art. 107 § 3 K.p.a., jeżeli tylko zawierają minimum elementów niezbędnych do zakwalifikowania ich jako decyzji. Do takich elementów należy zaliczyć: oznaczenie organu administracji państwowej wydającego akt, wskazanie adresata aktu, rozstrzygnięcie o istocie sprawy oraz podpis osoby reprezentujący organ administracji".

Wskazał, że o ile pismo rozstrzygające wniosek o udzielenie informacji można uznać za decyzję administracyjną, to pismo rozstrzygające wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy nie odpowiada podstawowym wymogom decyzji administracyjnej

w demokratycznym państwie prawa. Składa się ono z jednego zdania informującego

o braku podstaw do udostępnienia żądanych danych. W piśmie tym nie ustosunkowano się do argumentów podanych przez skarżącą, a skarżący ma prawo wiedzieć, dlaczego wniosek został załatwiony negatywnie. Uzasadnienie powinno więc przedstawiać sposób rozumowania organu, uzasadniający wydanie takiego a nie innego rozstrzygnięcia. Argumentacja uzasadnienia musi też umożliwiać stronie zrozumienie racji, jakimi kierował się organ, który nie uwzględnił wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy. Nie spełniono wymogów art. 107 § 3 K.p.a., obrażając ten przepis. Wskazano, że w toku dalszego postępowania organ obowiązany jest ponownie rozpatrzyć wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy, mając na uwadze argumenty zawarte w niniejszym uzasadnieniu, jak również argumentację zawartą w wyroku tutejszego Sądu z dnia 30 marca 2011 r. sygn. akt II SA/Bd 965/10.

Sąd wskazał, że udzielenie informacji publicznej następuje w formie czynności materialno – technicznej. O ile żądana informacja zostanie udzielona, to postępowanie w sprawie odmowy jej udzielenia jest bezprzedmiotowe, co uzasadniałoby umorzenie postępowania w sprawie odmowy udzielenia informacji.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia

24 maja 2011 r. sygn. akt II SA/Bd 260/11 skargę kasacyjną wniósł Dyrektor [...] Oddziału Wojewódzkiego NFZ w B., reprezentowany przez radcę prawnego.

Zaskarżając wyrok w całości skarżący kasacyjnie wniósł o jego uchylenie

w całości i orzeczenie reformatoryjne w trybie art. 188 P.p.s.a. oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Powołując się na art. 174 pkt 1 P.p.s.a., zaskarżonemu wyrokowi skarżący kasacyjnie zarzucił naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię, tj.:

1) przepisu art. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr ll2, poz.1198 z późn. zm.), polegającą na nietrafnym przyjęciu, że przepis art. 135 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.) nie reguluje w sposób szczególny kwestii dostępu do informacji publicznej w stosunku do wskazanego przepisu art. 1, lecz jawności kontraktów nie mając związku z żądaniem strony uzyskania informacji o ich wykonaniu zagwarantowanym Konstytucją RP i wskazaną ustawą o dostępie do informacji publicznej;

2) przepisu art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej polegającą na nietrafnym przyjęciu, że w świetle tego przepisu informacja wymagająca wyselekcjonowania danych podlegających ochronie żądana przez stronę – [...] Szpital im. [...] w B. o ilości wykonanych usług w miesiącach styczeń, luty, marzec, kwiecień 2010 r. z podziałem na miesiące: NO1Poród, N02 Poród Mnogi lub Przedwczesny, N03 Patologia Ciąży lub Płodu z Porodem 5 dni, N09 Ciężka Patologia Ciąży z Porodem Kompleksowe 10 dni, Diagnostyka Rozszerzona, Leczenie Diagnostyka Rozszerzona, Leczenie, NO11 Ciężka Patologia Ciąży z Porodem Kompleksowe 10 dni z Pw, N20 Noworodek Wymagający Normalnej Opieki w następujących publicznych zakładach opieki zdrowotnej: Szpitalu [...] Nr [...] im. [...] w B., Zakładzie Opieki Zdrowotnej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w B., Wojewódzkim Szpitalu [...] im. [...] w T. wymagająca uprzedniego wyselekcjonowania danych objętych ochroną, nie jest informacją przetworzoną.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej pełnomocnik, odnosząc się do pierwszego

z postawionych zarzutów wskazał, że Sąd pierwszej instancji bezzasadnie przyjął,

iż przepis art. 135 regulujący zasadę jawności kontraktów, który swoją dyspozycją

nie obejmuje informacji o ich wykonaniu nie ma zastosowania w sprawie z uwagi na "konstytucyjną gwarancję dostępu do publicznych informacji podlegającą ograniczeniu jedynie na mocy ustawy ze względu na ochronę wartości wskazanych w art. 61 ust. 1 oraz art. 31 ust. 3 Konstytucji".

Przepis art. 135 postuluje zagwarantowaną Konstytucją jawność umów, a więc informacji o nich. Nie budzi wątpliwości, że informacje o umowach są informacją publiczną w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej. Wspomniana gwarancja została jednak w powołanym przepisie ograniczona do danych w nim wyszczególnionych. Przepis art. 135 jest przykładem ograniczeń ustawowych.

Ustawodawca w ust. 1 art. 135 nie wyłączył z dyspozycji tego przepisu kwestii wykonania umów, mówiąc w ogólności o jawności umów. Na tle ust. 1 w ust. 2 i 3

art. 135 wprowadza ograniczenia co do ilości informacji na temat umów oraz sposobu ich udostępniania. Katalog informacji podlegających ujawnieniu jest zamknięty

i nie obejmuje zagadnień związanych z ich wykonywaniem. Tym samym w świetle ust. 2 ustawodawca nie dopuścił możliwości ujawniania przez NFZ informacji o zakresie ich wykonywania. Nie można bowiem zakładać, że skoro ustawodawca w ust. 2 nie dopuścił możliwości ujawniania informacji dotyczących wykonywania umów, to jednak powinny być one ujawniane na wniosek każdego zainteresowanego. W świetle art. 135 powołanej ustawy, wskazaną wyżej ograniczoną ilość informacji publicznej na temat umów NFZ może ujawniać wyłącznie na stronie internetowej. Niezależnie od powyższego w ocenie składającego niniejszą skargę brak jest także podstaw do wnioskowania, że przepis art. 135 dotyczy jedynie fazy zawarcia umów, skoro inne przepisy Działu VI regulują także kwestie związane z ich zmianą np. art. 157 i art. 158, a więc etapu wykonywania umów.

Przepis art. 135 powołanej ustawy jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 1 ust. 1 ustawy, określającym odmiennie zasady i tryb dostępu do informacji będących informacjami publicznymi w rozumieniu ust. 2 tego przepisu art. 1 do informacji publicznej. Tym samym stanowisko Sądu I instancji polegające na przyjęciu, że przepis art. 135 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych nie reguluje w sposób szczególny kwestii dostępu do informacji publicznej w stosunku do wskazanego przepisu art. 1, lecz jedynie jawności kontraktów nie mając związku z żądaniem strony uzyskania informacji o ich wykonaniu, należy uznać za chybiony i sprzeczny z art. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Odnosząc się do drugiego z postawionych zarzutów, skarżący kasacyjnie podniósł, że gromadząc dane działa w oparciu o przepisy ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Powołując się na przepis art. 188 tej ustawy, dotyczący uprawnień w zakresie przetwarzania danych osobowych, pełnomocnik wskazał, że nie wymienia on celu i zakresu danych, które byłyby tożsame z danymi żądanymi przez wnioskodawcę. System informatyczny Funduszu jest tak zaprogramowany, aby gromadzić dane w celu realizacji zadań ustawowych, a jeśli chodzi o jawność umów to dane objęte dyspozycją przepisu art. 135.

Zdaniem skarżącego kasacyjnie nieuprawnione jest twierdzenie Sądu I instancji, że żądana informacja stanowi informację prostą mającą charakter techniczny. Podkreślił, że dane dotyczące wykonywanych świadczeń naszpikowane są jeszcze innymi danymi co wynika wprost z cytowanego przepisu art. 188

i powołanego przez Sąd I instancji rozporządzenia, które powinien wyselekcjonować pracownik merytoryczny niezależnie od posiadanych uprawnień do dostępu do danych oraz wiedzy technicznej, kierując się aktami prawnymi z wprowadzającymi ochronę danych przy stosowaniu odpowiednich filtrów i ograniczeń. Dane przygotowuje wyłącznie pracownik posiadający stosowne uprawnienia dotyczące dostępu do zasobów KS – SIKCH nadawane przez Administratora Systemu po wysłaniu akceptacji Administratora Bezpieczeństwa Informacji. Ustalanie, które dane należy wyłączyć z uwagi na ich ochronę należy wbrew twierdzeniom Sądu I instancji zaliczyć do złożonych działań myślowych.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną, [...] Szpital Miejski im. [...] w B., reprezentowany przez radcę prawnego, wniósł o jej oddalenie oraz zasądzenie od organu kosztów postępowania według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazano, że pogląd, iż jawna jest informacja o treści umowy, natomiast informacja o jej wykonaniu już nie, jest całkowicie nieracjonalny, bowiem idąc takim tokiem rozumowania należałoby przyjąć, iż ustawodawca z jednej strony nakazuje informowanie o każdej zawartej umowie, a z drugiej zakazywałby udzielania informacji o ilości udzielonych świadczeń w oparciu o takie umowy. Dla takiej interpretacji brak jest racjonalnego uzasadnienia skoro art. 135 ust. 1 formułuje jedną

z podstawowych zasad systemu - zasadę jawności kontraktów z Funduszem wobec osób trzecich. Pełnomocnik nie podzielił także poglądu, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia z informacją przetworzoną. Wniosek dotyczył informacji znajdujących

się w bazach danych informacji statystycznych, która ma charakter informacji prostej. Nie ma znaczenia, że udzielenie informacji wymaga podjęcia czynności związanych

z obsługą systemu komputerowego, które są czynnościami czysto technicznymi

i zawsze są podejmowane w celu realizacji wniosków o udostępnienie informacji publicznej.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznając skargę kasacyjną, związany jest jej granicami. Z urzędu bierze pod rozwagę wyłącznie nieważność postępowania. W rozpoznawanej sprawie żadna z enumeratywnie wymienionych

w art. 183 § 2 P.p.s.a. przesłanek nieważności postępowania nie zachodzi, stąd NSA rozpoznał skargę kasacyjną w jej granicach.

Skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.

Przepis art. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), zwanej dalej u.o.d.i.p., składa się z dwu jednostek redakcyjnych. Przepis art. 1 ust. 2 powołanej ustawy, którego naruszenie zdaje się zarzucać autor skargi kasacyjnej, stanowi, że przepisy ustawy nie naruszają przepisów innych ustaw określających odmienne zasady i tryb dostępu do informacji będących informacjami publicznymi. Oznacza to, że w przypadku kolizji przepisów tej ustawy z przepisami szczególnymi, ale tylko w zakresie zasad i trybu dostępu do informacji publicznej, pierwszeństwo nad przepisami ustawy o dostępie do informacji publicznej mają przepisy ustaw szczególnych.

Przepis art. 135 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych

ze środków publicznych stanowi, że umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej są jawne i Fundusz realizuje zasadę jawności tych umów przez zamieszczenie

na swojej stronie internetowej informacji wskazanych w art. 135 ust. 2 wymienionej ustawy w terminie wskazanym w art. 135 ust. 3.

Gdyby wnioskodawca domagał się dostępu do umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, art. 135 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych

ze środków publicznych byłby niewątpliwie ustawą określającą odmienne zasady i tryb dostępu do informacji publicznej w rozumieniu art. 1 ust. 2 u.o.d.i.p. Wnioskodawca

w omawianej sprawie nie żądał jednak dostępu do treści zawartych umów, lecz informacji statystycznych związanych z ich wykonaniem. Wniosek dotyczył zatem informacji nieobjętej zakresem przedmiotowym art. 135 powołanej ustawy, wobec czego nie mógł w niniejszej sprawie znaleźć zastosowania. Należało w tej sytuacji stosować przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej, bowiem nie została wyczerpana dyspozycja art. 1 ust. 2 u.o.d.i.p.

Zarzut naruszenia tego przepisu Sąd uznał za niezasadny.

Podobnie Naczelny Sąd Administracyjny ocenił zarzut dotyczący naruszenia

art. 3 ust. 1 pkt 1 u.o.d.i.p. Sąd rozpoznający skargę kasacyjną w niniejszej sprawie,

w pełni podziela poglądy dotyczące rozróżnienia informacji publicznej na prostą

i przetworzoną zaprezentowane przez Sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy trafnie wskazał, że dane żądane przez wnioskodawcę przekazywane są do Funduszu w trybie rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie zakresu informacji gromadzonych przez świadczeniodawców, szczegółowego sposobu rejestrowania tych informacji oraz przekazywania podmiotom zobowiązanym do finansowania świadczeń ze środków publicznych. Na mocy tego rozporządzenia nałożono na świadczeniobiorców obowiązek przekazywania

do oddziału wojewódzkiego Funduszu danych dotyczących każdego świadczenia wynikającego z umowy o udzielenie świadczeń opieki zdrowotnej.

Fundusz w zasobach elektronicznych posiada zatem wszystkie wskazane

we wniosku informacje. Operacje dotyczące ich uzyskania mogą być czasochłonne czy wymagać znacznego nakładu pracy. Brak jest jednak podstaw, aby twierdzić,

że sporządzone w ten sposób zestawienie tworzy informację przetworzoną. W sytuacji, gdy nie powstaje nowa jakościowo informacja, jest to wyłącznie informacja prosta.

Jest tak również wtedy, gdy liczba składających się na nią elementów jest znaczna. Poglądy Sądu I instancji w tym zakresie należało podzielić.

Wobec tego, że zarzuty postawione w skardze kasacyjnej okazały

się niezasadne, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 P.p.s.a, orzekł jak w punkcie 1 wyroku. Podstawę orzeczenia o kosztach sądowych stanowił art. 204 pkt 2 P.p.s.a.