Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dominik Mączyński Sędziowie Sędzia NSA Włodzimierz Zygmont (spr.) Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz Protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Szydłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 czerwca 2015 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej [...] z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności za zaległości w podatku od towarów i usług za miesiące: listopad-grudzień 2009 r., marzec 2013 r. wraz z odsetkami i kosztami postępowania egzekucyjnego oddala skargę

Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. decyzją z dnia [...], nr [...], na podstawie art 17a, art. 207, art. 47 § 1, art. 107 § 1 i § 2 pkt 2 i 4, art. 108 § 1 oraz art. 116 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r.. poz. 749 z późn. zm.) , dalej: " O.p."., orzekł o solidarnej odpowiedzialności W. G. pełniącego funkcję prezesa zarządu spółki za zaległości spółki z ograniczoną odpowiedzialnością "X." z siedzibą w A. (dalej; "spółka") w podatku od towarów i usług za miesiące: listopad 2009 r. w kwocie [..] zł wraz z odsetkami za zwłokę w kwocie [...] zł, grudzień 2009 r. w kwocie [...] zł wraz z odsetkami za zwłokę w kwocie [...] zł, marzec 2013 r. w kwocie [...] zł wraz z odsetkami za zwłokę w kwocie [...] zł oraz za koszty postępowania egzekucyjnego w kwocie [...] zł.

Z uzasadnienia decyzji wynika, że spółka nie dopełniła ciążących na niej obowiązków podatkowych i nie dokonała zwrotu na konto Urzędu Skarbowego w P. podatku od towarów i usług otrzymanego w wysokości wyższej od należnej za miesiące listopad 2009 r. w kwocie [...] zł i grudzień 2009 r. w kwocie [...] zł oraz należnego podatku od towarów i usług za miesiąc marzec 2013 r. w kwocie [...] zł. Wszczęte przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. postępowanie egzekucyjne przeciwko spółce nie doprowadziło do zaspokojenia wierzytelności Skarbu Państwa. Postanowieniem z dnia [...] nr [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. wszczął postępowanie w sprawie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności W. G. za powyższe zaległości w podatku od towarów i usług wraz z odsetkami za zwłokę oraz koszty postępowania egzekucyjnego.

W odwołaniu W. G. wniósł i o "oddalenie" zaskarżonej decyzji.

W uzasadnieniu odwołania podał, że wszystkie zaległości podatkowe powstały wskutek wypowiedzenia przez "Y." w 2009 r. umów kredytowych. Decyzja banku przyczyniła się do utraty płynności finansowej spółki oraz do wstrzymania prac budowlanych i niewywiązania się z zawartych umów. Przez okres 4 lat zarząd spółki negocjował warunki przywrócenia finansowania bankowego oraz warunki odstąpienia od egzekucji przez pozostałych wierzycieli, jednakże bez oczekiwanego rezultatu. Spółka celem poprawy sytuacji finansowej sprzedała posiadaną nieruchomość w wyniku czego powstało zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów usług za miesiąc marzec 2013 r. Spółka zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. o rozłożenie zaległości podatkowych na raty. Wniosek ten jednakże nie został rozpatrzony. Natomiast Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. w listopadzie 2013 r. umorzył prowadzone wobec spółki postępowanie egzekucyjne. W sytuacji, gdy wniosek o rozłożenie płatności na nie został rozpatrzony, a zarząd spółki podejmuje działania w celu realizacji nowych projektów, nie było podstaw do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości. Zaskarżona decyzja odnosi się do niewłaściwej kwoty zaległości spółki. W deklaracji VAT -7 złożonej w miesiącu październiku 2013 r. wykazana została bowiem nadpłata podatku od towarów usług w kwocie [...] zł i o tę kwotę winna być umniejszona zaległość spółki w podatku od towarów i usług.

Dyrektor Izby Skarbowej w P. decyzją z dnia [...] nr [...], na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 oraz art. 107, art. 108 i art. 116 § 1, § 2 O.p., po rozpatrzeniu odwołania, utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu decyzji przedstawił następującą argumentację: bezspornie zaległości podatkowe spółki, za które została orzeczona solidarna odpowiedzialność W. G. jako osoby trzeciej, powstały w okresie, gdy pełnił funkcję członka zarządu spółki. Powołany został na członka zarządu spółki uchwałą zgromadzenia wspólników nr [...] z dniem 4 lutego 2010 r., (data wpisu do KRS [...] lutego 2010 r.). Powyższą funkcję pełni do dnia dzisiejszego.

Kwoty nadwyżek podatku naliczonego nad należnym, wykazane w deklaracjach VAT-7 za miesiące listopad 2009 r. i grudzień 2009 r. odpowiednio w kwotach [...] zł i [...] zł zostały zwrócone na rachunek bankowy podatnika (spółki) w terminach zwrotu podatku (180 dni) tj. w dniach 28 czerwca 2010 r. i 26 lipca 2010 r., czyli w okresie pełnienia przez W. G. funkcji członka zarządu. W złożonych przez spółkę w dniu 17 listopada 2011 r. korektach deklaracji VAT- 7 za miesiące listopad 2009 r. i grudzień 2009 r. zostały wykazane kwoty nadwyżek podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy podatnika odpowiednio w wysokościach [...] zł i [...] zł. Oznacza to, że spółka otrzymała zwrot podatku za listopad 2009 r. i grudzień 2009 r. w wysokości wyższej od należnej odpowiednio o kwoty [...] zł i [...] zł, które w myśl przepisów art. 52 O.p. stały się zaległościami podatkowymi, powstałymi w czasie pełnienia funkcji członka zarządu.

Egzekucja z majątku spółki okazała się bezskuteczna. Na powyższe zaległości podatkowe zostały wystawione tytuły wykonawcze w dniu 20 maja 2013 r. nr [...] i w dniu 12 czerwca 2013 r. nr [...], które zostały przekazane do realizacji organowi egzekucyjnemu. W ramach prowadzonego postępowania egzekucyjnego zostały dokonane zajęcia rachunków bankowych w "Y.", "[...]", "[...]", "[...]", "[...]", "[...]", "[...]", "[...]", "[...]" i "[...]". Jedynie zajęcie rachunku bankowego w "Y." okazało się skuteczne. Jednakże brak środków finansowych na tym rachunku nie pozwolił na wyegzekwowanie zadłużenia. W ramach podjętych czynności egzekucyjnych Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. ustalił, że spółka nie posiada majątku, z którego możliwa byłaby egzekucja przedmiotowego zadłużenia. Organ egzekucyjny uzyskał informacje, że spółka nie figuruje w elektronicznym Rejestrze Ksiąg Wieczystych, że spółka nie figuruje w Centralnej Ewidencji Pojazdów. Postępowanie egzekucyjne zostało umorzone postanowieniem z dnia 18 listopada 2013 r. nr [...], z uwagi na jego bezskuteczność. Podkreślić również należy, że W. G. nie wskazał mienia spółki, z którego egzekucja umożliwi zaspokojenie zaległości podatkowych w znacznej części, o którym mowa w art. 116 § 1 pkt 2 O.p.

W sprawie wystąpiły przesłanki do zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości spółki. Zgodnie z art. 11 ustawy z dnia 28 lutego 2003r. Prawo upadłościowe i naprawcze (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 1112 ze zm.), dalej: "u.p.u.n" dłużnik jest niewypłacalny jeżeli nie wykonuje swoich wymagalnych zobowiązań, bądź w przypadku osoby prawnej, zobowiązania przekroczą wartość jej majątku, nawet wówczas gdy zobowiązania te wykonuje. Zatem w przypadku wystąpienia jednej z powyższych okoliczności reprezentant osoby prawnej w myśl przepisów art. 21 ust. 1 ustawy był zobowiązany do złożenia takiego wniosku w terminie dwóch tygodni, od dnia, w którym zaprzestano płacenia długów lub majątek nie wystarczył na zaspokojenie długów. W przypadku wystąpienia pierwszej przesłanki niewypłacalności (zaprzestania płacenia długów) istotne dla stwierdzenia istnienia (bądź nieistnienia) okoliczności uwalniającej członka zarządu od solidarnej odpowiedzialności za długi spółki jest wykazanie stanu trwałego zaprzestania płacenia długów. Przy czym dla określenia czy dłużnik jest niewypłacalny, nieistotne jest czy nie wykonuje on wszystkich czy tylko niektórych zobowiązań pieniężnych. Nawet niewykonywanie zobowiązań o niewielkiej wartości również oznacza niewypłacalność dłużnika.

W okresie pełnienia przez W. G. funkcji członka zarządu wystąpił stan niewypłacalności spółki z uwagi na trwałe zaprzestanie płacenia długów. Spółka oprócz zaległości w podatku od towarów i usług w łącznej kwocie [...] zł wraz odsetkami za zwłokę w kwocie [...] zł i kosztami egzekucyjnymi w kwocie [...] zł posiada również zaległości cywilnoprawne, które są przedmiotem egzekucyjnego postępowania sądowego. Z pisma z dnia 11 września 2013 r. "Y." S.A wynika , że do rachunków bankowych spółki nastąpił zbieg egzekucji administracyjnej z sądową z uwagi na fakt, iż dłużnik ma już wystawione tytuły egzekucyjne przez dwóch Komorników przy Sądzie Rejonowym [...], dwóch Komorników przy Sądzie Rejonowym [...]. Niewątpliwie w 2013 r. spółka była niewypłacalna i w tym okresie winien być już zgłoszony wniosek o ogłoszenie upadłości spółki.

Spółka złożyła sprawozdania finansowe tylko za lata 2009 i 2010. Natomiast za lata następne tj 2011 -2013 nie złożyła sprawozdań finansowych zarówno do właściwego organu podatkowego tj. Urzędu Skarbowego w P. jak też do Krajowego Rejestru Sądowego, czym naruszyła przepisy art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.) oraz przepisy art. 69 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 330 ze zm.). Tym samym organ podatkowy nie mógł dokonać analizy sytuacji ekonomiczno-finansowej spółki pod kątem wystąpienia stanu niewypłacalności z uwagi na stan majątkowy spółki i wysokość jej zobowiązań. Nie mniej zgromadzony w sprawie materiał dowodowy bezspornie wskazuje na wystąpienie stanu niewypłacalności spółki z uwagi na trwałe zaprzestanie płacenia długów.

Nie jest możliwe uwzględnienie poglądu W. G. odnośnie braku zaistnienia przesłanek do zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości spółki z uwagi na działania w celu przywrócenia finansowania bankowego i poprawy sytuacji finansowej firmy oraz z uwagi na nierozpatrzenie wniosków o spłatę ratalną zadłużenia. Wskazać w tym miejscu należy, że zgodnie z art. 208 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000r. Kodeks spółek handlowych (t.j, Dz. U. z 2013 r., poz. 1030 ze zm.) każdy członek zarządu posiada prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. W. G. zobowiązany był do bieżącego doglądania wszystkich spraw spółki, w tym także Jej kondycji ekonomiczno - finansowej, tak aby w przypadku wystąpienia niewypłacalności spółki wniosek o ogłoszenie upadłości został zgłoszony z uwzględnieniem terminu wskazanego przepisami Prawa upadłościowego i naprawczego. Istotne w sprawie jest to, czy zostały spełnione przesłanki do ogłoszenia upadłości, a nie czy istniały obiektywne podstawy do oczekiwania na poprawę sytuacji finansowej firmy. Działania zarządu mające na celu poprawę kondycji finansowej spółki powinny być zawsze prowadzone z uwzględnieniem dwutygodniowego terminu na zgłoszenie upadłości. Zarówno przepisy art. 21 ust. 1 prawa upadłościowego i naprawczego jak i przepisy art. 116 § 1 O.p. nie przewidują możliwości wydłużenia czasu na zgłoszenie wniosku o upadłość.

Brak podstaw do uwzględnienia wyjaśnień W. G. o braku rozpatrzenia wniosków o spłatę ratalną przedmiotowych zaległości podatkowych. Spółka złożyła w dniu 13 czerwca 2013 r. wniosek o odroczenie terminu płatności spłaty zaległości w podatku od towarów i usług za marzec 2013r. a w dniu 19 czerwca 2013 r. w sprawie rozłożenia na raty spłatę zaległości podatkowej. Kolejny wniosek w sprawie rozłożenia na raty spłatę zaległości w podatku od towarów i usług za marzec 2013 r. został wniesiony w dniu 18 września 2013 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. z uwagi na nieusunięcie przez spółkę braku formalnego tych podań (wskazania oraz dostarczenia dokumentów i informacji dotyczących pomocy publicznej), działając w trybie art. 169 O.p. , postanowieniem z dnia 30 lipca 2013 r. nr [...], [...], [...] oraz postanowieniem z dnia 25 października 2013 r. nr [...] pozostawił powyższe wnioski bez rozpatrzenia. Zatem z winy spółki wnioski o ulgę w spłacie nie zostały rozpatrzone. Zatem w myśl art. 116 § 1 O.p. powyższa okoliczność nie stanowi przesłanki uwalniającej od odpowiedzialności za zadłużenie spółki jak również nie świadczy o tym, że w spółce nie wystąpił stan niewypłacalności.

Bezpodstawny jest zarzut wadliwego orzeczenia o odpowiedzialności W. G. z uwagi na nieuwzględnienie nadpłaty w kwocie [...] zł. Spółka w deklaracjach VAT- 7 za październik 2013 r. i listopad 2013 r. wykazała nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym w wysokości [...] zł. Powyższa kwota została wskazana jako kwota do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy. Wskazana wyżej nadwyżka nie jest kwotą podatku, którą organ podatkowy może dysponować. Tym samym nie mógł jej zaliczyć na poczet zaległości. Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. wyjaśnił, że z uwagi na niewykazanie w powyższych deklaracjach kwoty do zwrotu na rachunek bankowy podatnika brak jest podstaw prawnych do zaliczenia wskazanej wyżej nadwyżki na zaległości podatkowe.

W skardze W. G. zarzucił zaskarżonej decyzji naruszenie:

- art. 7 k.p.a. , poprzez niepodjęcie wszelkich czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia sprawy (stanu faktycznego i prawnego) oraz załatwienie sprawy bez względu na interes społeczny i jego słuszny interes,

-art. 77 kpa § 1 k.p.a., poprzez zaniechanie zbadania i rozpatrzenia w sposób wyczerpujący całego materiału dowodowego,

- art. 80 k.p.a., poprzez wadliwą ocenę okoliczności sprawy,

-art. 11 k.p.a., poprzez niewyjaśnienie zasadności przesłanek, którymi kierował się organ przy załatwieniu sprawy.

Uzasadniając skargę W. G. stwierdził, że od samego początku wskazywał na bezzasadność wszczęcia postępowania w sprawie z uwagi na fakt, ze nie została przeprowadzona egzekucja z majątku spółki w całości lub w części. Nie było podstaw orzekania o jej bezskuteczności egzekucji a zatem i orzekania o solidarnej odpowiedzialności członka zarządu. Odpowiedzialność członków zarządu ma charakter subsydiarny, bowiem wierzyciel zaspokojenia swoich roszczeń w pierwszej kolejności musi dochodzić od spółki, a dopiero gdy egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna może wystąpić z żądaniem zaspokojenia swoich roszczeń od członków zarządu. Decyzja o solidarnej odpowiedzialności została wydana z naruszeniem prawa materialnego, gdyż działając w imieniu spółki w trakcie prowadzonego postępowania deklarował gotowość spółki do spłaty zobowiązań.

W. G. wyjaśnił, że wobec aktywnej działalności spółki ewentualne postępowanie upadłościowe w celu uzyskania funduszy na pokrycie roszczeń jest bezzasadne, a ponadto generuje olbrzymie koszty finansowe i straty czasowe wskutek czego wniosek w tym zakresie nie został złożony. Brak jest jego winy w niewszczęciu postępowania układowego. Spółka bowiem wystąpiła z wnioskiem o rozłożenie zaległości podatkowych na raty z podaniem harmonogramu spłat, lecz wniosek ten nie został nawet rozpatrzony. W. G. powołał się tezę z publikacji R. K. "Odpowiedzialność osób trzecich za zobowiązania podatkowe", że fakt odpowiedzialności pewnych kategorii osób za nie swoje zobowiązania podatkowe nie da się pogodzić z zasadą demokratycznego państwa prawnego oraz zasadą pewności prawa. Nie ma bowiem żadnego (oczywiście poza interesem fiskusa) ani prawnego, ani etycznego uzasadnienia istnienia takiej odpowiedzialności. Z tezy tej wynika zasada proporcjonalności, nakazująca organom użycie jedynie takich środków, które są niezbędne dla osiągnięcia konkretnego celu, który ma służyć całemu społeczeństwu jak najmniejszym kosztem, także dla poszczególnych jednostek. W. G. ocenił ignorowanie ugodowej jego postawy za naruszenie podstawowych zasad postępowania w sprawach podatkowych.

Dyrektor Izby Skarbowej w P. wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie mogła być uwzględniona.

`

W opinii sądu podatnik nie przedstawił w skardze żadnych zarzutów skutecznie podważających zasadność wydanego na podstawie art. 116 O.p. orzeczenia o jego solidarnej odpowiedzialności podatkowej, jako członka zarządu spółki "X.", za zaległości podatkowe tej spółki.

W myśl powyższych przepisów przesłankami do orzeczenia odpowiedzialności członków zarządu są:

a) powstanie zaległości z tytułu zobowiązań podatkowych w czasie pełnienia przez osobę trzecią funkcji zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością

b) bezskuteczność egzekucji w stosunku do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością

c) nie wykazanie przez członka zarządu, że złożono we właściwym czasie wniosek o ogłoszenie upadłości lub wszczęto postępowanie układowe albo nie wykazanie braku winy w przypadku, gdy powyższe działania nie zostały podjęte,

d) niewskazanie przez członka zarządu mienia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością umożliwiającego zaspokojenie w znacznej części zaległości podatkowych spółki.

Organ podatkowy I Instancji wykazał w sposób niezbity przesłanki pozytywne odpowiedzialności skarżącego , jako członka zarządu spółki, wymienione wyżej pod a , b. Okolicznością niesporną jest, że powstanie zaległości z tytułu zobowiązań podatkowych nastąpiło w czasie pełnienia przez skarżącego funkcji członka zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Skarżący pełnił w tym czasie i pełni nadal taką funkcję członka zarządu spółki, na którą został uchwałą Zgromadzenia Wspólników nr [...] z dniem 04 lutego 2010 r., ( wpisu do KRS [...] lutego 2010 r.). Sąd podkreśla , że zgodnie z art. 116 § 2 O.p. odpowiedzialność członków zarządu obejmuje zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań, których termin płatności upływał w czasie pełnienia przez obowiązków członka zarządu oraz zaległości wymienione w art. 52, powstałe w czasie pełnienia obowiązków członka zarządu. Nie ulega wątpliwości, że egzekucja administracyjna z majątku spółki okazała się bezskuteczna. Czynności egzekucyjne oraz zastosowane środki egzekucyjne, w stosunku do całego mienia spółki, nie przyczyniły się do zaspokojenia wierzytelności. Z tego powodu postępowanie egzekucyjne zostało postanowieniem z dnia 18 listopada 2013 r. nr [...]. Istotną okolicznością jest fakt, że oprócz powyższych zaległości w podatku od towarów i usług , posiada również zaległości cywilnoprawne, które pozostają przedmiotem egzekucyjnego postępowania sądowego. Zasadnie więc organ podatkowy pierwszej instancji postanowieniem z dnia 14 marca 2014 r. wszczął postępowanie w sprawie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności skarżącego za zaległości w podatku od towarów i usług wraz z odsetkami za zwłokę oraz koszty postępowania egzekucyjnego.

Natomiast skarżący, na którym spoczywał ciężar wykazania okoliczności uwalniających od go odpowiedzialności, nie podała temu obowiązkowi. W kontekście postępowania egzekucyjnego sąd uważa, że nie deklaracja gotowości spłaty zaległości podatkowych, ale skutecznie złożony wniosek o ulgę w spłacie i pozytywnie rozpatrzony przez organ podatkowy oraz terminowo realizowany przez podatnika stanowiłby podstawę do zawieszenia postępowania egzekucyjnego. Istotne jest to, że nie wskazał mienia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością umożliwiającego zaspokojenie w znacznej części zaległości podatkowych spółki.

Sąd nie podziela twierdzenia skarżącego, że wnioski spółki o rozłożenie spłaty zaległości na raty nie zostały rozpatrzone merytorycznie. Spółka wprawdzie złożyła w dniu 13 czerwca 2013 r. wniosek o odroczenie terminu płatności spłaty zaległości w podatku od towarów i usług za marzec 2013 r. oraz w dniach 19 czerwca 2013 r. i 18 września 2013 r. dalsze wnioski sprawie rozłożenia na raty spłaty zaległości podatkowych. Niestety spółka nie usunęła braków formalnych tych wniosków ( przez wskazanie oraz dostarczenie dokumentów i informacji dotyczących pomocy publicznej) wobec czego, prawidłowo, Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. pozostawił je bez rozpatrzenia z przyczyn leżących po stronie spółki. Fakt nierozpatrzenia wniosków o ulgę w spłacie pozostaje więc bez znaczenia dla wykazania braku winy w niewszczęciu przez spółkę postępowania układowego.

Sąd nie zgadza się stanowiskiem skarżącego, że jego aktywne działania zmierzające do naprawy sytuacji spółki , nie uzasadniały zgłoszenia wniosku o ogłoszenie jej upadłości. Zgodnie z art. 11 u.p.u.n , dłużnik jest niewypłacalny jeżeli nie wykonuje swoich wymagalnych zobowiązań, bądź w przypadku osoby prawnej, zobowiązania przekroczą wartość jej majątku, nawet wówczas gdy zobowiązania te wykonuje. Zaistnienie stanu niewypłacalności ma charakter obiektywny i pozostaje w bezpośrednim związku z zaprzestaniem regulowania długów.

W opinii sądu w okresie pełnienia przez skarżącego funkcji członka zarządu wystąpił stan niewypłacalności spółki z uwagi na trwałe zaprzestanie płacenia długów. Niewątpliwie w 2013 r. spółka była niewypłacalna i w tym okresie winien być już zgłoszony wniosek o ogłoszenie upadłości spółki. W tej sytuacji aktywna postawa skarżącego nie zwalniała go z obowiązku zgłoszenia wniosku o jej upadłość w terminie dwóch tygodni, od daty wystąpienia przesłanek niewypłacalności spółki. Na członku zarządu spoczywa odpowiedzialność za realizację powyższego obowiązku gdyż z racji pełnionej funkcji jest uprawniony i zobowiązani do kontrolowania finansów i majątku spółki.

Sąd nie zgadza się z oceną skarżącego, że orzeczenie o jego odpowiedzialności opiewa na niewłaściwą kwotę z uwagi na nieuwzględnienie nadpłaty w wysokości [...] zł. Powyższa suma została wskazana w deklaracjach VAT- 7 za październik 2013 r. i listopad 2013 r. jako nadwyżka podatku naliczonego nad należnym, jako kwota do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy. Nadwyżka nie jest kwotą podatku, którą organ podatkowy może dysponować. Tym samym nie mógł jej zaliczyć na poczet zaległości.

Biorąc powyższe pod uwagę sąd stwierdza, że okoliczności przytoczone przez skarżącego na uwolnienie go od odpowiedzialności za zaległość w podatku od towarów i usług , okazały się nieskuteczne. Skarżący podjął ryzyko niezgłoszenia wniosku o upadłość spółki. Jednakże powinien był się liczyć z tym, za skutek błędnej oceny sytuacji ( w postaci niemożności zaspokojenia długów przez spółkę), poniesie za długi wraz ze spółką odpowiedzialność finansową. Sąd dostrzega, że ten rodzaj odpowiedzialności i związanej z nią daniny, oznacza trudne do przezwyciężenia skutki materialne, uderzające w podstawy bytowe członka zarządu. W świetle art. 2 Konstytucji przywołującego zasady sprawiedliwości społecznej, znamiona konfiskaty mienia ma bowiem każda danina , która obciąża podmioty zagrażające ich egzystencji czy godności ich życia.

Odnosząc się do zarzutów naruszenia przepisów art. 7, art. 77, art. 80 i art. 11 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz.267 ze zm.) sąd wyjaśnia, że nie mają one zastosowania do postępowań podatkowych. W sprawie postępowanie prowadzone było na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej i z uwzględnieniem zasad uregulowanych w art. 120 - 129 oraz art. 116 tej ustawy,

Dlatego sąd na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), orzekł, jak w sentencji wyroku.