Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Urszula Wiśniewska Sędziowie Sędzia WSA Leszek Kleczkowski Sędzia WSA Ewa Kruppik – Świetlicka (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Krenz- Winiecka po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 25 lutego 2015r. sprawy ze skargi A. T. Sp. z o. o. w L. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1. uchyla zaskarżoną interpretację, 2. określa, że zaskarżona interpretacja nie może być wykonana w całości, 3. zasądza od Ministra Finansów na rzecz A. T. Sp. z o.o. w L. kwotę 200 zł ( słownie: dwieście 00/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

I SA/Bd 1141/14

UZASADNIENIE

W dniu 07 kwietnia 2014r. A. sp. z o.o. (skarżąca/spółka) złożyła wniosek uzupełniony w dniu 9 czerwca 2014 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od zakupu samochodów demonstracyjnych (nowych i używanych) i wydatków z nimi związanych, w sytuacji, gdy mają one być przedmiotem odsprzedaży oraz uznania za działalność gospodarczą odpłatnego udostępnienia samochodów demonstracyjnych pracownikom na cele prywatne.

Wnioskodawca przedstawiając stan faktyczny wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest handel samochodami nowymi i używanymi oraz wynajem samochodów osobowych i furgonetek (77.11.Z). Nabywane samochody, potwierdzone dokumentem zakupu, są wprowadzane na magazyn firmy jako towar handlowy do dalszej odsprzedaży. Część z nich to:

a) samochody osobowe demonstracyjne służące do jazd próbnych (zarejestrowane z możliwością dopuszczenia do jazd w ruchu drogowym),

b) samochody osobowe używane (zarejestrowane z możliwością dopuszczenia do jazd w ruchu drogowym).

Jako dealer, spółka ma obowiązek utrzymywania pojazdów demonstracyjnych, które służą wyłącznie do jazd próbnych, w celu zapewnienia dokonywania sprzedaży samochodów w działalności gospodarczej. Samochody demonstracyjne są wprowadzane na magazyn firmy jako towar handlowy do dalszej odsprzedaży z uwagi na fakt, że mogą być wykorzystywane tylko do jednego roku. Podobna sytuacja występuje przy sprzedaży samochodów osobowych używanych. Tymi samochodami również odbywają się jazdy próbne. W przypadku udostępnienia pracownikom samochodów demonstracyjnych na cele prywatne, będzie pobierana zapłata ustalona wg cen rynkowych.

W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym zadano następujące pytania:

1. Czy w myśl nowych zasad ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw od 1 kwietnia 2014r. możliwe będzie pełne odliczenie VAT od zakupu wskazanych samochodów osobowych i pozostałych wydatków (paliwa, materiałów eksploatacyjnych), bez prowadzenia ewidencji ich przebiegu oraz bez złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o tych pojazdach na druku VAT-26?

2. Czy w przypadku odpłatnego udostępnienia pracownikom samochodów demonstracyjnych na cele prywatne będzie można uznać, że samochody służą celom działalności gospodarczej?

Zdaniem spółki, powołującej się na art. 86a ust. 4 i ust. 5 pkt 1 ustawy

o podatku od towarów i usług, w brzmieniu od dnia 1 kwietnia 2014 r., będzie przysługiwało 100% odliczenie podatku naliczonego od otrzymanych faktur zakupu tych samochodów oraz innych wydatków z uwagi na fakt, że samochody osobowe demonstracyjne oraz używane służą działalności gospodarczej jako towary handlowe do dalszej odsprzedaży. Użycie ich do celów nie związanych z działalnością gospodarczą wyklucza regulamin firmy, który zawiera między innymi zapis o zakazie używania ich do celów nie związanych z działalnością gospodarczą np. do jazd prywatnych.

Według spółki, w przypadku odpłatnego udostępnienia pracownikom samochodów demonstracyjnych na cele prywatne, samochody te będą służyły wyłącznie działalności gospodarczej, gdyż spółka otrzyma za to "udostępnienie" samochodu zapłatę, co w konsekwencji spowoduje przychód i obowiązek wykazania podatku należnego, czyli związek ww. czynności z działalnością gospodarczą będzie zachowany.

W interpretacji indywidualnej z dnia [...] Minister Finansów uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe. Organ przywołał i omówił treść art. 86a ust. 1-5, ust. 7, ust. 8, ust. 12 i ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.).

W ocenie organu analiza przedstawionych zdarzeń przyszłych oraz przywołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego we wniosku problemu odgrywają przepisy art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy w związku z ust. 4 pkt 1 tego artykułu oraz art. 86a ust. 12.

Z treści tych regulacji wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z ich eksploatacją w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Do celów pełnego odliczenia podatku, fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych.

W celu dokonania pełnego odliczenia muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki: sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, musi wykluczać ich użycie do celów prywatnych, wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu oraz podatnik musi złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniósł pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

W konsekwencji Minister Finansów stwierdził, że skoro opisane we wniosku samochody osobowe nowe oraz samochody osobowe używane, będą przeznaczone do odprzedaży, ale przed jej dokonaniem będą wykorzystywane jako demonstracyjne (wyłącznie do jazd próbnych), a więc będą podlegały rejestracji, przy czym regulamin firmy zakazuje ich używania do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, spółce - wbrew stanowisku wyrażonemu we wniosku - nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od ich nabycia oraz zakupów przeznaczonego do nich paliwa i materiałów eksploatacyjnych, bez prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, potwierdzającej ich wykorzystanie wyłącznie na cele demonstracyjne w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i bez złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o tych pojazdach, ale będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% kwoty ww. podatku naliczonego, o ile nie zaistnieją wyłączenia wynikające z art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Organ podkreślił, że w okolicznościach przedstawionych we wniosku, ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych

z pojazdami samochodowymi, zawarte w art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług, nie będzie miało zastosowania jedynie w przypadku spełnienia przez spółkę łącznie wszystkich warunków, określonych w ustawie, tj. w ustalonych zasadach ich użytkowania wykluczy użytek prywatny tych pojazdów, wykluczenie to zostanie potwierdzone prowadzoną dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu i złoży naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w określonym ustawowo terminie. Przy czym określone przez spółkę zasady użytkowania tych pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazdy są wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Organ wskazał, że jeżeli informacja o tych pojazdach zostanie złożona naczelnikowi urzędu po tym terminie - przy spełnieniu pozostałych warunków, o których mowa wyżej - spółka będzie mogła odliczać podatek w pełnej wysokości, ale dopiero począwszy od dnia, w którym złoży tę informację.

Powołując się na zapisy art. 5 ust. 1, art. 7 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług organ przedstawił następnie zakres przedmiotowy tego podatku, stwierdzając, że analiza przywołanych przepisów prowadzi do wniosku, że odpłatne udostępnianie przez spółkę samochodów demonstracyjnych pracownikom na cele prywatne będzie stanowiło odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a więc czynność podlegającą opodatkowaniu. Fakt ten nie będzie jednak powodował, że - w świetle art. 86a ustawy - pojazdy te zostaną "automatycznie" uznane za wykorzystywane przez spółkę wyłącznie do działalności gospodarczej.

Odpłatne udostępnianie pracownikom samochodów demonstracyjnych nie stanowi bowiem przedmiotu działalności spółki, którym - jak wynika z treści wniosku - jest handel samochodami nowymi i używanymi oraz wynajem samochodów osobowych

i furgonetek. Nie ma przy tym znaczenia to, że wynagrodzenie za ten wynajem będzie ustalone wg cen rynkowych stosowanych dla innych klientów. Zdaniem organu pojazdy te (samochody demonstracyjne, stanowiące - jak wskazała spółka - towar handlowy, udostępniane odpłatnie pracownikom na cele prywatne) nie będą przeznaczone wyłącznie do odprzedaży.

Nie będą przeznaczone również wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu. W tej sytuacji okoliczność, że spółka dokonuje ich wynajmu pracownikom nie jest decydująca dla uznania, że są one wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a) w związku z ust. 5 pkt 1 lit. a) i lit. c) ustawy o podatku od towarów i usług i tym samym nie daje prawa do odliczenia podatku naliczonego w pełnym zakresie. W sytuacji przedstawionej we wniosku, dla oceny zakresu odliczenia, konieczne więc będzie spełnienie wymogów określonych art. 86a ust. 4 pkt 1 i ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Minister Finansów stwierdził brak podstaw do zmiany wydanej interpretacji indywidualnej.

W uzasadnieniu podtrzymał argumentację w niej zawartą.

W skardze na ww. interpretację indywidualną strona wniosła o jej uchylenie zarzucając jej naruszenie art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011, Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) w odniesieniu do kwestii prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od zakupu samochodów demonstracyjnych (nowych

i używanych) i wydatków z nimi związanych, w sytuacji, gdy mają one być przedmiotem odsprzedaży.

Po przedstawieniu dotychczasowego przebiegu postępowania strona przedstawiła uzasadnienie dla postawionych zarzutów. Podniosła, że jako autoryzowany przedstawiciel marki Opel i Chevrolet prowadzi działalność gospodarczą polegającą głównie na odsprzedaży samochodów nowych i używanych. Wskazała, że wszystkie nabywane samochody potwierdzone dokumentami zakupu są wprowadzane na magazyn firmy, jako towar handlowy do dalszej odsprzedaży. Wśród nich są także auta demonstracyjne służące do odbycia jazd testowych i auta używane.

Stwierdziła, że poza sporem jest, że wszystkie auta tzw. handlowe korzystają

z możliwości pełnego odliczenia podatku VAT na podstawie art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a

w związku z art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, bez konieczności prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 4 tego artykułu.

Skarżąca nie zgadza się jednak z poglądem organu dotyczącym samochodów tzw. demonstracyjnych i aut używanych, które są zarejestrowane i ubezpieczone a tym samym stworzona jest możliwość użycia ich w sposób uniemożliwiający pełne odliczenie podatku, czyli umożliwiający użytek prywatny.

Wskazała, że zgodnie z przyjętym orzecznictwem zarówno Naczelnego Sądu

Administracyjnego, jak i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, wydanych co prawda w poprzednio obowiązującym stanie prawnym, jednakże zachowującym swoją aktualność i dzisiaj, utrwalił się pogląd, że auta demonstracyjne, które czasowo przeznaczone są do jazd próbnych bądź prezentowania nabywcom, nie zmieniają swojego przeznaczenia i nadal będą służyć jego podstawowej działalności jaką jest dalsza odsprzedaż.

Strona przywołała wyrok z dnia 17 stycznia 2013r. I FSK 316/12, w którym NSA stwierdził, że "samochody demonstracyjne również służą podatnikowi do podstawowej jego działalności jaką jest odsprzedaż samochodów. To względy marketingowe decydują o tym, że nie zostaje od razu sprzedany lecz przez pewien okres czasu służy do celów demonstracyjnych. Oczywistym jest, że ewentualny nabywca samochodów chce zobaczyć, obejrzeć, przejechać się nim. Takie działanie podejmują również przedsiębiorcy sprzedający inne dobra trwałego użytku (...). Wynikają one z realiów rynkowych, ostrej konkurencji wśród sprzedawców i coraz większej świadomości swoich praw ze strony konsumentów." Ponadto dla poparcia swych tez skarżąca wskazała na interpretację Ministra Finansów z dnia 21 marca 2013r. nr PT 10/033/4/87/LWWI13RD61593, w której jako podstawową przesłankę pozwalającą na pełne odliczenie VAT organ wskazał to, aby przedmiotem działalności podatnika była odsprzedaż pojazdów. W konkluzji powołanej interpretacji stwierdza się, że "konsekwencją uznania, że w wyżej opisanych przypadkach od nabywanych pojazdów wykorzystywanych jako pojazdy demonstracyjne, przysługuje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług w pełnej wysokości, obligatoryjnym staje się opodatkowanie, zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT jakiegokolwiek ich użytku niezwiązanego z prowadzoną działalnością gospodarczą w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników."

Skarżąca wyraziła opinię, że okoliczność rejestracji aut demonstracyjnych i używanych, która w ocenie organu jest przesądzająca o kierunku interpretacji, jest w pewnym sensie niezależna od jej woli, ponieważ wynika z wymogów prawa o ruchu drogowym, które stanowi że aby dokonać prezentacji auta i odbyć nim jazdę testową należy go najpierw zarejestrować i ubezpieczyć.

Wskazała, że czasowe wykorzystywanie aut do jazd demonstracyjnych jest działaniem skierowanym na zwiększenie sprzedaży, bo odbywanie ich ma za zadanie zachęcanie klientów do zakupu aut, a to oznacza, że związek z działalnością gospodarczą polegającą na odsprzedaży nigdy nie zostaje zerwany - jest wręcz zwielokrotniony. Ponadto, co istotne, auta te pomimo czasowego wykorzystywania do jazd testowych, nie są wyłączone ze sprzedaży bo zawsze w każdym czasie mogą być przedmiotem sprzedaży. Zawsze i każdorazowo nabywane są z myślą o dalszej odsprzedaży, bo na tym polega podstawowa działalność gospodarcza spółki.

Skarżąca zaznaczyła, że odbywanie jazd próbnych autem testowym, czy używanym, nie pozbawia go przymiotu "przeznaczonego wyłącznie do odsprzedaży", podobnie jak sprzedawcy odzieży przymiarka garnituru, czy sukienki. Podniosła, że jednego klienta satysfakcjonuje uruchomienie silnika i np. włączenie świateł drogowych, inny przed zakupem chciałby odbyć nim jazdę próbną.

Wskazała, że wszystkie samochody używane są kupowane i odsprzedawane jak zarejestrowane i w konsekwencji ubezpieczone. Stwierdziła, że właśnie na przykładzie aut używanych, co do których zastosowanie mają te same przepisy, łatwiej wskazać na niewłaściwość dokonanej interpretacji, ponieważ auta te - podobnie jak nowe – zawsze kupowane są z założeniem dalszej odsprzedaży. Pomimo, że przed zakupem są one często testowane przez potencjalnych klientów, ale a priori nie są przeznaczone do odbywania jazd próbnych, nawet czasowo, lecz tylko i wyłącznie do dalszej odsprzedaży.

Strona podniosła, że ze stanowiska organu wynika, że nie wykazała, że jest w stanie zapobiec prywatnemu użyciu aut demonstracyjnych i używanych. Jej zdaniem, stanowisko to jest błędne, ponieważ w przedstawionym stanie faktycznym, opisanym w złożonym wniosku informowano, że użycie auta w celu niezwiązanym z działalnością gospodarczą wyklucza regulamin firmy, który zawiera między innymi zapis o zakazie używania ich do celów nie związanych z działalnością gospodarczą np. jazd prywatnych.

Zdaniem skarżącej, interpretacja powinna opierać się o przedstawiony stan faktyczny, a nie zakładać przyszłe hipotetyczne, czyli teoretyczne zdarzenia.

Zdaniem strony przyjęcie stanowiska organu jest równoznaczne z naruszeniem naczelnej zasady systemu podatku VAT - zasady neutralności, stanowiącej, że podatek powinien być ekonomicznie neutralny dla przedsiębiorcy, który nie jest ostateczny konsumentem towaru lub usługi.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, w całości podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie. Ponadto organ wskazał, że przywołane przez skarżącą w skardze wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 stycznia 2013 r. (sygn. akt I FSK 316/12 oraz IFSK 317/12) zostały wydane w stanie prawnym obowiązującym w 2011 r., a interpretacja ogólna Ministra Finansów z dnia 21 marca 2013 r. (PT 10/033/4/87/L WW/13RD61593), na którą powołała się skarżąca - w stanie prawnym obowiązującym w 2013 r., natomiast zaskarżona interpretacja odnosi się do przepisów obowiązujących od dnia 1 kwietnia 2014 r., które w inny sposób regulują kwestie związane z odliczeniem podatku naliczonego od wydatków dotyczących samochodów. Zatem ani ww. wyroki, ani interpretacja ogólna, nie mogą stanowić podstawy do uznania, że rozstrzygnięcie zawarte w zaskarżonej interpretacji jest błędne.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna.

Na podstawie art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości w zakresie swojej właściwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym § 2 cytowanego przepisu stanowi, iż kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 4a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej również p.p.s.a., kontrola sprawowana przez sądy administracyjne obejmuje również orzekanie w sprawach skarg na pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach.

Zgodnie z art. 146 § 1 p.p.s.a., Sąd uwzględniając skargę na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie uchyla tę interpretację.

Przystępując do rozstrzygnięcia legalności wydanego aktu należy przede wszystkim wskazać, że wiążącym dla organu jest stan faktyczny, przedstawiony przez stronę, który konstytuuje przedmiotowy zakres sprawy o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego, a przez to i zakres udzielonej interpretacji (por. J. Brolik, Urzędowe interpretacje prawa podatkowego, Warszawa 2010, s. 76).

Zdaniem Sądu wydana interpretacja jest nieprawidłowa w zakresie obu pytań zadanych przez stronę. Jak wynika ze stanu faktycznego - pierwsze pytanie dotyczyło stanu prawnego po 1 kwietnia 2014 r. i możliwości pełnego odliczenia podatku VAT od zakupu samochodów ( nowych i używanych tzw. demonstracyjnych) oraz pozostałych wydatków takich jak paliwo, materiały eksploatacyjne i to bez konieczności prowadzenia ewidencji ich przebiegu oraz bez obowiązku złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o tych pojazdach na drukach VAT – 26 jak wskazała strona w oparciu o art. 86 a ust. 3 pkt 1 lit. a , w zw. z art. 86 a ust. 5 pkt 1 lit. a cyt. ustawy o VAT.

Należy zgodzić się ze stroną, że mimo zmiany stanu prawnego nadal ma uzasadnienie pogląd, że auta demonstracyjne, które czasowo przeznaczone są do jazd próbnych bądź prezentowania nabywcom, nie zmieniają swojego przeznaczenia i nadal będą służyć jego podstawowej działalności, jaką jest dalsza odsprzedaż. Dalej jest aktualny pogląd, co do konieczności wprowadzania aut demonstracyjnych w branży samochodowej, które służą działalności gospodarczej i mają wpływ na jej efektywność. Uwadze Interpretatora uszło to, że auta te nie mogą występować w tej roli dłużej niż rok, a po jego upływie są sprzedawane. W tym miejscu należy przywołać pogląd z piśmiennictwa z tezą wyrażoną w artykule opublikowanym w Dor. Podatk. 2014/10/21- 23 autorstwa J. Włocha p.t. "Samochody demonstracyjne ze 100% odliczeniem podatku od towarów i usług : "Jazda próbna nie jest ani dla podatnika, ani dla konsumenta celem samym w sobie. Jest tylko częścią - i to niezbędną - całego procesu sprzedaży. Bez jazdy próbnej najprawdopodobniej nie doszłoby w ogóle do sprzedaży. Jest ona zatem immanentnie związana ze sprzedażą. Skoro tak, to jeżeli podatnik posiada samochody demonstracyjne, a jego jedynym celem jest dalsza ich odsprzedaż, to spełniony jest warunek opisany w art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. a) [u.p.t.u.], gdyż samochody te są przeznaczone wyłącznie do odsprzedaży. Jazdy demonstracyjne nie są celem samym w sobie, lecz środkiem do celu – odsprzedaży ".

Zgodnie z powołanymi przepisami do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku nie ma zastosowania art. 86 a ust. 1 cyt. ustawy a więc 50 % możliwość odliczenia podatku VAT, gdyż w ust. 3 wskazano, że ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku, gdy pojazdy samochodowe są :" wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika" lit. a.

Natomiast w ust. 5 wskazano, że : "warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych : pkt 1 przeznaczonych wyłącznie do - odsprzedaży (lit. a )".

Organ, zdaniem Sądu błędnie odczytał stan faktyczny uznając, iż Wnioskodawca w nowym stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r. mimo, że przedmiotem jego działalności , jako dealera samochodów - będzie sprzedaż aut i ich wynajem, a wszystkie samochody są towarem wprowadzonym w stan magazynowy, (również i te demonstracyjne ) i jak wskazał Wnioskodawca przeznaczone są do sprzedaży - nie będzie mógł stosować 100 % odliczenia podatku VAT a nadto wbrew przepisowi art. 86 a ust. 5 będzie musiał prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu. Jako uzasadnienie organ uznał, że mimo zakazu używania pojazdów do celów prywatnych takiej okoliczności nie można wykluczyć. To stwierdzenie w przedmiotowej sprawie nie może się ostać, gdy wnioskodawca wyraźnie wskazał, ze regulamin funkcjonujący w firmie zabrania używania aut do celów prywatnych. Słusznie zatem skarżąca nie zgadza się z poglądem organu dotyczącym samochodów tzw. demonstracyjnych i aut używanych, które są zarejestrowane i ubezpieczone, co w opinii organu oznacza stworzenie możliwości użycia aut na cele prywatne, a to zdaniem organu uniemożliwia pełne odliczenie podatku. To stwierdzenie wywiedzione zostało nie ze stanu faktycznego a z opinii organu i doświadczenia życiowego.

Przechodząc do pytania drugiego należy wskazać, że i w tym wypadku organ nie odczytał precyzyjnie stanu faktycznego, pomijając ważne jego elementy takie jak : zakres działalności firmy tj. handel samochodami nowymi i używanymi oraz co zostało zawarte w uzupełnieniu wniosku ( k- 13) – wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek. Wnioskodawca zatem określił, iż prowadzi działalność zarówno w zakresie handlu samochodami nowymi i używanymi oraz zajmuje się wynajmem i dzierżawą samochodów. Jednocześnie wyjaśnił, że samochody demonstracyjne wprowadzane są jako towar handlowy do dalszej odsprzedaży z uwagi na fakt, że mogą być wykorzystywane tylko do jednego roku". Strona podała, że wymogiem w tego rodzaju działalności jest posiadanie tzw. samochodów demonstracyjnych, służących do jazd próbnych i dotyczy to zarówno samochodów nowych jak i używanych, które zgodnie z przepisami o ruchu drogowym są rejestrowane i ubezpieczone. Tu Interpretator niezasadnie uznał, wbrew stanowisku wnioskodawcy, że firma nie będzie w stanie kontrolować tych samochodów bez ewidencji i z tego powodu odmówił wnioskodawcy pełnego rozliczenia. Ważne zdaje się być również to, że Interpretator wyszedł poza zakres pytania, tworząc w ten sposób dodatkowy stan faktyczny, czego zdaniem Sądu nie było mu wolno uczynić.

Skoro Wnioskodawca w pytaniu drugim wyraźnie zaznaczył, iż udostępnia pracownikom samochody do celów prywatnych ale to udostępnianie jest odpłatne i to w cenach rynkowych i wiąże się z pobieraniem podatku VAT to zdaniem Sądu w takiej sytuacji mamy do czynienia z wynajmem, który również mieści się w działalności firmy. Skoro do pracowników nie stosuje się żadnych preferencji cenowych to nie ma znaczenia komu ten samochód się wynajmuje a zatem uzasadnione jest twierdzenie, że jest to usługa opodatkowana podatkiem VAT i dokonywana jest jak wynika ze stanu faktycznego w ramach działalności firmy.

Mając powyższe na uwadze , przy ponownej interpretacji organ winien wziąć pod uwagę wskazówki Sądu i je zastosować, nie wychodząc poza stan faktyczny opisany we wniosku o udzielenie interpretacji.

W związku z powyższym Sąd w oparciu o art. 146 § 1 ustawy Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.) uchylił interpretację. O jej wykonalności orzekł na podstawie art. 152, o kosztach w oparciu o art. 200 cyt. ustawy.

E. Kruppik – Świetlicka U. Wiśniewska L. Kleczkowski