Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Bejgerowska Sędziowie Sędzia WSA Karol Pawlicki Sędzia WSA Barbara Rennert (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 08 lutego 2018 r. sprawy ze skargi [...] Sp. z o.o. w [...] na postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania oddala skargę

W dniu [...] listopada 2017 r. K. G. wniosła skargę na postanowienie Inne z [...] października 2017 r. nr [...], utrzymujące w mocy własne postanowienie z [...] lipca 2017 r. nr [...], odmawiające wszczęcia postępowania w sprawie o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie przepisów ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów (Dz. U. z 2017 r., poz. 708; dalej: "ustawa o systemie monitorowania").

S. w dniu 7 lipcu 2017 r., uzupełniony pismem z 17 lipca 2017 r., wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w ramach opisu stanu faktycznego skarżąca wskazała, że prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie sprzedaży paliw płynnych. W ramach systemu SENT dysponuje kluczem przewoźnika i kluczem wysyłającego. Dokonuje m.in. dostaw paliw płynnych jednorazowo w ilości powyżej 500 litrów na rzecz jednego odbiorcy towaru (odbiorcy paliw płynnych). Paliwa stanowią towar wymieniony w art. 3 ustawy o systemie monitorowania, a zatem przedmiotowo objęte są zakresem ustawy. Odbiorcami towaru są m. in. rolnicy, dla których sprzedaż paliwa skarżąca dokumentuje fakturami VAT. W przypadku zamówień dostaw paliwa przez rolników, w trakcie rozmowy skarżąca jest informowana przez nich o ich statusie, że są rolnikami. Następnie w dniu zaplanowanej dostawy paliwa dla rolnika, w siedzibie skarżącej wystawiana jest faktura dla rolnika, którą zabiera ze sobą kierowca cysterny dostarczającej paliwo. Kierowca przekazuje rolnikowi fakturę VAT.

W związku z powyższym skarżąca spytała o to, czy rolników prowadzących działalność rolniczą bez względu na sposób opodatkowania takiej działalności rolniczej, o ile nie prowadzą jednocześnie działalności gospodarczej podlegającej wpisowi do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, nie należy uznawać za podmioty odbierające w rozumieniu ustawy o systemie monitorowania, a zatem nie mają do nich zastosowania przepisy ustawy o systemie monitorowania? W konsekwencji, czy podmiot (wnioskodawca) dokonujący dostaw paliwa w ilości jednorazowo powyżej 500 litrów nie ma obowiązku zgłaszania przewozu towaru - paliwa? Zatem czy dostawy paliwa powyżej 500 litrów dla rolników nie prowadzących pozarolniczej działalności gospodarczej nie podlegają monitorowaniu, nie należy ich zgłaszać w systemie SENT?

Wnioskodawca uznał, że kierując się stanowiskiem Ministerstwa Finansów przedstawionym w piśmie z [...] kwietnia 2017 r. oraz projektem z [...] maja 2017 r. ustawy o systemie monitorowania oraz ustawy o drogach publicznych rolników prowadzących działalność rolniczą i nie podlegających wpisowi do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym, bez względu na sposób opodatkowania prowadzonej działalności rolniczej nie należy uznawać za podmioty odbierające w rozumieniu ustawy o systemie monitorowania, a zatem nie mają do nich zastosowania przepisy ustawy o systemie monitorowania. W konsekwencji podmiot (wnioskodawca) dokonujący dostaw paliwa w ilości jednorazowo powyżej 500 litrów dla rolników nie ma obowiązku zgłaszania przewozu towaru - paliwa. Zdaniem wnioskodawcy wynika to z tego, że system monitorowania drogowego przewozu towarów skierowany jest wyłącznie do podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Wnioskodawca biorąc pod uwagę brzmienie art. 2 pkt 3, 5-8 ustawy o systemie monitorowania stwierdził, że krąg uczestników systemu monitorowania dotyczy podmiotów określonych w ustawie jako "podmiot wysyłający", "podmiot odbierający", przewoźnik, "nadawca towaru", "odbiorca towaru", przy czym musi być spełniony kolejny warunek ustawowy, zgodnie z którym każdy z tych podmiotów musi prowadzić działalność gospodarczą.

Skarżąca, powołując się na ww. pismo Ministra Finansów, stwierdziła, że pomimo, iż dostawy paliwa w ilości jednorazowo powyżej 500 litrów przedmiotowo podlegają przepisom ustawa o systemie monitorowania, to ze względów podmiotowych w przypadku gdy dostawa dokonywana jest na rzecz rolnika nie prowadzącego działalności gospodarczej podlegającej wpisowi do CEIDG lub KR, nie podlega zgłoszeniu, w związku z czym nie podlega monitorowaniu i nie należy ich zgłaszać w systemie SENT.

Odmawiając wszczęcia postępowania w sprawie opisanego powyżej wniosku w postanowieniu z [...] lipca 2017 r., powołując się art. 14b § 1 i art. 15 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.; dalej "Ordynacja podatkowa"), organ interpretacyjny wyjaśnił, że pod pojęciem właściwości należy rozumieć zdolność organu podatkowego do prowadzenia określonego rodzaju spraw dotyczących podatków lub innych spraw normowanych przepisami prawa podatkowego. Podkreślił, że jest to bardzo istotne ograniczenie w zakresie możliwości wystąpienia o interpretację - wniosek może złożyć zainteresowany podmiot w swojej indywidualnej sprawie dotyczący określonych przepisów prawa podatkowego. Ponadto pomiędzy sprawą, a wnioskodawcą musi istnieć związek wyrażający się w tym, że przedstawiony we wniosku problem musi dotyczyć sfery opodatkowania lub ewentualnego opodatkowania wnioskodawcy. Oznacza to, że wnioskodawca ma uprawnienia do uzyskania interpretacji prawa podatkowego w każdej indywidualnej sprawie, która może kształtować jego prawa i obowiązki na gruncie określonej regulacji podatkowej. Tym samym zainteresowany może żądać wykładni co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów normujących ten podatek w jego indywidualnej sprawie, co może rzutować na prawidłowe rozliczenie wnioskodawcy w ramach tego podatku.

Następnie, odnosząc się do treść art. 3 pkt 1 i 2 Ordynacji podatkowej, organ interpretacyjny wyjaśnił rozumienie pojęcia przepisów prawa podatkowego, podkreślając że przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego może być ocena prawna danego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego, dotyczącego wnioskodawcy, dokonywana na gruncie przepisów prawa podatkowego. Interpretacje indywidualne stanowią formę wyrażenia stanowiska, w jaki sposób należy interpretować oraz stosować przepisy prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w odniesieniu do zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych. Prawo podatkowe w kontekście wydawania interpretacji indywidualnych winno być rozumiane jako ogół przepisów regulujących zasady powstawania, ustalania oraz wygasania zobowiązań podatkowych oraz obowiązki podatników, płatników i inkasentów poszczególnych podatków. Ponadto instytucja interpretacji indywidualnych gwarantuje ochronę prawną w zakresie określonym przepisami art. 14k - art. 14n Ordynacji podatkowej.

Analizując wniosek skarżącej, organ stwierdził, że nie dotyczy on zagadnienia uregulowanego w przepisach prawa podatkowego, a wątpliwości skarżącej nie powstały w związku z zastosowaniem przepisów prawa podatkowego materialnego. Zapytania dotyczą zastosowania przepisów ustawy o systemie monitorowania, tym samym rozstrzygnięcie powyższego zagadnienia nie jest możliwe bez naruszenia zakresu przedmiotowego interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego, wydawanych w trybie art. 14b § 1 w zw. z treścią art. 14k - 14n Ordynacji podatkowej i organ nie posiada uprawnień do wydania wnioskowanej interpretacji.

W wyniku rozpatrzenia zażalenia skarżącej na powyższe rozstrzygnięcie, postanowieniem z 9 października 2017 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej utrzymał je w mocy. Powołując się na art. 14b § 1-5, art. 14c § 1 i § 2, art. 14k § 1, art.14d, art. 14o § 1, art. 14h Ordynacji podatkowej podkreślił, że z regulacji tych wynika, iż z wnioskiem może wystąpić osoba, u której wystąpił lub może wystąpić określony stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), który może rodzić określone konsekwencje w sferze prawa podatkowego. Nie oznacza to jednak, że każdy i w jakiejkolwiek sprawie może o taką interpretację wystąpić. Przedstawiony we wniosku problem musi dotyczyć bezpośrednio sfery praw i obowiązków podatkowych zainteresowanego. Interes, który ma wystąpić po stronie tego podmiotu oznacza wyłącznie interes prawnopodatkowy, a nie interes faktyczny. Tym samym między sprawą, w której wnioskodawca wystąpił o wydanie interpretacji indywidualnej, a wnioskodawcą musi wystąpić związek tego rodzaju, że przedstawiony we wniosku problem musi dotyczyć sfery opodatkowania lub ewentualnego opodatkowania wnioskodawcy.

Ponadto organ wskazał, że przedmiotem interpretacji mogą być wyłącznie przepisy prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, a jej istotą jest rozstrzygnięcie, czy wnioskodawca prawidłowo postrzega, jakie skutki prawne na gruncie określonych przepisów prawa podatkowego wywołuje przedstawiony przez niego stan faktyczny albo zdarzenie przyszłe. Wydanie interpretacji indywidualnej jest możliwe wyłącznie wówczas, gdy kwestia stanowiąca przedmiot jego wątpliwości jest regulowana przepisami prawa podatkowego. Organ odwoławczy podkreślił również, że do procedury wydawania interpretacji indywidualnych nie mają zastosowania reguły właściwe dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Natomiast zakres interpretacji zakreśla wnioskodawca poprzez sformułowanie pytania, zatem jego treść nabiera szczególnego znaczenia.

W ocenie organu odwoławczego zarówno treść zadanych pytań, jak też przedstawionych stanowisk własnych do tych pytań wskazuje, że przedmiotem wniosku jest zagadnienie, które nie jest związane z zastosowaniem przepisów prawa podatkowego. Wątpliwości wnioskodawcy nie powstały w związku z zastosowaniem przepisów prawa podatkowego. Natomiast interpretacja indywidualna nie jest uniwersalnym instrumentem, mającym na celu rozwianie wątpliwości podatnika dotyczących interpretacji jakichkolwiek przepisów prawa. Ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego do określonego stanu faktycznego. Ponadto organ nie prowadzi doradztwa, ogranicza się do dokonania subsumpcji przedstawionego przez stronę stanu faktycznego pod określony przepis prawa podatkowego i wyjaśnienia przyczyn, dla których w określonym stanie faktycznym dany przepis ma zastosowanie.

Jednocześnie organ powołując się na orzeczenia sądów administracyjnych zaznaczył, że nie można obowiązku udzielania interpretacji zawężać wyłącznie do ustaw zawierających w tytule pojęcie prawa podatkowego. Jednakże dotyczy to sytuacji, w których przepisy prawa podatkowego nie definiują wprost określonych instytucji zawartych w przepisach tego prawa. Wówczas należy sięgnąć do innych działów prawa definiujących takie instytucje i przy zachowaniu autonomii prawa podatkowego, regulacje takie wchodzą w skład prawa podatkowego. Ponadto możliwe są sytuacje, w których przepisy prawa podatkowego nie odsyłają wprost do uregulowań zawartych w innych aktach prawnych, lecz organy podatkowe zastosują takie przepisy przy wykorzystaniu wykładni systemowej zewnętrznej. Przepisy prawa podatkowego nie są zawarte jedynie w ustawach podatkowych. Organ odwoławczy jednak podkreślił, że urzędowa wykładnia przepisów dotyczyć może jedynie prawa podatkowego materialnego. W związku z powyższym organ wskazał, że przepisy ustawy o systemie monitorowania nie określają ani momentu powstania obowiązku podatkowego, ani zakresu opodatkowania, ani podstawy opodatkowania ani też żadnych innych elementów, które składają się na prawa i obowiązki podatników. Udzielenie odpowiedzi na zadane we wniosku pytania wymagałoby od organu odpowiedzi w zakresie spraw nieuregulowanymi przepisami prawa podatkowego, czyli takich które nie regulują praw i obowiązków podatnika na gruncie prawnopodatkowym. Ustawa o systemie monitorowania nie spełnia kryteriów ustawy podatkowej w rozumieniu art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, lecz określa zasady systemu monitorowania drogowego przewozu towarów oraz odpowiedzialność za naruszenie obowiązków związanych z drogowym przewozem towarów podmiotu wysyłającego, podmiotu odbierającego, przewoźnika oraz kierującego środkiem transportu. Jej celem jest przede wszystkim kontrola przewozu towarów polegająca na sprawdzeniu przestrzegania obowiązków w zakresie w niej wskazanym.

Organ odwoławczy nie zgodził się więc ze stanowiskiem skarżącej, że przepisy ww. ustawy należą do szeroko rozumianego prawa podatkowego, a ponadto istotą tej ustawy jest ograniczenie szarej strefy oraz uszczelnienie systemu podatkowego. Przede wszystkim przedmiotowa ustawa określa wyłącznie odpowiedzialność za naruszenie obowiązków związanych z drogowym przewozem towarów podmiotu wysyłającego, podmiotu odbierającego, przewoźnika i kierującego środkiem transportu, nie nakłada zaś na podatnika, żadnego obowiązku podatkowego, nie zakreśla przedmiotu ani podstawy opodatkowania. Przepisy ustawy będącej przedmiotem wniosku nie mieszczą się w zawartej w art. 3 Ordynacji podatkowej definicji pojęcia przepisów prawa podatkowego oraz ustaw podatkowych.

W skardze złożonej na powyższe postanowienie, spółka zarzuciła mu naruszenie:

- przepisów postępowania mające istotny wpływ na treść zaskarżonego postanowienia, tj. art. 14b Ordynacji podatkowej przez odmowę wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie stosowania przepisów ustawy o systemie monitorowania, w następstwie uznania, że przepisy tej ustawy nie są przepisami prawa podatkowego zdefiniowanymi w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej,

- przepisów prawa materialnego, tj. art. 3 pkt 1 i 2 Ordynacji podatkowej przez ich niewłaściwą wykładnię polegającą na przyjęciu, że przepisy ustawy o systemie monitorowania nie stanowią przepisów prawa podatkowego, a zatem nie może co do nich zostać wydana interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego.

Uzasadniając skargę spółka podkreśliła, że w jej ocenie przepisy ustawy o systemie monitorowania należą do szeroko rozumianego prawa podatkowego. Wynika to zarówno z ratio legis ich uchwalenia, jak i zakresu zastosowania, trybu kontroli wykonywania oraz konsekwencji. Jej istotą jest przede wszystkim ograniczenie szarej strefy oraz uszczelniania systemu podatkowego m.in. poprzez uszczelnienie przepisów podatkowych. Z uzasadnienia projektu ustawy wynika, że stanowi ona w części regulację komplementarną dla tzw. pakietu paliwowego przyjętego ustawą z dnia [...] lipca 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw. Ponadto stanowi regulację subsydiarną dla całego systemu podatkowego. W ocenie skarżącej, biorąc pod uwagę, że przepisy ustawy mieszczą się w szeroko rozumianej kategorii przepisów podatkowych, to może do nich zostać wydana interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w odpowiedzi na skargę, wnosząc o jej oddalenie, podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko.

Sąd zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Istotą sporu w niniejszej sprawie jest zasadność odmowy przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wszczęcia postępowania w sprawie wydania, na wniosek skarżącej, w przedstawionym przez nią stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, interpretacji indywidualnej.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że odmawiając wszczęcia postępowania organ interpretacyjny powołał się przede wszystkim na art. 165a § 1 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej. Ostatni z ww. przepisów odsyła do odpowiedniego stosowania w sprawach dotyczących interpretacji indywidualnej wskazanych w nim przepisów Ordynacji podatkowej, w tym m. in. jej art. 165a. Przepis ten w § 1 stanowi, że gdy żądanie, o którym mowa w art. 165, zostało wniesione przez osobę niebędącą stroną lub z jakichkolwiek innych przyczyn postępowanie nie może być wszczęte, organ podatkowy wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania. Z cytowanego przepisu wynika, że w fazie wstępnej postępowania organ podatkowy bada, czy wniosek (podanie) pochodzi od osoby posiadającej legitymację procesową oraz czy nie zachodzą inne przyczyny uniemożliwiające wszczęcie postępowania w sprawie z wniosku o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej. W sytuacji stwierdzenia, że w sprawie zachodzą przyczyny uniemożliwiające wszczęcie postępowania, organ zobowiązany jest odmówić wszczęcia postępowania zgodnie z art. 165a Ordynacji podatkowej, przy czym odmowa ta jest obligatoryjnym następstwem stwierdzenia przez organ przesłanek wymienionych w tym przepisie.

Należy też przytoczyć przepis art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, z którego wynika, że składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Wówczas, w myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje w indywidualnej sprawie zainteresowanego pisemną interpretacje przepisów prawa podatkowego. Normatywnym przedmiotem interpretacji indywidualnej są – zgodnie z powołanym wyżej art. 14b § 1 – przepisy prawa podatkowego. Stosownie do zawartej w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej definicji, "przepisy prawa podatkowego" to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez [...] umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez [...] innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

W kontrolowanej sprawie powodem odmowy wszczęcia postępowania była wymieniona w art. 165a Ordynacji podatkowej "inna przyczyna", a mianowicie stwierdzenie przez organ uprawniony do wydania interpretacji, że przedmiotem wniosku jest zagadnienie, które nie jest związane z zastosowaniem przepisów prawa podatkowego, a wątpliwości skarżącej nie powstały w związku z zastosowaniem tych przepisów.

Zgadzając się ze Dyrektorem KIS, Sąd podkreśla, że istotą wydania interpretacji indywidualnej jest rozstrzygnięcie, czy wnioskodawca prawidłowo postrzega jakie skutki prawne na gruncie określonych przepisów prawa podatkowego wywołuje przedstawiony przez niego stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe. Interpretacja indywidualna powinna rozstrzygać wątpliwości wnioskodawcy dotyczące regulacji ukształtowanej przepisami prawa podatkowego przy rozważaniu przedstawianego przez niego stanu faktycznego w świetle zadanych we wniosku pytań. Zatem niezbędne jest, aby wątpliwości wnioskodawcy wzbudziła regulacja zawarta w przepisach prawa podatkowego. Skarżąca twierdzi, że przepisy ustawy o systemie monitorowania stanowią regulacje szeroko rozumianego prawa podatkowego, pozwalając tym samym na wydanie interpretacji indywidualnej w kontrolowanej sprawie.

Przedstawionego wyżej podglądu skarżącej nie można podzielić. Motywowanie jej uchwalenia w uzasadnieniu projektu ustawy wdrażaniem kolejnego narzędzia uszczelniającego system podatkowy nie oznacza jeszcze, że jej przepisy należą do przepisów prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej. Wątpliwości skarżącej, jak wynika z zamieszczonych we wniosku pytań, dotyczą problemu monitorowania dostaw paliwa powyżej 500 litrów dla rolników nieprowadzących pozarolniczej działalności gospodarczej i obowiązku ich zgłaszania w systemie SENT, nie zaś jakichkolwiek konsekwencji podatkowych istnienia bądź nie istnienia tego obowiązku.

Oczywiście zawarty w powołanym wyżej przepisie termin "przepisy prawa podatkowego" ma szerszy zakres niż termin "ustawa podatkowa". Nie ulega również wątpliwości, że nie można obowiązku udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego zawężać wyłącznie do ustaw podatkowych, ponieważ nie tylko w nich uregulowano elementy, od których zależy opodatkowanie i jego wysokość. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 28 czerwca 2012 r., wydanym w sprawie I FSK 1465/11 (wszystkie przytaczane w niniejszej sprawie orzeczenia sądów administracyjnych dostępne w bazie: orzeczenia.nsa.gov.pl), stwierdził że przyjęcie, iż interpretacja przepisów prawa podatkowego może odnosić się wyłącznie do aktów, których rodzaje wprost wymienione zostały w definicji zawartej w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, powodować może, że nie zostanie zrealizowany cel tej instytucji. Stanowisko takie dotyczy jednak sytuacji, w których przepisy prawa podatkowego nie definiują wprost określonych instytucji zawartych w przepisach tego prawa i wówczas należy sięgać do innych działów prawa zawierających te definicje. Przepisy te stają się wówczas przepisami prawa podatkowego, oczywiście w powiązaniu z innymi przepisami należącymi do tego prawa. Organy podatkowe dokonując zatem interpretacji przepisów prawa podatkowego, są zobowiązane w takim przypadku do interpretacji norm zawartych w innych działach prawa. Nie oznacza to jednak, że te przepisy należą do ustaw podatkowych (por. wyrok WSA w Bydgoszczy z 13 września 2017 r., I SA/Bd 701/17).

Jednakże, aby konkretny przepis ustawy, nie będącej ustawą podatkową, uznać za podlegający interpretacji indywidualnej (art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej) przepis prawa podatkowego, musi on tworzyć konkretną normę prawnopodatkową - wywoływać skutki w obowiązkach i uprawnieniach podatkowych zobowiązanego. Jeżeli zaś normy takiej nie tworzy, dokonanie jego interpretacji w oparciu o przepisy rozdziały 1a działu II Ordynacji podatkowej nie będzie możliwe.

Podkreślania wymaga, że z art. 1 wszystkie przytaczane w niniejszej sprawie orzeczenia sądów administracyjnych dostępne w bazie: orzeczenia.nsa.gov.pl wynika, iż określa ona zasady monitorowania drogowego przewozu towarów oraz odpowiedzialność za naruszenie obowiązków związanych z drogowym przewozem towarów. Skarżąca nie wskazała na jakiekolwiek wątpliwości podatkowe spowodowane wprowadzeniem regulacji zawartych w ww. ustawie. Natomiast rozstrzygnięcie wątpliwości skarżącej, związanych z uznaniem rolnika, który nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej za podmiot odbierający w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o systemie monitorowania, jak i jej wątpliwości co do ewentualnego jej obowiązku zgłaszania dostaw paliwa dla takich rolników w systemie SENT, nie są wątpliwościami, o rozstrzygniecie których skarżąca może ubiegać się, żądając wydania interpretacji indywidualnej.

Konkludując należy stwierdzić, że interpretacja indywidualna może być wydana jedynie wówczas, gdy zakres przedmiotowy zagadnienia przedstawionego przez wnioskodawcę mieści się w zakresie przedmiotowym interpretacji, a tym objęte są jedynie przepisy prawa podatkowego. Brak jest zatem podstaw do uznania, że kwestia stanowiąca przedmiot wątpliwości skarżącej, tj. czy dokonywane przez nią dostawy paliwa podlegają monitorowaniu, rodząc tym samym obowiązek zgłaszania ich w systemie SENT, jest regulowana przepisami prawa podatkowego, za jakie należałoby uznać przepisy ustawy o systemie monitorowania. Tym samym, zdaniem Sądu, odmawiając wydania wnioskowanej interpretacji Dyrektor KIS nie dopuściła się zarzucanych mu w skardze naruszeń art. 3 pkt 1 i 2, ani art. 14b Ordynacji podatkowej.

Zważywszy powyższe, Sąd na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) orzekł, jak w sentencji.